Υπομονή να πας να αγοράσεις!

– Γέροντα, πως μπορείς να αντιμετωπίσεις τον άλλον, όταν είναι νευριασμένος;

– Με την υπομονή!

– Και αν δεν έχεις;

– Να πας να αγοράσεις! Πουλάνε στα σούπερ-μάρκετ! Κοίταξε, όταν ο άλλος είναι μπουρινιασμένος, ό,τι και να του πεις, δεν γίνεται τίποτε. Καλύτερα εκείνη την στιγμή να σιωπήσεις και να λες την ευχή. 

Με την ευχή θα καλμάρει ο άλλος, θα ηρεμήσει και θα μπορέσεις μετά να συνεννοηθείς μαζί του. Βλέπεις, και οι ψαράδες δεν πάνε να ψαρέψουν, αν δεν έχει μπουνάτσα· κάνουν υπομονή, ώσπου να καλωσυνέψει ο καιρός.

Κύριε, ὄχι ὅπως ἐγώ θέλω, ἀλλ’ ὅπως Ἐσύ…

Τό κύριο ἔργο του ἀνθρώπου εἶναι ἡ προσευχή.

Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιά νά ὑμνεῖ τό Θεό. Αὐτό εἶναι τό ἔργο πού τοῦ ἁρμόζει.

Αὐτό μόνο ἐξηγεῖ τήν πνευματική του ὑπόσταση. Αὐτό μόνο δικαιώνει τήν ἐξέχουσα θέση του μέσα στή δημιουργία.

Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιά νά λατρεύει τό Θεό καί νά μετέχει στή θεία Του ἀγαθότητα καί μακαριότητα.

Ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού εἶναι, λαχταράει γιά τό Θεό καί τρέχει μέ πόθο νά ἀνυψωθεῖ πρός Αὐτόν.

Πώς γεννιέται η αγάπη στο Θεό

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα, έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φέρνει στην ψυχή το φωτισμό της γνώσεως.

Όποιος αγαπάει το Θεό, δεν μπορεί να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του, αν και τον δυσαρεστούν τα πάθη εκείνων που δεν έχουν ακόμα καθαριστεί. Γι’ αυτό και χαίρεται με αμέτρητη και ανέκφραστη χαρά όταν αυτοί επιστρέφουν και διορθώνονται.

Όποιος βλέπει και ίχνος μόνο μίσους μέσα στην καρδιά του για οποιονδήποτε άνθρωπο και για οποιοδήποτε φταίξιμο του, αυτός έχει αποξενωθεί τελείως από την αγάπη στο Θεό. Γιατί η αγάπη στο Θεό δεν ανέχεται καθόλου το μίσος εναντίον του ανθρώπου.

Όλος ο κόσμος έγινε για την Παναγιά και η Παναγιά για τον Χριστό

Μὲ κάθε δίκαιον ἔχαιρε καὶ ὑπερέχαιρε πρὸ τοῦ αἰῶνος ἡ Ἁγία Τριάς, προγινώσκουσα κατὰ τὴν θεαρχικήν της ἰδέαν, τὴν ἀειπάρθενον Μαριάμ. 

Διότι, εἶναι γνώμη τινῶν Θεολόγων, ὅτι ἂν καθ’ ὑπόθεσιν ὅλα τὰ ἐννέα τάγματα τῶν Ἀγγέλων ἤθελαν κρημνισθοῦν ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ γίνουν δαίμονες· ἂν ὅλοι οἱ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος ἄνθρωποι ἤθελαν γένουν κακοὶ καὶ ὅλοι νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν κόλασιν χωρὶς νὰ γλυτώσῃ τινάς· ἂν ὅλα τὰ κτίσματα, οὐρανός, φωστῆρες, ἄστρα, στοιχεῖα, φυτά, ζῶα, ἤθελαν ἀποστατήσουν κατὰ τοῦ Θεοῦ, νὰ εὔγουν ἀπὸ τὴν τάξιν τῶν καὶ νὰ ὑπάγουν εἰς τὸ μὴ ὄν· μ’ ὅλον τοῦτο, ὅλες αὐτὲς οἱ κακίες τῶν κτισμάτων, συγκρινόμεναι μὲ τὸ πλήρωμα τῆς ἁγιότητος τῆς Θεοτόκου, δὲν ἠδύναντο νὰ λυπήσουν τὸν Θεόν, διατί, μόνη ἡ Κυρία Θεοτόκος ἦτον ἱκανὴ νὰ Τὸν εὐχαριστήσῃ κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα καὶ νὰ μὴ Τὸν ἀφήσῃ τόσον νὰ λυπηθῃ διὰ τὸν χαϊμὸν καὶ τὴν ἀπώλειαν τῶν τόσων καὶ τόσων κτισμάτων Του, ὅσον ἤθελε Τὸν κάμῃ νὰ χαίρῃ ὑπερβαλλόντως διὰ λόγου Της μόνον. 

Ἱερά Ἀγρυπνία

 

Πάθος ασθενικής ψυχής

Η δειλία είναι πάθος της ασθενικής ψυχής, που διακατέχεται από φόβο. 

Είναι μικροψυχία, ατολμία, έλλειψη πολεμικού θάρρους, αστάθεια ψυχής που την αναταράζουν τα επερχόμενα δεινά. Κάνει δούλο τον ελεύθερο και αυτόν που έχει δεσμεύσει τον κάνει προδότη της πατρίδας του. 

Οι σημερινοί άνθρωποι… (Αποφθέγματα Γερόντων)

~ Παλαιότερα οι άνθρωποι «τρώγονταν» με τη γη. Ήταν γεωργοί, κτηνοτρόφοι, καλλιεργητές αυτής και ζούσαν το κάματο. Κουράζονταν και ίδρωναν για να βγάλουν το ψωμί τους.

Σήμερα οι άνθρωποι που έκοψαν τη σχέση τους με τη γη και περιβάλλονται από μπετά και σίδερα «τρώγονται» μεταξύ τους. (από το βιβλίο Πόθος Θεού).

~ Έτσι όπως είμαστε όλοι εμείς οι «πρωτευουσιάνοι» σφιχταγκαλιασμένοι μέσα στο βούρκο των παθών μας, ποιος θα μπορέσει να μας τραβήξει έξω, πάνω σε στεγνό, σταθερό έδαφος; Πρέπει κάποιος να είναι «τιτάνας», ώστε να μπορέσει να σηκώσει όλο το γήινο βάρος στα χέρια του. 

«Σημάδι τοῦ ἐσωτερικοῦ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι οἱ ἐξωτερικές φανερές κινήσεις, ὅπως σημάδι τῶν ἄγνωστων δέντρων εἶναι οἱ καρποί πού προβάλλουν»

Ἀπομάκρυνε τόν ἑαυτό σου ἀπό ἐκεῖνον πού ζεῖ μέ ἀμέλεια, ἀκόμη καί ἄν ἐκεῖνος ἔχει μεγάλη φήμη.

Κάνε φίλο τόν φιλόπονο ἄνθρωπο, καί θά βρεῖς σ᾿ αὐτόν προστασία.

Σέ πολλά ἀφεντικά ἔχει πουληθεῖ ὁ ἀμελής, καί ὅπως τόν τραβοῦν, ἔτσι περνάει.

Σέ καιρό εἰρήνης εἶναι ἀπέναντί σου εὐνοϊκός σάν φίλος, καί σέ καιρό πειρασμοῦ σέ πολεμεῖ σάν ἐχθρός.

Πρίν κινηθοῦν τά πάθη, θυσιάζει τήν ψυχή του γιά σένα· καί ὅταν κινηθοῦν τά πάθη, σέ συλλαμβάνει γιά θάνατο.

«Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη καί ὅποιος μένει στήν ἀγάπη, μένει ἐν τῷ Θεῷ καί ὁ Θεός μένει ἐν αὐτῷ».

«Πολλοί ἀπό τούς Χριστιανούς ἀπέκτησαν χαρίσματα θεραπείας διαφόρων ἀσθενειῶν καί χαρίσματα προφητείας, ἐπειδή ὅμως δέν ἔφτασαν στήν τέλεια ἀγάπη δημιουργήθηκε σ᾿ αὐτούς πόλεμος καί ἐπειδή ἀμέλησαν ἔπεσαν σέ παραπτώματα.

Ἀββᾶς Δωρόθεος: Για τη νηστεία

....ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΣΗΣ νὰ προσέχει νὰ μὴ διακόπτει τὴ νηστεία ἂν δὲν ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη, νὰ μὴ ζητάει τὰ νόστιμα φαγητά καὶ νὰ μὴ φορτώνει τὸν ἑαυτό του μὲ μεγάλες ποσότητες φαγητῶν καὶ ποτῶν.

Υπάρχουν δύο εἴδη γαστριμαργίας: 

Ἔτσι ἑνὸς ἀνθρώπου ἀντίπαλος εἶναι ἡ νοστιμιά, καὶ δὲν ζητάει συνεχῶς νὰ τρώει πολύ, ἀλλὰ κυνηγάει τὰ νόστιμα φαγητά.

Καὶ συμβαίνει τότε νὰ τρώει ἕνα φαγητὸ ποὺ τοῦ ἀρέσει καὶ τόσο τὸν καταβάλλει ἡ ἀπόλαυση ποὺ αἰσθάνεται ὥστε κρατάει τὴν τροφὴ στὸ στόμα του καὶ τὴν μασάει ἀρκετὴ ὥρα χωρὶς ν᾽ ἀντέχει νὰ τὴν καταπιεῖ ἀπὸ τὴν ἀπόλαυση. 

Κάνε τη καρδιά σου μοναστήρι, χτύπα εκεί το σήμαντρο…

… θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού. Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους, αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε.

Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και λοιδορούμενοι. Αργότερα θα καταλάβουμε ότι από τα πάντα θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τεράστιο όφελος : τον ταπεινό λογισμό.

Εσύ τώρα να προσπαθήσεις να πλησιάσεις το Θεό όσο πιο πολύ μπορείς με τη προσευχή και τη άσκηση. Τήρησε το κανόνα που σου έχει δώσει ο πνευματικός σου και προσπάθησε να αισθανθείς το Θεό… Κάνε οτιδήποτε για να Τον ζήσεις να Τον βάλεις στη καρδιά σου.

Να μαλακώσει η καρδούλα σου, παιδί μου, από το άγγιγμα της χάρης, κάθε στιγμή όταν σκέφτεσαι πόσο πολύ σε αγαπάει ο Θεός και πόσο σε προστάτεψε από το ψυχικό θάνατο, προστατεύοντας σε από τις βρωμιές που φέρνουν οι δαίμονες στο μυαλό των ανθρώπων….

Είναι επικίνδυνη

Η αυστηρότητα προς τους πλησίον μας είναι επικίνδυνη. Ο αυστηρός άνθρωπος μπορεί να προοδεύσει μονάχα μέχρις ενός σημείου, και παραμένει απλά στο επίπεδο της φυσικής εγκράτειας. Πρέπει κανείς να είναι ευγενής, πράος και φιλεύσπλαχνος στις σχέσεις του με τους ανθρώπους.

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

πηγή