† Κυριακῇ 6 Ἰουλίου 2025 (Δ' Ματθαῖου)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον

Κεφ. η' : 5-13

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς Καπερναοὺμ, προσῆλθεν αὐτῷ Ἑκατόνταρχος, παρακαλῶν αὐτὸν, καὶ λέγων· Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, Πορεύθητι, καὶ πορεύεται· καὶ ἄλλῳ, Ἔρχου, καὶ ἔρχεται· καὶ τῷ δούλῳ μου, Ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. Ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς, ἐθαύμασε, καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. Λέγω δὲ ὑμῖν, ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι, καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.

Κίνηση δοξολογίας

Η Λατρεία δεν περιορίζεται σε λίγες ευχαριστήριες προσευχές που απευθύνει ο άνθρωπος στον Θεό για τις δωρεές του και σε ορισμένα αιτήματα για την σωτηρία του, την υγεία του, την ασφάλειά του, αλλά

Πλανώνται και αδυνατούν

Οι άνθρωποι δεν κατανοούν τις Γραφές, τις βρίσκουν σχεδόν ακατανόητες. Μόνο όταν τους διδάξει το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα γίνονται κατανοητά και η ψυχή αισθάνεται σαν να είναι στους ουρανούς. Γιατί το ίδιο Άγιο Πνεύμα είναι και στους ουρανούς και στη γη και στην Αγία Γραφή και στις ψυχές όσων αγαπούν τον Θεό. 

Χωρίς Πνεύμα Άγιο οι άνθρωποι πλανώνται και αδυνατούν να γνωρίσουν αληθινά τον Θεό και την ανάπαυση κοντά Του, έστω κι αν μελετούν συνεχώς. Πιστεύετε στο Ευαγγέλιο και στη μαρτυρία της Αγίας Εκκλησίας, και τότε θα γευθείτε, ήδη απ’ αυτή τη γη, τη μακαριότητα του παραδείσου. 

Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης

Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν Τραπεζοῦντα, προέρχονταν ἀπὸ πολὺ εὐσεβῆ καὶ εὔπορη οἰκογένεια. Ἡ οἰκογένειά του, τοῦ προσέφερε ὅλα τὰ ἀπαραίτητα ἐφόδια γιὰ τὶς σπουδές του, τὶς ὁποῖες τὶς ὁλοκλήρωσε στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ἐκεῖ τοῦ γεννήθηκε μέσα στὴν ψυχή του ἡ ἐπιθυμία νὰ γίνει μοναχὸς καὶ νὰ φθάσει στὰ ἄκρα τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς. Γὶ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸν λόγο, πῆγε στὸ ὅρος Κυμινᾶς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου βρισκόταν ἕνα μοναστῆρι τοῦ ὁποίου ἡγούμενος ἦταν ὁ Μιχαήλ, ὁ ἐπονομαζόμενος Μαλεῖνος. Ἔτσι ἀνάμεσα στοὺς μοναχούς, συγκαταριθμήθηκε καὶ ὁ Ἀθανάσιος. 

Στὸ λίγο χρονικὸ διάστημα ποὺ ἦταν στὸ Μοναστῆρι, διακρίθηκε γιὰ τὶς ἀρετὲς καὶ γιὰ τὴν ἀσκητική του ζωή. 

Ἐπειδὴ ὅμως ἔφθασε σὲ ὕψιστα σημεῖα ἀρετῆς καὶ τὸν τιμοῦσαν ὅλοι, ἀποφάσισε νὰ φύγει καὶ πῆγε στὸν Ἄθωνα κοντὰ σὲ ἕνα γέρο ἀσκητὴ ὑπακούοντας σὲ αὐτὸν μὲ μεγάλη ταπεινοφροσύνη. 

Ένας ιερός φόβος

Κάποτε ένας θεοσεβής ιερεύς, λειτουργούσε του Αγίου Δημητρίου, τον οποίον ευλαβείτο πολύ. Λόγω του ότι ήτο μεσοβδόμαδα, οι χριστιανοί στο ναό ήσαν λίγοι. Η λειτουργία προχώρησε και έφθασε η στιγμή του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων. 

«Τα σά εκ των Σών», έσκυψε βαθιά βαθιά και διάβασε την ευχή, «έτι προσφέρομέν σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν». Ανορθώθηκε και είπε «και ποίησον τον μεν άρτον τούτον», «τω δε εν τω ποτηρίω τούτο μεταβαλλών» και τα λοιπά, αμήν, αμήν, αμήν, για να μην λέμε όλες τις λέξεις ... Και μια φοβερή άστραπή ήλθε απ' το πουθενά, απ' τον ουρανό ... δεν ξέρει. Απ' την κόχη του Αγίου Βήματος ... δεν ξέρει. Απ' τον τρούλο του ναού; ... τον Παντοκράτορα, τον Κύριο... δεν ξέρει, δεν κατάλαβε.

Εκείνο που είδε και ένοιωσε είναι ότι η αστραπή ήλθε και κτύπησε πάνω στην Αγία Τράπεζα, χράπ... και την χώρισε στα δύο, χωρίς να αγγίξει τα Τίμια Δώρα. Και κείνος έμεινε βουβός και άφωνος. Γεμάτος έκπληξη και δέος και φόβο, ιερό φόβο, και τότε τα πάντα περιελούσθησαν από τον ανέσπερον, τον άδυτον ήλιον της Τρισηλίου Θεότητος. 

Οργή

Μαλώσατε μέ τόν Ν.Ν. Καί δέν συμφιλιωθήκατε; Προσπαθῆστε νά διευθετῆτε πάντοτε τά πράγματα μέ πνεῦμα πραότητος καί νά διαγράψετε ἀπό τό λεξιλόγιο σας τήν φιλονικία. 

Στόν κόσμο μας τίποτε δέν ὑπάρχει ἄξιο λόγου γιά νά φιλονικεῖ κανείς παρά μόνο γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. 

Συχνά νά ἐπαναλαμβάνετε τά λόγια του Κυρίου: «Τί γάρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐάν τόν κόσμον ὅλον κερδίσῃ, τήν δέ ψυχήν αὐτοῦ ζημιωθῇ;» (Ματθ. 16, 26). Πρέπει πολύ ν’ ἀγωνισθῆτε κατά τοῦ πάθους τῆς ὀργῆς. Νά προσεύχεσθε θερμά στόν Κύριο νά σᾶς εὐσπλαγχνισθῇ καί νά σᾶς θεραπεύσῃ. Γιά νά ἐξαλειφθῇ μιά τόσο εὔφλεκτη ἐρεθιστικότητα δέν ἀρκοῦν οἱ ἀνθρώπινες δυνάμεις. Χρειάζεται νά βοηθήσῃ ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἀλλά γιά νά ἐπέμβῃ ὁ Θεός πρέπει νά δῇ καί τήν δική μας ἐπίμονη ἀγωνιστική προσπάθεια. Ἀγωνισθῆτε λοιπόν καί εὐχηθῆτε καί γιά μένα.

***

Νά γίνει ὁ Θεός ἡ ζωή μας

Κράτησε πριν απ’ όλα τη μνήμη του Θεού και την ειρήνη της καρδιάς.

Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό για σένα, εφόσον δεν το κατέχεις ισχυρά. Πρόσεχε, μη δαπανάς χωρίς όφελος τις λίγες σωματικές σου δυνάμεις.

Για να βρεις τον σωστό δρόμο, είναι καλύτερο απ’ όλα να το ζητήσεις από τον ίδιο τον Θεό στην προσευχή:

«Κύριε, Συ ο ίδιος δίδαξε με τα πάντα. Δώσε μου τη χαρά της γνώσεως του θελήματός Σου και των οδών Σου. Δίδαξέ με να Σε αγαπώ αληθινά με όλο μου το είναι, όπως μας παρήγγειλες.

Οι ίδιοι θέλουν

Ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι το Άγιον Όρος καλεί τους ανθρώπους εκείνους που οι ίδιοι ποθούν, οι ίδιοι θέλουν, οι ίδιοι ζητούν να ακολουθήσουν τον Χριστό. 

Έρχονται γιατί εδέχθηκαν στην καρδιά τους το «ακολούθει μοι» του Χριστού μας. 

Καιρός προσευχῆς

Η προσευχή, η λειτουργική και η κατ’ ιδίαν, είναι κάτι πολύ περισσότερο από την απαγγελία μερικών ευχών ή την απαρίθμηση αιτημάτων.

Φαίνεται ίσως παράδοξο, όμως στην προσευχή πρέπει να μάθουμε λιγότερο να μιλάμε και περισσότερο να ακούμε. Εκείνο που έχει πρωταρχική σημασία είναι να σταθούμε απέναντι στον Θεό με ανεπιτήδευτη απλότητα και ειλικρινή ταπείνωση. Να γίνουμε ολόκληροι μια χρυσή πληγή που κέντησε η αγάπη Του. Έτοιμοι να δεχθούμε ό,τι μας φέρει ο λόγος ή η σιωπή Του. Εκεί, στην βαθεία καρδία, μας επισκέπτεται ο Θεός, εκεί μας λέει,Ιδού, εγώ ειμι.

Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει πως όταν ξεκινάς να σταθείς ενώπιον του Θεού, ας είναι ο χιτώνας της ψυχής σου υφασμένος εξ ολοκλήρου από το νήμα της αμνησικακίας. Ειδεμή τίποτε δεν πρόκειται να ωφεληθείς από την προσευχή σου. Χωρίς την διάθεση να αγαπήσουμε τους άλλους, η προσευχή μας θα είναι μια φαρισαϊκή παγίδα και θα μας περιχαρακώνει στον εγωισμό, την υπερηφάνεια, στον ατομισμό μας.

Η Θεία Κοινωνία. Η τροφή της αθανασίας! (Γ΄)

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Η ευθύνη όσων κοινωνούν ανάξια

Γι' αυτό πρέπει από παντού να είμαστε προφυλαγμένοι• γιατί δεν είναι μικρή η τιμωρία για όσους μετέχουν ανάξια στα μυστήρια. Σκέψου πως αγανακτείς εναντίον του προδότου, εναντίον εκείνων που Τον σταύρωσαν. Πρόσεξε όμως, μήπως και εσύ γίνεις ένοχος του σώματος και του αίματος του Χριστού. Εκείνοι κατέσφαξαν το πανάγιο Σώμα, εσύ όμως το δέχεσαι με ακάθαρτη ψυχή ύστερα από τις ευεργεσίες. 

Ούτε βέβαια του φάνηκε αρκετό το να γίνει άνθρωπος, να ραπισθεί και να σφαγεί, αλλα θέλησε και να ενώσει τον Εαυτό Του μαζί μας• και όχι μόνο με πίστη, αλλά και στην πραγματικότητα μας κάνει σώμα δικό Του.

Γίναμε ένα σώμα και μία σάρκα με τον Χριστό. Μας τρέφει με το δικό Του αίμα.

Σε κάθε άκρη της γης

Η ευσπλαχνία είναι ευαισθησία ψυχής αγαθής που αγαπά τον πλησίον της. Ο εύσπλαχνος συμπάσχει με τους πάσχοντες και θεωρεί δικό του βάσανο το βάσανο του πλησίον· τρέχει να τον βοηθήσει και αισθάνεται ανακούφιση όταν ο πλησίον παύσει να στενάζει,

Η Θεία Κοινωνία. Η τροφή της αθανασίας! (Β΄)

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Δεν πρέπει να υπάρχει μνησικακία

Εκείνον που έλαβε την εντολή να μην προσφέρει θυσία προτού να συμφιωθεί, αν δεν τον αναγκάσει η αγάπη του προς τον πλησίον του να τρέξει και να συμφιλιωθεί με εκείνον που στεναχώρησε και να σβήσει το μίσος, θα τον αναγκάσει το καθήκον του να ολοκληρώσει την θυσία. Για αυτό μίλησε με πολλή έμφαση, επειδή ήθελε να τον κάνει να αισθανθεί φόβο και να του δημήργησει κίνητρα. 

Αφού είπε, δηλαδή, "Άφησε το δώρο σου", δεν αρκέσθηκε σε αυτό, αλλά πρόσθεσε - "μπροστά από το θυσιαστήριο" (και του προξενεί ρίγος και με τον τόπο ακόμη) "και πήγαινε". Και δεν είπε απλώς "πήγαινε", αλλά πρόσθεσε - "πρώτα, και τότε ερχόμενος πρόσφερε το δώρο σου", για να δείξει με όλα αυτά, ότι το τραπέζι αυτό δεν δέχεται όσους μισούνται μεταξύ τους.

(Είς Ματθαίον, 

ΙΣΤ, ΕΠΕ 9,568. PG 57, 251)

Έχουμε μπροστά μας όλο το Σώμα Του. Τρόπος προσελεύσεως.