Διήγηση Αγγέλου στον Μέγα Αρσένιο

Ο Μέγας Αρσένιος (4ος -5ος αἰώνας), ὁ ἀρνητής κάθε σωματικῆς ἀπολαύσεως, εἶχε τήν συνήθεια νά διηγεῖται στούς πατέρες ὠφέλιμες ἱστορίες καί ὀπτασίες του, τίς ὁποῖες ἀπέδιδε σέ ἄλλα πρόσωπα, γιά ν’ ἀποφύγει ὁ ἴδιος τήν κενοδοξία.''Κάποτε'', διηγήθηκε ὁ ὅσιος,'' ἕνας ἡλικιωμένος μοναχός, ἐνῶ καθόταν στό κελλί του, ἄκουσε ἀγγελική φωνή νά τοῦ λέει: 

- Βγές ἔξω,νά σοῦ δείξω τήν ἀξία τῶν ἔργων τῶν ἀνθρώπων.

''Βγῆκε ὁ μοναχός καί ἀκολούθησε τόν ἄγγελο σέ κάποιο τόπο, ὅπου ἕνας ἄνθρωπος ἔκοβε ξύλα. Ὅταν τελείωσε, τά ἔδεσε καί προσάθησε νά τά σηκώσει, ἀλλά δέν μπόρεσε. Ἄφησε τότε κάτω τό δεμάτι, πρόσθεσε κι ἄλλα ξύλα καί διαρκῶς συνέχιζε νά προσθέτει''.

''Προχώρησαν πιό κάτω, καί δείχνει ὁ ἄγγελος στό μοναχό ἄλλον ἄνθρωπο, πού ἀντλοῦσε νερό ἀπό ἕνα πηγάδι μέ τρύπιο κουβά. Καί ὅπως ἦταν φυσικό μέχρι ν’ ἀνεβάσει τόν κουβά, τό νερό χυνόταν ὅλο''.

Πιό πέρα βλέπουν ἕνα μεγάλο ναό. Δυό καβαλάρηδες, κρατώντας ὁριζόντια ἕνα τεράστιο ξύλο, προσπαθοῦσαν γιά πολύ ὥρα νά μποῦν μέσα. Δέν τά κατάφεραν ὅμως, γιατί, οὔτε ἔσκυβαν οὔτε τό ξύλο ἄφηναν''.

-Ἄκουσε τώρα πῶς ἐξηγοῦνται αὐτά, εἶπε ὁ ἄγγελος. Αὐτοί πού βαστούσαν τό ξύλο, συμβολίζουν ὅσους πιστεύουν, πώς εἶναι δίκαιοι. Κι ἔτσι, γιά τήν ὑπερηφάνειά τους, μένουν ἔξω ἀπό τόν παράδεισο. Ἐκεῖνος πού ἔβγαζε νερό μέ τό τρύπιο δοχεῖο, καλλιεργεῖ βέβαια τίς ἀρετές, νηστεία, προσευχή, ἐλεημοσύνη, ἀλλά εἶναι ἀνθρωπάρεσκος. Κι ἐπειδή τοῦ ἀρέσουν ἡ ἐπίδειξη κι ὁ ἕπαινος τῶν ἀνθρώπων, γι’ αὐτό δέν θά ἔχει καθόλου μισθό. 

Ἐκεῖνος, τέλος, πού δέν μποροῦσε νά σηκώσει τά ξύλα, συμβολίζει καθένα πού ἔχει πολλές ἁμαρτίες, κι ἀντί νά τίς ἀποβάλει μέ τή μετάνοια, προσθέτει κι ἄλλες''.

Μιάν ἄλλη φορά ὁ ὅσιος Ἀρσένιος διηγήθηκε τήν ἀκόλουθη ἱστορία σχετική μέ τή θεία κοινωνία:

''Ζοῦσε ἕνας ἀγωνιστής μοναχός στή Σκήτη, στόν ὁποῖο ὁ δαίμονας ἔσπειρε τό λογισμό ὅτι ὁ ἅγιος Ἄρτος δέν εἶναι το ἴδιο τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἀντίτυπό Του. Κάποια μέρα ἔβαλε μετάνοια στούς ἄλλους πατέρες καί φανέρωσε τό πρόβλημά του.''

-Μή βλασφημεῖς! ἀποκρίθηκαν ἐκεῖνοι. Ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταβάλλονται σέ ἀληθινό Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ. Ἐπειδή ὅμως ἡ ἀνθρώπινη φύση δέν μπορεῖ νά δοκιμάσει σάρκα καί αἷμα, οἰκονόμησε ὁ Κύριος νά μεταδίδονται σάν ψωμί καί κρασί μόνο στή μορφή, ὄχι ὅμως στήν οὐσία.

''Προσπαθοῦσαν οἱ πατέρες νά τόν πείσουν, ἀλλά ἐκεῖνος ἐξακολουθοῦσε νά ἔχει ἀμφιβολίες. Ἀφοῦ πέρασε μιά ἑβδομάδα μέ ἐκτενή προσευχή τῶν ἀδελφῶν, πῆγαν ὅλοι στήν ἐκκλησία νά λειτουργηθοῦν. Καί τότε, στό «Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας Ἀχράντου...», βλέπουν ὅλοι πάνω στό ἅγιο δισκάριο ἕνα βρέφος ζωντανό καί χαριτωμένο. Κι ὅταν, ἀργότερα, ὁ ἱερέας ἅπλωσε τό χέρι του νά μελίσει τόν ἅγιο ἄρτο, βλέπουν ἕνα ἄγγελο νά σφάζει μέ μαχαίρι τό βρέφος, ν’ ἀδειάζει τό αἷμα του στό ἅγιο ποτήριο καί νά τεμαχίζει τή σάρκα του στίς ἴδιες μερίδες πού μέλισε ὁ ἱερέας τόν ἅγιο ἄρτο!'' Στό «Μετὰ φόβου...», πλησίασε ὁ πλανεμένος μοναχός νά μεταλάβει καί κοινώνησε σάρκα ὠμή πού ἔσταζε αἷμα!

''Βλέποντας τό φοβερό θαῦμα ὁ μοναχός, ἀναλύθηκε σέ δάκρυα χαρᾶς καί μετανοίας''.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων» 

(σελ.138-140) Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2007.

πηγή