Ἡ ἀπιστία εἶναι τρέλα
«Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, οὐκ ἔστι Θεός».
Δέν ὑπάρχουν τά θεμέλια· ἀλλά τότε πῶς στέκεται ἡ οἰκοδομή;
Δέν ὑπάρχει ἡ καρίνα τοῦ πλοίου· ἀλλά τότε πῶς συγκρατεῖται τό πλοῖο;
Δέν ὑπάρχει ὁ ναυπηγός· καί πῶς συναρμολογήθηκε τό πλοῖο;
Δέν ὑπάρχει ὁ κτίστης· καί πῶς ἔγινε ἡ οἰκία;
Δέν ὑπάρχει ὁ Δημιουργός· ἀλλά τότε πῶς ἡ ὡραιότης τῶν κτισμάτων μαρτυρεῖ τήν ὕπαρξη τοῦ Κτίστου;
Διότι ἀπό τό μέγεθος καί τήν ὡραιότητα τῶν δημιουργημάτων, κατ’ ἀναλογία καί ὁ δημιουργός τους θεωρεῖται.
«Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, οὐκ ἔστι Θεός».
Ὅλα, ὅσα γίνονται καί πράττονται καί ἐνεργοῦνται εἰς τόν κόσμον, ἔχουν κάποιον πού ἐπιστατεῖ καί τά ἐκτελεῖ· καί μόνον ὁ κόσμος δέν ἔχει διακοσμητήν;
Ἐάν δέν ὑπάρχει Θεός, τί κάνεις μέσα εἰς τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ;
Μένεις μέσα στήν οἰκία τοῦ Θεοῦ, καί ἀρνεῖσαι τόν Οἰκοδεσπότη;
Ἤ δῶσε τό ἐνοίκιο –τήν πρός Αὐτόν εὐχαριστία– ἤ ἔβγα ἀπό τήν οἰκία.
Τί μένεις καί καπνίζεις (λερώνεις, μαυρίζεις) τήν οἰκία μέ τίς βλασφημίες σου;
τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
