Ὁ καθαρώτατος Ναός τοῦ Σωτῆρος
Ὅταν κανεὶς παρατηρήσει προσεκτικὰ τὸν ἑαυτόν του καὶ τὰ πάθη του, τότε καταλαβαίνει πὼς εἶναι γεμάτος ἀπὸ ἁμαρτίες. Αὐτὲς οἱ ἁμαρτίες γίνονται κώλυμα γιὰ τὴν προσέλευσί του στὴ Θεία κοινωνία. Καὶ μιὰ ἡμέρα νὰ εἶναι ἡ ζωή του, καὶ πάλι ἔχει ἁμαρτίες. Ὅμως προσέρχεται στὴ Θεία Εὐχαριστία, προκειμένου νὰ πάρει ζωὴ γιὰ τὴ νεκρὴ ψυχή του. Ἐλπίζει στὴ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ὅτι θὰ παραβλεφθοῦν οἱ ἁμαρτίες του καὶ θὰ ἁγιασθεῖ.
Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὶς ἑορτές τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἐκεῖνος ποὺ θὰ προσπαθήσει νὰ ἐγκωμιάσει τὴν Παναγία δὲν διαφέρει ἀπὸ τοὺς ἀλάλους ἰχθεῖς. Τόσο εἶναι τὸ μέγεθος τῆς ἁγιότητός της, ποὺ ἐμεῖς μπροστά της εἴμαστε πιὸ ἄφωνοι καὶ ἀπὸ τοὺς ἰχθεῖς. Ὅμως ἐγκωμιάζουμε τὴν Θεοτόκο, γιατὶ ἐλπίζουμε ὅτι ἀπὸ τὰ ἐγκώμια στὸ πρόσωπό της θὰ ὠφεληθοῦμε καὶ θὰ ἁγιασθοῦμε ἐμεῖς. Ἐμεῖς θὰ πάρουμε δύναμι.
Σήμερα εἶναι ἡ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου.
Ἑορτάζουμε δηλαδὴ τὴν ἀφιέρωσί της ἀπὸ τοὺς γονεῖς της στὸ Ναό, ὅταν ἡ Μαρία ἦταν τριῶν ἐτῶν.
Πῶς ὅμως καὶ γιατὶ τὴν ἐγκωμίασαν οἱ Πατέρες; Ἄς ἰδοῦμε τὴν Παναγία πρὸ τῆς εἰσόδου της στὸν Ναό. Ἡ Παναγία ὡς γνωστὸν ἦταν ἡ μοναδικὴ θυγατέρα καὶ τὸ μoναδικὸ παιδὶ τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης.
Γεννήθηκε μετὰ ἀπὸ ἄσκηση καὶ προσευχὴ τῶν γονέων της, ποὺ ζητοῦσαν νὰ λυθεῖ ἡ ἀτεκνία τους ἀπὸ τὸν Θεόν. Ὄχι μόνον ζητοῦσαν νὰ λυθεῖ ἡ ἀτεκνία τους, ἀλλὰ ὑποσχέθηκαν στὸν Θεόν, τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννηθεῖ νὰ τοῦ τὸ ἀφιερώσουν.
Γεννήθηκε «ἐκ πολυαρέτων γονέων», δηλαδὴ ἀπὸ γονεῖς ποὺ εἶχαν πολλὲς ἀρετὲς καὶ ἡ ἴδια ἦταν πανάρετη Παναγία (Γρηγορίου Παλαμᾶ, εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, ΕΠΕ τόμ. 11, σελ. 252). Εἶχε ἐπάνω της ὅλες τὶς ἀρετές. Οἱ γονεῖς σώφρονες καὶ αὐτὴ πάναγνος. Ἦταν καρπὸς τῆς σωφροσύνης. Τὸ δένδρον ποὺ λέγεται Θεοτόκος εἶχε ἅγιες ῥίζες καὶ γι’ αὐτὸ βλάστησε τὸν ὡραιότατο καὶ μοναδικὸ καρπὸ, τὸν Χριστόν (῾Ρωμ. 11, 16).
Ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα ἐπειδὴ γέννησαν τὴν Θεοτόκον ὀνομάσθηκαν Θεοπάτορες. Ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ συγγενεῖς τῆς Θεοτόκου καὶ κατ’ ἐπέκτασιν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ὡς μετέχοντες στὴν κοινὴ ἀνθρωπίνη φύσι καὶ ἔχοντες γενάρχην τὸν Ἀδάμ, εἶναι πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Θεοτόκου. Εἶναι θὰ λέγαμε θεοπάτορες.
Ἀκόμη καὶ ἡ ἡλικία ποὺ κρατήθηκε στὸ σπίτι, δηλαδὴ τρία χρόνια, ἔχει τὴν σημασία της, σημειώνει ὁ Γρηγόριος ὁ Κύπριος (Ἰσιδώρου Θεσ/νίκης, εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου).
Προδιαγράφει καὶ προτυπώνει τὸ μέλλον, ὅτι μέσα της θὰ κυοφορήσει τὸν Χριστόν, ποὺ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὰ ἄλλα δύο πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ Παναγία ἡ τριετίζουσα, θὰ γίνει κατοικητήριον τῆς Ἁγίας Τριάδος.
