Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Έχουμε ελπίδα στο πρόσωπο του Χριστού;

 

Τα νοήματα του σημερινού Ευαγγελίου είναι πάρα πολλά που δεν μπορούμε να σταθούμε σε όλα. Θα σταθούμε, όμως, σε κάτι το οποίο, πιστεύω είναι πάρα πολύ σημαντικό για τη ζωή μας και για την σχέση μας με το Θεό.

Ο Χριστός, λοιπόν, απευθυνόμενος στους μαθητές Του, τους λέει: «ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Μτ. 6, 33).

Δεν τους λέει να ζητάνε υλικά αγαθά ούτε δόξα ούτε αξιώματα· μόνο τη Βασιλεία του Θεού.

Δηλαδή, τι; Ποιο πράγμα; Τη σχέση μας με το Θεό. Να έχουμε προσωπική σχέση με το Θεό και να ζητάνε μόνο αυτό.

Δεν αφορά αυτό, όμως, μόνο τους μαθητές Του. Αφορά όλους όσους θέλουν να έχουν κοινωνία με το Θεό.

Αφορά και όλους μας που θέλουμε να έχουμε μία επαφή και μία σχέση με το Θεό.

Αλλά, αν δούμε στη ζωή μας και σκύψουμε στην καθημερινή ζωή μας, θα δούμε τελείως διαφορετικά πράγματα και τελείως διαφορετικές ασχολίες.

Όλοι μας, νοιαζόμαστε για τα υλικά αγαθά. Όλοι τρέχουμε και αγωνιζόμαστε για τα υλικά· και θέλουμε, θέλουμε, θέλουμε όλο και περισσότερο. Χωρίς τελειωμό και σταματημό. Και φτάνουμε σ’ ένα σημείο, να έχουμε θεοποιήσει τα υλικά και, παράλληλα, να νοιώθουμε κενοί και άδειοι. Να μην μπορούμε να νοιώθουμε ικανοποιημένοι και χαρούμενοι. Γιατί, όμως;

Γιατί, στηριζόμαστε σε λάθος πράγματα. Στηριζόμαστε σε λάθος αντίληψη.

Αντί να στηριχθούμε στο Χριστό και να προσπαθήσουμε να έχουμε μία επαφή μαζί Του, προσπαθούμε να έχουμε μία επαφή, μόνο, με τα υλικά.

Ο Χριστός, σήμερα, μάς λέει τι να ζητάμε πρώτα και τα υπόλοιπα θα μας προστεθούν.

Το κάνουμε στη ζωή μας; Το εφαρμόζουμε στην καθημερινότητά μας;

Η απάντηση είναι μάλλον όχι. Αν το εφαρμόζαμε, θα είχαμε διαφορετικά και καλύτερα αποτελέσματα.

Έχουμε αληθινή σχέση με το Θεό;

Οι περισσότεροι από εμάς ξέρετε τι θέλουμε. Θέλουμε έναν Θεό - θαυματοποιό.

Ό,τι ζητήσουμε για εμάς και για τους άλλους, να μας το κάνει. Και εμείς, ως ευχαριστία, να δίνουμε κάποια πράγματα σε ναό ή κάποια αφιέρωση.

Να έχουμε, δηλαδή, μία σχέση δούναι και λαβείν. Θα Του δώσω, για να μου δώσει.

Και, όταν, δεν μου δώσει ο Θεός αυτό που θέλω, τότε γίνεται κακός και φεύγουμε μακριά Του.

Μήπως, αυτά τα πράγματα τα διαβάζουμε και τα βλέπουμε για πρώτη φορά; Τα είδαμε, τα βιώσαμε και κάποιοι από εμάς, ίσως, να τα κάναμε και να τα κάνουμε ακόμα.

Όλα ξεκίνησαν από τη στιγμή που αρχίσαμε να θρησκεύουμε και όχι να πιστεύουμε. Από τότε που η Ορθοδοξία έγινε θρησκεία και όχι πίστη, για εμάς. Τότε, χάσαμε την πίστη μας στο Θεό και η Ορθοδοξία έγινε θρησκεία. Από τότε που δεν έχουμε αληθινή σχέση και πίστη στο Θεό.

Θα πρέπει να εμπιστευτούμε το Θεό στη ζωή μας. Να αφήσουμε το τιμόνι στα χέρια Του. Σε Αυτόν που ξέρει τα πάντα και είναι το Α και το Ω στη γη. Τα υλικά αγαθά να έχουν τη θέση που πρέπει να έχουν, ώστε να έχουμε μία πιο εύκολη ζωή και όχι να έχουν όλη την ελπίδα των ανθρώπων στραμμένη πάνω τους.

Η ελπίδα μας να στραφεί στο Θεό και να καλλιεργήσουμε μία αληθινή, προσωπική σχέση με το Θεό.

Σωτήριος Θεολόγου

Φοιτητής Α.Ε.Α.Α.