Στίχοι παραινετικοί του Χρυσοστόμου

Όστις βούλεται το φως εκείνο βλέψαι, οφείλει ταύτα φυλάττειν εν καρδία· 

παθών σαρκικών και λογισμών αχρείων, όρκου τε παντός, 

θυμού και ταραχής δε, και περισπασμού και της μνησικακίας,

 και του μη κρίναι το σύνοχον ανθρώπους, 

είναι δε αυτόν λογικόν και τους φρένας, 

καθαρόν τε των σαρκικών μολυσμάτων, πράον, ταπεινόν, ησύχιον υπάρχειν, 

εξαγγελτικόν και της ειρήνης τέκνον, 

εγκρατή είναι βρωμάτων και πομάτων, 

και τη προσευχή σχολάζειν ανενδότως, 

εν πάσι τούτοις, αρχήν και τέλος έχειν, το κεφάλαιον αρετών,

την αγάπην.