Τι βλέπεις;
Τι βλέπεις;
Θα απαντήσεις σ' αυτήν την ερώτηση ανάλογα με το που θα εστιάσεις. Πολλοί άνθρωποι βλέποντας αυτήν την εικόνα θα απαντήσουν, "βλέπω μια μαύρη κουκίδα".
Αυτή η απάντηση περιέχει μια μικρή δόση αλήθειας, δεν είναι όμως η αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει η μαύρη αυτή κουκίδα αλλά συγχρόνως υπάρχει πάρα πολύ λευκό.
Στην ζωή μας σίγουρα θα υπάρχουν και οι μικρές μαύρες κουκίδες. Το θέμα όμως είναι να μην εστιάζουμε σ'αυτές αλλά να βλέπουμε το λευκό που δεσπόζει.
Οι μαύρες κουκίδες της ζωής μας είναι ο πόνος μας, οι αστοχίες μας, οι αμαρτίες μας, οι λύπες και οι στεναχώριες της καθημερινότητας που πάντοτε θα υφίστανται, άλλοτε σε μεγαλύτερο βαθμό κι άλλοτε σε μικρότερο.
Το θέμα είναι να μη μένουμε στις μαύρες κουκίδες γιατί τότε χάνουμε το πολύ λευκό της ζωής μας. Φτάνουμε δηλαδή στην αγνωμοσύνη. Δεν εκτιμούμε το λευκό, με αποτέλεσμα να αγγίζουμε την αχαριστία.
Εάν δίνουμε περισσότερη σημασία απ' ότι πρέπει στις μικρές μαύρες κουκίδες τότε καταντούμε μίζεροι, ιδιότροποι, νευρικοί...και είναι κρίμα. Αδικούμε το πολύ λευκό που ο Θεός μας χάρισε· δεν το βλέπουμε και έτσι ουσιαστικά αδικούμε και τον Θεό και τον εαυτό μας.
Μπορεί να έχεις μία δυσκολία λοιπόν στην ζωή σου. Έχεις όμως και τόσα ευλογημένα πράγματα. Μπορείς και αναπνεύεις χωρίς κόπο, μπορείς να περπατάς, να γράφεις, να σκέφτεσαι, να βλέπεις, έχεις ανθρώπους που σε νοιάζονται, έχεις πάνω απ' όλα Πατέρα, Φίλο, Αδελφό και Συνοδοιπόρο τον Χριστό.
Έχοντας αυτά υπ' όψιν μας ας βλέπουμε πάντοτε αισιόδοξα την ζωή, ας εστιάζουμε στο λευκό της ζωής κι ας μην γιγαντώνουμε με την απαισιόδοξη και μίζερη στάση μας τις μικρές μαύρες κουκίδες που υπονομεύουν την ειρήνη και την χαρά μας.
Κι εσύ έχεις πολύ λευκό στην ζωή σου. Αυτή είναι η βάση της ζωής σου. Μην είσαι αγνώμων. Κατάλαβέ το· δες το.Και τότε "θα την δεις αλλιώς"...
π. Παύλος Παπαδόπουλος
