«Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου»
Αυτή η ωραία φράση, που είναι γνωστή σε πάρα πολύ κόσμο, είναι και μια προσευχή του Χριστιανού προς τον Θεό. Αναφέρεται όμως και στο θυμίαμα. Αλλά τί είναι το θυμίαμα και γιατί αναφέρεται σε αυτήν την φράση ιδιαιτέρως;
Έχει καμμιά σημασία; Και βεβαίως έχει, αγαπητέ μου αδελφέ.
Θυμίαμα εν πρώτοις λέγομε κάθε ευωδιαστή ύλη που όταν καίγεται βγάζει ωραία μυρωδιά.
Το θυμίαμα στην αρχαία και μεταγενέστερη εποχή ήταν άλλοτε λίπος μοσχαριού από ένα ιδιαίτερο μέρος του σώματος, άλλοτε ξύλο από διάφορα δένδρα, άλλοτε πέτρα μαλακιά από διάφορα πετρώματα, άλλοτε πυκνό υγρό (ρετσίνι) που έβγαζαν από δένδρα και είχε ιδιαίτερη μυρωδιά, όπως το πεύκο, το κυπαρίσσι και άλλα ρητινώδη.
Εδώ και δύο χιλιετίες με την επικράτηση του Χριστιανισμού, ως θυμίαμα για την προσευχή στην Εκκλησία και στα σπίτια καθιερώθηκε να καίμε το λιβάνι.
Το λιβάνι είναι ένα από τα τρία δώρα που προσέφεραν οι Μάγοι στο Χριστό μας. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι ήταν, αλλά και είναι, κάτι το πολύτιμο και δυσεύρετο.
Βγαίνει από ένα δένδρο που ονομάζεται Λίβανος ή Βοσβελία ή Καρτερίου και βρίσκεται σε Αιθιοπία, Σομαλία, Σουδάν, Ομάν, Υεμένη. Αυτό το δένδρο το χαράζουν και βγαίνει το ρετσίνι του (λιβάνι), το οποίο αφήνουν και ξεραίνεται στο δένδρο και κατόπιν το ξύνουν, το καθαρίζουν και το αφήνουν να στεγνώσει τελείως.
Σε αυτή τη μορφή φθάνει στα χέρια μας.
Στη σημερινή εποχή το απλό αυτό λιβάνι με απλή κατεργασία ζυμώνεται με διάφορα αρώματα και διατίθεται στη μορφή πλέον που κυκλοφορεί στην αγορά.
Ο τρόπος χρήσεώς του είναι γνωστός. Χρησιμοποιείται πολύ τόσο στις Εκκλησίες, για τις Ακολουθίες και τα Άγια Μυστήρια, όσο και στα σπίτια των ευσεβών Χριστιανών. Είναι για το Χριστιανό ό,τι πιο εύκολο και όμορφο υπάρχει στην προσφορά του στο Θεό.
Μαζί με το κερί και το καντήλι αποτελούν τα δώρα του προς το Χριστό μας όπως των τριών Μάγων. Γι’αυτό δεν πρέπει να λείπει από το σπίτι του Χριστιανού.
Με το θυμίαμα δείχνουμε την αφοσίωση και την υποταγή μας στο θείο θέλημα, αναγνωρίζοντας τη δύναμη του Θεού. Τον παρακαλούμε να δεχθεί την προσευχή μας σαν ευωδία και όχι σαν την προσευχή του Κάιν που Τον εξόργισε.
Γι’αυτό πρέπει να θυμιάζουμε και να έχουμε όσο το δυνατόν καθαρή καρδιά και καθαρό λογισμό.
Το θυμιάτισμα στο σπίτι πρέπει να γίνεται δύο φορές, πρωί και βράδυ, ώρες προσευχής και ευχαριστίας, διότι το πρωί τον δοξάζουμε που πέρασε η νύκτα ειρηνικά και Τον παρακαλούμε να ευλογήσει και την ημέρα, ώστε να είναι και αυτή καλή και ειρηνική χωρίς τους πειρασμούς του Σατανά, ενώ το βράδυ προσευχόμενοι και πάλι Τον δοξάζουμε για όσα συνέβησαν την ημέρα και τον παρακαλούμε να μας φυλάξει την νύκτα.
Το λιβάνι το καίμε στα γνωστά θυμιατήρια, είτε πήλινα είτε μεταλλικά, και προσέχουμε να είναι από σωστά υλικά, γιατί στο Θεό πρέπει να προσφέρουμε ό,τι καλύτερο.
Το θυμιατήριο συμβολίζει την Παναγία μας και τα κάρβουνα με το θυμίαμα το Χριστό μας, ο οποίος είναι το θείο πυρ και τον οποίο η Παναγία μας είχε μέσα Της, και η ευωδία είναι η χάρη Του που σκορπίζεται στον κόσμο και τον ευλογεί.
Κατανοείς, καλέ μου αδελφέ, από αυτά που διαβάζεις, την σημασία και την αξία του θυμιάματος για την καθημερινή προσευχή.
Σου ευχόμεθα να σε ευλογή ο Θεός και να σε κατευθύνει φωτίζοντάς σε προς το θέλημά Του, ώστε και συ με θάρρος να του λέγεις: «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου* δέξαι, Κύριε, αυτήν και μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου από του παιδός σου».
Ιερά Αδελφότης Υμνογράφου, Μικρά Αγία Άννα, Άγιον Όρος
