Μυστική ἕνωσις μέ τόν Κύριο
Χαρά καί εὐφροσύνη ἀπέραντη, γιορτή καί πανηγύρι αἰώνιο τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ μυστική ἕνωσίς της μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Ἀδελφέ μου, «ἔρχου καί ἴδε!» (Ιω. 1,47).
Ἔλα καί δές τόν Ἰησοῦ!
Ἔλα καί δόξασέ Τον!
Ἔλα καί ὕμνησε τόν Κύριο σου!
Ἔλα καί γονάτισε καί κλάψε μπροστά στόν πλάστη σου!
Ἔλα, προσκύνησέ Τον, ἀναγνώρισέ Τον, ὁμολόγησε Τον! «Πρόσελθε πρός αὐτόν καί φωτίσθητι, καί τό πρόσωπόν σου οὐ μή καταισχυνθῇ» (Ψαλμ. 33, 6).
Ἔλα πεινασμένε, νά εὐφρανθῆς ἀπό τή θεία τροφή!
Ἔλα τυφλέ, ν᾿ ἀπολαύσης τό αἰώνιο φῶς!
Ἔλα αἰχμάλωτε, νά χαρῆς τήν ἐλευθερία!
Ἔλα θνητέ, ἑνώσου μέ τόν Ἀθάνατο, γιά ν᾿ ἀξιωθῆς τῆς αἰωνίας ζωῆς!
Ἔλα πονεμένε καί θλιμμένε, νά βρῆς τήν παντοτεινή χαρά!
Ἔλα ἀπελπισμένε, νά βρῆς τήν ἐλπίδα!
Ἔλα ψυχρέ, νά φλογισθῆς σάν τή φωτιά!
Ἔλα φτωχέ, νά πλουτίσης μέ τόν ἀδαπάνητο θησαυρό!
Ἔλα γυμνέ, νά ἐνδυθῆς ἀθάνατη δόξα καί ἀφθαρσία!
Ἰδού, ὁ Κύριος «ἔρχεται μετά τῶν νεφελῶν, καί ὄψεται αὐτόν πᾶς ὀφθαλμός καί οἵτινες αὐτόν ἐξεκέντησαν, καί κόψονται ἐπ᾿ αὐτόν πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς» (Αποκ. 1, 7). Ναί, ἔρχεται καί δέν θ᾿ ἀργήση ὁ Κύριος.
Μακάριος ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές Του. Μακάριος ὅποιος φυλάττει τόν νόμο Του.
Μακάριος ὅποιος εἶναι νοερά καί μυστικά ἑνωμένος μαζί Του.
Σήκωσε, ἀδελφέ μου, σήκωσε τούς νοητούς ὀφθαλμούς τῆς καρδιᾶς σου πρός τόν Θεό καί ἱκέτευε Τον νά τήν φλογίση μέ τή θεία ἀγάπη Του. Ταύτισε τό θέλημά σου μέ τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Σάν ἄλλος Βαρτίμαιος φώναξε κι ἐσύ πάλι:
«Υἱέ Δαβίδ Ἰησού, ἐλέησον με!» (Μαρκ. 10,47).
Καί ὅσο οἱ δαίμονες, μέ τά τεχνάσματα καί τίς παγίδες τους, προσπαθοῦν νά ἐμποδίσουν τήν ἀναφορά σου πρός τόν Κύριο, ἐσύ «πολλῷ μάλλον κράζε· υἱέ Δαβίδ, ἐλέησον με!» (Μαρκ.10, 48), διδαξέ με νά κάνω πάντοτε τό θέλημά Σου καί ν᾿ ἀνήκω μόνο σέ Σένα!
«Εἰ δώσω (=δέν θά δώσω) ὕπνον τοίς ὀφθαλμοῖς μου καί τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμόν καί ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου, ἕως οὗ εὕρω τόπον τῷ Κυρίῳ, σκήνωμα τῷ Θεῷ Ἰακώβ» (Ψαλμ.131, 4-5). Βίαζε τόν ἑαυτό σου νύχτα καί μέρα, μήν τοῦ δίνης ἀνάπαυσι καί ἡσυχία, μέχρι ν᾿ ἀνοίξης τήν καρδιά σου στόν Κύριο, ν᾿ ἀνοίξης μέσα σου τόπο γιά Κεῖνον καί νά γίνηςὁλόκληρος κατοικητήριο τῆς χάριτός Του. Γι᾿ αὐτό ἄλλωστε πλάσθηκες καί αὐτός εἶναι ὁμοναδικός σκοπός τῆς ζωῆς σου: ἡ ἕνωσίς σου μέ τόν Θεό.
Τήν ὁλοκληρωτική ἕνωσί σου μέ τόν Κύριο θά ἐπιτύχης καλλιεργώντας τήν ἀδιάκοπη ἐπικοινωνία μαζί Του διά τῆς προσευχῆς. Ξέχασε ὅλα τά γήϊνα καί μάταια καί στρέψε ὅλες τίς ἐπιθυμίες καί τίς διαθέσεις σου πρός Αὐτόν, ζήτα τό ἔλεός Του ἀδιάλειπτα, κράτα τή μνήμη Του συνεχῶς στόν νοῦ σου καί βυθίσου ὅλος μέσα στό πέλαγος τῆς ἀγάπης Του.
Αὐτός εἶναι ὁ Θεός σου,
Αὐτός ὁ δημιουργός σου,
Αὐτός ἡ δόξα σου,
Αὐτός ἡ σωτηρία καί ἡ αἰώνια ζωή σου.
Ἀπόκτησε λοιπόν κι ἐσύ, «ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰώνος» τόν ἀσίγαστο πόθο τοῦ προφήτου:
«Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σε,ὁ Θεός» (Ψαλμ. 41, 1-2).
