«Τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καί προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα»

15 Αυγούστου δείχνει το ημερολόγιο και όλη η Ορθοδοξία τιμάει και εορτάζει το Πάσχα του Καλοκαιριού. Εορτάζουμε την Κοίμηση και τη Μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου στους ουρανούς.

Κάθε χριστιανός, όπου γης, αυτές τις ημέρες θα προσέλθει σε έναν ναό για να προσκυνήσει την ιερά εικόνα της Παναγίας· της Μάνας όλων των Χριστιανών.

Να προστρέξει για βοήθεια, να προστρέξει για ικεσία, να Την ευχαριστήσει ή και να Την παρακαλέσει για κάτι.

Εορτάζουμε, σήμερα, τη Σωτηρία μας.

Εορτάζουμε τον Άνθρωπο που κατάφερε μέσα από τον προσωπικό του αγώνα και την προσευχή, να γίνει η Μητέρα του Θεού αλλά και μεσιτεία για όλους μας.

«Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα» μάς διαβεβαιώνει το κοντάκιο της εορτής. Ο καθένας από εμάς προστρέχει στην Παναγία για να εναποθέσει τις ελπίδες του αλλά και τις πρεσβείες του προς τον «Φιλάνθρωπον Θεόν».

Ελπίς απηλπισμένων, Φανερωμένη, Οδηγήτρια, Παμμακάριστος, Γλυκοφιλούσα. Είναι λίγα από τα εκατοντάδες ονόματα που έχει λάβει η Παναγία μας από την πίστη των ανθρώπων.

Τιμάμε, σήμερα, τους αγώνες Της, τις προσευχές Της. Όλη Της η ύπαρξη ήταν βασισμένη στο θέλημα του Θεού· έζησε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Ήταν μία ταπεινή δούλη του Θεού που έγινε το μέσο για τη σωτηρία όλου του ανθρωπίνου γένους. 

«Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου», βεβαιώνει στον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Ακολούθησε το δρόμο του Θεού και κατάφερε να γίνει «τιμιωτέραν των χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των σεραφείμ». Έζησε εκείνη τη ζωή που Την οδήγησε προς την Ζωή.

Σε όλη Της τη ζωή είχε ελπίδα, πίστη στο Θεό και αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Όλα αυτά ήταν ικανά για να προσελκύσει τη χάρη του Θεού αλλά και να γεννήσει τον Υιό του Θεού.

Η Παναγία έγινε η μεσιτεία μας προς το Θεό. Ό,τι και αν είμαστε, η Παναγία μάς δέχεται. Μπορούμε να προστρέξουμε κοντά Της και να ζητήσουμε τη βοήθειά Της. Όσο απελπισμένοι και αν είμαστε, η Παναγία γίνεται η ελπίδα μας. Όσο λυπημένοι και αν είμαστε, η Παναγία γίνεται η χαρμολύπη μας. Όσο αμαρτωλοί και αν είμαστε, είναι η σωτηρία μας. Είναι η σκάλα που ενώνει τη γη με τον ουρανό· είναι η ένωση του Θεού με τον άνθρωπο.

«Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε…», ακούμε στο Απολυτίκιο της εορτής. Δεν εγκατέλειψε ποτέ τον πονεμένο άνθρωπο. Ήταν, είναι και θα είναι πάντα δίπλα μας· κοντά μας. Όταν Την παρακαλέσουμε, θα είναι πάντα εκεί για να μας βοηθήσει. Δεν εορτάζουμε θάνατο· γιατί ο Χριστός νίκησε το θάνατο. 

Στην εικόνα της Κοιμήσεως, βλέπουμε το Χριστό ψηλά να παίρνει στην αγκαλιά Του την Παναγία για να ζήσει αιώνια μαζί Του· στο κέντρο της εικόνας βλέπουμε την Παναγία στο κρεβάτι και συγκεντρωμένοι οι Απόστολοι.

«Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν Σοὶ Παρθένε ἄχραντε· παρθενεύει γὰρ τόκος, καὶ ζωὴν προμνηστεύεται θάνατος. Ἡ μετὰ τόκον παρθένος, καὶ μετὰ θάνατον ζῶσα, σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε τὴν κληρονομίαν Σου». Ο θάνατος δεν είναι πλέον θάνατος· είναι ζωή. Είναι αιώνια ζωή κοντά στο Θεό. Χωρίς λύπη, αλλά με χαρά.

Ας προστρέξουμε κοντά στην Παναγία μας. Να Την παρακαλέσουμε να μας δώσει φώτιση και να γεμίσει η καρδιά μας από χαρά. Να μεσιτεύσει και για τη δική μας σωτηρία.

«Χαῖρε θρόνε πυρίμορφε Κυρίου, χαῖρε θεία καὶ μανναδόχε στάμνε, χαῖρε χρυσὴ λυχνία, λαμπὰς ἄσβεστος, χαῖρε τῶν παρθένων δόξα καὶ μητέρων, ὡράϊσμα καὶ κλέος».

Χρόνια πολλά!

Σωτήριος Θεολόγου

Φοιτητής Α.Ε.Α.Θ.