Περί μετανοίας. Ο Θεμέλιος λίθος της σωτηρίας μας, που απορρίπτουν οι ψευδοπροφήτες

«Η ψυχή χρειάζεται Θεϊκό λυχνάρι, τό Άγιο Πνεύμα, πού κοσμεί τόν σκοτεινό οίκο, τόν φωτεινό ήλιο τής δικαιοσύνης, πού φωτίζει καί ανατέλλει στήν καρδιά. Χρειάζεται νά έχει η ψυχή όπλο μέ το οποίο κερδίζει τόν πόλεμο. 

Διότι καί εκεί πού λέει η Αγία Γραφή γιά την χήρα πού έχασε τήν δραχμή, πρώτα άναψε τό λυχνάρι, έπειτα φωτίστηκε τό σπίτι καί έτσι αφού φωτίστηκε τό σπίτι καί ανάφθηκε τό λυχνάρι, βρέθηκε η δραχμή, πού ήταν χωμένη μέσα στήν κοπριά καί στήν ακαθαρσία καί στή γή. 

Καί η ψυχή λοιπόν τώρα, δέν μπορεί μόνη της νά βρεί τούς λογισμούς της καί νά τούς ξεχωρίσει, αλλά, όταν αναφθεί τό Θεϊκό λυχνάρι, φωτίζει μέσα στό σκοτεινό σπίτι καί τότε βλέπει τούς λογισμούς της [τόν Δαυΐδ], μέ ποιό τρόπο είναι χωμένη μέσα στήν ακαθαρσία καί τόν βούρκο τής αμαρτίας».

Μέ άλλα λόγια, τό αληθινό χάρισμα τής μετανοίας γίνεται αισθητό όταν ανάψει αυτός ο λύχνος στήν ψυχή μας μέ τήν ενέργεια τού Αγίου Πνεύματος μέσα μας, οπότε αρχίζει νά μάς αναδημιουργεί [όχι νά μάς ανακαινίζει, πού είναι η σύγχρονη αίρεση]. 

Στήν αρχή ο Θεός μάς έπλασε κατά τήν εικόνα κάι τήν ομοίωσή Του. Ενεφύσησε τήν πνοή τής ζωής στό πρόσωπο τού ανθρώπου καί τόν κατέστησε ζωντανό πνεύμα (όχι ζωοποιό, γιατί μόνο ο Κύριος είναι ζωοποιό Πνεύμα). 

Τώρα αυτή η νέα πνοή στήν καρδιά μας συνιστά τήν αρχή μιάς καινής κτίσεως, τήν ανάπλαση τού προσώπου μας.

Ο ΚΡΥΠΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ , ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ,

ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, ΣΕΛ 190-191.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ