Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης
Η ελεημοσύνη μας πρέπει να ξεκινά από αγάπη προς τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, όχι μόνον από υλικά πράγματα, αλλά και ψυχική βοήθεια.
Να τους ευεργετούμε και πνευματικά. Όταν έναν άνθρωπο απελπισμένο του δώσουμε κουράγιο και δύναμη να συνεχίσει τον αγώνα του, την όποια δοκιμασία του, και τον λυτρώνουμε έτσι από τον κατήφορο μιας καταστροφής, αυτή η ελεημοσύνη είναι πολύ μεγάλη.
Γι΄ αυτό ό,τι προσφέρουμε στον πλησίον να ξεκινά από την καρδιά μας και να μην είναι μια τυπική πράξη. Να γνωρίζουμε ακόμη πώς η ανταπόδοσις της ελεημοσύνης από τον ίδιο τον Θεό είναι εκατονταπλάσια. Δίνεις ένα, σου δίνει εκατό ο Θεός. Ότι δίνουμε στους πτωχούς, αυτό εναποτίθεται στην τράπεζα του Θεού στους ουρανούς και όταν η ψυχή φύγει από αυτή την ζωή θα σηκώσει από τις καταθέσεις της ελεημοσύνης της.
Η ελεημοσύνη ανταποδίδεται σε αυτόν τον κόσμον και στον άλλο εκατονταπλασίως. Πάντα να προσέχουμε τους πτωχούς και να τους βοηθάμε, διότι αυτοί πρεσβεύουν για μας στον Θεό. Η ελεημοσύνη έχει μεγάλη δύναμη.
Οφείλουμε να έχουμε πρώτα ψυχική ελεημοσύνη, να δείχνουμε αγάπη στους ανθρώπους και έπειτα γνήσια, με αγάπη και διάκριση, να βοηθάμε τους άλλους.
Η τυπική ελεημοσύνη δεν έχει μεγάλη σημασία. Σημασία έχει όταν ο ελεών έχει μέσα του αγάπη και από αυτή την αγάπη κινούμενος ελεεί τον πτωχό.
Ο Κύριος δίνει σημασία όχι στο πολύ ή στο λίγο, αλλά στην διάθεση της ελεημοσύνης και αυτήν μακαρίζεται.
Η ελεημοσύνη ανεβαίνει μέχρι το θρόνο του Θεού. Κατεβάζει το έλεος του Θεού στον άνθρωπο. Έλεος κάνει, έλεος βρίσκει. Αγάπη σκορπά, αγάπη δέχεται.
ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι. ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ,
ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ,
εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΥΨΕΛΗΣ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 2001, σσ. 50-51.