Ἡ συκοφαντία εἶναι λάσπη, μά λάσπη ἰαματική

Σᾶς συκοφάντησαν. Δὲν εἶστε ἔνοχος. Ὀφείλετε, ὡστόσο, νὰ ὑπομείνετε τὴ συκοφαντία μεγαλόψυχα. Καὶ ἡ ὑπομονὴ σας αὐτὴ θὰ εἶναι ὁ κανόνας, τὸ θεραπευτικὸ ἐπιτίμιο, γιὰ παράπτωμα ποὺ διαπράξατε καὶ γιὰ τὸ ὁποῖο εἶστε ἔνοχος. Μέσα στὴ συκοφαντία, ἑπομένως, εἶναι κρυμμένο τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ…

Μολονότι δὲν εἶναι εὔκολο, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ συμφιλιωθεῖτε μὲ τοὺς συκοφάντες σας. Μὲ μίσος στὴν καρδιά, δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ κανείς. Γὶ΄αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ ἀντιδροῦμε μὲ αὐταπάρνηση στὰ ἐμπαθῆ αἰσθήματά μας. Ἔτσι ἐξαφανίζονται καὶ οἱ θλίψεις. Ἡ ἐμπάθεια, βλέπετε, εἶναι ποὺ γεννάει τὴ θλίψη.

Γνωρίζω πόσο δύσκολα ὑποφέρεται ἡ συκοφαντία. Εἶναι λάσπη -μὰ λάσπη ἰαματική. Ὑπομονή! Ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ λήξει ἡ δοκιμασία. Ὁ Γιατρὸς τῶν ψυχῶν θὰ ἀφαιρέσει τὸ τσουχτερὸ κατάπλασμα…

Συκοφαντοῦσαν καὶ τὸν Κύριο: «Ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, τελωνῶν φίλος καὶ ἁμαρτωλῶν» (Μάτθ. 11,19). «Δαιμόνιον ἔχει καὶ μαίνεται» (Ἰω. 10,20). Τί μεγάλη δόξα, νὰ μετέχουμε στὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ!

Σηκῶστε ταπεινὰ κι ἀγόγγυστα τὸ σταυρό σας. Μὴ λιποψυχεῖτε. Ἂν ἡ συνείδησή σας δὲν σᾶς κατακρίνει, μπορεῖτε νὰ ὑψώνετε πάντα μὲ θάρρος τὸ βλέμμα σας στὸ Θεὸ καὶ νὰ στέκεστε μὲ παρρησία μπροστά Του. Τί πιὸ σπουδαῖο ἀπ’ αὐτό;

Νὰ ζεῖτε καὶ νὰ φέρεστε φυσιολογικά. Τὸ πὼς σᾶς βλέπουν οἱ ἄλλοι νὰ μὴν τὸ λογαριάζετε. Μόνο τοῦ Θεοῦ ἡ κρίση ἔχει βαρύτητα, ὡς ἀλάθητη. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι δὲν γνωρίζουμε καλὰ-καλὰ οὔτε τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό, πολὺ περισσότερο τὸν πλησίον.

(Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου)