Το δώρο του λόγου
Είναι η ομιλία του που διαρθρώνεται με τόσους φθόγγους!
Το σωστό θα ήταν αυτό το χάρισμα να το χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος, μόνο για να υμνεί τον "δωρεοδότη".
Εκείνον που του το έδωκε να υμνεί τον Κύριο, τον δημιουργό του κόσμου όλου να Τον δοξάζει, να υμνεί την πανάχραντη μητέρα Του και όλον τον άνω κόσμο με προσευχή και με ψυχωφέλιμες συζητήσεις.
Άλλα, ω πόσο είναι δυνατό μέσα μας το κακό!
Και πόσο κακός καταντάει ο άνθρωπος!..
Στο έργο αυτό ο άνθρωπος αφιερώνει όσο πιο λίγο χρόνο, όσο πιο λίγη ώρα, μπορεί!..
Και ως επί το πλείστον το χάρισμα αυτό, του λόγου, ο άνθρωπος το κατασπαταλάει σε κούφιες και μάταιες κοσμικές συζητήσεις: χωρίς κανένα νόημα, για κρίση και κατάκριση, για κουτσομπολιά, για άσκοπες κακολογίες για μια καθημερινή γκρίνια, για αισχρά και αναίσχυντα αστεία.
Ακόμη και εμείς οι Ιερείς, άνθρωποι που η καλοσύνη του Θεού μας μετάτρεψε σε αγγέλους, δεν τις αποφεύγουμε κάτι τέτοιες θλιβερές ενασχολήσεις!..
Κύριε, Κύριε, συνέτισε μας, τους ταλαίπωρους.
Και μάλιστα εμάς τους ιερωμένους, να σηκώνουμε τα μάτια μας μόνο σε Σένα.
Να Σε παρακαλούμε να μας βοηθήσεις να τις κόψουμε τις αμαρτωλές φλυαρίες.
Και να μας αξιώσεις να μάθομε να μιλάμε για το καλό, ψυχωφέλιμα.
Και για τον εαυτό μας.
Και για τους άλλους.
+ Αλεξάνδρου Κοσύχιν, ιερέα.(+ 1910)
