Αν φτιάξεις τον εαυτό σου, θα φτιαχτεί κι ένα κομμάτι απ' την Εκκλησία
[...] θυμάμαι την πρώτη μου επίσκεψη στον π. Παΐσιο. Νέος άνθρωπος τότε, με τη συνηθισμένη στους νέους ανθρώπους έπαρση και οξύτατη κριτική για τα κακώς κείμενα στο χώρο της Εκκλησίας.
Ό γέροντας με δέχτηκε με πολλή αγάπη και κουβεντιάσαμε για πολλά θέματα. Προς το τέλος σηκώθηκε, πήγε στο μηχάνημα για να μου φτιάξει ένα εικονάκι. Σέ μια στιγμή γύρισε και μου είπε:
- «Κοίταξε, εύλογημένε, να φτιάξεις τόν εαυτό σου. Αν φτιάξεις τον εαυτό σου, θα φτιαχτεί κι ένα κομμάτι άπ' την Έκκλησία. Κι αν φτιάξουμε όλοι τον εαυτό μας, αυτό θα έχει θετικό αντίκτυπο στο σώμα της Έκκλησίας!».
~ Δεν αισθανόμαστε το τι σημαίνει να είναι κανείς μέλος της 'Εκκλησίας και πόση ευθύνη έχει απέναντι στον Χριστό και τούς αδελφούς του. Δεν συναισθανόμαστε το κακό πού προκαλεί η δική μας αμαρτία στο σώμα της 'Εκκλησίας, σαν να ήταν η αμαρτία ιδιωτική μας υπόθεση. Ούτε συνειδητοποιούμε ότι είμαστε συνυπεύθυνοι για τις πτώσεις των άλλων μελών της Εκκλησίας.
Η πτώση του άλλου γίνεται αφορμή αδιαφορίας, ειρωνείας ή κατακρίσεως, μία κατάσταση και μία αντιμετώπιση που πολύ συχνά επισημάνθηκε και στηλιτεύτηκε από τους αγίους της Εκκλησίας. [...]
Η κατάκριση έχει γίνει το κυριότερο αμάρτημα και η νόσος των ευσεβών. "Αν πραγματικά είχαμε μία στοιχειώδη αυτογνωσία και ελάχιστη έστω συναίσθηση της ευθύνης μας ως μελών της Εκκλησίας, η στάση μας απέναντι στους άλλους ανθρώπους θα ήταν πολύ πιο επιεικής και διαφορετική.
Αρχ. Νεκταρίου Αντωνόπουλου
