Κυριακάτικο Κήρυγμα
Ἡ ἀδυναμία τῶν πονηρῶν πνευμάτων
Ε΄ Ματθαίου (Ματθ. η΄ 28 - θ΄ 1)
«Ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων»
Ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὅτι ὁ Κύριος ἐπισκέφθηκε τὴ χώρα τῶν Γεργεσηνῶν. Ἐκεῖ Τὸν συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι πολὺ ἄγριοι καὶ ἐπιθετικοί. Καὶ ἐπειδὴ ὁ Κύριος θὰ ἐκδίωκε τὰ πονηρὰ πνεύματα ἀπὸ τοὺς δαιμονισμένους, ἐκεῖνα Τὸν παρακάλεσαν: «Δῶσ᾿ μας τὴν ἄδεια νὰ πᾶμε στὴν ἀγέλη τῶν χοίρων»· ζήτησαν νὰ κυριεύσουν ἕνα μεγάλο κοπάδι χοίρων ποὺ ἔβοσκαν οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς. Πράγματι τοὺς τὸ ἐπέτρεψε.
Τότε ὅλο τὸ κοπάδι δαιμονισμένο ὅρμησε στὸν γκρεμὸ καὶ πνίγηκε. Ἡ περικοπὴ αὐτὴ μᾶς δίνει αὐθεντικὲς πληροφορίες σχετικὰ μὲ τὸν κόσμο τῶν πονηρῶν πνευμάτων, ἐμεῖς ὅμως σήμερα θὰ σταθοῦμε μόνο στὸ τί δηλώνει τὸ αἴτημα αὐτὸ τῶν δαιμόνων, νὰ μποῦν στοὺς χοίρους, καὶ ποιὸ εἶναι τὸ δικό μας καθῆκον.
1. Ἡ ἀδυναμία τῶν δαιμόνων
Γιατί οἱ δαίμονες θέλησαν νὰ πᾶνε στοὺς χοίρους; Διότι ἡ χαρά τους εἶναι νὰ ταλαιπωροῦν τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ καταστρέφουν τὴ δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ θὰ ἐκδιώκονταν ἀπὸ τοὺς δαιμονισμένους ἀνθρώπους, τουλάχιστον νὰ βλάψουν τὰ ζῶα.
Ἡ σημαντικότερη ὅμως ἀλήθεια ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτει τὸ αἴτημά τους αὐτό, εἶναι ἡ πλήρης ἀδυναμία τους. Ὅταν ζητᾶς ἄδεια ἀπὸ κάποιον, ἀναγνωρίζεις τὴν ἐξουσία ἐκείνου καὶ τὴ δική σου κατωτερότητα καὶ ἀδυναμία. Οἱ δαίμονες λοιπὸν διατυπώνοντας αὐτὸ τὸ αἴτημα ἀναγνωρίζουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ παντοκράτωρ Θεός, ὁ Δημιουργὸς τῶν πάντων, ὁ Ὁποῖος ἔχει ἀπόλυτη ἐξουσία ἐπάνω σὲ ὁλόκληρη τὴ δημιουργία. Τὸ ἀναγνωρίζουν ὅμως χωρὶς μετάνοια, ὅπως φανερώνει ὁ πρῶτος λόγος τους, «τί σχέση ὑπάρχει ἀνάμεσα σ᾿ ἐμᾶς καὶ σ᾿ Ἐσένα;».
Οἱ δαίμονες λοιπὸν δὲν ἔχουν δικαίωμα νὰ πειράξουν ἀπολύτως κανέναν καὶ τίποτε νὰ κάνουν χωρὶς τὴν ἄδεια τοῦ Θεοῦ. Στὴ σημερινὴ περικοπὴ τοὺς ἀκοῦμε νὰ ζητοῦν ἄδεια νὰ ἐνεργήσουν ἐπάνω ὄχι σὲ ἄνθρωπο, ἀλλὰ σὲ ζῶο, καὶ μάλιστα ταπεινὸ ζῶο, περιφρονημένο, ποὺ κυλιέται στὶς λάσπες καὶ τὸ ὄνομά του χρησιμοποιεῖται ὑβριστικά!
Ἐπίσης ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος ἀπαγόρευε στοὺς Ἰουδαίους νὰ τρῶνε χοιρινὸ κρέας. Ἑπομένως ἡ ἐκτροφὴ χοίρων ἦταν ἁμαρτία. Καὶ ὅμως οἱ δαίμονες δὲν εἶχαν ἐξουσία ἐπάνω τους! Μποροῦμε νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε αὐτό; Πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀδυναμία τους!
2. Ἀγώνας μὲ θάρρος στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ἐκκλησίας
Κατόπιν ὅλων αὐτῶν τί θὰ μπορούσαμε νὰ κρατήσουμε γιὰ τὴ ζωή μας; Νὰ συνειδητοποιήσουμε, ἀδελφοί, τὴ λύσσα τῶν δαιμόνων στὸ νὰ καταστρέφουν καὶ νὰ διαφθείρουν, καὶ νὰ μὴν τοὺς δίνουμε κανένα δικαίωμα νὰ μᾶς κάνουν κακό. Νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἁμαρτία μὲ ὅλη μας τὴ δύναμη, νὰ ἀποκρούουμε τὶς δελεαστι-κὲς προτάσεις τους, κάθε πειρασμό.
Νὰ ἀποφεύγουμε ἐπιμελῶς τὴ μαγεία, τὴν ἀστρολογία, τὴ μαντεία καὶ ὅ,τι παρόμοιο, διότι πίσω ἀπὸ αὐτὰ κρύβονται οἱ δαίμονες, ποὺ ἐνεργοῦν ἔτσι, ὥστε νὰ πιστέψουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι μὲ ἄλλους τρόπους μπορεῖ νὰ γίνει κανεὶς εὐτυχισμένος καὶ ὄχι καταφεύγοντας στὸ Θεό.
Ἀλλὰ δὲν φθάνει μόνο ἡ δική μας ἀπόφαση νὰ μὴν ἔχουμε σχέση μαζί τους. Ἀπὸ μόνοι μας εἴμαστε πολὺ ἀδύναμοι μπροστά τους. Μόνο ἂν συνδεθοῦμε στενὰ μὲ τὸν Χριστό, δὲν θὰ μποροῦν νὰ μᾶς βλάψουν καθόλου. Νὰ ζοῦμε λοιπὸν μέσα στὴ μάνδρα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία, νὰ συμμετέχουμε τακτικὰ καὶ συνειδητὰ στὰ ἱερὰ Μυστήρια, νὰ μετανοοῦμε καὶ νὰ ἁγιαζόμαστε.
Νὰ πλουτίζουμε σὲ θεία Χάρι. Ἡ θεία Χάρις εἶναι τὸ ἀνίκητο ὅπλο ποὺ κατακαίει τοὺς δαίμονες. «Ὁ γεννηθεὶς ἐκ τοῦ Θεοῦ τηρεῖ ἑαυτόν, καὶ ὁ πονηρὸς οὐχ ἅπτεται αὐτοῦ» (Α´ Ἰω. ε´ 18). Ἐκεῖνος ποὺ ἀναγεννήθηκε ἀπὸ τὸν Θεό, φυλάει τὸν ἑαυτό του, καὶ ὁ πονηρὸς δὲν μπορεῖ νὰ τὸν ἀγγίξει καὶ νὰ τὸν βλάψει, καὶ δὲν ἔχει καμία δύναμη ἐπάνω του…
Διδασκόμαστε ὅμως καὶ κάτι ἄλλο: νὰ μὴν τρομάζουμε καὶ ἀπελπιζόμαστε ἀπὸ τὴ δράση καὶ ἐνέργεια τῶν δαιμόνων στὴν κοινωνία καὶ τὴ ζωή μας. Ὁ διάβολος δὲν εἶναι παντοκράτωρ, ἀλλὰ «ὁ κοσμοκράτωρ τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (Ἐφ. Ϛ´ 12). Δηλαδὴ ἔχει ἐξουσία μόνο στοὺς ἀνθρώπους τοὺς βυθισμένους στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης, ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν παρούσα ζωή.
***
Ὁ Κύριος μὲ ἕνα πρόσταγμά Του ἀπελευθέρωσε τοὺς δαιμονισμένους ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα ποὺ τοὺς ταλαιπωροῦσαν, ὄχι ὅμως καὶ τοὺς κατοίκους ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες τους· διότι δὲν τὸ θέλησαν, διότι Τοῦ ζήτησαν νὰ φύγει ἀπὸ τὴν περιοχή τους. Δὲν ἄντεχαν στὴν παρουσία Του, δὲν ἦταν διατεθειμένοι νὰ ἀπαρνηθοῦν τὶς ἁμαρτίες τους.
Ἦλθε ὁ Ἐλευθερωτὴς στὴ χώρα τους καὶ προτίμησαν νὰ μένουν στὴ δουλεία τους. Ἂς μὴ φοβόμαστε λοιπὸν τὸν διάβολο. Τὸν ἑαυτό μας νὰ φοβόμαστε, καὶ στὸ Θεὸ νὰ ὑποτασσόμαστε, μέχρις ὅτου μᾶς ἀπαλλάξει ὁλοκληρωτικὰ καὶ ὁριστικὰ ἀπὸ κάθε δαιμονικὴ τυραννία καὶ ἐνέργεια, καὶ μᾶς χαρίσει τὴ Βασιλεία Του, τὴ Βασιλεία τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, τῆς ἄσπιλης ἁγιότητος καὶ τῆς αἰώνιας μακαριότητος.
