Η ορθόδοξη Θεία Λειτουργία δεν είναι τίποτα άλλο από μία πρόβα για το πως οι σεσωσμένοι θα “περάσουν” στον Παράδεισο
Η ορθόδοξη Θεία Λειτουργία δεν είναι τίποτα άλλο από μία πρόβα για το πως οι σεσωσμένοι θα “περάσουν” στον Παράδεισο και το πως θα «ζουν» στην αιωνιότητα.
Κάθε τμήμα του Όρθρου αλλά και της Θείας Λειτουργίας είναι βιωματικό.
Ξεκινώντας από τον Όρθρο, ο πιστός κάνει μιάν αρχική πρόβα για το πως θα παρουσιαστεί μπροστά στον Δικαιοκρίτη Χριστό. Είναι, κατά τη γνώμη μου, η πιο σημαντική στιγμή του Όρθρου.
Εδώ ο καθένας από εμάς μπορεί να αναλογιστεί τη στιγμή της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου και να κάνει έναν απολογισμό για το τι θα πει στον Κύριο. Πως θα δικαιολογήσει την παρουσία του στο μικρό πλανήτη, τι καλά και κακά έκανε, εάν τήρησε τις εντολές, εάν αγάπησε τον Θεό και τον πλησίον του.
Στη συνέχεια βγαίνει το Ευαγγέλιο και οι πιστοί το ασπάζονται! Ασπάζονται το λόγο του Θεού! Ο καθένας ξεχωριστά! Τί μεγαλείο!!! Τί μεγάλη τιμή!
Τι να το κάνω φίλε μου εάν χάσω αυτή τη στιγμή! Να ασπαστώ το Ευαγγέλιο από τα χέρια του ιερέα! Ο καθένας προσωπικά, υπό τον ήχο των ψαλτάδων και τα λόγια του 50στού ψαλμού! Τί συγκίνηση!
Έπειτα οι ψάλτες αρχίζουν να ψάλουν το Θεομητορικό ύμνο και ο ιερέας να θυμιάζει, τον κάθε πιστό ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ! Τι μεγαλείο! Σαν να ευχαριστεί τον καθένα μας προσωπικά η Μητέρα μας η Παναγιά, που παραβρίσκεται στη Θεία Λειτουργία.
Έπειτα έχουμε το προσκλητήριο των κεκοιμημένων στρατιωτών του Κυρίου. Όπως στο στρατό. Αναφορά!. Τους μνημονεύουμε για να τους δείξουμε ότι δεν τους ξεχνάμε και τους ζητάμε να παρακαλούν το Δεσπότη Χριστό να δείξει το έλεός Του σε εμάς που ακόμη βρισκόμαστε εδώ χάμω.
Τα της Θείας Λειτουργίας είναι λίγο πολύ γνωστά.
Είναι νομίζω υπερβολή να έχουμε παραδοθεί στους Γοτθο-ούνους αμαχητί, να δουλεύουμε τζάμπα, αμέτρητα οχτάωρα, όρθιοι, σαν σκλάβοι, γι αυτούς και τους ελληνόφωνους προδότες, μέχρι να πεθάνουμε, και από την άλλη να πιστεύουμε ότι είναι κουραστικό να σταθούμε όρθιοι για τρεις ώρες στη Θεία Λειτουργία, μία ημέρα την εβδομάδα.
