Άμα χαλαστεί ο άνθρωπος αρχίζει να σιχαίνεται τα απλά και τα φτωχά πράγματα
Ἅμα χαλαστεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἀρχίζει νὰ σιχαίνεται τὰ ἁπλὰ καὶ τὰ φτωχὰ πράγματα.
Μὰ πολλὲς φορὲς ξανάρχεται στὸν παλιὸ ἑαυτό του, σὰν τὸν μεθυσμένον ποὺ ξεμέθυσε, καὶ τότε καταλαβαίνει πάλι μεγάλη ὄρεξη γιὰ τὴν ἁπλότητα, καὶ χαίρεται μέσα του καὶ εἰρηνεύει, καὶ θέλει νὰ ζεῖ ταπεινὰ καὶ ἥσυχα.
Τότε τοῦ ἀρέσουνε πάλι τὰ ταπεινὰ καὶ τ’ ἀπονήρευτα πράγματα, καὶ νοιώθει μέσα τοῦ τὴν γλυκύτητα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν εἰρήνη ποὺ εἶναι μέσα στὸ Εὐαγγέλιο. Γιατί χωρὶς ἁπλὴ καρδιά, ἀληθινὸς χριστιανὸς δὲν γίνεται κανένας.
Αὐτὸ θὰ τὸ νοιώσεις ἀπὸ κάποια λόγια τῶν ἁγίων ποὺ λένε: «Ὅποιος δὲν γνώρισε τὴν εἰρήνη, δὲν γνώρισε τὴ χαρά. Ἂν ἀγαπᾶς τὴν πραότητα, ζῆσε μὲ εἰρήνη• κι ἂν ἀξιωθεῖς τὴν εἰρήνη, θὰ χαίρεσαι σὲ κάθε καιρό.
‘Ἄνθρωπος μὲ πολλὲς ἔγνοιες, δὲν εἰμπορεῖ νὰ γίνει πράος καὶ ἠσύχιος. Ἡ ταπείνωση μαζεύει τὴν…. καρδιά, κι ὅταν ταπεινωθεῖ ὁ ἄνθρωπος, εὐθὺς τὸν σκεπάζει τὸ ἔλεος. Ἡ προσευχὴ εἶναι χαρά. Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, μέσα μᾶς βρίσκεται. Ἡ χαρὰ ποὺ νοιώθει ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸ Θεό, εἶναι πιὸ δυνατὴ ἀπὸ τούτη τὴ ζωή.
Ὅποιος φτωχεύει ἀπὸ τὰ πλούτη τοῦ κόσμου, πλουτίζεται μὲ τὰ πλούτη τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὰ φανταχτερὰ πράγματα, δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ταπεινὰ αἰσθήματα, γιατί ἡ καρδιὰ ἀπὸ μέσα τυπώνεται μὲ τὰ ἴδια σχήματα ποὺ εἶναι ἀπ’ ἔξω».
Φώτης Κόντογλου
Τὰ Ρημοκκλήσια τοῦ Μαρουσιοῦ (ἀπόσπασμα)
