† Κυριακῇ 10 Ἰουλίου 2022 (Δ' Ματθαῖου)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον

Κεφ. η' : 5-13

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς Καπερναοὺμ, προσῆλθεν αὐτῷ Ἑκατόνταρχος, παρακαλῶν αὐτὸν, καὶ λέγων· Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, Πορεύθητι, καὶ πορεύεται· καὶ ἄλλῳ, Ἔρχου, καὶ ἔρχεται· καὶ τῷ δούλῳ μου, Ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. Ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς, ἐθαύμασε, καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον.

Δεν είναι μισθός

Ο Κύριος, θέλοντας να φανερώσει ότι κάθε εντολή αποτελεί χρέος μας και ότι η υιοθεσία είναι δωρεά Του, με το αίμα Του χαρισμένη στους ανθρώπους, λέει: «Όταν κάνετε όλα τα διαταγμένα σ’ εσάς, να λέτε, είμαστε δούλοι τιποτένιοι και κάναμε ό,τι χρωστούσαμε να κάνομε». 

«Θυμιάζετε, θυμιάζετε, θυμιάζετε φεύγουν τα δαιμόνια και οι πειρασμοί…»

Για την δύναμη και την αξία του θυμιάματος θα αναφερθούμε σε ένα γεγονός της Παλαιάς Διαθήκης που περιγράφεται στα κεφάλαια 16 και 17 των Αριθμών:

Εκεί μέσα βλέπομαι την ανταρσία τριών ανδρών, του Κορρέ, του Δαθαν και του Αδαρών. Μαζί όμως μ’ αυτούς εστασίασαν και άλλοι 250 από τους Ισραηλίτας, ήσαν περισσότεροι από 1.000.000, που ήσαν άρχοντες και εκλεκτά μέλη των συνελεύσεων του λαού. Και η ανταρσία των τριών αυτών ανδρών, που παρέσυραν και τους άλλους, γιατί λέτε ήταν;

Ήταν για να πάρουν την γενική αρχηγία που είχαν ο Μωυσής και ο Ααρών και μάλιστα μ’ αυτόν τον τρόπο αρνήθηκαν να αναγνωρήσουν την ιερωσύνη και αρχιερωσύνη του Ααρών. Ο Θεός δια του Μωυσέως μακροθυμεί, αλλά εκείνοι αποθρασύνονται. Τότε επεμβαίνει ο Κύριος και για να παιδαγωγήσει το πλήθος του λαού, τιμωρεί τους επαναστάτες.

Φοβερή η τιμωρία. Περιγράφεται με λίγα λόγια, αλλά είναι όντως φοβερή. Γίνεται σεισμός κι ανοίγει η γη και τους καταπίνει όλους. Και τον Κορρε και τον Δαθαν και τον Αδαρών, μαζί με τα πράγματά τους, μαζί με τους 250, και τους κατάπιε όλους η γη, μέσα σε μια στιγμή. Συγχρόνως, παράξενη φωτιά από τον ουρανό κατέβηκε και θανάτωσε αυτούς τους 250, οι οποίοι παρεσύρθηκαν και αυτοί μέσα στο λάκο της γης, που κατόπιν έκλεισε. Βέβαια, επεκράτησε φόβος, απομακρύνθηκαν όλοι και για λίγο συνετίστηκαν.

Άγχος και προσευχή...

Μου έγραψες ότι τελευταία έχεις άγχος και παθαίνεις κρίσεις πανικού. Και με ρωτάς εάν με την προσευχή μπορείς να βρεις ησυχία και ηρεμία, να φύγει όλο αυτό το άγχος που σε καταστρέφει. Οπότε ζητάς κάτι συγκεκριμένο από την προσευχή, βάζεις ένα στόχο και ένα ζητούμενο. Γίνεται; 

Δεν θα πω δεν γίνεται, τα πάντα γίνονται εάν το θέλει ο Θεός, αλλά πρόσεξε κάποια λεπτά πράγματα και μυστικά της πνευματικής ζωής.

Όταν κάνεις προσευχή με πανικό ο πανικός μεγαλώνει. Ο Απ. Πέτρος όσο φώναζε βυθιζόταν μέσα στην κύματα. Έχεις δει ποτέ έναν πνιγμένο να σώθηκε επειδή φώναζε ταραγμένος "πνίγομαι, πνίγομαι;" Όχι. Απλά βυθίζεται πιο γρήγορα από τον πανικό. Εάν ηρεμήσει ίσως να σωθεί. 

Για τη γαλήνη της ψυχής

"Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει εδώ; "ρώτησε ο σοφός ερημίτης τον οδοιπόρο που ζητούσε απεγνωσμένα να τον συναντήσει.

"Εγώ θέλω γαλήνη" απάντησε μελαγχολικά εκείνος. Ο ερημίτης πήρε ένα ξύλο κι έγραψε στο χώμα :

Εγώ θέλω γαλήνη…

"Κοίταξε τώρα πόσο απλό είναι", είπε στον οδοιπόρο και διέγραψε με μια κίνηση το «Εγώ».

"Σβήνεις πρώτα το "εγώ". Είναι αδύνατον να βρει γαλήνη αυτός που έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και νομίζει πως μπορεί να την βρει μόνος του, μακριά από τον Θεό.

Περνάει εύκολα

Δεν είναι τα φτερά που μπορούν να υψώσουν τον άνθρωπο πάνω από τη γη, αλλά η καθαρότητα και η απλότητα της καρδιάς. 

Πρέπει να είσαι απλός στις πράξεις σου και καθαρός στη σκέψη και στα αισθήματά σου. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Τι ζητάμε για τη ζωή μας;

Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, απαντάει σε αυτή την ερώτηση: Τι ζητάμε για τη ζωή μας;

Αν ρωτήσουμε τον κάθε άνθρωπο, οι απαντήσεις που θα πάρουμε ποικίλλουν. Ο ένας θέλει λεφτά, ο άλλος σπίτια, ο άλλος δουλειά, ο άλλος σύζυγο κλπ. Ο κάθε άνθρωπος ζητάει διαφορετικά πράγματα και καταστάσεις για τη ζωή του.

Σήμερα, όμως, έρχεται ο Κύριός μας να μας υποδείξει τι να ζητάμε, πρώτα, από τη ζωή.

«ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Μτ. 6, 33).

Το σημερινό Ευαγγέλιο έχει πολλά και σημαντικά θέματα που θίγει ο Χριστός. Ας μείνουμε λίγο στο παραπάνω.

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Ἡ μάστιγα τῆς πλεονεξίας

Γ΄ Ματθαίου (Ματθ. ς΄ 22-33)

1. Τὸ φῶς τῆς ψυχῆς

Μεγάλος ἀγώνας τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι τὸ νὰ ἐξασφαλίσει τὰ ἀναγκαῖα πρὸς τὸ ζῆν. Ἀλλὰ σ᾿ αὐτὴ τὴν προσπάθειά του συχνὰ καταντᾶ νὰ γίνεται φιλάργυρος καὶ πλεονέκτης. Ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα τὸν μοναδικὸ Διδάσκαλο, τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, νὰ μᾶς διδάσκει μεγάλες ἀλήθειες ποὺ δίνουν τὴν τέλεια θεϊκὴ λύση στὸ φλέγον αὐτὸ ζήτημα ποὺ ἀπασχολεῖ ὅλους μας.

«Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀ­φθαλμός», εἶπε. Τὸ φῶς τοῦ σώματος εἶναι τὸ μάτι. Ἐὰν τὸ μάτι εἶναι ὑγιές, ὅλο τὸ σῶμα εἶναι φωτεινό· τὰ μέλη τοῦ σώματος, τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια, κινοῦνται μὲ ἄνεση, διότι «βλέπουν» μὲ τὴ βοήθεια τῶν ματιῶν. Χάρη στὰ μάτια βλέπουμε τί κάνουμε. Ἂν ὅμως τὰ μάτια τυφλωθοῦν, τότε καὶ τὰ μέλη τοῦ σώματος «σκοτίζονται», δὲν «βλέπουν», δὲν ἔχουν πλέον ἀντίληψη τῆς γύρω πρα­γματικότητος καὶ γι᾿ αὐτὸ περιορίζουν πολὺ τὴ δραστηριότητά τους.

Ἀλλὰ τί σχέση ἔχει αὐτὸ μὲ τὴ φιλαργυρία; Ὁ Κύριος μιλάει συμβολικά. Τὸ μάτι τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ νοῦς του. Ἐὰν ὁ νοῦς εἶναι ὑγιής, ἐλεύθερος ἀπὸ πάθος, ὁποιοδήποτε πάθος, τότε ὅλη ἡ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου εἶναι φωτεινή, βρίσκεται στὴν ἀλήθεια, κινεῖται ἐλεύθερα. 

† Κυριακῇ 3 Ἰουλίου 2022 (Γ' Ματθαῖου)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον

Κεφ. στ' : 22-33

Εἶπεν ὁ Κύριος· ῾Ο λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; Οὐδείς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει, οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; Τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; Καὶ περὶ ἐνδύματος, τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει. Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι;

Για ποιό πράγμα καυχάσθε ω άνθρωποι;

Μπροστά στον θάνατο οι άνθρωποι είναι αδύνα­μοι σαν τα κουνούπια, σαν τα πετραδάκια. 

Για ποιό πράγμα καυχάσθε ω άνθρωποι; Για τον πλούτο, την ε­πιστήμη, την φιλοσοφία και την κουλτούρα; Όλα αυ­τά είναι σκύβαλα - συ και εγώ δούλοι του θανάτου! Κάθε άνθρωπος είναι δούλος του φόβου, δούλος του θανάτου. 

Μπορεί να γίνει άνθρωπος σε αυτό τον κό­σμο με χαρά;

Όχι δεν μπορεί. 

Ό άνθρωπος πού θα α­ντικρίσει σοβαρά τον εαυτό του και με σοβαρότητα θα κοιτάξει τον θάνατο σαν τον έσχατο σταθμό αυτής της ζωής, αυτός ο άνθρωπος δεν έχει χαρά σε αυτό τον κόσμο, δεν υπάρχει γι' αυτόν καμιά απόλαυση ε­δώ. Όλες οι απολαύσεις είναι ένα ψέμα, εάν ο θάνα­τος αποτελεί για μένα και για σένα τον τελευταίο σταθμό αυτού του κόσμου.

Δεν απαιτείται τόσο ο τόπος, όσο ο τρόπος προσευχής

Ο Θεός δεν νοιάζεται για τον τόπο. Ζητάει μόνο θερμότητα καρδιάς και αγνότητα ψυχής. 

Να, και ο απόστολος Παύλος προσευχήθηκε όχι σε ναό όρθιος ή γονατιστός, αλλά μέσα σε φυλακή πεσμένος ανάσκελα, καθώς τα πόδια του ήταν σφιγμένα στην ξυλοπέδη.

Επειδή, όμως, προσευχήθηκε με θέρμη, αν και πεσμένος, και τη φυλακή έσεισε και τα θεμέλια σάλεψε και το δεσμοφύλακα τράβηξε στην αληθινή πίστη μαζί με όλη την οικογένειά του (Πράξ. 16:25-35). 

Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θεραπεία του το Θεό, που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατό του. Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να μεταβάλει τη θεϊκή απόφαση (Δ' Βασ. 20:1-6).