Εμπιστεύομαι… Αγαπώ… Επικοινωνώ…
Εμπιστεύομαι Σήμερα, είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως δεν θεωρείται πια πραγματικότητα μόνον ότι συλλαμβάνουν οι πέντε αισθήσεις μας. Επανήλθαμε δηλαδή, στον ορισμό της πίστης που πριν από 21 αιώνες είχε δώσει η Αγία Γραφή: «Πίστις εστί πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων»(Εβρ. 11,1).
Έτσι λοιπόν και εμείς σήμερα, θεωρούμε πως δεν υπάρχει λόγος να αμφιταλαντευόμαστε μεταξύ πίστης και απιστίας. Γι΄ αυτό με θάρρος αναλαμβάνουμε τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από τα προστάγματα της πίστης μας και δηλώνουμε ευθέως ότι πιστεύουμε, όχι απλώς ότι υπάρχει αόριστα κάποιο «υπέρτατο ον» που κινεί τα πάντα αλλά ότι υπάρχει συγκεκριμένα ένας Θεός αληθινός, ζωντανός, Πατέρας Παντοκράτορας που προνοεί με άπειρη αγάπη και σοφία για όλη την κτήση και ιδιαίτερα για όλους εμάς τα παιδιά του και αυτόν τον Θεό εμπιστευόμαστε.
Βέβαια κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να τον δεχθεί ή όχι. Η απόφαση του εξαρτάται αποκλειστικά από τη διάθεση της καρδιάς του. «Μακάριοι οι καθαροί την καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται»(Ματθ.5,8), τονίζει ο Χριστός. Δηλαδή, μόνο με καρδιά απαλλαγμένη από τον εγωισμό, τη δυσπιστία και την άρνηση που αυτός επιφέρει, μπορεί ο άνθρωπος να δεχθεί το Θεό, να Τον εμπιστευθεί απόλυτα, να Τον αγαπήσει ολοκληρωτικά, να επικοινωνήσει μαζί Του και τελικά να νιώσει την πραγματική πληρότητα και ευτυχία που βρίσκεται μόνο μέσα στην αγκαλιά του Δημιουργού του.
Πιστεύω ειλικρινά - Υπάρχει Θεός - Εμπιστεύομαι Αυτόν.
Αγαπώ
Αγαπώ το Θεό μου και ψάλλω: «Πάτερ, Λόγε (Υιέ), Πνεύμα, Τριάς η εν μονάδι». Ένας ο Θεός, τρία πρόσωπα, μία η ουσία… αμέτρητα τα ερωτήματα του λογικού. Όμως αγαπώ, σημαίνει και εμπιστεύομαι και αποδέχομαι ανεπιφύλακτα ακόμα και το μυστήριο αυτό που δεν μπορεί να δεχτεί η ανθρώπινη λογική και έτσι γαληνεύω, ειρηνεύω.
Γι’ αυτό παραμερίζω τον εγωισμό μου, την απαίτησή μου για παντογνωσία, γιατί αυτά ήταν που με οδήγησαν έξω από τον παράδεισο, την κατά πρόσωπο επικοινωνία με το Θεό, την απόλυτη ευτυχία.
Για μας, η ζωή κοντά στο Θεό είναι η ευτυχία κι η ζωή μακριά από το Θεό της αγάπης αιτία για την κάθε δυστυχία.
Ο Δημιουργός - Πατέρας της αγάπης όμως που αγαπάει το ανυπάκουο παιδί του, όπως τον άσωτο γιο της παραβολής, στέλνει τον Υιό του, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, για να γίνει ανθρώπος - θεάνθρωπος και να φέρει σε εμάς, τους ανθρώπους, που ζούμε μακριά του, γιατί έτσι το θελήσουμε, τη χαρά, το Ευαγγέλιο (το χαρμόσυνο μήνυμα της σωτηρίας μας).
Ο Χριστός ήρθε και μας φανέρωσε τον πραγματικό σκοπό της ζωής μας, το ουσιαστικό νόημα της και μας υπέδειξε τον τρόπο για να επιτύχουμε την επίτευξή του, ακολουθώντας τα βήματα Του και το θέλημα Του.
Αυτός μας συμπαραστέκεται στις δυσκολίες της ζωής μας, Αυτός είναι που μας έδωσε τη βεβαιότητα της τελικής νίκης κατά του κακού, της δυστυχίας, του θανάτου, γιατί πρώτος Εκείνος το έκανε με την Ανάστασή Του. Γι΄ αυτό τον ονομάζουμε Σωτήρα και Λυτρωτή μας και περιμένουμε τη Δευτέρα παρουσία Του πάνω στη γη, που θα γίνει όποτε Εκείνος θελήσει, για να μας κρίνει, άξιους ή ανάξιους να ξαναζήσουμε αιώνια στον παράδεισο Του.
Τον αγαπάμε και αισθανόμαστε ευτυχισμένοι, πλήρεις. Μας αγαπάει τόσο που δεν μπορούμε να το φανταστούμε. Και αυτός ο δεσμός της αγάπης με Εκείνον μας κάνει να αγαπάμε και όλα τα πλάσματα Του έλογα και άλογα και να ονειρευόμαστε μια κοινωνία αγάπης ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα της γης.
Αγαπώ χωρίς να ζητώ εξηγήσεις για τα πάντα, αγαπώ με την καρδιά και όχι με το μυαλό, αυτό είναι το μυστήριο της θεϊκής Αγάπης.
Επικοινωνώ
Αν αγαπάς, θέλεις βέβαια, τον αγαπημένο/η σου να τον βλέπεις, να τον ακούς, να είσαι συνεχώς μαζί του. Έτσι κι εμείς, επειδή αγαπάμε το Θεό μας, θέλουμε να εκδηλώνουμε αυτή την αγάπη μας, επικοινωνώντας συνεχώς μαζί Του.
Πρώτα - πρώτα με την προσευχή που είναι για μας ότι η αναπνοή για τον άνθρωπο. Προσευχόμαστε κι αφήνουμε την καρδιά μας ελεύθερη να ακούσει τη φωνή Του.
Ακόμη κάνοντας το σημείο του Σταυρού που είναι το καύχημα μας - δείχνει μέχρι που μπορεί να φτάσει η αγάπη του Θεού για μας - αλλά και το όπλο μας και ο δρόμος που οδηγεί στην Ανάσταση μας.
Τιμώντας την Παναγία Μητέρα Του που σε αντίθεση με την Εύα, ταπεινά υπάκουσε στο θέλημα του Θεού και έφερε στον κόσμο το Λυτρωτή μας.
Τιμώντας τους Αγίους μας, ανθρώπους σαν κι εμάς που όμως με την πολύ αγάπη και υπακοή τους στο Θεό έλαβαν επάξια μια θέση κοντά Του αλλά και το χάρισμα να μας συμπαραστέκονται σε κάθε δύσκολη στιγμή μας.
Χτίζοντας ναούς και στολίζοντας τους με ότι ωραιότερο, για να τιμήσουμε τον αγαπημένο μας Θεό και τη συνοδεία των φίλων Του.
Προσκυνώντας τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων προσώπων που έζησαν ανάμεσά μας και μπορέσαμε να δούμε τη μορφή τους και να τους απεικονίσουμε για να τους θυμόμαστε και να αγωνιζόμαστε να τους μιμηθούμε.
Βαπτιζόμενοι στο νερό για να αναδυθούμε με τη δική του σφραγίδα.
Εξομολογούμενοι πρόσωπο με πρόσωπο με τον Πνευματικό μας Πατέρα όπως ο Κύριος και Θεός μας όρισε για να μας συγχωρέσει τις αμαρτίες - τα λάθη - τα πάθη μας.
Μελετώντας το λόγο Του, την Αγία Γραφή και ακολουθώντας την Ιερά παράδοση που δεν καταγράφηκε σε ιερά βιβλία αλλά που είναι η ίδια η Ορθοδοξία στην πράξη όπως τη διέσωσαν οι πρόγονοί μας και οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Και πάνω απ΄ όλα, συμμετέχοντας, προετοιμασμένοι με νηστεία και εξομολόγηση, στο «κοινό ποτήριο», την θεία Ευχαριστία, το μυστήριο των μυστηρίων, που μας παρέδωσε ο Χριστός και που τελείται μέσα στην κοινή προσευχή, τη θεία λειτουργία, κοινωνώντας Σώμα και Αίμα Χριστού. Εκεί ολοκληρώνεται η επικοινωνία μας με το Θεό.
Λοιπόν εμείς Εμπιστευόμαστε - Αγαπάμε - Επικοινωνούμε με τον Πατέρα και Θεό μας.
Εσύ;
του Παν. Τσαγκάρη
θεολόγου
