Αγάπη προς τον πλησίον
β. «Αγαπήσεις τον Θεό σου εξ’ όλης της ψυχής σου, εξ’ όλης της διανοίας σου, και εξ’ όλης της ισχύος σου, και τον πλησίον σου ως εαυτόν». Εκείνος που αγαπά τον Θεό τηρεί τις εντολές του Χριστού και γίνεται κατοικητήριο του Θεού. Γι’ αυτό ο Χριστός είπε: «Εάν τις αγαπά με και τας εντολάς μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσωμεν». Από μας εξαρτάται, αν θέλουμε να καταστήσουμε τον εαυτό μας κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Βέβαια με τη βοήθεια του Θεού.
γ. Όλα εξαρτώνται από την αγάπη. Η αγάπη είναι αυτή που γεννά την πίστη και την ελπίδα και την υπομονή. Όπου υπάρχει αγάπη εκεί είναι ο Θεός.
δ. Στη διχόνοια να λαμβάνουμε πάντοτε τη θέση του αδελφού μας. Να λέμε: «Αν ήμουν εγώ, τι θα μου άρεσε να μου κάμουν»; Αν θέλουμε να φυλάξουμε τον εαυτό μας, θα πρέπει πρώτα να διασφαλίσουμε τον αδελφό μας.
ε. Μ’ όση δύναμη έχουμε ν΄ αγαπούμε τον Θεό και ύστερα τον πλησίον μας. Ν΄ αγαπούμε και ξένους και αλλόφυλους και αυτούς ακόμα τους εχθρούς μας. Όταν δεν αγαπούμε τον συνάνθρωπό μας, στην πραγματικότητα δεν αγαπούμε τον εαυτό μας. Η αγάπη που έχουμε προς τα πρόσωπα, μας δίνει δύναμη, μεγάλη δύναμη.
στ. Πρέπει η καρδιά του χριστιανού να είναι πλατιά, να χωρεί πολλά, να λυπάται, να σπλαχνίζεται. Όσο δίνεις, παίρνεις. «Μακάριον διδόναι ή λαμβάνειν». Το καλό είναι καλό, όταν γίνεται καλά. Να επισκέπτεσαι συχνά τόπους που θλίβονται, διότι συμπάσχεις. Ότι και να προσφέρεις στον πονεμένο, ότι και να του δώσεις, αν δεν τον συμπονέσεις, δεν έχει αξία. Εκεί, να κλάψεις μαζί του, στο μαξιλάρι του. Κι εσύ ωφελείσαι κι εκείνος. Κι άμα εσύ φύγεις από κοντά του, εκείνος να προσευχηθεί για σένα που τον πόνεσες. Δεν είναι αληθινή αγάπη αυτό που κάμνουν μερικοί: να χορεύουν, να διασκεδάζουν, να γλεντούν για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Και στο τέλος ότι περισσέψει να λένε στους φτωχούς «πάρτε και σεις». Αυτή η αγάπη τις περισσότερες φορές είναι ανώφελη.
Από το βιβλίο «ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ»,
έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας - Κύπρος.
