Ε’ Νηστειών: Διακονία για τον συνάνθρωπο και μετάνοια στη ζωή μας

 

Βαδίζουμε όλο και πιο κοντά στην Μεγάλη Εβδομάδα. Ήδη πέρασε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και πλέον πορευόμαστε στην τελευταία εβδομάδα, την καλουμένη «βουβή».

Για μία ακόμα φορά, η Εκκλησία μάς παρουσιάζει δύο τρόπους ζωής, τους οποίους μπορούμε να ακολουθήσουμε.

Αρχικά, η ευαγγελική περικοπή από το Ευαγγέλιο του Μάρκου παρουσιάζει τη φιλοδοξία των μαθητών. Προσέρχονται προς το Χριστό, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης και του ζητάνε να κάνει αυτό που θα τους πει. Οι δύο μαθητές Του ζητάνε να καθίσουν δεξιά και αριστερά Του, όταν έλθει στη δόξα ο Χριστός. 

Απευθύνεται, τότε, προς αυτούς ο Χριστός και τους λέει: «οὐκ οἴδατε τὶ αἰτεῖσθε. Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὁ ἐγὼ πίνῳ, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;». Απαντάνε ευθαρσώς οι μαθητές: «δυνάμεθα» («Μπορούμε»).

Τους υπογραμμίζει τότε ο Χριστός, που σε λίγες μέρες θα οδηγηθεί στο Πάθος Του: «τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνῳ πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὔκ ἐστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ' οἷς ἡτοίμασται», («το ποτήρι που εγώ πίνω θα το πιείτε, και το βάπτισμα που εγώ βαπτίζομαι θα το βαπτιστείτε· αλλά το να καθίσετε στα δεξιά μου και στα αριστερά μου δεν είναι στην εξουσία μου να το δώσω, αλλά ανήκει σ' εκείνους για τους οποίους είναι ετοιμασμένο»).

Θα ζήσουν και οι ίδιοι διωγμούς, δυσκολίες, ακόμη και το ποτήριο του μαρτυρίου, για χάρη του ευαγγελίου του Χριστού. Εκείνη τη στιγμή, όμως, αγανάκτησαν και οι υπόλοιποι μαθητές Του για την τιμή που ζητούσαν από τον Κύριό τους περισσότερη από τους άλλους. Τότε, ο Χριστός αναφέρει ότι: «ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν», («αν κάποιος θέλει να γίνει μεγάλος μεταξύ σας, θα είναι υπηρέτης σας, και αν κάποιος από σας θέλει να γίνει πρώτος, θα είναι όλων δούλος. Γιατί ο υιός του ανθρώπου δεν ήλθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει την ψυχή του για να λυτρωθούν πολλοί»).

Ένα μεγάλο μήνυμα, μάς στέλνει σήμερα ο Χριστός προς όλους μας. Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος, θα είναι υπηρέτης. Για την κοινωνία, είναι κάτι παράλογο· για το Θεό είναι η οδός που χρειάζεται να ακολουθήσουν οι άνθρωποι για να φτάσουν κοντά Του. Να αγαπήσουν τον άνθρωπο, να είναι ταπεινοί, να φροντίζουν το συνάνθρωπό τους, όπως έκανε και ο Χριστός· να διακονήσει τον άνθρωπο και όχι να διακονηθεί από αυτούς.

Ίσως, αυτό να είναι και ένα ωραίο μήνυμα για τους αρχιερείς και τους ιερείς. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου γίνεται κατάχρηση του αρχιερατικού και του ιερατικού αξιώματος από κάποιους ανθρώπους, ενώ μάς έχει δοθεί η οδηγία από τον Χριστό για διακονία αυτών των ανθρώπων και όχι η διακονία από άλλους γιατί έχουν τα συγκεκριμένα αξιώματα.

Το πρώτο πρότυπο για τη ζωή μάς το έδειξε ο Χριστός.

Το δεύτερο πρότυπο είναι η σημερινή εορταζομένη Αγία. Η Αγία Μαρία η Αιγύπτια.

Σύμφωνα με το Ωρολόγιο της Εκκλησίας μας: «Ἐτάχθη δὲ αὕτη καὶ σήμερον, ἐγγίζοντος ἤδη τοῦ τέλους τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, πρὸς διέγερσιν τῶν ραθύμων καὶ ἁμαρτωλῶν εἰς μετάνοιαν, ἐχόντων ὑπόδειγμα τὴν ἑορταζομένην ἁγίαν». Έζησε και μεγάλωσε στην πόλη της Αλεξάνδρειας, σε μία πόλη η οποία κυριαρχούσε η διαφθορά. Από μικρή, εισήλθε στο χώρο της διαφθοράς, η οποία έπεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αλλά, ξαφνικά, κάτι άλλαξε. Μπήκε σε ένα καράβι για την ιερή Πόλη των Ιεροσολύμων. Μέσα της, ίσως να είχε μία μικρή φλόγα, για την πορεία της ζωής της. Προσπάθησε να εισέλθει στον Ναό της Αναστάσεως, αλλά ήταν αδύνατο. 

Κατάλαβε ότι λόγω των πολλών αμαρτιών, δεν μπορούσε να μπει. Τότε, μετανόησε, έκλαψε για τις αμαρτίες της και προσευχήθηκε προς την Παναγία να μπει μέσα και θα αλλάξει τρόπο ζωής. Και πράγματι· μπήκε μέσα και προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό. Από τότε, μέχρι το τέλος της ζωής της, έζησε ταπεινά και με μετάνοια και αξιώθηκε στο τέλος να μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων από τον Άγιο Ζωσιμά.

Στο τέλος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία μάς προβάλλει τη ζωή της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Ο λόγος; Να μας δώσει να καταλάβουμε ό,τι όσες αμαρτίες και αν έχουμε κάνει, αν έχουμε μετάνοια στη ζωή μας, ο Θεός μάς δέχεται. 

Δε πρέπει να μας κυριαρχήσει το αίσθημα της απελπισίας· πολλοί λένε: «Δεν έχω εγώ σωτηρία με αυτά που έκανα». Κι όμως· όλοι έχουμε οδό σωτηρίας· και αυτή είναι η οδός του Γολγοθά, ο Σταυρός του Κυρίου. Ο Ίδιος έχυσε το αίμα Του για όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων. Και για τις δικές μας. 

Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να πιστέψουμε ότι ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να θυσιασθεί και με το τίμιό του αίμα να λυτρώσει τον κόσμο (Α΄ Ιωάν. 1, 7).

Σωτήριος Θεολόγου

Φοιτητής Α.Ε.Α.Θ.