Τί λέει λοιπόν προς αυτούς;
Είδες εδώ και αυτούς που αμάρτησαν και αυτούς που έζησαν στην αρετή; Είδες πως, όταν είδαν τους συνδούλους τους, αποστομώθηκαν;
Ας φέρουμε και σε άλλο παράδειγμα τον λόγο. Ήταν, λέει, δέκα παρθένες ( Ματθ. 25, 1-13 ). Και εδώ πάλι η θέλησι είναι αυτή, η οποία στην περίπτωσι των μεν ενέργησε σωστά, ενώ στην περίπτωσι των άλλων έσφαλλε, ώστε να μπορέσης παράλληλα να δης και τα αμαρτήματα αυτών και τα καλά έργα εκείνων∙ η σύγκρισι τα κάνει σαφέστερα.
Και αυτές παρθένες και εκείνες παρθένες∙ και αυτές πέντε και εκείνες πέντε∙ κρατούσαν λαμπάδες και αυτές και εκείνες και περίμεναν όλες τον νυμφίο. Πώς όμως οι μεν εισήλθαν , ενώ οι άλλες δεν εισήλθαν; Διότι αυτές ήταν απάνθρωπες, ενώ εκείνες ήμερες και φιλάνθρωπες.
Βλέπεις λοιπόν πάλι ότι αιτία του τέλους γίνεται η θέλησις και όχι ο διάβολος; Είδες ότι η κρίσι διεξάγεται παράλληλα και η απόφασι βγαίνει από τα όμοια; Σύνδουλοι θα κρίνουν συνδούλους.
( Ότι εκ της ραθυμίας η κακία, ΕΠΕ 31, 110-112. PG 49, 268 ).
«Με είδατε να πεινώ και με θρέψατε∙ με είδατε γυμνό και με ντύσατε∙ ξένο και με περιμαζέψατε» ( Ματθ. 25, 35 ).
Στους άλλους πάλι λέει τα αντίθετα∙ καίτοι οι ίδιοι άνθρωποι ήταν και αυτοί και εκείνοι και έλαβαν τις ίδιες επαγγελίες και αυτοί και εκείνοι, τα ίδια έπαθλα είχαν ορισθή και για τους δύο, ο ίδιος πήγε και προς τους μεν και προς τους δε, με την ίδια γυμνότητα εμφανίσθηκε και προς αυτούς και προς εκείνους, με την ίδια πείνα και ως ξένος πάλι όμοια.
Γιατί λοιπόν δεν υπήρξε το τέλος ίδιο; Διότι δεν άφησε η ψυχική διάθεσις∙ διότι αυτή μόνη προκάλεσε την διαίρεσι. Γι’ αυτό εκείνοι απέρχονται στην γέεννα του πυρός, ενώ αυτοί μεταβαίνουν στην βασιλεία του Θεού.
Εάν όμως ήταν αίτιος των αμαρτημάτων τους ο διάβολος, δεν επρόκειτο να τιμωρηθούν αυτοί, αφού άλλος αμάρτησε και τους εξώθησε στην αμαρτία.
Είδες εδώ και αυτούς που αμάρτησαν και αυτούς που έζησαν στην αρετή; Είδες πως, όταν είδαν τους συνδούλους τους, αποστομώθηκαν;
Ας φέρουμε και σε άλλο παράδειγμα τον λόγο. Ήταν, λέει, δέκα παρθένες ( Ματθ. 25, 1-13 ). Και εδώ πάλι η θέλησι είναι αυτή, η οποία στην περίπτωσι των μεν ενέργησε σωστά, ενώ στην περίπτωσι των άλλων έσφαλλε, ώστε να μπορέσης παράλληλα να δης και τα αμαρτήματα αυτών και τα καλά έργα εκείνων∙ η σύγκρισι τα κάνει σαφέστερα.
Και αυτές παρθένες και εκείνες παρθένες∙ και αυτές πέντε και εκείνες πέντε∙ κρατούσαν λαμπάδες και αυτές και εκείνες και περίμεναν όλες τον νυμφίο. Πώς όμως οι μεν εισήλθαν , ενώ οι άλλες δεν εισήλθαν; Διότι αυτές ήταν απάνθρωπες, ενώ εκείνες ήμερες και φιλάνθρωπες.
Βλέπεις λοιπόν πάλι ότι αιτία του τέλους γίνεται η θέλησις και όχι ο διάβολος; Είδες ότι η κρίσι διεξάγεται παράλληλα και η απόφασι βγαίνει από τα όμοια; Σύνδουλοι θα κρίνουν συνδούλους.
( Ότι εκ της ραθυμίας η κακία, ΕΠΕ 31, 110-112. PG 49, 268 ).
Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ», ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ
Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
ΕΚΔΟΣΙΣ ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΥΡΙΔΩΝ Α΄»
ΙΕΡΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ