Κυριακάτικο Κήρυγμα
«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι»
Απευθύνεται ο Κύριος στους μαθητές Του, αλλά και στο πλήθος, που Τον ακολουθεί και συνάπτει μια συμφωνία μαζί τους. Όποιος από σας θέλει να Με ακολουθεί ως μαθητής μου, πιστός στη συμφωνία μας, πρέπει να δέχεται τις εντολές μου και να τις εφαρμόζει στη ζωή του, και φυσικά είναι ανάγκη να παραμερίσει τις προσωπικές του επιθυμίες. Βέβαια αυτό δεν είναι εύκολο. Θα αντιμετωπίσει πιθανόν δυσκολίες, θα χρειαστεί να σηκώσει σταυρό, όπως άλλωστε συνηθίζουμε να λέμε.
Στις σχέσεις των ανθρώπων εκείνος που έχει επάνω μας κάποια εξουσία, μικρή ή μεγάλη, επιβάλλει τη θέλησή του και τις επιθυμίες του με απόλυτο τρόπο. Τις πιο πολλές φορές δεν δέχεται, όχι αντίρρηση, αλλά ούτε και κάποια συζήτηση ή απορία.
Αντίθετα ακούμε τον Κύριο, τον Δημιουργό μας, αυτόν στον οποίο ανήκουμε και μας έχει δώσει τα πάντα, να μας επιτρέπει να κάνουμε την επιλογή μας. Άλλωστε γι’ αυτό όταν μάς δημιούργησε, μάς προίκισε με την λογική, και το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής με έμφυτο το κριτήριο αξιολόγησης των πράξεων. Συνεπώς δικαιούμαστε να ρυθμίσουμε τη ζωή μας όπως κρίνουμε καλύτερα, ανεξάρτητα από έξωθεν επιταγές.
Λογικό όμως είναι, εφόσον αποφασίζουμε ελεύθερα με δική μας επιλογή, να έχουμε και την απόλυτη προσωπική ευθύνη για το αποτέλεσμα. Έχουμε όμως και το δικαίωμα να δεχθούμε τις εντολές του Θεού και να τις εφαρμόσουμε στη ζωή μας, αλλά μπορούμε και να τις αγνοήσουμε και να κάνουμε ό,τι νομίζουμε.
Η αναγνώριση της ελεύθερης βούλησης είναι απόλυτη από τον Θεό και δεν πρόκειται να την παραβιάσει, Αυτός που μάς την έδωσε. Δεν παρεμβαίνει κι όταν ακόμη βλέπει τον κατήφορο που είναι πιθανό να ακολουθούμε στη ζωή μας. Με τον τρόπο αυτό λοιπόν κάθε πράξη μας αποκτά ιδιαίτερη προσωπική αξία. Με τον τρόπο αυτό μια πράξη μας μπορεί να χαρακτηρίζεται καλή ή κακή και τότε προστίθεται αντίστοιχα στο ενεργητικό μας ή το παθητικό μας.
Όταν οι περισσότερες πράξεις μας θεωρούνται, και είναι και με τη βοήθεια του Θεού καλές, τότε δημιουργούμε ένα καλό όνομα στην κοινωνία που ζούμε. Κι όταν οι ενέργειές μας είναι σύμφωνες με τον νόμο του Θεού και η ζωή είναι συνεπής προς τα πιστεύω μας τότε έχουμε ήρεμη συνείδηση και είμαστε ευχάριστοι στον Δημιουργό μας.
Και όχι μόνο γινόμαστε ευχάριστοι στον Θεό, αλλά διαπιστώνουμε επίσης και την καθημερινή παρουσία Του στη ζωή μας, γιατί είναι ο Πατέρας μας. Αντίθετα το έχουμε παρατηρήσει άλλωστε, ότι όταν έλθουμε σε σύγκρουση με την συνείδησή μας, όταν διαπράξουμε κάποια παρανομία, όταν παραλείψουμε να φέρουμε εις πέρας κάποια υποχρέωσή μας, τότε έχουμε σοβαρό πρόβλημα.
Διαταράσσεται η ηρεμία μας, γινόμαστε δύσκολοι στις σχέσεις μας με τους άλλους. Κάποτε εξαιτίας των προβλημάτων μας αδικούμε, χωρίς λόγο, με λόγια ή και με έργα και γενικότερα με τη συμπεριφορά μας τους άλλους και μάλιστα τους οικείους μας, στους οποίους ξεσπούμε. Κι αν συνεχίσει αυτή η κατάσταση μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα και στην υγεία μας. Φυσικά είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε στη ζωή μας. Μπορούμε να συμπεριφερόμαστε όπως θέλουμε στους άλλους. Είμαστε ελεύθεροι, να ακολουθούμε τις εντολές του Θεού, ή και όχι.
Γι’ αυτό όταν τονίζει στην σημερινή περικοπή ό Κύριος «όστις θέλει», κάνει μια γενική υπόμνηση σε όλους μας, δεν το επιβάλλει. Είναι αλήθεια ότι προτιμούμε συνήθως τα εύκολα. Και αυτό δεν ισχύει μόνο στις σοβαρές και μεγάλες αποφάσεις μας αλλά και σε οποιαδήποτε εργασία που καταπιανόμαστε.
Κι αν δεν υπάρχει κάποιος να μας επιβλέπει, ή κάποιος που πιθανόν να μας τιμωρήσει, διαλέγουμε την ευκολία μας. Είναι αλήθεια επίσης ότι η τήρηση των εντολών του Θεού, βασισμένη και στην πίστη μας σ’ Εκείνον, δεν είναι ιδιαίτερα εύκολη. Ασφαλώς όμως γίνεται ευκολότερη όταν συμβαδίζει με την ειλικρινή μας αγάπη σ’ Εκείνον.
Αλλά αξίζει τον κόπο η απάρνηση κακών επιθυμιών και συνηθειών όταν σκεφτούμε την ηρεμία της συνείδησής μας, την ειρήνευση της ψυχής μας. Με καθαρό μυαλό θα αντιμετωπίσουμε καθημερινές δυσκολίες της ζωής, τα προβλήματα της οικογένειάς μας, τις αντιξοότητες στις δουλειές μας. Από κάποιο σημείο και μετά γίνεται και η τήρηση των εντολών του Θεού και η επιλογή τους μια συνήθεια που μπορεί με μεγαλύτερη ευκολία να τις εφαρμόζουμε.
Νοιώθουμε ιδιαίτερα άσχημα κάνοντας μια κακή επιλογή, μια απαράδεκτη πράξη, ένα σκληρό λόγο. Το έμφυτο κριτήριό μας είναι αλάνθαστο και η απόφασή μας δυνατή και η βοήθεια του Θεού πολύ μεγάλη, όταν με ειλικρίνεια και επιμονή φροντίζουμε να τηρούμε τον νόμο Του. Τότε θα έχουμε και τον Χριστό μέσα μας, μόνιμο κάτοικο, ασφαλή προστάτη από κάποιους που πιθανόν μας υποβλέπουν, βοηθό στις δυσκολίες και καθοδηγητή για τις ορθές αποφάσεις.
Και αυτό όταν, όπως σημειώσει ο απόστολος Παύλος στους Γαλάτες, παραμέρισα κάθε προσωπική μου επιθυμία και ζει μέσα μου ο Χριστός, «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δ’ εν εμοί Χριστός». Αξίζει άραγε να λησμονήσουμε την ειρήνη της ψυχής μας, τον ίδιο τον Κύριό μας, για κάτι που δεν αξίζει, για κάτι που θα ζημιώσει την ψυχή μας, θα αναστατώσει την συνείδησή μας και τη ζωή μας.
Γι’ αυτό και σημειώνει ο Κύριος στη σημερινή περικοπή «τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;». Είναι δυνατό ποτέ, να κάνει κανείς μια επιλογή, επειδή έχει ελευθερία να επιλέγει ο.τιδήποτε θέλει, ενώ ωστόσο μπορεί να ζημιώσει την ψυχή του; Τι θα απαντήσουμε στο ερώτημα;
