"Περί Ἐκκλησίας - Αἰωνία ὑπόστασις τῆς Ἐκκλησίας"
Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς
Τό σπουδαιότερον καί θαυμασιώτερον ἀπ' ὅλα εἶναι τό ὅτι ἡ ἰδία ἡ Ὑπόστασις τοῦ Θεοῦ Λόγου δι' ἄπειρον φιλανθρωπίαν ἔγινε ἡ αἰωνία Ὑπόστασις τῆς Ἐκκλησίας.
Τόν ἀμέτρητον πλοῦτον τῆς φιλανθρωπίας Του καί τό μέγεθος τῆς δυνάμεῶς Του ὁ Θεός ἔδειξε κυρίως διά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, διά τῆς ἐν τῷ σώματι Ἀναλήψεώς Του εἰς τούς οὐρανούς καί διά τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐκκλησίας, ὡς τοῦ σώματός Του.
Τόν ἀμέτρητον πλοῦτον τῆς φιλανθρωπίας Του καί τό μέγεθος τῆς δυνάμεῶς Του ὁ Θεός ἔδειξε κυρίως διά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, διά τῆς ἐν τῷ σώματι Ἀναλήψεώς Του εἰς τούς οὐρανούς καί διά τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐκκλησίας, ὡς τοῦ σώματός Του.
Τό ἀνεκλάλητον αὐτό θαῦμα καί ὑπέρθαυμα ὁ Θεός «ἐνήργησεν ἐν τῷ Χριστῷ ἐγείρας αὐτόν ἐκ νεκρῶν, καί ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις, ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καί ἐξουσίας καί δυνάμεως καί κυριότητος καί παντός ὀνόματος ὀνομαζόμενου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλά καί ἐν τῷ μέλλοντι· καί πάντα ὑπέταξεν ὑπό τούς πόδας αὐτοῦ» (Ἐφ. 1, 20-22).
Τοιουτοτρόπως ἐν τῷ ἀναστάντι καί ἀναληφθέντι Θεανθρώπω ἐπραγματοποιήθη τό προαιώνιον σχέδιον τῆς Τρισηλίου Θεότητος· ἀνακεφαλαιώσασθαι τά πάντα ἐν τῷ
Χριστῷ τά ἐπί τοῖς οὐρανοῖς καί ἐπί τῆς γῆς» (Ἐφ. 1, 10).
Ἡ πραγματοποίησις καί ἀνακεφαλαίωσις ἔγινε ἐν τῷ Θεανθρωπίνω σώματι τῆς Ἐκκλησίας. Διά τῆς Ἐκκλησίας ὡς τοῦ θεανθρωπίνου σώματός Του ὁ Κύριος ἥνωσεν ὅλα τά ἀγγελικά καί ἀνθρώπινα ὄντα καί ὅλα τά κτίσματα εἰς ἕνα ἀεί ζῶντα ὀργανισμόν.
Έκκλησία Θεανθρώπινον σῶμα
Χριστῷ τά ἐπί τοῖς οὐρανοῖς καί ἐπί τῆς γῆς» (Ἐφ. 1, 10).
Ἐκκλησία το πλήρωμα
Οὕτως ἡ Ἐκκλησία εἶναι «τό πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου» (Ἐφ. 1, 23), δηλαδή Χριστοῦ τοῦ Θεανθρώπου. Αὐτή εἶναι ὄντως τό πλήρωμα παντός τοῦ θείου καί τοῦ αἰωνίου, παντός τοῦ θεοειδοῦς καί τοῦ θεοκτίστου.
Διότι, ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό πλήρωμα τῆς θείας Ἀληθείας καί τῆς θείας Δικαιοσύνης, τῆς θείας Ἀγάπης καί τῆς θείας Ζωῆς· τό πλήρωμα ὅλων τῶν θείων καί ὅλων τῶν ἀνθρωπίνων πραγματικοτήτων. Καί εὐλογως, διότι ὁ Χριστός εἶναι Θε-ἄνθρωπος, δηλαδή δυενικόν πλήρωμα τοῦ Θείου καί τοῦ ἀνθρωπίνου.
Ἑπομένως, πρόκειται περί θεανθρωπίνης παν-ενότητος καί πληρώματος, τό ὁποῖον εἶναι καί παραμένει αἰώνιον, διότι ἡ κεφαλή του εἶναι ὁ Αἰώνιος Θεάνθρωπος, ἡ δευτέρα Ὑπόστασις τῆς Παναγίας Τριάδος.
Τό πλήρωμα αὐτό τοῦ Θεανθρωπίνου σώματος τῆς Ἐκκλησίας τρέφεται καί ζωογονεῖται μέ τούς ἀκτίστους καί ζωηφόρους λόγους καί δυνάμεις τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου.
Διότι, ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό πλήρωμα τῆς θείας Ἀληθείας καί τῆς θείας Δικαιοσύνης, τῆς θείας Ἀγάπης καί τῆς θείας Ζωῆς· τό πλήρωμα ὅλων τῶν θείων καί ὅλων τῶν ἀνθρωπίνων πραγματικοτήτων. Καί εὐλογως, διότι ὁ Χριστός εἶναι Θε-ἄνθρωπος, δηλαδή δυενικόν πλήρωμα τοῦ Θείου καί τοῦ ἀνθρωπίνου.
Ἑπομένως, πρόκειται περί θεανθρωπίνης παν-ενότητος καί πληρώματος, τό ὁποῖον εἶναι καί παραμένει αἰώνιον, διότι ἡ κεφαλή του εἶναι ὁ Αἰώνιος Θεάνθρωπος, ἡ δευτέρα Ὑπόστασις τῆς Παναγίας Τριάδος.
Τό πλήρωμα αὐτό τοῦ Θεανθρωπίνου σώματος τῆς Ἐκκλησίας τρέφεται καί ζωογονεῖται μέ τούς ἀκτίστους καί ζωηφόρους λόγους καί δυνάμεις τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου.
Αὐτό τό αἰσθάνονται ὅλα τά ἀληθινά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, περισσότερον δέ ἀπ' ὅλους οἱ ἅγιοι καί οἱ ἄγγελοι.
Τό πλήρωμα αὐτό τῶν Θεανθρωπίνων τελειοτήτων τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ «κληρονομία» ἐκείνη τῶν ἁγίων καί ἡ «ἐλπίς» τῆς χριστιανικῆς μας «κλήσεως» (πρβλ. Ἐφ. 1, 18).
