... Καί σήμερα ἡ Παναγία εἶναι μαζί μας. Καί σήμερα ἡ Παναγία μας δέεται καί πρεσβεύει. Αὐτή εἶναι ἡ ἐλπίδα μας.
Αὐτήν ἔχουμε ὡς πρέσβειρα, ὡς Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν. Εἴμαστε «πάντοθεν πολεμούμενοι», ἀλλά «ἐν πάσει περιστάσει καί ψυχῆς θλίψει» «πρός τίνα καταφύγωμεν»; πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.
Νά ἱκετεύσουμε τήν Παναγία μας ὅπως ὁ πονεμένος ποιητής τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ Κανόνος, αὐτοκράτορας Θεόδωρος Λάσκαρης, ὁ ὁποῖος σήκωνε τόν δικό του σταυρό, τῆς ἀνίατης ψυχικῆς του ἀσθένειας:
«Βλέψον ἰλέῳ ὄμματί σου καί ἐπίσκεψαι τήν κάκωσιν ἧν ἔχω»,
«Εἰς σέ μόνην ἐλπίζω, εἰς σέ μόνην καυχῶμαι».
Σ’ Αὐτήν νά καταφεύγουμε μέ θάρρος καί ἡ γλυκειά μας Παναγιά δέν θά μᾶς ἀπογοητεύσει, δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ.
«Ἄλλοι σέ κράζουν ἔλεος, ἐλπίδα ὁ θλιμμένος
Βασίλισσα τῆς Ἐκκλησιᾶς Σέ κράζει ἡ καμπάνα
Βασίλισσα τῆς Ἐκκλησιᾶς Σέ κράζει ἡ καμπάνα
ἐλεημοσύνη ὁ φτωχός, νερό ὁ διψασμένος
μά ἡ καρδιά μας, Δέσποινα, αὐτή Σέ κράζει «μάνα»!