Κυριακάτικο Κήρυγμα (μετά τήν Ὕψωσιν)
Ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ
Μία παράξενη διακήρυξη, ἕνα παράλογο διάγγελμα ἀκούσαμε σήμερα ἀπό τόν Κύριο, ἀγαπητοί ἀδελφοί. Ὅταν κάποιος θέλει νά ἀποκτήσει ὀπαδούς, νά τόν ἀκολουθήσουν οἱ ἄνθρωποι, νά ἀποκτήσει ρεῦμα καί ψηφοφόρους, μόνο τάζει καί ὑπόσχεται, ὅτι κοντά του θά περάσουν ζωή χαρισάμενη.
Τό διάγγελμά του τό ξεκίνησε μέ τό ὅστις θέλει... Ὁ Χριστός δέν βιάζει καί δέν ἐξαναγκάζει κανέναν. Δέν τόν παίρνει ἀπό τό αὐτί, γιά νά τόν ὁδηγήσει στήν πίστη, νά τόν βάλει μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἄν θέλεις πιστεύεις, ἄν θέλεις δέν πιστεύεις.
Ἄς δοῦμε τό δεύτερο ἀπό τά τρία σημεῖα τοῦ διαγγέλματος. Ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ. Μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας, ὅπως Ἐκεῖνος σήκωσε τόν δικό του Σταυρό.
Σταυρός σημαίνει κόπο καί μόχθο, ἱδρώτα καί ἀγώνα. Ἀπό τήν ὥρα πού γεννηθήκαμε μέχρι τήν ὥρα πού κλείσουμε τά μάτια μας καί θά στηθεῖ ἕνας σταυρός πάνω στό μνῆμα μας, πρέπει νά σηκώνουμε τόν σταυρό μας.
Σταυρός εἶναι ἡ τίμια ἐργασία μας. Ὅταν οἱ ἄλλοι κάθωνται ἀναπαυτικά στά καφενεῖα ἤ στίς καφετέριες ἤ ἀκόμη κλέβουν καί παρανομοῦν, γιά νά ἀποκτήσουν περισσότερα χρήματα ἐνῷ ἐσύ ἐργάζεσαι φιλότιμα καί μέ τόν τίμιο ἱδρώτα σου ποτίζεις τά ἔργα τῶν χειρῶν σου, εἶναι σταυρός.
Ὁ δάσκαλος, πού δέν ἀδιαφορεῖ, ἀλλά προσπαθεῖ νά διδάξει παιδιά ἰδιότροπα καί κακομαθημένα, ἔχει σταυρό. Ὁ γιατρός καί ἡ νοσοκόμα, πού ἐξασκοῦν σωστά τό ἱερό λειτούργημά τους καί δέν ἐκμεταλλεύονται τόν πόνο τῶν ἀσθενῶν, σηκώνουν σταυρό.
Ὁ ἱερεύς, πού ἀγωνίζεται νά βάλει στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων τόν Χριστό κι᾿ ἐκεῖνοι νεώτεροι καί μεγαλύτεροι, ἤ ἀκόμη καί μικρά παιδιά τόν εἰρωνεύονται καί τόν χλευάζουν, σηκώνει σταυρό.
Τόν σταυρό του σηκώνει καί ὁ ἄρρωστος, πού δέν εἶναι στό κρεββάτι τοῦ πόνου γιά μία ἤ δύο μέρες, ἀλλά ἑβδομάδες, μῆνες ἤ καί χρόνια ἀκόμη.
Θέλετε καί ἄλλους σταυρούς; Σταυρός εἶναι ὅταν ἔχεις τύραννο ἄνδρα ἤ δύστροπη γυναίκα καί ὅμως ὑπομένεις τίς δυσκολίες μέ καρτερία καί πίστη στό Θεό. Σταυρός εἶναι ἡ πολυτεκνία, ὅταν δέν σκοτώνεις ἀθῶες ὑπάρξεις καί δέν γεμίζεις μέ τίς ἐκτρώσεις τά δοχεῖα τῶν ἀπορριμάτων στίς κλινικές καί τά νοσοκομεῖα.
Σταυρός εἶναι ἡ ἔντιμη χηρεία. Ὅταν σέβεσαι τήν μνήμη τοῦ ἀνθρώπου σου καί φοβᾶσαι τόν Θεό. Ἀκόμη, σταυρός εἶναι νά πολεμᾶς τά πάθη σου, τίς κακίες καί τά ἐλαττώματά σου. Ὅταν ἀγωνίζεσαι νά σταματήσεις ἤ τοὐλάχιστον νά ἐλαττώσεις τίς ἁμαρτίες.
Σταυρός εἶναι, νά ἐκκλησιάζεσαι τακτικά καί ἔγκαιρα, νά νηστεύεις σωστά, νά ξεγυμνώνεις τήν ψυχή σου μπροστά στόν πνευματικό καί γενικά νά ζεῖς χριστιανική ζωή, νά κουράζεσαι γιά τά πνευματικά καί τήν ψυχή σου.
Αὐτοί εἶναι λίγοι ἀπό τούς πολλούς σταυρούς, πού ὑπάρχουν καί πού ὁ καθένας πρέπει νά σηκώνει τόν δικό του σταυρό. Ἔτσι σωζόμαστε, ἔτσι μᾶς ἀναγνωρίζει ὁ Κύριος γιά δικούς του ἀνθρώπους, ἔτσι μιμούμεθα τόν Χριστό, πού Αὐτός πρῶτος σήκωσε τόν δικό του Σταυρό γιά ὅλους ἐμᾶς.
Ἀγαπητοί μου,
Ὑπάρχουν χριστιανοί, πού παραπονοῦνται, ὅτι ὁ σταυρός τους εἶναι βαρύς. Αὐτό δέν εἶναι σωστό. Κάποτε ἕνας ἐγόγγυζε καί ἔλεγε. Γιατί Θεέ μου, σέ μένα τέτοιες δοκιμασίες; τόση δυστυχία; Εἶναι πολύ μεγάλος ὁ σταυρός, πού μοῦ ἔδωσες. Δέν τόν ἀντέχω.
Μιά μέρα τόν πῆρε ὁ ἄγγελός του καί πῆγαν σέ μία μεγάλη πεδιάδα, γεμάτη σταυρούς διαφόρων μεγεθῶν. Διάλεξε, τοῦ εἶπε μόνος σου ἕναν, ὅποιον θέλεις. Κοίταξε ἀπ᾿ἐδῶ, διάλεξε ἀπ᾿ ἐκεῖ, τελικά πῆρε ἕναν πού τοῦ φάνηκε ὁ πιό ἐλαφρύς. Αὐτόν θά πάρω εἶπε. Ἔ, τοῦ ἀπάντησε ὁ ἄγγελος, αὐτός εἶναι ὁ δικός σου. Ὁ Θεός σοῦ ἔδωσε τόν ἐλαφρύτερο, νά τόν σηκώνεις καί νά εὐχαριστεῖς τόν Θεό. Τό λέμε κι᾿ ἐμεῖς μέ διαφορετικά λόγια. Πᾶς κάπου νά πεῖς τόν πόνο σου καί βρίσκεις μεγαλύτερο πόνο.
Ἄς εὐχαριστοῦμε τόν Θεό καί γιά τά εὐχάριστα καί γιά τά δυσάρεστα. Νά τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς βοηθάει, νά μᾶς ἐνισχύει νά σηκώνουμε τόν σταυρό μας καί δι᾿ αὐτοῦ νά μᾶς ὁδηγεῖ στήν σωτηρία.
Τό παράξενο ἐδῶ εἶναι, πώς ὁ Κύριος καλεῖ τούς ἀνθρώπους κοντά του, ἀλλά ὑπόσχεται σταυρό, δηλαδή ταλαιπωρίες, κόπους καί βάσανα.
Τό διάγγελμά του τό ξεκίνησε μέ τό ὅστις θέλει... Ὁ Χριστός δέν βιάζει καί δέν ἐξαναγκάζει κανέναν. Δέν τόν παίρνει ἀπό τό αὐτί, γιά νά τόν ὁδηγήσει στήν πίστη, νά τόν βάλει μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἄν θέλεις πιστεύεις, ἄν θέλεις δέν πιστεύεις.
Ἄν θέλεις ἀκολουθεῖς τόν Χριστό, ἄν θέλεις δέν τόν ἀκολουθεῖς. Ἀλλά ἀπό τήν ὥρα πού εἶπες ὅτι πιστεύεις, πρέπει νά εἶσαι συνεπής καί νά ἐκτελεῖς κατά γράμμα, νά ἀκολουθεῖς μέ συνέπεια τά παραγγέλματα τοῦ Κυρίου.
Ἄς δοῦμε τό δεύτερο ἀπό τά τρία σημεῖα τοῦ διαγγέλματος. Ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ. Μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας, ὅπως Ἐκεῖνος σήκωσε τόν δικό του Σταυρό.
Ποιός εἶναι ὁ σταυρός, πού πρέπει νά σηκώνουμε; Πάντως σταυρός δέν εἶναι ἡ καλοπέραση, ἡ ἄνεση καί τά χρήματα. Αὐτά, ἄν τό καλοσκεφτοῦμε εἶναι μεγαλύτερος πειρασμός ἀπό τά δυσάρεστα, γιατί μέ αὐτά ξεχνοῦμε τόν Θεό καί μᾶς ὁδηγοῦν εὐκολώτερα στήν ἁμαρτία.
Σταυρός σημαίνει κόπο καί μόχθο, ἱδρώτα καί ἀγώνα. Ἀπό τήν ὥρα πού γεννηθήκαμε μέχρι τήν ὥρα πού κλείσουμε τά μάτια μας καί θά στηθεῖ ἕνας σταυρός πάνω στό μνῆμα μας, πρέπει νά σηκώνουμε τόν σταυρό μας.
Σταυρός εἶναι ἡ τίμια ἐργασία μας. Ὅταν οἱ ἄλλοι κάθωνται ἀναπαυτικά στά καφενεῖα ἤ στίς καφετέριες ἤ ἀκόμη κλέβουν καί παρανομοῦν, γιά νά ἀποκτήσουν περισσότερα χρήματα ἐνῷ ἐσύ ἐργάζεσαι φιλότιμα καί μέ τόν τίμιο ἱδρώτα σου ποτίζεις τά ἔργα τῶν χειρῶν σου, εἶναι σταυρός.
Ὁ δάσκαλος, πού δέν ἀδιαφορεῖ, ἀλλά προσπαθεῖ νά διδάξει παιδιά ἰδιότροπα καί κακομαθημένα, ἔχει σταυρό. Ὁ γιατρός καί ἡ νοσοκόμα, πού ἐξασκοῦν σωστά τό ἱερό λειτούργημά τους καί δέν ἐκμεταλλεύονται τόν πόνο τῶν ἀσθενῶν, σηκώνουν σταυρό.
Ὁ ἱερεύς, πού ἀγωνίζεται νά βάλει στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων τόν Χριστό κι᾿ ἐκεῖνοι νεώτεροι καί μεγαλύτεροι, ἤ ἀκόμη καί μικρά παιδιά τόν εἰρωνεύονται καί τόν χλευάζουν, σηκώνει σταυρό.
Τόν σταυρό του σηκώνει καί ὁ ἄρρωστος, πού δέν εἶναι στό κρεββάτι τοῦ πόνου γιά μία ἤ δύο μέρες, ἀλλά ἑβδομάδες, μῆνες ἤ καί χρόνια ἀκόμη.
Θέλετε καί ἄλλους σταυρούς; Σταυρός εἶναι ὅταν ἔχεις τύραννο ἄνδρα ἤ δύστροπη γυναίκα καί ὅμως ὑπομένεις τίς δυσκολίες μέ καρτερία καί πίστη στό Θεό. Σταυρός εἶναι ἡ πολυτεκνία, ὅταν δέν σκοτώνεις ἀθῶες ὑπάρξεις καί δέν γεμίζεις μέ τίς ἐκτρώσεις τά δοχεῖα τῶν ἀπορριμάτων στίς κλινικές καί τά νοσοκομεῖα.
Σταυρός εἶναι ἡ ἔντιμη χηρεία. Ὅταν σέβεσαι τήν μνήμη τοῦ ἀνθρώπου σου καί φοβᾶσαι τόν Θεό. Ἀκόμη, σταυρός εἶναι νά πολεμᾶς τά πάθη σου, τίς κακίες καί τά ἐλαττώματά σου. Ὅταν ἀγωνίζεσαι νά σταματήσεις ἤ τοὐλάχιστον νά ἐλαττώσεις τίς ἁμαρτίες.
Σταυρός εἶναι, νά ἐκκλησιάζεσαι τακτικά καί ἔγκαιρα, νά νηστεύεις σωστά, νά ξεγυμνώνεις τήν ψυχή σου μπροστά στόν πνευματικό καί γενικά νά ζεῖς χριστιανική ζωή, νά κουράζεσαι γιά τά πνευματικά καί τήν ψυχή σου.
Αὐτοί εἶναι λίγοι ἀπό τούς πολλούς σταυρούς, πού ὑπάρχουν καί πού ὁ καθένας πρέπει νά σηκώνει τόν δικό του σταυρό. Ἔτσι σωζόμαστε, ἔτσι μᾶς ἀναγνωρίζει ὁ Κύριος γιά δικούς του ἀνθρώπους, ἔτσι μιμούμεθα τόν Χριστό, πού Αὐτός πρῶτος σήκωσε τόν δικό του Σταυρό γιά ὅλους ἐμᾶς.
Ὑπάρχουν χριστιανοί, πού παραπονοῦνται, ὅτι ὁ σταυρός τους εἶναι βαρύς. Αὐτό δέν εἶναι σωστό. Κάποτε ἕνας ἐγόγγυζε καί ἔλεγε. Γιατί Θεέ μου, σέ μένα τέτοιες δοκιμασίες; τόση δυστυχία; Εἶναι πολύ μεγάλος ὁ σταυρός, πού μοῦ ἔδωσες. Δέν τόν ἀντέχω.
Μιά μέρα τόν πῆρε ὁ ἄγγελός του καί πῆγαν σέ μία μεγάλη πεδιάδα, γεμάτη σταυρούς διαφόρων μεγεθῶν. Διάλεξε, τοῦ εἶπε μόνος σου ἕναν, ὅποιον θέλεις. Κοίταξε ἀπ᾿ἐδῶ, διάλεξε ἀπ᾿ ἐκεῖ, τελικά πῆρε ἕναν πού τοῦ φάνηκε ὁ πιό ἐλαφρύς. Αὐτόν θά πάρω εἶπε. Ἔ, τοῦ ἀπάντησε ὁ ἄγγελος, αὐτός εἶναι ὁ δικός σου. Ὁ Θεός σοῦ ἔδωσε τόν ἐλαφρύτερο, νά τόν σηκώνεις καί νά εὐχαριστεῖς τόν Θεό. Τό λέμε κι᾿ ἐμεῖς μέ διαφορετικά λόγια. Πᾶς κάπου νά πεῖς τόν πόνο σου καί βρίσκεις μεγαλύτερο πόνο.
Ἄς εὐχαριστοῦμε τόν Θεό καί γιά τά εὐχάριστα καί γιά τά δυσάρεστα. Νά τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς βοηθάει, νά μᾶς ἐνισχύει νά σηκώνουμε τόν σταυρό μας καί δι᾿ αὐτοῦ νά μᾶς ὁδηγεῖ στήν σωτηρία.
Ἀμήν.-
