Το πάθος του καπνίσματος
Το κάπνισμα είναι μια ιδιοτροπία. Από αυτό προέρχονται οι πόνοι στα πόδια και η κατάθλιψη. Ότι ο διάβολος είναι ο πατέρας του τσιγάρου το κατάλαβα σήμερα ιδιαιτέρως: Κάτι επέδρασε επάνω μου αρνητικά από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
Αισθάνθηκα πως ο εχθρός φώλιασε στα πλευρά μου και στην καρδιά μου και μου εναντιωνόνταν επίμονα, εμποδίζοντάς με να πω την εκτενή και την ευχή, φοβίζοντάς με, παραλύοντάς με και λυπόντας με μέχρι αμαρτίας...
Δια του καπνίσματος μπαίνει στον άνθρωπο το ακάθαρτο πνεύμα. Ο άνθρωπος έχει διαστρέψει την ηδονή των αισθήσεων. Για την όσφρηση και την γεύση ανακάλυψε έναν βρωμερό και πικρό καπνό που τον τραβάει σχεδόν συνεχώς στο στήθος του.
Έτσι χαλάει τον αέρα εντός και εκτός της κατοικίας του και διαποτίζεται ο ίδιος από αυτήν την βρώμα. Ο καπνός που καταπίνουν κάνει κακό όχι μόνο στην υγεία αλλά και στην λεπτότητα της συναίσθησης της καρδιάς, κοινωνόντας σ'αυτήν τον σαρκικό χαρακτήρα, την χοντράδα της και την υποδούλωση των αισθήσεων
Χτες βράδυ αφού κάπνισα ο διάβολος έκανε αισθητή την παρουσία του μέσα από έναν συνεχή λόξυγγα ο οποίος με ταλαιπώρησε από το Χερουβεικό μέχρι και λίγο πριν την Θεία Κοινωνία. Τα νεύρα μου ήταν τεντωμένα, η φωνή μου ''ξέφευγε'', έτρεμα και ήμουν εξαντλημένος. Γι αυτό το κάπνισμα είναι ανώφελο.
Είναι μια χαζή ιδιοτροπία, μια βεβήλωση των χειλιών, ένας μεγάλος και ανώφελος ερεθισμός, μια ομίχλη με την οποία καλυπτόμαστε εθελουσίως.
Τη γεύση του τσιγάρου δεν μπορώ να την συγκρίνω με τίποτα άλλο παρά με ένα διαβολικό πράγμα. Και πώς ξέροντάς το αυτό καπνίζω; Πώς επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνει κάτι τέτοιο;
Ήρθα στην εκκλησία πέφτοντας με καρδιά συντετριμμένη μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Πώς μπορώ να υπηρετώ κάθε μέρα τον εχθρό και όχι τον Κύριό μου με ζήλο; Κύριε βοήθησέ με να λυτρώσω απ' όλα τα κακά, επειδή είμαι ένας κακός άνθρωπος, βρώμικος, γεμάτος αμαρτίες.
Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης
