Κυριακάτικο Κήρυγμα (μετά τα Φώτα)
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
(Ματθ. Δ΄, 12 -17)
Γιατί έφυγε από την Ιερουσαλήμ; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό μας την δίνει ο Ιερός Χρυσόστομος και μάς λέει, ότι ο Κύριος έφυγε για να μάς διδάξει ότι πρέπει να φεύγουμε και εμείς από όπου υπάρχουν πειρασμοί.
Η μετακίνηση του Θεανθρώπου προς το βορειοδυτικό τμήμα της λίμνης Γεννησαρέτ, είναι ένα γεγονός, που είχε προφητευθεί από τον μεγάλο Προφήτη Ησαΐα, που έγραφε οχτακόσια χρόνια πριν, τα εξής: «Χώρα Ζαβουλών, ἡ γή Νεφθαλείμ, ὁδόν θαλάσσης καί οἱ λοιποί οἱ τήν παραλίαν κατοικοῦντες καί πέραν τοῦ Ἱορδάνου. Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, τά μέρη τῆς Ἰουδαίας. Ὁ λαός ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, εἵδε φῶς μέγα…Οἱ κατοικοῦντες ἐν χώρα καί σκιᾶ θανάτου, φῶς λάμψει ἐφ΄ ὑμᾶς…».
Πραγματικά, στην περιοχή της Ζαβουλών και Νεφθαλείμ, κατοικούσαν πολλοί ειδωλολάτρες. Και ο λαός όχι απλά βρισκόταν, αλλά καθόταν στο πνευματικό σκοτάδι. Όμως, με την άφιξη του Κυρίου, ο λαός αυτός, ξαφνικά, είδε φως μέγα.
Και καταλήγει ο Ιερός Ματθαίος με την πληροφορία, ότι από τότε ο Κύριος άρχισε να κηρύττει το κήρυγμα της μετανοίας, συνεχίζοντας έτσι το περί μετανοίας κήρυγμα του Προδρόμου.
Πολύ παραστατική είναι η εικόνα που χρησιμοποιεί ο Προφήτης, για να παρομοιάσει την κατάσταση που τότε επικρατούσε στον κόσμο, δηλαδή προ Χριστού. Τότε που ολόκληρος ο κόσμος πλην των Ιουδαίων και ορισμένων φωτεινών προσώπων, πίστευε στα είδωλα. Έτσι, οι προ Χριστού λαοί ζούσαν στο σκότος. Χωρίς το φως και μάλιστα στην διάρκεια της νύχτας, είναι σαν να μην υπάρχουμε. Και εάν τολμήσει να βαδίσει κάποιος στο σκοτάδι, θα πέσει, θα τσακιστεί.
Αλήθεια! Ποια θα ήταν η ζωή μας χωρίς το φως; Αληθινό μαρτύριο! Αλλά απείρως πιο μαρτυρική είναι η ζωή μας χωρίς το άδυτο πνευματικό ΦΩΣ, δηλαδή τον Χριστό. Και όποιος ζει χωρίς Χριστό, είναι δυστυχισμένος, γιατί στις κινήσεις και στις μετακινήσεις του χειραγωγείται από τον διάβολο και κινείται αυτόνομα οδηγούμενος στην αποστασία και επομένως στην αυτοκαταστροφή.
Αυτός που ζει χωρίς Θεό ζει στο σκοτάδι, όπως ακριβώς ζούσαν οι ειδωλολάτρες της Γαλιλαίας. Ο Τριαδικός Θεός που είναι η πηγή του υλικού φωτός, είναι συγχρόνως και η πηγή του πνευματικού φωτός, που τόσο πολύ χρειαζόμαστε πάντοτε και μάλιστα στην εποχή μας.
Ήλθε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός στην γη και διέλυσε τα απύθμενα σκοτάδια μέσα στα οποία κυριολεκτικά κολυμπούσε ο κόσμος προ Χριστού.
Ήλθε στην γη ο Σωτήρας ο Αληθινός, μοναδικός, πραγματικός Σωτήρας του κόσμου. Όχι σαν τους ψευτοσωτήρες που κατά καιρούς πέρασαν στην διαδρομή και στο πέρασμα της παγκόσμιας Ιστορίας.
Ήλθε ο ασύγκριτος και μοναδικός Σωτήρας του κόσμου, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός.
Ο Θεολόγος Ιωάννης που αγάπησε και ακολούθησε όσοι λίγοι το ΦΩΣ, δηλαδή τον Χριστό, μάς διαβεβαιώνει: «Ὁ Θεός φῶς ἐστίν καί ἐν Αὐτῷ οὐκ ἔστιν σκοτία οὐδεμία».
Ας σπεύδουμε λοιπόν και εμείς προς τις πηγές του πνευματικού φωτός. Ας αυξήσουμε τους βαθμούς της πίστεώς μας, ας αγαπήσουμε περισσότερο τον Χριστό, ώστε να γίνουμε και εμείς αληθινά τέκνα του ΦΩΤΟΣ.
Ας αφήσουμε τις ψυχές μας ελεύθερες για να δεχθούν αδίστακτα το ΦΩΣ της ζωής. Ας μην απομακρυνόμαστε από τον Θεό, για να βρει νόημα, χρώμα, περιεχόμενο, ουσία και σκοπό η ζωή μας, και μάλιστα στις δύσκολες και φορτισμένες από πολλά αρνητικά φορτία ημέρες μας.
Και εάν θα θέλαμε να προσδιορίσουμε το που έγκειται το δράμα όλων των εποχών και της εποχής μας, θα μπορούσαμε να εστιάσουμε στα θεία λόγια του Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος διακηρύττει: «αὕτη δὲ ἐστιν ἡ κρίσις ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς·».
Δηλαδή: «Το αληθινό ΦΩΣ ήλθε στον κόσμο, αλλά οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκότος, από το φώς».
Όμως εμείς ας αγαπούμε το ΦΩΣ του Χριστού και όχι το σκότος. Ας μη ξεχνούμε τα Θεία λόγια του Κυρίου μας: «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ΄ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς»,
Ἀμήν!
