Ποιος δρόμος οδηγεί στην μετάνοια;
Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Αφού αφήσωμεν λοιπόν αυτήν την ολέθριαν πολυπραγμοσύνην, ας ταπεινώσωμεν τας καρδίας, ας πενθήσωμεν δια τας αμαρτίας μας, όπως μας παρήγγειλεν ο Χριστός, ας λυπηθώμεν βαθειά δι’ όσα πλημμελήματα επράξαμεν, ας αναλογισθώμεν λεπτομερώς όσα απετολμήσαμεν όλον τον χρόνον που επέρασεν, ας φροντίσωμεν να τα εξαλείψωμεν εντελώς.
Διότι ο Θεός μας άνοιξε πολλούς δρόμους προς τούτο. «Ομολόγησε», λέγει, «συ πρώτος τας αμαρτίας σου δια να δικαιωθείς»· και αλλού· «Εγώ θα εξομολογηθώ τας ανομίας που με βαραίνουν και συ θα συγχωρήσης την ασέβειαν της καρδιάς μου». Διότι δεν συντελεί ολίγον εις το να μειώσωμεν το μέγεθος των αμαρτημάτων ή συνεχής ομολογία και υπόμνησις αυτών.
Υπάρχει όμως και άλλη οδός πιο αποτελεσματική από αυτήν,
το να μη κρατώμεν κακίαν εις κανέναν από αυτούς οι οποίοι μας έβλαψαν, το να συγχωρούμεν τα αμαρτήματα όλων εκείνων οι οποίοι μας έκαναν κακόν.
Θέλεις να μάθης και τρίτην οδόν; Άκουσε τον Δανιήλ ο οποίος λέγει· «Δι’ αυτό απαλλάξου από τας αμαρτίας σου με ελεημοσύνας και από τας ανομίας σου με ευσπλαχνίαν προς τους πτωχούς».
Υπάρχει όμως και άλλη μαζί με αυτήν, η διαρκής προσευχή και η μετά καρτερίας επιμονή εις τας συνεντεύξεις με τον Θεόν. Ακόμη και η νηστεία μας φέρνει μεγάλην παρηγορίαν και άφεσιν των αμαρτιών μας, όταν γίνεται με συμπάθεια προς τους άλλους, και καταπραΰνει την σφοδρότητα της οργής του Θεού. Διότι «την αναμμένην φωτιάν την σβήνει το ύδωρ και αι αμαρτίαι καθαρίζονται με ελεημοσύνας».
Αυτάς όλας λοιπόν τας οδούς ας βαδίζωμεν. Διότι εάν ευρισκώμεθα πάντοτε εις αυτάς, εάν εις αυτά καταναλίσκωμεν τα προηγούμενα αμαρτήματα, αλλά και εις το μέλλον θα ωφεληθώμεν πάρα πολύ.
Υπάρχει όμως και άλλη οδός πιο αποτελεσματική από αυτήν,
το να μη κρατώμεν κακίαν εις κανέναν από αυτούς οι οποίοι μας έβλαψαν, το να συγχωρούμεν τα αμαρτήματα όλων εκείνων οι οποίοι μας έκαναν κακόν.
Θέλεις να μάθης και τρίτην οδόν; Άκουσε τον Δανιήλ ο οποίος λέγει· «Δι’ αυτό απαλλάξου από τας αμαρτίας σου με ελεημοσύνας και από τας ανομίας σου με ευσπλαχνίαν προς τους πτωχούς».
Υπάρχει όμως και άλλη μαζί με αυτήν, η διαρκής προσευχή και η μετά καρτερίας επιμονή εις τας συνεντεύξεις με τον Θεόν. Ακόμη και η νηστεία μας φέρνει μεγάλην παρηγορίαν και άφεσιν των αμαρτιών μας, όταν γίνεται με συμπάθεια προς τους άλλους, και καταπραΰνει την σφοδρότητα της οργής του Θεού. Διότι «την αναμμένην φωτιάν την σβήνει το ύδωρ και αι αμαρτίαι καθαρίζονται με ελεημοσύνας».
Αυτάς όλας λοιπόν τας οδούς ας βαδίζωμεν. Διότι εάν ευρισκώμεθα πάντοτε εις αυτάς, εάν εις αυτά καταναλίσκωμεν τα προηγούμενα αμαρτήματα, αλλά και εις το μέλλον θα ωφεληθώμεν πάρα πολύ.
Διότι δεν θα δώσωμεν εις τον διάβολον χρόνον δια να μας προσβάλη, ούτε με την ραθυμίαν, ούτε με την ολέθριαν περιέργειαν. Διότι και αυτά είναι μαζί με τα άλλα, και από αυτά μας οδηγεί εις ανοήτους συζητήσεις και επιβλαβείς λογομαχίας, επειδή μας βλέπει να είμεθα αργόσχολοι και να μη καταβάλλωμεν καμμίαν φροντίδα δια τον ενάρετον βίον».
