Τρίτη αιτία πού συντελεί στο να ψυχορραγεί και να μαράζει μέσα μας η πίστη, είναι τα έργα των ανθρώπων.
Πίστη είναι πάντα η αυστηρή αναγωγή από τα δημιουργήματα στον δημιουργό, από το έργο στον καλλιτέχνη.
Η πίστη εξασφαλίζει πάντα την απόλυτη αξία γι' αυτό πού είναι πολυτιμότερο από εκείνα πού μπορούν να δουν τα μάτια, ν' ακούσουν τ' αυτιά ή να δημιουργήσουν τ' ανθρώπινα χέρια.
Τα δικά μας έργα, μας τυφλώνουν, στερούν την όραση μας. Στρέφουμε υπερβολικά όλη την προσοχή μας σ' αυτά και δε βλέπουμε τίποτα παραπέρα. Παρατηρούμε την επιστήμη μας, τα επιτεύγματα της νοημοσύνης μας και τα μάτια μας θολώνουν τόσο πολύ, ώστε δεν μπορούν να δουν ένα ευρύτερο και φωτεινότερο ορίζοντα. Παρατηρούμε τις μεγάλες πόλεις, τα έργα των χειρών μας. Ύστερα τα έργα του Θεού δεν τα βλέπουμε, γίνονται αόρατα. Ο πολιτισμός γοητεύει τα μάτια μας περισσότερο από τη φύση, αφού τη φύση δεν την βλέπουμε πια στις πόλεις μας.
Ό άνθρωπος, από ποιητής πολιτιστικών δημιουργημάτων, μας παρουσιάζεται σαν μοναδικός ποιητής του σύμπαντος. Οι ουρανοξύστες μας εμποδίζουν να δούμε τη συμπαντική οικία του Θεού. Κάτω από τον πηλό της ανθρώπινης μυρμηγκοφωλιάς μας, αδυνατούμε να δούμε τον ουρανό.
Είμαστε άδικοι, γι' αυτό εκτιμούμε το έργο περισσότερο από τον εργάτη. Παρατηρούμε έναν μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό με θαυμασμό, αλλά ταυτόχρονα κοιτάζουμε με μεγάλη περιφρόνηση τούς ανθρώπους, λες κι ο ναός αξίζει να θαυμάζεται περισσότερο από τους ανθρώπους που τον έφτιαξαν, τους δημιουργούς.
Ό άνθρωπος, από ποιητής πολιτιστικών δημιουργημάτων, μας παρουσιάζεται σαν μοναδικός ποιητής του σύμπαντος. Οι ουρανοξύστες μας εμποδίζουν να δούμε τη συμπαντική οικία του Θεού. Κάτω από τον πηλό της ανθρώπινης μυρμηγκοφωλιάς μας, αδυνατούμε να δούμε τον ουρανό.
Είμαστε άδικοι, γι' αυτό εκτιμούμε το έργο περισσότερο από τον εργάτη. Παρατηρούμε έναν μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό με θαυμασμό, αλλά ταυτόχρονα κοιτάζουμε με μεγάλη περιφρόνηση τούς ανθρώπους, λες κι ο ναός αξίζει να θαυμάζεται περισσότερο από τους ανθρώπους που τον έφτιαξαν, τους δημιουργούς.
Συχνά παρατηρούμε επίσης με θαυμασμό τη φύση, αλλά λησμονούμε τον δημιουργό της, λες και το κτιστό αξίζει περισσότερο από τον Κτίστη του. Παρατηρούμε τον άνθρωπο στο ρόλο που διαδραματίζει στον κόσμο αυτόν, αλλά τον θαυμάζουμε περισσότερο από Εκείνον που τον έπλασε και τον όρισε σ' αυτόν τον ρόλο. Αυτή είναι η πλάνη από την οποία προέρχεται η τραγωδία της πίστης πού ταλανίζει τις ψυχές μας.
Πίστη είναι πάντα η αυστηρή αναγωγή από τα δημιουργήματα στον δημιουργό, από το έργο στον καλλιτέχνη.
Η πίστη εξασφαλίζει πάντα την απόλυτη αξία γι' αυτό πού είναι πολυτιμότερο από εκείνα πού μπορούν να δουν τα μάτια, ν' ακούσουν τ' αυτιά ή να δημιουργήσουν τ' ανθρώπινα χέρια.
Η πίστη βρίσκεται σε πόλεμο με όλες τις δυνάμεις του κόσμου τούτου, που προσπαθούν να προσδώσουν στο σχετικό απόλυτη αξία. Κι όταν η πίστη αγωνίζεται, πρέπει και ν' αντέχει να ομολογεί και να μαρτυρεί. Υπάρχει και περίπτωση να καταρρεύσει. Η μεγαλύτερη και πιο φρικτή τραγωδία της ζωής γεννιέται εκεί όπου πεθαίνει μια ηττημένη πίστη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.