Καταβασίες Υπαπαντής

Καταβασίες της Υπαπαντής 

Ωδή α’ 

Χερσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε· ωσεί τείχος γαρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, και θεαρέστως μέλποντι. Άσωμεν τω Κυρίω· ενδόξως γαρ δεδόξασται. 

Ωδή ε’ 

Ως είδεν Ησαΐας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ω τάλας! εβόα, εγώ· προ γαρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, και ειρήνης δεσπόζοντα. 

Ωδή ζ’ 

Σε τον εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, και Παρθένω, ακηράτω, ενοικήσαντα, Θεόν Λογον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες· Ευλογητός ο Θεός, ο των Πατέρων ημών. 

Ψαλλόμενα ἐν τή θ΄ ὠδή - Ἦχος γ΄ 

Ἀκατάληπτόν ἐστι, τό τελούμενον ἐν σοῖ, 

καί Ἀγγέλοις καί βροτοῖς, Μητροπάρθενε ἁγνή.

 

Βουληθεῖς ὁ Πλαστουργός, ἴνα σώση τόν Ἀδάμ, 

μήτραν ὤκησε τήν σήν, τῆς Παρθένου καί ἁγνῆς. 

Δεῦτε ἴδετε Χριστόν, τόν Δεσπότην τοῦ παντός, 

ὄν βαστάζει Συμεών, σήμερον ἐν τῷ ναῶ. 

Λάμπρυνόν μου τήν ψυχήν, καί τό φῶς τό αἰσθητόν, 

ὅπως ἴδω καθαρῶς, καί κηρύξω σέ Θεόν. 

Ὄν οἱ ἄνω λειτουργοί, τρόμω λιτανεύουσι, 

κάτω νῦν ὁ Συμεών, ἀγκαλίζεται χερσί. 

Θεοτόκε ἡ ἐλπίς, πάντων τῶν Χριστιανῶν, 

Σκέπε, φρούρει, φύλαττε, τούς ἐλπίζοντας εἰς σέ. 

Ὁ Εἱρμός 

Ἐν νόμω σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οἱ πιστοί, πᾶν ἄρσεν τό τήν μήτραν διανοῖγον, ἅγιον Θεῶ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός Ἀνάρχου Υἱόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, ἀπειράνδρω μεγαλύνωμεν.