Οι Ιερείς μας, πρέπει να μας είναι σεβαστότεροι από κάθε άλλον άρχοντα
Διαβάζουμε στα ιερά μας βιβλία ότι πάσαν την κρίσιν έδωκεν ο Πατήρ τω Υιώ (Ιωάν. Ε' 22). Βλέπω δε εξ άλλου ότι ο Υιός την κρίσι αυτή την έδωσε ολόκληρη εις τους ιερείς...
Χωρίς ιερωσύνη, ούτε την ψυχική μας σωτηρία μπορούμε να κατορθώσουμε, ούτε τα αιώνια αγαθά να αποκτήσουμε! Δεν ελέχθη ότι κανείς δεν μπορεί να εισέλθη εις την βασιλεία των Ουρανών, εάν δεν αναγεννηθή με το βάπτισμα του ύδατος και του πνεύματος; (Ιωάν. Γ' 5). Δεν εγράφη ότι εκείνος, που δεν ήθελε τρώγει την σάρκα του Κυρίου και δεν ήθελε πίνει το αίμα του, χάνει την αιώνιον ζωήν; (Ιωάν, ΣΤ' 54).
Αλλά και τα δύο αυτά, το μυστήριον του αγίου βαπτίσματος και το μυστήριον της θείας κοινωνίας δεν μπορούν να τελεσθούν παρά μόνο με τα χέρια του ιερέως, πως, λοιπόν, χωρίς αυτά θα μπορέση κανείς ν' αποφύγη την κόλασιν ή να λάβη τους προωρισμένους για την τήρησι των θείων εντολών στεφάνους;
Αυτοί οι Ιερείς είναι εκείνοι, οι οποίοι επιστατούν εις τον πνευματικό μας τοκετόν δια του βαπτίσματος. Δι' αυτών - των ιερέων - , με τας τρεις καταδύσεις και τας τρεις αναδύσεις, ενδυόμεθα τον Χριστόν και γινόμεθα μέλη της Εκκλησίας, η οποία Εκείνον έχει κεφαλήν. Οι Ιερείς, λοιπόν, ευλόγως πρέπει να μας είναι σεβαστότεροι από κάθε άλλον άρχοντα και τιμιώτεροι και άπ' αυτούς τους γονείς μας, διότι αυτοί μεν μας εγέννησαν σωματικώς, εις δε τους ιερείς οφείλομεν την γέννησή μας εκ του Θεού και την δια της θείας χάριτος υιοθεσίαν.
Οι Ιερείς των Ιουδαίων είχαν την εξουσίαν να θεραπεύουν την λέπραν του σώματος, ή, ακριβέστερον, να πιστοποιούν μόνον την θεραπείαν αυτή. Και όμως γνωρίζουμε πόσο ζηλευτό και τιμημένο ήταν το αξίωμά τους! Οι ιδικοί μας ιερείς έλαβαν εξουσία όχι για λέπρα σώματος, αλλά για λέπρα ψυχής! Και όχι απλώς να εξετάζουν αν έγινε η θεραπεία, αλλά να ενεργούν αυτοί ό,τι χρειάζεται δια την πλήρη θεραπείαν!
Ώστε εκείνοι, που ήθελαν να τους καταφρονούν, είναι κατά πολύ μιαρώτεροι και ανοσιώτεροι από τον Δαθάν και τους συντρόφους του (Αριθμ. ΙΣΤ') και άξιοι μεγαλυτέρας τιμωρίας. Και το λέγω καθαρά. Δεν γνωρίζω τίποτα αθλιώτερο από ψυχή, που αρνείται τιμή προς τους Ιερείς. Η ψυχή αύτη είναι γεμάτη από οίστρον δαιμονικόν.
Αλλά και τα δύο αυτά, το μυστήριον του αγίου βαπτίσματος και το μυστήριον της θείας κοινωνίας δεν μπορούν να τελεσθούν παρά μόνο με τα χέρια του ιερέως, πως, λοιπόν, χωρίς αυτά θα μπορέση κανείς ν' αποφύγη την κόλασιν ή να λάβη τους προωρισμένους για την τήρησι των θείων εντολών στεφάνους;
Αυτοί οι Ιερείς είναι εκείνοι, οι οποίοι επιστατούν εις τον πνευματικό μας τοκετόν δια του βαπτίσματος. Δι' αυτών - των ιερέων - , με τας τρεις καταδύσεις και τας τρεις αναδύσεις, ενδυόμεθα τον Χριστόν και γινόμεθα μέλη της Εκκλησίας, η οποία Εκείνον έχει κεφαλήν. Οι Ιερείς, λοιπόν, ευλόγως πρέπει να μας είναι σεβαστότεροι από κάθε άλλον άρχοντα και τιμιώτεροι και άπ' αυτούς τους γονείς μας, διότι αυτοί μεν μας εγέννησαν σωματικώς, εις δε τους ιερείς οφείλομεν την γέννησή μας εκ του Θεού και την δια της θείας χάριτος υιοθεσίαν.
Οι Ιερείς των Ιουδαίων είχαν την εξουσίαν να θεραπεύουν την λέπραν του σώματος, ή, ακριβέστερον, να πιστοποιούν μόνον την θεραπείαν αυτή. Και όμως γνωρίζουμε πόσο ζηλευτό και τιμημένο ήταν το αξίωμά τους! Οι ιδικοί μας ιερείς έλαβαν εξουσία όχι για λέπρα σώματος, αλλά για λέπρα ψυχής! Και όχι απλώς να εξετάζουν αν έγινε η θεραπεία, αλλά να ενεργούν αυτοί ό,τι χρειάζεται δια την πλήρη θεραπείαν!
Ώστε εκείνοι, που ήθελαν να τους καταφρονούν, είναι κατά πολύ μιαρώτεροι και ανοσιώτεροι από τον Δαθάν και τους συντρόφους του (Αριθμ. ΙΣΤ') και άξιοι μεγαλυτέρας τιμωρίας. Και το λέγω καθαρά. Δεν γνωρίζω τίποτα αθλιώτερο από ψυχή, που αρνείται τιμή προς τους Ιερείς. Η ψυχή αύτη είναι γεμάτη από οίστρον δαιμονικόν.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
