Τά κατορθώματα τῶν δαιμόνων

Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς

Με τά φωτισμένα μάτια τῆς ψυχῆς του ὁ ἅγιος ἔβλεπε πῶς πήγαιναν οἱ δαίμονες νά πειράξουν τούς ἀνθρώπους. Τούς πλησίαζαν καί τούς ψιθύριζαν κάθε λογῆς πονηρίες, παρακινώντας τους σέ διάφορα ἁμαρτήματα. 

Κι ἐκεῖνοι, ζαλισμένοι ἀπό τίς ἔγνοιες καί τίς σκοτοῦρες τῆς ζωῆς, δέν ὑποψιάζονταν ὅτι αὐτό πού συλλογιζόταν ὁ νοῦς τους ἦταν ἀπό δαιμονική ἐνέργεια. 

Ἔτσι, δέχονταν καί μελετοῦσαν τούς λογισμούς σάν δικούς τους. Καί ἀφοῦ τούς καλλιεργοῦσαν ἀρκετά μέσα στό μυαλό τους, ἔπεφταν στά ἀντίστοιχα ἁμαρτήματα -ἄλλοι σέ ὀργή, ἄλλοι σέ κατάκριση, ἄλλοι σέ μνησικακία, ἄλλοι σέ διαμάχη καί ἄλλοι σέ ἄλλα.

Βλέποντας τα ὅλ’ αὐτά ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, ἔλεγε μέ θλίψη:

-Ἄ, τούς πανούργους! Γίνανε ἀφεντικά, οἱ ἄθλιοι, καί δίνουν προσταγές στούς ἀνθρώπους! Αὐτοί πάλι, νομίζοντας πώς ὅλες οἱ σκέψεις γεννιοῦνται ἀπό τό δικό τους μυαλό, τίς πραγματοποιοῦν ἀδιάκριτα στό ἄψε σβῆσε.... 

Νά γιατί δέν πρέπει ποτέ νά κάνουμε κάτι, πρίν καλοεξετάσουμε τούς λογισμούς μας.

Διηγήθηκε μάλιστα κι ἕνα σχετικό περιστατικό:

-Εἶδα κάποτε δυό ἀνθρώπους νά στέκονται ἥσυχοι καί νά δουλεύουν. Ξαφνικά, πλησιάζει τόν ἕναν κάποιος μαῦρος, σκύβει στ’ αὐτί του καί ἀρχίζει νά τοῦ ψιθυρίζει κάτι, ποίος ξέρει τί. 

Μετά ἀπό λίγη ὥρα πάντως καί καθώς ὁ μαῦρος συνέχιζε τούς ψιθύρους του, ἀφήνει ὁ ἄνθρωπος τή δουλειά του, τρέχει στό συντεχνίτη του καί ἀρχίζει νά τόν λούζει μέ βρισιές. Τότε παρουσιάστηκε ἕνας ἄλλος μαῦρος.

Σίμωσε στ’ αὐτί τοῦ δευτέρου κι ἔπιασε νά τόν ξεσηκώνει κι αὐτόν, μέ τούς δικούς του ψιθυρισμούς, σέ ἀντεπίθεση καί καβγά. Ἔτσι βρέθηκαν κι οἱ δυό νά στέκονται ἀντιμέτωποι καί ν’ ἀλληλοβρίζονται, ἔχοντας πίσω τους τούς δαίμονες νά συνδαυλίζουν τό θυμό τους! Πόσο ἀγανάκτησα! 

Καί συμπλήρωσε μέ φανερή δυσφορία:

-Ἄ, τούς ἀπατεῶνες, τούς βρωμερούς! Κοίτα πῶς σπέρνουν διχόνοιες ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους! Μά κι αὐτοί πάλι, τόσο ἀνόητοι εἶναι; Νά κάνουν ἀναντίρρητα καί ἀπερίσκεπτα ὅ,τι τούς συμβουλέυουν οἱ δαίμονες! ...

Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος

Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

(σελ.88-89)

Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου

Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004