Κάνει ρίψεις

Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. Πονάει δηλαδή για καταστάσεις, για ανθρώπους, αλλά ανταμείβεται γι’ αυτόν τον πόνο με θεία παρηγοριά. 

Νιώθει πόνο, αλλά νιώθει μέσα του θεία παρηγοριά, γιατί κάνει ρίψεις με ευλογίες ο Θεός από τον Παράδεισο στην ψυχή και αγάλλεται ο άνθρωπος από την θεϊκή αγάπη. 

Τον προσκυνάει σιωπηλά

Ο Κύριος, αντί για το ένδυμα της τιμής και της υπερβάλλουσας λαμπρότητας, κοσμήθηκε με το ένδυμα της ταπείνωσης. 

Ένα όνειρο τον οδήγησε στην Ορθοδοξία!

Από τον ιεραποστολικό αγρό

“Ένα πρωινό του μηνός Μαΐου 1994 ήλθε στην Ιεραποστολή μας ένας μεσόκοπος ιθαγενής. Τον δέχθηκα στο γραφείο και εκείνος άρχισε να μου διηγήται το πρόβλημα που τον απασχολούσε και φαινόταν αρκετά ανήσυχος και ταραγμένος.

- Πάτερ, εγώ εργάζομαι στην εταιρεία “Τζεκαμίν” των μεταλλευμάτων. Αρρώστησα βαρειά και οι γιατροί δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν. Έκανα προσευχή στον Θεό να με λυπηθή.

- Ποιά εκκλησία ακολουθείς;

- Είμαι στην Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, πάτερ.

Τά σά ἐκ τῶν σῶν ... Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς (Λειτουργικά Κ. Πρίγγου, εἰς ἦχον βαρύν)

(Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης

τήν Κυριακῇ 26 Ἰανουαρίου 2020)

Ἱερεὺς

Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν σοὶ προσφέρομεν κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα.

Χορὸς

Σὲ ὑμνοῦμεν, σὲ εὐλογοῦμεν, σοὶ εὐχαριστοῦμεν, Κύριε, καὶ δεόμεθά σου, ὁ Θεὸς ἡμῶν.

Χερουβεικόν Φωκαέως βαρέως ἤχου

(Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης

τήν Κυριακή 26 Ἰανουαρίου 2020)

Ὁ Χερουβικὸς ὕμνος

Οἱ τὰ Χερουβεὶμ μυστικῶς εἰκονίζοντες, καὶ τῇ ζωοποιῷ Τριάδι τὸν τρισάγιον ὕμνον προσᾴδοντες, πᾶσαν τὴν βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν, 

ὡς τὸν Βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι, 

ταῖς ἀγγελικαῖς ἀοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν. Ἀλληλούϊα.

Φωτογραφίες από την σημερινή Πανηγυρική Θεία Λειτουργία της Ανακομιδής του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Κυριακὴ ΙΕ' Λουκᾶ

Ὁμιλία εἰς τὸν Ζακχαῖον τὸν Τελώνην

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Ὅσοι ἐπιθυμοῦν τὰ καλά, δέ διαφέρουν ἀπὸ τοὺς διψασμένους, ἀγαπητοί. Ὅσο δὲ βρίσκουν αὐτὸ ποὺ ζητοῦνε, τόσο ἀνάβει ἡ δίψα τους γιὰ ὅ,τι ποθοῦν. Καὶ τὴ νύχτα ὀνειρεύονται σὰ διψασμένοι τίς πηγές τῶν πόθων τους. Κι ὅταν ξημερώση πηγαίνοντας ἀπό τόπο σέ τόπο, μέ ἀεικίνητα μάτια βλέποντας γύρω, ἀναζητοῦν αὐτά πού ποθεῖ ἡ καρδιά τους. 

Κι ὅπως ὁδοιπόροι, πού σέ ὥρα μεσημεριοῦ διασχίζουν ἄνυδρο τόπο, ἀναγκασμένοι ἀπὸ τὴ δίψα βλέπουν γύρω τους πηγές· καὶ πολλὲς φορὲς θὰ τοὺς δῆς ν’ ἀνεβαίνουν καὶ βουνὰ ὅπου ὑπάρχει πηγή· κι ὅταν ἀπό μακριὰ τὴ δοῦν, χαίρονται καὶ συνεχίζουν τὴν πορεία τους πρὸς αὐτὴ μέ βιάση· ἔπειτα φθάνουν στὴν πηγὴ καὶ σβήνουν μὲ τὸ νερὸ τὴ δίψα τους· τέτοιοι εἶναι κι οἱ φίλοι τοῦ Χριστοῦ. 

Τὴν ἡμέρα ἀναζητοῦν τὸν ποθητό τους Χριστὸ μὲ καλά ἔργα καὶ τὴ νύχτα εἶναι κοντά του μὲ τὴν προσευχή κι ὅταν κοιμοῦνται βλέπουν στὸ ὄνειρό τους ὅτι περπατοῦν μαζί του.

Ὅταν στὰ ὁράματά τους τὸν ἰδοῦν ἀπὸ μακριά χαίρονται κι ἀναγαλλιάζουν καθὼς οἱ διψασμένοι, ὅταν βροῦν τὶς πηγὲς ποὺ ποθοῦν. Κι ὅταν ξυπνήσουν θέλουν νά ξανακοιμηθοῦν, γιὰ ν’ ἀντικρύσουν στὸν ὕπνο τους τὴν ἴδια πάλι ὁπτασία. 

† Κυριακῇ 26 Ἰανουαρίου 2020 (ΙΕ' Λουκᾶν)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν 

Κεφ. ιθ' : 1-10

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, διήρχετο ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν ῾Ιεριχώ. Καὶ ἰδοὺ, ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος· καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν ᾿Ιησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. Καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν, ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. Καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν αὐτὸν, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. Καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. Καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον, λέγοντες· ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος, εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· Ἰδοὺ, τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς· καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν.

Με τί μοιάζει

Τί είναι η αγιότητα; Ελευθερία από κάθε αμαρτία και πληρότητα κάθε αρετής. 

Η φύση της μοιάζει με το φως του ήλιου και με τη λευκότητα του χιονιού,

Γνώρισε δε, ότι ο Κύριος δεν με αγίασε για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο επειδή συγχωρούσα!

Όταν αναγνωρίστηκε Άγιος, ο Άγιος Νεκτάριος το 1961, σε μια μονή του Αγίου Όρους, δημιουργήθηκαν 2 παρατάξεις μοναχών. Οι μεν παραδέχονταν την Αγιότητα του, οι δε, την αμφισβητούσαν.

Ο ηγούμενος της μονής, βλέποντας την κατάσταση που δημιουργήθηκε στο μοναστήρι, κάλεσε μια μέρα τους μοναχούς και τους είπε:

– Δεν θα γίνει το θέμα της αγιοσύνης του Νεκταρίου, αιτία να χάσουμε τις ψυχές μας, αντιμαχώντας μεταξύ μας. 

Κηρύττω τριήμερη νηστεία και με την προσευχή μας, να ζητήσουμε από το Θεό να μας αποκαλύψει, αν ο γέροντας Νεκτάριος είναι Άγιος ή όχι.

Δεν θα σας δικαιολογήσει

Πολλές αφορμές θα σας δοθούν για τη διάσπαση των λογισμών, αλλά αυτό δεν θα σας δικαιολογήσει καμιά απροσεξία. 

Αγωνιστείτε και θα κατορθώσετε να διατηρείτε απερίσπαστο το νου. Οποιοδήποτε έργο κι αν κάνετε, να σκέπτεστε ότι το κάνετε ενώπιον του ιδίου του Κυρίου, ο οποίος πραγματικά δέχεται την υπηρεσία σας. 

Ἱερά Πανήγυρις

Ας μην πεθάνει απόψε, Κύριε! (Συγκλονιστικό)

Μήνες νοσηλευόταν στο μεγάλο Νοσοκομείο ο κύριος Πέτρος. Ήταν το βαρύτερο περιστατικό στην πτέρυγά του. Από το διπλανό του κρεβάτι στο θάλαμο είχαν περάσει πολλοί άρρωστοι. Άλλοι έφευγαν γρήγορα για να συνεχίσουν υγιείς τη ζωή τους, και άλλοι για την αιώνια ζωή. 

Ήταν εύκολος να πιάνει γνωριμίες και καθέναν που έφερναν στο διπλανό του κρεβάτι, με ευγενικό και χαρούμενο τρόπο προσπαθούσε να τον βοηθήσει να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει. 

Το είχε βάλει στόχο του όλο το διά­στημα που θα ήταν στο Νοσοκομείο. Καί είχε σχεδόν εκατό τοις εκατό επιτυχίες. Αυτό τον ανακούφιζε από τους πόνους που τον κρατούσαν ακόμη στο Νοσοκομείο. 

Μιά μέρα έφεραν στο διπλανό κρεβά­τι ένα νέον άντρα από τα ­Επτάνησα, τον Αλέξη, που είχε πάθει ρήξη του ενός ­νεφρού. 

Ἱερά Πανήγυρις

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Η ομάδα αίματος του Χριστού μας

Η Θεία Κοινωνία είναι κανονικό Αίμα του Χριστού, με γεύση και ιδιότητες κρασιού και Σώμα του Χριστού με γεύση και ιδιότητες άρτου.

Μόνο που το αίμα του Χριστού, δεν ανήκει σε μία από τις γνωστές ομάδες ανθρώπινου αίματος, αλλά είναι Θεϊκή ομάδα αίματος. Αυτό είναι σημαντικό, διότι αν άνηκε σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπινου αίματος, κάποιοι που θα Κοινωνούσαν και θα είχαν, διαφορετική ομάδα αίματος, θα παρουσίαζαν προβλήματα με το συκώτι τους, κάτι που δεν συμβαίνει.

Τα κανόνισε έτσι ο Θεός, ώστε η ομάδα αίματος του Χριστού, να ταιριάζει με όλες τις ανθρώπινες ομάδες αίματος. Με την Θεία Κοινωνία, γινόμαστε συγγενείς εξ αίματος Χριστού, έχοντας με τον Χριστό, την ίδια ομάδα αίματος! Και ως γνωστό, ότι η συγγένεια αίματος, είναι πρώτου βαθμού συγγένειας, σαρκικώς και πνευματικώς.

Πότε ο Πονηρός βάζει σε μεγάλους μπελάδες τον αιτούντα από το Θεό

Όποιος, χωρίς να είναι ανάγκη, έχει την τόλμη και παρακαλεί το Θεό επιθυμώντας να γίνουν μέσω αυτού θαυμάσια πράγματα, που να δείχνουν τη δύναμη του Θεού, αυτόν τον πειράζει και τον περιγελά ο δαίμονας μέσα στο χώρο του νου του, γιατί δείχνει να καυχιέται, ενώ έχει αδύνατη συνείδηση.

Τη βοήθεια του Θεού πρέπει να τη ζητούμε στις θλίψεις και στις στενοχώριες. Χωρίς ανάγκη να εκπειράζουμε το Θεό είναι κίνδυνος για μας. Όποιος επιθυμεί κάτι τέτοιο δεν είναι πραγματικά δίκαιος και άνθρωπος του Θεού.

Βέβαια, ο Κύριος έκαμε θαύματα και σημεία με πολλούς αγίους, αλλά όταν το θέλησε ο ίδιος.

Ενώ, αν εσύ το επιθυμείς και είναι δικό σου θέλημα, χωρίς δηλαδή να το επιβάλλει κάποια ανάγκη, πέφτεις από κει που είσαι προφυλαγμένος με την ταπείνωση και γλιστράς από τη γνώση της αλήθειας του Θεού.

Όταν εναποθέτω τα πάντα στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία

Ο Κύριος πήρε πάνω του όλες μας τις οδύνες και τις μέριμνες, και είπε ότι θα μας παράσχει καθετί που χρειαζόμαστε. Και παρόλα αυτά εμείς κρατιόμαστε τόσο σφιχτά από τις μέριμνές μας, που δεν αφήνουμε το νου και την καρδιά μας, τις οικογένειες και καθένα τριγύρω μας, να βρει ανάπαυση.

Όποτε τα προβλήματα πέφτουν πάνω μου σαν άχθος δυσβάσταχτο κι εγώ προσπαθώ να σηκώσω όλες τις μέριμνες του μοναστηριού και της αδελφότητας μόνος μου, συσσωρεύω μπελάδες σε μένα και την αδελφότητα. Ακόμα και το ευκολότερο έργο επιτελείται με τεράστια δυσκολία. 

Όταν όμως εναποθέτω τον εαυτό μου, την αδελφότητα και καθετί άλλο στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία. Δεν υπάρχει πίεση και βασιλεύει ειρήνη στην αδελφότητα…

Δεν είναι ρομαντισμός

Εάν εμείς, πραγματικά τηρούμε τις εντολές του Χριστού μας, τότε αποδεικνύουμε, ότι τον αγαπάμε, διότι, όπως είπε ο ίδιος «ο αγαπών με τηρεί τας εντολάς μου». 

Και όταν οι άγιοι Πατέρες ρωτούν «ποίας εντολάς;» απαντούν, «πάσας τας εντολάς». 

«Καθαρίσετε από τη πνευματική πανούκλα την Ελλάδα…»

“ Στο όνομα της αλήθειας, ας μου συγχωρηθεί η σημερινή οργή, οργή ιερή και χίλιες φορές δίκαιη. Χρόνια τώρα κάνω υπομονή, για να αποθρασύνονται ολοένα αυτά τα φουσκωμένα χαρτοφάναρα. 

Η Ελλάδα είναι εκεινού που δωρίζει σ αυτή έργα τιμημένα, καμωμένα με αίμα και με υπομονή, έργα που τα κάνει μονάχα η αγάπη. Δεν έχει κανένα δικαίωμα απάνω στην Ελλάδα ο “γυμνοσάλιαγκας”, που τον καθίζει στην “έδρα” κάποιος ασήμαντος πολιτικός. 

Αυτά τα πρόσωπα, τα πήρανε δεν ξέρω ποιοί από τις επαρχίες, κάτι δασκαλάκια φοβισμένα και τα θρονιάσανε στο υπουργείο, στα Πανεπιστήμια και στ άλλα πόστα της Πολιτείας, και γινήκανε αυτά τα ψοφίμια, θηρία ανήμερα, να καταξεσκίσουν κάθε άξιον εργάτη…

Από το μνημόσυνο του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

Ο νους χωρίς τη νήψη βλέπει φαντάσματα

Οἱ μαθητὲς τοῦ Κυρίου, ὅπως ἔδειξαν σὲ κάποιες περιπτώσεις κατὰ τὴ διάρκεια τῆς τρίχρονης σχέσεώς τους μαζί του, δὲν διέθεταν πάντοτε τὴν ἀναγκαία νήψη, προκειμένου νὰ ἀντιληφθοῦν κάποια σημαντικὰ γεγονότα ἢ νὰ κατανοήσουν ὀρθῶς κάποιους λόγους του ἢ ἐνέργειές του! Αὐτὸ συνέβη καὶ ὅταν τὸν εἶδαν κάποτε νὰ περιπατεῖ στὴν φουρτουνιασμένη θάλασσα.

Μετὰ τὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων, ὁ Κύριος ἀνάγκασε, εὐθὺς ἀμέσως, τοὺς μαθητές του νὰ ἀνεβοῦν στὸ πλοῖο, γιὰ νὰ πᾶνε στὸ ἀπέναντι μέρος τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος, νὰ τὸν περιμένουν ἐκεῖ, μέχρις ὅτου ἀπολύσει τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ νὰ ἐπιστρέψουν στὰ σπίτια τους. Ἐκεῖνος ὅμως, ἀφοῦ ἔφυγαν οἱ πολλοὶ αὐτοὶ ἄνθρωποι, ἀνέβηκε στὸ ὄρος γιὰ νὰ προσευχηθεῖ.

Ἀλλά, ὅταν πλέον εἶχε ἀρχίσει νὰ νυκτώνει, τὸ πλοῖο μὲ τοὺς μαθητὲς βρέθηκε ξαφνικὰ στὸ μέσον τῆς θαλάσσης, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων, λόγω τοῦ σφοδροῦ θαλάσσιου ἀνέμου. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Κύριος εἶδε τὴν ταλαιπωρία αὐτὴ τῶν μαθητῶν του, πλησίασε κατὰ τὰ χαράματα, πρὶν ἀκόμα τὸ φῶς τῆς ἡμέρας φωτίσει τὰ πάντα, περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα 

(Μτθ. δ´ 12-17)

Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας ὡς Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα, διότι ἕπεται τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων, ἐνῷ ἡ Κυριακὴ ποὺ προηγεῖται τῆς ἑορτῆς χαρακτηρίζεται ὡς Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων. Αὐτὸ πολὺ σοφὰ τὸ πράττει ἡ Ἐκκλησία, ὥστε ἀφ’ ἑνὸς νὰ μᾶς προετοιμάσει γιὰ τὴν ἑορτὴ καὶ ἀφ’ ἑτέρου νὰ παρατείνει τὸν ἑορτασμὸ μὲ σχετικὴ ὑμνολογία καὶ σχετικὰ μὲ τὸ ἑορτάσιμο γεγονὸς ἀναγνώσματα.

Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, λίγες ἡμέρες μετὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων, τὴν ἑορτὴ ποὺ φώτισε τὸ πνευματικό μας σκοτάδι μὲ τὴν φανέρωση τοῦ ἑνὸς καὶ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς ὁμιλεῖ καὶ πάλι γιὰ φῶς. Ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς μᾶς λέγει ὅτι μόλις ὁ Κύριος ἔμαθε ὅτι συνέλαβαν τὸν Ἰωάννη τὸν Βαπτιστὴ πηγαίνει στὴν περιοχὴ τῆς Γαλιλαίας.

Ἀποχωρεῖ ἀπὸ τὴν Ναζαρὲτ καὶ μεταβαίνει στὴν Καπερναούμ, ἐκπληρώνοντας τὴν πρὸ ὀκτακοσίων χρόνων προφητεία τοῦ Ἠσαΐα, ἡ ὁποία λέγει ὅτι ὁ Μεσσίας θὰ κατοικήσει στὴν χώρα τῆς φυλῆς Ζαβουλὼν καὶ τῆς φυλῆς Νεφθαλεὶμ ποὺ ἔχει χτιστεῖ κοντὰ στὴ θάλασσα Γεννησαρέτ, ἀνατολικὰ τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνου. Καὶ τί θὰ συμβεῖ τότε; Ὁ λαὸς αὐτῆς τῆς χώρας ὁ ὁποῖος εἶναι βυθισμένος στὸ σκοτάδι θὰ δεῖ «Φῶς μεγάλο».

† Κυριακῇ 12 Ἰανουαρίου 2020 (μετά τά Φῶτα)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον 

Κεφ. δ' : 12-17

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀκούσας ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ᾿Ιωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ, ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν, ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος· Γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου, φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς.

Ἱερόν Τεσσαρακονθήμερον Μνημόσυνον

Τελοῦμεν αὔριον...

«Ταξίδευε στον αληθινό Θεό! Πες και στους χριστιανούς να ταξιδεύουν!»

Μίλησα χθες μ’ ένα φίλο που ΄ναι μοναχός και πριν απ’ αυτό ως λαϊκός ήταν χρήστης ναρκωτικών. Πήγε απεξάρτηση κι έπειτα έβαλε το σχήμα. Τις μεγάλες μέρες κοιτάω να τα λέμε γιατί όλο και κάτι φωτισμένο έχει να πει.

Εχθές βέβαια, ομολογώ, ότι τον πήρα τηλέφωνο περισσότερο για να διαμαρτυρηθώ – σε σχέση με την αρνητική στάση που συνάντησα από πολλούς ανθρώπους όταν έβλεπαν τούτες τις ημέρες τον παπά με την αγιαστούρα- παρά για να τον ακούσω. Όπως και να ‘χει, με άκουγε με πολύ υπομονή χωρίς ν’ ακούω κάποια αντίδραση στο τηλέφωνο.

Τελειώνοντας το σχεδόν λογύδριο που θα μπορούσε να έχει τίτλο «πάμε απ’ το κακό στο χειρότερο» με τη δόση υπερβολής -που χαρακτηρίζει πάντοτε τους ανθρώπους της πόλης- εκείνος, σε αντίθεση μ’ εμένα -που ‘ναι άνθρωπος του βουνού και της ησυχίας- δεν άντεξε και με διέκοψε:

Μετάνοια λοιπόν εἶναι νά ζεῖς τή ζωή τῆς Βαπτίσεως

Τὴν Κυριακὴ πρὶν τὰ Φῶτα τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς μίλησε γιὰ τὴ μετάνοια ὡς ἔργο τοῦ Προφήτη· αὔριο, Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα, μᾶς ἀποκαλύπτει πὼς ἡ μετάνοια εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ φανερώνει τὸ πόσο μεγάλο καὶ σημαντικὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας εἶναι τὸ θέμα τῆς μετάνοιας, ἐνῶ παράλληλα δείχνει καὶ τὸ πόσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ μετάνοια, - οὐσιαστικὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Θεό -, ὅταν τὴν ἀντιμετωπίζουμε εἴτε ψυχολογικὰ ὡς μεταμέλεια, εἴτε νομικίστικα ὡς ἄφεση. 

Ἡ ἄμεση σύνδεσή της μὲ τὴ Βάπτιση τοῦ Κυρίου φωτίζει «τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου», εἶναι ἀκριβῶς τὸ θεῖο ἐκεῖνο φῶς ποὺ ἀνατέλλει μέσα στὴ σκοτεινὴ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἐπιστρέφει στὸ Θεό. Ἡ ἐπιστροφὴ εἶναι ποὺ φέρνει τὴ μετάνοια, ἄν δὲν λάμψει τὸ φῶς μέσα σου δὲν μετανοιώνεις ποτὲ, παρὰ μόνο προσθέτεις στὴν ψυχή σου καὶ τὸ βάρος τῶν θλίψεων καὶ τῶν ἐνοχῶν. Μονάχα ὅταν πλησιάσεις τὸ φῶς μπορεῖς νὰ δεῖς καθαρά, μόνον τότε διαλύονται τὰ σκοτάδια μέσα σου καὶ γνωρίζεις τὸν ἑαυτό σου.

Ἱερόν Τεσσαρακονθήμερον Μνημόσυνον

Διμηνιαῖο Πρόγραμμα Λειτουργικῆς Ζωῆς Ἐνορίας

Οι Προδρομίτες στην Παντάνασσα

«Να κάνεις κέφι την Πίστη σου...»

Αυτή είναι μια φράση του Ν.Γ. Πεντζίκη, που συνοψίζει μια μεγάλη αλήθεια, ότι εάν η πίστη σου και η σχέση σου με τον Θεό δεν έχει χαρά τότε είναι ένα μεγάλο ψυχικό βάσανο. Η πίστη δεν είναι ψυχαναγκασμός αλλά οξυγόνο για την ζωή μας. 

Διαφορετικά γεμίζεις ενοχές, φόβο και μεταφυσική ανασφάλεια. Έχεις νεύρα, γίνεσαι δύστροπος και μίζερος. Σου φταίνε οι πάντες και τα πάντα. Ιδιαιτέρως δε εκείνοι που δεν πάνε εκκλησία και κάνουν ότι θέλουν στην ζωή τους. 

Αυτούς δεν τους αντέχεις γι’ αυτό και τους πολεμάς. Όχι βέβαια όπως θέλεις να φαίνεται, ως αρνητές της πίστεως, άλλωστε δεν έχει ανάγκη ο Χριστός από συνηγόρους, αλλά διότι σου θυμίζουν εκείνα που ζουν ακόμη μέσα σου και ξεροσταλιάζουν στην θέα του ανικανοποίητου. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Φωνή Κυρίου ... Ἰδιόμελα Μ. Ἁγιασμοῦ Θεοφανείων

[ Παλαιά ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης

ανήμερα, Θεοφανείων, 6 Ἰανουαρίου 2016 ]

Ἰδιόμελα Ἦχος πλ. δ΄.

Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων

Φωνὴ Κυρίου ἐπὶ τῶν ὑδάτων βοᾷ λέγουσα· Δεῦτε λάβετε πάντες, Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέσεως, Πνεῦμα φόβου Θεοῦ, τοῦ ἐπιφανέντος Χριστοῦ. 

Οἱ Ἅγιοι Ἑβδομήκοντα Ἀπόστολοι

Στὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια καὶ στὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, γίνεται λόγος καὶ γιὰ πολλὰ ἄλλα πρόσωπα, ποὺ ἐπίσης ὀνομάζονται ἀπόστολοι. Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς εἰδικώτερα ὁμιλεῖ γιὰ ἑβδομήντα Ἀποστόλους, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς δώδεκα, τοὺς ὁποίους κάλεσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. 

Ὅλο τὸ χρόνο σὲ διάφορες ἡμέρες ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει ὀνομαστικὰ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἑβδομήντα Ἀποστόλους, ἀλλὰ σήμερα τοὺς τιμᾶ ὅλους μαζί. Γενικὰ καὶ ἀνώνυμα ὀνομάζονται «ἑβδομήκοντα», ἂν καὶ εἶναι περισσότεροι, ἀφοῦ μόνο ὅσοι ποὺ τὰ ὀνόματά τους ἀναφέρει στὶς ἐπιστολὲς του ὁ ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι παραπάνω ἀπὸ πενήντα. Σήμερα θὰ ὁμιλήσουμε μόνο γιὰ τοὺς ἑβδομήντα, γιὰ τοὺς ὁποίους γράφει στὸ Εὐαγγέλιό του ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς.

Στὸ δέκατο λοιπὸν κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς γράφει γιὰ τοὺς ἑβδομήντα Ἀποστόλους κι ἐμεῖς τώρα θὰ ἐπαναλάβωμε σὲ μετάφραση τὸ λόγο τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Μετὰ τὴν κλήση τῶν δώδεκα Ἀποστόλων, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κάλεσε κι ἄλλους ἑβδομήντα καὶ τοὺς ἔστειλε δύο - δύο μαζὶ νὰ πᾶνε πρὶν ἀπ’ αὐτὸν σὲ κάθε πόλη καὶ τόπο, ποὺ ἔμελλε νὰ ἐπισκεφθῆ. 

Η σιωπή είναι απάντηση

Πολλοί εκλαμβάνουν τη σιωπή του Θεού, ως ένδειξη ότι ο Θεός «δεν υπάρχει», «πέθανε». Αν όμως σκεφτόμαστε σε ποιά θέση φέρνουμε το Θεό με τα πάθη μας, τότε θα βλέπαμε ότι Αυτός δεν έχει άλλη επιλογή, παρά μόνο να σιωπήσει. 

Ζητάμε από Αυτόν να μας υποστηρίξει στις αδικίες μας. Δεν μας ενοχοποιεί φανερά. Μας αφήνει να πορευτούμε στους πονηρούς δρόμους μας και να θερίσουμε τους καρπούς των προσωπικών μας αμαρτιών. 

Η δροσιά

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Στόν γαλανό καί ἀσυννέφιαστο οὐρανό μιᾶς ὑπέροχης καλοκαιριάτικης ἡμέρας ὁ μεγαλόπρεπος ἥλιος ἀκολουθοῦσε τή συνηθισμένη του πορεία. Ἄστραφταν οἱ χρυσοί σταυροί τοῦ πεντάτρουλουμοναστηριακοῦ Καθολικοῦ, πού εἶναι ἀφιερωμένο στήν Παναγία Θεαρχική Τριάδα. Οἱ ἀσημένιοι τροῦλοι του ἀντανακλοῦσαν ἐκτυφλωτικά τίς ἡλιαχτίδες. Ἡ σκιά τους ἔδειχνε ὅτι πλησίαζε ἡ δέκατη ὥρα· θά ἄρχιζε, ὅπως πάντα, ἡ θεία Λειτουργία. Ἀπό τόν μεγάλο δρόμο ἔρχονταν βιαστικά κι ἔμπαιναν στήν ἥσυχη μονή πολλοί χριστιανοί –δέν θυμᾶμαι ἄν ἦταν Κυριακά ἤ γιορτή.

Ἔξω ἀπό τή μάντρα τῆς μονῆς, στήν ἀνατολική πλευρά, ἁπλώνεται ἕνα ἀπέραντο λιβάδι. Τότε ἦταν σκεπασμένο μέ πυκνό καταπράσινο χορτάρι καί μέ ἄφθονα ποικιλόχρωμα ἀγριολούλουδα, εὐωδιαστάκι ἀνέμελα. Πλούσια δροσιά εἶχε πέσει τήν ἡμέρα ἐκείνη στό λιβάδι. Ἀναρίθμητες ἦταν οἱ σταγόνες της πάνω σέ κάθε λουλούδι, σέ κάθε κλωναράκι, σέ κάθε φυλλαράκι. 

Χωρίς όρους

Η ταπείνωση δίνει στον άνθρωπο την ολοκλήρωση του εαυτού του, δεν του αφαιρεί το κεφάλι. 

Η ταπείνωση μας ολοκληρώνει, μας δίνει διάκριση να καταλάβουμε που πρέπει να σταθούμε και που δεν πρέπει να σταθούμε,

Αυτός που σε έπλασε ενδιαφέρεται για τη σωτηρία σου

Υπάρχουν, αγαπητέ, δύο τρόποι προσευχής: ο ένας είναι της με ταπεινοφροσύνη δοξολογίας και ο δεύτερος, που ακολουθεί, της αιτήσεως. Όταν λοιπόν προσεύχεσαι, μην αρχίζεις αμέσως με αίτηση αλλιώς γίνεται ύποπτη η προαίρεσή σου, ότι δηλαδή προσεύχεσαι στο Θεό πιεζόμενος από ανάγκη.

Όταν λοιπόν αρχίσεις την προσευχή, άφησε τον εαυτό σου κατά μέρος, τη γυναίκα, τα παιδιά σου· άφησε τη γη, πέρασε πάνω από τον ουρανό, άφησε όλη την κτίση, ορατή και αόρατη, και άρχισε από τη δοξολογία του Ποιητή των όλων.

Και όταν τον δοξολογείς, να μην περιπλανάται ο νους σου εδώ κι εκεί, ούτε να μυθολογείς όπως οι εθνικοί, αλλά διαλέγοντας από τις άγιες Γραφές να λέγεις: «Σε ευλογώ, Κύριε, τον μακρόθυμο, τον ανεξίκακο που μακροθυμείς κάθε μέρα για τα πλημμελήματά μου και που έδωσες σε όλους μας το δικαίωμα της μετανοίας. Γι’ αυτό σιωπάς και μας ανέχεσαι, Κύριε, για να Σε δοξολογούμε που οικονομείς τη σωτηρία του γένους μας, άλλοτε με το φόβο, άλλοτε με συμβουλές, άλλοτε με τους προφήτες, και τελευταία με την επίσκεψή Σου, την παρουσία του Χριστού Σου. Διότι «Συ μας έπλασες και όχι εμείς. Συ είσαι ο Θεός μας» (Ψαλμ. 99, 3).

Μην ξεχνάς ποτέ

Αγάπησε, αγάπησε τον Κύριο! Και μην ξεχνάς ποτέ: Απόδειξη της αγάπης σου προς Αυτόν είναι η τήρηση των εντολών Του. 

Αρχή της αγάπης σου είναι η τελωνική ταπείνωση. Πλήρωμα της αγάπης σου είναι η νίκη κατά των δαιμονικών παθών και η κάθαρση της καρδιάς σου. 

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2020 ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΚΙΤΡΟΥΣ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

† ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος
πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς Πιερίας

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ὁ χρόνος δέν ὑπάρχει μόνος του. Δέν ἔχει δική του ὑπόσταση. Ἀρχή τοῦ χρόνου εἶναι ἡ ἀρχή τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου:

«Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν».

Χωρίς τή δημιουργική ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ δέν ὑπάρχει χρόνος. Ὁ ἄναρχος καί αἰώνιος Θεός δημιουργεῖ τόν πνευματικό καί ὑλικό κόσμο ἀπό ἄπειρη ἀγαθότητα καί ἀγάπη, μέ κορυφαῖο δημιούργημά Του τόν ἄνθρωπο. Μέ τήν δημιουργική Του αὐτή ἐνέργεια εἰσέρχεται στήν ἱστορία τοῦ κόσμου καί τοῦ χρόνου.

2 0 2 0 Εὐχές