Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Λόγος προτρεπτικός στο «αυτούς που προγνώρισε, τούτους και προόρισε»

Αποτέλεσμα εικόνας για λογοσ προτρεπτικοσ

Λόγος προτρεπτικός για τη μετάνοια και στο ρητό του αποστόλου «αυτούς που προγνώρισε, τούτους και προόρισε». Ακολουθεί απόσπασμα.

«…Άνθρωποι, γιατί δεν σκέπτεσθε αυτά που σας σώζουν αλλά εκείνα που σας καταστρέφουν, και εκλέγοντας τα δυσνόητα χωρία της Θεόπνευστης Γραφής τα παρερμηνεύετε και τα διαστρεβλώνετε και τα αντιλαμβάνεσθε πρός απώλεια σας; […]

Πράγματι, κι ακόμη κάποιος είναι τελώνης, ή πόρνος, ή μοιχός, ή φονεύς, ή οτιδήποτε άλλο, δεν τον αποστρέφεται ο Δεσπότης, αλλά σηκώνει το φορτίο των αμαρτημάτων του, και τον αποδεικνύει εκείνον πάλι ελεύθερο. Και πώς σηκώνει το φορτίο του; Όπως εσήκωσε κάποτε και του παραλυτικού, λέγοντας του· «τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (ΜΘ. 9.2), κι αμέσως ανακουφίσθηκε από το βάρος και απέκτησε την θεραπεία του σώματος του. […]

Και αφού έγινε άνθρωπος ήλθε για σένα εκεί που βρίσκεσαι κατάκοιτος· και καθημερινά σε επισκέπτεται πολλές φορές, άλλοτε αυτός ο ίδιος και άλλοτε με τους δούλους του, και σε παρακαλεί να σηκωθείς από εκεί όπου είσαι πεσμένος και να τον ακολουθήσεις κατά το ανέβασμα του προς την Βασιλεία των Ουρανών και να εισέλθεις μαζί του σ’αυτήν. Και όμως δεν θέλεις. 

Ἀγωνιστεῖτε καί προσευχηθεῖτε μόνοι σας

Αποτέλεσμα εικόνας για λογοσ προτρεπτικοσ

ΤΟ ΠΡΟΟΡΑΤΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ (27/11/1897- 01/01/1971)" 

«Ἡ σωτηρία δέν εἶναι εὔκολο πράγμα», ἔλεγε ὁ γέροντας. «Ἐγώ δέ θά σᾶς δώσω τή σωτηρία "στό πιάτο". Ἀγωνιστεῖτε καί προσευχηθεῖτε μόνοι σας. Ἄν θέλετε νά σωθεῖτε, γίνετε κουφοί, μουγγοί καί τυφλοί γιά τόν κόσμο»."


Στο γέροντα έρχονταν και πολλοί νέοι άνθρωποι πού παραπονούνταν πώς είναι μελαγχολικοί και υποφέρουν από αϋπνίες και έλλειψη όρεξης. Αυτούς ό γέροντας τούς έπαιρνε στη μέση της αυλής, τούς έλεγε να κάνουν 450 εδαφιαίες μετάνοιες και τούς προέτρεπε να κάνουν το ίδιο και στο σπίτι τους κάθε βράδυ. 

Τούς συμβούλευε επίσης να φορούν στο λαιμό τους σταυρό, να μην πίνουν, να μην καπνίζουν, να εκκλησιάζονται, να νηστεύουν τις καθορισμένες από την Εκκλησία νηστείες και να κοινωνούν. Τότε, σύμφωνα με τά λεγόμενά του, όλα τά «νεύρα» θα φύγουν και θα γίνουν υγιείς. Πρόσθετε επίσης πώς με τά νεύρα αισθανόμαστε πόνο, όταν όμως η ψυχή είναι άρρωστη δε σημαίνει πώς είναι άρρωστα και τά νεύρα αλλά οι δαίμονες μάς βασανίζουν και τότε χρειάζεται προσευχή για να τούς νικήσεις.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

Έτσι μία ημέρα ήλθε ένα τέτοιο καραβοτσακισμένο πλάσμα...

Αποτέλεσμα εικόνας για σε ευχαριστω θεε μου

Έτσι μία ημέρα ήλθε ένα τέτοιο καραβοτσακισμένο πλάσμα˙ ήλθε μία γυναίκα στο μυστήριο εγώ βέβαια τη λυπήθηκα τρομερά και μου παρουσιάζει η καημένη πενήντα εκτρώσεις!

Βάλε τώρα το γεγονός αυτό να τίθεται στην κρίσι του πνευματικού˙ πενήντα φόνοι παιδιών! Φυσικά εφ’ όσον ο Θεός την έχει στην ζωή ακόμη, είναι εγγύησις του Θεού ότι την ανέχεται και την περιμένει, οπότε ποιος πνευματικός είναι εκείνος, ο οποίος θα της φερθή κατ’ άλλον τρόπον; 

Την πήρα βέβαια με πολλή στοργή, με πολλή αγάπη, προσπάθησα να την βολέψω και της έδωσα εκείνο το φάρμακο που της χρειαζότανε. 

Τί δέν μᾶς ἀφήνει νά σηκώσουμε κεφάλι...

Αποτέλεσμα εικόνας για σε ευχαριστω θεε μου

Ὅ,τι ἀγαπᾶ κάποιος ἀπὸ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, αὐτὸ καταβαραίνει τὸν νοῦ του καὶ τὸν δεσμεύει καὶ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ σηκώσει κεφάλι.

Σὲ αὐτὸν τὸ σταθμὸ καὶ τὴ ροπὴ καὶ τὸ ζύγι τῆς κακίας δοκιμάζεται ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, Χριστιανοὶ τῶν πόλεων καὶ τῶν βουνῶν, τῶν μονῶν, τῶν ἀγρῶν ἢ τῶν ἐρήμων, ὅτι δελεαζόμενος ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ δικό του προσωπικὸ θέλημα, ἀγαπᾶ κάποιο πράγμα ἤ πάθος, καὶ δένεται σὲ αὐτὸ ἡ ἀγάπη του, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν προσφέρεται ὅλη στὸν Θεό.

Ἄλλος ἀγάπησε κτήματα,
ἄλλος χρυσὸ ἢ ἄργυρο,
ἄλλος τὴν κοιλιά του ἤ τὶς σαρκικὲς ἐπιθυμίες,
ἄλλος τὴν κοσμικὴ σοφία γιὰ τὴν δόξα τῶν ἀνθρώπων,
ἄλλος ἐξουσία, δόξα καὶ τιμές,
ἄλλος ὀργὴ καὶ μῆνιν,

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

Του Οσίου πατρός ημών Βασιλείου του Μεγάλου – απόσπασμα λόγου περί ευχαριστίας

Αποτέλεσμα εικόνας για σε ευχαριστω θεε μου

«Αλλά μου έχει διαταχθή να ευχαριστώ τον Θεόν διά το κάθε τι. Θα ευχαριστήσω όταν βασανίζωμαι; Όταν κακοποιούμαι; Όταν τεντώνομαι επάνω εις τον τροχόν; Όταν μου βγάζουν τα μάτια; Θα ευχαριστήσω όταν κτυπώμαι ατιμωτικά από αυτόν που με μισεί; Όταν παγώνω από το κρύον; Όταν λιμοκτονώ; Όταν είμαι δεμένος επάνω εις το ξύλον, όταν διά μιας ατεκνωθώ ή χάσω και την ιδίαν την σύζυγον; Όταν ξαφνικά εξ’ αιτίας ναυαγίων εκπέσω από την ευπορίαν; Όταν περιπέσω εις τα χέρια πειρατών εις την θάλασσαν ή ληστών εις την ξηράν; Όταν τραυματίζωμαι; Όταν συκοφαντούμαι; Όταν περιπλανώμαι σαν ζητιάνος; Όταν είμαι εις την φυλακήν;

Αυτά και ακόμη περισσότερα από αυτά αραδιάζουν διά να κατηγορήσουν τον νομοθέτην, νομίζοντες ότι η συκοφαντία ω; ανεφαρμόστων αυτών που μας έχουν διαταχθή είναι απολογία διά τα αμαρτήματά τους. Τι λοιπόν θα απαντήσωμεν; Ότι ενώ ο απόστολος απέβλεπεν εις άλλα και προσπαθούσε να ανυψώση εις κάτω τας ψυχάς μας και να τας μεταθέση εις το ουράνιον πολίτευμα, οι ανίκανοι να φθάσουν την μεγαλοφροσύνην του νομοθέτου, κυλιόμενοι εις την γην και τας σάρκας, εις τα σωματικά πάθη, ωσάν τα σκουλήκια εις τον βούρκον, αξιούν την εφαρμογήν των αποστολικών διατάξεων.

Αυτός όμως προσκαλεί εις την παντοτινήν χαράν όχι τον οποιονδήποτε, αλλά εκείνον που είναι όπως ήταν ο ίδιος, που δεν εζούσε πλέον κατά σάρκα, αλλ’ είχε μέσα του ζωντανόν τον Χριστόν (Γαλατ. 2,20), ωσάν να μην εδέχετο καθόλου η σάρκα την εξάρτησιν από αυτά που ενοχλούν την σύνδεσιν με το ύψιστον από τα αγαθά.

Πάνω από την αγάπη, πάνω από τον άνδρα σου, πάνω από την γυναίκα σου, πάνω από τα καθημερινά σου γεγονότα, να θυμάσαι ότι προορίζεσαι για τον ουρανό…

Αποτέλεσμα εικόνας για σε ευχαριστω θεε μου

Πάνω από την αγάπη, πάνω από τον άνδρα σου, πάνω από την γυναίκα σου, πάνω από τα καθημερινά σου γεγονότα, να θυμάσαι...ότι προορίζεσαι για τον ουρανό, ότι μπήκες στο δρόμο πού πρέπει οπωσδήποτε να σε βγάλει εκεί. 

Η νύμφη και ο γαμπρός δίνουν τα χέρια τους, τους πιάνει ο ιερεύς και ακολουθούν γύρω από το τραπέζι χορεύοντας και ψάλλοντας. Αυτό σημαίνει ότι ο γάμος είναι η πορεία, το ταξίδι πού θα καταλήξει στον ουρανό, στην αιωνιότητα.

Στον γάμο φαίνονται ότι παντρεύονται δύο. Δεν είναι όμως δύο αλλά τρεις. Παντρεύεται ο άνδρας την γυναίκα και η γυναίκα τον άνδρα, αλλά και οι δύο μαζί υπανδρεύονται το Χριστό. Τρεις επομένως λαμβάνουν μέρος στο μυστήριο και τρεις πλέον παραμένουν στη ζωή τους.

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Η ανακομιδή των λειψάνων του Ιερού Χρυσοστόμου: Ένα μεγάλο θαύμα

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Σήμερα η εκκλησία μας εορτάζει την ανακομιδή των λειψάνων του Ιερού Χρυσοστόμου. Είναι αλήθεια, ότι πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει την ζωή και το έργο ενός τόσου μεγάλου αγίου, όπως του Ιερού Χρυσοστόμου, τον ένα εκ των τριών μεγάλων Ιεραρχών. Υπήρξε μία από τις ηρωικότερες πατερικές μορφές της εκκλησίας μας. Υπήρξε αναντικατάστατος και μοναδικός. Μέγας σαν ιεράρχης, μέγας σαν διδάσκαλος, μέγας σαν Πατριάρχης. Γι αυτό θα παραμείνει για πάντα το χρυσό διαμάντι, το χρυσό στόμα, το χρυσό κόσμημα της Ορθοδοξίας μας.

H ζωή του ήταν συγκλονιστική αλλά το ίδιο αξιοθαύμαστα και μοναδικά ήταν και τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά την κοίμησή του και ιδίως κατά την ανακομιδή των λειψάνων του.

Στην ορθολογική εποχή μας, δείχνουν απίστευτα αυτά που συνέβησαν για να γίνει η μεταφορά των ιερών λειψάνων του από τα Κόμανα, τον τόπο της εξορίας του, στην Κωνσταντινούπολη. Η επιστολή όμως, του αυτοκράτορα Θεοδοσίου δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την αλήθεια των γεγονότων που διεδραματίστηκαν κατά τον χρόνο της ανακομιδή του.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Ἱερά Πανήγυρις


Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου!


Η γιαγιά μου, από την πλευρά του πατέρα μου, σε όλη της τη ζωή ήταν μια απλή χωρική από τη Συρία, που δεν ήξερε ούτε να γράφει, ούτε να διαβάζει.

Ήταν όμως ειλικρινά θρήσκα. Ότι έκανε είχε πάντοτε το όνομα του Θεού στα χείλη της. Aλλά δεν ανέφερε μόνο το Όνομά Του.

Έλεγε τουλάχιστον εκατό φορές την ημέρα: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!… Καί όχι μόνο όταν της συνέβαινε κάτι καλό.

Αν η σούπα χυνόταν καθώς έβραζε και πάλι έλεγε: «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου. Σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!

Τη ρώτησα κάποτε γιατί ευχαριστούσε τον Θεό για κάτι κακό.

Γέλασε και μου είπε ότι αν κάτι κακό συμβαίνει είναι γιατί έχουμε ξεχάσει τη σύνδεσή μας με τον Θεό. Εκείνη την εποχή το βρήκα αυτό πολύ παράξενο, έστω κι αν εκείνη επέμενε να κάνω κι εγώ το ίδιο.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

Αρχαία μαρτυρία από την Ορθοδοξία της Δύσης. Η νοερά προσευχή και άσκηση υπήρχαν πάντοτε στην ζωή της Εκκλησίας

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΕΡΙ ΗΣΥΧΙΑΣ

Η προσευχή τού αγίου Μαρτίνου

Μία από τις σημαντικώτερες ενδείξεις ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε ακόμη την αναξία μας γενεά μέσα στους πονηρούς αυτούς καιρούς είναι ότι παρά τους συνεχείς κλονισμούς και εκτροχιασμούς δεν απωλέσαμε ακόμη την μυστική μνήμη και βίωσι της προσευχής της Ορθοδόξου Παραδόσεως. 

Το ότι δε η επιβίωσις αυτή ωδήγησε τελικώς και σε αναβίωσι αποτελεί ένα ακόμη μεγαλύτερο σημείο του απείρου πλάτους των οικτιρμών του Κυρίου, καθώς και η νεώτερη θεολογία και ζωή παρουσιάζει εμφανείς τάσεις αναβαπτίσεως στην μυστική Παράδοσι, αλλά και ξένοι κύκλοι, Ορθόδοξοι και μη, σπεύδουν διψασμένοι να μαθητεύσουν στην σωστική αυτή διδαχή.

Είναι διάχυτη όμως και σε μας — και ακόμη περισσότερο στους ξένους — η αντίληψις πως η σημερινή Ορθόδοξη πρακτική της προσευχής είναι μία επί μέρους και ειδική παράδοσις του βυζαντινού μοναχισμού (κυρίως από τον 9ο αιώνα και μετά) και όχι η γενική καθολική παράδοσις του Χριστιανισμού- ακόμη δε περισσότερο πως η λεγομένη νηπτική παράδοσις της νοεράς προσευχής αποτελεί απλώς προϊόν του ησυχαστικού κινήματος του 14ου αιώνος, παρόλο που οι ίδιοι οι ησυχασταί δεν έπαυσαν ποτέ να εξηγούν, πως η διδασκαλία τους ανάγεται σε αυτήν όλων των προηγουμένων Πατέρων, βιώθηκε απ' όλους τους μεγάλους αγίους, παλαιούς και νέους, όσιους και μάρτυρες, και διήκει μέχρι τους Αποστολικούς χρόνους, την διδασκαλία των Ευαγγελίων, αλλά και αυτής της Παλαιάς Διαθήκης. Έτσι και πολλοί φωτισμένοι νεώτεροι διδάσκαλοι προσπάθησαν και προσπαθούν να άρουν τις ηθελημένες αυτές παρεξηγήσεις και να καταδείξουν στον σύγχρονο κόσμο την εκπληκτική αυτή ενότητα και συνέχεια.

Θαύμα του Ταξιάρχη στην Σύμη: Μπουκάλια πιστών απο κάθε μέρος της γης φτάνουν στο νησί μόνα τους

Αποτέλεσμα εικόνας για Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ στην Σύμη.

Ανεξήγητο το πως φθάνουν στον τελικό προορισμό!

Δοχεία, μπουκάλια, και δέματα σταλμένα από τούς ωκεανούς ταξιδεύουν σαν να έχουν πυξίδα στην Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ στην Σύμη.

Φθάνουν πάντοτε, για χάρη όσων με πραγματική πίστη κάνουν το τάμα τους, και πάντα παίρνουν απάντηση από το Μοναστήρι…

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο Πανορμίτης, πέρα από τα αμέτρητα επιβεβαιωμένα Θαύματα που έχει επιτελέσει και επιτελεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια στην Ιερά αυτή Μονή της Σύμης, πραγματοποιεί και ένα διαχρονικό και ταυτόχρονα μοναδικό παγκοσμίως Θαύμα, σε όσους πιστούς βρίσκονται σε διάφορα μέρη του κόσμου και δεν έχουν τη δυνατότητα να έρθουν οι ίδιοι στο Μοναστήρι του:

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

Περί Ησυχίας

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΕΡΙ ΗΣΥΧΙΑΣ

Γνωρίζετε βέβαια αγαπητοί μου αδελφοί, ότι από τότε πού έγινε η παράβασις των πρωτοπλάστων, δεν μπορεί η ψυχή να γνωρίση, όπως πρέπει, τον Θεό, εάν δεν περιοριστή μακρυά από τους ανθρώπους και από κάθε περισπασμό. Διότι τότε θα δοκιμάση τον πόλεμο των εχθρών της. 

Και αφού νικήση σε κάθε προσβολή των αντιπάλων, τότε το πνεύμα του Θεού θα κατοικήση μέσα της και όλος ο κόπος της θα μεταβληθή σε χαρά και αγαλλίασι. Βέβαια στον καιρό του πολέμου θα υπομείνη θλίψεις, στενοχώριες και άλλα πολυποίκιλα βάσανα. Αλλά ας μη φοβηθή. Δεν θά νικηθή, εφ’ όσον αγωνίζεται στην ησυχία.

Αυτός ήταν ο λόγος πού οι άγιοι πατέρες ζούσαν απομονωμένοι στην έρημο, όπως ο Ηλίας ο θεσβίτης, ο Ιωάννης ο βαπτιστής και όλοι οι υπόλοιποι πατέρες. Μη νομίσετε ότι οι άγιοι κατόρθωσαν να εξαγιασθούν ζώντας μεταξύ των ανθρώπων. Επέτυχαν να κατοικήση μέσα τους η θεϊκή δύναμις, αφού προηγουμένως ασκήθηκαν πολύ στην ησυχία.

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

Ὀρθοδοξία καί Ἑλληνισμός


Χάρις στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἤ Χριστιανική θρησκεία ἦλθε στόν κόσμο αὐτό σέ μιὰ μοναδική στιγμή τῆς ἱστορίας του. Οἱ Ρωμαῖοι, εἶχαν μόλις ὁλοκληρώσει τήν κατάκτηση ὅλου τοῦ μεσογειακοῦ κόσμου, προσφέροντας ἔτσι μιὰ τεράστια ἔκταση, ὅπου ἄνθρωποι καί ἰδέες μποροῦσαν νά ταξιδεύουν ἀνεμπόδιστα. Περισσότερο ἴσως σημαντικό ἦταν τό γεγονός ὅτι στήν πολιτισμική ζωή αὐτῆς τῆς περιοχῆς δέσποζαν σοφοί καί διδάσκαλοι γαλουχημένοι στίς παραδόσεις τοῦ Κλασσικοῦ Ἑλληνικοῦ κόσμου. ἡ ἐξαιρετική ἐμβρίθεια τῶν φιλοσόφων, ἐπιστημόνων καί καλλιτεχνῶν, ποὺ ἀρχικῶς συναντᾶμε στίς περιοχές τοῦ Αἰγαίου πελάγους, ἁπλώθηκε, χάρις στήν τόλμη τῶν Ἑλλήνων καί τίς κατακτήσεις τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, σέ ὅλες τίς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου. 

Οἱ μεγάλες καί ἐπιφανεῖς πόλεις ποὺ εἶχαν ἀνθήσει στό πέρασμα τῶν Μακεδόνων, ἰδιαιτέρως ἡ Ἀλεξάνδρεια στήν Αἴγυπτο, τώρα διέθεταν σοφούς ἀναθρεμμένους στήν Ἑλληνική παράδοση, ποὺ εἶχε ἐμπλουτισθεῖ καί ἀπό τίς παραδόσεις τῶν παλαιοτέρων αὐτοκρατοριῶν τῆς Ἀνατολῆς. Ἀκόμη καί αὐτή ἡ Ρώμη καί οἱ δορυφόροι της προσέβλεπαν στήν Ἑλλάδα γιά τήν πολιτισμική ὑποδομή τους.

Ἔτσι ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία ἀπό τά πρῶτα της χρόνια εἶχε νά ἀντιμετωπίσει τήν πρόκληση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τί ἐννοοῦμε μέ τόν ὅρο "Ἑλληνισμός"; Δέν εἶναι ταυτόσημος μέ τόν Ἑλληνικό Ἐθνισμό, ἄν καί οἱ σημερινοί Ἕλληνες δικαίως μποροῦν καί διεκδικοῦν τήν συγγένεια μέ τούς διανοητές καί καλλιτέχνες τῆς Κλασσικῆς Ἑλλάδος, τῶν ὁποίων τήν γλώσσα καί τήν γῆ κληρονόμησαν. Νομίζω πὼς Ἑλληνισμός εἶναι βασικῶς μιὰ στάση τοῦ νοῦ, ἡ ἀναζήτηση μιᾶς ἑρμηνείας τοῦ κόσμου στόν ὁποῖο ζοῦμε, ἡ ἐπιμονή γιά τήν γνώση ὅλων τῶν φαινομένων του καί ἡ ἐλπίδα πὼς μποροῦμε νά κατανοήσουμε τά λάθη, τίς θλίψεις καί τίς τραγωδίες του, πράγμα ποὺ τελικῶς θά μᾶς καταστήσει ἱκανούς νά φθάσουμε στήν ἁρμονία ποὺ τό ἀνθρώπινο γένος πρέπει νά ποθεῖ. 

Πόνος γιά τόν ἄλλον

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΕΡΙ ΗΣΥΧΙΑΣ

Παλιά στήν πατρίδα μου, στά Φάρασα, ἔλεγαν: «Ἄν ἔχης καμμιά δουλειά, μήν τήν ἀφήνης γιά αὔριο. Ἄν ἔχης καλό φαγητό, ἄσ’ το γιά αὔριο, μήπως ἔρθη κανένας μουσαφίρης».

Τώρα σκέφτονται: «Νά ἀφήσουμε τήν δουλειά, μήπως ἔρθη κανείς αὔριο καί μᾶς βοηθήση. Τό καλό φαγητό, ἄς τό φᾶμε ἐμεῖς ἀπόψε!».

Οἱ περισσότεροι σήμερα γυρίζουν γύρω ἀπό τόν ἑαυτό τους. Μόνον τόν ἑαυτό τους σκέφτονται.

Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι βρέχει, γίνεται κατακλυσμός. Ἤ πέφτουν κεραυνοί. Ζήτημα πέντε-ἕξι ψυχές νά θυμηθοῦν τούς καημένους τούς γεωργούς ἤ αὐτούς πού ἔχουν θερμοκήπια.

Ἱερά Πανήγυρις


Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν


Κυριακάτικο Κήρυγμα

Αποτέλεσμα εικόνας για κυριακη ιε λουκα

Κυριακὴ ΙΕ´ Λουκᾶ
(Λουκ. ιθ´ 1-10)
Ἡ μεταστροφὴ τοῦ Ζακχαῖου


Ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀναφέρεται στὴ συνάντηση τοῦ Ζακχαίου μὲ τὸ Χριστό. Ἡ περικοπὴ αὐτὴ ἀπαντᾶ στὴν ἀρχὴ τοῦ δεκάτου ἐνάτου κεφαλαίου τοῦ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγελίου. Στὸ προηγούμενο, τὸ δέκατο ὄγδοο κεφάλαιο, καταγράφονται τρία ἐξίσου σημαντικὰ περιστατικά. Πρῶτον, ὁ διάλογος τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν πλούσιο ἄρχοντα, ὁ ὁποῖος ἀρνεῖται νὰ μοιράσει τὸν πλοῦτο του στοὺς πτωχοὺς καὶ νὰ ἀκολουθήσει τὸ Χριστό. Στὴ συνέχεια βλέπουμε τὸ Χριστὸ νὰ προλέγει τὸ πάθος Του καὶ νὰ ξεκινᾶ τὴν πορεία Του πρὸς τὴν Ἱερουσαλήμ. Τρίτον, βλέπουμε τὸ Χριστὸ νὰ εἰσέρχεται στὴν Ἱεριχώ, μία πόλη ποὺ ἀπέχει μόλις εἴκοσι χιλιόμετρα ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου καὶ θεραπεύει ἕνα τυφλό, δίνοντάς του ἔτσι τὴ δυνατότητα νὰ δεῖ καὶ νὰ δοξάσει τὸ Θεό.

Ἀμέσως μετά, στὴν ἴδια πόλη, τὴν Ἱεριχώ, λαμβάνει χώρα ἡ συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ Ζακχαῖο. Ὁ Ζακχαῖος εἶναι πλούσιος, ὅπως καὶ ὁ ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς, καὶ θέλει κι αὐτὸς νὰ δεῖ, ὅπως ὁ τυφλός. Ὅπως ὅμως θὰ δοῦμε στὴ συνέχεια, δὲν θέλει ἁπλῶς νὰ ἀνακτήσει τὴ φυσική του ὅραση, ἀλλὰ νὰ δεῖ τὸ Χριστό, μέσα δὲ ἀπὸ τὴ θέα τοῦ Χριστοῦ θὰ ὁδηγηθεῖ, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν πλούσιο ἄρχοντα, στὴν ἀπόφαση νὰ μοιράσει τὸν πλοῦτο του στοὺς συνανθρώπους του καὶ νὰ βρεῖ τὴ σωτηρία.

Ὁ Ζακχαῖος ἦταν ἀρχιτελώνης. Οἱ τελῶνες ἐκείνη τὴν ἐποχὴ προπλήρωναν τοὺς φόρους στοὺς Ρωμαίους κατακτητὲς καὶ στὴ συνέχεια ἀνελάμβαναν νὰ τοὺς εἰσπράξουν οἱ ἴδιοι ἀπὸ τὸ λαό, ἐπιβαρύνοντας ὅμως τοὺς φορολογούμενους μὲ ἐπιπλέον ποσὰ ἀποσκοπῶντας στὸν δικό τους πλουτισμό. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ οἱ τελῶνες θεωροῦνταν ἐξ ὁρισμοῦ ἁμαρτωλοὶ καὶ ἦταν ἀποκλεισμένοι ἀπὸ τὴν κοινότητα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

† Κυριακῇ 22 Ἰανουαρίου 2017 (ΙΕ' Λουκᾶ)


Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν 
Κεφ. ιθ' : 1-10

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, διήρχετο ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν ῾Ιεριχώ. Καὶ ἰδοὺ, ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος· καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν ᾿Ιησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. Καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν, ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. Καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν αὐτὸν, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. Καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. Καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον, λέγοντες· ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος, εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· Ἰδοὺ, τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς· καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν.

Ὁσιομάρτυς Ἀναστάσιος ὁ Πέρσης

Αποτέλεσμα εικόνας για Ἀναστάσιος ὁ Πέρσης
«Σήμερον φαιδρότερον τοῦ ἡλίου πάσαν τὴν κτίσιν φωτίζει ὁ θεῖος Ἀναστάσιος τῶν Μοναστῶν ἡ τερπνότης καὶ τῶν Μαρτύρων ἡ δόξα».

Σήμερα (σ.σ. αύριο 22/1), ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἑορτάζει μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο ἀπόστολο Τιμόθεο, τοῦ ἁγίου Παύλου τὸν Μαθητή, ὁ ἅγιος καὶ πανένδοξος ὁσιομάρτυς Ἀναστάσιος ὁ Πέρσης.

Πραγματικὰ λαμπρότερον καὶ φαιδρότερον ἡλίου πάσαν τὴν κτίσιν φωτίζει, γιατί τὸ παράδειγμά του εἶναι ἀπὸ τὰ πιὸ σπάνια μέσα στὴν ἱστόρια τῶν Περσῶν ὅπου οἱ πύλες τῶν ψυχῶν ἐστάθηκαν ἑρμητικὰ κλειστὲς καὶ δὲν ἄνοιξαν ἀκόμη νὰ δεχθοῦν τὸ φῶς τοῦ ἥλιου τῆς Δικαιοσύνης. Ὁ πανένδοξος ὁσιομάρτυς Ἀναστάσιος ἀντικατέστησε τὴν λάμψη τοῦ ἥλιου καὶ τῶν ἄστρων τὴν ὁποία οἱ πατριῶτες του πυρολάτρες οἱ γνωστοὶ μάγοι τῆς Ἀνατολῆς σὰν κόρην ὀφθαλμοῦ κρατοῦσαν.

Ἔζησε στὴ Περσία τότε ποὺ ἐβασίλευεν ἐκεῖ ὁ Χοσρόης ὁ κλέφτης τοῦ τιμίου Σταυροῦ, καὶ στὴν Κωνσταντινούπολι ὁ εὐσεβὴς αὐτοκράτωρ Ἡράκλειος. Ὁ πατέρας του ἦταν μάγος καὶ λεγόταν Βάβ, κοντά του δὲ ἔμαθε καὶ ἐκεῖνος τὴ μεγάλη τέχνη τῆς ἀστρολογίας.

Η ιστορία της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Παραμυθίας


Ονομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια. Και δικαίως· διότι όπως λένε οι προσκυνητές της Μονής, που δεν χορταίνουν να την βλέπουν, η θέα της γλυκιάς έκφρασης του προσώπου της Παναγίας ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί τη ψυχή του ανθρώπου.


Η ιστορία της εικόνας της Παναγίας Παραμυθίας

Είναι τοιχογραφία του 14ου αιώνα που παλαιότερα βρισκόταν στον εξωνάρθηκα, μπροστά από το παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου, και αργότερα μεταφέρθηκε σε προσκυνητάρι στο ομώνυμο παρεκκλήσιο. Παλιά υπήρχε η συνήθεια βγαίνοντας οι πατέρες από το καθολικό να ασπάζονται την εικόνα, και ο ηγούμενος να παραδίδει τα κλειδιά της μονής στον θυρωρό. Η παράδοση αναφέρει ότι μια μέρα, στα βυζαντινά ακόμη χρόνια, δίνοντας ο ηγούμενος τα κλειδιά στο θυρωρό, άκουσε τα εξής λόγια από την εικόνα:

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

Στον Άγιο Ευθύμιο τον Μέγα


Μακάριοι είναι όσοι εγκατέλειψαν τον κόσμο και τα του κόσμου για την αγάπη προς τον Σωτήρα Χριστό. Μακάριοι είναι όσοι αγωνίζονται για να αποκτήσουν επικοινωνία με τον Θεό μέσον της καθαρής προσευχής. Μακάριοι είναι όσοι αγωνίζονται σ’ αυτή τη ζωή προς απόκτηση των αρετών. Μακάριοι είναι όσοι μετανόησαν και αποστρέφονται τα έργα της αμαρτίας. Μακάριοι είναι όσοι «αποθνήσκουν εν Κυρίω», διότι ο μισθός τους θα είναι πολύς στον ουρανό. 

Σήμερα, η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία γιορτάζει την μνήμη του Οσίου Πατρός Ευθυμίου του Μεγάλου. Ο Όσιος Ευθύμιος γεννήθηκε το 3 7 7 στη πόλη Μελιτηνή της Αρμενίας κοντά στον ποταμό Ευφράτη στα χρόνια του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Γρατιανού. Οι γονείς του, Παύλος και Διονυσία, ήσαν ευγενείς και ενάρετοι, αλλά δεν είχαν αποκτήσει παιδιά. Παρακαλούσαν τον Θεό καθημερινά να τους χαρίσει ένα παιδί και να παύσει τον πόνο τους. 

Μία μέρα ενώ προσευχόντουσαν στο ναό του Αγίου Πολυεύκτου είδαν όραμα στο οποίο τους φανερώθηκε ότι οι προσευχές τους ακούσθηκαν από τον Κύριο και ότι θα αποκτήσουν παιδί που θα φέρει ευθυμία και χαρά σ’ όλους. Έτσι, όταν γεννήθηκε το παιδί τους το ονόμασαν Ευθύμιο. Σε ηλικία τριών χρόνων ο πατέρας του οσίου κοιμήθηκε και η μητέρα του τον πήγε στον αδελφό της, τον Ευδόξιο, που ήταν σύνεδρος του Μητροπολίτη Μελιτηνής Ευτρώϊο και τον αφιέρωσε στον Κύριο ,όπως ακριβώς έκαμε η Αγία Άννα με τον Σαμουήλ. Ο Ευτρώϊος βλέποντας τον Ευθύμιο προφήτευσε λέγοντας: «Σ’ αυτό το παιδί θα αναπαύεται το Πνεύμα του Κυρίου».

Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης, ο λόγιος Αγιορείτης του 20ού αι. (1916 – 20/1/2006)

Monahos Theoklitos Dionysiatis 01

Το γέννημα της περιφήμου Ναυπάκτου, αλλά και το βλάστημα και θρέμμα της Ιεράς Μονής Διονυσίου, αλλά και το καύχημα ολοκλήρου του αγιορειτικού κόσμου.

Νέος 25 περίπου ετών, απόφοιτος ανωτάτων σπουδών, αφού προηγουμένως σύμφωνα με τους νόμους ετέλεσε την στρατιωτικήν του θητεία, υπακούοντας στην φωνήν της πατρίδος επιτάσσεται ξανά κατά τον φοβερόν εκείνον πόλεμον του 40, όπου και με ανδρείο πατριωτικό φρόνημα προχωρά στην πρώτη γραμμή. 

Μέχρι τότε δεν είχεν την κλήσιν προς τον Μοναχισμόν. Όμως ο Πανάγαθος, όπου τον επέλεξεν εκ κοιλίας μητρός, αφού με θαυματουργικόν τρόπον του διέσωσεν την ζωήν συγχρόνως του χάρισε τόσον την κλήσιν όσον και την πρόσκλησιν ν΄ αφιερωθή στον Θεόν. Υπόσχεται λοιπόν την τελείαν αποταγήν.

Με την κατάληψιν της ταλαιπώρου πατρίδος μας, από τα σιδερόφρακτα στρατεύματα του Χίτλερ, διαλύεται εξ ανάγκης ο τακτικός στρατός μας. Έτσι λοιπόν εν μέσω ακόμα του φοβερού πολέμου δρομαίος ο νέος ως διψώσα έλαφος τρέχει στο Περιβόλι της Θεοτόκου.

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ: Περί Νοερᾶς Προσευχῆς

Αποτέλεσμα εικόνας για πωσ να προσευχομαστε


Πόση δύναμη ἔχει ἡ εὐχὴ καὶ ποιὲς εἶναι οἱ δωρεές της σὲ ὅσους τὴ χρησιμοποιοῦν καὶ σὲ ποιὰ πνευματικὴ κατάσταση τοὺς φέρνει, δὲν εἴμαστε ἐμεῖς σὲ θέση νὰ ποῦμε. Τοὺς λόγους ὅμως ἀπὸ τοὺς ὁποίους αὐτὴ ἀποτελεῖται, τοὺς βρῆκαν ἀρχικὰ οἱ ἅγιοι Πατέρες μας, ποὺ δὲν τοὺς ἐπινόησαν οἱ ἴδιοι, ἀλλὰ πῆραν τὶς ἀφορμὲς ἀπὸ παλιὰ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἀπὸ τοὺς κορυφαίους Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ἤ, νὰ ποῦμε καλύτερα, τοὺς δέχθηκαν αὐτοὶ σὰν κάποια πατρικὴ κληρονομιὰ καὶ τοὺς μεταβίβασαν σ΄ ἐμᾶς.

Ὥστε καὶ ἀπὸ αὐτὸ γίνεται φανερό, σὲ ὅσους δὲν ἔμαθαν ἀπὸ τὴν πείρα τους ὅτι αὐτὴ ἡ ἱερὴ εὐχὴ εἶναι κάτι τὸ ἔνθεο καὶ ἕνας ἱερὸς χρησμός. Γιατί πιστεύουμε ὅτι εἶναι θεῖοι χρησμοὶ καὶ πνευματικὲς ἀποκαλύψεις καὶ λόγοι Θεοῦ ὅλα ὅσα ἔδωσε στοὺς ἱεροὺς Ἀποστόλους.

Ἔτσι, ὁ θειότατος Παῦλος, φωνάζοντας σ΄ ἐμᾶς σὰν ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ τρίτου οὐρανοῦ, λέει: «Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ Κύριε Ἰησοῦ, παρὰ μόνο μὲ Πνεῦμα Ἅγιο» (Α΄ Κορ. 12, 3). Μὲ τὴν ἀρνητικὴ λέξη «κανεὶς» φανερώνει πολὺ θαυμάσια ὅτι ἡ ἐπίκληση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ εἶναι κάτι τὸ πολὺ ὑψηλὸ καὶ ἀνώτερο ὅλων.

Ἐπίσης ὁ μέγας Ἰωάννης, ποὺ διακήρυξε σὰν βροντὴ τὰ πνευματικά, ἀρχίζει μὲ τὴ...λέξη ποὺ τελειώνει ὁ Παῦλος καὶ μᾶς δίνει τὴ συνέχεια τῆς εὐχῆς ὡς ἑξῆς: «Κάθε πνεῦμα, ποὺ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὅτι ἦρθε ὡς ἀληθινὸς ἄνθρωπος, εἶναι ἀπὸ τὸ Θεὸ» (Α΄ Ἰω. 4, 4). Αὐτὸς χρησιμοποίησε βέβαια ἐδῶ κατάφαση, ἀλλὰ ἀπέδωσε, ὅπως καὶ ὁ Παῦλος, στὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴν ἐπίκληση καὶ ὁμολογία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Όσιος Μακάριος ο Μέγας, ο “παιδαριογέρων”

st_mak2
Όσιος Μακάριος ο Μέγας, ο Αιγύπτιος (19 Ιανουαρίου)
Ο όσιος Μακάριος ο Μέγας γεννήθηκε το 300 μ. Χ στο Τζίζμπερ, χωριό στο δέλτα του Νείλου. Αποσύρθηκε μόνος σ’ ένα κελλί κοντά στο χωριό του για να ζήσει την ασκητική ζωή. Καθώς οι συγχωριανοί του ήθελαν να τον κάνουν κληρικό, έφυγε σ’ ένα άλλο χωριό. 

Δέχθηκε αγόγγυστα την κατηγορία του βιασμού μιας κοπέλας που ήταν έγκυος και την διαπόμπευσή του από τους ανθρώπους. Όταν αναγνωρίστηκε η αθωότητά του, και όλο το χωριό πήγε για να ζητήσει συγχώρεση έφυγε στην έρημο της Σκήτης, μια άγονη και αφιλόξενη περιοχή. Ήταν τότε τριάν­τα ετών και επιδόθηκε με μεγάλο ζήλο στον ασκητικό αγώνα. Επειδή πρόκοψε στις αρετές παρά το νεαρό της ηλικίας του ονομάσθηκε «παιδαριογέρων».

Δέχθηκε αγόγγυστα την κατηγορία του βιασμού μιας κοπέλας που ήταν έγκυος και την διαπόμπευσή του από τους ανθρώπους. Όταν αναγνωρίστηκε η αθωότητά του, και όλο το χωριό πήγε για να ζητήσει συγχώρεση έφυγε στην έρημο της Σκήτης, μια άγονη και αφιλόξενη περιοχή. Ήταν τότε τριάν­τα ετών και επιδόθηκε με μεγάλο ζήλο στον ασκητικό αγώνα. Επειδή πρόκοψε στις αρετές παρά το νεαρό της ηλικίας του ονομάσθηκε «παιδαριογέρων».

Η αποταγή του από τα αγαθά του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη ώστε, όταν μια ημέρα έπιασε ένα ληστή να του κλέβει τα λιγοστά εφόδια που είχε στο κελλί του, ο όσιος τον βοήθησε να τα φορτώσει στην κα­μήλα του. Καθισμένος στο κελλί έπλεκε με τα χέρια του φοινικόφυλλα, και με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό έλεγε: «Κύ­ριε, όπως θέλεις Εσύ και όπως γνωρίζεις Εσύ, ελέησον!».

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Ὁ μέγας πλοῦτος τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς

Αποτέλεσμα εικόνας για αγιορειτικο αναλογιο

Ἡ πανανθρώπινη γλῶσσα τῆς μουσικῆς ὑπῆρξε ἴσως ἡ πρώτη ἀπὸ τὶς τέχνες ποὺ χρησιμοποιήθηκαν στὴν λατρεία τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπρόκειτο πιθανῶς γιὰ μιὰ φυσικὴ συνέχεια τῆς ἰουδαϊκῆς λατρείας, στὴν ὁποία ἡ μουσικὴ κατεῖχε ἐξέχουσα θέση. 

Οἱ καταβολὲς τῆς χριστιανικῆς μουσικῆς θεωρεῖται βέβαιο πὼς πρέπει νὰ ἀναζητηθοῦν στὴν (ἀρχαία) ἑλληνικὴ μουσική, καθὼς ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς κυριάρχησε βαθμηδὸν σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ζωῆς τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ἀκόμη καὶ στὴν Παλαιστίνη.

Στὸ διάβα τῶν αἰώνων ὅμως, ἡ χριστιανικὴ μουσικὴ ἐξελίχθηκε αὐτόνομα καὶ προέκυψε ἡ εὐρέως ἀποκαλουμένη σήμερα βυζαντινὴ μουσικὴ ἤ, ὅπως συναντᾶται στὰ....μουσικὰ χειρόγραφα, Ψαλτικὴ τέχνη.

Οἱ Ἅγιοι Ἀθανάσιος καί Κύριλλος



Σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει καὶ τιμᾶ τὴν ἱερὴ μνήμη δύο μεγάλων ἱεραρχῶν καὶ οἰκουμενικῶν διδασκάλων, τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου καὶ τοῦ ἁγίου Κυρίλλου ἀρχιεπισκόπων Ἀλεξανδρείας. Κι οἱ δύο, πρῶτα οἱ ἅγιος Ἀθανάσιος κι ὕστερα ὁ ἅγιος Κύριλλος, ὑπῆρξαν ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἀγωνιστὲς κατὰ τῶν αἱρέσεων καὶ πρόμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ Ἐκκλησία τοὺς ἑορτάζει χωριστά, στὶς 2 Μαΐου τὸν ἅγιο Ἀθανάσιο καὶ στὶς 9 Ἰουνίου τὸν ἅγιο Κύριλλο, ἀλλὰ τοὺς ἑορτάζει καὶ τοὺς δύο μαζὶ σήμερα. Ἀπέχουν 80 χρόνια ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον καὶ ὁ ἅγιος Κύριλλος γεννήθηκε δύο χρόνια μετὰ τὸ θάνατο τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου. Ἔχουν σφραγίσει κι οἱ δύο μὲ τὸ πέρασμά τους ἀπὸ τὸ θρόνο τῆς Ἀλεξανδρείας τὴν ἱστορία καὶ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια τὸ 295 ἀπὸ γονεῖς χριστιανούς. Μετὰ τὶς σπουδές του, ἔφυγε στὴν ἔρημο κι ἐκεῖ ἀσκήθηκε στὴν ἀρετή. Τότε γνώρισε καὶ τὸν ἅγιο Ἀντώνιο, τοῦ ὁποίου ὕστερα ἔγραψε τὸ βίο. Ὅταν γύρισε ἀπὸ τὴν ἔρημο, ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἀλεξάνδρειας Ἀλέξανδρος τὸν χειροτόνησε διάκονο καὶ τὸν πῆρε μαζί του. Τότε φάνηκε ἡ μεγάλη αἵρεση τοῦ Ἀρείου κι ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος στάθηκε ἄξιος καὶ ἱκανὸς βοηθὸς τοῦ ἀρχιεπισκόπου. Ὅταν τὸ 325 ἔγινε ἡ πρώτη οἰκουμενικὴ Σύνοδος στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ἦταν ἐκεῖ μαζὶ μὲ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἀλέξανδρο καί, ἂν καὶ ἦταν ἀκόμα διάκονος, ὑπῆρξε ὁ στύλος τῆς Συνόδου. Ἡ νίκη τῆς Ἐκκλησίας ἐναντίον τοῦ Ἀρείου ἦταν κυρίως νίκη τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου.

Τὸ 326 ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος διαδέχθηκε τὸν Ἀλέξανδρο στὸ θρόνο τῆς Ἀλεξάνδρειας, ἀλλὰ οἱ ἀρειανοί, ποὺ ἦσαν πολλοὶ καὶ ἐπηρέαζαν ἀκόμα καὶ τὸν αὐτοκράτορα, δυσκόλεψαν πολὺ τὸ ἔργο του. Κατόρθωσαν καὶ συγκάλεσαν τοπικὲς Συνόδους καὶ καθαίρεσαν δύο φορὲς τὸν ἅγιο Ἀθανάσιο. Σαράντα χρόνια σχεδὸν τὰ πέρασε στὴν ἐξορία, καὶ τὸ 366 πιὰ γύρισε ὁριστικὰ στὸ ποίμνιό του καὶ ἀπέθανε τὸ 373. Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, παρ' ὅλο ποὺ ἔζησε τόσα χρόνια ἐξόριστος ἀπὸ τόπο σὲ τόπο, ἔγραψε καὶ μᾶς ἄφησε σπουδαῖα θεολογικὰ συγγράμματα, ποὺ εἶναι ἡ βάση τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ἀρχίζοντας τὸν ἐπιτάφιο λόγο του στὸν ἅγιο Ἀθανάσιο, λέγει «Ἀθανάσιον ἐπαινῶν, τὴν ἀρετὴν ἐπαινέσομαι...».

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Ο Άγιος Γεώργιος, ο “φουστανελάς” νεομάρτυς των Ιωαννίνων


17 Ιανουαρίου: μνήμη του Αγ. Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων. 

Ο βίος και η εποχή του αγ. Γεωργίου

Έτος 1838. Ήταν η εποχή που ένα πρώτο τμήμα του Ελληνισμού είχε αποτινάξει τις βαριές αλυσίδες της σκλαβιάς και απολάμβανε τον αέρα της ελευθερίας. Όμως το μεγαλύτερο τμήμα του υπέφερε φρικτά κάτω από την τουρκική τυραννία. 

Μέσα σ’ αυτή τη σκλαβιά στέναζε και η άλλοτε ένδοξη πόλη των Ιωαννίνων. Δεκαέξι χρόνια πριν η πόλη είχε καταστραφεί σχεδόν ολόκληρη, όταν τα σουλτανικά στρατεύματα κατανίκησαν τον περίφημο Αλή πασά και τον κατέσφαξαν. Από τότε η πόλη έπεσε σε μαρασμό. Αναρχία, ληστρικές επιδρομές, εξαθλίωση, καταπίεση, εξισλαμισμοί… αυτά συνθέτουν τη σκοτεινή ατμόσφαιρα των χρόνων εκείνων… Ξαφνικά, μέσα σ’ αυτό το πυκνό σκοτάδι έλαμψε σαν ολόφωτος ήλιος ο νεομάρτυρας άγιος Γεώργιος, το λαμπρότερο διαμάντι των Ιωαννίνων και η δόξα της αγίας Εκκλησίας μας.

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Να τον επαινέσεις

20160121-3

Όταν ακούσεις ότι ο πλησίον σου ή ο φίλος σου σε περιγέλασε πίσω σου ή εμπρός σου, εσύ να του δείξεις αγάπη και να τον επαινέσεις. 

Είναι μεγάλο πράγμα το να αποδιώξεις από τη ψυχή σου τον έπαινο των ανθρώπων. Μεγαλύτερο όμως είναι το να αποδιώξεις τον έπαινο των δαιμόνων.


Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

Γύρω από την τρελή ρόδα

20160122-1

Όσοι άνθρωποι απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μη βρίσκουν πουθενά ανάπαυση. Γι’ αυτό γυρίζουν ανήσυχοι γύρω και από το φεγγάρι ακόμη, γιατί ολόκληρος ο πλανήτης μας δεν χωράει την πολλή τους ανησυχία, και γυρίζουν σαν το λουρί της μηχανής γύρω από την τρελή ρόδα και καταξοδεύουν πολλά (λεφτά στον αέρα). 

Για να παίρνουν πολύ ψωμί στα μεγάλα τους αυτά ταξίδια, μένει και πολύς κόσμος νηστικός, και πεινάνε άνθρωποι στον εικοστό αιώνα.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017

Δοξαστικόν, Ἑωθινόν Η'


(Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης
σήμερα, Κυριακῇ ΙΒ' Λουκᾶν, 15 Ἰανουαρίου 2017)


Δόξα Πατρί…
ΕΩΘΙΝΟΝ Η, Ἦχος πλ. δ’

Τὰ τῆς Μαρίας δάκρυα οὐ μάτην χεῖνται θερμῶς· ἰδοὺ γὰρ κατηξίωται, καὶ διδασκόντων Ἀγγέλων, καὶ τῆς ὄψεως τῆς σῆς ὦ Ἰησοῦ· ἀλλ’ ἔτι πρόσγεια φρονεῖ, οἷα γυνὴ ἀσθενής· διὸ καὶ ἀποπέμπεται μὴ προσψαῦσαί σοι Χριστέ. Ἀλλ’ ὅμως κήρυξ πέμπεται τοῖς σοῖς Μαθηταῖς, οἷς εὐαγγέλια ἔφησε, τὴν πρὸς τὸν πατρῷον κλῆρον ἄνοδον ἀπαγγέλλουσα. Μεθ’ ἧς ἀξίωσον καὶ ἡμᾶς, τῆς ἐμφανείας σου, Δέσποτα Κύριε.

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης ὁ διά Χριστόν πτωχός

(Μνήμη στις 15 Ιανουαρίου)


Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἔζησε περὶ τὰ μέσα τοῦ 5ου αἰώνα μ.Χ. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Εὐτρόπιος καὶ ἦταν συγκλητικός. Ἡ μητέρα του ὀνομαζόταν Θεοδώρα.

Ὁ Ἰωάννης ἀπὸ πολὺ μικρὴ ἡλικία ἀγάπησε τὸν μοναχικὸ βίο καὶ φοβούμενος μήπως, ριπτόμενος στὸν κοσμικὸ στρόβιλο, ἔχανε τὸ ἠθικό του καὶ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ἔφυγε ἀπὸ τὴν πατρικὴ οἰκία καὶ ἦλθε στὴ Μονὴ τῶν Ἀκοιμήτων, ὅπου ἐκάρη μοναχός. Ἀλλά, μὲ τὸν καιρό, ἡ ἀγάπη τῶν γονέων του τὸν ἔβαλε στὸν πειρασμὸ τῆς ἐπιστροφῆς στὴν πατρικὴ οἰκία. 

Ὁ πειρασμὸς ἔγινε ἀκόμα μεγαλύτερος, ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ἡ μητέρα του ἦταν ἀπαρηγόρητη γιὰ τὴν ἐξαφάνισή του, ὁ δὲ πατέρας του ζοῦσε βίο κοσμικό, ξοδεύοντας τὰ πλούτη του σὲ ματαιότητες καὶ φαντασίες. Ἐπιθύμησε λοιπὸν νὰ τοὺς δεῖ, ὄχι μόνο γιὰ νὰ ἀναπαύσει μὲ τὴν παρουσία του τὴν ψυχή τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ παρηγορήσει τὴ μητέρα του καὶ νὰ συντελέσει στὴ μετάνοια τοῦ πατέρα του. Θὰ ἦταν ὅμως αὐτὸ δυνατό, ἐὰν παρουσιαζόταν ὡς υἱός τους καὶ τοὺς ἀπηύθυνε τὶς συμβουλὲς καὶ τὶς παρακλήσεις του;

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν


Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017

«Εν θλίψει επλάτυνάς με»


«Όταν βρισκόμουν μέσα στις θλίψεις με παρηγόρησες».

Δεν είπε, «αφαίρεσες τις θλίψεις», ούτε «έδιωξες τους πειρασμούς», άλλα τα άφησες να υπάρχουν και «με παρηγόρησες». Διότι από εδώ προ πάντων φανερώνεται η ικανότητα του Θεού για την επινόηση διαφόρων μέσων, και η αφθονία αυτών των μέσων· όχι μόνον μπορεί και μας απαλλάσσει από τις θλίψεις, άλλα και όταν αυτές εξακολουθούν να υπάρχουν παρέχει μεγάλη ανακούφιση από αυτές.

Αυτό και τη δύναμη του Θεού δείχνει και κάνει περισσότερο ευσεβείς εκείνους που πέφτουν μέσα στις θλίψεις, όταν (δηλαδή) και αφθονία μέσων υπάρχει για να παρηγορείται η θλιβόμενη ψυχή, και η θλίψη δεν αφαιρείται διά να πιέζει αυτήν που δείχνει ραθυμία, ώστε να την απαλλάξει από κάθε αδιαφορία.

Και πώς, λέγει, θα μπορούσε να υπάρξει παρηγοριά στη θλίψη; Όπως στο καμίνι των Τριών Παιδιών, όπως στο λάκκο των λιονταριών. Διότι δεν έσβησε τη φλόγα και όμως τους έκαμε να νοιώθουν άνεση. Δεν φόνευσε τα λιοντάρια, και όμως τελικά τον κατέστησε (τον Δανιήλ) ασφαλή. Έτσι λοιπόν και στην πρώτη περίπτωση που το καμίνι ήταν πυρακτωμένο και στην άλλη που τα θηρία παρέμειναν εκεί, οι δίκαιοι απολάμβαναν πολλή ανακούφιση.

Είναι δυνατόν να βελτιωθεί η θέση της ψυχής στην κατάσταση της προσμονής της αναστάσεως των σωμάτων;


Η ᾿Εκκλησία ἀνέκαθεν προσφέρει τή θυσία τῆς Θείας Εὐχαριστίας «ὑπέρ τῶν πίστει ἀναπαυσαμένων», ὑπέρ ἐκείνων δηλαδή πού «ἐκοιμήθησαν» μέ πίστη στόν Τριαδικό Θεό καί στήν αἰώνια ζωή.

῾Ο ἅγιος Κύριλλος ῾Ιεροσολύμων λέει ὅτι «πιστεύομεν μεγίστην ὄνησιν ἔσεσθαι ταῖς ψυχαῖς ὑπέρ ὧν ἡ δέησις ἀναφέρεται τῆς ἁγίας προκειμένης θυσίας». Δηλαδή πιστεύουμε ὅτι οἱ ψυχές, ὑπέρ τῶν ὁποίων δεόμαστε κατά τήν ὥρα τῆς ἁγίας θυσίας τοῦ Χριστοῦ, ἔχουν μεγάλη ὠφέλεια καί ἀνακούφιση.

Καί ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος ὑποστηρίζει ὅτι δέν νομοθετήθηκε εἰκῇ καί ὡς ἔτυχε ἀπό τούς ἁγίους ἀποστόλους νά μνημονεύονται «οἱ ἀπελθόντες καί κεκοιμημένοι» τήν ὥρα πού τελοῦνται τά φρικτά μυστήρια, διότι ὅταν «λαός ὁλόκληρος χεῖρας ἀνατείνῃ, τῆς θυσίας προκειμένης, θά δυσωπήσῃ παρακαλῶν τόν Θεόν».

῾Ο ἴδιος ὅμως πατέρας τονίζει συγχρόνως ὅτι δέν ἔχει ἐλπίδα ἐκεῖνος πού φεύγει ἀπό αὐτή τή ζωή γεμάτος ἁμαρτήματα, ἀμετανόητος, καί πηγαίνει στόν ῞ᾼδη, ἐκεῖ ὅπου δέν ἔχει τή δυνατότητα νά ἐξαλείψει πλέον τά ἁμαρτήματά του. Γι᾿ αὐτό ὁμιλεῖ, ὄχι γιά ἀπαλλαγή ἀπό τήν Κόλαση, ἀλλά γιά τή δυνατότητα «τοῦ γενέσθαι κούφην τήν κόλασιν», νά ἀνακουφισθεῖ λίγο ὁ ἄνθρωπος πού ἔφυγε μέσα στίς ἁμαρτίες ἀμετανόητος. ᾿Εμεῖς βέβαια δέν γνωρίζουμε ποιός ἔφυγε ἀμετανόητος, γι᾿ αὐτό ὀφείλουμε νά προσευχόμαστε μέ τήν ἴδια ἐλπίδα γιά ὅλους.

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

Ὁ δαιμονισμένος. Μία ἀληθινή περιγραφή


Σε ιερή Μονή της Λάρισας όπου βρισκόταν ένας δαιμονισμένος συνέβη το έξης:

Κατά την στιγμή πού ο δαιμονισμένος βρισκόταν στον περίβολο της Μονής άρχισε σαρκαστικά να γελά και να λέγη: «Καλώς τες μου, καλώς τες μου, καλώς τις αδελφούλες μου».

Ο ιερέας της Μονής, ο όποιος δεν έβλεπε κανέναν, ερωτά το Δαιμόνιο- «Τί συμβαίνει; Σε ποιόν λες καλώς τες μου;» Και ό δαιμονισμένος απαντά- «Τώρα σε λίγο θα δεις».

Τί θα δώ, άπαντά ο ιερέας.
«Θα δεις τις τρεις αδελφούλες μου».

Και πράγματι, εκείνη την στιγμή προβάλλουν στο ύψωμα κατευθυνόμενες στην Μονή τρεις γυναίκες. Μόλις τις είδε ο ιερέας κατάλαβε ότι για αυτές μιλούσε το Δαιμόνιο, και αφού γύρισε προς αυτό λέγει- «Τρισκατάρατε, δεν ντρέπεσαι τά πλάσματα του Θεού να τά λες αδελφές σου;»

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Θέλω να κοινωνήσω στην Τήνο (Ένα συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας Μας)


Σέ κάποια φτωχογειτονιά τοῦ Πειραιᾶ ζοῦσε ἕνα τυφλό παιδάκι, ὁ Νίκος. Ἡ μητέρα του ἦταν καλή, εὐσεβής, ἐνάρετη. Ταχτικά πήγαινε στήν ἐκκλησία καί παρακαλοῦσε τόν Χριστό νά χαρίση φῶς στό παιδί της.

Ὁ πατέρας ἦταν ἀδιάφορος στά θρησκευτικά ζητήματα. Πολλές φορές κορόϊδευε τή γυναῖκα του γιά τή θρησκευτικότητά της. Οὔτε στήν ἐκκλησία πήγαινε, οὔτε σταυρό ἔκανε.Ἡ μάννα ἔτρεξε σ’ ὅλους τούς ὀφθαλμίατρους, γιά νά ἐξετάσουν τοῦ παιδιοῦ της τά μάτια.Ὅλοι τήν ἀπέλπισαν. Δέν ὑπῆρχε θεραπεία μέ τίποτε, Ἀφοῦ ἔκλεισαν οἱ πόρτες τῆς γῆς, ἡ μάννα χτύπησε τοῦ οὐρανοῦ τίς θύρες.

Ἀποφάσισε νά πάει τό παιδί της στήν Τῆνο.

– Γιῶργο, σκέφτηκα νά πάω στήν Τῆνο.

– Τζάμπα θά χαλάσης τά λεφτά σου. Δέν γίνεται τίποτα. Πάρ’ το απόφασι. Ὁ Νίκος θά μείνη τυφλός.

– Ἐγώ μέ τό παιδί θά πᾶμε στή χάρι Της. Ποῦ ξέρεις· τόσα θαύματα γίνονται κάθε χρόνο.

– Θαύματα, εἶπες; Στ’ ἀλήθεια, γυναίκα, πιστεύεις στά παραμύθια τῶν παπάδων; Αὐτά εἶναι λόγια, γιά νά πηγαίνη ὁ κόσμος καί νά ἐκμεταλλεύωνται τούς ἀφελεῖς. Νά μήν πᾶς πουθενά. Ἐγώ λεφτά χαμένα δέν δίνω.

«Ἄλλοι καιροί ἦταν ἐκεῖνοι καί ἄλλοι οἱ ἄνθρωποι...»;


«Ὅταν λοιπόν ὁ διάβολος ἀποτύχει, τότε, μή μπορώντας νά κάνει τίποτε ἄλλο μᾶς φέρνει λογισμό ἀπογνώσεως, ὅτι «Ἄλλοι καιροί ἦταν ἐκεῖνοι καί ἄλλοι οἱ ἄνθρωποι στούς ὁποίους ὁ Θεός ἔδειξε θαύματα γιά νά πιστέψουν. Τώρα δέν εἶναι ἀνάγκη νά κοπιάσομε. Χριστιανοί εἴμαστε ὅλοι καί ἔχομε βαπτιστεῖ, κι ὅπως λέει ἡ Γραφή, ὅποιος πιστέψει καί βαπτιστεῖ θά σωθεῖ. Τί ἀνάγκη λοιπόν ἔχομε;» 

Ἄν πεισθοῦμε καί μείνομε σ' αὐτά, θά βρεθοῦμε ἔρημοι, ἔχοντας μόνο τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ καί ἀγνοώντας ὅτι αὐτός πού πίστεψε καί βαπτίσθηκε, ὀφείλει νά τηρεῖ ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί, ὅταν κατορθώσει τά πάντα, νά λέει ὅτι «εἶμαι ἄχρηστος δοῦλος».

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

Καί μέ τά κομποσχοίνια σώζονται οἱ κολασμένοι!

Αποτέλεσμα εικόνας για Ἡ δύναμη τοῦ κομποσχοινιου

Ἡ δύναμη τοῦ κομποσχοινιού

Κάποτε ἕνας ἀδελφός, ὅταν βρισκόμασταν στὴν Ν. Σκήτη, περιέπεσε σ’ ἕνα ἀμφίβολο λογισμό: «Προσευχόμαστε, ἀγρυπνοῦμε…, ὡραία αὐτά. Ὅμως κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο βοηθοῦμε καὶ τοὺς ἄλλους ἢ μόνον τὸν ἑαυτό μας;». 

Ἐνῶ ἑτοιμαζόταν νὰ ἐξομολογηθεῖ αὐτὸν τὸν λογισμὸ στὸν Γέροντα, τὸν πρόλαβε ὁ δεύτερος καὶ μὲ πρόσωπο ποὺ φαινόταν βαθιὰ συγκινημένο, λέγει στὸν ἀδελφό. Ἀπόψε παιδί μου, ὁ Θεός μού ἔδειξε τὸ ἕξης φοβερὸ θέαμα: Ἐνῶ προσευχόμουν, γιὰ μία στιγμή μοῦ φάνηκε ὅτι βρισκόμουν σὲ μία πολὺ μεγάλη τράπεζα. 

Στεκόμουν μπροστὰ σὲ μία πόρτα ποὺ ἔμοιαζε σὰν τὴν ὡραία πύλη τῆς ἐκκλησίας. Μέσα ἐκεῖ σ’ αὐτὸν τὸν χῶρο, ἀμέτρητα πλήθη περίμεναν σειρά. Ἐγὼ ἔμοιαζα σὰν ἀρχισιτοποιός. Μέσα σ’ αὐτὸν τὸν χῶρο διέκρινα καὶ σας νὰ βρίσκεστε κοντά μου. Κόβατε κάτι μεγάλα σὰν πρόσφορα καὶ μοῦ τὰ φέρνατε. Ὁ ἄλλος κόσμος περνοῦσε σὲ δύο σειρές, στὴν μία οἱ ζωντανοί, στὴν ἄλλη οἱ πεθαμένοι. Τοὺς μοίραζα ὅλους ἀπὸ μία μερίδα εὐλογία καὶ φεύγανε ὅλοι χαρούμενοι. Διέκρινα μέσα πάρα πολλοὺς γνωστούς μου, ὅσους εἶχα γραμμένους, ζωντανοὺς – πεθαμένους, στὸ μνημονοχάρτι. 

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017

Τό πλησίασμα καί ἡ συναναστροφή μέ ἕναν ἅγιο φέρνει ἁγιοσύνη

Αποτέλεσμα εικόνας για τό πλησίασμα καί ἡ συναναστροφή μέ ἕνα ἅγιο φέρνει ἁγιοσύνη

Οι συναναστροφές και η κοινωνία έχουν μεγάλη επίδραση επάνω στους ανθρώπους. Το πλησίασμα και η σχέση με ένα διδάσκαλο φέρνει πολλή επιστήμη, η συναναστροφή με ένα ποιητή –φέρνει πολλές σκέψεις και υψηλά αισθήματα, ο συγχρωτισμός με ένα ταξιδιώτη φέρνει πολλές γνώσεις για τις ξένες χώρες, για τις συνήθειες και τα έθιμα άλλων λαών.

Είναι φανερό ότι το πλησίασμα και η συναναστροφή με ένα άγιο φέρνει αγιοσύνη. «Μετά οσίου όσιος έση και μετά ανδρός αθώου αθώος έση, και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση» (Ψς 17, 26-27).

Γνώρισε λοιπόν με τους αγίους ήδη από τώρα, κατά την περίοδο αυτής της επίγειας ζωής, περίοδο την οποία η Αγία Γραφή δεν την ονομάζει καν «ζωή», αλλά «περιπλάνηση»… Θέλεις στον ουρανό να συγκαταλεχθείς στην συνοδεία τους, θέλεις να συμμερίζεσαι την μακαριότητά τους; Γίνε τότε από τώρα συμμέτοχός τους. Και τότε, όταν θα βγεις από την οικία του σώματος σου, αυτοί θα σε υπαντήσουν ως κάποιο γνωστό, ως έναν φίλο (Λκ 16, 9).

Δεν υπάρχει στενότερη φιλία, δεν υπάρχει στενότερος σύνδεσμος από το σύνδεσμο της νοητικής ενώσεως, της των αισθημάτων ενώσεως, της ενώσεως των σκοπών (Α΄ Κορ. 1, 10).

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Φωτογραφίες από το Αρχιερατικό Συλλείτουργο στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης


Αρχιερατικό Συλλείτουργο, προεστώτος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κοζάνης και Σερβίων κ.κ. Παύλου και συλλειτουργούντος του Οικείου Μητροπολίτου Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ.κ. Γεωργίου έλαβε χώρα σήμερα στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης.





Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν