Τι είναι η μοναξιά;

Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

Η κλειστή καρδιά δεν έχει πληρωθή ακόμη υπό του Πνεύματος του Αγίου. Είναι βουτηγμένη στην μοναξιά της, στην θλίψι της, στην αγωνία της, στον προβληματισμό της, στην ερημιά της. Είναι άδεια. Όπως, όταν το στομάχι μας μείνη άδειο, διαμαρτύρεται και συρικνούται, κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την κλειστή καρδιά.

Ὅλος ὁ ἄνθρωπος κλείνεται ἐν ἑαυτῷ, ἀντί νά ἀνοιχθῆ πρός τόν Θεόν, ἀντί νά χωρέση ὁ Θεός καί νά τά σκεπάση ὅλα. Τότε αὐτός ὁ ἄνθρωπος τρώγεται μέ τά νύχια του, βγάζει τά μάτια του μόνος του, τσακώνεται μέ τόν ἑαυτό του. Οἱ λογισμοί του, οἱ περιπέτειές του, τά πάθη του, οἱ νόμοι συγκρούονται μέσα του. Καί τί γίνεται ὁ ἄνθρωπος; 

Ὅπως κάποιος πού κρατάει ἕνα μαχαίρι κόβει τά πάντα καί τά πετάει, ἔτσι καί ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου διασπᾶται, κατακρεουργεῖται. Καί ἀφοῦ ἡ ψυχή εἶναι κλειστή, σκοτεινή, ἀκυριάρχητη, διότι ἔκανε αὐτοκράτορά της κάποιον πού δέν μπορεῖ νά τῆς δώση εἰρήνη καί ἠρεμία, μέσα της βασιλεύει ἡ παγωνιά, οἱ φόβοι, ἡ μοναξιά.

Για πνευματικούς ανθρώπους

Οί πνευματικοί άνθρωποι κρίνουν κατά πνεύμα ενώ οί σωματικοί κατά σώμα.

Άς φυλαγόμαστε εμείς οί χριστιανοί νά μήν κρίνουμε μονάχα κατά σώμα.

Στήν ούσία, τό πνεύμα τού ανθρώπου ύπόκειται σέ πλήθος επιδράσεων άπό τίς πνευματικές δυνάμεις, πού σάν τό ρεύμα διασταυρώνονται μέσα του μέ τόν ίδιο τρόπο μέ τόν όποιο καί τό σώμα ύπόκειται στήν επίδραση πολλών καί διαφορετικών φυσικών δυνάμεων.

Αποφθέγματα του Αγίου Ισαάκ του Σύρου

Σταχυολογούμε κάποιες από τις σκέψεις του Αββά Ισαάκ του Σύρου, που καλό θα είναι να μας προβληματίσουν όλους και να γίνουν αιτία να δούμε πιο πνευματικά τα πράγματα της ζωής μας.

– Οι εντολές του Θεού είναι ανώτερες από όλους τους θησαυρούς του κόσμου και όποιος τις φυλάττει, ευρίσκει μέσα τους τον Θεό.

– Στους ανθρώπους είναι βδελυκτή η πτωχεία, στον Θεό όμως είναι πολύ περισσότερο βδελυκτή η υπερήφανη ψυχή και ο υψηλόφρων και επηρμένος νους. Στους ανθρώπους τιμάται ο πλούτος, από τον Θεό όμως τιμάται η ταπεινωμένη ψυχή!

– Απόκτησε την γλυκύτητα των χειλέων κατά τους λόγους σου και όλους τους ανθρώπους θα τους έχεις φίλους.

– Αγάπησε τους αμαρτωλούς, μίσησε όμως τα έργα τους και μην τους καταφρονήσεις για τα ελαττώματα τους, μη τυχόν και εσύ πειρασθείς με παρόμοια κακά.

Για το πνεύμα και την ψυχή

Κάθε πνεύμα φανερώνεται μέσα άπό αύτό πού παράγει καί κάθε πλάσμα έξωτερικεύει τόν έαυτό του μέσα άπό τή δράση του.

Τό πνεύμα είναι στή ψυχή, ή ψυχή στό σώμα καί τό σώμα μέσα στον κόσμο.

Τό πνεύμα είναι πού κινεί τήν ψυχή, ή ψυχή είναι αυτή πού κινεί τό σώμα, καί τό σώμα είναι πού κινεί τά άλλα σώματα. Ανάλογα μέ τό πνεύμα είναι καί οί κινήσεις τής ψυχής. Ανάλογα μέ τήν ψυχή είναι καί οί κινήσεις τού σώματος. Άγαθό πνεύμα παρακινεί τήν ψυχή στό αγαθό καί τό σώμα έκπληρώνει τήν βούληση τής ψυχής.

Καθένας, ό όποιος δένει τό ζωντανό του πνεύμα μέ σώμα απονεκρωμένο άπό τά πάθη, είναι τό ίδιο βάρβαρος μέ εκείνον όπου δένει ζωντανό άνθρωπο μέ ένα πτώμα καί αφήνει νά σαπίσουν καί τά δύο μαζί.

Δέν είναι πάντοτε εύκολο νά νικήσει κανείς μέσα του τό πνεύμα τής ματαιοδοξίας καί τής κενοδοξίας. Τό κατάφεραν μονάχα οί μεγάλοι πνευματικοί, πρώτιστα μέ τήν πολλή θεία Χάρη, μέ τήν συνεχή εγρήγορση στήν ψυχή τους καί μέ τίς έξαιρετικά λεπτές διακρίσεις.

Ἱερά Ἀγρυπνία Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου

 

Άσε τον Θεό να σε συγχωρέσει

Είναι αυτή η απογοήτευση που έρχεται μετά την επιτέλεση της αμαρτίας. Είναι αυτή η ενοχή της πτώσης, της αποστασίας από τον Θεό, της παράβασης της εντολής Του.

Όλοι το έχουμε βιώσει αυτό, διότι όλοι μας έχουμε αμαρτήσει και όλοι μας αμαρτάνουμε.Ένα περισσότερο, μεγαλώνει η απογοήτευσή μας λόγω της επανάληψης των ίδιων αμαρτημάτων. Και μετά την απογοήτευση έρχεται η παραίτηση. Παραιτούμαστε από κάθε πνευματική προσπάθεια. Παραιτούμαστε από τον αγώνα μας. Πέφτουμε αλλά πλέον δεν σηκωνόμαστε. Κι αυτό είναι το ολέθριο.

Δεν είναι τόσο η αμαρτία μας, όσο η παραίτησή μας από τον αγώνα μας. Διότι η παραίτηση δείχνει ότι πλέον δεν ελπίζουμε, ότι πλέον δεν ζητούμε το έλεος του Θεού.

«Μετάνοια»

Νά κρατάς ἀδιάκοπα τήν ψυχή σου σέ κατάστασι μετανοίας καί πένθους. Διαπίστωσε καί τίς πιό ἀσήμαντες ἀδυναμίες σου καί πολέμησέ τες. Ἄν ἀδιαφορήσης γιά τίς μικρές πτώσεις καί τά μικρά ἁμαρτήματα, νά εἶσαι βέβαιος ὅτι θά δῆς κάποτε τόν ἑαυτό σου ν᾿ ἀδιαφορῆ καί γιά τά μεγάλα. Ἀπό τήν πιό φευγαλέα καί λεπτή ἁμαρτωλή σκέψι γεννιέται κάποτε τό πιό σοβαρό ἁμάρτημα.

Ἀρχή τῆς σωτηρίας εἶναι ἡ ἀρχή τῆς μετανοίας. Ἀρχή τῆς μετανοίας εἶναι ἡ ἀποχή ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἀρχή τῆς ἀποχῆς ἀπό τήν ἁμαρτία εἶναι ἡ καλή πρόθεσις, ἡ ἀγαθή προαίρεσις.

Ἡ ἀγαθή προαίρεσις γεννᾶ τούς κόπους. Οἱ κόποι γεννοῦν τίς ἀρετές. Οἱ ἀρετές γεννοῦν τήν πνευματική ἐργασία. Ἡ πνευματική ἐργασία, τέλος, ὅταν εἶναι συχεχής καί ἐπίμονη, μονιμοποιεῖ στήν ψυχή τήν ἀρετή καί τήν κάνει φυσική κατάστασί της. Ὅταν φθάσης σ᾿ αὐτή τήν τελευταία βαθμίδα, λίγο θ᾿ ἀπέχης ἀπό τήν ψηλάφησι τοῦ Θεοῦ!

Ἄκουσε μέ πολλή προσοχή πῶς ὁρίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος τήν ἀληθινή μετάνοια:

Μετάνοια σημαίνει ἀνανέωσις τοῦ βαπτίσματος.

Μετάνοια σημαίνει συμφωνία μέ τόν Θεό γιά νέα ζωή.

Μετάνοια σημαίνει ὁριστική ἀποχή ἀπό τήν ἁμαρτία.

Μετάνοια σημαίνει βαθιά συντριβή καί ταπείνωσις,

Μετάνοια σημαίνει μόνιμη ἀπομάκρυνσις ἀπό κάθε σωματική ἀπόλαυσι.

Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο

Είπε Γέρων:

Η υπομονή είναι το ισχυρότερο φάρμακο που θεραπεύει τις μεγάλες και μακροχρόνιες δοκιμασίες. Οι περισσότερες δοκιμασίες μόνο με την υπομονή περνούν. 

Η μεγάλη υπομονή ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει θεϊκά αποτελέσματα∙ εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση. 

Να ξέρετε ότι ο Θεός ευαρεστείται, όταν ο άνθρωπος περνά δοκιμασίες και υπομένη αγόγγυστα δοξάζοντας το άγιο όνομά Του. 

Η συνάντηση του Ντοστογέφσκι με τον στάρετς Αμβρόσιο της Όπτινα

Ο Ντοστογιέφκυ έλεγε: «Δεν υπάρχει τίποτε πιο αγαθό, πιο βαθύ, πιο συμπαθητικό, πιο λογικό, πιο γενναίο και πιο τέλειο από τον Χριστόν. Και συλλογίζομαι με αγάπη ζηλωτού πως όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά και δεν είναι δυνατόν να υπάρχη. Εάν κάποιος μου απεδείκνυε ότι ο Χριστός είναι μακρυά από την αλήθεια και η αλήθεια μακρυά από τον Χριστόν, θα προτιμούσα να μείνω με τον Χριστόν παρά με την αλήθεια».

Ο μεγάλος αυτός στοχαστής δεν μπορούσε να μην ελκυσθή από το μεγαλείο της Όπτινα. Είχε πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθήση το στάρτσεστβο και να γνωρίση τον φωτισμένο στάρετς. Και πράγματι τον Ιούνιο του 1878 βρέθηκε κοντά του και παρέμεινε επί δύο ημέρες. Δεν γνωρίζουμε βέβαια τι συζήτησαν στην ιδιαίτερη συνομιλία που είχαν. Ο π. Αμβρόσιος έμεινε ευχαριστημένος μαζί του. Είπε δε χαρακτηριστικά για το πρόσωπό του: «Αυτός είναι ο μετανοών».

Η τεραστία απήχησις που είχε η μορφή του στάρετς Αμβροσίου, καθώς επίσης και το έργο του, στην ψυχή του Ντοστογιέφσκι, παρουσιάζεται ολοζώντανη στα πρώτα κεφάλαια του μεγάλου του έργου «Αδελφοί Καραμάζωφ» που τότε ακριβώς άρχισε να συγγράφη. 

Τα Ιερά Λείψανα μιλάνε!

Είναι από τά ιερότερα κειμήλια τής πίστεώς μας: τά ιερά λείψανα.

Κείτονται μές στίς λειψανοθήκες ακίνητα καί σιωπηλά καί όμως μάς μιλάνε. Πώς;

Μάς μιλάνε όταν ευωδιάζουν όταν μυροβλύζουν μάς μιλάνε μέ τήν αφθαρσία τους ή μέ τήν ευκαμψία τους όταν διατη­ρούν τή θερμοκρασία ζωντανού σώματος μάς μιλάνε μέ τά πολλά καί ποικίλα θαύματα πού επιτελεί η θεία χάρις μέσω αυτών.

Μάς μιλάνε καί τί μάς λένε; Μάς λένε ότι η πίστη μας είναι αληθινή, είναι ζωντανή. Δέν είναι θεωρίες καί φιλοσοφίες. Διακηρύττουν ότι υπάρχει Θεός, πού ενεργεί θαυμάσια καί λογικώς ανεξήγητα.

Τά ιερά λείψανα μάς μιλάνε καί μάς λένε ότι ο Θεός τιμά καί δοξάζει πλούσια αυτούς πού εφάρμοσαν τό θέλημά Του στή ζωή τους, πού ευαρέστησαν ενώπιόν Του. Αυτοί, κατά τήν υπόσχεσή Του, δέν πεθαίνουν: «Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν τις τόν λόγον τόν εμόν τηρήση, θάνατον ου μή θεωρήση εις τόν αιώνα». 

Νηστεία σημαίνει πείνα για τον Θεό

Όταν διψάσεις, θα ανακαλύψεις τη γεύση του νερού, που αγνοούσες λόγω της συνήθειας. Βάλε το στόμα σου στο τρεχούμενο νερό και γεύσου τις σταγόνες που σου έκαναν τη χάρη να μείνουν για να σε δροσίσουν.

Όταν πεινάσεις, θα ανακαλύψεις τη γεύση του ψωμιού, που αγνοούσες λόγω της συνήθειας. Φάε το ψωμί σου αργά και ταπεινά. Δέξου το με ευγνωμοσύνη ως δώρο και θα σου είναι πιο γλυκό κι από το μέλι.

Με τη νηστεία που μας διατηρεί σε κατάσταση πείνας,ασκούμαστε να λαμβάνουμε την τροφή και τη ζωή ευχαριστιακά. Να τη λαμβάνουμε ως δώρο από τα χέρια του Θεού. Η νηστεία -ως πείνα και δίψα- ανοίγει άλλες προοπτικές, άγνωστες παντελώς στον κορεσμένο άνθρωπο.

Ἱερά Ἀγρυπνία Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου

 

Φωτογραφίες και video από τη χθεσινή γιορτή του Κατηχητικού για την 25η Μαρτίου

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

 

Κυριακή Γ’ των Νηστειών: Είμαστε έτοιμοι να σηκώσουμε τον σταυρό μας;

Κυριακή Γ’ των Νηστειών και βρισκόμαστε στο μέσον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Σήμερα, η Εκκλησία προβάλλει σε όλους μας τον Τίμιο Σταυρό, το «Ξύλο της Ζωής» προς ενίσχυση και όπλο για τον αγώνα μας· τον αγώνα που κάνουμε αυτή την περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής για να φτάσουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα και στην Ανάσταση του Χριστού.

Στο σημερινό Ευαγγέλιο, ο Χριστός απευθύνεται στον καθένα μας, με τα εξής λόγια: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι». Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, λέει ο Χριστός, να απαρνηθεί τον εαυτό του και να σηκώσει τον σταυρό του.

Αρχικά, να απαρνηθούμε τον εαυτό μας. Δηλαδή, τι να απαρνηθούμε;

Το εγώ μας και το δικό μας θέλημα. Το θέλημά μας είναι αυτό το οποίο μάς οδηγεί στην καταστροφή μας και στην αμαρτία.

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Γ΄ Νηστειῶν

Τῆς Σταυροπροσκυνήσεως

(Μαρκ. η΄ 34- θ΄1)

Τὸν ζωοδώρητον Σταυρὸν τοῦ Κυρίου, μετ’ εὐλαβείας προσκυνήσωμεν πάντες, καὶ πρὸς αὐτὸν ἀπὸ ψυχῆς βοήσωμεν. Ξύλον παμμακάριστον, τῶν βροτῶν σωτηρία, σκέπε καὶ διάσωζε, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης, καὶ προσβολῆς ἁπάσης τοῦ ἐχθροῦ, τοὺς προσιόντας πιστῶς τῇ σῇ χάριτι. 

(Ἑβδομαδάριον, Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου, Ἅγιον Ὄρος 1987)

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,

Ἐλᾶτε τὴν πανέορτη σημερινὴ ἡμέρα ὅλοι νὰ προσκυνήσουμε μὲ εὐλάβεια τὸν τίμιο καὶ ζωοποιὸ καὶ ζωηφόρο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ πρὸς τὸ ἅγιο καὶ πανσέβαστο τοῦτο Ξύλο, ποὺ δωρίζει ζωή, ἂς φωνάξουμε μέ μεγάλη φωνὴ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας· παμμακάριστο Ξύλο ποὺ εἶσαι σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, σκέπαζε καὶ διάσωζε ἀπὸ κάθε ἀνάγκη καὶ ἀπὸ ἀπὸ κάθε προσβολὴ τοῦ παμπόνηρου ἐχθροῦ μας, τοῦ διαβόλου, τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι προσήλθαμε μὲ πίστη στὴ χάρη Σου. 

Διανύοντας τὴν περίοδο αὐτὴ τῆς φιλόθεης νηστείας ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπίπονη ὁδὸ τῆς χρεωκοπίας καὶ τὸν στενὸ δίαυλο τῆς πτωχεύσεως, φυτεύσαμε ἀναμεσά μας σήμερα, κατὰ τὴν θεόσοφη προτροπὴ τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ ἀειθαλὲς δέντρο, ποὺ βλαστάνει γιὰ ὅλο τὸν κόσμο καρποὺς ἀθανασίας, τὸ ξύλον τῆς ἀφθαρσίας, ποὺ μᾶς στολίζει μὲ τὰ ἄνθη τῆς ἀπολαύσεως αἰώνιας δόξας, ὥστε, ὅπως ἀκριβῶς ὅσοι μὲ τὰ πόδια διανύοντας τραχειὰ καὶ μακρυνὴ ὁδὸ καὶ ἀποκάμοντας ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ κούραση καὶ τὸν κάματο, ὅπου βροῦν δέντρο ποὺ προσφέρει μεγάλη σκιά, ἀφοῦ κάτσουν γιὰ λίγο, ξεκουράζονται καὶ ἀναπαύονται πάρα πολὺ καὶ ξανανιώνοντας διανύουν τὸ ὑπόλοιπο τῆς ὁδοῦ, ἔτσι καὶ τοῦτο τὸ τρισμακάριστο Ξύλο τῆς Ζωῆς μᾶς χορηγεῖ ἄνεση, δηλαδὴ ὕφεση, μείωση καὶ ἐλάττωση τῶν κακῶν καὶ τῆς λύπης, μᾶς χορηγεῖ ἀναψυχή, δηλαδὴ δροσιὰ πνοῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς ἐμψυχώνει πλουσιοπάροχα, καὶ παρασκευάζει ὅλους ὅσοι ἔχουμε κουρασθεῖ ψυχικὰ καὶ σωματικὰ νὰ γίνουμε ἀγαθοὶ στὸ ἦθος καὶ τοὺς τρόπους, λαμπροὶ κατὰ τὴν στολὴ τῆς ψυχῆς, ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν παθῶν καὶ ἀνακουφισμένοι ἀπὸ κάθε βιωτικὴ μέριμνα καὶ ἐνασχόληση.

† Κυριακῇ 19 Μαρτίου 2023 (Γ' Νηστειῶν) (Κυριακῇ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Μάρκον

Κεφ. η' : 34-38, θ' : 1

Εἶπεν ὁ Κύριος· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν, ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ, μετὰ τῶν Ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

Καθόλου δεν θα δυσκολευτεί

Αν θέλουμε να υποφέρουμε με ευκολία την κάθε θλίψη και τους πειρασμούς, ας έχουμε εμπρός στα μάτια μας πάντοτε το θάνατο για χάρη του Χριστού μας. 

Τέτοια εντολή έχουμε, να σηκώνουμε το σταυρό μας και να τον ακολουθούμε πρόθυμοι και έτοιμοι για το θάνατο. Γιατί εκείνος, που επιθυμεί να πεθάνει για το Χριστό, καθόλου δεν θα δυσκολευτεί στα επίπονα και λυπηρά. 

Και όποιος θέλει να γίνει κληρονόμος του Χριστού, πρέπει να επιθυμεί και τα πάθη Του με ζήλο. Πρέπει λοιπόν και χωρίς να θέλουμε, να σπρώχνουμε τον εαυτό μας στην αρετή: Στην αγάπη, όταν στερούμεθα αγάπης. Στην πραότητα, όταν αυτή μας λείπει. 

Η Αισιοδοξία είναι το οξυγόνο τ’ Ουρανού

Η Αισιοδοξία είναι καρπός της Πίστεως στην Αγάπη και στην Προστασία του Θεού.

Ένας φωτισμένος Μοναχός έλεγε:

-Προσέξτε μη σας φορέσει ο Σατανάς τα μαύρα γυαλιά της απαισιοδοξίας και μετά τα βλέπετε όλα μαύρα.

Προσέξτε μη γκρινιάζετε. Η γκρίνια κουράζει αυτούς που ζουν κοντά σας και δυσαρεστεί τον Θεό, γιατί είναι ολιγοπιστία και μαζί αχαριστία. Και πρόσθετε:

-Αρχίζετε την ημέρα σας με προσευχή και με χαμόγελο! Θυμηθείτε ότι αυτό έκαναν οι παλαιότεροι. Στους καθρέπτες και στα προσόψιά τους γράφανε το «Καλήμερα» και το «Δόξα Σοι ο Θεός»! Ξέρανε να ζήσουνε! Μήπως δεν είχανε και τότε βάσανα, αρρώστιες και φτώχεια; Κι όμως τα περνούσαν όλα με ψυχική λεβεντιά!

Διήγηση πολύ ωφέλιμη και θαυμάσια για την απλότητα της καρδιάς

Διηγήθηκε ένας από τους Αγίους Πατέρες, την ακόλουθη ιστορία που άκουσε στην έρημο της Θηβαΐδος.

Συνέβηκε κάποτε, και πέρασε από την έρημο ένας μεγάλος πνευματικός, και στην αρετή περιβόητος. Τότε πολλοί από τους Πατέρες έτρεχαν και εξομολογούντο σ’αυτόν. Μεταξύ τους δε πήγε και ένας απλός και άκακος άνθρωπος, βοσκός στο επάγγελμα, που δεν ήξερε τι θα πει αμαρτία. Μόνη του δε επιθυμία ήταν πως να κερδίσει τον παράδεισο. 

Ο πνευματικός τότε του είπε να κρατεί τον ίσιο δρόμο, και θα φθάσει στον παράδεισο. Άκακος όπως ήταν, ερμήνευσε κατά γράμμα τα λόγια του πνευματικού, και περπατώντας τρεις μέρες έφτασε σ’ένα μοναστήρι, και είπε στον ηγούμενο τον πόθο του. Από τα λόγια του ο ηγούμενος εννόησε την απλότητα και ακεραιότητα του, τον δέχτηκε στο μοναστήρι, και αφού τον έκαμε μοναχό, τον έβαλε να «φιλοκαλή» την Εκκλησίαν, δηλαδή τον έκαμε νεωκόρο.

Μια μέρα, όταν τον επεσκέφτηκε ο Ηγούμενος και τον νουθετούσε τα αναγκαία για την σωτηρία του, πήρε και αυτός θάρρος και τον ρώτησε, ποιός είναι αυτός που είναι κρεμμασμένος πάνω από το εικονοστάσιο, και είναι συνέχεια νηστικός και διψασμένος, μη γνωρίζωντας ότι είναι ο Δεσπότης Χριστός. 

Γ’ Χαιρετισμοί

Ἀκάθιστος Ὕμνος – Γ’ Στάσις

Νέαν ἔδειξε κτίσιν,
ἐμφανίσας ὁ Κτίστης,
ἡμῖν τοῖς ὑπ' αὐτοῦ γενομένοις·
ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός,

καὶ φυλάξας ταύτην,

ὥσπερ ἦν ἄφθορον,

ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες,

ὑμνήσωμεν αὐτὴν βοῶντες·

Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας,

χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.

Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα,

χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.

Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί,

χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ' οὗ σκέπονται πολλοί.

Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις,

χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.

Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις,

χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις.

Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παρρησίας,

χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ξένον τόκον ἰδόντες,

ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου,
τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες·

διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός,

ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος·

βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος,

τοὺς αὐτῷ βοώντας·

Ἀλληλούια.

Οἱ πέντε δρόμοι τῆς μετανοίας!

Θέλετε νά σᾶς ἀναφέρω καί ὁδούς τῆς μετανοίας; Εἶναι πολλές καί ποικίλες καί διαφορετικές μεταξύ τους, ὅλες ὅμως ὁδηγοῦν πρός τόν οὐρανό.Πρώτη ὁδός μετανοίας εἶναι ἡ καταδίκη τῶν ἁμαρτιῶν μας «λέγει ἐσύ πρῶτος τίς ἁμαρτίες σου, γιά νά δικαιωθεῖς» (Ἡσ. 43,26). Γι’ αὐτό εἶπε καί ὁ προφήτης «Εἶπα, θά καταδικάσω τόν ἑαυτό μου γιά τήν ἀνομία μου πρός τόν Κύριο, καί σύ συγχώρεσες τήν ἀσέβεια τῆς καρδίας μου» (ψαλμ. 31,5).

Καταδίκασε λοιπόν καί σύ τά ἁμαρτήματά σου – αὐτό εἶναι ἀρκετό στόν Κύριο ὡς ἀπολογία- διότι αὐτός πού καταδίκασε τά ἁμαρτήματά του εἶναι δυσκολώτερο νά πέσει πάλι στά ἴδια ἁμαρτήματα. Κίνησε τήν συνείδηση πού ἔχεις μέσα σου γιά κατήγορο, γιά νά μήν ἔχεις ἐκεῖ ἄλλον κατήγορο στό βῆμα τοῦ Κυρίου. Αὐτή εἶναι μία ὁδός ἄριστη μετανοίας.

Ὑπάρχει και άλλη πού δέν εἶναι κατώτερη ἀπό αὐτήν-τό νά μή μνησικακεῖς ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν σου, τό νά συγκρατεῖς τήν ὀργή σου, νά συγχωρεῖς τά ἁμαρτήματα τῶν συναθρώπων σου – γιατί ἔτσι θά συγχωρεθοῦν καί τά δικά μας ἁμαρτήματα πού διαπράξαμε πρός τόν Κύριο.

Νά λοιπόν καί δεύτερος τρόπος καθαρισμοῦ τῶν ἁμαρτημάτων μας. Διότι λέγει, » ἄν συγχωρέσετε τούς ὀφειλέτες σας, καί ὁ οὐράνιος Πατήρ σας θά σᾶς συγχωρέσει» (Ματθ. 6,14).

Ὁ Ὅσιος Ἀλέξιος ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ

Ὁ Ὅσιος Ἀλέξιος γεννήθηκε στὴ Ρώμη κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἀρκαδίου (395 – 408 μ.Χ.) καὶ Ὀνωρίου (395 – 423 μ.Χ.) ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ εὔπορους γονεῖς. 

Ὁ πατέρας του Εὐφημιανὸς ἦταν συγκλητικός, φιλόπτωχος καὶ συμπαθής, ὥστε καθημερινὰ τρεῖς τράπεζες παρέθετε στὸ σπίτι του γιὰ τὰ ὀρφανά, τὶς χῆρες καὶ τοὺς ξένους ποὺ ἦταν πτωχοί. Ἡ γυναίκα του ὀνομαζόταν Ἀγλαΐς καὶ ἦταν ἄτεκνη. Στὴ δέησή της νὰ ἀποκτήσουν παιδί, ὁ Θεὸς τὴν εἰσάκουσε. Καὶ τοὺς χάρισε υἱό. 

Ἀφοῦ τὸ παιδὶ μεγάλωσε καὶ ἔλαβε τὴν κατάλληλη παιδεία, ἔγινε σοφότατος καὶ θεοδίδακτος. Ὅταν ἔφθασε στὴ νόμιμη ἡλικία, τὸν στεφάνωσαν μὲ θυγατέρα ἀπὸ βασιλικὴ καὶ εὐγενικὴ γενιά. Τὸ βράδυ ὅμως στὸ συζυγικὸ δωμάτιο ὁ Ἅγιος, ἀφοῦ πῆρε τὸ χρυσὸ δακτυλίδι καὶ τὴν ζώνη, τὰ ἐπέστρεψε στὴν σύζυγό του καὶ ἐγκατέλειψε τὸν κοιτώνα.

Προσευχή και ασθένειες

Συμβούλευε ο Άγιος Πορφύριος ο Kαυσοκαλυβίτης:

Όταν είσαι άρρωστος να παρακαλάς τον Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου, και ο Θεός επειδή θα τον παρακαλάς ταπεινωμένος και πονεμένος θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες, και θα σε κάνει καλά και στο σώμα.

Να μην προσεύχεσαι με υστεροβουλία λέγοντας:

’’Θεέ μου συγχώρησε τις αμαρτίες μου’’ και το μυαλό σου να είναι προσκολλημένο στη σωματική σου ασθένεια. Μια τέτοια προσευχή δεν θα έχει αποτέλεσμα. 

Βιώνοντας τήν λειτουργική ἡμέρα τῆς Τεσσαρακοστῆς στό Ἅγιον Ὅρος

Ἂν θέλει νὰ ζήσει κανεὶς τὸ λειτουργικὸ πλοῦτο, τὸ θαυμαστὸ μυστικὸ μεγαλεῖο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, πρέπει νὰ προσπαθήσει νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειά της. Ἐπιφάνεια εἶναι αὐτὸ ποὺ βλέπομε καὶ ποὺ γνωρίζομε ὅλοι μας κατὰ τὶς Κυριακές τῆς Τεσσαρακοστῆς. Ἔχουν πράγματι κάτι ἰδιαίτερο οἱ Κυριακὲς αὐτὲς ἀπὸ τὶς ἄλλες Κυριακές τοῦ ὑπολοίπου ἔτους. 

Τὰ εἰδικὰ ἐορτολογικὰ θέματα, ἡ ὑμνογραφία των, ἡ λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου, ποὺ τελεῖται ἀντὶ τῆς λειτουργίας τοῦ Χρυσοστόμου, δίνουν σ’ αὐτὲς ἕνα ξεχωριστὸ χρῶμα. Ἀλλὰ οἱ Κυριακές τῆς Τεσσαρακοστῆς εἶναι ὀάσεις μέσα σ’ αὐτήν. Κατ’ οὐσίαν βρίσκονται ἔξω ἀπὸ αὐτήν. Τὴ γοητεία τῆς ἀληθινῆς Τεσσαρακοστῆς θὰ τὴν αἰσθανθεῖ κανεὶς μέσα στὸ «πέλαγος» ἢ στὴν «αὐχμηρὰ ἔρημο», ὅπως τὴν ὀνομάζουν οἱ Πατέρες, αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Τεσσαρακοστῆς, δηλαδὴ τῶν καθημερινῶν, ἀπὸ τὴ Δευτέρα ὡς τὴν Παρασκευὴ τῶν ἔξι ἑβδομάδων ποὺ τὴν ἀποτελοῦν.

Ἡ Ἐκκλησία μας στὶς μοναστηριακὲς ἀκολουθίες εἶδε πάντοτε ἕνα ἰδεώδη τρόπο λατρείας, γι΄αὐτὸ καὶ σὺν τῷ χρόνω ἀντικατέστησε τὶς παλαιὲς ἰδιαίτερες ἐνοριακὲς ἀκολουθίες μὲ τὶς μοναχικές. Ἰδιαιτέρως ὅμως κατὰ τὴν Τεσσαρακοστὴ προσπάθησε νὰ μεταφέρει...τὴ λατρεία τῶν μοναστηριῶν στοὺς κοσμικοὺς ναούς. Ἀφοῦ οἱ πιστοὶ δὲν μποροῦσαν νὰ βγοῦν στὴν ἔρημο, μετέφερε τὶς ἀκολουθίες τῆς ἐρήμου στὶς πόλεις. Θέλησε τὶς κατανυκτικὲς αὐτὲς ἡμέρες νὰ κάμει τὰ λαϊκὰ μέλη της νὰ γευθοῦν τὶς μυστικὲς καλλονὲς τῶν μοναστηριακῶν ἀκολουθιῶν· νὰ κάμει λίγο μοναχούς τούς λαϊκοὺς πιστούς. Καὶ δὲν εἶχε ἄδικο. 

Ἡ πνευματικότητα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί ἡ Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων

Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ κύριος λόγος πού συνετέλεσε στή διαμόρφωση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὡς τῆς τεσσαρακονθήμερης περιόδου νηστείας καί γενικῆς πνευματικῆς προπαρασκευῆς γιά τή μεγάλη ἑορτή τοῦ Σταυραναστάσιμου Πάσχα πού ἀκολουθεῖ, εἶναι τό παράδειγμα τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος πρίν ἀρχίσει τή δημόσια δράση Του προετοιμάστηκε στήν ἔρημο "νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα" γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς γνωστούς τρεῖς πειρασμούς τοῦ διαβόλου (Ματθ. δ´ 11). 

Πρός μιά τέτοια πνευματική ἔρημο παρομοιάζεται ἀπό τούς ἁγίους πατέρες καί ἡ Μ. Τεσσαρακοστή, κατά τή διάρκεια τῆς ὁποίας ὁ χριστιανός, μιμούμενος τόν Κύριο, ἀποδύεται σ' ἕναν ἀνάλογο πνευματικό ἀγώνα, ἀντιτάσσοντας στόν πρῶτο πειρασμό αὐτή καθαυτή τή νηστεία, στόν δεύτερο τήν ἀδιάλειπτο λατρεία τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί στόν τρίτο τήν ταπείνωση ὡς μητέρα ὅλων τῶν ἀρετῶν.

Ὅμως, ἡ χριστοκεντρική αὐτή θεμελίωση τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί ἡ σωτηριολογική θεώρησή της, ὡς μιᾶς ξεχωριστῆς εὐκαιρίας μίμησης τοῦ Χριστοῦ, φαίνεται ἰδιαίτερα στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο διοργανώνεται καί νοηματίζεται κατά τήν περίοδο αὐτή ἡ κοινή προσευχή τῆς Ἐκκλησίας. 

Αγώνας και θυσία

Ο Θεός από μας θέλει καρδίαν καθαράν. Να προσέχουμε μόνο τον Θεό. Ο Θεός δεν θέλει μέσα στην καρδιά μας συντροφιές, θέλει μόνον Αυτός να βασιλεύει.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

πηγή

Η ταπεινή αγάπη τού Αγίου Πνεύματος

Όταν η Χάρη μάς επισκέπτεται κατά την προσευχή

(Γέροντα Σωφρόνιου του έσσεξ)

Το ζωοποιόν Πνεύμα του Θεού επισκέπτεται ημάς, όταν ημείς διαμένωμεν εν καταστάσει ταπεινού ανοίγματος προς Αυτόν. 

Δεν παραβιάζει την ελευθερίαν ημών· περιβάλλει ημάς τοσούτον ιλαρώς, ώστε δυνάμεθα και να μη παρατηρήσωμεν Αυτό παραχρήμα. Δεν πρέπει να αναμένωμεν ότι ο Θεός θα εισβάλη εντός ημών δια της βίας, άνευ της ημετέρας συγκαταθέσεως. 

Ώ, ουχί: Σέβεται τον άνθρωπον, ταπεινούται ενώπιον αυτού: Η αγάπη Αυτού είναι ταπεινή· αγαπά ουχί αφ’ υψηλού, αλλ’ ως στοργική μήτηρ το εαυτής πάσχον βρέφος. Όταν ανοίγωμεν εις Αυτό την καρδίαν ημών, τότε επικρατεί το δυνατόν αίσθημα ότι Τούτο είναι «οικείον» και η ψυχή προσπίπτει μετά θαυμασμού ενώπιον Αυτού εν ταπεινή αγάπη.

Μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν…

Ο Φύλαξ Άγγελος (Η δύναμη του Θεού κοντά μας)

Σε ένα αγιοπατερικόν κείμενον εδιάβασα ότι όταν κάνουμε σωστά και ευλαβικά το σημείον του Σταυρού, πρώτος χαίρεται ο Φύλακας Άγγελός μας, διότι βλέπει στο σημείον του Σταυρού την Χάριν και την δύναμιν του Χριστού.

Και ψάχνοντας να βρω την διδασκαλίαν των Αγίων Πατέρων για τον Φύλακα Άγγελον, διάβασα στον Μέγα Βασίλειον να λέγη με σαφήνειαν: «Εκάστω των πιστών, εστίν Άγγελος παρεζευγμένος (δηλ. συνδεδεμένος), άξιος του βλέπειν τον Πατέρα τον εν ουρανοίς» (ΕΠΕ ε’ 352). 

Και σε άλλο σημείον τονίζει: «Παντί πεπιστευκότι εις τον Κύριον παρεδρεύει και περιτειχίζει εκ των έμπροσθεν και οπισθοφυλακτεί και ουδέ τα εκατέρωθεν αφύλακτα καταλείπει» (ΕΠΕ ε’ 218-220). 

Πρόσεχε, μήν πάρουν τά μυαλά σου ἀέρα

Ἄκουσα, ὅτι ἡ οἰκογενειακή σας ζωή, τό σπίτι σας, δέν εἶναι ἔξω ἀπό ἀρρώστιες καί ἀπό ἄλλες λυπηρές καταστάσεις, καί λυπήθηκα πολύ. Καί παρακάλεσα τόν Κύριο, νά σᾶς ἐπισκεφθῆ μέ εὐσπλαχνία καί ἔλεος· καί νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειές σας.

Τί νά κάμωμε;

Ἔτσι τό θέλησε ὁ Κύριος: νά μή περνάει ἡ πρόσκαιρη αὐτή ζωή χωρίς πίκρες καί θλίψεις.

* * *

Ἡ ἁγία Γραφή λέγει: «πᾶσα κεφαλή εἰς πόνον καί πᾶσα καρδία εἰς λύπην» (Ἠσ. 1,5). Δηλαδή: Δέν θά βρεῖς στόν κόσμο κεφάλι χωρίς σκοτοῦρες- καρδιά χωρίς πόνο καί στενοχώριες.

Η πιο ιερή ώρα της Θείας Λειτουργίας

Γιατί γίνεται, η θεία Λειτουργία; Απλώς γιά νά προ­σευχηθούμε; Μπορούμε νά τό κάνουμε καί σπίτι μας. Γιά νά ακούσουμε ρεσιτάλ βυζαντινής μουσικής; Γιά νά «έκτελέσουμε τά θρησκευτικά μας καθήκοντα»; Τίποτε από όλα αύτά. 

Η Λειτουργία γίνεται γιά νά τελέσουμε τη θεία Ευχαριστία, τό μυστήριο τής σωτηρίας. Νά συγ­κροτήσουμε καί νά φανερώσουμε τήν Εκκλησία, νά πραγματώσουμε τό μυστήριο τής ενότητας, τό «ινα ώσιν έν».

Ή θεία Ευχαριστία δεν είναι ένα από τά επτά Μυ­στήρια. Είναι τό Μυστήριο τών Μυστηρίων. 

’Άς μήν ξεχνάμε ότι ως τόν 12ο ή 13ο αιώνα οί Πατέρες δέν μι­λούσαν γιά επτά Μυστήρια αλλά γιά τό Μυστήριο τής σωτηρίας.

Ακόμα και ο Χριστός έκανε υπακοή στη Μητέρα Του!

Ας σκεφτούμε, αδελφοί, ότι ο Δεσπότης του σύμπαντος, που Τον υπακούουν όλα τα όντα, έκανε αυστηρή υπακοή στην «κατά φύσιν» μητέρα Του, την Παναγία, που Τον βάσταξε στη μήτρα της εννιά μήνες και Τον έθρεψε με το γάλα της. 

Και σ” εκείνη μεν είχε χρέος να υπακούει, σα γνήσιος γιος της και σα νομοθέτης της πέμπτης εντολής του Δεκαλόγου, που λέει: «Να σέβεσαι …τη μητέρα σου για να ζήσεις χρόνια ευτυχισμένος πάνω στη γη» (Εξ. 20:12). 

Στον δίκαιο Ιωσήφ όμως δεν ήταν υποχρεωμένος να υπακούει, γιατί δεν ήταν ο πραγματικός «κατά φύσιν» πατέρας του. Μολαταύτα, ο Κύριος έκανε αδιάκριτη υπακοή και στους δύο. Γι” αυτό και ο ευαγγελιστής Λουκάς είπε: «Και ζούσε υποταγμένος σ” αυτούς» (2:51).

Να σ’ αγαπούν παρά να σε φοβούνται

Η πραότητα μαλακώνει και τις πιο πέτρινες καρδιές. Η οργή σκληραίνει και τις πιο μαλακές. 

Αν έχεις εξουσία, μην επιβάλλεσαι ποτέ με την οργή, προκαλώντας στους υφισταμένους σου τον φόβο. Είναι καλύτερο να σ’ αγαπούν παρά να σε φοβούνται. 

Φωτογραφίες από το χθεσινό μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Περγάμου κυρού Ιωάννου στον Ιερό Ναό Παντανάσσης

                   

Οι άνθρωποι θα γίνουν πιο πονηροί από μας τους δαίμονες

-Φύγε ἀπό ‘δῶ, πονηρέ καί ἀκάθαρτε! τοῦ λέει ὁ ὅσιος (Ἀνδρέας στόν δαίμονα).

-Πιό πονηρός καί πιό δολερός ἀπό σένα δέν ὑπάρχει ἄλλος σ’ αὐτή τήν πόλη, ἀποκρίθηκε ὁ δαίμονας. Κι ἄν θέλεις νά σοῦ πῶ τήν ἀλήθεια, θά ἔρθει καιρός πού θά χάσω τήν τέχνη μου, γιατί οἱ ἄνθρωποι θά γίνουν πιό πονηροί ἀπό μᾶς τούς δαίμονες. 

Τότε τά μικρά παιδιά θά εἶναι πολύ πιό πονηρά ἄπ’ ὅσο εἶναι σήμερα οἱ μεγάλοι. Ἔτσι, θά πάψουμε πιά νά πολεμᾶμε τούς ἀνθρώπους, μιᾶς καί ἀπό μόνοι τους θά γνωρίζουν τήν πονηρία.

Να θυμιάζετε φεύγουν τα δαιμόνια και οι πειρασμοί. Γεμίζουν οι ψυχές όλων των οικείων από Θεία Ευλογία

Για την δύναμη και την αξία του θυμιάματος θα αναφερθούμε σε ένα γεγονός της Παλαιάς Διαθήκης που περιγράφεται στα κεφάλαια 16 και 17 των Αριθμών:

Εκεί μέσα βλέπομαι την ανταρσία τριών ανδρών, του Κορρέ, του Δαθαν και του Αδαρών. Μαζί όμως μ’ αυτούς εστασίασαν και άλλοι 250 από τους Ισραηλίτας, ήσαν περισσότεροι από 1.000.000, που ήσαν άρχοντες και εκλεκτά μέλη των συνελεύσεων του λαού. Και η ανταρσία των τριών αυτών ανδρών, που παρέσυραν και τους άλλους, γιατί λέτε ήταν; 

Ήταν για να πάρουν την γενική αρχηγία που είχαν ο Μωυσής και ο Ααρών και μάλιστα μ’ αυτόν τον τρόπο αρνήθηκαν να αναγνωρήσουν την ιερωσύνη και αρχιερωσύνη του Ααρών. Ο Θεός δια του Μωυσέως μακροθυμεί, αλλά εκείνοι αποθρασύνονται. Τότε επεμβαίνει ο Κύριος και για να παιδαγωγήσει το πλήθος του λαού, τιμωρεί τους επαναστάτες.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

 

Κυριακή Β’ των Νηστειών: Θέλουμε να προσεγγίσουμε το Χριστό;

Σήμερα, Κυριακή Β’ των Νηστειών, βλέπουμε τον Χριστό να είναι στην πόλη της Καπερναούμ. Όταν είχε μάθει ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι, συγκεντρώθηκαν πάρα πολλοί άνθρωποι για να ακούσουν τη διδασκαλία Του, όπως γινόταν σε όλες τις δημόσιες συναθροίσεις Του. 

Μαζεύτηκε τεράστιο πλήθος, όπου γέμισαν όλο το εσωτερικό του σπιτιού, και έφεραν έναν παραλυτικό μαζί με το κρεβάτι του· δεν μπορούσαν, όμως, να τον μεταφέρουν μέσα στο σπίτι, εξαιτίας του πλήθους, και αφαίρεσαν τη στέγη για να κατεβάσουν το κρεβάτι.

Μόλις είδε ο Χριστός το συγκεκριμένο περιστατικό και την πίστη εκείνων των ανθρώπων, λέει στον παραλυτικό: «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Αυτή την έκφραση, άκουσαν και οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, οι οποίοι ήταν παρών και σκέφτηκαν: «γιατὶ λέγει αὐτὸς βλασφημίας κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον; Ποιὸς μπορεῖ νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας παρὰ μόνον ἕνας, ὁ Θεός;». 

Ο Χριστός κατάλαβε τον τρόπο σκέψης αυτών των ανθρώπων και τους λέει: «γιατὶ κάνετε τὶς σκέψεις αὐτὲς μέσα σας; Τὶ εἶναι εὐκολώτερον νὰ πὦ εἰς τὸν παραλυτικόν, σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι ἢ νὰ πῶ, σήκω ἐπάνω καὶ πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ βάδιζε;».

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Ὁμιλία εἰς τὴν Β΄Κυριακὴ Νηστειῶν 

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ἡ (νηστεία εἶναι) ὁδός, μέ τήν ὁποία ἐσύ καί ἐγώ βαδίζουμε πρός τήν Ἀνάστασι. Τήν ἀνάστασι τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ναί. Καί ἐσύ καί ἐγώ. Γι’ αὐτό ἡ νηστεία εἶναι θαυμαστή. Γιατί εἶναι ἕνας δρόμος. Γιά ποῦ; Γιά τήν Ἀνάστασι. Καί λοιπόν, αὐτό τί σημαίνει; Σημαίνει Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ θανάτου· Ἀνάστασι – νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας· Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Αὐτό εἶναι ἡνηστεία!

Σέ ἕνα θαυμάσιο στιχηρό αὐτῶν τῶν ἡμερῶν ψάλλαμε καί προσευχηθήκαμε: «Ἀκολουθήσωμεν τῷ διά νηστείας ἡμῖν, τήν κατά τοῦδιαβόλου νίκην ὑποδείξαντι, Σωτῆρι, τῶν ψυχῶν ἡμῶν» (Πέμπτη Α΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, Ἀπόστιχα Ἑσπερινοῦ).

Νηστεία – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Νά ἡ καλή εἴδησι, πού ὁ Κύριος μᾶς ἔφερε. Θέλεις νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας; Θέλεις νίκη κατά τοῦ ἐφευρέτου τῆς ἁμαρτίας, κατά τοῦ ἰδίου τοῦ διαβόλου; Ὁρίστε, ἡ νηστεία –λέγει ὁ Σωτήρ.

Ναί, μέ τήν νηστεία ἐσύ γίνεσαι ὁ μεγαλύτερος νικητής σέ αὐτόν τόν κόσμο. Ποιός νίκησε τόν διάβολο, ποιός, ἐκτός ἀπό τόν ΚύριοἸησοῦ Χριστό; Κανένας ἄλλος. Γι’ αὐτό, Αὐτός εἶναι ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, διότι μόνο Αὐτός εἶναι Θεός, πιό ἰσχυρός ἀπό τόν διάβολο. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι πιό ἀνίσχυρα ἀπό αὐτόν.

† Κυριακῇ 12 Μαρτίου 2023 (Β' Νηστειῶν) (Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Μάρκον

Κεφ. β' : 1-12

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς Καπερναοὺμ· καὶ ἠκούσθη, ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. Καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων· καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. Ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν, λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Ἦσαν δέ τινες τῶν Γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι, καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· Τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰμὴ εἷς, ὁ Θεός; Καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ, ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; Τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ· ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν· ἔγειρε, καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου, καὶ περιπάτει;

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

Ο θείος αυτός πατέρας, καταγόταν από την Ασία και ανετράφη από παιδί στην βασιλική αυλή της Κωνσταντινούπολης.

Τελείωσε τις σπουδές του στη φιλοσοφία, ρητορική και φυσική. Στη λογική, κατά την αποφοιτήριο διάλεξή του ενώπιον του αυτοκράτορα και των αξιωματούχων, ο πρύτανης του πανεπιστημίου ανεφώνησε με θαυμασμό ότι αν ήταν παρών και ο ίδιος ο Aριστοτέλης, θα τον επαινούσε.

Μετά τις σπουδές του όμως, απέρριψε τη προσφορά υψηλών αξιωμάτων του αυτοκράτορα, εγκατέλειψε τα βασίλεια και από είκοσι χρονών ασκήτευσε στο Άγιον Όρος. Πρώτα στην Λαύρα του Βατοπεδίου κατόπιν στη Λαύρα του Αθανασίου καθώς και στην ερημική τοποθεσία Γλωσσία, σημερινή Προβάτα. Αναχώρησε από το Όρος για τα Ιεροσόλυμα, αλλά στην Θεσσαλονίκη είδε σε όραμα τον Άγιο Δημήτριο που του απαίτησε να μείνει και να μονάσει εκεί κοντά. Μόνασε τότε στη Βέροια και τριάντα χρονών έγινε ιερέας. 

Εκεί πλήθη μοναχών και λαϊκών προσέτρεχαν να τον συμβουλευθούν. Μετά πέντε χρόνια και λόγω εισβολής των Σέρβων επέστρεψε στον Άθωνα σε κοντινό κελί της Μεγίστης Λαύρας, όπου έφθασε σε μεγάλα ύψη φωτισμού και εκεί σε όραμα έλαβε εντολή να ασχοληθεί με δογματικά θέματα. Κατόπιν λόγω της φήμης του αναγκάσθηκε να γίνει ηγούμενος για ένα χρόνο στη μονή Εσφιγμένου.

Ὁ Ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, γεννήθηκε τὸ ἔτος 949 μ.Χ. στὴ Γαλάτη τῆς Παφλαγονίας ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ εὔπορους, τὸν Βασίλειο καὶ τὴν Θεοφανώ. Ὁ θεῖος του Βασίλειος, ὁ ὁποῖος κατεῖχε ὑψηλὴ θέση στὸν αὐτοκρατορικὸ οἶκο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, προσέλαβε νωρὶς τὸν ἀνεψιό του κοντά του, ὅπου, ὅπως ἦταν φυσικό, ἔτυχε καλῆς παιδείας. Ὅμως ὁ Ὅσιος δὲν ἔδινε προσοχὴ καὶ δὲν ἔδειχνε ἐνδιαφέρον γιὰ μάθηση.

Κατὰ τὴν ἐποχὴ αὐτὴ ὁ Συμεὼν γνωρίστηκε μὲ ἕναν μοναχὸ τῆς περιωνύμου μονῆς Στουδίου, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν, ἐπίσης, Συμεών. Ὁ μοναχὸς αὐτὸς ἔγινε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὁ πνευματικός του πατέρας. Ὅταν κατὰ τὸ ἔτος 963 μ.Χ. πέθανε ὁ θεῖος του, ὁ Συμεὼν προσῆλθε στὴ μονὴ τοῦ Στουδίου, ὅπου ζητοῦσε «τὸν ἐκ νεότητος αὐτοῦ χρηματίσαντα πατέρα πνευματικὸν καὶ διδάσκαλον». Ὁ ἴδιος ὁ Ὅσιος Συμεὼν παρομοιάζει τὸν θεῖο του μὲ τὸν Φαραώ, τὴ διαμονή του στὸν αὐτοκρατορικὸ οἶκο μὲ τὴν αἰχμαλωσία τῶν Ἰσραηλιτῶν στὴν Αἴγυπτο καὶ τὸν πνευματικό του πατέρα μὲ τὸν Μωϋσῆ.

Κάποτε ὁ Γέροντάς του, τοῦ ἔδωσε ἕνα βιβλίο μὲ τὰ συγγράμματα τῶν Ἁγίων Μάρκου τοῦ Ἐρημίτου καὶ Διαδόχου Φωτικῆς. Ζωηρὴ ἐντύπωση τοῦ προξένησε τὸ ἀκόλουθο ἀπόφθεγμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ, ποὺ εἶχε τὸν τίτλο «Περὶ Νόμου Πνευματικοῦ»:

Όταν παρακαλούμε τον Θεό για τον διπλανό μας, γινόμαστε παγκόσμιοι

Έγραφε, κάποτε, ο πατήρ Αντώνιος Αλεβιζόπουλος:

«Η αληθινή αγάπη δεν κομματιάζεται. Δεν μπορεί κανείς να πει: αγαπώ αυτόν, αλλά δεν μπορώ να αγαπήσω τον άλλον, αγαπώ την ανθρωπότητα αλλά δεν μπορώ να αγαπήσω τον διπλανό μου, αγαπώ τον Θεό αλλά δεν αγαπώ τον άνθρωπο, αγαπώ τους ανθρώπους αλλά δεν αγαπώ τον Θεό!». 1

Εύστοχος ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος σε αυτό που πολύ διακριτικά υπονοούσε, ότι, δηλαδή, εγώ κι εσύ ως άνθρωποι, ισχυριζόμαστε ότι θέλουμε να σώσουμε την ανθρωπότητα, τον πλανήτη ολόκληρο αν γίνεται, αλλά την ίδια στιγμή δεν έχουμε τη διάθεση να αγαπήσουμε και να βοηθήσουμε τον διπλανό μας, τον πλησίον μας, τον γείτονα μας.

«Όλοι θα βαστούν το σημάδι του…» ~ Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

«Διότι τοιοῦτον τρόπο χρησιμοποιεῖ ὁ τύραννος, ὥστε ὅλοι νά βαστάζουσιν τό σημάδι του, πρίν ἔρθει νά ἀπαιτήσει τά σύμπαντα…» ~ Ἅγιος Ἐφραίμ ο Σύρος «περί ἐμφάνισης τοῦ ἀντιχρίστου» (Ἀσκητικά)

Πρίν λοιπόν την εμφάνιση του αντιχρίστου, όλοι θα βαστούν στο χέρι τούς το σημάδι του (666)… Όπως και είναι ειπωμένο πολλούς αιώνες πρίν:

»Τό χάραγμα ἀρχικά θά δοθεῖ μέ τήν μορφή πλακιδίου (κάρτας) καθημερινῆς χρήσης…» ~ Ἅγιος Ἀρέθας ἐπίσκοπος Καισαρείας καί διάδοχος τοῦ Μ. Βασιλείου. (Ἐξήγησις τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως PG 106)

Στήν εποχή μας τώρα, η σύγχρονη ανάλυση του Αγίου Παϊσίου, δεν είναι τίποτα άλλο απο την ομοφωνία του Αγίου Πνεύματος διαμέσου των αιώνων…

Β’ Χαιρετισμοί

Ἀκάθιστος Ὕμνος – Β’ Στάσις

Ἤκουσαν oἱ ποιμένες,
τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων,
τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν·

καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα,

θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον,

ἐν γαστρὶ τῆς Μαρίας βοσκηθέντα,

ἥν ὑμνοῦντες εἶπον·

Χαῖρε, Ἀμνοῦ καὶ Ποιμένος Μῆτερ,

χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.

Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον,

χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.

Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ,

χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.

Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα,

χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.

Χαῖρε, στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα,

χαῖρε, λαμπρὸν τῆς Χάριτος γνώρισμα.

Χαῖρε, δι' ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης,

χαῖρε, δι' ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε. 

Θεοδρόμον ἀστέρα,

θεωρήσαντες Μάγοι,

τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ·

καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν,

δι' αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα,

καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον,

ἐχάρησαν αὐτῷ βοῶντες·

Ἀλληλούια.

Υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός για μένα;

Είναι γνωστό ότι η αμαρτία δεν έχει ουσία. Είναι κάτι το ανυπόστατο, είναι η απουσία του αγαθού.

Αμαρτία σημαίνει ότι μου λείπει ο Θεός, μου λείπει το φως, μου λείπει ο Άγιος των αγίων.

Αμαρτία λοιπόν είναι η απουσία της δόξης και της αγιότητος του Θεού. Ό,τι επιτελείται σε όλη την ύπαρξή μου, στο σώμα, στην ψυχή, στο πνεύμα και στην διάνοιά μου, είναι φυσικά συμπτώματα αυτής της απουσίας.

Ο Θεός πάντα ευλογεί τη μετάνοια

Ο πατήρ Στέφανος Αναγνωστόπουλος διηγείται:

Ενθυμούμαι μια οικογένεια, η οποία για 15 χρόνια φαινομενικά ευημερούσε. Η δουλειά θαυμάσια. Ανέσεις πολλές. Αρρώστιες δεν είχαν. Και κατά κάποιον τρόπο, όλοι νόμιζαν ότι ήσαν ευτυχισμένοι μαζί με τα δυο παιδιά τους.

Στην καρδιά όμως του συζύγου υπήρχε πολλή πίκρα, γιατί η γυναίκα του όχι μόνον ήταν αδιάφορη για την θρησκευτική ζωή, αλλά, θα μπορούσε να την πη κανείς, άθεη.

Ούτε τον σταυρό της δεν έκανε! Στην Εκκλησία ζήτημα είναι αν πήγαινε μια φορά τον χρόνο, εν αντιθέσει με τον σύζυγό της που εκκλησιαζόταν κάθε Κυριακή.

Επιπλέον δε, προς μεγάλη θλίψη του συζύγου της, δεν ήθελε επ’ ουδενί να κάνει άλλο παιδί, και ποτέ δεν κατάλαβε αυτός ο καημένος ότι είχε κάνει δύο εκτρώσεις.

Αλλά και τα δυο παιδάκια που είχε, μήπως τα μεγάλωνε σωστά; Χαρτιά, φιγούρες χορού και αδιάκριτη χρήση τηλεοράσεως και internet.