Παρασκευή 30 Ιουλίου 2021

Πώς αντιμετωπίζουμε τους λογισμούς απιστίας;


Ἀμφιβολίες γύρω ἀπό τό Θεό καί τήν πίστη ἔχουν κάποτε-κάποτε σχεδόν ὅλοι. Μποροῦν, ὡστόσο, νά τίς διώξουν εὔκολα μέ σκέψεις ἀντιρρητικές, πού ἐπιβεβαιώνουν τήν ἀλήθεια τῆς θείας ἀποκαλύψεως γιά τόν κόσμο καί τόν ἄνθρωπο: ἡ τάξη καί ἁρμονία τοῦ σύμπαντος, τό θαῦμα τῆς ζωῆς, ὅλα τά ἄλλα ὑπερφυσικά καί ἐξαίσια θαύματα τοῦ Κυρίου καί τῶν ἁγίων Του, πάνω ἀπ’ ὅλα ὅμως ἡ μαρτυρία τῆς συνειδήσεως τῶν καλοπροαίρετων καί ἁγνῶν ψυχῶν. 

Τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, πού μαρτυροῦν γιά τήν ὕπαρξη καί τήν πρόνοιά Του, ἔχουν πολλές πλευρές. Μία πλευρά εἶναι κατάφωτη καί γι’ αὐτό καταφανῆς. Μία ἄλλη εἶναι ἁπλά φωτεινή καί διακριτή. Ἄλλη εἶναι ἀμυδρόφωτη καί δυσδιάκριτη. Ἄλλη πάλι εἶναι σκοτεινή καί γι’ αὐτό ἀόρατη. Τήν τελευταία τούτη πλευρά ἀφοροῦν οἱ ἀμφιβολίες. 

Ἔτσι, ὅμως, οἰκονόμησε τά πράγματα ὁ Κύριος, γιά νά δοκιμάζεται ἡ εἰλικρίνεια τῆς ἀναζητήσεώς Του ἀπό τίς ψυχές μας, καθώς καί ἡ ταπείνωσή μας. 

Είναι ανάλογοι των δυνάμεων μας


Οι πειρασμοί είναι δοκιμασίες που έρχονται εναντίον του ανθρώπου από το διάβολο και τους υπηρέτες του, τους κακούς ανθρώπους. 

Στην πράξη είναι ανάλογοι προς τις δυνάμεις της φύσεως του κάθε ανθρώπου. Στους δυνατότερους στην πίστη παραχωρεί ο Θεός βαρύτερους πειρασμούς για να προοδεύσουν στην αγιότητα και να αξιωθούν μεγαλύτερων στεφάνων. 

Οι αισθήσεις και η πνευματική ζωή


Τη βοήθεια του Θεού πρέπει να τη ζητάει ο χριστιανός, χωρίς ν’ αμφιβάλλει. Να έχει εμπιστοσύνη στην πρόνοια και αγάπη του Θεού. 

Ο άγιος Νικόδημος, χρησιμοποιώντας την παραβολή του καλού ποιμένα, μιλάει για τον Ποιμένα Χριστό και για την αγάπη του προς τα πρόβατά του. Λέει συγκεκριμένα: «Πώς είναι δυνατό ο καλός Ποιμένας μας, ο οποίος έτρεχε τριάντα χρόνια ζητώντας το χαμένο πρόβατο, με τόσες δυνατές φωνές που βράχνιασε ο λάρυγγάς του, ο οποίος περπάτησε τόσο κοπιαστικό και ακανθώδη δρόμο, ο οποίος έχυσε το αίμα του κι έδωσε τη ζωή του, πώς είναι δυνατό τώρα που το πρόβατο τον ακολουθεί, φωνάζει και παρακαλεί, να μη γυρίσει σ’ αυτό τα μάτια του; Πώς μπορεί να μην το ακούσει και να μην το βάλει στους θείους ώμους του, κάνοντας γιορτή με όλους τους αγγέλους του ουρανού;». 

Ο χριστιανός πρέπει να ελέγχει τις πέντε εξωτερικές του αισθήσεις, δηλαδή την όραση, την ακοή, την όσφρηση, την γεύση και την αφή, αλλά και τις ορέξεις κι επιθυμίες της καρδιάς του. 

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2021

Κυριακῇ 1 Αὐγούστου 2021


Έχεις πονηρές σκέψεις;

20150902-4

Έχεις πονηρές σκέψεις; Μην τις προφέρεις με λόγια· άφησέ τες να ησυχάζουν μέσα σου και γρήγορα εξαφανίζονται. 

Είμαστε άνθρωποι και πολλές φορές κάνουμε πολλές πονηρές, απρεπείς και αισχρές σκέψεις. Αλλά ας μην αφήνουμε να γίνονται οι σκέψεις λόγια, ώστε, πιεζόμενες προς τα κάτω, να εξασθενίζουν και να χάνονται. 

Η καρδιά και ο Θεός


Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. 

Τόση είναι η χαρά της καρδιάς που έχει μέσα της το Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί. Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι. 

Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους. 

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2021

Οἱ λογισμοί καθορίζουν τή ζωή μας


Ο π. Θαδδαίος δίδασκε ακούραστα σε όλους τους χριστιανούς που κατέφευγαν σε αυτόν, την αλήθεια της απ' αιώνων εμπειρίας της Εκκλησίας (που τόσο εύκολα ξεχνιέται και αγνοείται στη σημερινή εποχή): ότι ο άνθρωπος είναι πλάσμα που ενεργεί και νοεί, μια ύπαρξη νοητικών ενεργειών. 

Δίδασκε ότι οι περισσότεροι απ΄ τους λογισμούς που μας βασανίζουν εσωτερικά, δεν είναι καθόλου δικοί μας, αλλά προέρχονται από τους δαίμονες, ότι ο καθένας από εμάς διαθέτει την θεόσδοτη δύναμη και ελευθερία να αρνηθεί αυτούς τους λογισμούς, και πως οι ζωές μας εξαρτώνται από την ποιότητα των λογισμών που καλλιεργούμε στον νου και την καρδιά μας.

«Όλα τα πράγματα εδώ σ' αυτό τον κόσμο», λέει ο π. Θαδδαίος, «κάθε καλό και κάθε κακό – όλα – προέρχονται απ' τους λογισμούς μας. Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας.

Εάν είναι ήσυχοι, πράοι και απλοί, η ζωή μας θα είναι ίδια, και θα έχουμε ειρήνη μέσα μας. ειρήνη που θα εκπέμπεται έσωθεν και θα επηρεάζει τα πάντα γύρω μας – τους ανθρώπους, τα ζώα, ακόμα και τα φυτά. Τέτοιος είναι ο “μηχανισμός των λογισμών”, που παράγει λογισμούς δια των οποίων επηρεάζουμε όλους τους άλλους ανθρώπους. Και όλοι περιμένουν από εμάς ειρήνη, παρηγοριά, αγάπη και σεβασμό».

Μετά φόβου και ευλαβείας να στέκεσαι εις την εκκλησίαν


Μετά φόβου και ευλαβείας να στέκεσαι εις την εκκλησίαν, διότι αοράτως ο Χριστός μας με τους αγίους αγγέλους παρευρίσκεται. 

Τους προσέχοντας και ευλαβείς, τους εμπιμπλά χάριτος και ευλογίας, τους απροσέκτους κατακρίνει ως αναξίους. 

Τό νόημα τῆς ἀγάπης


Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὸ νόημα τῆς ἀγάπης εἶναι τὸ νόημα τῆς ζωῆς, ἐπειδὴ ἀγάπη, παρότι πολὺ συχνὰ πιστεύουμε ἤ φανταζόμαστε, δὲν εἶναι ἕνα ἁπλὸ συναίσθημα. Ὅταν μιλᾶμε γιὰ τὸν Θεὸ, καὶ λέμε ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, δὲν ἐννοοῦμε ὅτι Αὐτὸς εἶναι ἕνα συναίσθημα δίχως τέλος. Ἐννοοῦμε κάτι βαθύτερο ἀπ’ αὐτὸ: ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι πλοῦτος ζωῆς και ὕπαρξης. Καὶ αὐτὸ βρίσκει ἐφαρμογὴ στὴν δική μας ἀνθρώπινη ἀγάπη.

Κάποιος ποὺ κατέχεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἔχει μέσα του πλοῦτο ζωῆς, στὸν ὁποῖο ἡ αἴσθηση τῆς ζωῆς, ἡ δύναμη τῆς ζωῆς εἶναι τόσο πλήρης, τόσο σπουδαία, ὥστε αὐτὴ ἡ ἀγάπη εἶναι σίγουρη γιὰ τὸν ἑαυτό της. Καὶ αὐτὸ γεννάει χαρά, κουράγιο, ἐνθουσιασμό, καὶ πηγαίνει τόσο βαθιὰ ὥστε φτάνει πέρα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ θάνατο.

Ἡ Ἁγία Γραφὴ λέει ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι πιὸ δυνατὴ ἀπὸ τὸν θάνατο. Πράγματι εἶναι πιὸ δυνατὴ ἐπειδὴ ἔχει τοποθετήσει τὸν ἑαυτό της μέσα ἀπὸ τὴν πληρότητα της, τὴν δύναμή της, τὴν ἔνταση της στὸ βασίλειο τῆς ἀνάστασης, στὸ βασίλειο τῆς αἰώνιας ζωῆς. Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἡ ἀγάπη εἶναι ἱκανὴ γιὰ μιὰ ἔσχατη θυσία, ὄχι μόνο ὅταν προσφέρουμε καὶ δεχόμαστε, ἀλλὰ μὲ τὸ νὰ θυσιάζει κάποιος τὴν ἴδια του τὴ ζωή, γιατὶ αὐτὴ ἡ ζωή, ἐὰν προσφέρεται, σημαίνει ὅτι τὴν κατέχει κάποιος στὴν πληρότητα της. 

Τρίτη 27 Ιουλίου 2021

Κυριακῇ 1 Αὐγούστου 2021


Για τον φθόνο

sea

Όπως ακριβώς η σκουριά φθείρει τον σίδηρο, έτσι και ο φθόνος καταστρέφει την ψυχή που τον έχει. Και το σκληρό της ασθενείας είναι ότι δε μπορεί να την ομολογήσει, αλλά όμως σκύβει και είναι κατηφής και τα έχει χαμένα. 

Ντρέπεται να ομολογήσει τη συμφορά... ότι είμαι φθονερός και πικρός και με συντρίβουν τα καλά του φίλου, κλαίω για τη χαρά του αδελφού και δεν υποφέρω να βλέπω τα ξένα καλά, αλλά κάνω συμφορά την ευτυχία των πλησίον μου.

Όπως ακριβώς η καπνιά είναι χαρακτηριστική ασθένεια του σιταριού, έτσι ο φθόνος είναι αρρώστια της φιλίας. Εκείνο, βέβαια, που θα μπορούσε κανείς να επαινέσει από το φθόνο είναι ότι όσο μεγαλύτερος, τόσο ενοχλητικότερος γίνεται στον κάτοχό του. Διότι ποιός απ' αυτούς που λυπείται ζημίωσε ποτέ τα αγαθά του πλησίον; Κατέστρεψε όμως τον εαυτό του με το να λιώνει από τις λύπες.

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2021

Οὐράνια συµπροσευχή στό ναό


Ὁ νεωκόρος τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νιέφσκι διηγήθηκε ἕνα περιστατικό, ποὺ δίνει µιὰ ἰδέα γιὰ τὸ πῶς προσευχόταν ὁ πατὴρ Ἀνδρόνικος. Ὁ Γέροντας πρὶν ἀπὸ τὴν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας συνήθως ἀποβραδὶς παρέµενε στὸν ναὸ καὶ µέχρι τὸ πρωὶ δὲν ἔκλεινε µάτι. Ὅλη τὴν ὥρα αὐτὴ προσευχόταν. 

Μιὰ τέτοια νύχτα στὸ τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ ’60 ὁ νεωκόρος εἶχε ὑπηρεσία στὴ φύλαξη τοῦ ναοῦ. Τὴ νύχτα βλέπει τὸν ναὸ γεµάτο ἀπὸ προσευχοµένους. Τοῦ πέρασε ἀπὸ τὸ µυαλὸ ἡ σκέψη ὅτι τὸν πῆρε ὁ ὕπνος καὶ ὅτι χωρὶς νὰ τὸν ρωτήσουν ἄνοιξαν τὶς πόρτες. Κοιτάζει τὸ ρολόι. Ἦταν 2 µετὰ τὰ µεσάνυχτα. Ψάχνει τὰ κλειδιὰ καὶ τὰ βρίσκει στὴ θέση τους. 

Μὲ µεγάλο φόβο κοίταξε ἀκόµη µιὰ φορὰ στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ναοῦ. Ὁ πατὴρ Ἀνδρόνικος προσευχόταν καὶ ἔκανε µετάνοιες µπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ ἑορταζοµένου ἁγίου καὶ γύρω του ἦταν πλῆθος λαοῦ, ποὺ ἐπίσης προσευχόταν. Ὁ νεωκόρος ἔντροµος πάγωσε ἀπὸ τὸν φόβο του. 

Η θέα του Άκτιστου Φωτός και η υπομονή


Γνώρισα έναν υπέργηρο ιερέα με 70 χρόνια στην ιεροσύνη. Χή­ρεψε από πολύ νωρίς, υστέρα από 12 χρόνια γάμου. Από την έγγα­μη του ζωή απέκτησε 7 παιδιά, τα οποία μεγάλωσε με πολύ μεγάλο κόπο, χωρίς να βάλη άνθρωπο στο σπίτι του ούτε συγγενή για να βοηθήσει στη μαρτυρική ανατροφή τους. 

Ταυτόχρονα έπρεπε να αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα πού έχει μια ενορία με την πληθώρα των λειτουργικών και ποιμαντικών καθηκόντων. Παράλληλα έπρεπε να αντιμετωπίζει με ηθική αξιοπρέπεια και το οξύ πρόβλημα της προσωπικής του χηρείας, διότι ήταν νέος στην ηλικία άνθρωπος. 

Έτσι είχε βαθύτατο πόνο στην καρδιά, πού τον έβγαζε πολλές φορές όταν λειτουργούσε. Τα χρόνια κυλούσαν... κάποια όμως Κυριακή μηνός Ιουλίου, καθ' όν χρόνον λειτουργούσε και είχε φθάσει στον Χερουβικό ύμνο, τη στιγμή πού έκλινε το κεφαλάκι του και άρχισε να διαβάζει την ευ­χή, πού ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον λειτουργό ιερέα: «Ου­δείς άξιος των συνδεδεμένων ταίς σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς...» εντελώς απροσδόκητα άστραψε ο τόπος σαν να έγινε ένας δυνατός σεισμός, του οποίου η φωτοπλημμύρα εξαφάνισε τα πάντα γύρω του: την κόγχη, τους τοίχους του αγίου Βήματος και όλον τον Ναό. 

Κυριακή 25 Ιουλίου 2021

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

 

Κυριακάτικο Κήρυγμα


Κυριακή Ε' Ματθαίου 
Ματθ. 8, 28 - 9,1 

Το περιστατικό της θεραπείας δύο δαιμονισμένων μας διηγείται σήμερα ο ευαγγελιστής Ματθαίος, οι οποίοι κατοικούσαν σε μνήματα, έξω από την πόλη των Γαδαρηνών, και αποτελούσαν κίνδυνο για τους διερχόμενους ταξιδιώτες.

Μόλις είδαν τον Χριστό, φώναξαν: “Τί έχεις μαζί μας, Ιησού, Υιέ του Θεού; ήρθες εδώ πρόωρα για να μας βασανίσεις;”. Ήταν τα δαιμόνια που μιλούσαν, και παρακαλούσαν τον Χριστό, αν τα διώξει, να τους επιτρέψει να πάνε στο κοπάδι των χοίρων που έβοσκε εκεί κοντά. 

“Πηγαίνετε”, τους λέει ο Ιησούς, και αμέσως άφησαν τους ανθρώπους και πήγαν στους χοίρους, και ολόκληρο το κοπάδι έπεσε στη θάλασσα και αφανίστηκε στα νερά. Τότε οι βοσκοί των χοίρων γύρισαν στην πόλη και διηγήθηκαν όσα είχαν συμβεί. Και σύσσωμος ο λαός βγήκε από την πόλη όχι για να υποδεχτεί τον Χριστό, αλλά για να Τον παρακαλέσει να φύγει από τα σύνορά τους, όπως και έγινε. Η περικοπή αυτή περιέχει δύο παράδοξα και αλληλοσυγκρουόμενα γεγονότα. 

Από τη μία μεριά, οι δαίμονες αναγνωρίζουν την θεότητα του Ιησού Χριστού και Τον παρακαλούν να τους λυπηθεί, ενώ από την άλλη, οι κάτοικοι της πόλεως αρνούνται να Τον δεχτούν. Τα δαιμόνια δεν μπορούν να μην αναγνωρίσουν ότι μπροστά τους βρίσκεται ο Υιός και Λόγος του Θεού, γι αυτό και τρέμουν την δίκαια κρίση Του. Τον παρακαλούν να μην τα στείλει από τώρα στο αιώνιο σκοτάδι, αλλά να τους επιτρέψει να μπουν στην αγέλη των χοίρων. 

Σάββατο 24 Ιουλίου 2021

† Κυριακῇ 25 Ἰουλίου 2021 (Ε' Ματθαῖου)


† Ἡ Κοίμησις τῆς Ἁγίας Ἄννης, μητρός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον
Κεφ. η' : 28-34, θ' : 1

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι, ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. Καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν, λέγοντες· Τί ἡμῖν καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; Ἦν δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. Οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὑπάγετε. Οἱ δὲ ἐξελθόντες, ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. Καὶ ἰδοὺ, ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. Οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον· καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν, ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων.

Η συνηθέστερη και πιο συχνή αμαρτία


Η αμαρτία της γλώσσας είναι η συνηθέστερη και η πιο συχνή αμαρτία. «Ει τις εν λόγω ου πταίει, ούτος τέλειος ανήρ», λέει ο Απόστολος Ιάκωβος (Ιακ. 3,2). 

Όταν ένας μετανοημένος άνθρωπος ξεκινά να βαδίσει τον δρόμο του Θεού – όταν αρχίζει να ζει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού – πρέπει να πασχίζει να αποφύγει να αμαρτήσει με τη γλώσσα. Αυτός ήταν ο κανόνας που έβαλε στον εαυτό του ο μετα­νοημένος προφήτης Δαβίδ. 

Ιδιαιτέρως μάλιστα υποσχέθηκε να παραμείνει σιωπηλός ενώπιον των εχθρών του: «Αποφάσισα να βάλω φραγμό στο στόμα μου και να μη μιλώ όταν ο αμαρτωλός βρεθεί μπροστά μου» (Ψαλ. 38,1).

Να ένας θαυμάσιος κανόνας για όποιον θέλει να θεραπευτεί από την αμαρτία του. Όταν τον κατηγορούν, εκείνος δεν απαντά· όταν συκοφαντείται, παραμένει σιωπηλός.

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2021

Τρία πράγματα που φυλάσσουν τις αρετές


Τρία πράγματα δυσκολεύεται ο άνθρωπος να αποκτήση, όχι επειδή αυτά καθ’ εαυτά είναι δύσκολα, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι τα κάνομε δύσκολα, διότι συγκρούονται με το εγώ μας.

Αυτά όμως φυλάσσουν τις αρετές και είναι: το πένθος, το δάκρυ για τις αμαρτίες και η μνήμη του θανάτου.

Το πένθος είναι το βάθρο της καρδιάς, είναι η χαρμολύπη που δημιουργείται από την ενδοστρέφεια και την ενότητα του νου και από την αίσθηση του ποιος είμαι ενώπιον του Κυρίου. Το πένθος είναι η φυσική γαλήνη της ψυχής, στην οποία ο Θεός μπορεί να δη τον εαυτό του. Οι πενθούντες μακαρίζονται από τον ίδιο τον Κύριον.

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2021

Ὁ δρόμος τῆς εὐτυχίας


Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σὲ ὅλα ἀχόρταγος. Θέλει νὰ ἀπολαύσει πολλά, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὰ προφτάσει ὅλα. Καὶ γι᾿ αὐτὸ βασανίζεται.

Ὅποιος ὅμως, φτάσει σὲ μία κατάσταση, ποὺ νὰ εὐχαριστιέται μὲ τὰ λίγα, καὶ νὰ μὴ θέλει πολλὰ ἔστω καὶ κι ἂν μπορεῖ νὰ τὰ ἀποκτήσει, ἐκεῖνος λοιπὸν εἶναι εὐτυχισμένος.

Οἱ ἄνθρωποι δὲν βρίσκουν πουθενὰ εὐτυχία, γιατὶ ἐπιχειροῦν νὰ ζήσουν χωρὶς τὸν ἑαυτό τους. Ἀλλὰ ὅποιος χάσει τὸν ἑαυτό του, ἔχει χάσει τὴν εὐτυχία.

Εὐτυχία δὲν εἶναι τὸ ζάλισμα, ποὺ δίνουν οἱ πολυμέριμνες ἡδονὲς καὶ ἀπολαύσεις, ἀλλὰ ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς καὶ ἡ σιωπηλὴ ἀγαλλίαση τῆς καρδιᾶς.

Γι᾿ αὐτὸ εἶπε ὁ Χριστός: «Οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως: οὐδὲ ἐροῦσιν, ἰδοὺ ὧδε, ἢ ἰδοὺ ἐκεῖ. Ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ἡμῶν ἐστι».

Όταν δεν ανήκουμε στους εαυτούς μας


Όλοι οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα του Θεού.

Το «καθ’ ομοίωσιν» όμως το έχουν μόνον εκείνοι οι οποίοι με πολλή αγάπη υποδούλωσαν την ελευθερία τους στο Θεό· γιατί όταν δεν ανήκουμε στους εαυτούς μας, τότε είμαστε όμοιοι με Εκείνον που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό Του μέσω της αγάπης. 

Μαθήματα από τον εαυτό μας


Ἔτσι θέλει ὁ Θεός νά ἀνέλθουμε στήν ἐκπλήρωσι τῶν ἐντολῶν: καθώς δέν εὐχαριστῆς τό παιδάκι σου, τό ὁποῖον σέ ὑπηρετεῖ, παρότι ἐκεῖνο δέν ἔχει κάποιο λόγο νά στενοχωρηθῆ, ἔτσι ἀκριβῶς καί ἐμεῖς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, δέν θά ἔχουμε τήν ἀξίωσι νά μᾶς εὐχαριστήση ὁ Θεός, ἐπειδή ἐξεπληρώσαμε τίς ἐντολές Του.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι Αὐτός δέν ἀφήνει ἀπλήρωτο οὔτε ἕνα ποτήρι νερό πού θά τό δώσουμε σέ κάποιον διψασμένον μέ ἀγάπη στό ὄνομα τοῦ Κυρίου.

Ὁ Ἰησοῦς δέν δέχεται, οὔτε δόξα ἀπό τούς ἄλλους, οὔτε δόξα ἀπό τόν ἑαυτό του. Ἦτο δοξασμένος ὁ Ἰησοῦς καί μερικές φορές ἀπέφευγε τήν δόξα τοῦ ἑαυτοῦ του.

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2021

«Νά νηστεύετε παιδιά μου....»


Ἀναφερόμενος ὁ Γέροντας Ἰάκωβος στὸ θέμα τῆς νηστείας μεταξὺ ἄλλων ἔλεγε καὶ τὰ ἑξῆς (ἐπὶ λέξει): 

«Ἡ νηστεία εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Γι΄ αὐτὸ καὶ μεῖς νὰ νηστεύουμε παιδιά μου. Δὲ μ' ἔβλαψε ἡ νηστεία μέχρι σήμερα ποὺ εἶμαι 70 χρονῶν. Ἡ μητέρα μου μ' ἔμαθε νηστεία παδιόθεν. Δὲν κάνω τὸν ὑποκριτὴ ὅτι, παιδιά μου, νηστεύω, ἀλλὰ αὐτὰ μὲ δίδαξαν οἱ γονεῖς μου καὶ μέχρι σήμερα αὐτὰ τηρῶ, τέκνα μου. Δὲν μὲ ἔβλαψε ποτὲ ἡ νηστεία κι ἂς ἔχω ἀσθένειε... πάνω μου...

Εἶπαν οἱ γιατροὶ καὶ οἱ Ἐπίσκοποι: Ἡ νηστεία κι αὐτὴ ἡ λιτοδίαιτα πολὺ ὠφελοῦν τὸν ἄνθρωπο. Ἐφόσον ὠφελεῖ ὅταν ὁ γιατρός, μὲ συγχωρεῖτε, μᾶς λέει: πέντε μέρες πάτερ μου, δὲ θὰ πιεῖς νερὸ οὔτε μία σταγόνα, γιὰ νὰ κάνουμε μία θεραπεία, νὰ δοῦμε τὸ σῶμα σου τί ἔχει. Λοιπὸν πέντε μέρες ἄντεξα. Πολὺ καλὸ μὲ εἶχε κάνει. Ε, πόσο μᾶλλον ὠφελεῖ ὅταν νηστεύουμε γιὰ τὴν ψυχή μας! Ἀλλὰ καὶ στὸ σῶμα αὐτὸ κατοικεῖ ψυχὴ ἀθάνατος. Γι' αὐτὸ ἂς φροντίζουμε γιὰ τὴν ψυχή μας ποὺ εἶναι πράγμα ἀθάνατο. 

Τρίτη 20 Ιουλίου 2021

Ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός θεολόγος


Ποιὸς εἶναι, τώρα, ὁ ἀληθινὸς θεολόγος; Θεολόγος εἶναι μόνον ἐκεῖνος ποὺ διάβασε πολλὰ θεολογικὰ βιβλία καὶ εἶναι ἐνημερωμένος ἐπάνω στὴν σχετικὴ βιβλιογραφία; Αὐτὸς ὅμως μοιάζει μὲ ἕναν μικροβιολόγο π.χ. πού διάβασε μὲν πολλὰ βιβλία ἐπάνω στὴν ἐπιστήμη του, ἀλλὰ δὲν χρησιμοποίησε ποτὲ ἕνα μικροσκόπιο οὔτε ἔκανε ἐργαστηριακὲς ἀναλύσεις κλπ. 

Σὲ ὅλες τὶς θετικὲς ἐπιστῆμες, ἐκεῖνος πού ἔχει ὁ λόγος του κύρος καὶ εἶναι αὐθεντία στὴν ἐπιστήμη του, εἶναι πάντα ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἐμπειρία τοῦ ἀντικειμένου ἢ τοῦ φαινομένου στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται καὶ τὸ ὁποῖο ἔχει μελετήσει, δηλαδὴ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὴν ἐμπειρία τῆς παρατηρήσεως καὶ κατανοεῖ τὰ φαινόμενα ποὺ παρατηρεῖ.

Στὴν Πατερικὴ ὁρολογία αὐτὴ ἡ ἐμπειρία τῆς παρατηρήσεως τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λέγεται θεωρία. Τὸ πρῶτο σκαλοπάτι τῆς θεωρίας εἶναι ἡ ἐμπειρία τῆς αὐτενεργούσης προσευχῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἐμπειρία τῆς εὐχῆς. Μὲ τὴν εὐχή, ὅταν εἶναι ἐνεργουμένη ἀπὸ τὴν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀρχίζει νὰ θεμελιώνεται ἡ ἐνδιάθετος πίστις στὸν ἄνθρωπο. 

Είναι εμπαιγμός


Μετάνοια, δίχως την πλήρη μεταστροφή δεν είναι τίποτε άλλο παρά εμπαιγμός του Θεού και της ψυχής. 

Μα δεν είναι να παίζει κανείς με το Θεό. Εκείνος ελεεί τον μετανοημένο αλλά παιδαγωγεί σκληρά αυτόν που με τίποτε δεν μετανοεί η εκείνον που μετανοεί ελλιπώς και δίχως ειλικρίνεια. 

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2021

«Το άλας μωράνθηκε»


Μια από τις πιο δυνατές πανουργίες του διαβόλου είναι να εξασθενήσει την καρδιά με την οκνηρία. 

Έτσι θα αποδυναμώσει τόσο τις πνευματικές όσο και τις σωματικές δυνάμεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις η καρδιά είναι στεγνή από πίστη, ελπίδα κι αγάπη. 

«Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου»


«Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου (Ψαλμ. 56, 8).
Αδελφοί μου, είναι μακάριος όποιος μπο­ρεί να πει αυτά τα λόγια στον Κύριό Του! Μακάριος, εκείνος που η καρδιά του είναι εντελώς έτοιμη, να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού!

Τί σημαίνει η ετοιμότητα της καρδιάς του ανθρώπου; Ν’ ακολουθεί με χαρά το θέλημα του Θεού και να μην έχει εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με δικές του σκέψεις και επιθυμίες.

Ο μετανοημένος βασιλιάς Δαβίδ, αρχικώς, είχε ακολουθήσει τις δικές του αμαρτωλές επιθυμίες και σκέψεις· γι’ αυτό ήταν σαν καράβι ακυβέρνητο μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα.

Όταν όμως συνειδητοποίησε ότι η θύελλα θα τον έπνιγε στο τέλος, στράφηκε με μεγάλη μετάνοια και θερμά δάκρυα προς τον Θεό και, ακριβώς τότε, έστρεψε το καράβι της ζωής του ολοκληρωτικά προς το θέλημα του Θεού.

Κυριακή 18 Ιουλίου 2021

Πόσο εύκολο είναι να θεωρήσουμε κάθε άνθρωπο αδελφό μας;


Πόσο εύκολο είναι να θεωρήσουμε κάθε άνθρωπο αδελφό μας; Η χριστιανική παράδοση το επισημαίνει, αναφερόμενη στο ποιον βλέπει ο Χριστός ως αδελφό Του: «εφόσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25, 40). 

Αδελφός είναι ο πεινών, ο διψών, ο ξένος, ο γυμνός, ο ασθενής, ο εν φυλακή, δηλαδή ο καθένας που έχει ανάγκη είτε από το περίσσευμα είτε από το υστέρημά μας. Ο Χριστός δεν αφήνει περιθώριο παρανόησης. 

Ο οποιοσδήποτε υστερεί σε σχέση με μας, αυτός που δεν μπορεί να είναι αυτάρκης, αλλά και ο οποιοσδήποτε βρίσκεται εν αδυναμία, είτε υλική είτε πνευματική, είτε εν μοναξιά (ο «ασθενής» και ο «ξένος») είναι αδελφός μας. Διασταλτικά, ο κάθε άνθρωπος.

Και μας καλεί ο Χριστός να δούμε τον αδελφό μας, όπως Εκείνον, που είναι ο Δημιουργός μας και την ίδια στιγμή ο Αναγεννητής της ύπαρξής μας. Ο κάθε άνθρωπος είναι η ευκαιρία μας για την βασιλεία του Θεού, για να δώσουμε στον Χριστό από το περίσσευμα ή το υστέρημά μας και την ίδια στιγμή να χτίσουμε μαζί Του μια νέα συγγένεια. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

 

Σάββατο 17 Ιουλίου 2021

Θησαυροί αιώνιοι


Όλα τα γήινα και τα υλικά αγαθά, στα οποία προσκολλάται η καρδιά, έχουν σαν αποτέλεσμα ταραχή, δοκιμασίες και ψυχικό θάνατο. Το σώμα μας είναι φθαρτό, χώμα και σκόνη. 

Τα μόνα που χρειάζεται η ψυχή είναι δικαιοσύνη, αγιότητα, αγάπη, πνευματική ελευθερία και τη χάρη του Θεού. 

Η Κυριακή είναι Ιερή Ημέρα

Αποτέλεσμα εικόνας για η ιεροτητα τησ κυριακησ

Τι λέγει ο Άγιος Παΐσιος για την ιερότητα της ημέρας

Κανονικά πριν από τον Εσπερινό της γιορτής ή της Κυριακής σταματάει κάθε εργασία. Καλύτερα είναι να δουλέψη κανείς περισσότερο την προπαραμονή, όταν αυτό μπορή να ρυθμισθή, και να μη δουλέψη μετά τον Εσπερινό της παραμονής.

Άλλο είναι να κάνη κανείς σε μια γιορτή ή την Κυριακή ένα ελαφρό πράγμα το απόγευμα, όταν είναι μεγάλη ανάγκη, αλλά και αυτό πάλι με τρόπο.

Παλιά και οι χωρικοί που ήταν έξω στα χωράφια, μόλις άκουγαν την καμπάνα του Εσπερινού, έκαναν τον σταυρό τους και σταματούσαν την δουλειά. Το ίδιο και οι γυναίκες που κάθονταν στην γειτονιά.

Σηκώνονταν, έκαναν τον σταυρό τους και άφηναν το πλέξιμο ή ό,τι άλλο έκαναν.

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2021

Σε προσέχει


Θυμήσου τον Θεό ότι είναι παρών και σε προσέχει, και ό,τι έχεις στην καρδιά σου, είναι φανερό μπροστά Του. 

Πες λοιπόν στη ψυχή σου. Αν φοβάσαι όμοιούς σου ανθρώπους αμαρτωλούς να μη δουν τις αμαρτίες σου, πόσον μάλλον τον Θεό που τα βλέπει όλα; 

Λειτουργία, η χώρα των ζώντων

Αποτέλεσμα εικόνας για Λειτουργία, η χώρα των ζώντων

Η σχέση του Θεού με την κτίση, με τον πνευματικό και υλικό κόσμο, ειδικά δε με τον άνθρωπο, είναι σχέση δημιουργίας, πρόνοιας, σωτηρίας και τελειώσεως, δηλαδή θεώσεως του ανθρώπου και του κόσμου. Κεντρική θέση στη σχέση αυτή, ειδικά στην Πρωτολογία, κυρίως όμως στην Εσχατολογία, κατέχει η θεοαποκαλυφθείσα αλήθεια και γεγονός της πίστεώς μας, ο Χριστός, η Χώρα των Ζώντων.

Στην Κωνσταντινούπολη, παλαιά πρωτεύουσα του ορθόδοξου Βυζαντίου, από το οποίο κι εμείς, οι Σέρβοι, λάβαμε το Βάπτισμα, υπάρχουν ακόμη πολλές εκκλησίες και μοναστήρια, όπως η Αγία του Θεού Σοφία, η Αγία Ειρήνη, η Μονή Παντοκράτορος, η Μονή Παμμακαρίστου, κ.α. Υπάρχει και η Μονή της Χώρας, αφιερωμένη στο Χριστό, τη Χώρα των Ζώντων.

Τώρα είναι δυστυχώς μουσείο, ενώ για μερικούς αιώνες στο παρελθόν, υπήρξε μουσουλμανικό τέμενος. Και μπορεί οι μιναρέδες να υψώνονται αγέρωχοι, όμως η ορθόδοξη βυζαντινή ψυχή, η βυζαντινή αρχιτεκτονική και αγιογραφία ζουν ακόμη εκεί. 

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2021

Zηλοφθονία: Η κατάργηση της ετερότητος

Αποτέλεσμα εικόνας για Ο Φώτης Κόντογλου και ο μύθος του χταποδιού

Ο άνθρωπος, ως δημιούργημα του Θεού της Αγάπης, φανερώνει την αιώνια αλήθεια ότι μπορεί να πραγματώσει την αγαπητική ελευθερία στο να αγαπά τον αδελφό ή να τον απορρίπτει.

Το ότι ο άνθρωπος είναι πνευματική οντότητα και αξία αποδεικνύεται από την ουσιαστική και αληθινή αγάπη που διαθέτει για τον πλησίον, τον αδελφό. Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος προτρέπει τους Ρωμαίους να χαίρουν με εκείνους που έχουν χαρά και να συμπάσχουν με εκείνους που έχουν λύπη: 

«Χαίρειν μετά χαιρόντων και κλαίειν μετά κλαιόντων» (12, 15). Στην αντίθετη περίπτωση ο άνθρωπος απορρίπτει την όντως εν Χριστώ ζωή της αγάπης, κλειδαμπαρώνεται στον εγωκεντρικό του χώρο, πικραίνεται αφάνταστα, όταν έρχεται σε επαφή με την ψυχοσωματική αξία του άλλου, βασανίζεται υπαρξιακά και πολλές φορές χάνει τα λογικά του. Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση, τόσο στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία όσο και στην αγιοπατερική διδασκαλία, αποκαλείται «φθόνος».

“Αν παραβλέπουμε τα σφάλματα των άλλων, θα παραβλέψει και ο Θεός τα δικά μας”


– Γέροντα, σήμερα στη διαλογή των ελιών κατέκρινα μερικές αδελφές, γιατί έβλεπα ότι δεν έκαναν προσεκτικά τη δουλειά τους.

-Κοίταξε να αφήσεις τις κρίσεις και τις κατακρίσεις, γιατί μετά θα σε κρίνει κι εσένα ο Θεός. Εσύ δεν βάζεις καμμιά ελιά λίγο χαλασμένη μαζί με τις άλλες;

– Όχι Γέροντα, προσέχω να μη βάζω.

– Αν μας κάνει τόσο καλό διάλεγμα ο Χριστός στην Κρίση, χαθήκαμε! Ενώ, αν τώρα παραβλέπουμε τα σφάλματα των άλλων και δεν τους κατακρίνουμε, θα μπορούμε τότε να πούμε στο Χριστό: «Χριστέ μου, βάλε με κι εμένα σε καμιά άκρη μέσα στο Παράδεισο!».

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2021

Νά μήν προσκυνᾶμε τήν ἀνάπαυση

Αποτέλεσμα εικόνας για Ο Φώτης Κόντογλου και ο μύθος του χταποδιού

- Ὅταν, Γέροντα, λέω: «Τόσο μπορῶ νὰ δουλέψω, αὐτὴ εἶναι ἡ ἀντοχή μου», ἀπὸ φιλαυτία τὸ λέω;

- Ὅσο κάθεται κανείς, τόσο χαλαρώνει· ὅσο δουλεύει, τόσο δυναμώνει. Ἐκτὸς ποὺ διώχνει τὴν μούχλα μὲ τὴν δουλειά, βοηθιέται καὶ πνευματικά.

Ὁ σκοπὸς εἶναι νὰ φθάση νὰ χαίρεται ὁ ἄνθρωπος περισσότερο ἀπὸ τὴν κακοπάθεια παρὰ ἀπὸ τὴν καλοπέραση. Ἂν ξέρατε πῶς ζοῦν μερικὰ γεροντάκια ἐκεῖ στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἀλλὰ καὶ τί χαρὰ νιώθουν!

Νά, ἕνα γεροντάκι, ποὺ ἔμενε μόνο του ἕνα χιλιόμετρο πιὸ πέρα ἀπὸ τὸ Καλύβι μου, τί αὐταπάρνηση εἶχε! Τὸ Καλύβι του ἦταν ψηλά, σὲ ἕνα πολὺ ἀπότομο μέρος, καὶ τὸ καημένο ἀρκουδώντας κατέβαινε ἀπὸ τὸ μονοπάτι γιὰ νὰ πάη σὲ ἕνα ἄλλο γεροντάκι πιὸ κάτω, ὅταν χρειαζόταν κάτι. Ἤθελαν νὰ τὸ πάρουν στὸ γηροκομεῖο, ἀλλὰ δὲν δεχόταν, καὶ ὅλοι μετὰ ἔλεγαν: «αὐτὸς εἶναι πλανεμένος», γιατί καθόταν μόνος του ἐκεῖ. 

Οργή


Μαλώσατε με τον Ν.Ν. Και δεν συμφιλιωθήκατε; Προσπαθήστε να διευθετήτε πάντοτε τα πράγματα με πνεύμα πραότητος και να διαγράψετε από το λεξιλόγιο σας την φιλονικία. Στον κόσμο μας τίποτε δεν υπάρχει άξιο λόγου για να φιλονικεί κανείς παρά μόνο για την σωτηρία της ψυχής του. 

Συχνά να επαναλαμβάνετε τα λόγια του Κυρίου: «Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή;» (Ματθ. 16, 26). Πρέπει πολύ ν’ αγωνισθήτε κατά του πάθους της οργής. Να προσεύχεσθε θερμά στον Κύριο να σας ευσπλαγχνισθή και να σας θεραπεύση.

Για να εξαλειφθή μια τόσο εύφλεκτη ερεθιστικότητα, δεν αρκούν οι ανθρώπινες δυνάμεις. Χρειάζεται να βοηθήση ο ίδιος ο Θεός. Αλλά για να επέμβη ο Θεός πρέπει να δη και την δική μας επίμονη αγωνιστική προσπάθεια. Αγωνισθήτε λοιπόν και ευχηθήτε και για μένα.

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2021

Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν φοβούνται

Αποτέλεσμα εικόνας για Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν φοβούνται.

Η δειλία είναι νηπιακή συμπεριφορά μιας ψυχής πού εγήρασε στην κενοδοξία. Η δειλία είναι απομάκρυνσις της πίστεως, με την ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα κακά.

Ο φόβος είναι κίνδυνος που προμελετάται. Ή διαφορετικά, ο φόβος είναι μία έντρομη καρδιακή αίσθησις, πού συγκλονίζεται και αγωνιά από αναμονή απροβλέπτων συμφορών. Ο φόβος είναι μία στέρησις της εσωτερικής πληροφορίας.

Η υπερήφανη ψυχή είναι δούλη της δειλίας∙ έχοντας πεποίθησι στον εαυτόν της και όχι στον Θεόν, φοβείται τους κρότους των κτισμάτων και τις σκιές.

Όσοι πενθούν και όσοι καταπονούνται χωρίς να υπολογίζουν κόπους και πόνους, δεν αποκτούν δειλία.

Σάββατο 10 Ιουλίου 2021

Το πιο σημαντικό μέρος του σώματος μας...


Κάποτε με ρώτησε η μητέρα μου, διηγείται κάποιος, ποιο κατά τη γνώμη μου ήταν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας.

Στην αρχή νόμισα ότι βρήκα εύκολα την απάντηση και έτρεξα στη μητέρα μου όλο χαρά. Είχα ανακαλύψει τη μαγεία και την ομορφιά των ήχων και της είπα "νομίζω πως είναι τα αυτιά, με τα οποία ακούμε". Εκείνη με διόρθωσε: "Όχι", μου είπε, "υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δεν ακούνε, γιατί είναι κουφοί, γύρω μας".

Συνέχισα να σκέφτομαι την ερώτηση μεγαλώνοντας. Όταν συνειδητοποίησα πόσο φοβερό δώρο είναι η όραση και τι μεγάλες δυνατότητες έχει, έτρεξα στη μητέρα μου μάλλον σίγουρος αυτή τη φορά, και της είπα, "μάλλον είναι τα μάτια μας που βλέπουμε, το σημαντικότερο μέρος στο σώμα μας".

Με κοίταξε με αγάπη η μητέρα μου, χάρηκε που ασχολούμαι με το ερώτημά της και κάνω και μεγάλη πρόοδο, αλλά και πάλι με διόρθωσε: "Όχι, δεν είναι τα μάτια. Χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο μας είναι τυφλοί. Προσπάθησε ακόμα".

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2021

Η ησυχία του νου και τα μηνύματα του Θεού…


Ο Θεός μιλάει καθημερινά μαζί μας. Στέλνει διαρκώς τα μηνύματα του. Πως; Με πολλούς, διαφορετικούς και ενίοτε παράδοξους τρόπους. Κάποιες φορές μέσα στο νου, ως σκέψη και λογισμό. Άλλοτε μέσα από το σώμα μας. Μια ασθένεια, μια δοκιμασία είναι ένα μήνυμα αλλαγής. 

Μπορεί όμως και μέσα από έναν άνθρωπο, ένα φίλο ή απλό περαστικό. Σε κοινά και γνωστά μας μέρη, που δουλεύουμε και ζούμε. Αλλά και σε περιστασιακά. Κάπου πάμε να αγοράσουμε κάτι, να δούμε, να πιούμε και να φάμε. 

Και τότε κάτι ακούμε, βλέπουμε, μας λένε και παίρνουμε απαντήσεις σε θέματα που μας ταλαιπωρούν και ζητάνε λύσεις. Κανείς δεν ξέρει που, πότε και πως ο Θεός θα στείλει το μήνυμα και τις απαντήσεις του σε αυτά που μας ταλαιπωρούν.

Ταπεινά και ακούραστα


Για να κάνει πράξη την διδασκαλία του Ευαγγελίου, για να ακολουθήσει την οδό του Χριστού, ο άνθρωπος πρέπει ταπεινά και ακούραστα να σηκώνει τον σταυρό του, να μην τον βρίζει αλλά να τον ευλογεί. 

Τότε μόνο τηρεί την εντολή του Χριστού, γιατί είχε αρνηθεί τον εαυτό του, σήκωσε τον σταυρό του και ακολούθησε τον Χριστό. 

Ελπιδοφόρα απελπισία


Ἡ ἀπελπισία χαρακτηρίζεται στήν πατερική γραμματεία ὡς δαιμονική διάθεση, πού ὁδηγεῖ στήν καταστροφή. Ἀποτελεῖ τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ διαβόλου.

Αὐτός πιστεύει καί φρίττει, ἀλλά δέν ἐλπίζει. Ἡ ἀπελπισία προκύπτει ὡς συνέπεια τῆς ἀλλοτριώσεως ἀπό τόν Θεό. Εἶναι ἡ πληρέστερη μορφή ἀθεΐας.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἐλπιδοφόρα ἀπελπισία. Ὁ Χριστιανός βλέποντας τήν κατάσταση στήν ὁποία τόν ὁδήγησε ἡ ἁμαρτία, ἀλλά καί τίς περιορισμένες δυνάμεις του, ἀπελπίζεται ἀπό τόν ἑαυτό του.

Δέν σταματᾶ ὅμως ἐδῶ οὔτε σκοτώνει τήν ἐλπίδα του, ἀλλά τήν στρέφει πρός τόν Θεό. Ἡ ἐλπίδα αὐτή γεννᾶ τή μετάνοια καί ἀποτρέπει τήν ἀπελπισία. Καί ἡ ἀπελπισία ἀπό τόν ἑαυτό του ἐντείνει τήν μετάνοια καί τήν ἐλπιδά του πρός τόν Θεό.

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2021

Να μην τα παρατάμε!


Υπάρχουν πολλές φορές στη ζωή μας που λυγίζουμε, δεν αντέχουμε άλλο, νιώθουμε τις δυνάμεις μας να μας εγκαταλείπουν και δεν έχουμε πλέον καμία διάθεση να συνεχίσουμε.

Θέλουμε απλά να κάτσουμε εκεί που πέσαμε και να ξεκουραστούμε… να αφεθούμε, να παραδώσουμε τα όπλα. Δε μας νοιάζει τίποτα πια, μόνο να ξαποστάσουμε! Και κάπως έτσι μας παίρνει από κάτω και νιώθουμε απογοητευμένοι και απελπισμένοι χωρίς καμία αχτίδα φωτός να μας χτυπάει στο πρόσωπο… μόνο σκοτάδι και αδιέξοδο. Και καθώς αισθανόμαστε ηττημένοι και αδύναμοι βουλιάζουμε σε μια βαθιά μελαγχολία που πιθανότατα θα εξελιχθεί σε κατάθλιψη αν δεν κάνουμε κάτι.

Μα γιατί το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας; Εκείνη ακριβώς τη στιγμή που νιώθουμε τις δυνάμεις μας να μας εγκαταλείπουν, εκείνη ακριβώς η στιγμή είναι η κατάλληλη, η ιδανική να απλώσουμε το χέρι μας στο Χριστό! 

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2021

Το καλό που σου έκανα … συνέχισέ το!

Αποτέλεσμα εικόνας για Το καλό που σου έκανα… συνέχισέ το!

Πριν από χρόνια ένας σπουδαίος γιατρός ταξίδευε με την οικογένειά του στην έρημο με ένα τροχόσπιτο. Ξαφνικά, μετά από ένα απότομο τράνταγμα, το αυτοκίνητο στρίβει δεξιά στο πλάι του δρόμου.

Λάστιχο στον μπροστινό δεξί τροχό. Τα δίδυμα έχουν τρομάξει, η γυναίκα του προσπαθεί να τα ηρεμήσει. «Μην ανησυχείτε», τους λέει, «θα βάλω τη ρεζέρβα και θα συνεχίσουμε». Πράγματι, αλλάζει το λάστιχο με μεγάλο κόπο.

Είχε 40 βαθμούς θερμοκρασία. Μπαίνει στο αυτοκίνητο και διαπιστώνει πως τα δίδυμα συνεχίζουν να κλαίνε. Η γυναίκα του έχει απελπιστεί. Ο γιατρός της λέει: «Κάνε υπομονή, σε 50 χιλιόμετρα έχει βενζινάδικο και θα σταματήσουμε». 

Ξαναβγαίνει στο δρόμο, δεν προλαβαίνει όμως να κάνει πάνω από 50 μέτρα και ένας θόρυβος, ίδιος με πριν, τον αναγκάζει να φρενάρει απότομα.

Τρίτη 6 Ιουλίου 2021

Δεν θα μας σώσει η "τελειότητα" μας...


Όταν η εμπειρία των πατέρων της εκκλησίας, αναφέρει ότι η μετάνοια είναι μια ισόβια πράξη ζωής, δηλαδή ότι μια ζωή παλεύεις με τα πάθη σου, σίγουρα δεν το κάνει για να μας απογοητεύσει.

Αλλά για να μας προσγειώσει και να μας κάνει να καταλάβουμε ότι δεν θα σωθούμε γιατί γίναμε τέλειοι αλλά ταπεινοί και ειλικρινείς.

Οι πατέρες έχουν επίγνωση της ανθρώπινης συνθήκης. Ξέρουν καλά τι σημαίνει άνθρωπος. Οι περισσότεροι λοιπόν από εμάς θα χρειαστούμε αγώνα και προσπάθεια απέναντι στα πάθη και τα σκοτάδια μας. Εντάξει υπάρχουν και κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις μετάνοιας και αλλαγών που ακριβώς επειδή είναι και σπάνιες ονομάζονται θαυμαστές. Όμως αυτές δεν είναι το σύνηθες, αλλά η εξαίρεση.

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2021

"Όπως σε αναπαύει παιδί μου"


Προσκυνητές: Ευλογείτε, Γέροντα.

Γέροντας: Ο Κύριος, παιδιά μου. Καλωσορίσατε στην καλύβη μας. Φαίνεστε πολύ κουρασμένοι από την οδοιπορία. Δροσίστε το πρόσωπό σας με το νεράκι αυτής της βρύσης, πάρτε από τον Αρχοντάρη το κέρασμα και ελάτε στην απλωταρία να συζητήσουμε

΄Επειτα από λίγη ώρα.

Προσκυνητές: Γέροντα, ήρθαμε, όπως μας είπες. Είναι ωραία εδώ. Από εδώ ψηλά η θέα είναι ανεμπόδιστη. Ο ήλιος δύει μέσα στο πέλαγος. Θεϊκό βράδυ.

Γέροντας: Χαίρομαι, που έχετε μάτια και ψυχή για να βλέπετε τα μεγαλεία του Θεού. Αυτό το μεγαλείο θα υμνήσουμε σε λίγο στον Εσπερινό και στη συνέχεια κατά την Αγρυπνία.

Προσκυνητές: Πότε θα αρχίσει και πότε θα τελειώσει η Αγρυπνία, Γέροντα;

Δύσκολος ο δρόμος των Χριστιανών


"Ο δρόμος του Χριστού είναι δύσκολος. Γι'αυτό βαδίζει αργά.

Πορεύεται μέσα από λακκούβες αίματος, μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιων και μεσα απο τα αγκαθια των ληστων.

Είναι στενός ο δρόμος Του και πολλοί πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμο και στις δυο πλευρες του δρομου Του.

Κυριακή 4 Ιουλίου 2021

Τι ωραία, χριστιανοί μου, να κυλάει έτσι η ημέρα μας και η νύχτα μας με τον Θεό. Θα έχουμε έτσι μια γαλήνη ψυχής…

Αποτέλεσμα εικόνας για οταν η μερα αρχιζει με προσευχη

Πρέπει νά μάθουμε τήν πίστη μας καί νά είμαστε ετοιμοι καί τό αίμα μας νά χύσουμε γι ̓ αυτήν. Τήν ἅγια πίστη μας ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἔκανε τραγούδι, τήν ἔκανε ψαλμωδία θέλω νά πῶ, καί τήν ἔβαλε στήν θεία Λατρεία.

Ναί, ἡ Λατρεία μας, ἀγαπητοί μου, αὐτά, δηλαδή, πού ἀκοῦμε ἀπό τούς Ψάλτες μας στήν Ἐκκλησία πού πηγαίνουμε, ἔχουν ὅλη τήν πίστη μας, ἔχουν ὅλα τά δόγματα τοῦ «Πιστεύω» μας. Καί ἡ προσευχή πού κάνουμε μόνοι μας στό σπίτι μας πρέπει νά εἶναι ἡ ἴδια. Πρέπει νά ἐξαρτᾶται ἀπό τήν θεία Λατρεία καί νά μήν εἶναι μόνο προσευχή γιά ἀτομικά μας αἰτήματα. Ἡ χριστιανική ζωή μας πρέπει νά κινεῖται στούς κύκλους τῆς θείας Λατρείας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.

Πρῶτος κύκλος εἶναι ὁ ἡμερήσιος. Ἡ ἡμέρα, ἀγαπητοί μου, πρέπει νά ἀρχίζει ἀπό τόν Θεό καί νά τελειώνει μέ τόν Θεό. Πρέπει νά ἀρχίζουμε τήν ἡμέρα μέ προσευχή καί νά τήν τελειώνουμε μέ προσευχή. Ὅταν ξυπνᾶμε τό πρωί πρέπει νά λέμε τήν ὀρθρινή μας προσευχή. Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου εἶναι μεγάλη. Τό ἐννοῶ ὅτι δέν μπορεῖ νά λέτε ὅλη τήν Ἀκολουθία αὐτή, γιατί εἶστε ἐργαζόμενοι ἄνθρωποι καί δέν ἔχετε χρόνο. 

Ἄς εἶναι καλά τά Μοναστήρια μας, πού κάνουν καθημερινά τήν Ὀρθρινή Ἀκολουθία. Ἀλλά πρέπει νά βρίσκουμε καί ἐμεῖς στόν κόσμο λίγο χρόνο γιά νά κάνουμε τήν πρωινή προσευχή μας. Ὅλα τά σπίτια τῶν Ὀρθο- δόξων, χριστιανοί μου, μαζί μέ τό ἱερό Εὐαγγέλιο, τά ἅγια εἰκονίσματα καί τό καντήλι, πρέπει νά ἔχουν καί τήν ἱερή Σύνοψη. Στήν ἱερή Σύνοψη λοιπόν ὑπάρχουν λίγα φύλλα πού ἔχουν τήν πρωινή προσευχή. Ὅ,τι μπορεῖτε, ἀνάλογα μέ τόν χρόνο πού ἔχετε, διαβάστε ἀπό ἐκεῖ. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν