Ὅσο βαρύς κι ἂν εἶναι ὁ σταυρός τῆς δοκιμα-σίας, το ξύλο ἀπό το ὁποῖο κατασκευάσθηκε, πάντοτε φυτρώνει στο ἔδαφος τῆς καρδιᾶς

«Ὅσο βαρύς κι ἂν εἶναι ὁ σταυρός τῆς δοκιμασίας, το ξύλο ἀπό το ὁποῖο κατασκευάσθηκε, πάντοτε φυτρώνει στο ἔδαφος τῆς καρδιᾶς!

Μη φοβᾶστε. Κι ἂν γκεμίζονται ὅλα γύρω σας, κι ἂν ἰσοπεδώνονται οἱ ναοί και τα μοναστήρια, μήν ἀποκαρδιώνεστε!

Κάνε υπομονή, του απάντησε ο Ηγούμενος, και θα φιλοξενήσεις και Αγγέλους!!!

Κάποτε ένας μοναχός ήταν αρχοντάρης σ’ ένα Μοναστήρι του Αγίου Όρους (Αρχοντάρης είναι αυτός που φροντίζει για τους επισκέπτες, ετοιμάζει τα.. δωμάτια, προσφέρει τον καφέ και το κέρασμα. Είναι ένα πολύ κουραστικό διακόνημα, ιδίως στο Άγιο Όρος, που οι προσκυνητές κάθε μέρα είναι πάρα πολλοί).

Αυτός λοιπόν ο αρχοντάρης είχε κουραστεί πολύ από το διακόνημά του, το οποίο εκτελούσε επί πέντε χρόνια συνέχεια, και ζήτησε από τον Ηγούμενο να τον αντικαταστήσει.

Κάνε υπομονή, του απάντησε ο Ηγούμενος, και θα φιλοξενήσεις και Αγγέλους !!!

Να’ ναι ευλογημένο, απάντησε ο μοναχός.

Μετάστασις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

Ἀρκετοὶ εἶχαν τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν πέθανε, ἀλλὰ μετατέθηκε στὴν ἄλλη ζωή, ὅπως ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας. Ἀφορμὴ γι' αὐτὴ τὴν ἄποψη ἔδωσε τὸ γνωστὸ εὐαγγελικὸ χωρίο, Ἰωάννου κα’ 22. Ὅμως, ὁ ἀμέσως ἑπόμενος στίχος κα’ 23 διευκρινίζει τὰ πράγματα.

Ἡ παράδοση ποὺ ἀσπάσθηκε ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἕξης: Ὁ Ἰωάννης σὲ βαθειὰ γεράματα πέθανε στὴν Ἔφεσο καὶ τάφηκε ἔξω ἀπ’ αὐτήν. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, ὅταν οἱ μαθητὲς του ἐπισκέφθηκαν τὸν τάφο, βρῆκαν αὐτὸν κενό.

Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ὅτι στὸν ἀγαπημένο μαθητὴ τοῦ Κυρίου συνέβη ὅτι καὶ μὲ τὴν Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ὁ Ἰωάννης ναὶ μὲν πέθανε καὶ ἐτάφη, ἀλλὰ μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε καὶ μετέστη στὴν αἰώνια ζωή, γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος, νὰ τί λέει σχετικά:

Αξίζει να περιμένεις

Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις.

Είναι ανάγκη να περιμένεις.

Εργάζεται ο Θεός.

Μόνο που έχει τους δικούς του ρυθμούς.

Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά.

Κι η φύση το ίδιο κάνει.

Να προσαρμόζεις και τη ζωή σου

Πρέπει να συνηθίσεις τον νου σου να κολυμβά στον νόμο του Κυρίου, κάτω από την καθοδήγηση του Οποίου να προσαρμόζεις και τη ζωή σου. 

Τίποτε δεν συμβάλλει τόσο στην απόκτηση της εσωτερικής ειρήνης,

«Κύριε καί Δέσποτα τῆς Ζωῆς μου....»

Ἡ Ὁσία Εὐφροσύνη

Ἦταν μοναχοκόρη καὶ πολὺ πλούσια. Ὃ πατέρας της Παφνούτιος ἦταν ὁ πλουσιότερος τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ μαζὶ μὲ τὴν σύζυγό του διακρίνονταν γιὰ τὴν θερμὴ πίστη τους στὸν Θεό.

Δώδεκα χρονῶν ἡ Εὐφροσύνη ἔμεινε ὀρφανὴ ἀπὸ μητέρα, καὶ ὁ πατέρας της ἀφοσιώθηκε ἀκόμα πιὸ φιλόστοργα στὴν ἐπιμέλεια τῆς κόρης του. Ὅταν ἡ Εὐφροσύνη ἔφθασε στὸ 18ο ἔτος τῆς ἡλικίας της, ὁ πατέρας της θέλησε νὰ τὴν παντρέψει μὲ ἕναν νέο ὑψηλῆς κοινωνικῆς τάξης. Ὅμως τὴν ψυχὴ τῆς Εὐφροσύνης εἶχε καταλάβει ὁ θεῖος ἔρωτας. Ὁ γάμος καὶ οἱ κοσμικότητες θὰ τῆς ἦταν ἐμπόδιο νὰ ἀφιερωθεῖ συστηματικὰ στὴν ἐλεημοσύνη καὶ στὴν ὑπηρεσία τοῦ πλησίον.

Γι’ αὐτὸ κάποια μέρα, ἀφοῦ διαμοίρασε τὰ ὑπάρχοντά της στοὺς φτωχούς, ἔφυγε κρυφὰ ἀπὸ τὸ σπίτι, καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὲς περιπέτειες, κατέληξε μεταμφιεσμένη ἀνδρικὰ σὲ κοινόβιο ἀνδρικὸ μοναστῆρι. Ἐκεῖ πῆρε τὸ ὄνομα Σμάραγδος καὶ ὅλοι οἱ μοναχοὶ θαύμαζαν τὸν πνευματικό της ἀγῶνα καὶ τὴ διακονία ποὺ πρόθυμα πρόσφερε σὲ ὅλους. Ἔζησε στὸ μοναστῆρι 38 χρόνια. Στὸ τέλος τῆς ζωῆς της συναντήθηκε καὶ μὲ τὸν πατέρα της, ὅταν καὶ αὐτὸς ἔγινε μοναχὸς στὸ ἴδιο μοναστῆρι.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Κυριακή Α' Λουκά 

(Λουκ. 5, 1-11) 

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής Λουκάς μάς περιγράφει την κλήση του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννη. Ο Χριστός, αφού χρησιμοποίησε το πλοίο του Πέτρου για να κηρύξει στο λαό, τον διατάζει να ρίξει στη θάλασσα το δίχτυ. 

Κι εκείνος, παρά τον κόπο της προηγούμενης νύχτας, που μάλιστα δεν είχε αποδώσει καρπούς, από σεβασμό και υπακοή προς τον Διδάσκαλο έριξε τα δίχτυα στη θάλασσα και έπιασε τόσα πολλά ψάρια, που ήρθαν και ο Ιάκωβος με τον Ιωάννη με το δικό τους πλοίο να βοηθήσουν στην ανέλκυση των ψαριών, που γέμισαν και τα δύο πλοία σε βαθμό που σχεδόν να βυθίζονται. 

Μπροστά σε τούτο το αδιαμφισβήτητο θαύμα, που γέμισε δέος και κατάπληξη όλους τους ψαράδες, ο Πέτρος πέφτει και προσκυνεί τον Ιησού. Και ο Κύριος τον καλεί στο εξής να γίνει αλιέας ανθρώπων, να γίνει δηλαδή μαθητής Του και απόστολος του Ευαγγελίου. 

Χωρίς δεύτερη σκέψη, τόσο ο Πέτρος όσο και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, παράτησαν στην ακτή και τα πλοία τους και τα ψάρια και ακολούθησαν τον Χριστό, αποδεχόμενοι την πρόσκληση που τους έκαμε. 

† Κυριακῇ 24 Σεπτεμβρίου 2023 (Α' Λουκᾶν)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν

Κεφ. ε' : 1-11

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ ᾿Ιησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. Ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας, ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. Ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· Ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος, καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων, εἶπεν αὐτῷ· Ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες, οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. Καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. Καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ, τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον, καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. Ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν τοῦ ᾿Ιησοῦ λέγων·

Ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἁγιορείτης

Ἔγινε γνωστὸς πρὶν ἀκόμα ἁγιοποιηθεῖ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὸ βιογραφικὸ ἔργο «Ὁ γέροντας Σιλουανὸς τοῦ Ἄθω», ποὺ τὸ συνέγραψε μὲ ὡραῖο τρόπο ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου στὸ Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας, Ἀρχιμανδρίτης Σωφρόνιος, ποὺ ἔζησε κοντὰ στὸν Ἅγιο γιὰ πολὺ καιρὸ στὸν Ἄθω.

Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὸν Σωφρόνιο, ὁ Ἅγιος Σιλουανὸς ἀσκήθηκε στὸ Ἅγιον Ὄρος γιὰ 46 ὁλόκληρα χρόνια καὶ συγκεκριμένα στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα.

Γεννήθηκε τὸ 1866 στὸ χωριὸ Σόβοκ τῆς ἐπαρχίας Λεμπεντιάσκ τῆς Ρωσίας καὶ τὸ κοσμικό του ὄνομα ἦταν Συμεὼν Ἰβάνοβιτς Ἀντόνωφ. Στὴ Ρωσία ἔκανε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ξυλουργοῦ.

Ἡ Ἁγία Θέκλα ἡ Ἰσαπόστολος

Γεννήθηκε ἀπὸ εἰδωλολατρικὴ οἰκογένεια στὸ Ἰκόνιο. Μνηστεύθηκε μὲ κάποιο νέο, τὸ Θάμυρη, μὲ τὸν ὁποῖο ἔμελλε νὰ συζευχθεῖ.

Ἐν τῷ μεταξὺ ἦλθε στὸ Ἰκόνιο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ κήρυττε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ στὸ σπίτι ἐνὸς εὐσεβῆ ἄνδρα, τοῦ Ὀνησιφόρου, μετέπειτα ἀποστόλου († 7 Σεπτεμβρίου). Ἡ συνεχὴς προσέλευση στὸ θεῖο κήρυγμα προσείλκυσε τὴν προσοχὴ τῆς Θέκλας. Καὶ κάποια νύκτα, μέσα στὸ ἀκροαζόμενο πλῆθος ἦταν καὶ αὐτή. Τὰ λόγια ποὺ ἄκουσε τὴν τράβηξαν τόσο πολύ, ὥστε τὴν ἔκαναν νὰ ἐπανέλθει πολλὲς φορὲς νὰ ἀκούσει τὸν Ἀπ. Παῦλο.

Αὐτό, ὅμως, ὅταν τὸ ἔμαθαν ἡ μητέρα της καὶ ὁ μνηστήρας της, προκειμένου νὰ τὴν ἐπαναφέρουν στὴν εἰδωλολατρία συκοφάντησαν τὸν Ἀπ. Παῦλο, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ ἡγεμώνας Καστίλλιος νὰ τὸν φυλακίσει καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὸν διώξει ἀπὸ τὴν πόλη. Ἀλλὰ ἡ Θέκλα εἶχε πάρει τὴν ἀπόφαση νὰ δοθεῖ ὁλοκληρωτικὰ στὴ διακονία τοῦ Εὐαγγελίου.

Δεν υπάρχει για τον άνθρωπο, μεγαλύτερο λάθος, από το να μη προσδοκά «Ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος»

«Άμα πεθάνει κανείς… άμα κλείσει, τα μάτια του… πάει… όλα τελείωσαν. Ποιος γύρισε από τον άλλο κόσμο να μας πει, αν είναι τίποτε;… Δε βαριέσαι… Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση. 

Λόγια γνωστά. Χιλιοειπωμένα. «Τροπάριο»! Τα λένε συνεχώς πολλοί. Με… πολλή σοβαρότητα. Με την πεποίθηση ότι είναι μία σοφή διαπίστωση· με τετραγωνική λογική! Αλλά δεν είναι. Είναι φτηνές ανοησίες· αφέλειες· απερισκεψίες· επιπόλαια λόγια. Θέλετε να το διαπιστώσετε; Ρωτήστε τους! Όχι πολλά πράγματα. Μόνο τούτο:

– Πώς το καταλάβατε; Πώς φθάσατε σ’ αυτή τη διαπίστωση; Τί έρευνα κάνατε;

Δεν έχουν τί να απαντήσουν. Όμως έρχονται τα γεγονότα, που φανερώνουν, πόσο εκτός πραγματικότητας είναι κάτι τέτοιες «διαπιστώσεις»! Και δείχνουν ότι αυτοί που τα λένε δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα· ζουν στον κόσμο τους!

Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννη

Ἔτσι προφήτευσε ὁ προφήτης Ἠσαΐας γιὰ τὸν Πρόδρομο τοῦ Κυρίου, Ἰωάννη: «Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ». Δηλαδή, φωνὴ ἀνθρώπου, ποὺ φωνάζει στὴν ἔρημο καὶ λέει: «Ἑτοιμάστε τὸν δρόμο, ἀπ’ ὅπου θὰ ἔλθει ὁ Κύριος σὲ σᾶς. Κάνετε ἴσιους καὶ ὁμαλοὺς τοὺς δρόμους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ περάσει». 

Ξεριζῶστε, δηλαδή, ἀπὸ τὶς ψυχές σας τὰ ἀγκάθια τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ ρίξτε μακριὰ τὰ λιθάρια τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς πώρωσης καὶ καθαρίστε μὲ μετάνοια τὸ ἐσωτερικό σας, γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸν Κύριο.

Ἡ φωνὴ αὐτή, ποὺ ἦταν ὁ Ἰωάννης, γεννήθηκε μὲ θαυμαστὸ τρόπο. Ὁ Πατέρας του Ζαχαρίας ἦταν ἱερέας. Τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος μέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου, ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε, ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνομαζόταν Ἰωάννης. 

Η δόξα και τα πλούτη

«Φύλαξε την καρδιά σου!». Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν κατά καιρούς στο παρελθόν, από έμπειρους ασκητές. 

Το βασικό είναι το εξής: η ανθρώπινη καρδιά είναι η ίδια·

Τίποτε δεν είναι ανώτερο από την εν Χριστώ ειρήνη

- Τίποτε δεν είναι ανώτερο από την εν Χριστώ ειρήνη, η οποία εξουδετερώνει κάθε επίθεση των εναερίων και επιγείων πνευμάτων.

Η ειρήνη της ψυχής, αποκτάται με την υπομονή στις θλίψεις. Λέει η Γραφή: ''Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν'' (Ψαλμ.ξε'12). 

Ο δρόμος εκείνων που επιθυμούν να ευαρεστήσουν στον Θεό, περνάει από πολλές θλίψεις. 

Ο αδιάκοπος χείμαρρος

Αν στρέψουμε την προσοχή μας στον νου μας, θα παρατηρήσουμε ένα χείμαρρο αλλεπάλληλων λογισμών και ιδεών. 

Ο χείμαρρος αυτός είναι αδιάκοπος, τρέχει γοργά προς κάθε κατεύθυνση και κάθε στιγμή – στο σπίτι, στην εκκλησία, στην εργασία, όταν διαβάζουμε, όταν συζητούμε… 

Ο σκοπός μας

Σκοπός μας πρέπει να είναι το πως θα παραμείνουμε ενωμένοι με τον Χριστό, το πως θα κατορθώσουμε την καθαρότητα της ψυχής μας… 

Με την καθαρότητα βλέπει κανείς την αγάπη και το έλεος του Θεού.

Γιατί λέμε «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι..;»

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού, όμως πολύ λίγοι είναι εκείνοι, οι οποίοι την βλέπουν καθαρά. Μα εκείνοι που δεν την έχουν δει, δεν μπορούν και να προσκυνήσουν τον Ιησού Χριστό, ως Άγιο και Κύριο. 

Διότι, όπως λέει η Γραφή, «κανείς δεν μπορεί να ομολογήσει Κύριο τον Ιησού, ει μη μόνο με το Πνεύμα το Άγιο» (βλ. Α΄ Κορ. 12.3). Και αλλού λέγει: «Πνεύμα είναι ο Θεός και όσοι τον προσκυνούν, πρέπει να τον προσκυνούν πνευματικά και αληθινά» (βλ. Ιω. 4.24).

Η ιερότατη προσευχή, την οποία κάθε μέρα προφέρουμε, δεν λέγει «Ἀνάστασιν Χριστοῦ πιστεύσαντες…» («Αφού πιστέψαμε στην Ανάσταση του Χριστού…»), αλλά τι λέγει:

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν, τόν μόνον ἀναμάρτητον».

(«Αφού είδαμε την Ανάσταση του Χριστού, ας προσκυνήσουμε τον Άγιο Κύριο Ιησού, τον μόνο αναμάρτητο.»)

Μήν σταματᾶς ποτέ νά λές τήν εὐχή

«Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως. 

Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού. 

Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις. 

Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ. Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά.

Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί. 

Κάνε αυτό που μπορείς...

Κάνε αυτό που μπορείς.

Επειδή δεν τα καταφέρνεις σε όλα μη τα παρατάς όλα.

Κάνε αυτό που μπορείς. Ο Θεός βλέπει τον αγώνα σου, βλέπει το φιλότιμό σου.

Ειδικά στα πνευματικά, η προαίρεση και το φιλότιμο παίζουν σημαντικό ρόλο. Μπορεί τελικά το αποτέλεσμα να μην είναι το ιδανικό, όμως η προσπάθειά σου δεν πάει χαμένη. Ο Θεός την βλέπει και την ευλογεί. Γι'αυτό και ποτέ σου μη παραδοθείς επειδή δεν τα καταφέρνεις κάπου.

Κάπου μπορεί να υστερείς, σε κάποια αρετή, όμως σίγουρα κάποια άλλη αρετή μπορείς να την καλλιεργήσεις περισσότερο. Μπορεί κάποιο πάθος να μην μπορείς να το ξεπεράσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να παρατήσεις κάθε πνευματική προσπάθεια. Κάτι δεν μπορείς να το κάνεις, μπορείς όμως να κάνεις κάτι άλλο.

Λόγοι τοῦ Ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου γιά τήν ζωή μέσα στήν οἰκογένεια

Ὁ ὅσιος Γέροντας Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης εἶναι μία ἁγιασμένη μορφὴ τῶν καιρῶν μας, ποὺ ζοῦσε διαρκῶς μέσα στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν κοινωνία τῶν ἁγίων, ἐνῶ παράλληλα εἶχε μέριμνα καὶ γιὰ ὅλους τούς ἀνθρώπους, γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους. Μὲ τὴν ἁγία ζωή, τοὺς θεοφόρους λόγους του καὶ τὴ χάρη ποὺ πλούσια τοῦ δώρισε ὁ Θεός, ὁ ὅσιος Γέροντας ἐνέπνευσε, παρηγόρησε καὶ θεράπευσε ψυχικὰ καὶ σωματικὰ χιλιάδες ἀνθρώπους σ’ ὁλόκληρο τὸν κόσμο.

Γεννήθηκε τὸ 1906 σ’ ἕνα χωριὸ τῆς Εὔβοιας καὶ κοιμήθηκε στὸ Ἅγιον Ὅρος τὸ 1991. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἀγάπησε τὸν Χριστὸ μὲ δυνατή, ἀποκλειστικὴ ἀγάπη καὶ κατανόησε καὶ ἔζησε βαθιὰ αὐτὸ ποὺ ἔλεγε σ’ ὅλη του τή ζωή, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν. Μὲ ζῆλο καὶ χαρὰ ἀφιερώθηκε στὸν Χριστὸ καὶ ἔγινε μοναχὸς στὸ Ἅγιον Ὅρος. 

Ἀργότερα, τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἔφερε τὸν Γέροντα Πορφύριο, νέο ἀκόμη, νὰ διακονήσει τὸν ἀνθρώπινο πόνο στὴν Πολυκλινικὴ Ἀθηνῶν, στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας. Ἐκεῖ, μὲ τὸ χάρισμα ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, ἀπέκτησε βαθειὰ γνώση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Πλησίασε κι ἀγάπησε ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς ἀνθρώπους, χωρὶς νὰ τοὺς διακρίνει σὲ δίκαιους καὶ ἁμαρτωλούς.

Κατά το μέτρο μας

Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. 

Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. 

Η αντοχή της μητέρας

-Γέροντα, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος σὲ μιὰ ἐπιστολή του πρὸς τὶς μοναχὲς γράφει νὰ μὴν ξεχνοῦν πώς εἶναι γυναῖκες καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ μιμοῦνται τὶς Ὅσιες καὶ ὄχι τοὺς Ὁσίους. Γιατὶ τὸ λέει αὐτό; Μήπως γιατὶ οἱ γυναῖκες δὲν ἔχουν ἀντοχή;

-Ποιὲς; οἱ γυναῖκες δὲν ἔχουν ἀντοχή; Ἐγὼ τὶς ἔχω φοβηθῆ τὶς γυναῖκες. Ἔχουν πολλή ἀντοχή. Ἡ γυναίκα μπορεῖ στὸ σῶμα νὰ εἶναι ἀδύναμη, νὰ ἔχη λιγώτερες σωματικὲς δυνάμεις ἀπὸ τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ μὲ τὴν καρδιὰ ποὺ ἔχει, ἄν τὴν δουλεύη, ἔχει τέτοια ἀντοχή, ποὺ ξεπερνάει τὴν ἀνδρικὴ δύναμη.

Ὁ ἄνδρας, ναὶ μὲν ἔχει σωματικὲς δυνάμεις, ἀλλὰ δὲν ἔχει τὴν καρδιὰ ποὺ ἔχει ἡ γυναίκα. Νὰ, πρόσεξα μιὰ γάτα ποὺ ἦρθε στὸ Καλύβι μὲ τὰ γατιά της. Ἦταν ἀδύνατη, ἡ κοιλιά της κολλημένη σὰν πλάκα.

Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος καί οἱ σύν αὐτῷ

Ἦταν ἀρχικὰ εἰδωλολάτρης καὶ ὀνομαζόταν Πλακίδας. Ἦταν ἀρχιστράτηγος στὸ ρωμαϊκὸ στρατὸ ἐπὶ αὐτοκρατορίας Τραϊανοῦ.

Ὅταν ὁ Χριστὸς παρουσιάσθηκε μπροστὰ του μιὰ μέρα στὸ δάσος μὲ τὴν μορφὴ ἐλαφιοῦ, ὁ Εὐστάθιος πίστεψε καὶ βαπτίσθηκε μαζὶ μὲ τὴν σύζυγό του Θεοπίστη καὶ τὰ παιδιὰ τους, Ἀγάπιο καὶ Θεόπιστο.

Μόλις πληροφορήθηκε ὁ αὐτοκράτορας ὅτι ὁ ἀξιωματικός του ἔγινε χριστιανός, τὸν ἀπέμπεψε ἀπὸ τὸ στρατὸ καὶ τὸν ἐξόρισε μαζὶ μὲ τὴν οἰκογένειά του. Μάλιστα, στὸν δρόμο γιὰ τὴν ἐξορία ὁ Εὐστάθιος χωρίσθηκε ἀπὸ τὴν σύζυγό του καὶ τὰ παιδιά του.

Σοφά λόγια Ἁγίων Πατέρων

Νομίζουμε ὅτι αὐτὴ ἡ ζωή, δὲν περνάει. Περνάει πάρα πολὺ γρήγορα καὶ σημασία ἔχει, ποῦ θὰ βρεθεῖς μετά...

Γέροντας Ἀμβρόσιος Λάζαρης

Σήμερα οἱ μεγάλοι θέλουν νὰ παίρνουν πολλὰ λεφτὰ μὲ λίγη δουλειὰ καὶ οἱ μικροὶ νὰ παίρνουν μεγάλους βαθμούς, χωρὶς διάβασμα. Καὶ ἂν εἶναι δυνατόν, χωρὶς νὰ φεύγουν ἀπὸ τὴν καφετέρια...

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης

Ἡ πείρα εἶναι μεγάλο πράγμα, ἀλλὰ δὲν μαθαίνεται, παθαίνεται!

Γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Εἴτε πέντε χρόνια ζήσει κανείς, εἴτε ἑκατὸν πέντε δὲν ἔχει σημασία. Ἀξία ἔχει ἡ ὑγεία τῆς ψυχῆς. Χαρὰ σ' αὐτοὺς ποὺ ἀντιμετωπίζουν τὴν περίπτωση τῆς ἀσθενείας μὲ μετάνοια καὶ εἴτε ζήσουν εἴτε ὄχι, θὰ εἶναι ἕτοιμοι. Ὁ Κύριος περιμένει. Περιμένει στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ τὴν κάθε ψυχή, ὅσο ἁμαρτωλὴ κι ἂν εἶναι. Περιμένει ν' ἀδειάσει στὸ ἐξομολογητήριο τὸ θολὸ νερὸ τῆς ψυχῆς της καὶ νὰ γεμίσει μὲ νερὸ καθαρό, ὥστε νὰ μὴν διψάσει στὴν Αἰώνια Ζωή.

Γέροντας Εὐσέβιος Γιαννακάκης

Τι σημαίνει το «Κύριε ελέησον»

Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και συντομότερα «Κύριε ελέησον», από τον καιρό των Αποστόλων χαρίστηκε στους Χριστιανούς και ορίστηκε να το λένε ακατάπαυστα, όπως και το λένε. 

Τι σημαίνει όμως τούτο το «Κύριε ελέησον», είναι πολύ λίγοι σήμερα που το ξέρουν, κι έτσι φωνάζουν καθημερινά ανωφελώς, αλλοίμονο, και ματαίως το «Κύριε ελέησον», και το έλεος του Κυρίου δεν το λαβαίνουν γιατί δεν ξέρουν τι ζητούν. 

Γι’ αυτό πρέπει να ξέρομε πως ο Υιός και Λόγος του Θεού, αφότου σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος και υπέμεινε τόσα πάθη και σταυρώθηκε και χύνοντας το πανάγιο αίμα Του εξαγόρασε τον άνθρωπο από τα χέρια του διαβόλου, από τότε έγινε Κύριος και εξουσιαστής της ανθρώπινης φύσεως. 

Οἱ δέκα ὀφθαλμοί τοῦ ἀνθρώπου

Γίνεται κατανοητό, ὅτι τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα δὲν εἶναι ἕνα αὐτόματο καὶ νεκρὸ μηχάνημα, μὲ τὸ ὁποῖο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ καὶ πράττει, ἀλλὰ ζωντανὸς συνεργάτης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ τὴν ἐπίδραση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅλος ὁ ἄνθρωπος μετατρέπεται σὲ «πράξη», «ἐνέργεια». 

Καὶ μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἁγίων ἀρετῶν μετατρέπει τὶς «Θεοκεχαριτωμένες» δυνάμεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ δικές του δυνάμεις. Τὶς μεταφέρει σὲ κάθε «συστατικό» της ὑπάρξεώς του, τὶς ἐκχέει σ’ ὁλόκληρο τὸν ἑαυτό του καὶ αὐτὲς συμμετέχουν σὲ ὅλες τὶς σκέψεις τοῦ (τοῦ ἀνθρώπου δηλ.), σὲ ὅλα τὰ αἰσθήματά του, στὶς θελήσεις του, στὶς ἐνέργειές του καὶ σὲ ὅλους τοὺς λόγους του. Μὲ μία λέξη, στὴν ὁλόπλευρη ζωή του.

Γι’ αὐτὸ μὲ τὴν εὐλογία, μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ ἄνθρωπος καθαρίζει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀνανεώνει, ἀνακαινουργώνει, ἁγιάζει, ἁγιοποιεῖ, μεταμορφώνει ὅλα τὰ ὄργανα τοῦ πνεύματός του, ὄργανα ἐπίγνωσης καὶ αἰσθήσεως: καρδιά, νοῦ, ψυχή, θέλημα, ἔτσι ὥστε αὐτὰ μποροῦν πλέον νὰ μὴ ὑποκύπτουν στὴν ἁμαρτία, νὰ ἐξουδετερώνουν τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, μποροῦν πλέον νὰ μὴ ναρκώνονται ἀπὸ τὴν παράλυση τοῦ -οἱουδήποτε-πάθους, ἀπὸ τὴν παράλυση τῶν παθῶν καὶ νὰ προσβλέπουν σὲ ὅλα τὰ θεϊκὰ ἀγαθά, τὰ ὁποία προσφέρει, δίνει σὲ μᾶς ὁ φιλάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. 

Να φυλαγόμαστε

Οι πειρασμοί υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε στη ζωή μας και πρέπει να φυλαγόμαστε από τις αμέτρητες παγίδες που στήνει εναντίον μας ο παμπόνηρος διάβολος. 

Μόνο με την ταπεινοφροσύνη και την προσευχή μπορούμε να τις αποφεύγουμε και ασφαλιστούμε. 

"Αξίζω, θέλω και μπορώ…"

Κανένα φάρμακο* και καμία μορφή ψυχοθεραπείας δε μπορεί να φέρει αποτέλεσμα εάν μέσα σου δεν έχεις πάρει την απόφαση να γίνεις καλά. Εάν δεν έχεις πειστεί εσωτερικά ότι αξίζεις να είσαι καλά και όχι να ταλαιπωρείσαι. Διότι μπορεί να κλαις, να παραπονιέσαι, να ζητάς την θεραπεία σου, αλλά μέσα σου, ο βαθύτερος εαυτός σου να φωνάζει, «όχι δεν αξίζω να είμαι καλά, δεν ξέρω να ζω χωρίς την αρρώστια, φοβάμαι την ευθύνη της υγείας…».

Εξωτερικά μπορεί να φωνάζουμε λέγοντας, «Θεέ μου πάρε μου αυτό το πάθος», ωστόσο βαθύτερα λέμε, «άστο Κύριε δεν είμαι έτοιμος να το αποχωριστώ. Δε ξέρω να ζω δίχως το πάθος μου...». Και πας στους πνευματικούς και κάνεις παράπονα, και διαμαρτύρεσαι, τα βάζεις με τον Θεό και την αδικία της ζωής, αλλά μέσα σου δεν είσαι ακόμη έτοιμος να κάνεις αλλαγές, να μετανοήσεις, να ζήσεις από την θέση του υγιούς αναλαμβάνοντας την ευθύνη να αξίζεις.

Δεν μπορεί η προσευχή να σε ωφελήσει θεραπευτικά εάν με το βαθύτερο κομμάτι του εαυτού σου αρνείσαι να υπάρξεις από την θέση του υγιούς. Γι’ αυτό ο Χριστός ρωτάει «θέλεις υγιής γενέσθαι;». Θέλεις, είσαι σίγουρος ότι αντέχεις να αναλάβεις την ευθύνη της ζωή σου; Είσαι έτοιμος και πιστεύεις φίλε μου ότι αξίζεις κάτι καλύτερο σε αυτό τον κόσμο πέρα από την θέση του θύματος και κακόμοιρου της ζωής;

31 απαντήσεις σε απορίες που έχουν συνήθως οι Χριστιανοί

Στην Εκκλησία, αλλά και εκτός αυτής, ορισμένοι ενεργούν απρόσεκτα, εξεζητημένα ή και λανθασμένα. Στο σπίτι μας κάνουμε ό,τι θέλουμε, αλλά δεν ενοχλούμε κανένα. Στους Ιερούς Ναούς όμως δεν πρέπει να δημιουργούμε σύγχυση ή να διασπούμε αδιάκριτα την προσοχή του εκκλησιάσματος.

Μπορούμε λοιπόν να προσέχουμε, να αποφεύγουμε τα λάθη και να προλαμβάνουμε την ανευλάβεια ή το σκανδαλισμό. Όταν θεάρεστα ενεργούμε και εμείς ωφελούμαστε και ο Θεός δοξάζεται εξαιτίας μας.

Οι ερωταποκρίσεις που ακολουθούν έχουν εγκριθεί από αρμοδιότερα εμού πρόσωπα και αποσκοπούν στο ανωτέρω διπλό αποτέλεσμα.

Ερώτηση: Όταν πρόκειται να κοινωνήσουμε σε αγρυπνία (από 9 μ.μ. μέχρι 1 π.μ.), μέχρι πότε μπορούμε να φάμε;

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Συχνά αναρωτιόμαστε, αγαπητοί μου αδελφοί, πόσο αξίζει η ανθρώπινη ζωή. Αν αποτιμάται οικονομικά (με βάση την καταναλωτική δύναμη και αγοραστική αξία που ο καθένας διαθέτει), αν αποτιμάται με βάση την ποσότητα (συμφέρει ο ένας να θυσιασθεί υπέρ των πολλών, «παράπλευρες απώλειες» κατά τους πολέμους), αν αποτιμάται με βάση την ηδονή («μια ζωή την έχουμε»), αν αποτιμάται με βάση το χρόνο (άγχος του παρόντος κόσμου, γιατί η πέτρα του μνήματος είναι το τέλος, επομένως πρέπει να προλάβουμε να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούμε για να νιώθουμε ότι άξιζε που ζήσαμε).

Απέναντι σ’ αυτό το ερώτημα, ο Χριστός έρχεται να δώσει μια διαφορετική απάντηση, στο Ευαγγέλιο που διαβάζουμε την Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού (κατά Μάρκον, 8, 37), η οποία μας προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση. Η ανθρώπινη ζωή αξίζει όταν ο άνθρωπος παραιτείται από αυτήν!

Όταν δηλαδή ο καθένας που πιστεύει στο Χριστό δεν θεωρεί πως αξίζει να ζήσει τη ζωή του σύμφωνα με όλα τα προηγούμενα μέτρα, αλλά απαρνιέται τον εαυτό του, σηκώνει τον σταυρό του και ακολουθεί το Χριστό. Αυτό σημαίνει «χάνω τη ζωή μου». Και μόνο να ακούμε αυτή την θεώρηση του Χριστού σήμερα, επαναστατούμε και προσπερνούμε, ενίοτε ειρωνικά. 

† Κυριακῇ 17 Σεπτεμβρίου 2023 (Μετά τήν Ὕψωσιν)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Μάρκον

Κεφ. η' : 34-38, θ' : 1

Εἶπεν ὁ Κύριος· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. Ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν, ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με, καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν Ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

Οἱ Ἁγίες Σοφία, Πίστη, Ἐλπίδα καί Ἀγάπη

Ἔζησαν ὅταν αὐτοκράτορας τῶν ρωμαίων ἦταν ὁ Ἀνδριανός.

Ὅταν ἡ τίμια καὶ ἐνάρετη Σοφία χήρεψε, πῆγε μαζὶ μὲ τὶς κόρες της στὴν Ρώμη. Ἐκεῖ ὁ αὐτοκράτορας πληροφορήθηκε ὅτι οἱ τέσσερις γυναῖκες ἦταν χριστιανὲς καὶ διέταξε νὰ τὶς συλλάβουν. Ἀφοῦ χώρισε τὴν μητέρα ἀπὸ τὰ παιδιά της, ζήτησε νὰ παρουσιασθεῖ μπροστὰ του ἡ δωδεκάχρονη Πίστη. 

Μὲ δελεαστικοὺς λόγους ὁ Ἀνδριανὸς προσπάθησε νὰ πείσει τὴν Πίστη νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό, ἀλλὰ ἀντιμετώπισε τὸ ἄκαμπτο φρόνημα τῆς νεαρῆς. Τότε ὁ σκληρὸς ἡγεμόνας διέταξε τὸν ἀποκεφαλισμό της.

Τὸ ἴδιο σθένος μὲ τὴν Πίστη ἐπέδειξαν καὶ οἱ ἀδελφές της, ἡ δεκάχρονη Ἐλπίδα καὶ ἡ ἐννιάχρονη Ἀγάπη. Ὁ σκληρὸς Ἀνδριανὸς δὲ δίστασε νὰ διατάξει τοὺς δήμιούς του νὰ ἀποκεφαλίσουν καὶ τὰ ἄλλα δυὸ κορίτσια.

Το παράπονο μιας ψυχής

Πόσο πολύ ποθούν οι ψυχές μας τον Κύριο! Πόσο θα ωφελούμαστε, αν ακούγαμε τί έχουν να μας πουν… όμως δεν τις ακούμε παρ’ ότι μας κραυγάζουν.

Τη φωνή της ψυχής μας την πνίγουν οι καθημερινές μας δραστηριότητες, τα άγχη, η συνήθεια, η ρουτίνα… Κάθε μέρα ακούμε δεκάδες ή και εκατοντάδες ανθρώπους να μιλούν, να λένε την άποψη τους, να φωνάζουν, να μαλώνουν, να νουθετούν… όμως την ψυχή τους ποιος την ακούει; 

Ακόμα κι αυτοί που εργάζονται πνευματικά, που εκκλησιάζονται, μελετούν, ακούνε τα κηρύγματα, προσεύχονται, ακόμα κι αυτοί πολλές φορές δεν την ακούνε την ψυχή τους, επειδή κι αν εργάζονται, λειτουργούν μηχανικά.

Έτσι κι εγώ… οι μέρες περνούν και χάνονται και παρόλο που τόσο καιρό αισθανόμουν πως η ψυχή μου δεν είναι καλά, πως νοσεί, της έλεγα : «Δεν προλαβαίνω να σε ακούσω, είμαι πολύ κουρασμένος, ίσως αύριο». Κι έρχονται πολλά αύριο και την ξεχνώ… 

Ἡ Ἁγία Εὐφημία ἡ Μεγαλομάρτυς

Ἔζησε καὶ μαρτύρησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ.

Γεννήθηκε στὴν Χαλκηδόνα ἀπὸ οἰκογένεια θεοσεβῆ καὶ εὐγενική. Οἱ γονεῖς της Ψιλόφρων καὶ Θεοδωριανὴ φρόντισαν ὥστε ἡ θυγατέρα τους νὰ ἀναπτύξει κάθε χριστιανικὴ ἀρετή.

Ἡ Εὐφημία ἐξελίχθηκε σὲ ἄνθρωπο μὲ σπάνια χαρίσματα καὶ δυνατὸ χριστιανικὸ φρόνημα, τὸ ὁποῖο ἐπέδειξε ὅταν ὁ εἰδωλολάτρης ἀνθύπατος τῆς Μικρᾶς Ἀσίας Πρίσκος διέταξε νὰ παρευρεθοῦν ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Χαλκηδόνας σὲ γιορτή, τὴν ὁποία ὀργάνωνε πρὸς τιμὴ τοῦ θεοῦ τῶν εἰδωλολατρῶν Ἄρη.

Τότε ἡ Εὐφημία ἀποφάσισε μαζὶ μὲ ἄλλους χριστιανοὺς νὰ ἀπέχει ἀπὸ τὴ γιορτὴ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ συνελήφθη καὶ φυλακίσθηκε. 

Λόγοι Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος

Επιφανειακή ηρεμία

Στο σάπιο ξύλο γεννώνται σκουλήκια. Ομοίως και σε ανθρώπους με πραότατη επιφανειακή συμπεριφορά και νοθευμένη ηρεμία και ησυχία προσκολλάται η οργή. Όποιος την απεδίωξε από μέσα του, ευρήκε την άφεσι των αμαρτιών του. Όποιος αντιθέτως προσκολλάται σ’ αυτήν, εστερήθηκε τους οικτιρμούς του Θεού.

Λόγος Θ΄ Περί μνησικακίας

Ας ζητούμε Γέροντες που μας θεραπεύουν

Ας μη ζητούμε Γέροντες προγνωστικούς και προορατικούς, αλλά προ πάντων και οπωσδήποτε ταπεινούς και κατάλληλους για την θεραπεία των ασθενειών μας – πράγματα πού θα φαίνονται και από τον τρόπο της ζωής τους και από τον τόπο και την κατάσταση της ασκήσεώς τους.

Λόγος Δ΄ Περί υπακοής

Αγάπη δεμένη με αλήθεια!

Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας την ιεροποιεί και ωραιοποιεί. Η παρουσία του μας συνετίζει, φρονηματίζει, ταπεινώνει και κατανύσσει. Οι σχέσεις μας με τους άλλους παύουν να είναι ανταγωνιστικές, εξουσιαστικές και απόλυτες. Γίνονται ανεκτικές, αδελφικές, αλληλέγγυες, αγαπητικές. Η απομόνωση, η μοναξιά, ο ατομισμός και το κλείσιμο στο καβούκι του εγώ μας αποτελούν αιχμαλωσία, φυλακή, βάσανο και δράμα.

Η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου είναι σκοτεινή, μαύρη, πικρή και σκληρή, γιατί είναι άθεη και αφιλάδελφη. Αισθάνεται κανείς στην κόλαση, άφωτος, διψασμένος, να μη μπορεί ν’ ανασάνει, να κοντεύει να τρελαθεί. Η οδυνηρή μοναξιά μαστίζει νέους και γέρους, γιατί δεν έχουν την παρέα του Θεού και τη συμφιλίωση με τους αδελφούς τους.

Η αποστασία από τον Θεό έφερε πολλά ψυχικά νοσήματα, όπως διχασμούς, μειονεξίες, φοβίες, αϋπνίες, έμμονες ιδέες, παραληρήματα, εφιάλτες, πανικούς και μελαγχολίες. Έτσι η ζωή των πονεμένων αυτών ανθρώπων είναι γεμάτη από ανησυχία, αγωνία, δυσφορία, ψυχική ταλαιπωρία, ταραχή, νευρικότητα, άγχος, φόβο και τρόμο.

Ὁ λόγος τοῦ Σταυροῦ

Ὁ λόγος τοῦ σταυροῦ, σ' ὅλες τὶς ἐποχὲς ἀκούγεται παράδοξα. Στὴ δική μας ὅμως, ἡ ὁποία ἔχει θεοποιήσει τὴν ἄνεση καὶ τὴν εὐμάρεια, ὁ λόγος τοῦ σταυροῦ δὲν εἶναι μόνο παράλογος, ἀλλὰ καὶ ἀσυμβίβαστος μὲ τὴ λογική τοῦ κόσμου. Εἶναι τρομακτικὸς γιὰ τοὺς κανόνες τῆς ζωῆς του, γιὰ τὶς ἐπιδιώξεις στὸ κυνήγι τῆς εὐδαιμονίας καὶ τῆς καλοπέρασης. 

Καὶ ὅμως τὸ εὐαγγέλιο ἐπιμένει σταθερὰ νὰ διακηρύσσει τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι». Ἡ αὐταπάρνηση καὶ ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ φανερώνουν τὴν αὐθεντικότητα τῆς κλήσης μας καὶ τοῦ προορισμοῦ μας. 

Τὰ ἠχηρὰ καὶ εὔκολα συνθήματα τοῦ κόσμου, ἂν καὶ ἀρχικά μᾶς γοητεύουν, τελικά μᾶς ἀπογοητεύουν, γιατί μᾶς παραπλανοῦν καὶ παραμορφώνουν τὸ νόημα τῆς ζωῆς. Ἀποδεικνύουν τὴ ματαιότητα ὅλων τῶν ἀνθρωπίνων, ὅταν αὐτὰ δὲν εἶναι διαποτισμένα ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.

Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει Σου

Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα,

καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν.

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ

Σταυρός καί Ἐκκλησία

Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι τό ἀξιώτερο σημεῖο καί σύμβολο τῆς πίστεώς μας. Ὅλα τά ἄξια μυστήρια τελειώνονται μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ἀγ. Πνεύματος καί τήν σφραγίδα τοῦ Σταυροῦ.

Ὅλες οἱ ἱερατικές εὐλογίες εἶναι σταυρικές. Οἱ Ἱ. Ναοί, τά ἱερά σκεύη καί τά ἄμφια ἁγιάζονται μέ τόν Τίμιο Σταυρό. Δέν νοεῖται λειτουργικήπράξη ἤ σύναξη τῶν πιστῶν χωρίς τήν σφραγίδα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Ὁ Σταυρός εἶναι καί ὁ πιστότερος σύντροφος κάθε ὀρθοδόξου, ἀπό τή στιγμή πού θά γεννηθοῦμε μέχρι τό θάνατό μας. Καί ὁ τάφος τοῦ Χριστιανοῦ μέ τό σταυρό εὐλογεῖται.

Γι' αὐτό δέν νοεῖται χωρίς τό σταυρό Ἐκκλησία τοῦ σταυρωθέντος Χριστοῦ. Γι' αὐτό οἱ αἱρετικοί εἴτε δέν ἐκδηλώνουν τήν ὀφειλόμεν στόν Τίμιο σταυρό εὐλάβεια, ὅπως οἱ Προτεστάντες, εἴτε τόν ἀρνοῦνται τελείως καί τόν ὑβρίζουν ὅπως οἱ Ἰεχωβᾶδες.

Ὕψωσις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

Τὸ 326 ἡ Ἁγία Ἑλένη πῆγε στοὺς Ἁγίους Τόπους νὰ προσκυνήσει, καὶ νὰ εὐχαριστήσει τὸν Κύριο γιὰ τοὺς θριάμβους τοῦ γιοῦ της. 

Πηγαίνοντας ἐκεῖ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἀρχίζει νὰ ἀναζητᾶ τὸν Τίμιο Σταυρό. Φτάνοντας στὸ Γολγοθὰ διατάζει νὰ γκρεμιστεῖ ὁ ναὸς τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης. 

Ἐκεῖ βρίσκουν τρεῖς σταυρούς. Καὶ μὴν ξέροντας ποιὸς ἀπὸ τοὺς τρεῖς εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρὸς, ὁ Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, ἀκούμπησε κάποιας εὐσεβέστατης νεκρῆς γυναίκας τὸ σῶμα της διαδοχικὰ καὶ στοὺς τρεῖς σταυρούς. Μόλις ἀκούμπησε ἡ γυναίκα στὸν Τίμιο Σταυρὸ ἀναστήθηκε.

Μαθεύτηκε γρήγορα τὸ νέο καὶ πλῆθος κόσμου ἄρχισε νὰ ἔρχεται γιὰ νὰ προσκυνήσουν. Ὕψωσαν τὸν Τίμιο Σταυρὸ μέσα στὸ ναὸ καὶ σὲ μέρος ψηλὸ γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τὸν δοῦν καὶ νὰ τὸν προσκυνήσουν ὅλοι.

Περί Προσευχῆς καί Ταπεινώσεως

Νὰ θεωρῆς τὸν ἑαυτό σου ἀνάξιο γιὰ ὁποιοδήποτε πνευματικὸ δῶρο, διότι στὴν οὐσία τέτοιος ἀκριβῶς εἶσαι.

Στὴν προσευχή σου νὰ μὴ ζητᾶς γιὰ ἄλλα δῶρα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν προσευχὴ καὶ τὴν παράδοσι στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Διότι ὁ Θεὸς δὲν δίδει στοὺς ὑπερηφάνους ποὺ ζητοῦν δῶρα, ὁράματα καὶ ἀποκαλύψεις, ἀλλὰ σὲ αὐτοὺς ποὺ θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους ἀνάξιο ὄχι μόνον γιὰ ὁποιοδήποτε χάρισμα, ἀλλὰ ἐπίσης ἀκόμη καὶ γι᾿ αὐτὴ τὴν γεμάτη θλίψεις ζωή.

Εμπιστοσύνη στο Θεό

"Εμπιστεύσου στὸν Θεὸ τὶς ἀνάγκες τοῦ σώματός σου καὶ τότε θὰ εἶναι φανερὸ ὅτι Τοῦ ἐμπιστεύεσαι καὶ τὶς ἀνάγκες τοῦ πνεύματος.

Μήπως είμαστε ἐμεῖς ποὺ κατορθώνουμε καὶ οἰκονομοῦμε τὰ ἀναγκαῖα γιὰ τὴ ζωή μας; Ὁ Θεὸς φροντίζει τὴ ζωή μας.῾Η προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου, ἂν δὲν βοηθήσει ὁ Θεός, εἶναι καταδικασμένη νὰ ἀστοχεῖ, ἐνῶ ἡ θεία οἰκονομία παρέχει τέλεια ἀγαθά.

Τί τοὺς ὠφέλησε ἡ δική τους προσπάθεια ἐκείνους ποὺ τοὺς ἔλεγε ὁ Θεός, "σπείρατε πολλὰ καὶ λίγα μαζέψατε καὶ τὰ σκόρπισα ἀπὸ τὰ χέρια σας"; Καὶ τί ἔλειψε ἀπὸ τ᾽ ἀναγκαῖα σ᾽ ἐκείνους ποὺ ἔζησαν μὲ ἀρετὴ χωρὶς καθόλου νὰ σκέφτονται γι᾽ αὐτά; Δὲν ἔζησαν σαράντα χρόνια στὴν ἔρημο οἱ Ἰσραηλίτες χωρὶς νὰ ἔχουν τίποτα ἀπ᾽ αὐτὰ ποὺ δίνει ἡ γεωργία;

Καὶ δὲν τοὺς ἔλειψε καθόλου ἡ τροφή, ἀλλὰ ἡ θάλασσα ἔβγαζε τροφὴ παράδοξη, τὰ ὀρτύκια, καὶ ὁ οὐρανὸς ἔβρεχε τὸ μάννα, βροχὴ ἀσυνήθιστη καὶ παράξενη. Καὶ ἡ πέτρα ποὺ εἶναι κατάξερη, ράγισε καὶ ἔδινε ἄφθονο νερό. Ὅσο γιὰ τὰ ροῦχα καὶ τὰ παπούτσια, ἄντεξαν ὅλο τὸν χρόνο γιατὶ δὲν πάλιωναν. 

Ὁ Ἅγιος Ἀριστείδης ὁ Μάρτυρας καί Φιλόσοφος

Ο Άγιος Αριστείδης γεννήθηκε κάπου στα τέλη του 1ου αιώνος μ.Χ. και υπήρξε διαπρεπής φιλόσοφος της Φιλοσοφικής Σχολής της πόλεως των Αθηνών. Όμως η φωταυγής παρουσία των Αγίων Αεροπαγιτών και πρώτων επισκόπων της Αθήνας Ιεροθέου και Διονυσίου, τον οδήγησαν όχι μόνο να ασπασθεί τον Χριστιανισμό, αλλά και να αναδειχθεί σε γενναίο κήρυκα της πίστεως. 

Υπεράσπισε με θέρμη του διωκομένου Χριστιανούς, συγγράφοντας μάλιστα την περίφημη απολογία «Περί θεοσεβείας».

Η αρχαιότερη αυτή σωζόμενη απολογία υπέρ των διωκομένων χριστιανών αποτέλεσε τη σημαντικότερη πηγή έμπνευσης και για το περίφημο απολογητικό έργο του Αγίου μάρτυρος Ιουστίνου του φιλοσόφου. 

Το γεγονός μάλιστα ότι χρησιμοποιήθηκαν πολλά στοιχεία του έργου του Αγίου Αριστείδου και από τους μεταγενέστερους απολογητές, προσέφερε στο Άγιο εξέχουσα θέση στην Εκκλησιαστική Ιστορία και Πατρολογία της Ανατολικής Εκκλησίας.

Κατάκριση, η μεγάλη αδικία

Αν δικαιολογούμε τους άλλους, δεν θα τους κατακρίνουμε.

— Γέροντα, έχω μία στενότητα: Δεν έρχομαι στη θέση του άλλου για να τον δικαιολογήσω.

— Να βλέπεις με πόνο τον άλλον που σφάλλει και να δοξάζεις τον Θεό για όσα σου έχει δώσει, γιατί μετά ο Θεός θα σου πει: Εγώ παιδί μου, τόσα σου έδωσα, κι εσύ γιατί μου φέρθηκες σκληρά; 

Να βλέπεις πλατιά τα πράγματα. Να σκέφτεσαι το παρελθόν του ανθρώπου, τις ευκαιρίες που του δόθηκαν να καλλιεργήσει τον εαυτό του και τις ευκαιρίες που είχες εσύ και δεν τις αξιοποίησες. 

Έτσι θα συγκινηθείς από τις δωρεές που σου χάρισε ο Θεός, θα Τον δοξολογήσεις γι’ αυτές και θα ταπεινωθείς, επειδή δεν ανταποκρίθηκες. Παράλληλα θα νιώσεις αγάπη και πόνο για τον αδελφό που δεν είχε τις δικές σου ευκαιρίες και θα κάνεις γι’ αυτόν καρδιακή προσευχή. 

Η πιο μεγάλη αμαρτία, είναι η απελπισία...

Έχουμε πει πολλές φορές φορές ότι πιο φοβερή από την αμαρτία είναι η απελπισία. Γι’ αυτό η εκκλησία προσπαθεί να μας προφυλάξει από αυτήν με κάθε τρόπο, μια και ξέρει καλά ότι ο άνθρωπος είτε έτσι είτε αλλιώς θα αμαρτήσει. Δεν γίνεται να μην συμβεί αυτό. Εκείνο όμως που πρέπει να αποφευχθεί είναι η απελπισία από την πτώση. 

Ο Θεός δεν ζητάει, πολύ περισσότερο δεν χαίρεται με τις ενοχές και την απελπισία του ανθρώπου που λάθεψε στην ζωή του. Πολύ προτού εμείς πέσουμε σε μια αμαρτία γνωρίζει ότι αυτό θα συμβεί, γι’ αυτό για τον καθένα από εμάς έχει σχέδιο σωτηρίας. Αρκεί εμείς να ευχαριστιακά να το αποδεχθούμε. Τίποτα ούτε η πτώση μας δεν μένει αναξιοποίητη από τον Θεό, για όλα έχει το σχέδιο του.

Γι αυτό καμία αμαρτία δεν μπορεί πλέον να σταθεί αιτία και εμπόδιο χωρισμού μας από το Θεό. Παρα μόνο εκείνη που δεν την μετανοούμε και δεν ζητάμε το έλεος του Θεού. Καμία αμαρτία και λάθος δε μπορεί να σταθεί μεγαλύτερο από το άπειρο αγαπητικό έλεος Του. Ο Θεός μας αγαπάει παράφορα, μανικά, με πάθος και ερωτική φορά έως σταυρού και θανάτου, θανάτου που γεννά την ζωή. 

Ο απρόσκλητος επισκέπτης

Μια μέρα ο π. Αγλάιος μετά την τακτική του προσευχή, κάθονταν με το κομποσχοίνι στο χέρι έξω από το «Κάθισμα», εκεί που διαλογίζονταν τα κρίματα του Θεού και έλεγε την ευχή, είπε μέσα του πώς αν θέλει ο Θεός μπορεί να του δώσει την υγειά του.

Ξαφνικά βλέπει ένα ζαρκάδι αρκετά μεγάλο, πήγε κοντά του και αφού έσκυψε, σε ένδειξη σεβασμού, μέχρι την γη το κεφάλι του, έπεσε κάτω και άρχισε να σπαράζει όλο του το σώμα.

Ο π. Αγλάιος φοβήθηκε μήπως ψοφήσει κι έτρεξε στο Μοναστήρι, φώναξε τους Πατέρες και τον Κηπουρό που ήταν κοσμικός, ο οποίος άμα είδε το ζώο να σφαδάζει αμέσως το έσφαξε, το καθάρισε και οι Πατέρες της Μονής ώρισαν στον Πατέρα Αγλάιον να το μαγειρεύει λίγο λίγο και να καταλύσει να τρώει από το κρέας αυτό, διότι το έστειλε ο Θεός, σαν φάρμακο για να θεραπευθεί η αρρώστια του.

Μείνε αυθεντικός...

Σου φωνάζουν ότι ήσουν λάθος. Ίσως και να ήσουν. Αλλά πίστεψε με δεν είναι αυτό το σημαντικό. Υπάρχει κάτι άλλο σημαντικότερο. Εάν σε αυτό που έκανες ήσουν αληθινός και αυθεντικός.

Διότι τότε μονάχα μετανοούμε και αλλάζουμε στην ζωή μας όταν τα λάθη μας έχουν αυθεντικότητα. Όταν στις αποφάσεις και στις πράξεις μας κατοικούμε εμείς.

Ο μεγάλος γιός της παραβολής του Ασώτου υιού ήταν σωστός; Ναι. Αλλά όχι αληθινός, γι' αυτό και ποτέ δεν κατάλαβε τον Πατέρα του (Θεό). Ο άσωστος υιός, ήταν σωστός; Όχι. Αλλά ήταν αληθινός μέσα στην αμαρτία του. Δηλαδή ήταν αυθεντικός σε αυτό που έκανε. Γι’ αυτό και μπόρεσε να γνωρίσει την αγάπη του πατέρα του.