Όποιος πιστεύει στην Αιωνιότητα...

Είπε Γέρων: Όποιος πιστεύει στην Αιωνιότητα, στην Αθανασία της ψυχής, στην Ανάσταση των νεκρών... στέκεται ήρεμος, γαλήνιος και θαρραλέος μπροστά στο θάνατο...

πηγή

Η λαμπρότητα της ψυχής

Όταν ολόκληρος ο άνθρωπος συνενωθεί, κατά κάποιον τρόπο, με την αγάπη του Θεού, τότε και στο σώμα του σαν σε καθρέφτη, αντανακλάται η λαμπρότητα της ψυχής του.

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης

πηγή

Που βρίσκεται η ευθύνη για την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου;

Στην οικογένεια βρίσκεται μεγάλο μέρος απ’ την ευθύνη για την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου. Για ν’ απαλλαγούν τα παιδιά από διάφορα εσωτερικά προβλήματα, δεν είναι αρκετές οι συμβουλές, οι εξαναγκασμοί, η λογική κι οι απειλές. Μάλλον γίνονται χειρότερα. Η διόρθωση γίνεται με τον εξαγιασμό των γονέων.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

πηγή

Μεγαλύτερο βάσανο

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάσανο από τη σκέψη την ίδια. Δεν είναι κόλαση μεγαλύτερη από τη σκέψη η οποία είναι πλήρως αποκομμένη από τον Πλάστη και Θεό κάθε σκέψης, τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Θεό Λόγο. 

Η ανθρώπινη σκέψη χωρίς τον Κύριο και Χριστό δεν μπορεί να γνωρίσει μήτε τον εαυτό της μήτε και τον κόσμο γύρω της.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

πηγή

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Άγιος Σιλουανός: "Θα ευχόμουν να μάθω μόνον την ταπείνωση και την αγάπη του Χριστού ώστε κανέναν να μην προσβάλω αλλά να προσεύχομαι για όλους όπως για τον εαυτό μου"

Γνωρίζω ότι εις όσους παλαίουν κατά της αμαρτίας, ο Κύριος χαρίζει όχι μόνον την άφεσιν αλλά και την χάριν του Αγίου Πνεύματος, η οποία χαροποιεί και πληροί την ψυχήν με βαθείαν και γλυκείαν ειρήνην... 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερον θαύμα από το να αγαπά τις τον αμαρτωλόν εις την πτώσιν του. 

Τον άγιον είναι εύκολον να αγαπάς - είναι άξιος... 

Χαίρει ο Κύριος επί τη μετανοία των ανθρώπων. Και όλαι αι ουράνιαι δυνάμεις αναμένουν, όπως και ημείς απολαύσωμεν της γλυκύτητος της αγάπης του Θεού και ίδωμεν το κάλλος του προσώπου Αυτού... 

«Νοῦς μέ νοῦ συμπλέκεται ἀόρατα καί πολεμᾶ, δηλαδή ὁ δαιμονικός νοῦς μέ τό δικό μας»

Ὅπως εἶναι ἀδύνατο, μέσα ἀπό τόν ἴδιο σωλήνα νά περάσουν φωτιά καί νερό μαζί, ἔτσι εἶναι ἀδύνατο νά μπεῖ ἡ ἁμαρτία μέσα στήν καρδιά μας, ἄν δέν χτυπήσει πρῶτα τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μέ προσβολή μιᾶς ἁμαρτωλῆς φαντασίας.

Πρῶτα – πρῶτα, ὑπάρχει ἡ προσβολή τῆς κακῆς σκέψεως.

Δεύτερο, ὁ συνδυασμός, ὅταν ἀνακατώνονται οἱ δικοί μας καί οἱ δαιμονικοί λογισμοί.

Τρίτο, ἡ συγκατάθεση, ὅταν οἱ λογισμοί μας συσκέπτονται μέ τούς δαιμονικούς λογισμούς γιά νά διαπράξουν τό κακό.

Τα ξύλα του παπά (μία συγκλονιστική πραγματική διήγηση με κρυπτοχριστιανούς)

Πέμπτη του Πάσχα κι ο πάπα – Λευτέρης πρωί-πρωί φόρτωνε το ζώο του κι ετοιμαζόταν να κατεβεί στην Τραπεζούντα.

Την ίδια ώρα ακούστηκαν οι πρώτοι χτύποι της καμπάνας. Ο συνεφημέριός του ο πάπα – Γαβριήλ φαίνεται πως είχε αϋπνίες. Χθες ήταν η σειρά του να λειτουργήσει.

Μετά πήρε τα βουνά και τα λαγκάδια να μαζέψει ξύλα. Καί σήμερα νάτον ξημερώματα, έτοιμος να κάνει τον πραματευτή. Κανονικά όφειλε να πάει στην εκκλησιά. Τέτοια μέρα, ακόμη Πασχαλιά, που ξανακούστηκε να λείπει απ’ τη Λειτουργία! Ας όψονται, όμως, τα τόσα στόματα που περιμένουν στο σπίτι. Κάποιος έπρεπε να νοιαστεί για το καθημερινό τους…Οκτώ του έδωσε ο Θεός κι άλλα τρία ο Αναστάσης ο κουμπάρος του: Τη γυναίκα του, την πεθερά του, την «κυρά – ντουλάπα», και τον κουνιάδο του, που δεν φτουρά σε δουλειά…

Ἡ θεολογική διαθήκη τοῦ π. Γεωργίου Φλωρόφσκι

Ἀξίζει νά διαβάσουμε τό παρακάτω κείμενο τοῦ μακαριστοῦ π. Γεωργίου Φλωρόφσκι (1893-1979) πού τό τιτλοφορεῖ ὁ ἴδιος ὡς τήν «θεολογική του διαθήκη». Πρόκειται γιά ἕνα χειρόγραφο πού δέν πρόλαβε νά ὁλοκληρώσει καί βρέθηκε μετά τόν θάνατο τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θεολόγου ἀπό τόν Andrew Blane, ὁ ὁποῖος καί τό δημοσιεύει.

«Σέ μιὰ τόσο ἐπίσημη περίσταση ὅπως αὐτή, μόνο λόγια εὐχαριστίας κι εὐγνωμοσύνης ἁρμόζουν. Πράγματι, εἶμαι βαθιά συγκινημένος ἀπό αὐτό τό γενναιόδωρο δεῖγμα ἀναγνώρισης ποὺ ἡ Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου θέλησε νά μοῦ ἀπονείμει. Ὅμως, ξέρω, προφανῶς καλύτερα ἀπό ὁποιονδήποτε ἄλλο, καί τίς ἀποτυχίες μου καί τά μειονεκτήματά μου. Ξέρω πράγματι ὅτι ἤμουν ἕνας ὀκνηρός δοῦλος ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τό τέλος. Καί μάλιστα ξέρω πολύ καλά πόσα πράγματα δέν ἔχω κάνει, πράγματα ποὺ ἔπρεπε νά ἔχω κάνει, καί πόσα πολλά πράγματα ἔκανα ποὺ δέν ἔπρεπε νά κάνω.

Δέν ἔλαβα κανονική θεολογική ἐκπαίδευση (παρόλο ποὺ τό φταίξιμο δέν εἶναι δικό μου). Εἶμαι αὐτοδίδακτος στήν θεολογία, κάτι σάν ἐρασιτέχνης, αὐτοδημιούργητος – γιά νά χρησιμοποιήσω μιὰν ἀμερικανική ἔκφραση. Ἐκπαιδεύτηκα γιά νά γίνω καθηγητής ἱστορίας καί φιλοσοφίας. 

Ὄντως, τήν ἀκαδημαϊκή σταδιοδρομία μου τήν ἄρχισα ὅταν ἤμουν ἀκόμη στή Ρωσία, πρίν ἀπό πολλά χρόνια, ὡς Ἐπισκέπτης Καθηγητής τῆς Φιλοσοφίας, καί τό μόνο μάθημα ποὺ δίδαξα μ΄ αὐτή τήν ἰδιότητα στό Πανεπιστήμιο τῆς Ὀδησσοῦ ἦταν Φιλοσοφία τῶν Φυσικῶν Ἐπιστημῶν. Τή θεολογία μου δέν τήν ἔμαθα στό σχολεῖο, ἀλλά στήν Ἐκκλησία, μετέχοντας στή λατρεία της. Τήν ἄντλησα πρῶτα ἀπό τά λειτουργικά βιβλία καί, πολύ ἀργότερα, ἀπό τά γραπτά τῶν ἁγίων Πατέρων. 

Λειτουργικά (Ἄρχ. Πρωτοψάλτου Χαριλάου Ταλιαδώρου) εἰς ἦχον γ'

(Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης

σήμερα, Κυριακῇ ΣΤ' Λουκᾶν, 22 ᾽Οκτωβρίου 2017)

Χορὸς

Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον.

Χορὸς

Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ· πλήρης ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δόξης σου. Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

«Πρέπει ὁ ἀγωνιζόμενος τόν ἐσωτερικό ἀγώνα νά ἔχει κάθε στιγμή τοῦ χρόνου αὐτά τά τέσσερα: ταπείνωση, ἄκρα προσοχή, ἀντίρρηση κατά τῶν πονηρῶν λογισμῶν καί προσευχή»

Τά συστήματα τῶν θαλασσῶν τ᾿ ἀποτελεῖ πολύ νερό. Σύστημα καί δύναμη τῆς νήψεως καί τῆς νηφαλιότητας καί τῆς βαθιᾶς ψυχικῆς ἡσυχίας, καί ἄβυσσος θεωριῶν φοβερῶν καί ἀπορρήτων καί μετανοητικῆς ταπεινώσεως καί εἰλικρίνειας καί ἀγάπης, εἶναι ἡ τέλεια νήψη καί ἡ χωρίς λογισμούς εὐχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτό νά γίνεται μάλιστα ἀδιάκοπα καί πυκνά καί χωρίς νά χάνει κανείς τήν ὑπομονή του καί νά μικροψυχεῖ.

«Δέν θά μπεῖ στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν καθένας πού μέ λέει Κύριε, Κύριε, ἀλλ᾿ ὅποιος κάνει τό θέλημα τοῦ Πατέρα μου»1. Θέλημα τοῦ Πατέρα εἶναι: «Σεῖς πού ἀγαπᾶτε τό Θεό νά μισεῖτε τά πονηρά»2. Λοιπόν, μαζί μέ τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἄς μισήσομε καί τούς πονηρούς λογισμούς· καί νά, πράξομε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Παράδειγμα τέλειο πρός μίμηση καί πρότυπο γιά τό ἀνθρώπινο γένος καί ἀνάκληση τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος εἶναι ὁ Κύριός μας καί Θεός πού ἔλαβε σάρκα καί ἔβαλε ἐμπρός μας σάν ζωγραφικό πίνακα τόν πανάρετο βίο Του. Μαζί μέ ὅλα τά καλά, μᾶς ὑπέδειξε μετά τήν βάπτισή Του, ἀφοῦ ἀνέβηκε στήν ἔρημο, καί τοῦτο· ἄρχισε μέ νηστεία τόν νοητό πόλεμο ἐναντίον τοῦ διαβόλου, πού πῆγε πρός Αὐτόν ὅπως θά πήγαινε σέ ἁπλό ἄνθρωπο3. 

«Ρίζα του Ιεσσαί» – Συμβολισμοί της εικόνας

Ονομάζεται η εικόνα «Ρίζα του Ιεσσαί», διότι η Παναγία μας προέρχεται εκ του Ιεσσαί κατά σάρκα. Ο Ιεσσαί δε ήτο πατέρας του Προφητάνακτος Δαυίδ.

Εικονίζεται εις αυτήν την εικόνα η Υπεραγία Θεοτόκος ένθρονος, ενώ εκατέρωθεν Αυτής υπάρχουν οι κλάδοι ενός δένδρου. Εις το κάτω μέρος της εικόνος βλέπουμε τον Ιεσσαί εξαπλωμένον, ως να είναι η ρίζα του δένδρου, του οποίου βλέπουμε τους κλάδους, δεξιά και αριστερά του θρόνου της Παναγίας.

Εις το πρώτο σκαλί του θρόνου, και προς το κεφάλι του Ιεσσαί αναγράφεται η λέξις «Ιεσσαί» (ανορθόγραφα). Προς την μεριά δε των ποδών του Ιεσσαί αναγράφεται η χρονολογία 1790.

«Ο Θεός προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας, αλλά σέβεται και την ελευθερία μας»

“Ο Θεός είναι αγάπη, δεν είναι απλός θεατής της ζωής μας. Προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας μας που είναι, αλλά σέβεται και την ελευθερία μας. Δεν μας πιέζει.

Εμείς να έχουμε την ελπίδα μας στην πρόνοια του Θεού και, εφόσον πιστεύουμε ότι ο Θεός μας παρακολουθεί, να έχουμε θάρρος, να ριχνόμαστε στην αγάπη Του και τότε θα Τον βλέπουμε διαρκώς κοντά μας. Δεν θα φοβόμαστε μήπως παραπατήσουμε. Το σώμα του ανθρώπου, τόσο τέλειο!

Μεγάλο εργοστάσιο, πίνει νερό, πηγαίνει στο στομάχι, στα νεφρά, καθαρίζει το αίμα. Η λειτουργία της καρδιάς, ολόκληρη αντλία, οι πνεύμονες, το συκώτι, η χολή, το πάγκρεας, ο εγκέφαλος, το νευρικό σύστημα, οι αισθήσεις, η όραση, η ακοή…

Παράρτημα της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής '' Ο Όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω ''

Για την ευχή και την αλεπουδίτσα

Στην Αίγυπτο όπου υπήρχαν στη βαθιά χριστιανική αρχαιότητα πολλά μεγάλα μοναστήρια, ζούσε ένας μοναχός που ήταν φίλος με έναν αγράμματο απονήρευτο αγρότη-φελάχο. Μια μέρα ο φελάχος είπε στο μοναχό:

«Κι εγώ λατρεύω το Θεό που δημιούργησε αυτό τον κόσμο! Κάθε απόγευμα χύνω σε μια γαβάθα κατσικίσιο γάλα και το βάζω κάτω από ένα φοίνικα. Το βράδυ ο Θεός έρχεται και πίνει το γαλατάκι μου. Του αρέσει πάρα πολύ! Ούτε μια φορά δεν έμεινε κάτι στη γαβάθα».

Όταν άκουσε αυτά τα λόγια ο μοναχός, δε μπόρεσε να μη γελάσει. Καλόψυχα και κατανοητά εξήγησε στο φίλο του ότι ο Θεός δε χρειάζεται κατσικίσιο γάλα.

Τα τρία «Ουαί» της Αποκάλυψης

«Και είδον, και ήκουσα ενός αετού -πετωμένου εν μεσουρανήματι, λέγοντος φωνή μεγάλη- Ουαί, ουαί, ούαι τοις κατοικούσιν έπι της γης, εκ των λοιπών φωνών της σάλπιγγας των τριών αγγέλων των μελλόντων σαλπίζειν».

~ Ο Απόστολος Ιωάννης μετά τις πληγές και τις καταστροφές των πρώτων τεσσάρων σαλπίγγων, βλέπει στον ουρανό έναν άγγελο Κυρίου, εν σχήματι αετού, να φωνάζει με μεγάλη φωνή το «ουαί – αλλοίμονο», λόγω των επερχόμενων δεινών, πληγών, πειρασμών και καταστροφών, που πρόκειται να έλθουν επάνω σε όλους τους κατοίκους της γης, κυρίως όμως, στους αμαρτωλούς και απίστους , που δεν έχουν την υπομονή και την προστασία του Θεού για να αντέξουν τα δεινά και έτσι, θα λιποψυχούν, θα πεθαίνουν και πολλοί εξ αυτών θα αυτοκτονούν.

Τα δεινά, τις πληγές και τις καταστροφές των σαλπίγγων, που προηγήθηκαν και αυτά που θα ακολουθήσουν, θα τα ζήσουν όλοι οι κάτοικοι της γης, πιστοί και άπιστοι, ευσεβείς και αμαρτωλοί. Αυτοί όμως, που θα προστατευθούν από τον Θεό και θα αντέξουν στα δεινά, θα είναι όσοι έχουν σφραγισθεί πνευματικώς και αοράτως από το εσφαγμένον Αρνίον – Χριστόν.

Τῶν ἁγίων Πατέρων ὁ χορός

[ Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης

σήμερα, Κυριακῇ Δ' Λουκᾶν (τῶν ἁγίων Πατέρων), 15᾽Οκτωβρίου 2017 ]

Δόξα Πατρί… Ἦχος πλ. δ’

Τῶν ἁγίων Πατέρων ὁ χορός, ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων συνδραμών, Πατρός, καὶ Υἱοῦ, καὶ Πνεύματος ἁγίου, μίαν οὐσίαν ἐδογμάτισε καὶ φύσιν, καὶ τὸ μυστήριον τῆς θεολογίας, τρανῶς παρέδωκε τῇ Ἐκκλησίᾳ, οὓς εὐφημοῦντες ἐν πίστει, μακαρίσωμεν λέγοντες΄ Ὢ θεία παρεμβολή, θεηγόροι ὁπλῖται, παρατάξεως Κυρίου, ἀστέρες πολύφωτοι, τοῦ νοητοῦ στερεώματος, τῆς μυστικῆς Σιὼν οἱ ἀκαθαίρετοι πύργοι, τὰ μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου, τὰ πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου, Νικαίας τὸ καύχημα, οἰκουμένης ἀγλάϊσμα, ἐκτενῶς πρεσβεύσατε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Παράρτημα της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής '' Ο Όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω ''

               

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΤΡΟΥΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ &ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ

ΣΧΟΛΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΙΕΡΙΑΣ

"Ο ΟΣΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΕΝ ΟΛΥΜΠΩ"

Αναγνωρισμένη από το Κράτος Φ.Ε.Κ. 3498/τεύχ. Β΄/31-10-2016

Ζαλόγγου 20 & 16ης  Οκτωβρίου γωνία, 601 31 Τ.Θ. 80  Κατερίνη 

Τηλ.& Fax: 23510 45083

Α.Φ.Μ. 090075461 Δ.Ο.Υ. Κατερίνης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Κατά το Ακαδημαϊκό Έτος 2017-2018, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Γεωργίου, θα λειτουργήσει στον  Ιερό  Ναό  Παναγίας  της  Παντάνασσας  Κατερίνης Παράρτημα της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής Πιερίας «Ο Όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω», που είναι αναγνωρισμένη από το Υπουργείο Πολιτισμού και τελεί υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος.

Οι ενδιαφερόμενοι σπουδαστές του Παραρτήματος, έχοντας τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους σπουδαστές της Σχολής, θα  μπορούν  να  παρακολουθούν  μαθήματα  Βυζαντινής Μουσικής αλλά και του Παραδοσιακού Οργάνου Κανονάκι, από τον Υπεύθυνο του Παραρτήματος και Πρωτοψάλτη του Ιερού Ναού, καθηγητού κ. Δημητρίου Καραμούζα.

Οι εγγραφές και το πρόγραμμα των μαθημάτων θα γίνονται σε συνεννόηση με τον κ. Τσίκρα Μιχαήλ, στον Ι.Ν. Παντανάσσης και στα τηλέφωνα 23510 29868, 23510 75788 & 6945 930430.

Ο Διευθυντής της Σχολής

Δημήτριος Π. Μανούσης

«Ρηνούλα Ρηνούλα, ήλθε ο Χριστός να με πάρει με όλα τα τάγματα των Αγίων Του…»

~ Στήν Μονή μας, τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου ἔζησε τά τελευταῖα του χρόνια ὁ μοναχός Ἐμμανουήλ Νεοσκητιώτης, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀδελφός τοῦ πρώην Μητροπολίτου Μηθύμνης Ἰακώβου Κλεόμβροτου.

Εἶχε καί δύο ἀδελφές, οἱ ὁποῖες ἔζησαν ἀσκητικό βίο μέσα στόν κόσμο, χωρίς ποτέ νά φορέσουν τό μοναχικό σχῆμα. Θά ἀναφερθοῦμε στήν Ὁσία Ψυχή, τήν Βασιλική, ὅπως μᾶς διηγήθηκε ὁ π. Ἐμμανουήλ γά τίς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ζωῆς της.

«Τώρα θά σοῦ εἰπῶ, ὅ,τι θυμᾶμαι ἀπό τήν ζωή καί τό ὁσιακό τέλος τῆς Βασιλικῆς».

῾Η ἀδελφή μου Βασιλική, ὅπως εἴπαμε, ζοῦσε αὐστηρή ἀσκητική ζωή. ῾Υπηρετοῦσε μέ τήν ἀδελφή της τόν πατέρα μας, τόν ἀδελφό μας, τόν Δεσπότη ἐναλλάξ ὡς οἰκιακή βοηθός. ῞Ολη σχεδόν τήν ἑβδομάδα ἐνήστευε καί ζοῦσε μέ τό ἀντίδωρο καί τόν ἁγιασμό. 

Ερμηνεία της θ' Ωδής του Κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου

Ο ειρμός

«Άπας γηγενής, σκιρτάτω τω πνεύματι λαμπαδουχούμενος· πανηγυριζέτω δε, αΰλων Νόων φύσις γεραίρουσα, την ιεράν πανήγυριν της Θεομήτορος, και βοάτω· Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε, αγνή αειπάρθενε».

(Κάθε ανθρώπου που είναι πλασμένος και υπάρχει στη γη, ας σκιρτήσει το πνεύμα του, φέροντας τη λαμπάδα του Θεού. Και ας πανηγυρίζει στον ουρανό, η νοερά φύση των αγγέλων, ανυμνούσα την ιερή πανηγύρι της Θεομήτορος, και ας φωνάξει δυνατά· Να χαίρεις παμμακάριστε, Θεοτόκε, αγνή αειπάρθενε.)

Στον ειρμό της τελευταίας αυτής ωδής απευθύνεται καθολικό και παναρμόνιο μέλος στη Μητέρα του Θεού. Σ’ αυτό μετέχουν άνθρωποι και άγγελοι. Όλοι μαζί συνθέτουν ύμνο προς την αγνή Θεόπαιδα για τα θαυμαστά μεγαλεία της. Κάθε θνητός – λέγει – ας σκιρτήσει από ενθουσιασμό και θριαμβική χαρά, φέρνοντας αλλά και φωταγωγούμενος από τη λαμπάδα που άναψε στην Παρθένο η χάρη του Πνεύματος του Θεού. 

«Ὁ Θεός, μέ τήν ἀπειροδύναμη βούληση τῆς ἀγαθότητάς Του, θά μαζέψει ὅλους, καί ἀγγέλους καί ἀνθρώπους, καλούς καί κακούς»

Ὁ διάβολος, φθονώντας ἐμᾶς καί τό Θεό καί παραπείθοντας τόν ἄνθρωπο ὅτι ὁ Θεός τόν φθονεῖ1, τόν ἔκανε νά παραβεῖ τή θεία ἐντολή. Τό Θεό τόν φθόνησε, γιά νά μήν ἐκδηλωθεῖ στήν πράξη ἡ πανύμνητη δύναμή Του νά θεώνει τόν ἄνθρωπο. Τόν ἄνθρωπο ὁλοφάνερα τόν φθόνησε, γιά νά μή γίνει μέ τήν ἀρετή μέτοχος τῆς θείας δόξας. Γιατί φθονεῖ ὁ ἀκαθαρτότατος ὄχι μόνον ἐμᾶς λόγω τῆς δόξας πού μᾶς δίνει ὁ Θεός γιά τήν ἀρετή, ἀλλά καί τό Θεό λόγω τῆς πανύμνητης δυνάμεώς Του γιά τή σωτηρία μας.

Ὅπως στόν Ἀδάμ ὁ θάνατος ἦταν καταδίκη τῆς φύσεως2, ἐπειδή εἶχε ἀρχή τῆς γενέσεώς της τήν ἡδονή, ἔτσι καί ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ ἔγινε καταδίκη τῆς ἁμαρτίας3, γιατί στό Χριστό ἡ ἀνθρώπινη φύση βρῆκε πάλι τή γένεσή της καθαρή ἀπό ἡδονή.

Ἄν ἐμεῖς, πού μέ τή χάρη τοῦ Πνεύματος ἀξιωθήκαμε νά γίνομε οἶκος Θεοῦ4, ὀφείλομε νά δείχνομε τόσο μεγάλη ὑπομονή στά παθήματα πρός χάρη τῆς δικαιοσύνης γιά καταδίκη τῆς ἁμαρτίας, καί σάν νά εἴμαστε κακοῦργοι νά ὑπομένομε πρόθυμα τόν ἐπονείδιστο θάνατο, ἐνῶ εἴμαστε ἀγαθοί, τότε ποιό θά εἶναι τό τέλος ἐκείνων πού ἀπειθοῦν στό Εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ5; 

Ἕνα περιστατικό ἀπό τή ζωή τοῦ Ἁγίου Σέργιου τοῦ Ραντονέζ

"Οταν έγινε εφτά χρονών ο Βαρθολομαίος (Αγ. Σέργιος), οι γονείς του τον έστειλαν, μαζί με τον αδερφό του τον μεγαλύτερο, στο σχολείο της εκκλησίας. Ό πιο μεγάλος αδερφός του, ο Στέφανος, προχωρούσε καλά στα μαθήματα, μα ο Βαρθολομαίος δεν προόδευε καθόλου. 

Παρ' όλη την επιμέλεια καί την επιμονή πού έβαζε ο Βαρθολομαίος σε όλα του, τα μαθήματα του δεν πήγαιναν καθόλου καλά υπέφερε πολύ γι' αυτό, κι ό δάσκαλος τον τιμωρούσε από πάνω, ενώ οι γονείς του τον μάλωναν, στενοχωρημένοι. "Οταν έμενε μόνος του έβαζε τα κλάματα, μα ολ' αυτά ήταν δίχως κανένα όφελος.

Ιδού καί μια σκηνή άπ' την αγροτική ζωή του σπιτιού, πού έμεινε ζωντανή στη μνήμη του λαού, παρόλον ότι έχουνε περάσει εξακόσια χρόνια από τότε. Είχαν αφήσει τα νέα πουλάρια ελεύθερα στο δάσος, οπού καί χάθηκαν. Ό πατέρας του Βαρθολομαίου τον έστειλε να βρεί τα χαμένα, πράγμα βέβαια πού δεν θα συνέβαινε για πρώτη φορά. Το παιδί θα είχε μάθει, οπωσδήποτε, να διατρέχει τα λειβάδια καί τα δάση, ή να περπατάει στις ακρολιμνιές του Ροστώβ, φωνάζοντας τα πουλάρια του, χτυπώντας τον αέρα με το καμτσίκι του πού σφύριζε, καί κουβαλώντας ίσως χαλινάρια καί σκοινιά μαζί του. 

Παράρτημα της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής '' Ο Όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω ''

Πώς βλέπεις;

Το να βλέπει κανείς δεν είναι αμαρτία. Αμαρτία είναι να βλέπει κάποιος με φθόνο, υπερηφάνεια και απληστία.

Άγιος Αντώνιος

πηγή

Καλοκαιρία και γαλήνη

Τις βροντές και τη βροχή τις ακολουθούν η καλοκαιρία και η γαλήνη. Η ψυχή που ανακουφίστηκε από τη θλίψη με το θρήνο και δροσίστηκε με τα δάκρυα, γεύεται μια ξεχωριστή ηρεμία και ειρήνη, από τις οποίες, σαν οσμή αρωμάτων, αναδύεται και ενεργείται η καθαρή προσευχή.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

πηγή

Φωτιά σε ξερά χόρτα

Εκείνος που νικιέται από επιθυμίες και ηδονές και περνά τη ζωή του μέσα στον κόσμο, θα πέσει σύντομα μέσα στα δίχτυα της αμαρτίας. 

Και η αμαρτία όταν γίνει μια φορά, είναι φωτιά σε ξερά χόρτα, πέτρα που κυλάει στην κατηφοριά, χαράδρα που πλαταίνει τις ρεματιές· και με κάθε τρόπο ετοιμάζει την απώλεια του αμαρτωλού.

Όσιος Θεόδωρος Εδέσσης

πηγή

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Νεκροί για τον κόσμο και τη σάρκα

Ἄν μελετᾶμε καί ἐρευνᾶμε τίς θεῖες Γραφές, ὅπως μᾶς προστάζει ὁ Κύριος, τότε θά γνωρίσουμε τό δρόμο τῶν ἐντολῶν Του. Καί ἀκολουθώντας τό δρόμο αὐτό χωρίς νά στρέφουμε «εἰς τά ὀπίσω», θά φτάσουμε στή σωτηρία, πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Ἄς τρέξουμε λοιπόν πρόθυμα καί γρήγορα, χωρίς νά σηκώνουμε κανένα ἄλλο φορτίο, κανένα κοσμικό πράγμα, πού θά μᾶς ἐμποδίσει νά φτάσουμε στήν «ἄνω Ἱερουσαλήμ» καί νά δοῦμε τό Σωτήρα μας Χριστό. Ἄς νοιαστοῦμε μόνο γιά τή σωτηρία μας, γιά τίποτ᾿ ἄλλο.

Ἀλλά πῶς θά σωθοῦμε; Μέ ποιά μέσα;

Δύο είν᾿ αὐτά, ἕνα τοῦ Θεοῦ κι ἕνα δικό μας. Τό πρῶτο εἶναι ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού μᾶς στηρίζει καί μᾶς δυναμώνει στόν πνευματικό μας ἀγώνα. Τό δεύτερο εἶναι ἡ ἀπόφασή μας νά πεθάνουμε γιά τόν κόσμο καί τή σάρκα, νά περιφρονήσουμε τά κοσμικά καί σαρκικά ἔργα.

Ο άνθρωπος όταν εγκαταλείπεται από την Χάρη, γίνεται χειρότερος από τον διάβολο

Πολύς δαιμονισμός υπάρχει σήμερα στον κόσμο.

Ο διάβολος αλωνίζει, γιατί οι σημερινοί άνθρωποι του έχουν δώσει πολλά δικαιώματα και δέχονται δαιμονικές επιδράσεις φοβερές.

Έλεγε ένας πολύ σωστά: “Ο διάβολος παλιά ασχολείτο με τους ανθρώπους, τώρα δεν ασχολείται!

Τους έβαλε στον δρόμο και τους λέει: “Ώρα καλή!” και τραβάνε οι άνθρωποι!”

Είναι φοβερό! Βλέπετε, τα δαιμόνια στην χώρα των Γαδαρηνών (1), για να πάνε στα γουρούνια, ζήτησαν άδεια από τον Χριστό, γιατί τα γουρούνια δεν είχαν δώσει δικαίωμα στον διάβολο και αυτός δεν είχε δικαίωμα να μπη σ' αυτά.

Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ... Ἄξιόν ἐστιν (Λειτουργικά Κ. Πρίγγου, εἰς ἦχον πλ. δ')

(Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης

σήμερα, Κυριακῇ Β' Λουκᾶν, 1᾽Οκτωβρίου 2017)

Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ· πλήρης ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δόξης σου. Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.

***********

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Ἀγάπης σκαλοπάτια

«Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν» (Λουκ. 6,35)

Εὐχαριστῶ, ἀγαπητοί μου, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ποὺ μ᾽ ἀξιώνει καὶ πάλι νὰ κηρύξω τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ ἔχετε λίγα λεπτὰ ὑπομονή. Ὅλα τὰ εὐαγγέλια ἀλλὰ ἰδιαιτέρως τὸ σημερινὸ ἔχει τέτοιο περιεχόμενο, ποὺ ἂν ὁ κόσμος ἀποφάσιζε νὰ τὸ ἐφαρμόσῃ, δὲν θὰ χρειαζόταν τίποτε ἄλλο· τὸ κακὸ θὰ σταματοῦσε, ὁ πόλεμος θὰ ἔπαυε, εἰρήνη θὰ βασίλευε , δὲν θὰ ὑπῆρχε δυστυχία. 

Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο εἶνε μιὰ σκάλα οὐράνια ποὺ δεξιὰ καὶ ἀριστερά τηςἄγγελοι μᾶς προτρέπουν· Ἐμπρὸς προχωρεῖ τε, ἀνεβαίνετε! Ἀνεβαίνοντας τὴ σκάλα αὐτὴ μπο- ρεῖ κανεὶς νὰ φθάσῃ πιὸ ψηλὰ ἀπ᾽ τοὺς ἀστροναῦτες, ἐκεῖ ποὺ ἀκούγεται τὸ «Ἅγιος, ἅγιος,ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ τῆς δόξης σου» (Ἠσ. 6,3 καὶ θ. Λειτ). Ἤ, γιὰ νὰ ἐκφραστῶ μὲ γλῶσσα σημερινή, εἶνε ἕνα πνευματικὸ ἀσανσὲρ ποὺ ἀνεβάζει σὲ οὐράνια ὕψη. Ἡ σκάλα αὐτὴ ὀνομάζεται ἀγάπη· περὶ ἀγάπης μιλάειτὸ εὐαγγέλιο, περὶ ἀγάπης θὰ ποῦμε κ᾽ ἐμεῖς.

Ὑπάρχουν τριῶν εἰδῶν ἀγάπες· ἀγάπη φυσική, ἀγάπη ὑπερφυσική, καὶ ἀγάπη ἐκφυλισμένη - ἔκφυλη. Θὰ προσπαθήσω νὰ δώσω μιὰ εἰκόνα τῆς ἀγάπης ὅπως τὴν ἐννοεῖ τὸ εὐαγγέλιο.