Πρόγραμμα Λειτουργικής Ζωής των Ενοριών της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος, της Μεγάλης Τεσσαρακοστής 2020

Ιστορίες από το Άγιο Όρος: Η ευωδία της αιωνιότητας και η καύση των νεκρών

Επισκεφτήκαμε με έναν φίλο τον Μάκη την Ι. Μονή Φιλοθέου στο Άγιο Όρος. Το ούνιμακ μας άφησε καμιά δεκαριά έξω στο προαύλιο. Όλοι προχώρησαν προς το αρχονταρίκι εκτός από εμάς που σταθήκαμε για τσιγάρο. Κάποια στιγμή έρχεται τρέχοντας ένας νεαρός και μας λέει:

-Ελάτε γρήγορα στο Ναό βγάλαν τα Άγια Λείψανα και τα προσκυνάμε.

-Πάτερ αυτό το μεγάλο κόκαλο ποιανού είναι. Η μυρουδιά με τρύπησε τη μύτη.

-Είναι του Τιμίου Προδρόμου.

-Κι εμένα με ευωδιάζουν πότε πότε αλλά σήμερα δεν αισθάνθηκα τίποτα.

Μπήκαμε τελευταίοι, ίσα που προλάβαμε. Όταν τελειώσαμε ρωτάει ο Μάκης τον παπά.

Ας μην ποδοπατάμε τα όσια των προγόνων μας, για να μην ποδοπατηθούμε οι ίδιοι…

Ἀδελφοί μου, ἁμαρτήσαμε καὶ στὴ συνέχεια ἐξαγνιστήκαμε. Προσβάλαμε τὸν Παντοδύναμο Θεό μας, καὶ γι’ αὐτὸ τιμωρηθήκαμε. Σπιλώσαμε τὶς ψυχές μας καὶ ξεπλύναμε τὴν κάθε ἁμαρτία μας, μὲ τὸ αἷμα καὶ μὲ τὰ δάκρυά μας.

Ποδοπατήσαμε κάθε τι, ποὺ ἦταν ἱερὸ γιὰ τοὺς πατέρες μας, καὶ γι’ αὐτὸ στὴ συνέχεια ποδοπατηθήκαμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.

Ἡ καταστροφὴ μας ἦταν ἀναμενόμενη ἀφοῦ τὰ σχολεῖα μας ἦταν χωρὶς πίστη στὸ Θεό, οἱ πολιτικοί μας δὲν ἦταν ἔντιμοι, ὁ στρατός μας δὲν εἶχε πατριωτισμὸ καὶ οἱ κυβερνῆτες μας δὲν εἶχαν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι καταστράφηκαν τὰ σχολεῖα, ὁ στρατὸς καὶ ὅλο τὸ κράτος μας.

Εἴκοσι χρόνια δὲν σεβόμασταν τὶς παραδόσεις μας, καὶ τώρα οἱ ἀλλοεθνεῖς μᾶς στέρησαν τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι τους.

Κάποιος γέροντας έγραψε σε ένα χαρτάκι: «Μην κρείνετε, ίνα μη κρειθήτε… «

Κάποιος γέροντας έγραψε σε ένα χαρτάκι: Μην κρείνετε, ίνα μη κρειθήτε…

Το έγραψε επίτηδες ορθογραφικά λάθος και το έδωσε στον υποτακτικό του, για να εφαρμόσει αυτήν την εντολή του Ευαγγελίου.

Πήρε ο υποτακτικός το χαρτάκι, το διάβασε και λέει στον γέροντά του:

– Γέροντα, έκανες ορθογραφικά λάθη…

– Τι λέει παιδί μου το χαρτάκι; Μην κρίνεις…

– Λάθος είναι!

«Τους ανθρώπους θα τους ξεγελάσουμε, θα δείξουμε άλλο πρόσωπο, αλλά τα μέσα μας είναι γνωστά στο Θεό»

Οι εντολές του Θεού δεν είναι βαριές, είναι πολύ ελαφριές, ανακουφίζουν, δροσίζουν και δημιουργούν και φτιάχνουν μακαριότητα στην ψυχή του ανθρώπου. Γι’ αυτό ο Χριστός μας δεν ζήτησε πολλά πράγματα. Και στη Δευτέρα Παρουσία δεν θα πει «γιατί δεν ασκητεύσατε …».

Όχι. Θα πει «γιατί δεν ελεήσατε, γιατί δεν θρέψατε, γιατί δεν ντύσατε, γιατί δεν ανακουφίσατε το φυλακισμένο». Τι είναι αυτά; Έργα αγάπης. Γι’ αυτό είπε ο Χριστός

«Ποιος είναι αυτός που με αγαπάει; Αυτός που τηρεί τις εντολές μου. Εκείνος που δε με αγαπάει δεν τηρεί τις εντολές μου».

Με τον έλεγχο που έκανε στους εξ αριστερών, ήθελε να τους πει, ότι «εσείς δεν είχατε αγάπη και εφόσον δεν είχατε αγάπη, δεν μπορείτε να μπείτε στο νυμφώνα της αγάπης». Ο νυμφώνας της αγάπης κερδίζεται μόνο με την αγάπη και τη θυσία. Γι’ αυτό θα πρέπει, με την αγάπη και την ταπείνωση, να περάσουμε στη Βασιλεία των Ουρανών.

Ἡ Ἁγία Φωτεινή ἡ Μεγαλομάρτυς ἡ Σαμαρείτιδα

Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Φωτεινὴ καταγόταν ἀπὸ τὴν Σαμαρειτικὴ πόλη Σιχάρ. Τὶς πρῶτες πληροφορίες γιὰ τὴν Ἁγία τὶς βρίσκουμε στὸ Δ’ κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ἰωάννη Εὐαγγελίου.

Κάθε μεσημέρι πήγαινε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, στὸ πηγάδι τὸ λεγόμενο τοῦ Ἰακώβ, καὶ γέμιζε τὴν στάμνα της. Ἐκεῖ, μία ἡμέρα, συνάντησε τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος φανέρωσε σὲ αὐτὴν ὅλη τὴ ζωή της. Ὁ Κύριος εἶπε στὴν Ἁγία, ὅτι Αὐτὸς εἶναι «τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν», δηλαδὴ ἡ ἀστείρευτη πηγὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὸ τὸ «πνευμνατικὸ ὕδωρ» ἔδωσε ὁ Κύριος στὴ Σαμαρείτιδα, ἡ ὁποία βαπτίσθηκε Χριστιανὴ μεταξὺ τῶν πρώτων γυναικῶν τῆς Σαμάρειας καὶ ὀνομάσθηκε Φωτεινή.

Ἀπὸ τότε ἀφιέρωσε τὸν ἑαυτό της στὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου στὴν Ἀφρικὴ καὶ στὴ Ρώμη. Ἐκεῖ ἔλαβε καὶ μαρτυρικὸ θάνατο ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Νέρωνα (54 – 68 μ.Χ.), ὅταν αὐτὸς ἔμαθε ὅτι ἡ Ἁγία Φωτεινὴ ἔκανε Χριστιανὲς τὴν θυγατέρα του Δομνίνα καὶ μερικὲς δοῦλες της.

Θα σβήσει ο ήλιος

Σε λίγο καιρό θα σβήσει για μας ο ήλιος: Σκεπασμένοι από το μαύρο πέπλο του θανάτου, θα μείνουμε κρυμμένοι από τον ήλιο. 

Αλλά γιατί να μη μας δει ο ήλιος, όσο ζούμε, σαν τέκνα που μοιάζουν στον επουράνιο Πατέρα τους; 

«Όποιος είναι αληθινά ταπεινός δεν έχει κανένα φόβο. Αυτός που αγαπά το Θεό και το συνάνθρωπο και όταν είναι μόνος δεν είναι μόνος..»

Όποιος είναι αληθινά ταπεινός δεν έχει κανένα φόβο. Αυτός που αγαπά το Θεό και το συνάνθρωπο και όταν είναι μόνος δεν είναι μόνος.

Ο ταπεινός έχει ασφάλεια, αφοβία, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πραότητα, αγαθοσύνη, εγκράτεια, ελευθερία, χάρη.

Ένας γνήσιος χριστιανός που αγαπά, προσφέρεται, θυσιάζεται, ζει για τους άλλους, δεν μπορεί να μην είναι ταπεινός.

Ο αληθινά ταπεινός χαίρεται περισσότερο να δίνει παρά να παίρνει. Δεν έχει απαιτήσεις από τους άλλους. Τους υπομένει, τους αποδέχεται, τους καλοδέχεται, προσεύχεται γι’ αυτούς.

Έτσι δεν στενοχωρείται. Στενοχωρούμεθα με τους άλλους γιατί έχουμε πολλές απαιτήσεις από αυτούς.

Η κατάκοιτη και το θαύμα της Θείας Κοινωνίας

Παραμονή Θεοφανείων του 2000. Πρωτάγιαση (αγιασμός της παραμονής των Θεοφανείων).

Στο Πήλιουρι, ένα χωριό της Χειμάρρας της Βορείου Ηπείρου, ο ιερέας κατεβαίνει από το αυτοκίνητο που τους μετέφερε ως εκεί και ετοιμάζεται ν” αγιάση τα σπίτια.

Μία ώρα και ένα τέταρτο έκαναν με το αυτοκίνητο για να φτάσουν. Το χωριό είναι κρυμμένο πάνω στα όμορφα ιστορικά Χειμαρριώτικα βουνά. Ο δρόμος τραχύς, επικίνδυνος. Το αυτοκίνητο αγκομαχούσε να ξεκολλήση από τις λάσπες, που δημιούργησε η βροχή τις προηγούμενες ημέρες.

Είναι νέος Ιερεύς, μόλις πριν από δυό μήνες χειροτονημένος Πρεσβύτερος. Είχε έρθει από την Ελλάδα μαζί με τρεις φοιτητές για να βοηθούν στο αναλόγιο και για την μεταφορά των αναγκαίων για τις ιεροπραξίες στα χωριά της περιοχής και όπου άλλου θα χρειαζόταν.

Γλυκαίνει και την όψη του

Η εσωτερική καθαρότητα της όμορφης ψυχής του αληθινού ανθρώπου ομορφαίνει και το εξωτερικό του ανθρώπου και η θεία εκείνη γλυκύτητα της αγάπης του Θεού γλυκαίνει ακόμη και την όψη του. 

«Αυτά είναι τα βότανα που γιατρεύουν τις αμαρτίες»

Καλογερική «συνταγή» για τα θεραπευτικά «βότανα» της ψυχής απ΄τα βάθη του Μεσαίωνα, που ίσως να ισχυρίζονταν κάποιοι ότι είναι ξεπερασμένα στους μοντέρνους καιρούς μας.

Ωστόσο αν το καλοεξετάσει κανείς στην πλειοψηφία τους τα «βότανα» αυτά της Ορθόδοξης Εκκλησιαστικής μας Παράδοσης, έχουν την ρίζα τους στη Διδασκαλία του Χριστού μας και των Αποστόλων, διασώθηκαν θαυματουργικά μέσα στους αιώνες και παραμένουν διαχρονικά, αναλλοίωτα, αξεπέραστα και αποτελεσματικά για τη σωτηρία μας.

«Όπως εκείνος ο μοναχός, ό οποίος ήθελε να ιατρεύση τάς αμαρτίας του εις τούτον τον φθαρτόν αιώνα, ήλθε προς ένα μεγάλο Γέροντα και πνευματικόν ιατρόν και είπε προς αυτόν:

«Έχεις άραγε βοτάνια, τα οποία δύνανται να ιατρεύσουν τάς αμαρτίας;».

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Σκέψεις γιά τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Εἶναι γνωστὸ πὼς στὴν περίοδο αὐτὴ ἔχουμε δυὸ νηστεῖες. Εἶναι περίπου ἑπτὰ ἑβδομάδες αὐστηρῆς νηστείας καὶ μία ἡ ἑβδομάδα τῆς Τυρινῆς ποὺ προηγεῖται, ὀκτώ. Γιὰ πολλοὺς εἶναι μία εὐχάριστη καὶ ἐπιθυμητὴ περίοδος, ἐνῶ γιὰ ἄλλους εἶναι δύσκολη καὶ γιὰ ἄλλους καθόλου εὐχάριστη. Θὰ προσπαθήσουμε νὰ ποῦμε λίγες σκέψεις γιὰ τὴν περίοδο αὐτή, ὅπως τὴν ἔχουν χαρακτηρίσει οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Πρῶτα πρῶτα νὰ θυμηθοῦμε τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸ Δαμασκηνό, ποὺ κάνει μία γενικὴ παρατήρηση γιὰ τὴν ἁγία Τεσσαρακοστή. Λέγει πρὸς ὅλους μας: «Τὴν Τεσσαρακοστὴν μὴ ἐξουθενεῖτε· μίμησιν γὰρ περιέχει τῆς τοῦ Χριστοῦ πολιτείας». Εἶναι σημαντικὴ παρατήρηση αὐτή. Ὁ Χριστὸς δὲν ἐξουθενώνει, δηλ. δὲν ἀφαιρεῖ τὴ δύναμη τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Πιὸ πλατειὰ θὰ λέγαμε, δὲν περιφρονεῖ τὴν μεγάλη Τεσσαρακοστή. Δὲ λέγει πὼς ἡ περίοδος αὐτὴ δὲν εἶναι σωστή, οὔτε κοροϊδεύει τὴ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε τὴν ἀτιμάζει, οὔτε δυσανασχετεῖ μὲ τὸν ἐρχομό της, οὔτε εὔχεται νὰ περάσει γρήγορα, οὔτε καταλύει τὴ νηστεία ἐπιδεικτικὰ καὶ χωρὶς λόγο, οὔτε προπαγανδίζει πὼς οἱ καιροὶ ἄλλαξαν καὶ πρέπει νὰ ἀλλάξουμε καὶ ἐμεῖς.

Φωτίζει την ψυχή

Δύο χάριτας αποκτά κανείς, όταν αγωνίζεται κατά Θεόν. 

Μία είναι η παράκλησις του Αγίου Πνεύματος, που γεμίζει την ψυχή χαρά, ειρήνη, αγαλλίαση κ.λ.π. η δε άλλη χάρις είναι η λεγομένη πείρα των πειρασμών. 

Αυτή η χάρις της πείρας είναι ανεξίτηλος από την ψυχή, δηλαδή δεν φεύγει από τον άνθρωπο, διότι είναι ενωμένη με την καρδιά, που δέχθηκε την πείρα των πειρασμών, ενώ η πρώτη, της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, πότε έρχεται και πότε φεύγει. 

Γιατί τρώμε κόλλυβα στα μνημόσυνα

Τα κόλλυβα είναι βρασμένο σιτάρι, το όποιο σιτάρι είναι σύμβολο του ανθρώπινου σώματος, επειδή το ανθρώπινο σώμα τρέφεται και αυξάνει με το σιτάρι. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Κύριος παρομοίασε το θεουπόστατο Σώμα.. Του με το σπυρί του σιταριού, έτσι λέγοντας στο δωδέκατο κεφάλαιο του κατά Ιωάννη αγίου Ευαγγελίου: «το σπυρί του σιταριού εάν πέφτοντας στη γη δεν πεθάνει, μένει μοναχό του (και δεν πολλαπλασιάζεται) εάν όμως πεθάνει, πολύ καρπό φέρνει». 

Είπε εξάλλου και ο μακάριος Παύλος στην προς Κορινθίους Α’ επιστολή, κεφάλαιο 16: «εκείνο πού εσύ σπέρνεις δεν ζωογονείται, εάν πρώτα δεν πεθάνει» και τούτο, γιατί θάβεται στη γη το νεκρό σώμα και σαπίζει, όπως ακριβώς συμβαίνει και με’ το σπυρί του σιταριού. Παρομοιάζει δηλαδή το σώμα του Ανθρώπου με το σπόρο του σιταριού…. 

Όπως ο σπόρος αυτός, αφού θαφτεί στη γη, πεθαίνει (αποσυντίθεται), για να φυτρώσει στη συνέχεια και να αποκτήσει κορμό, φύλλα και καρπό, γενόμενος πιο όμορφος απ’ ό,τι ήταν πριν, έτσι και … 

Ο ελάχιστος χρόνος που αφιέρωνα για την σωτηρία της ψυχής μου δεν με βοηθούσε να δω την αληθινή ζωή

Ξυπνώντας άκουσα: «κάθαρση ψυχής - απομάκρυνση λογισμών».

Γνωρίζω Κύριε, πως αν η ψυχή μου δεν εξαγνιστεί και ο νους δεν απελευθερωθεί από τους λογισμούς, δεν έχω ελπίδα σωτηρίας. Στην πορεία μου προς την νοερά προσευχή έμαθα και γι' αυτούς τους λογισμούς που εργάζονται με κακία στο νου μου και στους οποίους αρχικά δεν έδινα σημασία. 

Τώρα τους αναγνωρίζω και συνειδητοποιώντας πως θα απολογηθώ ενώπιον του Δικαίου Κριτού και για τους λογισμούς μου, αγωνίζομαι με κόπο να μην επιτρέψω να εισχωρήσει τίποτε κακό στο νου μου και αν κάτι παρόλα αυτά εισχωρήσει, με τη δύναμη της προσευχής και κάπως πιο εύκολα τώρα, το απομακρύνω. 

Προσπαθώ όσο μπορώ να ελέγχω με καθαρή καρδιά και ήσυχη συνείδηση, ώστε ό,τι κάνω να γίνεται προς ωφέλεια και μόνον, ακόμη και αν στους ανθρώπους γύρω μου φαίνεται σαν κάτι το αρνητικό.

Ο νους φωτίστηκε

Ο Χριστός ήρθε στη γη με δύο ιδιότητες, την ανθρώπινη και την Θεϊκή. 

Έπασχε στα Πάθη, με το σώμα, υπέφερε. Σταυρώθηκε και παρότι ήξερε ότι θα αναστηθεί, ξεπέρασε τον πειρασμό που του έλεγαν να κατέβει από το σταυρό για να πιστέψουν ότι είναι Θεός. 

Γιατί ό,τι αγαπώ μου γίνεται ξαφνικά τόσο δύσκολο;

Ας πάρουμε μια ιδιαίτερη περίπτωση και ο Θεός να μου συγχωρήσει κάποια τολμηρά λόγια που θα πω. Τα προφέρω με φόβο.

Έχοντας αρχίσει την εν Χριστώ ζωή μου, έβλεπα σε κάθε βήμα μου, ημέρα και νύχτα, ότι παρ’ όλη τη θεωρητική μου αγάπη γι’ αυτό που ο Κύριος μας ζητά, δεν έφθανα να ζήσω όπως το παραγγέλλει στις εντολές Του.

Περιέργως, είχα την εντύπωση ότι μια κατάρα βάραινε πάνω μου:

«Γιατί ό,τι αγαπώ μου γίνεται ξαφνικά τόσο δύσκολο, ακόμη και απρόσιτο»;

Βρήκα τον Χριστό!

«Αύριο το πρωί», άρχισε να λέει ο χειρούργος, «θα σου ανοίξω την καρδιά».

-Ω γιατρέ, είπε ο μικρός ασθενής, θα βρεις το Χριστό εκεί!

Ο γιατρός έκανε πως δεν άκουσε και συνέχισε:

-Θα ανοίξω την καρδιά σου για να δω τι ζημιά έχει γίνει…

-Ναι γιατρέ, εκτός από αυτό θα βρεις και τον Χριστό μέσα στην καρδιά μου!…

Ο γιατρός κοίταξε τους γονείς του μικρού παιδιού που παρέμεναν σιωπηλοί, και συνέχισε:

-Θα δω τι ζημιά έχει και θα δω τι μπορώ να κάνω για να τη διορθώσω.

Ο μικρός όμως επέμενε:

Εκεί ο Θεός εμφανίζεται!

Εσύ κάνε αυτό που μπορείς· κάνε ό,τι μπορείς, χωρίς ν’ αγχώνεσαι, χωρίς ν’ αγωνιάς, χωρίς να ταλαιπωρείσαι. 

Αφού κάνεις αυτό που μπορείς και η συνείδησή σου σού καταμαρτυρεί ότι «έκανα ότι μπορούσα, μέχρις εδώ! Από εδώ και κάτω δεν μπορώ να κάνω τίποτα!» 

Ο πραγματικά καλλιεργημένος άνθρωπος, δεν προσβάλλει, δεν εκμεταλλεύεται, δεν μειώνει κανέναν

Τα πτυχία στους τοίχους δεν σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Δεν σου μαθαίνουν τρόπους και ευγένεια, δεν σου εξασφαλίζουν ανθρωπιά. Δεν σε κάνουν ευαίσθητο, δεν σου διδάσκουν πώς να έχεις ενσυναίσθηση και σίγουρα δεν σου μεταγγίζουν παιδεία, χαρακτήρα και αγωγή. Δεν είναι υπεύθυνα για τις αξίες σου, για τα ιδανικά σου, για τον τρόπο που βλέπεις και προσεγγίζεις τα πράγματα.

Τα πτυχία στον τοίχο δεν σου διώχνουν τα κόμπλεξ, τις ανασφάλειες και κάθε λογής συναισθηματικό σύμπλεγμα που κουβαλάς. Δεν μπορούν με μαγικό τρόπο να σε κάνουν προοδευτικό, να σε απαλλάξουν από προκαταλήψεις και να σου δώσουν το χρησμό του φιλελεύθευρου.

Τα πτυχία από μόνα τους δεν είναι απόδειξη, ότι η ψυχή σου είναι καθαρή, τα μάτια σου ανοικτά και η μυαλό σου έχει ταξιδέψει. Κανένα χαρτί δεν μπορεί να σε κάνει κάτι που δεν είσαι, κάτι που δεν έχεις πάρει από την οικογένειά σου ή από το περιβάλλον σου. 

Σε τέσσερις μορφές

Το θείο θέλημα ή η θεία βουλή, αν το αναφέρουμε κλιμακωτά, εμφανίζεται σε τέσσερις μορφές. 

Πρώτο είναι η θεία ευδοκία, «το κατ’ ευδοκίαν» θέλημα, αυτό δηλαδή που ο Θεός κατ’ εξοχήν θέλει. 

Δεύτερο είναι η οικονομία, «το κατ’ οικονομίαν» θέλημα, κατά το οποίο πατρικά υποχωρεί ο Θεός, για την αδυναμία μας. 

Θυμώνω. Τι να κάνω;

Μη λες ότι αυτά και αυτά έπαθα, ότι το και το μου είπαν, γιατί εσύ είσαι που ελέγχεις τα πάντα. Ακριβώς όπως μπορείς να σβήσεις και να ανάψεις μια σπίθα, έτσι και το θυμό μπορείς μέσα σου να τον ξανάψεις ή να τον συγκρατήσεις.

Όταν δεις εκείνον που σε στενοχωρεί ή όταν έρθουν στο νου σου όσα σου είπε ή σου έκανε και σε στενοχώρησε, να τα ξεχάσεις όλα αυτά. Κι αν τα θυμηθείς, να τα ρίχνεις στον πειρασμό.

Αντίθετα, ψάξε και βρες κάτι καλό που μπορεί να είπε ή να έκανε κάποτε. Και αν έχεις αυτά στο μυαλό σου, γρήγορα θα νικήσεις την εχθρότητα.

Και αν πρόκειται να του πεις το σφάλμα του και να κάνεις συζήτηση μαζί του, πρώτα βγάλε από μέσα σου το πάθος και σβήσε το θυμό σου, και τότε να του ζητήσεις ευθύνες και να τον ελέγξεις για τις πράξεις του. Και έτσι θα μπορέσεις εύκολα να είσαι σε θέση υπεροχής.

7 βασικές συνήθειες που έχουν οι δυστυχισμένοι άνθρωποι

Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουν την τάση να κάνουν τη ζωή τους μίζερη. Η ευτυχισμένη ή δυστυχισμένη ζωή καθορίζεται από τον τρόπο που ζει κανείς, καθώς και από τις συνήθειες που υιοθετεί και εφαρμόζει στην καθημερινότητά του.

Αυτές οι ψυχολογικές συνήθειες μπορεί είτε να οδηγήσουν σε μεγάλη ευτυχία είτε σε τεράστιο στρες και γι’ αυτό οι άνθρωποι πρέπει να προσπαθήσουν να τις εξαλείψουν από τη ζωή τους έτσι ώστε να απολαμβάνουν μια ευτυχισμένη ζωή χωρίς συναισθήματα θλίψης.

Παρακάτω περιγράφονται οι 7 βασικές ενέργειες και συνήθειες των ανθρώπων που χαρακτηρίζονται ως «δυστυχισμένοι»:

Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει

Να γιατί δεν πρέπει να τεμπελιάζεις, αλλά με προθυμία να εργάζεσαι στο αγαθό. 

Γιατί τώρα είναι καιρός εργασίας, μετά καιρός ανταποδόσεως. Στη γη πόλεμος, στον ουρανό ανάπαυση. 

Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω

Πολυέλεος Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω (επιλογή στίχων)

(Σύλλογος Ἱεροψαλτῶν Ν. Πιερίας '' ὁ ὅσιος Διονύσιος ὁ ἐν Ὀλύμπῳ ''

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Έγινε κακή συνήθεια

Δεν προσέχουμε τα δικά μας ελαττώματα και τις αμαρτίες, ενώ στους άλλους βρίσκουμε πολλά σφάλματα. 

Ψάχνουμε να τα βρούμε και όταν τα βρίσκουμε, πάμε και τα διαλαλούμε σε όλον τον κόσμο. 

Τι σημαίνει Αγαπώ τον Χριστό;

Η μόνη απόδειξη ότι πράγματι αγαπώ τον Χριστό και τις εντολές Του, είναι ότι βλέπω μέσα μου ότι καρδιακά, και όχι μόνο, παραβαίνω όλες τις εντολές Του καθημερινά.

Αυτή η αίσθηση μού γεννά πόθο επιστροφής στην αγκαλιά του Θεού, αποκατάστασης της αγάπης μου στον Θεό και καθημερινής θεραπείας μου, αφού οι παραβάσεις των αγίων εντολών Του με ένωσαν με τον πειρασμό και διατάραξαν την πνευματική μου υγεία.

Αντί να ζω την αγάπη, την χαρά και την ειρήνη του Αγίου Πνεύματος, είμαι γεμάτος παράπονα, ταραχή, οργή και θλίψη έως κατάθλιψη.

Ο πόθος επιστροφής στην αγάπη του Θεού μου δίνει από τον Χριστό το Μυστήριο της Μετανοίας όπου κυρίαρχο είναι το Άγιο Πνεύμα και όχι η εγκεφαλική προσέγγιση της αμαρτωλότητάς μου.

Η ταπεινοφροσύνη θα φέρει όλες τις αρετές

Ποιος από μας μπορεί να βάλει το χέρι του εκεί πάνω στη φλόγα του αναμμένου κεριού και να το αφήσει επί πέντε λεπτά; Δεν μπορούμε. Και γιατί άλλοι έμπαιναν στην αναμμένη κάμινο και περπατούσαν μέσα στις φλόγες σαν σε ωραίο περιβόλι;

Οι άγιοι μάρτυρες πώς μπόρεσαν να μπουν μέσα στα πυρωμένα τηγάνια, πάνω στις σούβλες, στους τροχούς, στα άλλα τρομερά βασανιστήρια, που εμείς ούτε να ακούσουμε δεν μπορούμε; 

Εμείς λίγο να κακοπαθήσουμε, μια μέρα, δυο να νηστέψουμε, φοβόμαστε μην αρρωστήσουμε, μην αδυνατίσουμε, και δειλιάζουμε. Οι άγιοι Πατέρες πώς έκαμαν εκείνους τους φοβερούς αγώνες υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, πάνω στα βουνά, μέσα στις σπηλιές; Γιατί μπορούσαν και τα υπέμεναν όλα αυτά; 

Ποιά συγχώρηση θα έχουμε;

Αν, για παράδειγμα, εξετάσει ο Θεός τη ραθυμία που επιδεικνύουμε την ώρα της προσευχής και την ολιγωρία και το ότι, ενώ στεκόμαστε ενώπιον Του και τον παρακαλούμε, δεν Του αποδίδουμε ούτε τόση ευλάβεια και τιμή,

Ποικίλα τεχνάσματα

Η αυτόβουλη, η επινοημένη, η πλαστή ταπεινοφροσύνη είναι ένα σύνολο αναρίθμητων και ποικίλων τεχνασμάτων, με τα οποία η ανθρώπινη υπερηφάνεια προσπαθεί να υποκλέψει τη δόξα της ταπεινοφροσύνης από τον τυφλωμένο κόσμο, τον κόσμο που αγαπά τα δικά του, τον κόσμο που εγκωμιάζει το ελάττωμα,

»Κάποιος πήγε στην κόλαση, και ήθελε να χτίσει εκεί ναό…»

«Κάποιος πήγε στην κόλαση, αλλά όμως ήθελε να υπάρχει εκεί ναός για να προσεύχεται. Παρά την αμαρτωλότητά του αγαπούσε τον Θεό και ήθελε να προσεύχεται. 

Άρχισε να μετρά τον χώρο για να κάνει θεμέλια…

Ένας διάβολος τον ρώτησε τι κάνει; Εκείνος απάντησε: «Θέλω να κτίσω ιερό ναό για να προσεύχομαι».

Ανησύχησε ο διάβολος γιατί δεν ήταν δυνατόν να κτιστεί ναός στην κόλαση και προσπάθησε να τον εμποδίσει. Δεν το κατόρθωσε και φώναξε και άλλους δαίμονες! Ούτε αυτοί μπόρεσαν. Το ανέφεραν στον αρχηγό τους…

''Φώτια 2020'': Θεατρικό Αναλόγιο «Πέτρος ο Πελοποννήσιος, ο μέγας μουσικοδιδάσκαλος»

Ένα λυρικό ταξίδι γνωριμίας με τον «Πέτρο τον Πελοποννήσιο, τον μέγα μουσικοδιδάσκαλο».

«Νά κοιτάξουμε νά διορθωθοῦμε, γιά νά δικαιοῦμαστε τήν θεία βοήθεια»

«Νά κοιτάξουμε νὰ διορθωθοῦμε, γιὰ νὰ δικαιοῦμαστε

τὴν θεία βοήθεια».

ἂγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Σήμερα εἶναι καιρὸς νὰ ἑτοιμασθοῦν οἱ ψυχές, γιατί, ἂν συμβῆ κάτι, δὲν ξέρω τί θὰ γίνη. Εἴθε νὰ μὴν ἐπιτρέψη ὁ Θεὸς νὰ ἔρθουν δύσκολες μέρες, ἀλλὰ ἂν ἔρθουν, μὲ ἕναν μικρὸ «σεισμό», μὲ ἕνα «τράνταγμα», θὰ σωριάσουν ὁλόκληρες πόλεις καί οἰκογένειες, γιατί ὁ καθένας θὰ πάη νὰ σώση τὸν ἑαυτό του καὶ θὰ τραβήξη τὴν πορεία του.

Χρειάζεται πολλὴ προσοχή, γιὰ νὰ μὴ μᾶς ἐγκατάλειψη ὁ Θεός. Οι ψυχὲς νὰ ἔχουν πνευματικό. Θά γίνη μεγάλο «τράνταγμα». Τόσα σᾶς λέω, τόσο σκληρὰ ἔχω μιλήσει!...

Ἐμένα ἂν κάτι μοῦ ἔλεγαν, θὰ προβληματιζόμουν. Θὰ σκεφτόμουν γιατί μου τὸ εἶπαν, τί ἤθελαν. Γιὰ νὰ μὴν πῶ βράδυα, ἕνα βράδυ δὲν θὰ κοιμόμουν. Άν δὲν ἔβλεπα τὰ δύσκολα χρόνια πού ἔρχονται, δὲν θὰ ἀνησυχοῦσα τόσο. Αλλά αὐτὸ που βλέπω εἶναι ὅτι ἀργότερα θὰ δυσκολευθῆτε πολύ. Δὲν μὲ καταλαβαίνετε. Τότε θὰ μὲ καταλάβετε.

Μη το ξεχνάς! Είσαι Ορθόδοξος Έλλην!

Δυστυχώς, πολλοί το λησμονούν ή και το… προδίδουν! Αλλά τ’ όνομά σου μήπως το λησμονάς; Ποιος λησμόνησε ποτέ τ’ όνομά του; Ποιος λογικός αγνοεί τα στοιχεία της ταυτότητάς του;

Μη το ξεχνάς! Είσαι Ορθόδοξος Έλλην. Έχεις τον ωραιότερο και υψηλότερο και τιμητικότερο τίτλο στον κόσμο. Και μην ανησυχείς! Δεν πρόκειται για σχήματα λόγου ή για σωβινισμούς! Ποτέ. Αυτή είναι μια ιστορική αλήθεια, γι’ αυτό είναι και γνήσια και αυθεντική και αναμφισβήτητη.

Από τότε, που κηρύχτηκε στην Ελλάδα ο Ιησούς Χριστός, ο αληθινός Θεός και Σωτήρας του κόσμου, οι θεοί του μύθου και της πλάνης, εκθρονίστηκαν από τον Όλυμπο και χάθηκαν στης απάτης το έρεβος. Από τότε, «η Χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο» (Ιω. Α’ 17). «Ο Ελληνισμός έχει αποκτήσει αιώνιο χαρακτήρα μέσα στην Εκκλησία», γράφει ο π. Γ. Φλωρόφσκυ. «Ένας μόνο τρόπος υπάρχει, για να είναι η θεολογία μας καθολική: να είναι Ελληνική».

Ακούν μέσα τους

Όταν θέλετε να μάθετε το θέλημα του Θεού, να αφήνετε τελείως το δικό σας μαζί με κάθε άλλη σκέψη ή πρόγραμμα και με πολλή ταπείνωση να ζητάτε στην προσευχή σας την επίγνωση αυτού. 

Και ό,τι θα σχηματιστεί ή θα βαρύνει στην καρδιά σας, κάμετέ το και θα είναι κατά Θεόν. 

«Νιώθεις τι σημαίνει ότι δεν σε λυπήθηκε ο Θεός…» Τα παθήματα δρόμος προς τη σωτηρία

Δέν ἀμφιβάλλω καθόλου γι’ αὐτό πού θά πῶ τώρα. Ὑπάρχουν περιπτώσεις πού ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά σοῦ ἔρθει κάτι, γιά τό ὁποῖο λές: «Θεέ μου, ἄς ἔρχονταν ὅλα, ἀλλά αὐτό νά ἔλειπε». Καί αὐτό μπορεῖ νά εἶναι ἕνα ἀτύχημα, μιά συμφορά, μιά ἀδικία, μιά καταστροφή.

Ἤ μπορεῖ νά εἶναι κάτι ἐντελῶς μέσα στήν ψυχή σου, πού κανένας δέν τό παίρνει εἴδηση, ἀλλά γιά σένα εἶναι τό χειρότερο πού θά μποροῦσε νά ὑπάρχει μέσα σου. Ὅπως εἶπα, φθάνει κανείς μέχρι τοῦ σημείου νά πεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ: «ὅλα τά ἄλλα, Θεέ μου, κι ἄν ἔρχονταν, καλῶς τα νά ἔρχονταν, ἀλλά αὐτό νά μήν ἐρχόταν, Θεέ μου». Ὄχι ἁπλῶς λέει κανείς ὅτι εἶναι βαρύ, ἀλλά δέν θά ἤθελε κάν νά ἔρθει.

Ὅμως, ἄν τελικά κανείς πεῖ «νά ’ναι εὐλογημένο, Θεέ μου» καί παραδοθεῖ στόν Θεό, βλέπει μετά -ὅπως εἶπα προηγουμένως, δέν ἀμφιβάλλω καθόλου γι’ αὐτό πού θά πῶ- ὅτι τό καλό πού βγῆκε ἀπό αὐτό καί συντελέσθηκε μέσα του ὄχι ἁπλῶς εἶναι μεγάλο καλό, σπουδαῖο καλό, ἀποκάλυψη πραγματική στήν ψυχή, ἀλλά δέν θά ἔβγαινε αὐτό τό μεγάλο καλό, ἄν δέν συνέβαινε ἐκεῖνο τό ὁποῖο δέν τό ἤθελε κανείς μέ τίποτε νά ἔρθει, καί γιά τό ὁποῖο ἔλεγε: 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου

Φαρισαῖοι, ταπεινωθῆτε

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, ῥίξουμε μιὰ ματιὰ γύρω στὴ φύσι, θὰ δοῦμε κάτι ἐκπληκτικό·ὅτι ὅλα τὰ δημιουργήματα προσεύχονται, καθένα μὲ τὸν τρόπο του. Ἡ θάλασσα εὐχαριστεῖ τὸ Θεὸ μὲ τὸ φλοῖσβο τῶν κυμάτων της, τὸ ῥυάκι μὲ τὸ κελάρυσμά του, τὰ δέντρα μὲ τὸ θρόισμα τῶν φύλλων τους, τὰ πουλιὰ μὲ τὴ μελῳδία τους, τὰ ἄστρα μὲ τὸ φῶς τους ποὺ τρεμοσβήνει… Εἴδατε καὶ τὴν ὄρνιθα ὅταν πίνῃ νερό; σὲ κάθε γουλιὰ σηκώνει τὸ κεφάλι ψηλά, σὰ νὰ λέῃ «Θεέ μου, σ᾿ εὐχαριστῶ».

Ἀπὸ τὸ ἱερὸ αὐτὸ προσκλητήριο μποροῦσε ν᾿ ἀπουσιάζῃ ὁ ἄνθρωπος; Καὶ ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται. Ἀπὸ τὰ παιδικά μας χρόνια ἡ καλὴ μητέρα μᾶς ἔμαθε νὰ σταυρώνουμε τὰ χεράκια μπροστὰ στὸ εἰκόνισμα τῆς Παναγιᾶς καὶ νὰ ψελλίζουμε μιὰ ἁπλῆ προσευχὴ στὸν οὐράνιο Πατέρα – ἀλησμόνητες στιγμές. Ἀργότερα μάθαμε κοντὰ στ᾿ ἄλλα παιδιὰ νὰ ἀπαγγέλλουμε στὴν ἐκκλησία τὸ «Πάτερ ἡμῶν» καὶ τὸ «Πιστεύω» καὶ μαζὶ μὲ ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα νὰ παρακαλοῦμε τὸν Κύριό μας.

Ἡ εὐγενέστερη ἐκδήλωσι τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς εἶνε ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς . Τὸ κτίσμα ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ Δημιουργό του. Εἶνε ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ εὐχαριστήσῃ γιὰ τὶς τόσες εὐεργεσίες, ἀλλὰ καὶ ἡ στιγμὴ πού, γεμᾶτος θλῖψι καὶ μὴ ἔχοντας ἐλπίδα βοηθείας, καταφεύγει στὴν παντοδυναμία του καὶ ζητάει βοήθεια καὶ προστασία.

† Κυριακῇ 9 Φεβρουαρίου 2020 (Τελώνου και Φαρισαίου)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν 

Κεφ. ιη' : 10-14

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην· Ἂνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι· ὁ εἷς Φαρισαῖος, καὶ ὁ ἕτερος Τελώνης. Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· Ὁ Θεός εὐχαριστῶ σοι, ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ Τελώνης. Νηστεύω δὶς τοῦ Σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. Καὶ ὁ Τελώνης μακρόθεν ἑστὼς, οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ. Λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ἢ ἐκεῖνος.

Το καντήλι στους τάφους δεν είναι απλώς μία συνήθεια – Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος ύπαρξής του

Όταν περνάει κανείς βράδυ έξω από ένα νεκροταφείο δεν μπορεί να μην του τραβήξουν την προσοχή τα καντήλια που είναι αναμμένα.

Έχουμε συνηθίσει στους τάφους να ανάβουμε κεριά και να διατηρούμε ένα καντήλι αναμμένο συνέχεια. Πρέπει να γίνεται αυτό;

Το άναμα του καντηλιού στους τάφους των κεκοιμημένων μας, αλλά και γενικά στα σπίτια των χριστιανών δεν έχει να κάνει με μια φολκλοριστική διαιώνιση κάποιας τυπικής παραδόσεως. To καντήλι είναι σύμβολο και το φως που εκπέμπει συμβολίζει το φώς του Χριστού, την ίδια την παρουσία του Κυρίου στη ζωή μας, άλλα και την ελπίδα για την αιώνια ζωή, τη ζωή όπως λέγεται του ανεσπέρου φωτός.

Τι είναι ο αόρατος πόλεμος;

Αφού είναι αόρατος δεν τον βλέπουμε.

Μόνο οι πραγματικοί αγωνιστές τον γνωρίζουν από τις ενέργειες και τα αποτελέσματά του. Μάρτυρας αψευδής γι’ αυτό ο Απ. Παύλος: «Ου γαρ τα νοήματα αυτού αγνοούμεν» (Β’ Κορ. 2,11), λέγει μιλώντας για τις μεθοδείες του διαβόλου.

Αόρατος πόλεμος υπάρχει εξαιτίας της περιεκτικής διαστροφής, που αντιστέκεται στην τήρηση του θείου νόμου, του θείου θελήματος.

Κάθε τι, που συνιστά και συνδέει τον παρόντα κόσμο, γίνεται με τη σκέψη, την απόφαση.

Τα φώτα και τα πολύφωτα

Όλη η βάση είναι ο θείος φωτισμός. Και αν έρθει ο θείος φωτισμός, τότε ο άνθρωπος αναπαύει και το περιβάλλον του και ο ίδιος εξελίσσεται πνευματικά. 

Γι’ αυτό καλά είναι τα φώτα και τα πολύφωτα, οι εφευρέσεις του εγκεφάλου, αλλά ανώτερο είναι το θείο φως της Χάριτος του Θεού, το οποίο φωτίζει τον άνθρωπο. 

Ένα λυρικό ταξίδι γνωριμίας με τον «Πέτρο τον Πελοποννήσιο, τον μέγα μουσικοδιδάσκαλο» σήμερα στο αμφιθέατρο του Πνευματικού Κέντρου της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος «Ο Άγιος Φώτιος».

Ένα λυρικό ταξίδι γνωριμίας με τον «Πέτρο τον Πελοποννήσιο, τον μέγα μουσικοδιδάσκαλο» θα παρουσιάσει η Ιερά Μητρόπολη Κίτρους.

«Αλκυονίδες μέρες, 1731. Σε ένα άσημο χωριό της Πελοποννήσου γεννιέται ένα παιδί που έμελλε να γράψει την πιο λαμπρή σελίδα στην ιστορία της εκκλησιαστικής μουσικής και εξωτερικής μουσικής στα χρόνια μετά την Άλωση».

Χορωδοί και ηθοποιός, ανιχνεύοντας τα γεγονότα και τα πρόσωπα του 18ου αιώνα, επιχειρούν να φωτίσουν την ζωή και να σκιαγραφήσουν την προσωπικότητα του ιδιοφυούς μουσικού που με το έργο του επηρέασε καταλυτικά μια ολόκληρη εποχή.

Ισότιμος με τα ζώα

Χωρίς την ελευθερία ο άνθρωπος θα ήταν ισότιμος προς τα υπόλοιπα ζώα. 

Η δουλεία θα υπέτασσε τις ενέργειές του και θα έβαζε τις σκέψεις του σε περιορισμένο κύκλο, εντός του οποίου θα περιστρεφόταν εγκλωβισμένος. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

† Κυριακῇ 2 Φεβρουαρίου 2020

† Ἡ Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν

Κεφ. β' : 22-40

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνήγαγον οἱ γονεῖς τὸ παιδίον ᾿Ιησοῦν εἰς ῾Ιεροσόλυμα, παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου· ὅτι «πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν, ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται», καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν, κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων, ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν. Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν ῾Ιερουσαλήμ, ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ ᾿Ισραήλ, καὶ Πνεῦμα ῞Αγιον ἦν ἐπ᾿ αὐτόν· καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον, πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου. Καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν, καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον ᾿Ιησοῦν, τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ, καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν, καὶ εἶπε· Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου, ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν· φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καὶ δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ. Καὶ ἦν ᾿Ιωσὴφ καὶ ἡ Μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ.

Ο υπάκουος μοναχός (Θαυμαστή ιστορία!)

Κάπου στον Άγιον Όρος, στη Σκήτη της Αγίας Άννας, υπάρχει μια Καλύβη (κελί με εκκλησούλα) που είναι αφιερωμένη στους Ταξιάρχες, δηλαδή στους Αρχαγγέλους. Σ΄ αυτήν ζούσαν ο γέροντας ιερομόναχος κι ο υποτακτικός του, ο Μιχαήλ.

Κάποια μέρα ο γέροντας έστειλε τον Μιχαήλ στη Δάφνη για κάποια δουλειά, αλλά ξεπροβοδίζοντάς τον του είπε:

– Παιδί μου, να τελειώσεις την εργασία σου και να γυρίσεις πίσω αμέσως. Το βράδυ πρέπει να βρίσκεσαι πίσω, στην Καλύβη μας.

– Να ΄ναι ευλογημένο, γέροντα!