Κάντε Προσευχή και θα δείτε Θαύματα

Προσευχή: Έχουμε μεγάλο και σκληρό αγώνα πρέπει να νικηθούν οι δαίμονες και πρέπει να νικήσει ο χριστιανισμός η Ελπίδα σας στο Θεό!

Να έχεις πίστη στο Θεό και να κάνεις προσευχή και ο Θεός θα βοηθήσει περισσότερο από δικηγόρους και περισσότερο από ανθρώπους. Του κόσμου τους ανθρώπους να έχεις, άμα ο Θεός δεν θέλει, δεν γίνεται τίποτα.

Όσα και να πούμε, χιλιάδες κηρύγματα να ακούσετε, αν δεν έρθει το άγιο Πνεύμα για να μας στερεώσει, να μας στηρίξει και να μας βοηθήσει, αν δεν έρθει η χάρις του Θεού, τίποτε δεν κάνουμε.

Γι’ αυτό λέει ο απόστολος Παύλος· «Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και πατήρ ημών, ο αγαπήσας ημάς και δους παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι, παρακαλέσαι υμών τάς καρδίας και στήριξαι υμάς εν παντί λόγω και έργω αγαθώ» (Β' Θεσ. 2,16-17).

Περνάει μέσα

Όσοι αγαπούν την ανθρώπινη δόξα και την άνεση του σώματος, έχουν δώσει ήδη είσοδο στο διάβολο. 

Και αυτός αφού βρει την είσοδο που θέλει, περνάει μέσα στον άνθρωπο τα δικά του κακά. 

Από την άνεση του καναπέ, στον στίβο της ασκήσεως

Ζούμε σε μια εποχή αντι-ασκητική. Ό,τι μελετάμε από τους πατέρες και ακούμε από ομιλίες σχετικά με την άσκηση απομακρυνόμαστε.

Σε μια εποχή που όλα κατευθύνονται από κουμπιά και φωνητικές εντολές νομίζουμε ότι με αυτόν τον τρόπο θα πάμε στην Βασιλεία των Ουρανών.

Μας ελκύουν εύκολοι δρόμοι, άνετα μονοπάτια, ακούραστες διαδρομές και νομίζουμε ότι εκεί είναι ο Χριστός αλλά τελικά εκεί βρίσκεται ένας καθρέφτης που είναι το είδωλο της φιλαυτίας μας.

Όταν ακούμε για Γολγοθά, νηστεία, αγρυπνία, για κόπο και αγώνα τα θεωρούμε ακραία ή μοναχικά κατορθώματα.

Δυστυχώς έχουμε λάθος θέαση των πραγμάτων περί σωτηρίας.

Είναι η ρίζα και η πηγή

Πράγματι δεν μπορούμε να αισθανθούμε πρώτα τη χαρά, αν δεν θεωρήσουμε πρώτα ότι είναι δική μας η χαρά των άλλων και αν δεν λογαριάσουμε ότι είναι δικά μας τα αγαθά των συνανθρώπων μας. 

Και αυτά δεν είναι δυνατό ποτέ να φανούν από τίποτε άλλο, αν δεν μας κυριέψει η δύναμη της αγάπης. Η αγάπη είναι η ρίζα, η πηγή και η μητέρα όλων των αγαθών. 

Όταν το πιστέψεις, τότε μόνο θα το δεις να υλοποιείται...

Όταν το πιστέψεις, τότε μόνο θα το δεις να υλοποιείται. Το θαύμα έρχεται μέσα από την πίστη και τη γνώση αυτή. Δε φτάνει όμως να το γνωρίζεις αυτό, μόνο με το μυαλό.

Το θαύμα ζητά τη συμμετοχή της καρδιάς. Oταν η καρδιά ενωθεί με το νου, τότε συντελείται το θαύμα.

Όσο όμως επιτρέπεις στο “εγώ” σου να εμποδίζει αυτή την ένωση, το θαύμα ακόμα θα το περιμένεις να συμβεί.

Όταν καταθέσεις εκεί που γνωρίζεις χωρίς αντιστάσεις το εγώ σου και το φορτίο που δεν μπορείς να κουβαλήσεις, τότε το θαύμα θα το λάβεις στη ζωή σου!

Σημεία του αληθώς μετανοούντος κατά τον Όσιο Ιωάννη της Κλίμακος

Καίριο σημείο και αψευδές κριτήριο της αληθούς μετανοίας μέσα μας είναι η έλλειψη βιασύνης, η απουσία της ανυπομονησίας. Αυτός που «επίασε» σωστά τα πράγματα γνωρίζει πως η αλλαγή του ανθρώπου απαιτεί αγώνα χρόνιο, υπομονή και χάρη από τον Θεό. 

Δεν είναι μηχανιστικό αποτέλεσμα εφαρμογής κανονισμών. Ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος αναγνώρισε αληθινή μετάνοια σ’ εκείνους που αντίκρισε «κατακαμπτόμενους έως τέλους της εαυτών ζωής». 

Έσκυβαν με καρτερία τον αυχένα τους έως τέλους της ζωής τους. Πολλοί από εμάς απελπιζόμαστε, διότι εγωιστικά κινούμενοι θέλουμε να δοκιμάσουμε ταχύτατα και δίχως πολλούς πόνους και κόπους τους γλυκούς καρπούς της μετανοίας.

Η μητέρα μας!

Η Εκκλησία είναι η μητέρα μας! Μην αφήνετε την Εκκλησία, διότι ενούμεθα δι’ αυτής με τον Χριστό. 

Εδώ μέσα στην Εκκλησία συναρμονίζονται η Μάρθα και η Μαρία, δηλ. οι πνευματικές και υλικές ενασχολήσεις. 

Τις νύχτες στο Άγιον Όρος δεν φωτίζει μόνο το φως του φεγγαριού…

Τις νύχτες στο Άγιον Όρος δεν φωτίζει μόνο το φως του φεγγαριού…

Υπάρχει το άλλο Φως…το ανέσπερο…το αιώνιο…που το νιώθεις με τα άλλα μάτια…

Το αισθάνεσαι….

Έρχεται από την αιωνιότητα και κατακλύζει το γήινο χωροχρόνο ενώνοντας την Γη με τον Ουρανό

Από καιρό έχω καταλάβει ότι ο κύριος χρόνος για την προσευχή είναι στο δρόμο. 

Προσευχόμενοι στη σιωπή

[…] Στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ ’70, μία κοινότητα Γαλλίδων Ρωμαιοκαθολικῶν μοναχῶν προσκάλεσε τὴν οἰκογένειά μας νὰ ζήσει ἀνάμεσά τους. Ἦταν ἡ περίοδος ποὺ προσερχόμασταν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Οἱ μοναχὲς εἶχαν βαθιὰ διαποτιστεῖ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη λειτουργικὴ καὶ ἀσκητικὴ παράδοση σὲ σημεῖο ποὺ πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς ἀνυπομονοῦσαν νὰ γίνουν καὶ ἐκεῖνες Ὀρθόδοξες. Ἡ πιὸ ὄμορφη ἀνάμνηση ἀπὸ τὰ τρία χρόνια ποὺ περάσαμε ἀνάμεσά τους εἶναι ἡ βραδυνῆ Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ. Μισὴ ὥρα πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς Ἀκολουθίας, οἱ ἀδελφὲς καὶ οἱ φιλοξενούμενοί τους ἄρχιζαν νὰ μπαίνουν στὸ παρεκκλήσι. 

Προσκυνοῦσαν τὶς εἰκόνες, γονάτιζαν στὸ χαλάκι καί, ἀκουμπώντας πίσω στὶς φτέρνες, προσεύχονταν μέσα στὴ βραδυνὴ ἡσυχία. Μετὰ τὴν ἀκολουθία, ὅσοι μποροῦσαν παρέμεναν. Γονάτιζαν καὶ πάλι στὸ σχοινένιο τραχὺ χαλί, βολεύονταν ἀκουμπώντας στὶς φτέρνες, ἔκλιναν τὸ κεφάλι καὶ προσεύχονταν. Ἡ σιωπὴ μέσα στὸν χῶρο ἦταν «χειροπιαστή».

Θα ήταν πολύ δύσκολα

Πόσο ο Θεός μας αγαπά! Αυτά που γίνονται σήμερα και αυτά που σκέφτονται να κάνουν, αν γίνονταν πριν από είκοσι χρόνια που είχε περισσότερη πνευματική άγνοια ο κόσμος, θα ήταν πολύ δύσκολα. 

Ξέρουμε ότι μας αγαπάει

Να μη μας χωρίζει απ’ τον Χριστό η αμαρτία. Να του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». 

Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί. 

Δεν έχουν καμιά σχέση

Προσέχετε τον εγωισμό, που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερ’ από ένα δίκαιο έλεγχο. 

Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της ψυχής μας. 

Καθένας χαράζει τον προσωπικό δρόμο της ευτυχίας και σωτηρίας του

Εχω βρεθεί μπροστά σε ζευγάρια με τα παιδιά τους. Και λέει ένας απ’ τους δύο συζύγους «Αχ, πάτερ, σας ζηλεύω! Σας καμαρώνω που τα αφήσατε όλα και είστε έτσι όπως είστε. Μακάρι να ‘μασταν κι εμείς σαν κι εσάς». 

Ακου λογική! Γιατί να είστε σαν κι εμένα, ρε παιδιά; Τι είναι αυτό που κάνω εγώ και δεν μπορείτε να κάνετε κι εσείς; Αναφέρονται στο συγκεκριμένο θέμα της ερωτικής αποχής κυρίως. Διότι, αν το καλοσκεφτείς, όλα τ’ άλλα μπορείτε να τα κάνετε κι εσείς οι παντρεμένοι.

Δεν σε εμποδίζει κανείς να κάνεις ό,τι κάνει ο άγαμος. Μήπως ζηλεύεις την προσευχή του; Μα την προσευχή του μπορείς να την κάνεις κι εσύ. Κλείσε την τηλεόραση και κάνε! Τι είναι αυτό που ζηλεύεις; Γιατί τόση ζήλια; Για ψάξε να βρεις τι αληθινά ζηλεύεις. Λυπηρές καταστάσεις… 

Πολέμησέ τον

Εάν ο εχθρός σου φέρει λογισμούς άτοπους και ενάντιους και αμέλεια στην πνευματική σου εργασία, ή και ό,τι άλλο εναντίον της σωτηρίας της ψυχής σου και της αγάπης του Χριστού και του θείου πόθου, με ό,τι συμβαίνει να βλέπεις ή να ακούς, επειδή ζεις στον κόσμο,

Τί δέν μᾶς ἀφήνει νά σηκώσουμε κεφάλι...

Ὅ,τι ἀγαπᾶ κάποιος ἀπὸ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, αὐτὸ καταβαραίνει τὸν νοῦ του καὶ τὸν δεσμεύει καὶ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ σηκώσει κεφάλι.

Σὲ αὐτὸν τὸ σταθμὸ καὶ τὴ ροπὴ καὶ τὸ ζύγι τῆς κακίας δοκιμάζεται ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, Χριστιανοὶ τῶν πόλεων καὶ τῶν βουνῶν, τῶν μονῶν, τῶν ἀγρῶν ἢ τῶν ἐρήμων, ὅτι δελεαζόμενος ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ δικό του προσωπικὸ θέλημα, ἀγαπᾶ κάποιο πράγμα ἤ πάθος, καὶ δένεται σὲ αὐτὸ ἡ ἀγάπη του, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν προσφέρεται ὅλη στὸν Θεό.

Ἄλλος ἀγάπησε κτήματα,

ἄλλος χρυσὸ ἢ ἄργυρο,

ἄλλος τὴν κοιλιά του ἤ τὶς σαρκικὲς ἐπιθυμίες,

ἄλλος τὴν κοσμικὴ σοφία γιὰ τὴν δόξα τῶν ἀνθρώπων,

ἄλλος ἐξουσία, δόξα καὶ τιμές,

ἄλλος ὀργὴ καὶ μῆνιν,

Μη βιάζεσαι

Για να απαλλάξεις τη ψυχή σου από το βαρύ φορτίο του διαβόλου και να εξαλείψεις τη φωτιά του, να προσευχηθείς θερμά, να εξομολογηθείς το σφάλμα σου με συντριβή, ακόμα και την υποκρισία σου την ώρα της προσευχής. 

Ο Μακρυγιάννης είναι ο γνήσιος Ρωμιός της αγέρωχης Ρωμανίας… που αξίζει να τον θυμόμαστε στις δύσκολες ημέρες μας

Τον Μακρυγιάννη θα πρέπει κανείς να τον μελετάει δίχως έγχρωμα γυαλιά. Συνήθως κάποιοι φορούν γυαλιά χρώματος της αρεσκείας τους ή της ιδεολογίας και έχουν από πριν τη μελέτη αποφασίσει τι θα γράψουν.

Έτσι έχουμε πολλές και αντιφατικές απόψεις για τη ζωή και το έργο του ηρωικού και ευλαβέστατου Μακρυγιάννη, που ήταν από τα μέρη τα δικά μας, αφού ο παππούς μου, ο πατέρας του πατέρα μου, τελώνης Κωνσταντίνος Μαυρίκης, ήταν από τη Δεσφίνα Φωκίδος.

Χρησιμοποιείται και κακοπαθεί ο Μακρυγιάννης από διάφορους, ακόμη και πολλά χρόνια μετά το θάνατό του. Θέλουν να βγάλουν τα προετοιμασμένα συμπεράσματά τους και χρησιμοποιούν ψυχολογία, ιστορία, πολιτική, θεολογία, φιλολογία για να καταλήξουν εκεί που θέλουν. 

Όπως λέει ο σεβαστός και αγαπητός π. Γεώργιος Μεταλληνός, “γι’ αυτό προκύπτει ο Μακρυγιάννης των συντηρητικών, ο Μακρυγιάννης των προοδευτικών και ενίοτε ένας ‘τρελός’ Μακρυγιάννης, όλων εκείνων που θέλουν να απαλλαγούν από την ενοχλητική ‘θρησκοληψία’ του”.

Η αγάπη που νίκησε μετά από 38 χρόνια!

Από την πρώτη στιγμή της εγκαταστάσεώς της στο Γκύζη, το 1970, η οικογένεια Κογιώνη ήλθε σε επαφή με την οικογένεια Σ. Η κ. Ε. Σ., η οποία δεν πήγαινε στην εκκλησία, αισθάνθηκε εξ αρχής μεγάλη αντιπάθεια και περιφρόνηση για τον π. Νικόλαο και την πολύτεκνη οικογένεια του. 

Με αυταρχικό και άγριο τρόπο έκανε σε κάθε ευκαιρία παρατηρήσεις και υποδείξεις. Άλλες φορές, μόλις περνούσαν πλάι της ή τους συναντούσε στο ασανσέρ, γύριζε το κεφάλι της άλλου. Ούτε ένα γεια ούτε μία καλημέρα δεν τους έλεγε. Τα μικρά παιδιά της οικογένειας την φοβόντουσαν.

Ο πατήρ και η οικογένειά του έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την πλησιάσουν, αλλά τα χρόνια περνούσαν και αυτή έμενε ανυποχώρητη. Κάποια χρονιά, την ήμερα της γιορτής της κ. Ε. η Μαρία αγόρασε μία ωραία γλάστρα και με το γλυκό και ταπεινό της χαμόγελο πήγε να της ευχηθεί εκ μέρους της οικογενείας τα «χρόνια πολλά». 

Κοιτάζει τον ουρανό

Ο άνθρωπος ο οποίος φρονεί τα άνω, είναι επιμελής και στα κάτω. 

Γι’ αυτό όταν φρονεί τα άνω, ενώ αγωνίζεται κατά καθήκον να πορεύεται και να είναι έτοιμος και σωστός στις υποχρεώσεις του, κοιτάζει τον ουρανό, προσμένει από τον ουρανό, ελπίζει στον ουρανό και όταν λέμε τον ουρανό εννοούμε τον Πατέρα μας τον Ουράνιο. 

Αφού μελετάς με επιμέλεια την Αγία Γραφή και τους Πατέρες, πρέπει να ξέρεις ότι καμιά αμαρτία μας δεν μπορεί ν’ αναμετρηθεί με το έλεος του Δημιουργού μας…

Αφού μελετάς με επιμέλεια την Αγία Γραφή και τους Πατέρες, πρέπει να ξέρεις ότι καμιά αμαρτία μας δεν μπορεί ν’ αναμετρηθεί με το έλεος του Δημιουργού μας, πόσο μάλλον να το νικήσει!

Αν έχεις εξομολογηθεί κι έχεις λάβει άφεση για αμαρτία που διέπραξες στο παρελθόν, δεν είναι απαραίτητο να την εξομολογηθείς πάλι. Αλλά μερικές φορές ίσως είναι ωφέλιμο να την ξαναθυμάσαι, γιατί έτσι θα ταπεινώνεσαι και θα βρίσκεσαι στη σωτήρια κατάσταση της αδιάλειπτης μετάνοιας, όπως ο προφήτης Δαβίδ: «… ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιον μού εστί διαπαντός» (Ψαλμ. 50:5).

Πρόσεξε όμως, μην τυχόν και αυτό σε οδηγεί σε αντίθετο και αρνητικό αποτέλεσμα, δηλαδή στην κατάθλιψη ή στην απογοήτευση. Αν συμβαίνει αυτό, ξέχασε αμέσως την αμαρτία σου.

Προσπάθησε πάντως να σπάσεις τη σκληροκαρδία σου με την καλλιέργεια της ταπεινώσεως, και όχι με την τεχνητή πρόκληση δακρύων. Τα δάκρυα είναι ειδικό χάρισμα, που δίνεται από το Θεό σε όσους Τον πλησιάζουν με ταπεινό φρόνημα. Θυμήσου τον υπέροχο μάγειρο του κοινοβίου, που περιγράφει στον τέταρτο λόγο του ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος. 

Ο Κύριος θα κρίνει την Ημέρα της Κρίσεως και με κριτήριο την ομολογία της Πίστεως

Αρκεί η Πίστις;

Χρειάζεται μαζί με την Πίστη, η ομολογία.

Τί λέγει ο Παύλος; «Καρδία πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δε λαλήται εις σωτηρίαν». Ο άνθρωπος με την καρδιά του πιστεύει «εις δικαιοσύνην», σημαίνει για να δικαιωθεί, και με το στόμα του ομολογεί για να σωθεί.

Τί είπε ο Χριστός; Καθαρά και ξάστερα λόγια. «Όποιος με ομολογήσει ενώπιον των ανθρώπων, όποιος δεν ντραπεί να ομολογήσει Εμένα και το Ευαγγέλιό μου, τους λόγους μου ενώπιον των ανθρώπων, θα τον ομολογήσω και Εγώ και ενώπιον του Πατρός μου και των αγίων αγγέλων.

Και όποιος εντραπεί να με ομολογήσει και να ομολογήσει τους λόγους μου, το Ευαγγέλιό μου, θα τον αρνηθώ και Εγώ ενώπιον του Πατρός μου και ενώπιον των αγγέλων».

Πατριαρχική Απόδειξις επί τω Αγίω Πάσχα 2020

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ Τῼ ΑΓΙΩι ΠΑΣΧΑ
† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ 

Προσφιλέστατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Φθάσαντες τό Ἅγιον Πάσχα καί γινόμενοι κοινωνοί τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως, ὑμνοῦμεν τόν πατήσαντα θανάτῳ τόν θάνατον Κύριον τῆς δόξης, τόν συναναστήσαντα μεθ᾿ ἑαυτοῦ παγγενῆ τόν Ἀδάμ καί ἀνοίξαντα πᾶσιν ἡμῖν παραδείσου τάς πύλας. 

Ἡ λαμπροφόρος Ἔγερσις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ διαβεβαίωσις ὅτι κυρίαρχος εἰς τήν ζωήν τοῦ κόσμου δέν εἶναι ὁ θάνατος, ἀλλά ὁ καταργήσας τό κράτος τοῦ θανάτου Σωτήρ, ὁ γνωριζόμενος τό πρότερον ὡς ἄσαρκος Λόγος, ὕστερον δέ ὡς ὁ δι᾿ἡμᾶς, φιλανθρωπίας ἕνεκεν, σεσαρκωμένος, νεκρωθείς δέ ὡς ἄνθρωπος καί ἀναστάς κατ᾿ἐξουσίαν ὡς Θεός, ὡς ὁ πάλιν Ἐρχόμενος μετά δόξης πρός πλήρωσιν τῆς Θείας Οἰκονομίας. 

Τό μυστήριον καί τό βίωμα τῆς Ἀναστάσεως ἀποτελεῖ τόν πυρῆνα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Ἡ ὁλόφωτος λατρεία, τά ἱερά μυστήρια, ἡ ζωή τῆς προσευχῆς, ἡ νηστεία καί ἡ ἄσκησις, ἡ ποιμαντική διακονία καί ἡ καλή μαρτυρία ἐν τῷ κόσμῳ, ὅλα ἀναδίδουν τό ἄρωμα τῆς Πασχαλίου εὐφροσύνης. Ἡ ζωή τῶν πιστῶν ἐν Ἐκκλησίᾳ εἶναι καθημερινόν Πάσχα, εἶναι «ἄνωθεν χαρά», ἡ «χαρά τῆς σωτηρίας», ἀλλά καί «ἡ σωτηρία ὡς χαρά».

Πασχάλιες ευχές του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχη μας κ. Γεωργίου (Πάσχα 2020)

Απ’ εδώ αρχίζει το δικαίωμα

Η άγνοια της ευαγγελικής διδασκαλίας επιτρέπει την επίδραση του παραλόγου και απομακρύνει τη θεία Χάρη. 

Επειδή ο άνθρωπος δεν έχει γνώση του Θεού και άρα δεν έφτασε ακόμη στο φωτισμό, πλανάται στις κρίσεις του. 

Την ώρα που κάποιοι αμφισβητούν το Άγιο Φως οι Επιστήμονες υποκλίνονται στο θαύμα!

Οι μετρήσεις του Ρώσου φυσικού Αντρέι Βολκόβ το Μεγάλο Σάββατο του 2008. Από την επιστημονική μελέτη του αρχιτέκτονα Χάρη Σκαρλακίδη για το Άγιο Φως.

[Δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του] To Πάσχα του 2008, ο Ρώσος φυσικός Αντρέι Αλεξάντροβιτς Βολκόβ, του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Ρωσίας «Ινστιτούτο Κουρτσιάτοβ», τέθηκε επικεφαλής μιας επιστημονικής αποστολής που είχε ως σκοπό να διερευνήσει το θαύμα του Αγίου Φωτός.

Το εγχείρημα διοργανώθηκε από τον καθηγητή Αλεξάντερ Μοσκόφσκι, για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ που ήταν αφιερωμένο στον ρόλο των θαυμάτων στη θρησκεία.

Το Μεγάλο Σάββατο του 2008, περί τις 09.00 το πρωί, ο Αντρέι Βολκόβ εισήλθε στον Ναό της Αναστάσεως, μαζί με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Το βασικό όργανο που χρησιμοποίησε για τις μετρήσεις του ήταν ένα ψηφιακό οσιλοσκόπιο (oscilloscope), συνδεδεμένο με ένα λάπτοπ που ήταν εφοδιασμένο με το κατάλληλο λειτουργικό πρόγραμμα.

Ο Κύριος, ο σατανάς και τα πουλιά του ηλικιωμένου ιερέα

Ο ηλικιωμένος ιερέας ανέβηκε στον άμβωνα κρατώντας στο χέρι του ένα άδειο κλουβί. Ο κόσμος από κάτω κοιτούσε απορημένος, ενώ κάποιοι είπαν, πάει το έχασε το μυαλό του ο γέρος…

– Χθες είδα ένα αγόρι που είχε αυτό το κλουβί στα χέρια του. Στο κλουβί υπήρχαν δυο μικρά πουλιά που έτρεμαν από φόβο. Σταμάτησα το αγόρι και το ρώτησα, είπε ο ιερέας.

-Τι έχεις μαζί σου, γιε μου;

-Δυο μικρά πουλιά, απάντησε.

-Και τι θα κάνεις με αυτά; Ρώτησα ξανά.

-Θα τα πάρω σπίτι και θα διασκεδάσω μαζί τους εκεί, απάντησε το αγόρι χαμογελώντας.

Μαζευόμαστε κουβάρι

Αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. 

Όχι, αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό το τυπικό , την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρη ότι θα του έρθει σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήσει τουλάχιστον λίγο σ’ αυτήν την ζωή. 

Κυριακή Βαΐων

Ευλογημένος ο Ερχόμενος

(Εκείνος που έχει θρόνο τον ουρανό και υποπόδιο τη γη, ο γυιός του Θεού και ο Λόγος του ο συναΐδιος, σήμερα τα­πεινώθηκε και ήρθε στη Βηθανία απάνω σ' ένα που­λάρι. Και τα παιδιά των Εβραίων τον υποδεχθήκανε φωνάζοντας: «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, ο βασιλιάς του Ισραήλ».

Οι πολέμαρχοι του κόσμου, σαν τελειώνανε τον πόλεμο και βάζανε κάτω τους οχ­τρούς τους, γυρίζανε δοξασμένοι και καθί­ζανε απάνω σε χρυσά αμάξια για να μπούνε στην πολιτεία τους. Μπροστά πηγαίνανε οι σάλπιγγες κι οι σημαίες κ' οι αντρειωμένοι στρατηγοί και πλήθος στρατιώτες σκεπα­σμένοι με σίδερα άγρια και βαστώντας φονικά άρματα γύρω σ' ένα αμάξι φορτωμένο με λογής λογής αρματωσιές και σπαθιά και κοντάρια παρμένα από το νικημένο έθνος.

Όλοι οι πολεμιστές ήτανε σαν άγρια θηρία σιδεροντυμένα, τα κεφάλια τους ήτανε κλει­δωμένα μέσα σε φοβερές περικεφαλαίες, τα χοντρά και μαλλιαρά χέρια τους ήτανε μα­τωμένα από τον πόλεμο, τα γερά ποδάρια τους περπατούσανε περήφανα και τεντωμέ­να, σαν του λιονταριού που ξέσκισε με τα νύχια του το ζαρκάδι και τανύζεται με μουγκρητά και φοβερίζει τον κόσμο. 

Στη Λειτουργία έρχεται ο ίδιος ο Χριστός!

Η μοναδική «δουλειά» του παπά είναι η Λειτουργία. Οτιδήποτε άλλο κάνει ο παπάς – ή ευρύτερα η Εκκλησία – αρχίζει και τελειώνει µε την Λειτουργία. Η φιλανθρωπία για παράδειγμα: κι αυτή απ’ την Λειτουργία πηγάζει.

Οι ευχές της Εκκλησίας είναι γεμάτες από ικεσίες για όλους όσους έχουν ανάγκη κι έρχονται στην Εκκλησία για βοήθεια. Η βοήθεια μπορεί να ‘ναι ηθική ή και υλική. Αν δεν υπήρχε η Λειτουργία τότε η Εκκλησία θα ήταν ένα είδος συλλόγου που παρέχει ψυχική ή υλική στήριξη.

Μέσα στην Λειτουργία όμως, στην Λατρεία δηλαδή, η ένωση µε τους πάσχοντες αδελφούς µας, η δική µας ένωση µε τους άλλους, φίλους, γνωστούς κι αγνώστους μεταβάλλεται σε σχέση λειτουργική.

Να είμαστε άγρυπνοι

Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. 

Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. 

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα από τα οποία πηγάζουν όλες οι αμαρτίες

Αυτές είναι οί επτά θανατηφόρες πληγές πού μέ κυνηγούσαν πάντοτε καί άποδυνάμωσαν πολύ τήν ταπεινή ψυχή μου!

Α'. Υπερηφάνεια

Έάν τώρα έπιθυμής ψυχή νά ύπερηφανευθούμε, έλα νά κατέβης μόνο μέχρι κάτω στό Κοιμητήρι!

Θά ιδής καλλίτερα εκεί γιατί ύπερηφανεύεσαι ποιά είναι ή δόξα του κόσμου καί τής άνθρώπινης ζωής!

Νά, τό κρανίο παραμένει άσχημο καί είναι κάποιου άρχοντος, πού πέρασε τήν ζωή μέ δόξα, σάν ένας ύπερήφανος Εωσφόρος.

Άκόμη πιό πέρα ένα άλλο ενός άνθρωπου ζητιάνου, πού σερνόταν στήν ζωή μέ ύπομονή καί ταπείνωσι.

Η άπιστος Επιστήμη μέγας κίνδυνος των αγνοούντων

Ιατρός τις άπιστος, συναντήσας λαϊκόν ιεροκήρυκα εις τι χωρίον της Βοιωτίας ομιλούντα εις συγκέντρωσιν απλών χωρικών, διακόψας αυτόν με σχετικήν ειρωνείαν περί την πίστιν προς τον Χριστόν και την ψυχήν, είπε:

Πράγματι, κύριε, κηρύττεις διά να σώσης ψυχάς; Απο­κριθείς καταφατικώς ο ιεροκήρυξ, εσυνέχισεν ο ιατρός:

Είδες ποτέ ψυχήν; Όχι, απήντησεν ο ιεροκήρυξ. Ήκουσες ποτέ ψυχήν; Όχι, επανέλαβεν ο ιεροκήρυξ. Οσφράνθης ποτέ ψυχήν; Όχι. Έπιασες ποτέ ψυχήν; Όχι. Εγεύθης ποτέ ψυχήν; Όχι.

Άρα ψεύδεσαι ότι κηρύττεις περί σωτηρίας ψυχής καθ’ ην στιγμήν αποδεικνύεται, ότι δεν υπάρχει καν τοιαύτη. Απόδειξις ότι ουδεμία των πέντε αισθήσεων σου, ως ομολόγησες, σε επληροφόρησε ποτέ περί της υ­πάρξεώς της.

Γι’ αυτό δεν μένει

Αν κατακρίνεις, αν είσαι μεμψίμοιρος και αγαπάς να κάνεις το θέλημά σου, τότε, έστω και αν προσεύχεσαι πολύ, η ψυχή σου θα φτωχαίνει και θα λες: «Ο Κύριος με εγκατέλειψε». 

Δεν είναι όμως, ο Κύριος που σε εγκατέλειψε, αλλά εσύ παρεξέκλινες από την οδό της ταπεινώσεως και γι΄ αυτό δεν μένει η Χάρη του Θεού στην ψυχή σου. 

Πως ρίχνει πειρασμούς ο διάβολος στους Αγίους;

Ένας αδελφός ρώτησε κάποιον από τους Πατέρες: «Πώς φέρνει τους πειρασμούς ο διάβολος πάνω στους αγίους;»

Και ο Γέροντας του είπε ότι ήταν ένας Πατέρας που τον έλεγαν Νίκωνα και κατοικούσε στο όρος Σινά. Και να που πήγε κάποιος στη σκηνή ενός Φαρανίτη (κατοίκου της Φαράν) και καθώς βρήκε μόνη τη θυγατέρα του, αμάρτησε μ’ αυτήν. 

Της είπε κατόπιν: Να πεις ο αββάς Νίκων μου το ‘κανε αυτό. Όταν ήρθε ο πατέρας της και το ‘μαθε, πήρε το ξίφος και πήγε κατευθείαν στον Γέροντα. Χτύπησε την πόρτα. Μόλις βγήκε ο Γέροντας, έστρεψε το ξίφος για να τον σκοτώσει, αλλά έμεινε ξερό το χέρι του. Πήγε τότε ο Φαρανίτης και το ανέφερε στους πρεσβυτέρους.

Αυτοί έστειλαν και κάλεσαν τον Γέροντα και μόλις ήρθε, τον ξυλοκόπησαν και ήθελαν να τον διώξουν. Αλλ’ εκείνος τους παρακάλεσε λέγοντάς τους: Αφήστε με εδώ, για τ’ όνομα του Θεού, για να μετανοήσω. Τον αφόρισαν για τρία χρόνια και έδωσαν εντολή να μην τον επισκέπτεται κανείς. Και έκανε τρία χρόνια βάζοντας μετάνοια κάθε Κυριακή στην εκκλησία και παρακαλούσε όλους λέγοντας: Προσευχηθείτε για μένα.

Κράτα το φως αναμμένο (Αληθινή ιστορία για την άσβεστη μνήμη των ψυχών)

Μικρό κορίτσι με εικονίτσες Αγίων και την μικρή Αγία Γραφή κάτω απ το μαξιλάρι να συναντά στα όνειρά της το Φως …

Μόνο αυτό της έρχεται από τα περασμένα κάθε ξημέρωμα όταν πλαγιάζει μετά τον κανόνα της ως το πρώτο τάλαντο …

Δεν θυμάται τα χρόνια που πέρασαν …Δεν νιώθει την ανάγκη να νοσταλγήσει το χθες …Την κάνει χαρούμενη το σήμερα , το σήμερον του επιούσιου άρτου της Ζωής , την μόνη μέριμνά της …

Έχει βέβαια και τα διακονήματα εδώ στο Μοναστήρι , το εργόχειρό της με τα κομβοσκοίνια , τα ζωντανά , τους κήπους …μα αυτά άσκεφτα τα κάνει , δεν σπαταλά ψυχή για δαύτα , μόνο το σώμα και τον κόπο της αφιερώνει , όλο το υπόλοιπο είναι της , το χάρισε σε Εκείνον , την αληθινή Ζωή και την Μητέρα Της την Κεχαριτωμένη…

Δεν λησμονά τους δικούς της βέβαια , που έρχονται να την δουν μα είναι αλλιώτικη τούτη η αγάπη και δεν διαφέρει από αυτήν που καίει μέσα της για κάθε αδελφό της που θα διαβεί την πύλη της μετανοίας της . Έτσι όταν την ειδοποίησαν για τον πατέρα της που κοιμήθηκε απρόσμενα, δεν θρήνησε , δεν έκανε όλα αυτά που γίνονται συνήθως με τα μοιρολόγια , και τους κοπετούς …

Καλή και κακή

Καλή σιωπή είναι η ταπεινή, η εσωτερική, αυτή, που συνοδεύεται με προσευχή, και γεμίζει την ψυχή με χαρά.

Κακή σιωπή είναι εκείνη, που την συνοδεύει η δειλία, η εσωτερική κατάκριση, η ολιγοπιστία, η θλίψη, η απόγνωση. 

Αν έχετε προβλήματα… αυτό είναι το καλύτερο φάρμακο!

Έχετε ένα πρόβλημα; «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».

Έχετε έναν πειρασμό με τον άλλον, με τον γείτονα σας, με τους φίλους σας…; «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».

Η ευχή θα σας δώσει τη λύση του προβλήματος και θα σας βγάλει από το αδιέξοδο που βρίσκεστε…

Το κομποσκοινάκι λοιπόν, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με»…

Όλοι οι Άγιοι Πατέρες φωνάζουν ότι την πρώτη θέση στη ζωή του κάθε χριστιανού την κατέχει η προσευχή.

Η αμαρτία φέρνει τις συμφορές

– Έρριξες φάρμακο για τις κάμπιες;

– Έρριξα, Γέροντα.

– Τόσες καλόγριες ούτε μία κάμπια δεν μπορείτε να σκοτώσετε! Στην Κατοχή, όταν είχε πέσει ακρίδα, είχαν βγάλει εδώ στην Χαλκιδική την Αγία Ζώνη από την Μονή Βατοπεδίου και η ακρίδα έπεφτε σύννεφα-σύννεφα στην θάλασσα. Στην Ήπειρο, θυμάμαι, ήταν σαν το χιόνι. Κάναμε όλοι προσωπική εργασία, με τα σεντόνια την μαζεύαμε και μετά την πετούσαμε. Ήταν και η πείνα…, μην τα ρωτάς! Τί σιτάρια είχαν ξαναδώσει, αλλά είχαν σακατευθή.

Οι ακρίδες, οι πόλεμοι, η ανομβρία, οι αρρώστιες είναι μάστιγα. Όχι ότι ο Θεός θέλει να παιδαγωγήση έτσι τον άνθρωπο, αλλά είναι συνέπεια της απομακρύνσεως του ανθρώπου από τον Θεό. 

Τότε πρέπει

Διώξε μακριά σου το πάθος της οργής. Δεν υπάρχει σ’ αυτό τον κόσμο καμιά εύλογη αιτία για να οργίζεσαι και να θυμώνεις, εκτός από τις περιπτώσεις που προσβάλλεται η δόξα του Θεού και περιφρονείται ο νόμος Του. 

Οι Έλληνες θα χρησιμοποιηθούν, για να διαδώσουν το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο

Μεγάλη υπόθεση ο Ελληνικός λαός! Eίμαστε ευλογημένοι από τον Θεό!

Οι Έλληνες θα χρησιμοποιηθούν, για να διαδώσουν το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο (οι Έλληνες μετανάστες είναι ήδη διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο). 

Αυτό θα γίνει μετά την τελευταία μεγάλη καταστροφή… 

Θυμηθείτε τα λόγια μου, σε λίγα χρόνια που θα έρθει η καταστροφή, μετά από αυτήν θα δείτε την αξία της Ορθοδοξίας, του Ελληνισμού και την Ελληνικής γλώσσας. 

Οι δέκα οφθαλμοί του ανθρώπου

Γίνεται κατανοητό, ὅτι τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα δὲν εἶναι ἕνα αὐτόματο καὶ νεκρὸ μηχάνημα, μὲ τὸ ὁποῖο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ καὶ πράττει, ἀλλὰ ζωντανὸς συνεργάτης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Μὲ τὴν ἐπίδραση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅλος ὁ ἄνθρωπος μετατρέπεται σὲ «πράξη», «ἐνέργεια». Καὶ μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἁγίων ἀρετῶν μετατρέπει τὶς «Θεοκεχαριτωμένες» δυνάμεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ δικές του δυνάμεις. Τὶς μεταφέρει σὲ κάθε «συστατικό» της ὑπάρξεώς του, τὶς ἐκχέει σ’ ὁλόκληρο τὸν ἑαυτό του καὶ αὐτὲς συμμετέχουν σὲ ὅλες τὶς σκέψεις του (τοῦ ἀνθρώπου δηλ.), σὲ ὅλα τὰ αἰσθήματά του, στὶς θελήσεις του, στὶς ἐνέργειές του καὶ σὲ ὅλους τοὺς λόγους του. Μὲ μία λέξη, στὴν ὁλόπλευρη ζωή του.

Γι’ αὐτὸ μὲ τὴν εὐλογία, μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ ἄνθρωπος καθαρίζει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀνανεώνει, ἀνακαινουργώνει, ἁγιάζει, ἁγιοποιεῖ, μεταμορφώνει ὅλα τὰ ὄργανα τοῦ πνεύματός του, ὄργανα ἐπίγνωσης καὶ αἰσθήσεως: καρδιά, νοῦ, ψυχή, θέλημα, ἔτσι ὥστε αὐτὰ μποροῦν πλέον νὰ μὴ ὑποκύπτουν στὴν ἁμαρτία, νὰ ἐξουδετερώνουν τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, μποροῦν πλέον νὰ μὴ ναρκώνονται ἀπὸ τὴν παράλυση τοῦ -οἱουδήποτε-πάθους, ἀπὸ τὴν παράλυση τῶν παθῶν καὶ νὰ προσβλέπουν σὲ ὅλα τὰ θεϊκὰ ἀγαθά, τὰ ὁποία προσφέρει, δίνει σὲ μᾶς ὁ φιλάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.

Είναι μεγάλο πράγμα

Ο άνθρωπος είναι αθάνατος. Εμείς ξέρομε βέβαια, ότι το πιο βέβαιο γεγονός του μέλλοντός μας είναι ο θάνατός μας. 

Μπορεί να μη θέλομε να το δεχθούμε, μπορεί όταν το αναφέρουμε να χτυπούμε ξύλο! Γι’ αυτό είναι μεγάλο πράγμα ο άνθρωπος να μη ξεχνά την αθανασία της αθανάτου ψυχής του. 

Είναι μεγάλο πράγμα ενώ είναι μέσα σ’ αυτή την τύρβη των διαφόρων προβλημάτων, που κι αυτό είναι ένα καθήκον, το να έχει κάποιος μερικά προβλήματα, το να έχει ας πούμε μιαν αποστολή. 

Άγιος Παΐσιος: «Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Έξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες… Θα σε τραβάν, για να τους πεις για το Χριστό»

– Γέροντα, σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια θα επέμβη ο Χριστός;

– Nαι!

Εδώ βλέπεις, σε έναν αδικημένο που έχει καλή διάθεση, επειδή δικαιούται την Θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλές φορές οι Άγιοι, η Παναγία, ο Χριστός, για να τον σώσουν πόσο μάλλον τώρα που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος. Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά.

Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθή το πλάσμα Του, θα αφήση το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθή στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώση από τα χέρια του Αντίχριστου. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθη μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια.

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης ὀφείλει τὴν ἐπωνυμία του στὸ ὄρος Σινᾶ, ὅπου ἔλαβε τὸ μοναχικὸ σχῆμα. Γεννήθηκε τὸ ἔτος 1255 στὸ χωριὸ Κούκουλο, πλησίων τῶν Κλαζομενῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀπὸ εὐλαβεῖς καὶ πλούσιους γονεῖς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους, παράλληλα μὲ τοὺς εὐσεβεῖς διδασκάλους του, ἔμαθε τὰ πρῶτα ἱερὰ γράμματα.

Κατόπιν πῆγε στὴν Κύπρο, ὅπου ἔζησε γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα κοντὰ σὲ κάποιον ἐνάρετο μοναχὸ καὶ ἔγινε καὶ ὁ ἴδιος δόκιμος καὶ στὴ συνέχεια μετάβη στὸ ὄρος Σινᾶ. Ἐκεῖ ἔλαβε τὴ μοναχικὴ κουρὰ καὶ ἔζησε ἀσκώντας τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ταπεινοφροσύνη, μὲ αὐστηρὴ νηστεία, ἀγρυπνία καὶ προσευχή. Ἀπὸ τὸ Σινᾶ ἀναχώρησε γιὰ τὰ Ἱεροσόλυμα, ὡς ἐπισκέπτης καὶ προσκυνητὴς τοῦ Παναγίου Τάφου καὶ τῶν λοιπῶν προσκυνημάτων τῆς Παλαιστίνης καὶ κατόπιν ἦλθε στὴν Κρήτη, στοὺς Καλοὺς Λιμένες, ὅπου διδάχθηκε τὴ νοερὰ προσευχὴ ἀπὸ τὸν ἐρημίτη Ἀρσένιο τὸν Ἁγιοφαραγγίτη.

Στὴν συνέχεια μετέβη μὲ πλοῖο στὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἐκεῖ, ἀφοῦ ἐπισκέφθηκε ὅλες τὶς μονές, τὶς σκῆτες καὶ τὰ κελιά, καθὼς καὶ τοὺς δύσβατους καὶ ἐρημικοὺς τόπους του, κατοίκησε κατ’ ἀρχὴν στὴ σκήτη τοῦ Μαγουλᾶ, ποὺ βρισκόταν ἀπέναντι ἀπὸ τὴν ἱερὰ μονὴ Φιλοθέου καὶ μετὰ στὶς Καρυὲς καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα τοῦ Ἄθω.

Σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ μέρη, ὅπως ἐπίσης καὶ στὴν περιοχὴ τῆς Μεγίστης Λαύρας, ἔχτιζε κελιὰ γιὰ ὅσους ἔρχονταν πρὸς αὐτόν. Αὐτοὶ ἦταν στὸ σύνολό τους ἐπιφανεῖς ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἀκούσουν τὴν ψυχωφελέστατη διδασκαλία του καὶ νὰ μονάσουν κοντά του. Ἀλλά, ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἀγαποῦσε τὴν ἀναχώρηση καὶ δὲν ἤθελε «οὐδ’ ἐπὶ στιγμὴν νὰ ἀποχωρισθῇ ἀπὸ τὴν θεωρίαν», μετέβαινε σὲ δύσβατα καὶ ἀπόκρημνα μέρη, ὅπου ἦταν δύσκολο νὰ τὸν πλησιάσουν πολλοὶ ἄνθρωποι καὶ νὰ τοῦ ἐκφράσουν τὴν εὐλάβειά τους, διαταράζοντας ἔτσι τὴν ἡσυχία ποὺ τόσο ποθοῦσε.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Τα πράγματα είναι απλά

Πού είναι ο κόπος και η προσπάθεια, για να γίνεις καλός; Τα πράγματα είναι απλά. Θα καλείτε τον Θεό κι Εκείνος θα μεταβάλλει τα πράγματα προς το καλό. 

Αν δώσετε σε Εκείνον την καρδιά σας, δεν θα μείνουν περιθώρια για τ’ άλλα. Όταν ενδυθείτε τον Χριστό, δεν θα κάνετε καμία προσπάθεια για την αρετή. 

Εκείνος θα σας την δώσει. Αγαπήστε Τον απλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σας απαλλάξει ο ίδιος. 

Δεν αγιάζουν οι αναμάρτητοι μα εκείνοι που άντεξαν να δουν τις αμαρτίες τους

Αγιότητα είναι μια βαθιά ευαισθησία. Μια βαθιά ποιητική ματιά που μπορεί να μεταμορφώνει τα πάντα σε άγγιγμα ψυχής. Ο άγιος είναι ποιητής και ευαίσθητος. «Για να γίνει κανείς Χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. “Χοντρές” ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει» (Αγ. Πορφύριος).

Ο άγιος αγαπάει ακόμη κα τα μη αξιαγάπητα. Εκείνον που όλοι θα περιφρονούσαν με μεγάλη χαρά, η αγιότητα τον μαζεύει, τον αγκαλιάζει, τον φιλά με πάθος μέχρι να τον θεραπεύσει.

Η αγιότητα μεταμορφώνει τα έρημα. Κυκλώνει τα διεσπαρμένα. Ενώνει τα διαιρεμένα. Μπορεί και αντέχει πάνω και πέρα από τις πληγές και τις καταστροφές. Κοιτάει εκεί που δεν κοιτάει κανείς άλλος. Δεν χωρίζει τα πράγματα σε καλά και κακά. Δεν τους βάζει ταμπέλες. Δεν κατηγοριοποιεί τη ζωή σε ανώτερη και κατώτερη. Δεν διχάζει, δεν μοιράζει, δεν αποσπά, ενώνει, συνενώνει, και δυναμώνει το αδύνατο να συμβεί και το όνειρο να πραγματωθεί.

Η προσευχητική αξία των Χαιρετισμών της Θεοτόκου

Από τις διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.(διασκευασμένο κείμενο)

Στα παλιά χρόνια, δηλαδή πριν από το 1800, κάποιος εκεί τότε, – υπήρχαν πολλοί λησταί, όπως είναι γνωστό, που στήνανε καρτέρι στα σταυροδρόμια, και λήστευαν τους περαστικούς,- κάποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους αρχιληστάς είχε βάλει μερικούς συντρόφους, να στήνουν το καρτέρι τους σε ένα σταυροδρόμι που ήτο αναγκαστικό πέρασμα για τους περαστικούς πεζοπόρους, από τη μια πόλη στην άλλη. Και όποιος περνούσε, είτε ήταν μόνος του, είτε ήταν δύο είτε τρείς, τους λήστευαν.

Και μετά τους άφηναν να φεύγουν, δεν τους έκαναν κακό. Δεν τους τραυμάτιζαν, δεν τους κακοποιούσαν. Κάποτε πέρασε απ’ αυτό το σταυροδρόμι και ένας άγιος μοναχός. Εκείνος, – τον σταμάτησαν βέβαια και τον λήστεψαν, τι να πάρουν από έναν μοναχό, τέλος πάντων, ό,τι είχε – δεν έφυγε. Παρακάλεσε τους ληστάς να τον οδηγήσουν στο λημέρι του αρχηγού τους, – λέει «τι τον θέλεις;»

-Α, λέει, θα σας πώ κάτι πολύ σπουδαίο. Σε λίγο θα περάσει ένας πολύ μεγάλος και πλούσιος έμπορος φορτωμένος διαμάντια, αλλά, θέλω να του πώ, πώς θα είναι ντυμένος, για να τον καταλάβετε, γιατί θάχει μαζί του πολλά τα κουρέλια.

Στη ζωή υπάρχει πάντοτε κάτι το «απροσδόκητο»

[…]. Νομίζω ότι αυτό σου δόθηκε όχι με μικρό τίμημα. Χάρις όμως σε αυτό διασαφηνίστηκαν σ’ εμένα πολλά, όχι μόνο για τη δική μας προσωπική περίπτωση, αλλά και γενικά διανοίχτηκε σε μένα το παράλογο των ανθρώπινων διαπροσωπικών σχέσεων. 

Εξαιτίας της ελευθερίας του ανθρώπου, η αντίδραση κάθε προσώπου στο ένα ή στο άλλο φαινόμενο είναι απρόβλεπτη. 

Στη ζωή υπάρχει πάντοτε κάτι το «απροσδόκητο», το μη προβλεπόμενο, που δεν υπόκειται σε κανέναν υπολογισμό. Ακόμη και οι καλύτερες από κάθε πλευρά διαθέσεις μπορούν, όπως έδειξε η πείρα, να οδηγήσουν κάποτε σε παρεξηγήσεις, και μάλιστα σοβαρές.

Τώρα που γεράσαμε και είναι τελείως θεμιτό να απαιτούν από μας κάποια «σύνεση», ας αντιπαρέλθουμε μερικά πράγματα, μερικά γεγονότα, ας ανεβούμε υψηλοτέρα, για να πρυτανεύσει η αγάπη όχι μόνο στην αιωνιότητα, αλλά και μέσα στον χρόνο. 

– Παναγία μου, φώτισέ με τι να κάνω, ώστε και η Εικόνα σου να σωθεί και οι Ορθόδοξοι να μη κινδυνεύσουν

*Το συγκλονιστικό θαύμα με την εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας της Ιεράς Μονής Φιλοθέου κατά την περίοδο της Εικονομαχίας!

Ο Εικονομάχος αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Θεόφιλος είχε στην Σύγκλητο του ένα πατρίκιο, Συμεών ονόματι. Ο Συμεών είχε σύζυγο ευσεβεστάτη και Ορθοδοξάτη, την Βικτωρία.

Η ευσεβής Βικτωρία, είχε κρυμμένη στο Εικονοστάσι του μεγάρου της μια Εικόνα της Παναγίας, που την προσκυνούσε κρυφά. Δυστυχώς ο άνδρας της ήταν εικονομάχος.

– Βικτωρία, της είπε μια μέρα, αυτή την ελεεινή Εικόνα που προσκυνάς να την παραδώσωμε στις Αρχές. Οι διοικητές, ας την κάψουν και ας την κάμουν ό,τι θέλουν, διότι αν κάμουν έρευνα εδώ και την βρούν, τότε κινδυνεύουμε. Ο αυτοκράτωρ σ’ αυτό το ζήτημα είναι αμείλικτος.

– Εγώ, είπε η Βικτωρία, δεν φοβάμαι κανένα εκτός από τον Θεόν. Άφησέ με όμως να σκεφθώ απόψε τι θα πράξω. Το βράδυ εκείνο η Βικτωρία πήγε μπροστά στην εικόνα και είπε:

Πιάνουν ρίζες

Όταν η δύναμη του αγίου Πνεύματος κυριαρχήσει στην ψυχή και την καθοδηγεί, τότε, αντί των γραπτών εντολών και των νόμων των θείων Γραφών, πιάνουν ρίζες και βλασταίνουν στην καρδιά οι εντολές του αγίου Πνεύματος.