Την υποβιβάζει

Το αποτελεσματικότερο μέσο φωτισμού του νου και γεννήτρια της προσευχής είναι η αγρυπνία. 

Ο κόρος της υπνηλίας υποβιβάζει άμεσα τη διαύγεια του νου. Μειώνεται η διανοητική ικανότητα της λογικής φύσης να συγκρίνει, διακρίνει, επιλέξει και εφαρμόσει όσα η νόμιμη άσκηση απαιτεί. 

Προσευχή στο Φως του Θεού

Η δεύτερη θεωρία του φωτός που αξιώθηκε να δεχθεί ο νεαρός τότε δόκιμος όσιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, σε ηλικία 28 ετών, συνέβη το 977 σ’ ένα κελλί της μονής του Στουδίου, στην Κωνσταντινούπολη.

Το βράδυ μιας κοπιαστικής μέρας ο γέροντας του όσιος Συμεών ο Ευλαβής, βλέποντάς τον να μην τρώη και να μην πίνη τίποτε, του είπε

-Γνώριζε, τέκνο μου, ότι ούτε με την νηστεία, ούτε με την αγρυπνία, ούτε με την κακοπάθεια, ούτε με καμμιά άλλη αρετή ευχαριστείται τόσο ο Θεός, όσο με την ταπεινή και απλοϊκή και καλοπροαίρετη ψυχή.

Ο υποτακτικός έπεσε με πολλή ταπείνωση στα πόδια του και συντετριμμένος παρακάλεσε:

Ο καιρός αυτός είναι κοντά

Είναι πάρα πολύ μεγάλος ο ρόλος της νεολαίας στην μελλοντική αναβίωση της εκκλησιαστικής ζωής.

Θα έλθει η εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους… 

Θα τους καλέσει, όμως, ο Θεός και θα καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν μία τέτοια ζωή και με διάφορους τρόπους θα οδηγηθούν στον Θεό. 

Εσύ βάλε μετάνοια

Δεν σε κατηγορώ ότι έκανες αμαρτίες πολλές και σοβαρές, όχι, άνθρωπος είσαι. Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι. Αυτό σε κατηγορώ. Έπεσες; Στον πνευματικό. Έπεσες; Στον πνευματικό, όλα στον πνευματικό. Και η οσία Μαρία, πρώτα εξομολογήθηκε.

Στη γειτονιά μας ήτανε κάποιος Κύπριος και είχε έναν υποτακτικό, ο οποίος τους γονείς του δεν είχε αναπαύσει, να πούμε. Όταν καλογέρευσε, και τον Γέροντά του δεν τον ανέπαυσε. Κι’ εκεί που καθόμαστε στη Μικρή Αγία Άννα, τον έστειλε ο Γέροντάς του στον Γέροντα, τον Γέρο-Ιωσήφ, να πει τον λογισμό του και ό,τι μπορεί να τον βοηθήσει. Όταν ήρθε εκεί, ήμαστε γύρω έτσι με τον Γέροντα, λέει: «Άντε εσύ, πήγαινε εσύ, πηγαίνετε στα δωματιά σας· έλα ‘δω, πατερ- Ιωάννη». Ανεβαίνει, πήγαινε στο δωμάτιό του.

– Γέροντα, λέει, η ψυχή μου κλαίει, κλαίει, κλαίει σαν μικρό παιδί.

– Γιατί, παιδί μου, η ψυχή σου κλαίει;

– Διότι, λέει, δεν ανέπαυσα τον Γέροντά μου.

– Ε, πού καταλαμβάνεις ότι δεν ανέπαυσες τον Γέροντα;

Περισσότερες Θ. Λειτουργίες την Πρωτοχρονιά

Περισσότερες Θ. Λειτουργίες θα τελεστούν την Πρωτοχρονιά 

(Παρασκευή 1 Ιανουαρίου), 

κατά το πρόγραμμα της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος στο πλαίσιο των νέων δεδομένων και των περιορισμών που έχει δημιουργήσει ο κορωνοϊός. 

Για τη διευκόλυνση των πιστών, σε πολλές αστικές και ημιαστικές Ενορίες θα τελεστούν διπλές ακολουθίες για την αποφυγή συνωστισμού σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα που ακολουθεί:

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ

ΣΕ ΕΝΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΙΕΡΙΑΣ

(Οι πιστοί που επιθυμούν να μεταλάβουν θα προσέρχονται

Και μετά το πέρας της κάθε ακολουθίας)

Πως θα γνωρίσουμε το θέλημα του Θεού

Όλο κι όλο η πνευματική μας ζωή, αδελφοί χριστιανοί, είναι το να εφαρμόζουμε σε κάθε μας πράξη το θέλημα του Θεού. Αλλά πως θα γνωρίσουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού;

Το πρώτο που μπορούμε να πούμε είναι να διαβάζουμε την Αγία Γραφή, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, στην οποία φανερώνει ο Θεός το άγιο θέλημά Του και μας το παρουσιάζουν οι άγιοι Προφήτες και Απόστολοι. Και ακόμη, για να μάθουμε το θέλημα του Θεού, είναι το να διαβάζουμε τους βίους των αγίων της Εκκλησίας μας, που είναι το καλύτερο υπόμνημα της Αγίας Γραφής και βλέπουμε πως ζούσαν οι άγιοι.

Αλλά ένας απλός χριστιανός, που δεν έχει μαθητευθεί καλά στα θεία, γιατί δεν διαβάζει την Αγία Γραφή ούτε τα ιερά Συναξάρια, πως θα γνωρίσει αυτός ποιο είναι το θέλημα του Θεού στην κάθε περίπτωσή του, για να το τηρήσει; Την απλή συμβουλή που έχουμε να δώσουμε σ᾽ αυτόν είναι το να του πούμε να κάνει την προσευχή του, παρακαλώντας τον Θεό να τον φωτίσει ποιο είναι το θέλημά Του, για να το πράξει. 

Ο αγράμματος παπάς και ο άθεος φοιτητής…!

Φωτίζει ὁ Θεὸς καὶ τὸν πιὸ ἀγράμματο ἄνθρωπο ν᾿ αποστομώνῃ τὸν πιὸ αὐθάδη ἐπιστήμονα. Ἐγὼ δὲ θὰ ξεχάσω στὸ χωριό μου ἕναν παπᾶ ἀγράμματο, ποὺ ἔβαλε στὴ θέσι του ἕναν αὐθάδη φοιτητή.

Ἦρθε ἕνας τελοιόφοιτος φοιτητὴς τῆς ἰατρικῆς στὸ χωριό μου, ἄθεος καὶ ὀπαδὸς τοῦ Δαρβίνου. Ὁ φοιτητὴς ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἦταν πολὺ σπάνιο πρᾶγμα, κομήτης ἦτο.

Ἄ α α! κάνανε καὶ τὸν κοιτάζανε, λέει σπουδαῖα πράγματα! Καὶ αὐτὸς ἔλεγε· Δὲν ὑπάρχει Θεός καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Νά λοιπὸν καὶ ἔρχεται ὁ παπᾶς καὶ τοὺς ρωτᾷ·

―Τί συζητᾶτε αὐτοῦ.

―Μᾶς λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, ἀπήντησαν.

―Κ᾿ ἐσεῖς δὲν τὸν βάζετε στὴ θέσι του;

―Μὰ αὐτὸς ἔχει ἐπιχειρήματα, τοῦ εἶπαν.

―Ποιό ἐπιχείρημα ἔχεις, τοῦ λέει ὁ παπᾶς.

―Νά, λέει, ποιός εἶδε τὸ Θεό;

Τά Ἅγια Νήπια (περίπου 14.000) πού ἐσφάγισαν μέ διαταγή τοῦ Ἡρώδη

Ὅταν οἱ Μάγοι δὲν ἐπέστρεψαν στὸν Ἡρώδη νὰ τοῦ ποῦν ποῦ εἶναι ὁ Χριστός, ὁ πονηρὸς αὐτὸς βασιλιὰς μηχανεύθηκε ἄλλο σχέδιο γιὰ νὰ ἐξοντώσει τὸ Θεῖο Βρέφος.

Εἶχε ἀκούσει ὅτι, σύμφωνα μὲ τὶς Γραφές, τόπος γέννησης τοῦ Χριστοῦ θὰ ἦταν ἡ Βηθλεέμ. Ἐπειδὴ ὅμως δὲ γνώριζε ποιὸς ἦταν ὁ Ἰησοῦς ἂν βρισκόταν μέσα στὴ Βηθλεὲμ ἢ στὰ περίχωρά της καὶ ἐπειδὴ συμπέρανε ὅτι τὸ παιδὶ θὰ ἦταν κάτω ἀπὸ δυὸ χρονῶν, ἔδωσε διαταγὴ νὰ σφαγοῦν ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς Βηθλεὲμ καὶ τῶν περιχώρων της, μέχρι τῆς ἡλικίας τῶν δύο ἐτῶν.

Ἡ σφαγὴ ἔγινε ξαφνικά, ὥστε νὰ μὴ μπορέσουν οἱ οἰκογένειες νὰ ἀπομακρυνθοῦν μὲ τὰ βρέφη τους. Καὶ οἱ δυστυχισμένες μητέρες εἶδαν νὰ σφάζονται τὰ παιδιά τους μέσα στις ἴδιες τὶς ἀγκαλιές τους.

Κάπου είχα ακούσει πως καμία προσευχή δεν πάει χαμένη...

Κάπου είχα ακούσει πως καμία προσευχή δεν πάει χαμένη… Κάθε ικεσία που βγαίνει ειλικρινά, γεμάτη δάκρυα, ποτέ δεν χάνεται…

Κατευθείαν πηγαίνει στον δικό Του θρόνο.

Εκείνος, φίλε μου, πάντα σε κοιτάζει. Όχι βλοσυρά, όχι σαν κακός εκδικητής.

Μα σαν στοργικός πατέρας, έτοιμος να σε σηκώσει αν χτυπήσεις, έτοιμος αν στενοχωρηθείς να σε παρηγορήσει…

Όμως, έχεις και μια μητέρα ακόμα. Την δική Του μητέρα που και εσένα αγαπάει όσο δεν φαντάζεσαι…

Είναι η πιο γλυκιά μητέρα του κόσμου. Όποτε την χρειαστείς και την ζητήσεις, αμέσως θα έρθει.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

 

Η σιωπή του Ιωσήφ

α) Εάν είναι αληθές ότι η γλώσσα του μέλλοντος αιώνος θα είναι η σιωπή, τότε ο Ιωσήφ, ο Μνήστωρ της Παρθένου, είναι τύπος του ανθρώπου του μέλλοντος αιώνος. Στα ευαγγέλια δεν διασώζεται κανένας λόγος του, δεν αναφέρεται καμιά συνομιλία του. Περιγράφονται μόνο οι σκέψεις του και οι ενέργειές του. 

Προσεγγίζει το μυστήριο της άφατης κένωσης του Υιού και Λόγου του Θεού με δέος, περίσκεψη και σιωπή. Κι όταν λογισμοί αμφιβολίας τον κατακλύζουν, κι όταν η ταραχή τού προξενεί ανυπόφορο ψυχικό πόνο, τότε μιλάει ο ουρανός.

β) Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Ιωσήφ επιλέχθηκε στο κατώφλι του γήρατός του να γίνει προστάτης και φύλαξ της Παρθένου. Όμως στη διάρκεια της μνηστείας, Εκείνη βρέθηκε έγκυος «εκ Πνεύματος Αγίου». Το γεγονός αυτό του προκάλεσε αμφιβολίες και την θεώρησε «κλεψίγαμο». Σύμφωνα με τον ποιητή του Ακαθίστου ΄Υμνου: «Ζάλην ένδοθεν έχων λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη».

Το δόσιμο στον Χριστό

Ο Χριστός το πάθος το μεταβάλλει σε χαρά. Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. 

Και παίρνει τα δηλητήρια και τα ναρκωτικά, για να έλθει σε κόσμους χαράς· αλλά ψεύτικης χαράς. 

Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος. Το ένα τον τρίβει, τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. 

Χριστούγεννα στο Άγιο Όρος

Στις ψυχές των τελείων τέκνων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές μετουσιώνονται σε μεγάλες πνευματικές χαρές, γιατί γίνονται ανεξάντλητες πηγές ύμνων θείων ερώτων, θερμότατης ευγνωμοσύνης και απείρου ευχαριστίας, για όσα ο Θεός εδωροφόρησεν αγαθά στους ανθρώπους από τότε που «εφανερώθη εν σαρκί».

Συγκεκριμένα οι Μοναχοί γενικά και ειδικά στο Άγιον Όρος του Άθω, εορτάζουν την Γέννηση του Θεού Λόγου σχεδόν κάθε ημέρα, δηλαδή σε όλον τον κύκλο του λεγομένου θεολογικώς λειτουργικού χρόνου, χάρις στις νυχθήμερες ιερές Ακολουθίες.

Πράγματι, στις αδιάλειπτες λατρείες που επιτελούνται στις βυζαντινές Μονές, στις Σκήτες, στα Καλύβια και τα ιερά Ησυχαστήρια, κατά τις θείες λειτουργίες, τους μυσταγωγικά ιλαρούς Εσπερινούς και τα κατανυκτικά Απόδειπνα, αλλά και στις ατομικές προσευχές των Μοναχών, ψάλλονται τροπάρια, Απολυτίκια και Κοντάκια και διαβάζονται θεολογικές Ευχές, που ως κέντρο έχουν την Σάρκωση του Θεού και την σωτηρία του κόσμου.

Η αγάπη

«Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλού, … ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν…΄ πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει» (Α΄ Κορ. 13:4, 5, 7)

Ο λόγος για την αγάπη είναι πάντοτε επίκαι­ρος. Ιδιαίτερα στην εγωκεντρική εποχή μας, που πέτρωσαν οι καρδιές και χάθηκαν τα ειλικρινή αισθήματα, και που λόγια πολλά δίχως αντίκρυ­σμα ζωής, στείρα ιδεολογήματα και νοσηροί συναι­σθηματισμοί διεκδικούν τη θέση της αγάπης. Σε τούτο το ύψιστο αγαθό μπορούν να μας χει­ραγωγήσουν με ασφάλεια οι άγιοι της Εκκλησίας μας, γιατί αυτοί, με τη ζωή και το λόγο τους, φανε­ρώνουν τη σαρκωμένη Αγάπη, που είναι ο ίδιος ο Θεός – «ο Θεός αγάπη εστί» (Α’ Ιω. 4:16). 

Ο όσιος Μάξιμος ο ομολογητής υπήρξε ο δια­πρεπέστερος θεολόγος του 7ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 580 και πήρε επιμελη­μένη παιδεία. Διετέλεσε αρχιγραμματέας του αυτο­κράτορα Ηρακλείου, μα σύντομα εγκατέλειψε τη θέση του και, σε ηλικία 34 περίπου χρόνων, έγινε μοναχός. Αφού ασκήθηκε σκληρά στη μοναστική παλαί­στρα, αφοσιώθηκε, από το 633 μέχρι το τέλος της ζωής του, στον αγώνα εναντίον του μονοθελητισμού, αιρέσεως που δίδασκε πως ο Χριστός έχει μόνο μια θέληση, τη θεία, σε αντίθεση με την ορθό­δοξη διδασκαλία, σύμφωνα με την οποία ο Χρι­στός, ως Θεάνθρωπος, έχει δύο θελήσεις, τη θεία και την ανθρώπινη. 

Αν και απλός μοναχός ο όσιος Μάξιμος, κατόρ­θωσε, με τη δυναμική του παρουσία, να κατευθύνει τον ορθόδοξο θεολογικό αγώνα για μια περίπου εικοσιπενταετία. Αυτό του στοίχισε συλλήψεις, κα­κοποιήσεις, διαπομπεύσεις, εξορίες. Για να στα­ματήσει να μιλάει και να γράφει, του έκοψαν τη γλώσσα και το δεξί χέρι. 

Λίγο-πολύ αδύνατο

Το ότι έχουμε πίστη δεν σημαίνει μόνο ότι πιστεύουμε στο Θεό σαν δημιουργό μας. 

Σημαίνει επίσης ότι αναγνωρίζουμε την ακατάπαυστη πρόνοια και μέριμνά Του για το καλό μας, ακόμα και στις ασήμαντες πτυχές της ζωής μας. 

«Θυμᾶσαι τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ;»

Πάντοτε νά θυμᾶσαι μέ ἀγάπη τό Θεό σου καί τήν ἀγάπη Του γιά μᾶς. Ὅλα ὅσα βλέπεις στόν οὐρανό καί στή γῆ, στόν τόπο τῆς κατοικίας σου, σέ «ξύνουν», γιά νά θυμᾶσαι τόν Κύριό σου καί τήν ἀγάπη Του, πού μέσα Της κλείνει κι᾿ ἐμᾶς.

Κάθε πλάσμα τοῦ Θεοῦ φανερώνει τήν ἀγάπη Του σ᾿ ἐμᾶς. Βλέποντας λοιπόν καί ἀπολαμβάνοντας τά δημιουργήματά Του, λέγε μέσα σου: Αὐτό εἶναι ἔργο τῶν χειρῶν τοῦ Θεοῦ μου καί ἔχει δημιουργηθεῖ γιά χάρη μου.

Αὐτοί οἱ φωστῆρες τοῦ οὐρανοῦ, ὁ ἥλιος, τό φεγγάρι καί τά ἄλλα ἀστέρια εἶναι δημιουργήματα τοῦ Κυρίου μου, γιά νά φωτίζουν ὅλη τήν οἰκουμένη κι ἐμένα.

Αὐτή ἡ γῆ πού πάνω της ζῶ, πού δίνει τούς καρπούς της σέ μένα καί στά ζῶα μου, αὐτή, μαζί μέ ὅ,τι ἔχει, εἶναι τοῦ Κυρίου μου δημιούργημα.

Αὐτό τό νεράκι πού ποτίζει ἐμένα καί τά ζῶα μου, εἶναι τοῦ Κυρίου μου ἀγαθό.

Αὐτά τά ζῶα πού μοῦ δουλεύουν, εἶναι δημιουργήματα τοῦ Κυρίου μου καί τά ἔθεσε στήν ὑπηρεσία μου.

«Και όταν Τον επικαλείσαι, θα σ’ ακούσει»

Όταν θελήσεις να κάνεις αρχή καλού έργου, πρώτα να ετοιμάσεις τον εαυτό σου για την αντιμετώπιση των πει­ρασμών, που πρόκειται να έρθουν εναντίον σου.

Γιατί ο ε­χθρός, όταν δει κάποιον ν’ αρχίζει με θερμή πίστη μια θεάρεστη ζωή, συνηθίζει να του επιτίθεται με διάφορους και φοβερούς πειρασμούς, ώστε να δειλιάσει απ’ αυτούς ο άν­θρωπος και να εγκαταλείψει την καλή του πρόθεση.

Και παραχωρεί ο Θεός να πέσει σε πειρασμό για να χτυπήσεις επίμονα τη θήρα (του ελέους) Του και για να ριζώσει μέσα στο νου σου, από το φόβο των θλίψεων, η μνήμη Εκείνου, και για να Τον πλησιάσεις με τις προσευχές, ώστε ν’ αγιασθεί έτσι η καρδιά σου από την ακατάπαυστη ενθύμησή Του. Και όταν Τον επικαλείσαι, θα σε ακούσει. Και θα μά­θεις έτσι, ότι ο Θεός είναι αυτός που σε λυτρώνει. Και τότε θα νιώσεις την παρουσία Εκείνου που σ’ έπλασε και σε δυ­ναμώνει και σε προστατεύει.

Γιατί η σκέπη και η πρόνοια του Θεού αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους. Δεν γίνεται ό­μως ορατή παρά μόνο σ’ εκείνους που καθάρισαν τον εαυτό τους από την αμαρτία και είναι συνεχώς προσηλωμένοι στο Θεό. Εξαιρετικά μάλιστα φανερώνεται σ’ αυτούς η βοήθεια και η πρόνοια του Θεού, όταν μπουν σε μεγάλη δοκιμασία για χάρη της αλήθειας. γιατί τότε την αισθάνονται πολύ καθαρά με την αίσθηση του νου.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

 

Τα πρέπει, τα μη και τα θέλω

Οι μεγάλες αξίες της ζωής έχουν δυο βασικές φυσικές πηγές. Η μια είναι η συνείδηση την οποία φύτεψε ο Θεός μέσα στον άνθρωπο, γι’ αυτό και ονομάζεται έμφυτος ηθικός νόμος. Νόμος άγραφος και πανανθρώπινος.

Είναι τα πρέπει και τα μη που έβαλε ο Θεός μέσα μας για να μπορούμε να αποτελούμε μια κοινωνία που να μπορεί να συζήσει και να επικοινωνεί. Βέβαια σε πολύ στενές κοινωνίες, όπως αυτή της ζούγκλας, λόγω της απομόνωσης και του διαβόλου που βρήκε εκεί πρόσφορο έδαφος, κάπου εκφυλίστηκε και ο εκφοβισμός επιβλήθηκε από τους φυλάρχους και τους ιερείς των ειδώλων και επεκράτησε μέσα τα έθιμα. 

Αλλά και σε πολιτισμένους λαούς υπήρξε εκφυλισμό της συνειδήσεως, γι’ αυτό και επικράτησαν πράγματα που δεν έθεσε ο Θεός, όπως η δουλεία, η υποτίμηση της γυναίκας, οι ανθρωποθυσίες και οι λατρείες μέσω της ανήθικης προσφοράς του σώματος. Γι’ αυτό και κάποτε καταργήθηκαν.

Η δεύτερη φυσική πηγή των αξιών ήταν η προσωπική και κοινωνική εμπειρία από τους καρπούς του καλού και του κακού. Αυτή η εμπειρία στερέωσε τα πρέπει και τα μη που έθεσε ο Θεός δια της συνειδήσεως. Η τήρησή της έφερνε τη συνεννόηση μεταξύ των ανθρώπων σε στενό κύκλο. Αλλά και σε επίπεδο λαών. Αν έλειπαν αυτά, τότε θα υπήρχε μόνο Βαβέλ και γενικά αλληλοσπαραγμός. Ούτε ιεράρχηση των πραγμάτων και προσώπων θα υπήρχε, ούτε πολιτισμός. Έτσι διαιωνίσθηκε στο πρόσωπο του ανθρώπου η εικόνα του Θεού, όπως δηλαδή πλάστηκε.

Ποιο είναι το ακοίμητο καντήλι και γιατί ανάβουμε καντήλι σπίτι μας;

Ένα Καντήλι τοποθετείται επίσης στο εικονοστάσι του σπιτιού και ανάβεται κάθε μέρα, σύμφωνα με την ορθόδοξο παράδοση.

Η λέξη καντήλι προέρχεται από τη λατινική candela=κερί. Στη χριστιανική Εκκλησία το Καντήλι τοποθετείται μπροστά στις άγιες εικόνες.

Αυτό που τοποθετείται μπροστά στον Εσταυρωμένο, μέσα στο Ιερό Βήμα, διατηρείται πάντοτε αναμμένο και γι’ αυτό λέγεται «ακοίμητο» Καντήλι.

Μια συνήθεια που διατηρεί τον βαθύ χριστιανικό συμβολισμό της με το Φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, που θερμαίνει την ελπίδα και που παρηγορεί και συντροφεύει στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς.

Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους του. Συμβολίζει επίσης, το φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, καθώς επίσης συμβολίζει και το γνωστό παράγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε, οι χριστιανοί, τα φώτα του κόσμου.

Ακαταγώνιστος σύμμαχος

Με τη νηστεία καταβάλλεται και δεσμεύεται ένας από τους γίγαντες της διαστροφής – η γαστριμαργία – ο ακαταγώνιστος σύμμαχος της φύσης και του διαβόλου. 

Με αυτήν αιχμαλωτίζει ο τελευταίος τα πλείστα των θυμάτων του. Το πόσο απαραίτητη είναι αυτή η πράξη το απέδειξε ο Κύριος μας, όταν ανέλαβε με την παρουσία του την ανάπλασή μας, μετά το θείο βάπτισμα στον Ιορδάνη. 

Ποιος τώρα μπορεί να αμφισβητήσει το βάθρο αυτό της μετανοίας, της ανάπλασης, της ανάστασης, της σωτηρίας; 

Αυτό προφυλάσσει την ψυχή μας από την είσοδο του πονηρού δαίμονα

Ἐλπίζω νὰ προοδεύσετε σὲ ἀρετές. Κι αὐτὸ θὰ συμβεῖ ἂν ζήσετε μὲ προσοχὴ καὶ δὲν ἀμελεῖτε τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ. Γιατὶ εἶναι τὸ κεφάλαιο καὶ ἡ ἀρχὴ ὅλων τῶν ἀρετῶν.

Τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ προφυλάξει τόσο τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ πονηροῦ δαίμονα ὅσο ἡ νοερὰ προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἡ θερμὴ ἱκεσία.

Ἂν ἀρχίσεις νὰ φροντίζεις μὲ ἐπιμέλεια ν᾿ ἀποκτήσεις ταπείνωση πρόσεξε, γιατὶ ὁ φθονερὸς δαίμονας δὲ θὰ τὸ ἀνεχτεῖ καὶ εἴτε θὰ ἐγείρει ἐναντίον σου πειρασμοὺς γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν ταπείνωση καὶ τὴ σταθερότητά σου εἴτε θὰ ξεσηκώσει ἐναντίον σου τοὺς ὑποκριτὲς καὶ τοὺς ἀμελεῖς…

Πρέπει μὲ ὅλη σου τὴν καρδιὰ νὰ ὁμολογήσεις ὅτι σου ἀξίζει νὰ ὑποφέρεις πολὺ περισσότερα. Φρόντισε νὰ ἔχεις καλὴ διάθεση καὶ ζεστὴ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς. Ἡ καρδιά, τὰ μάτια καὶ τὸ πρόσωπό σου πρέπει νὰ εἶναι χαρούμενα καὶ γεμάτα σεβασμό.

Περισσότερες Θείες Λειτουργίες τα Χριστούγεννα για την εξυπηρέτηση μεγαλύτερου αριθμού πιστών

Περισσότερες Θ. Λειτουργίες θα τελεστούν τα Χριστούγεννα (Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου), κατά το πρόγραμμα της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος στο πλαίσιο των νέων δεδομένων και των περιορισμών που έχει δημιουργήσει ο κορωνοϊός. 

Για τη διευκόλυνση των πιστών, σε πολλές αστικές και ημιαστικές Ενορίες θα τελεστούν 2 ή και 3 ακολουθίες για την αποφυγή συνωστισμού σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα που ακολουθεί.

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Γεώργιος προτρέπει και επισημαίνει και τις οδηγίες της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος:

• Όλοι οι ιερείς θα βρίσκονται καθημερινά στους Ιερούς Ναούς τελώντας τα λειτουργικά καθήκοντά τους υπέρ ιάσεως των ασθενών, αναπαύσεως των κεκοιμημένων και ενισχύσεως των ιατρών και των νοσηλευτών.

Στην Εκκλησία μένουμε αναζητώντας την Αλήθεια, τον Χριστό...

Να μάθουμε να ζούμε -πραγματικά- μέσα στην Εκκλησία.

Με τον ήχο των καμπάνων, με λιβάνι και κερί, με γονυκλυσίες και αγρυπνίες, με νηστείες και εορτές, με χαρμολύπη και μετάνοια, με ωδές πνευματικές και σιωπηλές προσευχές.

Μέσα στην Εκκλησία συνυπάρχουμε πόρνοι και παρθένοι, μέθυσοι και εγκρατείς, πολυλογάδες και σιωπηλοί, γαστρίμαργοι και νηστευτές, φιλάργυροι και ελεήμονες, οικογενειάρχες, μοναχοί, πλούσιοι, φτωχοί, μορφωμένοι, αγράμματοι, διάσημοι και άσημοι· όλοι με πάθη και αρετές, με αδυναμίες και δυνάμεις, με πτώσεις και αναστάσεις, όλοι όμως ατελείς, όλοι ζητιάνοι της Χάριτος.

Στην Εκκλησία βρισκόμαστε διότι διψούμε να ξεπεράσουμε τον συμβιβασμό με την αμαρτία. Δεν βρισκόμαστε εδώ γιατί τον ξεπεράσαμε. Είμαστε εδώ γιατί είμαστε ασθενείς και όχι υγιείς, είμαστε παράλυτοι και όχι αρτιμελείς.

Μάθε να γίνεσαι αόρατος… ώστε να σε βλέπει και να σε ευλογεί ο Θεός

Θα στο ξαναπώ άλλη μια φορά.

Μάθε να σιωπάς.

Μην αφήνεις να βλέπουν οι άλλοι τι κρατάς στα χέρια σου.

Δουλεύεις για τον Αόρατο.

Ας είναι και το έργο σου αόρατο.

Όταν σκορπίζει κανείς γύρω του ψίχουλα, μαζεύονται τα πουλιά που στέλνει ο διάβολος, λένε οι άγιοι.

Πρόσεξε την αυτοϊκανοποίηση.

Γι’αυτό οι άγιοι δίνουν την συμβουλή:

Να ενεργείς με διάκριση.

Βρίσκεσαι κάπου και σου προσφέρουν κάτι.

Διάλεξε το μικρότερο κομμάτι.

«Άσε ό,τι σε δένει με τη γη κι ακολούθησέ με!»

Κάποιος άρχοντας ρώτησε τον Ιησού τι να κάνει ώστε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή.

Η απάντηση του Χριστού δεν αφήνει κανένα αναπάντητο ερώτημα: “μοίρασε τα πλούτη σου στους φτωχούς κι ακολούθησέ με”.

Ο άρχοντας, όπως φαίνεται, ρωτά σ’ ένα πλαίσιο δούναι και λαβείν: “τι να κάνω ώστε ν’ αποκτήσω την αιωνιότητα;”

Η απάντηση του Χριστού, ξεπερνά τον απλό κατάλογο των “καλών πράξεων” που ακόμα κι εμείς έχουμε στο νου μας. “Μοίρασε τους θησαυρούς σου στους φτωχούς κι ακολούθησέ με!”. Για τον πλούσιο τούτο σημαίνει “άλλαξε ζωή γιατί η ζωή που κάνεις σε κλείνει στον κόσμο σου, σ’ απομακρύνει απ’ τους αδελφούς σου, σου στερεί τον Χριστό”.

Ο άρχοντας λυπήθηκε, αδυνατούσε να το πράξει. Ήταν σφιχτά δεμένος με την ύλη κι αδιανόητη γι’ αυτόν η πρόσκληση του Χριστού.

Ο καθένας είναι δεμένος και ξέρει καλά, αν ψάξει μέσα του, με τι είναι δεμένος. Ξέρει τι τονε κρατά δεμένο και τον εμποδίζει ν’ ακολουθήσει τον Χριστό. Ο Χριστός μας προσκαλεί στην αληθινή ζωή και στη ζωή απαντά κανείς μονάχα με ζωή κι όχι με μιαν αφηρημένη αποδοχή. “Ακολουθώ τον Χριστό” δεν είναι μια σύμβαση. 

Ποιοι είναι οι θεολόγοι της Εκκλησίας;

Ποιοι είναι τώρα οι θεολόγοι της Εκκλησίας; Είναι μόνο εκείνοι που έφθασαν στην θεωρία. Η θεωρία συνίσταται στην φώτισι και στην θέωσι. Η φώτισις είναι μία κατάστασις αδιάλειπτος, που υπάρχει εν ενεργεία όλο το ημερονύκτιο, ακόμη και κατά τον ύπνο.

Ενώ η θέωσις είναι μία κατάστασις κατά την οποίαν βλέπει κάποιος την δόξαν του Θεού, και η οποία διαρκεί όσο θέλει ο Θεός.Ένας φωτισμένος μπορεί να μη φθάση ποτέ σε θέωσι. Ο Θεός, που την χαρίζει, κρίνει αν είναι απαραίτητο να οδηγήση έναν φωτισμένο σε θέωσι.

Και το ότι δεν οδηγεί κάποιον σε θέωση μπορεί να σημαίνη ότι έτσι χωρίς αυτήν δηλαδή, θα είναι καλύτερα για την ψυχή του, διότι σε εναντία περίπτωσι η θέωσις μπορούσε να τον έβλαπτε, π.χ. να τον οδηγούσε σε υπερηφάνεια…

Δηλαδή ο Θεός οδηγεί κάποιον σε θέωσι, όταν δεν κινδυνεύη πνευματικά και όταν του είναι απαραίτητο είτε για να τον στηρίξη είτε για να τον δυναμώση είτε για να τον προετοιμάση για κάποια αποστολή.

Να κάνω παρατήρηση στους άλλους;

Η παρατήρηση στους άλλους…

Ένας αρχάριος αδελφός συμβουλεύτηκε κάποιο γέροντα:

– Αν ιδώ κάτι άπρεπο στους αδελφούς με τους οποίους συγκατοικώ, πρέπει να μιλήσω;

– Αν εκείνοι είναι μεγαλύτεροι στην ηλικία ή συνομήλικοι σου ακόμη, αποκρίθηκε ο γέροντας, πιο αναπαυμένος θα είσαι, όταν σιωπήσεις. Έτσι θα νοιώθεις τον εαυτό σου μικρότερο και αμέριμνο.

Με ποιoν τρόπο νικούν οι Χριστιανοί;

Αυτός ο κόσμος είναι πεδίο μάχης στο οποίο συνέχεια δίδεται ο αγώνας για τον Χριστός και ενάντια στο Χριστό.

Εκείνοι που είναι από τον Θεό παλεύουν για τον Χριστό και νικούν εκείνους που είναι ενάντια στον Χριστό, τους νικούν με τον Χριστό-Θεό που είναι μέσα τους. Αυτός είναι στους ανθρώπινους κόσμους μας ο μόνος Νικητής της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου.

Ο,τιδήποτε προέρχεται απ” αυτά και εργάζεται γι” αυτά, είτε αυτό είναι επιστήμη, ή πολιτισμός, ή θρησκεία, ή τέχνη, ή φιλοσοφία, ή κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα έχει νικηθεί από τον Χριστό.

Οι σκλάβοι των αντιχριστιανικών ιδεών (και είναι πάντα του αντιχρίστου) είναι ποικίλοι και πολυάριθμοι, και μ” όλα τα μέσα μάχονται ενάντια στον Χριστό.

«Να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι»

Και γι’ αυτό πρώτα απ’ όλα χρειάζεται το «γνώθι σαυτόν». Δηλαδή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι. Ποιός είσαι στ’ αλήθεια, όχι ποιός νομίζεις εσύ ότι είσαι.

Με τη γνώση αυτή γίνεσαι ο σοφότερος των ανθρώπων. Με τέτοια επίγνωση έρχεσαι σε ταπείνωση και παίρνεις χάρη από τον Κύριο. Διαφορετικά αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία, αλλ’ υπολογίζεις μόνο τον κόπο σου, γνώριζε ότι πάντοτε θα βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο. 

Διότι δεν λέει ο Προφήτης· «ίδε, Κύριε, τον κόπον μου», αλλά «ίδε, λέγει, την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου». Ο κόπος είναι για το σώμα, η ταπείνωση για τη ψυχή και πάλι τα δύο μαζί, κόπος και ταπείνωση, για όλον τον άνθρωπο.

Ποιός νίκησε το διάβολο; Αυτός που γνώρισε την ασθένειά του, τα πάθη και τα ελαττώματα, που έχει. Ο φοβούμενος να γνωρίσει τον εαυτό του, αυτός βρίσκεται μακριά από τη γνώση· άλλο τίποτε δεν αγαπά παρά να βλέπει μόνο λάθη στους άλλους και να τους κρίνει. Αυτός δεν βλέπει στους άλλους χαρίσματα, αλλά μόνον ελαττώματα- δεν βλέπει στον εαυτό του ελαττώματα, παρά μόνο χαρίσματα. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

 

Ετήσιο μνημόσυνο για τον μακαριστό Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας

Την προηγούμενη Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2020, τελέστηκε στον Ιερό Ναό Παντανάσσης Κατερίνης, ετήσιο μνημόσυνο σύμφωνα με το μοναχικό τυπικό για τον μακαριστό Γέροντα Εφραίμ Φιλοθεΐτη. 

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την εκδημία του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ της Αριζόνας.

Μέτρο και αρμονία

Η Ορθοδοξία εβάδισε πάντοτε την βασιλική οδό του Ευαγγελίου. 

Εκράτησε ανόθευτο, γνήσιο το πνεύμα του χριστιανισμού έναντι του σκοτεινού μυστικισμού των ανατολικών αιρέσεων, της παποκαισαρικής συγκεντρωτικότητος των Λατίνων και του ορθολογιστικού υποκειμενισμού των Προτεσταντών. 

Οι κεκοιμημένοι βλέπουν ότι κάνουμε για τις ψυχές τους

Ο ευλαβέστατος ιερέας και η θυγατέρα του

Σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.

Η κόρη του, μια εξαιρετική κοπέλα, είχε παντρευτεί πρόσφατα μ’ ένα νοικοκυρεμένο παλικάρι. Έφτασε, λοιπόν, ο καιρός να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδάκι της. Κατά τον τοκετό όμως, πέθανε! Πήγε Μάρτυρας να συναντήσει τον Πλάστη της, αφήνοντας πολύ πόνο πίσω της.

Ο ιερέας πατέρας της πόνεσε κι αυτός πολύ στο χωρισμό, αλλά με ακλόνητη Πίστη στο Θεό πρόσφερε δοξολογία στο άγιο όνομά Του. Την αγάπη του δε, για την θυγατέρα του εξέφραζε με θερμές προσευχές για την ψυχή της και με κρυφές ελεημοσύνες.

Ο ιερέας είχε έναν αδελφό καπετάνιο, που, απόμαχος πια της θάλασσας, είχε γίνει στεριανός για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Είχε δημιουργήσει περιουσία κι απολάμβανε πλέον τους κόπους του.

Όσο μιλάει το γαϊδούρι…

Τα πατερικά βιβλία λένε ότι ο αββάς Νισθερώ απέκτησε φήμη άγιου ανδρός. Και πήγε άλλος και του λέει: «Τί αρετή έκανες, πάτερ, κι έφθασες σ’ αυτά τα μέτρα;». 

Λέει: «Αφότου μπήκα στο μοναστήρι, είπα, εγώ και το γαϊδούρι ένα είμαστε. Όσο μιλάει το γαϊδούρι, όταν το δέρνεις, τόσο θα μιλήσω κι εγώ». 

Μη λυπάσαι και μην πικραίνεσαι ο Χριστός είναι εδώ

Να γνωρίζεις ότι πολλές φορές θα αισθανθείς τον εαυτό σου να ενοχλείται και να λείπει από μέσα του αυτή η αγία ειρήνη και γλυκιά μοναξιά και αγαπητή ελευθερία, και μερικές φορές μπορεί να σηκωθεί από τις κινήσεις της καρδιάς σου μία σκόνη, που θα σε ενοχλήσει στην πορεία που πρόκειται να εκτελέσεις.

Και αυτό σου το παραχωρεί ο Θεός για μεγαλύτερο καλό σου. Θυμήσου ότι αυτός είναι ο πόλεμος από τον οποίον οι άγιοι έλαβαν τα στεφάνια των μεγάλων μισθών. Σε όλα εκείνα που σε συγχίζουν πρέπει να πεις: «Κύριέ μου, βλέπεις εδώ τον δούλο σου, ας γίνει σε μένα το θέλημά σου. Γνωρίζω και το ομολογώ ότι η αλήθεια των λόγων σου παραμένει πάντοτε σταθερή και οι υποσχέσεις σου είναι αψευδείς και σ’ αυτές ελπίζω. Εγώ παραμένω μόνον για σένα». 

Ευτυχισμένη, βέβαια, είναι η ψυχή εκείνη που προσφέρεται με τον τρόπο αυτό στον Κύριό της, κάθε φορά που ενοχληθεί ή συγχισθεί. Και αν παραμείνει ο πόλεμος αυτός και δεν μπορέσεις έτσι γρήγορα, όπως θέλεις να ενώσεις το θέλημά σου με το θέλημα του Θεού, μην δειλιάσεις γι’ αυτό ούτε να λυπηθείς.

Σύντομα θα λειτουργήσουν φανερά οι πνευματικοί νόμοι και ο καθένας θα θερίσει ό,τι σπέρνει

«Προφῆται προεκήρυξαν, ἀπόστολοι ἐδίδαξαν, μάρτυρες ὁμολόγησαν καί ἡμεῖς ἐπιστεύσαμεν ὅτι σύ εἶ Χριστέ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ , ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου».

Ἔχοντας ὑπ’ὅψιν, τήν ἀγιοπνευματικήν αὐτήν διδασκαλίαν, τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας μας, ἄς προσπαθήσουμε ἀδελφοί νά διατηρήσουμε άμόλυντη τήν ἀνθρώπινη φύση μας διά τῆς συνεχοῦς μετανοίας καί τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ . 

Ἐπειδή, ἄν δέν καθαρθεῖ (ἡ φύση μας) ἀπό τό Ἄγιο Πνεῦμα καί δέν γίνει ὅπως ἦταν ἐξ ἀρχῆς, εἶναι ἀδύνατον νά καταστεῖ ἕνα σῶμα καί ἕνα πνεῦμα μέ τόν Χριστό καί τώρα καί κατά τήν μέλλουσα συνάρθρωση τῶν σωζωμένων σ’Αὐτόν.

Γιατί ἡ δύναμη τοῦ Πνεύματος πού προκαλεῖ αὐτήν τή συνοχή καί τήν ἕνωση, δέν συνηθίζει νά συμπληρώνει τό νέο χιτῶνα τῆς Χάρης, συρράπτοντας ἕνα κουρέλι παλιωμένο στά πάθη. (Ἄγ.Γρηγόριος ὁ Σιναϊτης, Φιλοκαλία, κεφ.41, σελ.183).

Δεν είναι πάντοτε η ίδια

Ο χριστιανός έχει να πολεμήσει την κακία που εκπηγάζει από τον εαυτό του, τα πάθη του, τις κακές επιθυμίες και συνήθειές του, το κοσμικό κακό που κυριαρχεί σε μία κοινωνία που έχει κάνει ως τρόπο ζωής την αμαρτωλότητα και τον διάβολο που αποτελεί την ίδια πηγή του κακού. 

Μόνο δύο πράγματα δεν θα σε αφήσει να κάνεις ο πονηρός…

Η πίστη μας δεν μαθαίνεται με διαβάσματα και ακούσματα. Στην πράξη, με την εφαρμογή θα διαπιστώσουμε εάν είναι αλήθεια. Την πίστη μας είναι ζωή και την μαθαίνουμε ζώντας! Μετά από 2000 χρόνια θα πιστεύουμε μόνο; Εάν δεν ζούμε τον Θεό, δεν τον ξέρουμε.

Ο διάβολος μας βοηθά να κάνουμε ελεημοσύνη, να νηστεύουμε, να παρθενεύουμε, να χτίζουμε Εκκλησίες γιατί ξέρει ότι μπορεί να μας ρίξει στην υπερηφάνια. Μόνο δύο πράγματα δεν θα σε αφήσει να κάνεις ο διάβολος: να πεις Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με και να πας να εξομολογηθείς. Τα λόγια είναι φτώχεια, με τη ζωή μας θα μιλήσουμε για τον Χριστό.

Εμείς οι Χριστιανοί είμαστε το πρόβλημά μας και το πρόβλημα των άλλων. Επειδή είναι δύσκολο να διορθώσουμε τον εαυτό μας προτιμούμε να διορθώνουμε τον άλλον. «Δεν θα υπήρχαν ειδωλολάτρες εάν εμείς είμασταν χριστιανοί». (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Όλο ζητά

Η αληθινή αγάπη είναι συνυφασμένη με πνεύμα ταπείνωσης, θυσίας και προσφοράς. Αυτός, που αγαπά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, θυσιάζει τις επιθυμίες του και την ανάπαυση του χάριν αυτού που αγαπά. 

Η αγάπη, που δεν είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, συνδέεται με πνεύμα εγωισμού. 

Αλλάζει ο άνθρωπος;…

Ακούμε πολύ συχνά τους ανθρώπους να λένε ‘δεν αλλάζει ο άνθρωπος, ‘πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι’. Από μικρή σε διάφορες περιστάσεις, πάνω σε συζητήσεις άκουγα στο περιβάλλον μου να καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα.

Μια αντίληψη βαθιά ριζωμένη μέσα τους που όταν την άκουγα σκεφτόμουν ‘ δεν μπορεί, για να το λένε με τόση βεβαιότητα έτσι θα είναι! ’Καθώς μεγάλωνα με έπιασα πολλές φορές να εκστομίζω κι εγώ αυτή την κουβέντα… ‘δεν αλλάζει ο άνθρωπος!’ Κι εγώ με την ίδια σιγουριά με την οποία με είχαν εμποτίσει οι οικείοι μου.

Ήρθε όμως η ζωή να μου ανατρέψει αυτή την ιδέα! Για την ακρίβεια ήρθε ο Χριστός και τα έφερε όλα τούμπα! Ο άνθρωπος λοιπόν, αν το θελήσει, αλλάζει συν Θεώ! Και το κλειδί για αυτή την αλλαγή είναι η μετάνοια! Η Θεία Χάρη έρχεται τότε και όχι απλά σε αλλάζει αλλά σε καινουριώνει! Σε κάνει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου κι ακόμα παραπάνω! 

Αναλαμβάνει την ευθύνη

Ο Θεός προνοεί τον ταπεινό άνθρωπο, ο οποίος έμαθε αυτό το μεγάλο πράγμα, να τ’ αφήνει στα χέρια του Θεού όλα! 

Αλλά έμαθε ότι όποιος τ’ αφήνει στα χέρια του Θεού, ο Θεός δεν μένει αδρανής, ο Θεός αναλαμβάνει την ευθύνη πλέον. 

Ευχαριστήρια επιστολή προς την Αντιπεριφερειάρχη Πιερίας κα. Μαυρίδου Σοφία

 

Έχουμε ασφάλεια μέσα στην Εκκλησία

Όλα τα έχουμε μέσα στην Εκκλησία. Έξω από την Εκκλησία είναι η πλάνη και δεν υπάρχει σωτηρία. Όχι όμως απλώς να μπαίνουμε μέσα στους ναούς. Όχι. Πρέπει να πάρουμε το αληθινό πνεύμα, την αληθινή διδασκαλία της Εκκλησίας.

Να έχουμε τον νου μας ότι είναι ενδεχόμενο, ακόμη και άνθρωποι που μπορεί να εμφανίζονται σαν άνθρωποι της Εκκλησίας, να μας διδάσκουν κολοβωμένη την αλήθεια, παραποιημένη, νοθευμένη με πλάνη. Χρειάζεται προσοχή.

Έχουμε ασφάλεια μέσα στην Εκκλησία, η οποία δεν είναι κάτι το αόριστο και θεωρητικό. Εμείς τώρα στον εικοστό αιώνα έχουμε ασφάλεια, γιατί έχουμε τους συγκεκριμένους Πατέρες, τους συγκεκριμένους αγίους, τη συγκεκριμένη ζωή που έζησαν οι άγιοι μέσα στην Εκκλησία, την όλη ζωή τους και το όλο πνεύμα τους. 

Έχουμε τα λόγια τους, τα έργα τους, τα συγγράμματά τους· έχουμε όσα συζήτησαν, όσα αποφάσισαν, όσα έγραψαν και όσα διατύπωσαν. Όλα τα έχουμε. Όταν κανείς έχει διάθεση να είναι μέσα στην Εκκλησία, να την ακολουθεί και να δέχεται το πνεύμα της, να δέχεται την αλήθεια όπως η Εκκλησία την προσφέρει, θα βρει την αλήθεια μέσα στην Εκκλησία.

Σε κάτι διαφορετικό

Δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη σωτηρία με κανέναν τρόπο πέρα από τη μεταμόρφωση του νου μας, τη μεταμόρφωσή του σε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν. 

Ο νους μας θεώνεται από μία ιδιάζουσα ενέργεια της χάριτος του Θεού. Γίνεται απαθής και άγιος. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

 

Δεν μπορούμε να σωθούμε χωρίς την εργασία των εντολών

Ποιος είναι πιο ανόητος από εκείνον που παρακούει τον Θεό και δεν φροντίζει να αποκτήσει την υιοθεσία του;

Διότι εκείνος που πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, φαντάζεται για τον Θεό κάποια μεγάλα πράγματα. Γνωρίζει δηλαδή ότι αυτός είναι ο μόνος Δεσπότης και Κτίστης και Κύριος των απάντων, και ότι είναι αθάνατος, αιώνιος, ακατανόητος, απερίγραπτος, άφθαρτος, και ότι δεν θα υπάρχει τέλος της βασιλείας του.

Εκείνος λοιπόν που γνωρίζει ότι ο Θεός είναι τέτοιος, πώς δεν θα τον ποθήσει; Πώς δεν θα φροντίσει να παραδώσει στο θάνατο για χάρη της αγάπης του και την ίδια του τη ζωή, για να αξιωθεί, ας μην πω να γίνει υιός του και κληρονόμος, αλλά έστω ένας από τους γνήσιους δούλους του, που στέκονται κοντά του;

Όπου και να γυρίσεις βλέπεις ανθρώπους με πολύ θυμό…

Το διακρίνεις παντού. Όπου και να γυρίσεις άνθρωποι με πολύ θυμό. Και κυρίως στο δρόμο. Να ανάψει το φανάρι και στο κλάσμα του δευτερολέπτου πρέπει να έχεις απογειωθεί. Αλλιώς αλίμονο. Ή να σε κλείσουν στο δρόμο. Γενικά ο δρόμος έχει την προτεραιότητα.

Τα τελευταία χρόνια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βλέπεις και εκεί απίστευτο θυμό. Στο κάτω μέρος των σχολίων ένας άλλος εμφύλιος έχει ξεσπάσει. Ανώνυμα, τυφλά, σκληρά με λέξεις που πονούν και γράφονται για να πονέσουν. Τι γίνεται λοιπόν που θα πάει αυτό το φαινόμενο. 

Αν είναι να συναυξάνει μαζί μας, αν είναι να μεγαλώνει όσο μεγαλώνουμε και εμείς τότε πραγματικά να περιμένουμε τα χειρότερα. Τι γίνεται πως θα το τιθασεύσουμε αυτό το θηρίο.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας επιμένουν πως η απαλλαγή από τα πάθη γίνεται ευκολότερα στα πρώτα στάδια.

Δεν υπάρχει άλλη

Διά πολλών θλίψεων, είπε ο Κύριος, θα εισέλθετε στην ζωή… Δεν υπάρχει άλλη οδός εκτός των πειρασμών και των θλίψεων. 

Αυτήν την οδό βάδισαν όλοι οι Άγιοι προφήτες, Απόστολοι, Μάρτυρες, Όσιοι και Δίκαιοι. Υπάρχει και η ευρύχωρη οδός την οποίαν όσοι ακολουθούν πηγαίνουν στην απώλεια… 

Ποιοι επιτρέπεται να εισέρχονται στο Άγιο Βήμα…

Παρατηρεῖται τὸ ἐντελῶς ἄτοπο φαινόμενο νὰ εἰσέρχονται στὸ Ἅγιο Βῆμα τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ μάλιστα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θείας Λατρείας, διάφορα λαϊκὰ πρόσωπα, ἀνήλικα ἤ ἐνήλικα, δίχως κἄν τὴν ἀπαιτούμενη εὐλάβεια καὶ συστολή.

Ὅμως, σύμφωνα μὲ τὴν Κανονικὴ Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Κληρικούς, ἀνωτέρους καὶ κατωτέρους, δὲν εἶναι ἐπιτρεπτὴ ἡ εἴσοδος σὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο πρόσωπο ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Βήματος.

Ἀλλὰ καὶ οἱ ἱερουργοῦντες Κληρικοὶ ἤ ὅσοι βοηθοῦν στὴν ἐκκλησιαστικὴ ὑπηρεσία, πρέπει νὰ παρίστανται μὲ φόβο Θεοῦ, κατάνυξη καὶ δέος, διότι εἰσέρχονται σὲ τόπο φοβερό, σὲ Θρόνο Δόξης Κυρίου, ἀλλὰ καὶ στὸν Τάφο τοῦ Χριστοῦ, ὅπου προσφέρονται οἱ ἀναίμακτες Θυσίες εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, μόνον ἐν εὐλαβείᾳ δύνανται νὰ παραμένουν ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ Βήματος ὅσοι ἔλαβαν τὴν ἄδεια καὶ εὐλογία πρὸς τοῦτο, ἔχοντας βαθειὰ ἐπίγνωση τῆς θείας δωρεᾶς, ἀλλὰ καὶ τῶν εὐθυνῶν ποὺ αὐτὴ συνεπάγεται.