«Ὁ Θεός μας εἶναι φωτιά πού κατακαίει»
«Ὁ Θεός ὅταν θέλει, γίνεται φωτιά πού καίει κάθε φαῦλο καί ξένο πρός τήν ψυχή πάθος. Διότι λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, “ὁ Θεός μας εἶναι φωτιά πού κατακαίει”.Ὅταν θέλει, γίνεται ἀνάπαυση ἀνέκφραστη καί ἀνεκλάλητη, γιά νά ἀναπαύσει τήν ψυχή μέ τήν ἀνάπαυση τῆς θεότητας. Ὅταν θέλει γίνεται χαρά καί εἰρήνη, περιβάλλοντάς την μέ φροντίδα καί στοργή».
(Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου,
Ὁμιλίες Πνευματικές, Ὁμιλία Δ΄ ΕΠΕ-Φ 7, 73)
* * *
«Ἐάν παρασυρθεῖ κανείς σέ κάποιο ἁμάρτημα, σεῖς οἱ πνευματικοί πρέπει νά τόν διορθώνετε μέ πνεῦμα πραότητος καί νά προσέχεις τόν ἑαυτό σου μήπως πέσεις καί σύ σέ πειρασμό». (Γαλ. Στ΄ : 1)
«Ἐκεῖνοι πού στέκονται στήν ἀκρογιαλιά καί βλέπουν ἄλλους μέσα στό πέλαγος νά κινδυνεύουν, συμπάσχουν μέν καί φροντίζουν γιά τή σωτηρία τους, ἀλλά δέν παραμελοῦν καί τή δική τους ἀσφάλεια. Ἔτσι καί οἱ Ἅγιοι. Θλίβονται μέν γιά τά ἁμαρτήματα τῶν ἄλλων, ἀλλά δέν ἀφανίζουν τή δική τους χαρά καί εὐφροσύνη. Ἀντίθετα, μάλιστα, τήν κάνουν μεγαλύτερη, διότι ἀξιώνονται νά λάβουν ὡς ἀμοιβή τή χαρά τοῦ Κυρίου, γιά τά δάκρυα πού χύνουν γιά τούς ἀδελφούς».
(Μεγάλου Βασιλείου, Περί εὐχαριστίας,
ΕΠΕ 6, 90)
