Δέκα λεπτά μόνος με τον Χριστό, την μία νύχτα μετά την άλλη και η ζωή σου θα αλλάξει..

Προσευχήσου τη νύχτα. Προσευχήσου μόνος σου. Προσευχήσου χωρίς να χρησιμοποιείς βιβλίο, χωρίς κάποια φαντασίωση, χωρίς να σκέφτεσαι.

Απλώς μείνε άγρυπνος για δέκα λεπτά αφού ξυπνήσεις για να πιεις ένα ποτήρι νερό, αφού σε ξυπνήσει το παιδί σου ή κάποιος εφιάλτης. Στάσου εκεί μέσα στο σκοτάδι και μην κάνεις κάποια κίνηση ή κάποιον ήχο.

Κάνε τον χρόνο να σταματήσει, αιχμαλώτισε την στιγμή και παρουσίασε την μπροστά στον Χριστό σαν μια ταπεινή προσφορά: αυτός είμαι εγώ, αυτός είναι ο πραγματικός μου εαυτός, αυτός είναι εκείνος ο οποίος πρέπει Εσύ να σώσεις.

Στην πραγματικότητα, ίσως είναι χρήσιμο το να ξεχάσεις το ότι χρειάζεται να προσευχηθείς. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τόσο φοβερά παραμορφωμένες ιδέες για το τι είναι η προσευχή που είναι καλύτερα να ξεχάσουμε απλώς το ότι οφείλουμε να προσευχηθούμε. Απλώς στάσου εκεί και κοίτα μέσα στο σκοτάδι έξω από το παράθυρο σου. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Πρόγραμμα Κυριακάτικων Θείων Λειτουργιών (Μάιος 2020)

Ξεχάσαμε να εκτιμάμε… Ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν χάνουμε την επαφή μας με τους ανθρώπους;

Ξεχάσαμε να εκτιμάμε…

Ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν χάνουμε την επαφή μας με τους ανθρώπους;

Παρατηρώ τους γύρω μου και διαπιστώνω πως συχνά δεν εκτιμάμε καταστάσεις και συμπεριφορές, δεν δείχνουμε ευγνωμοσύνη στους ανθρώπους που μας βοηθούν και γινόμαστε αχάριστοι…

Αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς είναι να χάνουμε την επαφή μας με ανθρώπους που κάποτε ήταν πάντα εκεί για εμάς… Και όταν το συνειδητοποιήσουμε το πιο πιθανό να είναι αργά να διορθωθεί η σχέση… Και τότε μάλλον θα πονέσουμε πολύ για την λανθασμένη συμπεριφορά που επιδείξαμε με τόση ευκολία!

Η εκτίμηση και η ευγνωμοσύνη είναι τα συναισθήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν στις περιπτώσεις που παρατηρούμε πως απομακρύνονται από εμάς οι φίλοι και συγγενείς.

Ο Θεός θέλει την αμφιβολία!

Το γεγονός της αμφιβολίας για την ανυπαρξία ή την ύπαρξη του Θεού, ανεξάρτητα από την μορφή που έπαιρνε και την ποιότητα που είχε όταν εκφραζόταν από άπιστο ή πιστό, κράτησε και κρατά ζωντανή τη συζήτηση για το ερώτημα της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας του Θεού.

Η πιο συνηθισμένη άποψη πάνω στο πολυσύνθετο αυτό πρόβλημα, που ακούγεται συχνά και από τις δύο παρατάξεις είναι η απαίτηση για μια απόδειξη της ύπαρξης του Θεού. Ο «αμφισβητίας» βάζει ως προϋπόθεση για να πιστέψει στο Θεό την απόδειξη της ύπαρξής Του. Από την άλλη μεριά ο πιστός, παλεύοντας με το «πρόσθες ημίν πίστιν», ζητεί με τον τρόπο του μια μεγαλύτερη βεβαίωση για την πίστη του.

Ταυτόχρονα, μπλεγμένος στο πρόβλημά του, κατανοεί ως ορθό το αίτημα του «αμφισβητία» και, παρασυρόμενος από το δικό του προβληματισμό, προσπαθεί να φέρει «αποδείξεις» για την ύπαρξη του Θεού. Συχνά η προσπάθειά του αυτή, ψυχολογικά βλεπόμενη, δεν γίνεται για τον «αμφισβητία», αλλά για τον ίδιο του τον εαυτό.

Ἀναστάσιμη ἱερά ἀγρυπνία ἐπί τῇ ἀποδόσει τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Πρόγραμμα Κυριακάτικων Θείων Λειτουργιών (Μάιος 2020)

Ανάσταση, η απαρχή μιας άλλης βιωτής...

Θα σας μεταφέρω τα χαρμόσυνα αναστάσιμα βιώματα του μακαριστού γέροντα Πορφυρίου, όπως τα έζησα μια Τρίτη Διακαινησίμου στο κελλάκι του. 

Πήγα να τον δω σαν γιατρός. Μετά την καρδιολογική εξέταση και το συνηθισμένο καρδιογράφημα με παρεκάλεσε να μη φύγω.

Κάθισα στο σκαμνάκι κοντά στο κρεβάτι του. Έλαμπε από χαρά το πρόσωπό του. Με ρώτησε:

- Ξέρεις το τροπάριο που λέει: «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν…»;

- Ναι γέροντα, το ξέρω.

- Πες το.

Βλέπουμε τον Χριστό όπως μας βολεύει…

Και τελικά αυτή η ψεύτικη όραση μας οδηγεί σε πνευματική τύλφωση.

Βλέπουμε αυτό που συμφέρει τον εγωισμό μας και όχι την πραγματική αλήθεια. Συνήθως η αλήθεια ενοχλεί , πονάει, ειναι εκτυφλωτική και σε προκαλεί. Σε προκαλεί και σε προσκαλεί να αλλάξεις.

Τα βάγια γίνανε καρφιά, τα χειροκροτήματα γίνανε ραπίσματα, τα Ωσαννά γίνανε Σταυρωθήτω! Πόσες φορές το “Δόξα τω Θεώ” έγινε “Γιατί σ’ εμένα Θεέ μου” μέσα σε δευτερόλεπτα. Πόσες φορές το “Ότι θέλει ο Θεός” θέλουμε να γίνει σύμφωνα με αυτό που θεωρούμε μέσα μας σωστό; Πόσες φορές όταν μιλάμε για θέλημα του Θεού στην ουσία θέλουμε ο Θεός να ευλογήσει το δικό μας θέλημα;

Έχουμε λανθασμένη θέαση των πραγμάτων. Τότε οι άνθρωποι ήθελαν κάποιον επίγειο ελευθερωτή, έναν κοσμικό Βασιλιά, αλλά μόλις είδαν ότι μιλάει για ελευθερία από τα πάθη και για Βασιλεία των Ουρανών τον ανέβασαν στον Σταυρό διότι δεν πληροί τα κοσμικά κριτήρια.

Από μας εξαρτάται

Ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που ο διάβολος θα μπορούσε να νικήσει όλους τους ανθρώπους και να τους οδηγήσει στην απώλεια, πάλι δεν θα έπρεπε ν’ απορούμε, αν ο Θεός τον άφηνε ελεύθερο στο καταστροφικό έργο του. 

Γιατί από μας εξαρτάται η νίκη του και η κυριαρχία του πάνω μας. Με τη θέλησή μας γινόμαστε σκλάβοι του, όχι αναγκαστικά. 

Ο γερό – Κώστας, που τον υπηρετούσε η Παναγία !!!

Αλλά και οι λαϊκοί πού μένουνε στο Άγιον Όρος παίρνουνε μία χάρη, παρ’ ότι πολλές φορές βλέπουμε ότι δεν έχουνε και βίο σωστό και πολλές φορές ίσως μας σκανδαλίζουν.

Μερικοί λένε: «τι τους θέλουμε αυτούς τους κοσμικούς εδώ πέρα και δεν τους βγάζει έξω ή Ιερά Κοινότης».

Σε παλαιότερη εποχή, απ’ ότι μας λέει ο παπά-Ακάκιος των Παχωμαίων πού είναι μεγαλύτερος, αποφάσισε ή Ιερά Κοινότης να τους μαζέψει όλους αυτούς -εμείς τους λέγαμε «ζεύγαλους» ή «καβιώτες»- και να τους βγάλει έξω, να τους κάνη εξορία από το Άγιον Όρος, διότι οι περισσότεροι από αυτούς μεθούσανε, πέφτανε στους δρόμους, ζούσαν άσωτη ζωή.

Η ουσία και η »αλητεία»…

Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που πιάνουν την ουσία των πραγμάτων…

Και την κάνουν μοναδική τους περιουσία.

Την ουσία.

Μιας και ζουν όμως στο χωροχρόνο

και τις ιστορικές συντεταγμένες αυτής της ζωής,

αναγκαστικά αποδέχονται και τύπους,

φόρμες και μορφές αυτού του κόσμου.

Δεν γίνεται να το αποφύγεις τελείως…

Μα το βλέπεις: το μάτι τους γυαλίζει!

Είναι αλλού. Δεν κολλάνε στα σχήματα

και περιγράμματα αυτής της ζωής.

Φευγάτοι. Μη συμβατικοί. Και ταυτόχρονα χαλαροί.

Αυστηρά… χαλαροί. Χύμα. Ρέουν.

Στο θέλημα του Θεού…

Όσο και αν υποχώρησε

Η έσχατη μορφή και θέση της μετάνοιας είναι να κρατήσει ο μετανοών, όσο και αν υποχώρησε με την αμέλειά του, την ορθή πίστη στο Θεό και να μην αρνηθεί τη χριστιανική ομολογία. 

Το ότι κρατά και δεν αρνείται την «εν Χριστώ» ομολογία, σημαίνει ότι βρίσκεται στη θέση και τον τόπο των μετανοούντων. 

Πότισε τον γάμο σου με Χριστό και το λουλούδι που θα βγει θα έχει την καλύτερη θέση στον Παράδεισο

Αν δεν έχεις αγκαλιάσει τον άνθρωπο σου χωρίς λόγο, αν δεν του έχεις πάρει ένα λουλούδι απλά γιατί έτσι το ένιωσες χωρίς να σε ωθεί κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία, αν δεν έχεις αγκαλιάσει το άλλο σου μισό απλά γιατί το χρειάστηκες σαν να σου λείπει ένα κομμάτι, αν δεν έχεις ζητήσει συγγνώμη για κάποιο σφάλμα σου και δεν έχεις δεχτεί τη συγγνώμη του άλλου τότε δεν έχεις καν καταλάβει γιατί παντρεύτηκες. 

Ο γάμος σου έχει μείνει απλά στο άλμπουμ… Άνοιξε το άλμπουμ της καρδιάς σου και βγάλε να μοιραστείς τα κομμάτια της με τον άνθρωπο που υποσχέθηκες αιώνια αγαπητικά δεσμά... Τότε θα νιώσεις τη χαρά της γαμήλιας μελωδίας.

Διψά και πεθαίνει

Η προσευχή είναι το ανοικτό χέρι για την παραλαβή των δωρεών του Θεού, είναι το ανοικτό στόμα για την γεύση της ουράνιας τροφής. 

Η προσευχή μοιάζει με το χρυσό κλειδί με το οποίο ανοίγονται όλοι οι θησαυροί των ουρανίων αγαθών. 

Αν όλοι οι άνθρωποι μετανοούσαν και τηρούσαν τις εντολές του Θεού, ο παράδεισος θα ήταν στη γη, γιατί «η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν»

Η ψυχή μου Σε γνώρισε, Κύριε, και διηγούμαι τα ελέη Σου στο λαό Σου.

Μη θλίβεστε, λαοί, που είναι δύσκολη η ζωή. Αγωνίζεστε μόνο εναντίον της αμαρτίας και ζητάτε βοήθεια από τον Κύριο, και Αυτός θα σας χαρίσει ό,τι είναι ωφέλιμο, γιατί είναι σπλαγχνικός και μας αγαπά.

Ω, λαοί, με δάκρυα γράφω αυτές τις γραμμές. Η ψυχή μου επιθυμεί να γνωρίσετε τον Κύριο και να δείτε το έλεος και τη δόξα Του. Είμαι εβδομήντα δύο ετών και πλησίασα το θάνατο και γράφω για το έλεος του Κυρίου, το οποίο μου έδωσε ο Κύριος να γνωρίσω με το ´Aγιο Πνεύμα. Ώ, και να μπορούσα να σας ανέβαζα σε ένα ψηλό βουνό, για να μπορέσετε να δείτε από το ύψος της κορυφής το γαλήνιο και σπλαγχνικό πρόσωπο του Κυρίου και να γεμίσουν αγαλλίαση οι καρδιές σας.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Πρόγραμμα Κυριακάτικων Θείων Λειτουργιών (Μάιος 2020)

Το αόρατο θαύμα

Η ανάγκη του ανθρώπου να βεβαιώσει την πίστη μέσα του προς τον απρόσιτο Θεό και τις ενέργειές Του τον οδηγεί στο να επιζητεί το θαύμα ή να το μεγαλοποιεί ή, ακόμα, και να το δημιουργεί. Με την έννοια αυτή το θαύμα, ως θαυμαστό γεγονός, συναντάται σε όλες τις θρησκείες.

Στην Καινή Διαθήκη οι διάφορες θεραπείες ασθενών, αναστάσεις νεκρών και άλλες εκφράσεις αγάπης του Χριστού και των Αποστόλων προς τον πονεμένο λαό ονομάζονται σημεία. Το θαύμα προκαλεί θαυμασμό, έκπληξη, ενώ το σημείο δείχνει κάτι, δηλαδή την ήδη υπάρχουσα Βασιλεία του Θεού όπου δεν κυριαρχούν τα αποτελέσματα της φθοράς.

Η πρόκληση των Φαρισαίων και Γραμματέων προς τον Ιησού Χριστό «θέλομεν από σου σημείον ιδείν» (Ματθ. 12,38) δεν βρήκε ανταπόκριση. Το όποιο «σημείον» όταν γίνεται «θαύμα» αναγκάζει τον άνθρωπο να το αποδεχτεί κι άρα του στερεί την ελεύθερη σχέση του με το Θεό, που είναι η ουσιαστική πίστη. Ασφαλώς ο Χριστός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, που του έδωσε ως δώρο, και δεν την παραβιάζει ακόμα κι αν προκαλείται.

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Ἡγιασμένος ὁ Ταβεννησιώτης

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Ἡγιασμένος, ὁ ὁποῖος ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.), καταγόταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς πλούσιους. 

Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἀκολούθησε τὸν Ὅσιο Παχώμιο († 15 Μαΐου) στὴ Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου καὶ ἐντάχθηκε ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγησή του, ἐνῷ ἀναδείχθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον ἀγαπητοὺς μαθητὲς αὐτοῦ. 

Πιστὸς μιμητὴς τοῦ διδασκάλου του στὸν μοναχικὸ βίο, τὸν διαδέχθηκε μετὰ τὴν κοίμησή του στὴν ἡγουμενία τῆς μονῆς. Γιὰ τὴν ἁγνότητα τοῦ βίου του καὶ τὴν ἁγιοσύνη του προικίσθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ τὴν χάρη τῆς θαυματουργίας. Γιὰ τὴν τέλεια δὲ ψυχικὴ καὶ σωματικὴ καθαρότητά του ἔλαβε τὸν τίτλο Ἡγιασμένος.

Πρόγραμμα Κυριακάτικων Θείων Λειτουργιών (Μάιος 2020)

Όχι αυστηροί κριτές όταν όλοι είμαστε τόσο αμαρτωλοί...

Το να κατακρίνει κανείς είναι χειρότερο απ’ όλα. Γιατί, εκείνους που νομίζουμε εμείς ότι κατακρίνουμε, αυτοί ελαφρώνονται από το βάρος, ενώ εμείς φορτωνόμαστε.. αντί αυτών το βάρος, και βρισκόμαστε να κατακρίνουμε τον εαυτό μας.

Με όλη λοιπόν την προθυμία μας, ας αποφύγουμε το να κατακρίνουμε άλλους. Γιατί είναι άξιο μεγάλου χλευασμού, ενώ υποφέρουμε από αθεράπευτη αρρώστια κι’ έχουμε δυσκολοθεράπευτες πληγές και είμαστε υπόχρεοι μύριων χρεών, να περιεργαζόμαστε και να εξετάζουμε τα ξένα πταίσματα.

Δεν είναι δηλαδή καλό να κατακρίνουμε τον πόρνο, εάν στη συνέχεια σωφρονίσει. Καλό είναι να αποφεύγουμε την πράξη, όχι να κατηγορούμε εκείνον που την έκανε. Γιατί εκείνος που είπε, «Δεν θα φονεύσεις» (Έξ. 20,15), είπε και «Δεν θα κατακρίνεις» (Λουκ. 6,37).Εάν κατακρίνεις, μαζί με αυτόν κατακρίνεσαι κι’ συ με αυτά με τα οποία κατακρίνεις αυτόν. 

Επίκληση στον Θεό να σε παρηγορήσει!

Δεν έρχομαι δίπλα σου σήμερα για να σου κάνω τον έξυπνο ούτε να σου πω ότι αυτό που περνάς είναι εύκολο. Καθόλου εύκολο δεν είναι. Μεγάλος ο πόνος σου. Αφόρητη η δοκιμασία σου.

Ανθρώπινα, δεν υπάρχει απάντηση. Υπάρχει μόνο λίγη.. συμπαράσταση. Υπάρχει λίγη αγάπη και προσευχή. Και μια επίκληση και παράκληση στον Θεό της Αγάπης να ‘ρθει τώρα εκεί όπου είσαι, να σε παρηγορήσει. Να ‘ρθει να σε βοηθήσει, ώστε μέσα απ’ την τραγωδία που ζεις να καταλάβεις το «γιατί».

Το μυστήριο αυτό. Να νιώσεις ότι μέσα από όλα αυτά θα βγει κάτι καλό, το οποίο τώρα δεν μπορώ να σ’ το εξηγήσω, μα ούτε κι εσύ μπορείς να καταλάβεις. Αυτή τη στιγμή, άλλωστε, δεν δέχεσαι παρηγοριές κι ελπίδες, γιατί τώρα είσαι σε φάση κατάρρευσης. Αλλά είναι σίγουρο ότι έπειτα από πέντε ημέρες, πέντε μήνες ή πέντε χρόνια θα κοιτάς πίσω, θα παρατηρείς όλα αυτά που σήμερα γίνονται και θα τα εξηγείς όλα με άλλα μάτια.

Δεν υπάρχει κενή θέση

Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος. 

Ποια είναι η μεγαλύτερη αρετή Γέροντα;

«Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, οδήγησε γιά δεύτερη φορά τά βήματά μου στήν Ἱερά Μονή Ξενοφῶντος, τήν ἄνοιξη τοῦ 1981. Ἐκεῖ ἔμαθα ἀπό τούς νέους Πατέρες, ὅτι εὑρίσκετο στήν Μονή τους, ἕνα ἁγιασμένο Γεροντάκι, ο Γερό-Συμεών μέ τυφλούς τούς ὀφθαλμούς τοῦ σώματος, ἀλλά ἀνοικτούς τούς τῆς ψυχῆς…» 

Απόσπασμα από την ομιλία του Μοναχού Δαμασκηνού του Γρηγοριάτη με τον Γερο-Συμεών τον Ξενοφωντινό (1893 – 1984)

***

-Ποιά εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀρετή Γέροντα;

-Ἀγάπη, ἀγάπη, ἀγάπη. Νά ἐφευρίσκῃς τρόπους γιά νά κάνῃς τό καλό στούς ἄλλους ἀνθρώπους.

῞Οταν εἶπα στόν Παπποῦ γιά τήν περίπωσι ἑνός Χριστιανοῦ, ὀνόματι Ἀθανάσιος, ὅτι ἔχῃ οἰκογενειακά προβλήματα, μοῦ εἶπε αὐθόρμητα: «Τώρα μόλις θά κάνω ὅλον τόν κανόνα μου γι᾿ αὐτόν τόν ἄνθρωπο». ῎Εκανε δηλαδή ἐκείνη τήν ἡμέρα 12 κομβοσχοίνια τῶν 100 κόμβων. 

Βρίσκονται σε αμηχανία

Οι ανόητοι θυμώνουν επειδή ο Θεός δεν διοικεί τον κόσμο κατά τη δική τους λογική, και οι λογικοί κοπιάζουν ασταμάτητα να μπουν στη λογική του Θεού. 

Είναι δύσκολο καμιά φορά και στον λογικότατο να κατανοήσει το γιατί σ’ έναν άνθρωπο συμβαίνει έτσι, ενώ στον άλλον αλλιώς· γιατί ο νέος που επιθυμεί τη ζωή πεθαίνει, ενώ ο γέρος που επιθυμεί τον θάνατο ζει – γιατί ο ευσεβής βασανίζεται, ενώ ο άθεος καλοπερνά. 

Δεν τις αναγνωρίζει

Η γκρίνια γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. 

Ενώ, όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες κι αν του δώσει ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. 

Η μετάνοια έχει αρχοντιά όχι μιζέρια

Έχεις κάνει ένα λάθος.

Το ότι το κατάλαβες είναι πολύ καλό.

Μην το παιδεύεις όμως πολύ. Μην αρχίζεις να το αναλύεις. Μην μπαίνεις στην διαδικασία συζήτησης με τον λογισμό σου. Έκανες το λάθος και το κατάλαβες. Τώρα πάνε παρακάτω.

Μην μένεις στο λάθος, στην αμαρτία σου. Μην αρχίζεις να μιζεριάζεις. Αυτό δεν είναι μετάνοια.

Η μετάνοια έχει αρχοντιά, όχι μιζέρια. Μετανόησε και άσε το λάθος σου πίσω.

Πολλές φορές δυστυχώς ακόμα και την μετάνοιά μας την κάνουμε επιτηδευμένη. Μπαίνουμε δηλαδή σε μία διαδικασία διεξοδικής ανάλυσης της αμαρτίας με αποτέλεσμα να μένουμε στην αμαρτία, να ασχολούμαστε με την πτώση μας και δεν προχωρούμε στην ανάσταση μας.

Όλοι οι πειρασμοί σου πρέπει να ξέρεις, είναι για να σε εμποδίσουν από την προσευχή του Ιησού

Η ευχή είναι το σωσίβιο της ψυχής και του σώματός μας.

Και στον ωκεανό ακόμα να βρεθείς με βάρκα να ταξιδεύεις άφοβα. Δια της ευχής γίνεται ο άνθρωπος σαν παιδί.

Τον επαναφέρει στην απλότητα και την αθωότητα που είχε ο Αδάμ στον Παράδεισο πρίν την πτώση. Παύει τη διαφορά του άλλου φύλου. 

Ο Κύριος έχει στην αγκαλιά του όλους όσους υποφέρουν στη ζωή τους

Μεγάλη είναι η αγκαλιά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τόσο μεγάλη που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Ο Κύριος έχει στην αγκαλιά του όλους όσους υποφέρουν στη ζωή τους από τις θλίψεις και τις στενοχώριες. 

Τί βάθος έχει η καρδιά Του και πόσο δυνατή είναι η αγάπη Του, αφού μπορεί όλους αυτούς που κοπιάζουν και είναι φορτωμένοι να τους αναπαύσει, να τους παρηγορήσει και να τους δώσει δύναμη να υπομένουν τις θλίψεις και να μην απελπίζονται όταν αδικούνται στη ζωή τους!

Είναι όμως παράξενος ο τρόπος με τον οποίο επιχειρεί να το κάνει! Μας προτείνει να αφήσουμε τον ανυπόφορο για πολλούς ζυγό της ζωής και να σηκώσουμε επάνω μας έναν άλλο ζυγό: άγνωστο στον κόσμο, απαλό, αγαθό και ελαφρό, δικό του ζυγό. Όταν λέμε ζυγό, εννοούμε κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένας δούλος. Την κατάσταση βέβαια αυτή δεν την θεωρούμε καθόλου ευχάριστη. Τον δικό Του όμως ζυγό ο Κύριος τον ονομάζει απαλό και ελαφρό.

Μέσα από την προσευχή οι νέοι θα καταλάβουν κάτι το οποίο δεν γνωρίζουν

Γέροντας Παρθένιος – Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Παύλου Ἁγίου Ὄρους

Δὲ μποροῦμε νὰ ἀπαντήσουμε σὲ ὅλα τὰ ἐρωτήματα βέβαια, ἀλλὰ θὰ σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα, πνευματικὸ παράδειγμα.

Ἦρθε στὸ μοναστήρι, στὸν Ἅγιο Παῦλο, ἕνας νέος, ἦταν 28 ἐτῶν, ὁ ὁποῖος ἦταν τελειόφοιτος θεολογίας καὶ μοῦ λέει: «Γέροντα, μπορῶ νὰ ἐξομολογηθῶ;»

Λέω, εὐλογημένο, νὰ ἐξομολογηθεῖς.

Μοῦ εἶπε τοὺς λογισμοὺς του, μοῦ εἶπε ὅ,τι εἶχε καὶ δὲν εἶχε ὁ ἄνθρωπος.

Τὰ εἴπαμε τέλος πάντων εἰρηνικά, ὄμορφα. Ἀλλὰ προσέχω νὰ μάθουν τὰ παιδιὰ νὰ ἀρχίσουν νὰ προσεύχονται, νὰ κάνουν προσευχή.

Διότι ἀπὸ ἐκεῖ θὰ καταλάβουν κάτι τὰ παιδιά, ὅτι ὑπάρχει κάτι τὸ ὁποῖο δὲν τὸ γνωρίζουν, ἀπὸ τὴν προσευχή.

Ἄκουσε, τοῦ λέω, πολὺ ὡραῖα, καὶ ξέρεις καὶ γράμματα, ἀλλὰ νὰ προσπαθήσεις νὰ κάνεις λίγο προσευχή.

Θέλει κότσια να είσαι ντόμπρος

Ως συνήθως τα σπάνια, τα γνήσια και τα καθαρά αξίζουν. Το ατόφιο χρυσάφι, το αληθινό διαμάντι και οι “καθαρές” ψυχές είναι το όνειρο όλων των κυνηγών θησαυρών.

Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τον αυθορμητισμό τους , ντρέπονται να πουν ποιοι πραγματικά είναι, τι θέλουν, τι τους αρέσει.

Αν’ αυτού “κρύβονται” πίσω από μάσκες, δήθεν γούστα και προσχήματα και εσχάτως και ψεύτικα προφίλ στα Social Media (για να χρησιμοποιήσουμε μια λέξη του συρμού).

Όσα μπορείτε

Ο Μέγας Βασίλειος λέγει ότι είναι καλλίτερο να σταματήσει ο ήλιος την τροχιά του, παρά να παραμένει το Ψαλτήριο αδιάβαστο στα σπίτια των χριστιανών. 

Και, όπως ο ήλιος είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης ανάμεσα στους άλλους, έτσι και το Ψαλτήριο είναι ανάμεσα στα άλλα θεόπνευστα βιβλία. 

Οι φίλοι μου έχουν «ξεφύγει» και είμαι μόνος… Τι να κάνω;

Είναι δύσκολη η κατάσταση στην οποία οι φίλοι σου, που κάνατε παρέα χρόνια, μπορεί και από μικρά παιδιά, έχουν αρχίσει να φεύγουν από το δρόμο της εκκλησίας, ή ακόμα χειρότερα έχουν ήδη φύγει.

Σίγουρα δεν μπορείς να αναγκάσεις κανέναν να ακολουθήσει το Χριστό.

Ποια όμως θα μπορούσε να είναι η πιο σωστή στάση απέναντί τους;

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να προσέξεις εσύ ο ίδιος. Το πάθημα των φίλων σου να γίνει μάθημα και για σένα. Διότι όπως εκείνοι «ξέφυγαν», δεν αποκλείεται κι εσύ αν δεν προσέξεις, να ξεφύγεις… 

Χωρίς να τους κατακρίνεις λοιπόν διότι κι εσύ θα μπορούσες να πάθεις το ίδιο, να αγωνίζεσαι ταπεινά και να ζητάς τη βοήθεια του Θεού για να σε στερεώνει στην πορεία σου και να μην παρεκκλίνεις.

Είναι μεγαλύτερη

Όσοι έχετε διάκριση, θαυμάστε τα μεγαλεία του Θεού. 

Ποιός όμως έχει τόσο σοφή και αξιοθαύμαστη διάνοια, που θα μπορέσει να θαυμάσει, όσο αξίζει, τη χάρη του Δημιουργού μας; 

Περισσότερο απομακρυνόμαστε

Με τις ασθένειες και τις θλίψεις ο Κύριος θεραπεύει τα αμαρτωλά τραύματα της ψυχής μας. 

Να περνάς όλες τις δυσκολίες με ευγνωμοσύνη στον Κύριο. Αυτός ποτέ δεν δίνει στον άνθρωπο σταυρό, τον οποίο εκείνος δεν θα μπορούσε να σηκώσει, και με τη χάρη Του μας ενισχύει στην υπερνίκηση των δυσκολιών. 

Σοφά λόγια αγίων για τον Θεό και τον άνθρωπο

Γι’ αυτούς που αγχώνονται και αγωνιούν ο Άγιος Παΐσιος έλεγε: «Η αγωνία στη γωνία…».

«Το μυστικό (στην ταπείνωση) είναι η αποδοχή των διαφόρων γεγονότων που επιτρέπει ο Θεός». Άγ. Παΐσιος.

«Οι γονείς πρέπει να δώσουν στα παιδιά τους να καταλάβουν ότι δεν γίνεται να ζήσουν μακριά από τον Χριστό. Ο Χριστός είναι ο μόνος δρόμος, δεν υπάρχει άλλος. Άμα μεταδώσουν αυτό στα παιδιά τους, δεν χρειάζεται τίποτε άλλο. Αυτή είναι όλη η διαπαιδαγώγηση». Άγ. Παΐσιος.

«Η ευλάβεια είναι όπως το θυμίαμα, ενώ η ευσέβεια όπως η κολώνια». Άγ. Παΐσιος.

«Μη λυπήσαι διά τίποτε άλλο, παρά όταν δεν κάνης εις καμίαν υπόθεσιν υπομονήν. Και τούτο διότι ανυπομονώντας ζημιώνεσαι μισθόν αιώνιον και παρρησίαν ου την τυχούσαν! Προσεύχου όπως σου προσθέση ο Κύριος πλούτον υπομονής και μακροθυμίας και διά του τοιούτου πλούτου και άλλους θα πλουτίσης». Άγ. Εφραίμ Αριζονίτης.

Απαραίτητο στοιχείο

Οι πειρασμοί είναι το αποτέλεσμα της προδοσίας μας, επειδή αρνηθήκαμε να μείνουμε εκεί που μας έβαλε ο Θεός. 

Όλες οι αντιξοότητες, οι δυσκολίες, τα εμπόδια και τα σκάνδαλα στη ζωή μας λέγονται πειρασμοί, γιατί πειράζουν και εμποδίζουν την ελευθερία και την ειρήνη μας. 

Ανακοίνωση Εσπερινού

Από σήμερα, 1 Μαΐου έως και τις 31 Αυγούστου,

η καμπάνα του Εσπερινού θα κτυπά στις 19.00

Να γυρίσει μόνος του

Στο Θεό είναι αγαπητοί οι μετανοούντες… είναι πολύ αγαπητοί σ’ Αυτόν όσοι μετανοούν ταπεινά για τις άδικες πράξεις τους. 

Ο Δημιουργός δεν θέλει πάντα να τιμωρήσει αμέσως μόλις κάποιος ξεκινήσει σε λάθος δρόμο.