Έτσι αρχίζει

Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα. 

Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό. 

Η αντοχή της μητέρας

-Γέροντα, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος σὲ μιὰ ἐπιστολή του πρὸς τὶς μοναχὲς γράφει νὰ μὴν ξεχνοῦν πώς εἶναι γυναῖκες καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ μιμοῦνται τὶς Ὅσιες καὶ ὄχι τοὺς Ὁσίους. Γιατὶ τὸ λέει αὐτό; Μήπως γιατὶ οἱ γυναῖκες δὲν ἔχουν ἀντοχή;

-Ποιὲς; οἱ γυναῖκες δὲν ἔχουν ἀντοχή; Ἐγὼ τὶς ἔχω φοβηθῆ τὶς γυναῖκες. Ἔχουν πολλή ἀντοχή. Ἡ γυναίκα μπορεῖ στὸ σῶμα νὰ εἶναι ἀδύναμη, νὰ ἔχη λιγώτερες σωματικὲς δυνάμεις ἀπὸ τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ μὲ τὴν καρδιὰ ποὺ ἔχει, ἄν τὴν δουλεύη, ἔχει τέτοια ἀντοχή, ποὺ ξεπερνάει τὴν ἀνδρικὴ δύναμη.

Ὁ ἄνδρας, ναὶ μὲν ἔχει σωματικὲς δυνάμεις, ἀλλὰ δὲν ἔχει τὴν καρδιὰ ποὺ ἔχει ἡ γυναίκα. Νὰ, πρόσεξα μιὰ γάτα ποὺ ἦρθε στὸ Καλύβι μὲ τὰ γατιά της. Ἦταν ἀδύνατη, ἡ κοιλιά της κολλημένη σὰν πλάκα.

Αγρυπνία του Συλλόγου Ιεροψαλτών Ν. Πιερίας στον Ιερό Αγίας Τριάδος Κατερίνης

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Κυριακή Β’ Λουκά 

Σήμερα ο Κύριος μάς ομιλεί, μέσα από την περικοπή του Ευαγγελίου του Λουκά, για την εντολή της αγάπης. Και ξεκινά προτέποντάς μας να συμπεριφερόμαστε στους συνανθρώπους μας όπως ακριβώς επιθυμούμε και οι άλλοι να συμπεριφέρονται προς εμάς, δηλαδή μας λέει ότι αν θέλουμε οι άνθρωποι να μάς αγαπάνε, να μάς σέβονται, να μάς συγχωρούν, τότε κι εμείς πρώτοι θα πρέπει να είμαστε άνθρωποι της αγάπης. 

Γιατί, συνεχίζει, αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, όπως κάνουν οι αμαρτωλοί, και κάνετε καλό μόνο σε εκείνους που σας φέρονται καλά, τότε μέσα σας δεν υπάρχει η χάρις του Θεού. Αν δανείζετε σ’ εκείνους από τους οποίους περιμένετε να έχετε απολαβές, όπως κάνουν οι αμαρτωλοί, τότε η αγάπη γίνεται αντικείμενο δοσοληψίας, τότε η φιλανθρωπία είναι ιδιοτελής, τότε δεν υπάρχει αγάπη, αλλά συμφέρον και εγωισμός. 

Γι αυτό, πάλι μας προτρέπει, να αγαπάτε τους εχθρούς σας, και να πράττετε το αγαθό και να δανείζετε χωρίς να περιμένετε σε καμία ανταπόδοση, και τότε ο μισθός σας θα είναι πολύς, και θα είστε γνήσια παιδιά του Υψίστου, μιας που ο ίδιος ο Θεός ευεργετεί ακόμα και τους αχάριστους και πονηρούς ανθρώπους. 

Να είστε ελεήμονες, καταλήγει στο λόγο Του ο Χριστός, όπως ελεήμων είναι και ο Πατέρας σας. Με τους λόγους αυτούς ο Κύριος αναλύει πρακτικά τι σημαίνει η αγάπη προς τον πλησίον, και την διαστέλλει από κάθε ενέργεια που αποβλέπει στο συμφέρον μας. Η αγάπη δεν είναι για το Χριστό μια κίνηση που εξαρτάται από τη συμπεριφορά των άλλων γύρω μας, αλλά αντλεί την καταγωγή της και τη δύναμή της από τον ίδιο το Θεό. 

† Κυριακῇ 29 Σεπτεμβρίου 2024 (Β' Λουκᾶν)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν

Κεφ. στ' : 31-36

Εἶπεν ὁ Κύριος· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. Καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. Καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. Καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν, ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. Πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε, μηδὲν ἀπελπίζοντες· καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου· ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς.

Τα χέρια...

Όταν οι άνθρωποι ζητούν την ευχή και μου φιλούν το χέρι, νιώθω τα χέρια τους να μου μιλούν. Και να δείτε που το καθένα έχει άλλο χαρακτήρα, άλλη δική του ιστορία να διηγηθεί. Κανένα άγγιγμα δεν είναι ίδιο. Είναι πάντα μοναδικό. 

Όπως μοναδικές είναι και οι ζωές μας. Υπάρχουν χέρια μαλακά σάν βελούδο, ευαίσθητα με τρόπους ευγενείας. Χέρια γεμάτα δύναμη και αυτοπεποίθηση, χρόνια δουλεμένα. 

Κάνε αυτό που μπορείς...

Κάνε αυτό που μπορείς.

Επειδή δεν τα καταφέρνεις σε όλα μη τα παρατάς όλα.

Κάνε αυτό που μπορείς. Ο Θεός βλέπει τον αγώνα σου, βλέπει το φιλότιμό σου.

Ειδικά στα πνευματικά, η προαίρεση και το φιλότιμο παίζουν σημαντικό ρόλο. Μπορεί τελικά το αποτέλεσμα να μην είναι το ιδανικό, όμως η προσπάθειά σου δεν πάει χαμένη. Ο Θεός την βλέπει και την ευλογεί. Γι'αυτό και ποτέ σου μη παραδοθείς επειδή δεν τα καταφέρνεις κάπου.

Κάπου μπορεί να υστερείς, σε κάποια αρετή, όμως σίγουρα κάποια άλλη αρετή μπορείς να την καλλιεργήσεις περισσότερο. Μπορεί κάποιο πάθος να μην μπορείς να το ξεπεράσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να παρατήσεις κάθε πνευματική προσπάθεια. Κάτι δεν μπορείς να το κάνεις, μπορείς όμως να κάνεις κάτι άλλο.

Λόγοι τοῦ Ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου γιά τήν ζωή μέσα στήν οἰκογένεια

Ὁ ὅσιος Γέροντας Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης εἶναι μία ἁγιασμένη μορφὴ τῶν καιρῶν μας, ποὺ ζοῦσε διαρκῶς μέσα στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν κοινωνία τῶν ἁγίων, ἐνῶ παράλληλα εἶχε μέριμνα καὶ γιὰ ὅλους τούς ἀνθρώπους, γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους. Μὲ τὴν ἁγία ζωή, τοὺς θεοφόρους λόγους του καὶ τὴ χάρη ποὺ πλούσια τοῦ δώρισε ὁ Θεός, ὁ ὅσιος Γέροντας ἐνέπνευσε, παρηγόρησε καὶ θεράπευσε ψυχικὰ καὶ σωματικὰ χιλιάδες ἀνθρώπους σ’ ὁλόκληρο τὸν κόσμο.

Γεννήθηκε τὸ 1906 σ’ ἕνα χωριὸ τῆς Εὔβοιας καὶ κοιμήθηκε στὸ Ἅγιον Ὅρος τὸ 1991. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἀγάπησε τὸν Χριστὸ μὲ δυνατή, ἀποκλειστικὴ ἀγάπη καὶ κατανόησε καὶ ἔζησε βαθιὰ αὐτὸ ποὺ ἔλεγε σ’ ὅλη του τή ζωή, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πᾶν. Μὲ ζῆλο καὶ χαρὰ ἀφιερώθηκε στὸν Χριστὸ καὶ ἔγινε μοναχὸς στὸ Ἅγιον Ὅρος. 

Ἀργότερα, τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἔφερε τὸν Γέροντα Πορφύριο, νέο ἀκόμη, νὰ διακονήσει τὸν ἀνθρώπινο πόνο στὴν Πολυκλινικὴ Ἀθηνῶν, στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας. Ἐκεῖ, μὲ τὸ χάρισμα ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, ἀπέκτησε βαθειὰ γνώση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Πλησίασε κι ἀγάπησε ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς ἀνθρώπους, χωρὶς νὰ τοὺς διακρίνει σὲ δίκαιους καὶ ἁμαρτωλούς.

Μήν σταματᾶς ποτέ νά λές τήν εὐχή

«Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως. 

Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού. 

Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις. 

Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ. Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά.

Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί. 

Σοφά λόγια Ἁγίων Πατέρων

Νομίζουμε ὅτι αὐτὴ ἡ ζωή, δὲν περνάει. Περνάει πάρα πολὺ γρήγορα καὶ σημασία ἔχει, ποῦ θὰ βρεθεῖς μετά...

Γέροντας Ἀμβρόσιος Λάζαρης

Σήμερα οἱ μεγάλοι θέλουν νὰ παίρνουν πολλὰ λεφτὰ μὲ λίγη δουλειὰ καὶ οἱ μικροὶ νὰ παίρνουν μεγάλους βαθμούς, χωρὶς διάβασμα. Καὶ ἂν εἶναι δυνατόν, χωρὶς νὰ φεύγουν ἀπὸ τὴν καφετέρια...

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης

Ἡ πείρα εἶναι μεγάλο πράγμα, ἀλλὰ δὲν μαθαίνεται, παθαίνεται!

Γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Εἴτε πέντε χρόνια ζήσει κανείς, εἴτε ἑκατὸν πέντε δὲν ἔχει σημασία. Ἀξία ἔχει ἡ ὑγεία τῆς ψυχῆς. Χαρὰ σ' αὐτοὺς ποὺ ἀντιμετωπίζουν τὴν περίπτωση τῆς ἀσθενείας μὲ μετάνοια καὶ εἴτε ζήσουν εἴτε ὄχι, θὰ εἶναι ἕτοιμοι. Ὁ Κύριος περιμένει. Περιμένει στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ τὴν κάθε ψυχή, ὅσο ἁμαρτωλὴ κι ἂν εἶναι. Περιμένει ν' ἀδειάσει στὸ ἐξομολογητήριο τὸ θολὸ νερὸ τῆς ψυχῆς της καὶ νὰ γεμίσει μὲ νερὸ καθαρό, ὥστε νὰ μὴν διψάσει στὴν Αἰώνια Ζωή.

Γέροντας Εὐσέβιος Γιαννακάκης

Τι σημαίνει το «Κύριε ελέησον»

Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και συντομότερα «Κύριε ελέησον», από τον καιρό των Αποστόλων χαρίστηκε στους Χριστιανούς και ορίστηκε να το λένε ακατάπαυστα, όπως και το λένε. 

Τι σημαίνει όμως τούτο το «Κύριε ελέησον», είναι πολύ λίγοι σήμερα που το ξέρουν, κι έτσι φωνάζουν καθημερινά ανωφελώς, αλλοίμονο, και ματαίως το «Κύριε ελέησον», και το έλεος του Κυρίου δεν το λαβαίνουν γιατί δεν ξέρουν τι ζητούν. 

Γι’ αυτό πρέπει να ξέρομε πως ο Υιός και Λόγος του Θεού, αφότου σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος και υπέμεινε τόσα πάθη και σταυρώθηκε και χύνοντας το πανάγιο αίμα Του εξαγόρασε τον άνθρωπο από τα χέρια του διαβόλου, από τότε έγινε Κύριος και εξουσιαστής της ανθρώπινης φύσεως. 

Να φυλαγόμαστε

Οι πειρασμοί υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε στη ζωή μας και πρέπει να φυλαγόμαστε από τις αμέτρητες παγίδες που στήνει εναντίον μας ο παμπόνηρος διάβολος. 

Μόνο με την ταπεινοφροσύνη και την προσευχή μπορούμε να τις αποφεύγουμε και ασφαλιστούμε. 

Φωτογραφίες από τον Αγιασμό του Κατηχητικού της Ενορίας μας

Μείνε αυθεντικός...

Σου φωνάζουν ότι ήσουν λάθος. Ίσως και να ήσουν. Αλλά πίστεψε με δεν είναι αυτό το σημαντικό. Υπάρχει κάτι άλλο σημαντικότερο. Εάν σε αυτό που έκανες ήσουν αληθινός και αυθεντικός.

Διότι τότε μονάχα μετανοούμε και αλλάζουμε στην ζωή μας όταν τα λάθη μας έχουν αυθεντικότητα. Όταν στις αποφάσεις και στις πράξεις μας κατοικούμε εμείς.

Ο μεγάλος γιός της παραβολής του Ασώτου υιού ήταν σωστός; Ναι. Αλλά όχι αληθινός, γι' αυτό και ποτέ δεν κατάλαβε τον Πατέρα του (Θεό). Ο άσωστος υιός, ήταν σωστός; Όχι. Αλλά ήταν αληθινός μέσα στην αμαρτία του. Δηλαδή ήταν αυθεντικός σε αυτό που έκανε. Γι’ αυτό και μπόρεσε να γνωρίσει την αγάπη του πατέρα του.

Αγρυπνία του Συλλόγου Ιεροψαλτών Ν. Πιερίας στον Ιερό Αγίας Τριάδος Κατερίνης

Περί Προσευχῆς καί Ταπεινώσεως

Νὰ θεωρῆς τὸν ἑαυτό σου ἀνάξιο γιὰ ὁποιοδήποτε πνευματικὸ δῶρο, διότι στὴν οὐσία τέτοιος ἀκριβῶς εἶσαι.

Στὴν προσευχή σου νὰ μὴ ζητᾶς γιὰ ἄλλα δῶρα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν προσευχὴ καὶ τὴν παράδοσι στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Διότι ὁ Θεὸς δὲν δίδει στοὺς ὑπερηφάνους ποὺ ζητοῦν δῶρα, ὁράματα καὶ ἀποκαλύψεις, ἀλλὰ σὲ αὐτοὺς ποὺ θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους ἀνάξιο ὄχι μόνον γιὰ ὁποιοδήποτε χάρισμα, ἀλλὰ ἐπίσης ἀκόμη καὶ γι᾿ αὐτὴ τὴν γεμάτη θλίψεις ζωή.

Η Παναγία πάντα δίπλα μας

Ἀμέτρητες προσευχὲς ἔχουν ­γραφεῖ πρὸς τὴν ­Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴ ­Δέσποινα τοῦ κόσμου, τὴ ­γλυκιά μας ­Παναγία. Ποτὲ δὲν σταμάτησαν τὰ ­ἀν­θρώ­πινα χείλη νὰ ­ψελλίζουν λόγια πρὸς Αὐτὴν γιὰ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς. Σὲ κάθε εὐλογία, σὲ κάθε χαρὰ ἀλλὰ καὶ σὲ κάθε ­πονεμένη ὥρα, σὲ κάθε δύσκολη στιγμὴ σ’ Αὐτὴν ­καταφεύγουμε, Αὐτὴν παρακαλοῦμε μὲ τὶς ­προσευχές μας. Καὶ Ἐκείνη, φιλόστοργη μά­να ὅλων, δέχεται τὶς προσευχές μας καὶ ἀνταποκρίνεται στὰ ­αἰτήματά μας.

Ἄλλες προσευχὲς τὴν ἐγκωμιάζουν, ἐξυμνοῦν τὸ μεγαλεῖο της, τὴν εὐγνωμονοῦν γιὰ τὸ δῶρο ποὺ πρόσφερε στὴν ­ἀνθρωπότητα, τὸν Υἱό της. Ἄλλες τὴν ἱκετεύουν θερ­μὰ νὰ γίνει προστασία, σκέπη, βοήθεια, πρεσβεία θερμή.

Μιὰ τέτοια προσευχὴ ἀπευθύνουμε πρὸς τὴν Παναγία μας στὴν Ἀκολουθία τοῦ Ἀποδείπνου. Εἶναι ἡ γνωστὴ εὐχή: «Ἄ­­­σπιλε, ἀμόλυν­τε, ἄφθορε, ­ἄχραντε, ἁ­­­γνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα…».

Ἐκεῖ ὁ πρεσβύτερος Ἀντίοχος, ὁ συν­τά­κτης τῆς προσευχῆς, μεταξὺ τῶν ἄλ­­λων ποὺ λέει, τὴν παρακαλεῖ καὶ τὴν ἱκε­­τεύει θερμὰ νὰ σταθεῖ δίπλα μας σὲ τρεῖς φάσεις τῆς ζωῆς μας, σὲ τρεῖς σημαντικὲς στιγμές.

Το σπουδαιότερο

Με τα δώρα που πήραμε από τον Θεό είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό. 

Και το σπουδαιότερο, με αυτά οδηγούμαστε στο να επιλέγουμε το καλό και να αποφεύγουμε το κακό. 

"Αξίζω, θέλω και μπορώ…"

Κανένα φάρμακο* και καμία μορφή ψυχοθεραπείας δε μπορεί να φέρει αποτέλεσμα εάν μέσα σου δεν έχεις πάρει την απόφαση να γίνεις καλά. Εάν δεν έχεις πειστεί εσωτερικά ότι αξίζεις να είσαι καλά και όχι να ταλαιπωρείσαι. Διότι μπορεί να κλαις, να παραπονιέσαι, να ζητάς την θεραπεία σου, αλλά μέσα σου, ο βαθύτερος εαυτός σου να φωνάζει, «όχι δεν αξίζω να είμαι καλά, δεν ξέρω να ζω χωρίς την αρρώστια, φοβάμαι την ευθύνη της υγείας…».

Εξωτερικά μπορεί να φωνάζουμε λέγοντας, «Θεέ μου πάρε μου αυτό το πάθος», ωστόσο βαθύτερα λέμε, «άστο Κύριε δεν είμαι έτοιμος να το αποχωριστώ. Δε ξέρω να ζω δίχως το πάθος μου...». Και πας στους πνευματικούς και κάνεις παράπονα, και διαμαρτύρεσαι, τα βάζεις με τον Θεό και την αδικία της ζωής, αλλά μέσα σου δεν είσαι ακόμη έτοιμος να κάνεις αλλαγές, να μετανοήσεις, να ζήσεις από την θέση του υγιούς αναλαμβάνοντας την ευθύνη να αξίζεις.

Δεν μπορεί η προσευχή να σε ωφελήσει θεραπευτικά εάν με το βαθύτερο κομμάτι του εαυτού σου αρνείσαι να υπάρξεις από την θέση του υγιούς. Γι’ αυτό ο Χριστός ρωτάει «θέλεις υγιής γενέσθαι;». Θέλεις, είσαι σίγουρος ότι αντέχεις να αναλάβεις την ευθύνη της ζωή σου; Είσαι έτοιμος και πιστεύεις φίλε μου ότι αξίζεις κάτι καλύτερο σε αυτό τον κόσμο πέρα από την θέση του θύματος και κακόμοιρου της ζωής;

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Κυριακή Α' Λουκά 

(Λουκ. 5, 1-11) 

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής Λουκάς μάς περιγράφει την κλήση του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννη. Ο Χριστός, αφού χρησιμοποίησε το πλοίο του Πέτρου για να κηρύξει στο λαό, τον διατάζει να ρίξει στη θάλασσα το δίχτυ. 

Κι εκείνος, παρά τον κόπο της προηγούμενης νύχτας, που μάλιστα δεν είχε αποδώσει καρπούς, από σεβασμό και υπακοή προς τον Διδάσκαλο έριξε τα δίχτυα στη θάλασσα και έπιασε τόσα πολλά ψάρια, που ήρθαν και ο Ιάκωβος με τον Ιωάννη με το δικό τους πλοίο να βοηθήσουν στην ανέλκυση των ψαριών, που γέμισαν και τα δύο πλοία σε βαθμό που σχεδόν να βυθίζονται. 

Μπροστά σε τούτο το αδιαμφισβήτητο θαύμα, που γέμισε δέος και κατάπληξη όλους τους ψαράδες, ο Πέτρος πέφτει και προσκυνεί τον Ιησού. Και ο Κύριος τον καλεί στο εξής να γίνει αλιέας ανθρώπων, να γίνει δηλαδή μαθητής Του και απόστολος του Ευαγγελίου. 

Χωρίς δεύτερη σκέψη, τόσο ο Πέτρος όσο και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, παράτησαν στην ακτή και τα πλοία τους και τα ψάρια και ακολούθησαν τον Χριστό, αποδεχόμενοι την πρόσκληση που τους έκαμε. 

† Κυριακῇ 22 Σεπτεμβρίου 2024 (Α' Λουκᾶν)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν

Κεφ. ε' : 1-11

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ ᾿Ιησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. Ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας, ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. Ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· Ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος, καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων, εἶπεν αὐτῷ· Ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες, οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. Καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. Καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ, τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον, καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. Ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν τοῦ ᾿Ιησοῦ λέγων·

Είναι κούφιος

Ο άνθρωπος ολοκληρώνεται και καταξιώνεται ως ύπαρξη μόνο όταν βρει την εσωτερική του υπόσταση, βαθιά στην καρδιά του. Από εκεί αρχίζουν όλα. 

Αν ο άνθρωπος δεν έχει εσωτερική εν Χριστώ ζωή, αν δεν ζει εν Χριστώ είναι κούφιος, υποκριτής, ψεύτικος και αδύναμος. 

Το ανοιχτό πορτοφόλι

Όσο δίνεις, ο Θεός το διπλασιάζει. Το πορτοφόλι μου το έχω ανοιχτό πάντα, και πάντα γεμάτο είναι.

Από το ένα μέρος δίνει ο άνθρωπος και από το άλλο το φέρει ο Θεός. Εγώ κάνω το καθήκον μου και λέγω: ο Θεός προστατεύει τα πουλιά και εμένα θα με αφήσει; Όχι…

Η τήρησις του όρου

Κάθε χριστιανός λογικά σκεπτόμενος για τη σωτηρία του, επιποθεί την καταλλαγή του με το Θεό. 

Επιθυμεί να συγχωρηθεί και να αγαπηθεί από το Θεό δια της μετανοίας. Αλλά για να το πετύχη αυτό, να πετύχη την συγγνώμη υπό του Θεού, να πετύχη την συμφιλίωση μαζί του, πρέπει να τηρήσει τον όρο, που ο Χριστός μας μας έθεσε στο Ευαγγέλιό Του: 

Ἄν ἔρχεσαι νά ὑπηρετήσεις τό Θεό, ἑτοίμασε τήν ψυχή σου γιά πειρασμό

“ Ἄς μήν ἀνησυχοῦμε λοιπόν, ἄς μήν ἀδημονοῦμε ὅταν μᾶς ἔρχονται πειρασμοί. 

Γιατί, ἄν ὁ χρυσοχόος γνωρίζει πόσο χρόνο πρέπει ν’ ἀφήσει τό χρυσάφι στό καμίνι καί πότε νά τό βγάλει καί δέν τό ἀφήνει νά μένει στή φωτιά μέχρι νά καταστραφεῖ καί νά κατακαεῖ, πολύ περισσότερο τό ξέρει αὐτό ὁ Θεός καί, ὅταν δεῖ ὅτι γίναμε πιό καθαροί, μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τούς πειρασμούς, ὥστε νά μήν ἀνατραποῦμε καί πέσουμε ἀπό τό πλῆθος τῶν κακῶν. 

Ἄς μή δυσανασχετοῦμε λοιπόν, ἄς μή γινόμαστε μικρόψυχοι ὅταν μᾶς ἔρθει κάτι ἀπό τά ἀπροσδόκητα, ἀλλά ἄς ἀφήνουμε αὐτόν πού τά ξέρει καλά αὐτά νά δοκιμάζει στή φωτιά τήν ψυχή μας, ὅσο καιρό θέλει. Γιατί τό κάνει αὐτό γιά τό συμφέρον καί τό κέρδος ἐκείνων πού δοκιμάζονται.

Γι’ αὐτό καί κάποιος σοφός συμβουλεύει λέγοντας “παιδί μου, ἄν ἔρχεσαι νά ὑπηρετήσεις τό Θεό, ἑτοίμασε τήν ψυχή σου γιά πειρασμό, κάνε δίκαιη τήν καρδιά σου, δεῖξε ὑπομονή καί μήν ὑποχωρήσεις σέ περίοδο δυσκολιῶν” (Σοφ. Σειρ. β΄ 1-2). 

Αγριεύει τον άνθρωπο

Να κάνεις κάπου – κάπου διακοπή στη δουλειά σου για να λες την ευχή. 

Η σωματική κούραση – χωρίς μέτρο – αγριεύει τον άνθρωπο. Και το πιο ήρεμο άλογο, αν το κουράσεις υπέρβαρα κλωτσάει.

Να μην μισήσετε άνθρωπο!

Να μην μισήσετε άνθρωπο! Και να μην τον κατηγορήσετε, γιατί η κατηγόρια είναι ένα είδος μίσους. Κατηγορούμε τους άλλους: “Α, αυτός ο παλιάνθρωπος, ο παλιόγερος”.

Έτσι λέμε για τους ανθρώπους, για τις εικόνες, για τα δημιουργήματα του Θεού. Και οι νέοι θέλει να προσέχουν τη ζωή τους, γιατί τα πάθη στον άνθρωπο τον ταράσσουν μέσα στη ζωή, όσο θα υπάρχνουν γήινες δυνάμεις της. Μας τραβάνε μέσα στη σάρκα, να φάμε όλη τη γη, όλη τη γη με τα δόντια μας. Τόσο πολύ ο άνθρωπος ξεφεύγει από την αλήθεια. Ψάχνουμε εδώ να βρούμε την ευτυχία.

Αλλά θέλει προσοχή, να περάσουμε αυτή τη ζωή με καλοσύνη, όσο μπορούμε με καλοσύνη, με αλήθεια στα χείλη. Όχι ψέμα! Μην πούμε ψέμα, για να κερδίσουμε κάτι. Αυτό είναι καταστροφή, χανόμαστε μέσα στο χάος της ζωής αυτής και χάνουμε τον σωστό δρόμο. 

Κλαίει και οδύρεται

Όλος ο κόσμος στην ουσία διώκεται και αδικείται, αλλά δεν χαίρεται, μάλλον πονά, κλαίει και οδύρεται. 

Τη χαρά και παρηγοριά στις θλίψεις και την αδικία δεν την προκαλεί η φύση των πειρασμών και δοκιμασιών, αλλά η Χάρη του Θεού, που παρηγορεί αυτούς «που κοπιάζουν και είναι φορτωμένοι» για την υποταγή τους στο θείο θέλημα -όχι μόνο στο παρόν-, αλλά και στην αιωνιότητα. 

Ας εκπαιδεύσωμε το στόμα μας να λέει καλά λόγια. Είναι μεγάλο το κέρδος απ' αυτό

Δεν βλέπεις αυτά τα άγια σκεύη; 

δεν χρησιμοποιούνται αυτά πάντοτε δι' ένα μόνον σκοπόν;

μήπως τολμά κανείς να χρησιμοποίηση αυτά δια κάτι άλλο;

Συ είσαι αγιώτερος από τα σκεύη αυτά, και κατά πολύ αγιώτερος, διατί λοιπόν ρυπαίνεις και μολύνεις τον εαυτόν σου; 

Στέκεις εις τους ουρανούς, και υβρίζεις; 

πολιτεύεσαι μαζί με αγγέλους, και υβρίζεις; 

έχεις αξιωθή του φιλήματος του Δεσπότου, και υβρίζεις;

εκόσμησεν ο Θεός το στόμα σου με τόσους ύμνους αγγελικούς, με τροφήν όχι πλέον αγγελικήν, αλλά με ανωτέραν από την αγγελικήν, με το ιδικόν του φίλημα, με εναγκαλισμούς προς αυτόν, και υβρίζεις; 

Μη, παρακαλώ.

Ο Χριστός είναι ο μοναδικός δάσκαλος

Ευλογημένος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν θέλει να κάνει το δάσκαλο ούτε τον αρχηγό. Τρία ουράνια χαρίσματα συνοδεύουν ένα τέτοιο άνθρωπο:

το πρώτο ονομάζεται ειρήνη, το δεύτερο ονομάζεται σοφία, και το τρίτο ονομάζεται ευδοξία.

Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: «Μηδέ κληθήσετε καθηγηταί· εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός» (Ματθ. 23, 10).

Εσείς που ανελλιπώς μελετάτε την Αγία Γραφή ίσως θα βρεθείτε σε αμηχανία, προκειμένου να φέρετε σε συμφωνία την παραπάνω σαφή εντολή με την επόμενη: Πηγαίνετε να κηρύξετε και να διδάξετε όλους τους λαούς. (Ματθ. 28, 19-20).

Ο Κύριος στέλνει τους μαθητές Του να διδάσκουν, αλλά τους απαγορεύει να ονομάζονται δάσκαλοι. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πράγματι θα ήταν δύσκολο να το κατανοήσουμε, αν δεν έλεγε στο τέλος: «Εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός».

Θα φωνάξει για σένα

Μη φανερώνεις τα έργα σου, για να μη λάβεις εδώ στη γη τον μισθό σου από τους ανθρώπους που θα σ’ επαινέσουν. 

Απόκρυψέ τα με τη σιωπή και άφησε να τα γνωρίζει μόνον ο Θεός, που θα σε αμείψει στον ουρανό. Εάν εσύ σιωπάς για τον εαυτό σου, ο Θεός θα φωνάξει για σένα. 

Ποτέ δεν θα πρέπει να λες ότι σε έχει ξεχάσει ή σε έχει εγκαταλείψει ο Θεός

Ένας ορειβάτης θέλησε να ανεβεί το ψηλότερο βουνό. Ξεκίνησε, λοιπόν, την περιπέτεια του μετά από πολλά χρόνια προετοιμασίας.

Όμως, επειδή ήθελε τη δόξα μόνο για τον εαυτό του αποφάσισε να σκαρφαλώσει το βουνό μόνος.

Η νύχτα, λοιπόν, έπεσε βαριά και ο άνδρας δεν έβλεπε τίποτα. Όλα ήταν μαύρα. Μηδενική ορατότητα. Το φεγγάρι και τα άστρα είχαν καλυφθεί από σύννεφα. Καθώς ο άνδρας ανέβαινε και απείχε λίγα μόνο μέτρα από την κορυφή του βουνού, γλίστρησε και έπεσε στο κενό με μεγάλη ταχύτητα. Ο ορειβάτης πού το μόνο πού έβλεπε καθώς έπεφτε ήταν μαύρες κουκίδες, είχε την τρομερή αίσθηση της βαρύτητας να τον τραβά.

Ήταν νύχτα, μα πλέον ήρθε το πρωί

Ήταν απόγευμα. Έξω η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει. Σκοτείνιαζε. Το φως του καντηλιού άρχιζε να δεσπόζει μέσα στο μικρό δωμάτιο. 

Εικόνες και φιγούρες μοναστηριακές αχνοφαίνονταν στους τοίχους όταν άρχισε να βαδίζει μέσα στο περιβόλι των σκέψεων. Προσπαθούσε να βρει λέξεις ταιριαστές για Σένα…

Κοντοστάθηκε στην ομορφιά της σιωπής. Σιωπή εξωτερική και εσωτερική. Η βροχή έξω έπεφτε θυμίζοντάς του ότι έχει ακόμα την ακοή του.

Σου αρκεί

Το καλό παραμένει πάντα καλό έστω κι αν κανείς δεν το επαινεί. Το κακό παραμένει κακό έστω κι αν κανείς δεν το κατηγορεί. 

Αν όλοι οι άνθρωποι σε επαινούν, τίποτε δεν θ’ αποκτήσεις. Αν κανείς δεν σε επαινέσει, τίποτε δεν θα στερηθείς. 

Κι όμως μπορείς…

Έρχεται ο κακός λογισμός και σου λέει, «μην προσπαθείς, δεν αλλάζεις, δεν γίνεται, η ζωή σου δε μπορεί να γίνει καλύτερη, τα πάθη σου δεν μεταμορφώνονται…».

Και εκεί κάπου αρχίζει ένας αόρατος πόλεμος, μια μάχη μέσα στο νου που ξαπλώνεται σε όλο το είναι σου. Όμως σκέψου:

Όταν λέμε ότι γίνονται αλλαγές δεν λέμε ότι θα γίνουν αύριο το πρωί.

Δεν κρύβεται

Η πνευματική εργασία στον εαυτό μας είναι αθόρυβη εργασία στον πλησίον, γιατί μιλάει το παράδειγμα και τότε τον μιμούνται οι άνθρωποι και διορθώνονται. 

Ο χαριτωμένος άνθρωπος του Θεού, μεταδίδει τη θεία Χάρη και αλλοιώνει τους σαρκικούς ανθρώπους. 

Ὁ λόγος τοῦ Σταυροῦ

Ὁ λόγος τοῦ σταυροῦ, σ' ὅλες τὶς ἐποχὲς ἀκούγεται παράδοξα. Στὴ δική μας ὅμως, ἡ ὁποία ἔχει θεοποιήσει τὴν ἄνεση καὶ τὴν εὐμάρεια, ὁ λόγος τοῦ σταυροῦ δὲν εἶναι μόνο παράλογος, ἀλλὰ καὶ ἀσυμβίβαστος μὲ τὴ λογική τοῦ κόσμου. Εἶναι τρομακτικὸς γιὰ τοὺς κανόνες τῆς ζωῆς του, γιὰ τὶς ἐπιδιώξεις στὸ κυνήγι τῆς εὐδαιμονίας καὶ τῆς καλοπέρασης. 

Καὶ ὅμως τὸ εὐαγγέλιο ἐπιμένει σταθερὰ νὰ διακηρύσσει τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι». Ἡ αὐταπάρνηση καὶ ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ φανερώνουν τὴν αὐθεντικότητα τῆς κλήσης μας καὶ τοῦ προορισμοῦ μας. 

Τὰ ἠχηρὰ καὶ εὔκολα συνθήματα τοῦ κόσμου, ἂν καὶ ἀρχικά μᾶς γοητεύουν, τελικά μᾶς ἀπογοητεύουν, γιατί μᾶς παραπλανοῦν καὶ παραμορφώνουν τὸ νόημα τῆς ζωῆς. Ἀποδεικνύουν τὴ ματαιότητα ὅλων τῶν ἀνθρωπίνων, ὅταν αὐτὰ δὲν εἶναι διαποτισμένα ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Φωτογραφίες από την τελετή Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στον Ι.Ν. Παντανάσσης

Άσε το στόμα σου ανοιχτό

Η πίστη είναι ένα πνευματικό στόμα. Όσο πιο ελεύθερα ανοίγει, τόσο μεγαλύτερο είναι το ποτάμι απ’ όπου εισέρχονται σ’ αυτό θα θεία νάματα. Άσε το στόμα αυτό ανοιχτό. 

Τι είναι και τι δεν είναι Σταυρός στην οικογένεια;

Ερώτηση: Πιστεύετε ότι χρειάζεται κά­ποιος να σταυρωθεί, να σταυρώνεται καθημερινά μέσα στο γάμο, μέσα στην κοινωνία, μέσα στην ιστορία περιμένοντας την ανάστασή του ή προς το τέλος της ζωής, στη μετά θάνατον ζωή;

Απάντηση: Εγώ θα ήθελα να μεταθέσω λίγο το κέντρο βάρους της ενδιαφέρουσας ερωτήσεώς σας, από το πότε έρχεται η ανάσταση στο πώς νοούμε τη Σταύρωση. Θα πάω πιο πριν, διότι η εμπειρία μου είναι ότι γίνεται πολύ κακή χρήση της έννοιας και του όρου της Σταυρώσεως και του Σταυρού μέσα στις οικογένειες.

Ας μη ξεχνάμε από που δανειστήκαμε αυτή τη λέξη, τή δανειστήκαμε άπό τό Σταυρό του Χριστού, ό όποίος άποτελεί τό πρότυπο του πάθους και του πόνου ενός άπολύτως άναμάρτητου, δηλαδή άπολύτως άναίτιου γι’ αύτό πού του συνέβαινε.

Η Αγάπη, η Γνώση και η Πίστη

Η γνώση ως επακόλουθο της αγάπης. Η πίστη στην ανάσταση είναι ενέργεια που ανασταίνει. Η μνήμη του θανάτου.

’Άς είναι ευλογημένη η ώρα αυτή, κατά την οποία ο Κύριος μου δίνει τη χαρά της κοινωνίας μαζί σας. Ή σκέψη μου επικεντρώνεται στο ότι όλη η μέριμνα, όλη η ζωή και το είναι μας εκπηγάζουν από τον αιώνιο Θεό. 

Ή ίδια βέβαια η εμπειρία μάς δείχνει ότι ο Θεός εισακούει και απαντά στις προσευχές που Του προσφέρουμε. Είναι αλήθεια ότι Αυτός απαντά βραδύτερα απ’ ότι εμείς θά θέλαμε, αλλά δεν μπορούμε να Τον «διορθώσουμε». Στις στιγμές εκείνες πού έρχεται να μάς σώσει, αισθανόμαστε ασφαλώς τήν παρουσία Του. 

Και είναι χαρακτηριστική για μας η δίψα να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε. Όταν λέμε «να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε», είναι σχεδόν ένα και το αυτό, γιατί στήν αιωνιότητα η γνώση είναι επακόλουθο της αγάπης. Η Αγάπη λοιπόν είναι ο παράγοντας της ενώσεως με τον Θεό πού επικαλούμαστε. Έτσι, όλη η ζωή μας επάνω στή γη περνά με αυτό τον πόθο.

Η αγάπη προς τον Θεό

Η αγάπη προς τον Θεό είναι ανώτερη, όταν εκφράζεται ως ευγνωμοσύνη. Είναι ανάγκη ν’ αγαπάμε,