Πρόγραμμα Ακολουθιών Ιουλίου - Αυγούστου

 

«Να κάνεις τον αγώνα σου, όχι για να αγιάσεις, αλλά για να χαρεί ο Χριστός»

– Πέστε μου κάτι, Γέροντα, για τον αγώνα μου.

– Παλληκαριά, λεβεντιά, φιλότιμο! Με το φιλότιμο να εργάζεσαι στον Χριστό. Και ο Χριστός στην ψυχή που έχει καλή διάθεση, αγωνιστικό πνεύμα και φιλότιμο, εργάζεται αθόρυβα.

– Γέροντα, γιατί δεν γεμίζω από την προσευχή, ενώ φροντίζω να είμαι συνεπής στα πνευματικά μου καθήκοντα;

– Ε, πώς να γεμίσης; Έτσι θα γεμίσης; Θέλει γύρισμα το κουμπί αλλού.

Εξέτασε να δης πόσο δουλεύεις στην πνευματική ζωή με την λογική και πόσο με την καρδιά• πόσο κινείσαι από την ευρωπαϊκή συνέπεια και πόσο από το ορθόδοξο φιλότιμο.

«Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τήν ἀληθινή ἐλευθερία!»

Σταθεροί στήν ἐλευθερία…

«Τῇ ἐλευθερίᾳ… ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε…» (Γαλ. 5,1)

Μᾶς μαγνητίζει ἡ ἐλευθερία. Ποθοῦμε καί ἀγωνιζόμαστε καί ἐπιδιώκουμε νά τήν κατέχουμε.

Νά ζοῦμε μακριά ἀπό κάθε μορφή δουλείας, ἀπό ὁποιαδήποτε δεσμά, ἀπό κάθε καταπίεση. Οἱ πρόγονοί μας πολύ ἀγωνίσθηκαν γιά τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδας μας.

Ἔδωσαν τή ζωή τους, τό αἷμα τους, γιά νά ζήσουμε ἐλεύθεροι. Ἀπό τά δικά τους «τά κόκκαλα τά ἱερά» εἶναι «βγαλμένη» ἡ «λευτεριά»(Ἐθνικός Ὕμνος).

«Η αγιότητα δεν βγαίνει στο παζάρι, ούτε χτυπά κουδούνια»

Και ψάχνουμε να βρούμε έναν Γέροντα φωτισμένο. Γράφει ένας ηγούμενος γι αυτούς τους αναζητητές επισκέπτες του Αγίου Όρους:

«Ζώντας στο Άγιον Όρος αρκετά χρόνια έχω διαπιστώσει αρκετές φορές την διάθεση των επισκεπτών ή προσκυνητών να συναντήσουν μια φωτισμένη μορφή, αποβλέποντας ωστόσο να συναντήσουν έναν μάγο ή έστω έναν θαυματουργό ή διορατικό ή προορατικό, περιορίζοντας ή μάλλον υποτιμώντας και αχρειώνοντας έτσι πολύ το πεδίο της εν Χριστώ αγιότητος».

« “ ...καίτοι Σοι παρεστήκασι χιλιάδες Ἀρχαγγέλων καί μυριάδες Ἀγγέλων, τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ, Ἐξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά...” »

Ὁ Θεός θά μποροῦσε νά ὁρίση τήν Εὐχαριστία νά τήν τελοῦν νά τήν ἱερουργοῦν ἄξια, οἱ πεντακάθαρες ἀγγελικές Δυνάμεις. Τί φυσικώτερο ἀπ᾿ αὐτό; Ὡστόσο ἀξιώνει ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους νά τό κάνουμε αὐτό καί καταδέχεται τή Θυσία ἀπό τά λερωμένα χέρια μας!

Εἰσδύοντας ὅλο καί περισσότερο στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, φθάνουμε μπροστά στόν θρόνο τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Καί ταυτόχρονα εἴμεθα ἐπάνω στή γῆ. Καί στόν οὐρανό καί στή γῆ! Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ ἔχουν τώρα ἐνωθῆ, ἔχουν γίνει ἕνα πρᾶγμα. Ὁ αἰσθητός καί ὁ νοητός κόσμος ἔχουν βρεῖ τό ἕνα καί μοναδικό κέντρο τους: τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ! Γιά μᾶς κέντρο εἶναι ἡ Ἁγία Τράπεζα, ἔτσι ὅπως τήν βλέπουμε· ἀλλά εἶναι συγρόνως κέντρο καί ὁ ἐν οὐρανοῖς Θρόνος, κι ἄς μήν τόν βλέπουμε.

Στή Θεία Λειτουργία ἀκολουθοῦμε μιά πορεία: Εἰσερχόμεθα στόν Ἱερό Ναό. Ὑποδεχόμεθα τόν Σωτῆρα μας Χριστό, ὅταν βγαίνη μέ τό Ἱερό Εὐαγγέλιο. (“Σοφία Ὀρθοί.”). Ἀκοῦμε τόν θεῖο Του λόγο. Βλέπουμε καί παρακολουθοῦμε τά θαύματά Του. Τόν συνοδεύουμε κατόπιν μέ τήν Μεγάλη Εἴσοδο στόν φρικτό Γολγοθᾶ.

Μία αλλαγή τόπου δεν φέρνει τον Θεό κοντύτερα σε σάς

Μία αλλαγή τόπου δεν φέρνει τον Θεό κοντύτερα σε σάς. Άσχετα απὸ τὸ πού μπορεί νὰ είστε, ὁ Κύριος θὰ ρθεί σὲ σάς άν ἡ ψυχή σας είναι τέτοια, ώστε νὰ μπορεί νὰ κατοικήσει καὶ νὰ βαδίσει μέσα σας.

Αλλά αν ὁ έσω άνθρωπος μέσα σας είναι γεμάτος απάτη, τότε, ακόμα κι άν στέκεστε στὸν Γολγοθά η στὸ Όρος τών Ελαιών, η κάτω από τὸ μνημείο της Αναστάσεως, είστε τόσο μακριὰ απὸ τού νὰ λάβετε τὸν Χριστό μέσα σας όσο ένας ποὺ δὲν έχει ακόμα αρχίσει νὰ ομολογεί πίστη σ᾽Αὐτόν».

Αντίθετα, «ἡ αληθινή Βηθλεέμ, και ὁ αληθινός Γολγοθάς, και τὸ αληθινό Όρος τών Ελαιών, καὶ ἡ αληθινή Ανάσταση, όλα βρίσκονται στὴν καρδιά τού ανθρώπου ποὺ έχει τὸν Θεό». 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

 

Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Έχουμε ελπίδα στο πρόσωπο του Χριστού;

 

Τα νοήματα του σημερινού Ευαγγελίου είναι πάρα πολλά που δεν μπορούμε να σταθούμε σε όλα. Θα σταθούμε, όμως, σε κάτι το οποίο, πιστεύω είναι πάρα πολύ σημαντικό για τη ζωή μας και για την σχέση μας με το Θεό.

Ο Χριστός, λοιπόν, απευθυνόμενος στους μαθητές Του, τους λέει: «ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Μτ. 6, 33).

Δεν τους λέει να ζητάνε υλικά αγαθά ούτε δόξα ούτε αξιώματα· μόνο τη Βασιλεία του Θεού.

Δηλαδή, τι; Ποιο πράγμα; Τη σχέση μας με το Θεό. Να έχουμε προσωπική σχέση με το Θεό και να ζητάνε μόνο αυτό.

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Κυριακή Γ' Ματθαίου 

Ματθ. 6, 22-33 

Την περασμένη Κυριακή είδαμε ότι ο Χριστός περιμένει από όλους μας να Τον ακολουθήσουμε, εγκαταλείποντας ει δυνατόν τα πάντα, ακόμα και τους ίδιους μας τους συγγενείς, αν είναι απαραίτητο. Και ίσως κανείς αναρωτηθεί “μα πώς θα ζήσουμε, αν αφήσουμε τα πάντα;” την απάντηση μας τη δίνει σήμερα ο ίδιος ο Κύριός μας, μέσα από το απόσπασμα της επί του Όρους Ομιλίας Του που μας μεταφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. 

Τα μάτια του ανθρώπου, μας λέει, είναι ο λύχνος δηλαδή το φως του σώματός του. Επομένως, αν τα μάτια του είναι φωτεινά, όλο το σώμα του είναι φωτεινό. Αντίθετα, αν τα μάτια είναι σκοτεινά, όλο το σώμα είναι σκοτεινό. Αληθινά, αναρωτιέται, αν το φως του σώματός μας είναι σκοτάδι, τότε το σκοτάδι πώς μοιάζει; 

Με τα λόγια αυτά θέλει να μας τονίσει ότι αν όντως ενδιαφερόμαστε να φωτίσουμε την ύπαρξη και τη ζωή μας, θα πρέπει να αφήσουμε πίσω οτιδήποτε αντιστρατεύεται στο θέλημα του Θεού, ότι οφείλουμε να μεριμνήσουμε για τον πνευματικό μας κόσμο και να μη φορτώνουμε τη ζωή μας με μέριμνες περιττές και ανούσιες. Και για να το καταστήσει πιο σαφές, συνεχίζει λέγοντας ότι δεν μπορεί να δουλεύει κανείς σε δύο κυρίους, στον Θεό και στον μαμμωνά. 

Ἐν θλίψει ἐμνήσθημεν σου, Κύριε

— Γέροντα, μήπως από καιρό σε καιρό επιτρέπει ο καλός Θεός να γίνεται κάποιος διωγμός, ὠστε να δοκιμάζεται η γνησιότητα της πίστεώς μας; 

— Το κάνει από καιρό σε καιρό. Παίρνει το κόσκινο και κοσκινίζει. Μας δοκιμάζει και συγχρόνως μας παιδαγωγεί.

“Εν θλίψει εμνήσθημέν σου, Κύριε”, λέγει ο προφήτης Ησαΐας. Μέσα στις θλίψεις και στους πειρασμούς σε θυμηθήκαμε, Κύριε. 

Το «κανόνι» και ο Άγιος Παΐσιος (ιστορία)

Το Σάββατο και την Κυριακή ο Πατήρ Παΐσιος πήγαινε να λειτουργηθή άλλοτε στο Κελλί των Δανιηλαίων και άλλοτε στη Μικρά Αγία Άννα ή πιο μακριά στην Κερασιά. Συνήθως έφευγε αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, χωρίς να κερασθή, και σε όλους τους Πατέρες έκανε εντύπωση η ασκητική μορφή του, καθώς και τα μετρημένα λόγια του.

Όταν βοηθούσε στις πανηγύρεις των Κελλιών αυτών, είχαν την ευκαιρία να τον συναναστραφούν λίγο περισσότερο και έβλεπαν και τον αθόρυβο τρόπο, με τον οποίο διακονούσε:

«Βλέποντας τον πατέρα Παΐσιο να διακονή, έλεγε αργότερα ο π. Δανιήλ, καταλάβαινες ότι ο πνευματικός άνθρωπος ότι και να κάνει το κάνει με προθυμία. Ήταν άνθρωπος γεννημένος να ζή για τον πλησίον».

Τι θα ανταποδώσω στον Κύριο για όλα όσα με έχει ευεργετήσει;

Λοιπόν την αρχή της κατά Θεόν ωφέλειάς σου, παιδί μου, οφείλεις να την κάνεις από αυτό το σημείο: 

πρέπει να μελετάς και να συλλογίζεσαι ακατάπαυστα χωρίς ποτέ να ξεχνάς, όλες τις οικονομίες τις διευθετήσεις και τους μυστηριώδεις τρόπους της θείας βουλής και τις ευεργεσίες που σου έκανε κι εξακολουθεί να σου κάνει ο Θεός για τη σωτηρία της ψυχής σου. 

Όχι τυλιγμένος από τη λήθη που προκαλεί η κακία ή εξαιτίας της ραθυμίας να ξεχνάς τις πολλές και μεγάλες προς εσένα ευεργεσίες Του, και έτσι να περνάς τον υπόλοιπο καιρό σου χωρίς ωφέλιμα έργα και χωρίς ευχαριστία.

Ἡ φροντίδα τῶν γονέων γιά τήν ἠθική καθαρότητα τῶν παιδιῶν τους

Τα παιδιά σιγά σιγά μεγαλώνουν. Ακούνε τις συμβουλές μας. Είδαν και βλέπουν το παράδειγμα των γονέων. 

Χρησιμοποιήσαμε και την πειθαρχία. Τελείωσε το έργο μας; Όχι. Διατί; Διότι από τη στιγμή που το παιδί θα αρχίσει να γίνεται έφηβος, και περνά τα 12, τα 13, τα 14, τα 15 χρόνια αρχίζουν οι μεγάλοι πειρασμοί. Βγαίνει από το σπίτι περισσότερο. Έρχεται σε επαφή με την κοινωνία, με φίλους, το σχολείο, με τους συμμαθητές τους, με τον κόσμο.

Από το άλλο μέρος αρχίζει να περνά την εφηβική κρίση του. Θέλει βοήθεια. Και κυρίως σ’ ένα σημείο πολλή βοήθεια. Στο σημείο της ηθικής καθαρότητας. «Διαμαρτύρομαι», έγραφε ένας νέος, «εναντίον των παιδαγωγών, των γονέων, των διδασκάλων, γιατί μας αφήνουν αβοήθητους. Έπρεπε και να γνωρίζουν ότι ο νέος είναι δυνατόν να λερωθεί και να μολυνθεί ηθικά».

Πολλές από τι θαυματουργικές θεραπείες του Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης έγιναν με την Θεία Μετάληψη

Πολλές ἀπό τίς θαυματουργικές θεραπεῖες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης (1829­-1908), τοῦ σύγχρονου κοσμαγάπητου ἁγίου τοῦ ρωσικοῦ βορρᾶ, ἔγιναν μέ τή θεία μετάληψη. Ἡ ἰαματική του δύναμη ἐκδηλωνόταν κυρίως τήν ὥρα τῆς μεταδόσεως τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Μέ τή βαθειά πίστη πού ἐνέπνεε, οἱ ἀσθενεῖς κοινωνοῦσαν πραγματικά «εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καί σώματος». 

Ὁ ἱερέας Βασίλειος Σοῦστιν διηγεῖται πώς, ὅταν ἦταν πολύ νέος ἀκόμα, ὁ πατέρας του ἀρρώστησε βαριά ἀπό φυματίωση τοῦ λάρυγγα.

Ὁ καθηγητής Σιμανόφσκυ δήλωσε πώς ὁ ἀσθενής ἔχει ζωή μόνο γιά δέκα μέρες. Ὁ π. Ἰωάννης βρισκόταν τότε στήν Κρονστάνδη. Τοῦ ἔστειλαν τηλεγράφημα. Σέ πέντε μέρες ἔφτασε.

- Γιατί δέν μέ πληροφορήσατε πὼς ἀρρώστησε τόσο βαριά; Θά ἔφερνα μαζί μου τή θεία Κοινωνία. Καί, γυρίζοντας στόν ἄρρωστο, ρώτησε: 

«Πιστεύεις πὼς μέ τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ μπορῶ νά σέ βοηθήσω;». 

Να κρατάτε την πίστη μας που είναι αιώνια και αναμφισβήτητη

...Ο πνευματικός κόσμος δεν ερευνάται με τις μεθόδους που ερευνούμε τον υλικό κόσμο. Οι μέθοδοι αυτές είναι εντελώς ακατάλληλες για να ερευνούμε μ' αυτές τον πνευματικό κόσμο.... Υπάρχουν φαινόμενα τα οποία η επιστήμη ποτέ δεν θα μπορέσει να τα εξηγήσει γιατί δεν χρησιμοποιεί τις κατάλληλες μεθόδους....

Μπορεί η επιστήμη να μας πει πώς ο μεγάλος προφήτης Ησαΐας 700 χρόνια πριν τη γέννηση του Χρίστου προείπε τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής Του; Να μας εξηγήσει την διορατική χάρη που έχουν οι άγιοι και να μας πει, με ποιες φυσικές μεθόδους απέκτησαν οι άγιοι αύτη την χάρη και πώς μπορούσαν μόλις έβλεπαν έναν άνθρωπο άγνωστο αμέσως να καταλαβαίνουν την καρδιά του και να διαβάζουν τις σκέψεις του; 

Χωρίς να περιμένουν από τον επισκέπτη ε­ρώτηση έδιναν απάντηση σ' αυτά που τον προ­βλημάτιζαν. Ας μας εξηγήσουν με ποιον τρόπο προέλεγαν οι άγιοι τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα τα οποία με τον καιρό πραγματοποιούνταν α­κριβώς όπως τα είχαν προφητέψει....

«Θυμιάζετε, θυμιάζετε, θυμιάζετε φεύγουν τα δαιμόνια και οι πειρασμοί…»

Για την δύναμη και την αξία του θυμιάματος θα αναφερθούμε σε ένα γεγονός της Παλαιάς Διαθήκης που περιγράφεται στα κεφάλαια 16 και 17 των Αριθμών:

Εκεί μέσα βλέπομαι την ανταρσία τριών ανδρών, του Κορρέ, του Δαθαν και του Αδαρών. Μαζί όμως μ’ αυτούς εστασίασαν και άλλοι 250 από τους Ισραηλίτας, ήσαν περισσότεροι από 1.000.000, που ήσαν άρχοντες και εκλεκτά μέλη των συνελεύσεων του λαού. Και η ανταρσία των τριών αυτών ανδρών, που παρέσυραν και τους άλλους, γιατί λέτε ήταν;

Ήταν για να πάρουν την γενική αρχηγία που είχαν ο Μωυσής και ο Ααρών και μάλιστα μ’ αυτόν τον τρόπο αρνήθηκαν να αναγνωρήσουν την ιερωσύνη και αρχιερωσύνη του Ααρών. Ο Θεός δια του Μωυσέως μακροθυμεί, αλλά εκείνοι αποθρασύνονται. Τότε επεμβαίνει ο Κύριος και για να παιδαγωγήσει το πλήθος του λαού, τιμωρεί τους επαναστάτες.

Φοβερή η τιμωρία. Περιγράφεται με λίγα λόγια, αλλά είναι όντως φοβερή. Γίνεται σεισμός κι ανοίγει η γη και τους καταπίνει όλους. Και τον Κορρε και τον Δαθαν και τον Αδαρών, μαζί με τα πράγματά τους, μαζί με τους 250, και τους κατάπιε όλους η γη, μέσα σε μια στιγμή. Συγχρόνως, παράξενη φωτιά από τον ουρανό κατέβηκε και θανάτωσε αυτούς τους 250, οι οποίοι παρεσύρθηκαν και αυτοί μέσα στο λάκο της γης, που κατόπιν έκλεισε. Βέβαια, επεκράτησε φόβος, απομακρύνθηκαν όλοι και για λίγο συνετίστηκαν.

Γυναίκα μου, έστειλες την Παναγία στο σπίτι μας!

Σωτήρης Κ. από Αγρίνιο, πατέρας τριών παιδιών. Ήλθε κρατώντας μια λαμπάδα σαν τον κορμό μικρού δένδρου! Ήταν πλημμυρισμένος χαρά κι ευγνωμοσύνη. Μαζί του είχε έλθει και η ευσεβής γυναίκα του.

Πριν μερικές εβδομάδες, πιστοί από το Αγρίνιο με τον π. Θεόκλητο είχαν έρθει στην Βαρνάκοβα, για να προσκυνήσουν και να κάνουν και Θεία Λειτουργία. Μαζί τους είχε έλθει και η σύζυγος του κυρίου Σωτήρη, κατά προτροπή του ιδίου.

– Ήμουν άρρωστος από πολύ καιρό και οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν τί έχω. Έφθασα στο σημείο να μην έχω κουράγιο να οδηγήσω το αυτοκίνητο, να πάω να ψωνίσω για τα παιδιά μου, διηγήθηκε πολύ συγκινημένος την ημέρα που ήλθε και πρόσθεσε:

Πως η αμαρτία οδηγεί στην αθεΐα

Δεν θα ήταν τίποτα ιδιαίτερο, εάν εμείς, οι αμαρτωλοί και με πάθη άνθρωποι, αγαπούσαμε πρώτα τον Θεό, ο Οποίος οφθαλμοφανώς συνέχεια μας παρέχει αμέτρητες ευεργεσίες, επειδή η αγάπη προς τον ακούραστο και πλουσιοπάροχο Ευεργέτη μας είναι το πρώτο καθήκον μας. 

Αλλά ούτε αυτό δεν κάναμε, επειδή οι αμαρτίες μας έκαναν εχθρούς του Θεού και εξοργισθήκαμε ενάντια στον Θεό. Η αμαρτία είναι εχθρότητα προς τον Θεό. Και ακόμα: η αμαρτία είναι μίσος προς τον Θεό.

Συρόμενοι από τη φιλαμαρτία, οι άνθρωποι αγαπούν τις ηδονές των αμαρτιών τους και μισούν τον Θεό και τις ιερότητές του. Όποιος αγαπά την αμαρτία, δεν μπορεί ταυτόχρονα να αγαπά τον Θεό, επειδή η αμαρτία ως προς την φύση της είναι αντιθεϊκή δύναμη, θεοαντίπαλη και θεομαχόμενη.

Ἡ ὁμαδική προσευχή

Πόσο ωφελεί του πλήθους των πιστών η προσευχή, που αποτελεί εκδήλωση αγάπης, το αποδεικνύει ο Παύλος. Αυτός που στον παράδεισο ανήλθε και «ήκουσεν άρρητα ρήματα» (Β’ Κορ. ιβ’, 4), που κατανίκησε όλα τα φυσικά ένστικτα, που σε μεγάλο ύψος πνευματικής τελειότητας ευρίσκετο, είχε ανάγκη των προσευχών των μαθητών του και τους έλεγε «προσεύχεσθε υπέρ εμού, ίνα ρυσθώ από των απειθούντων, προσεύχεσθε, ίνα μοι δοθή λόγος εν ανοίξει τους στόματός μου» (Ρωμ. ιε’, 30-31. Εφες. στ’ 19). 

Γενικώς, δε, τον βλέπουμε πάντοτε να ζητεί προσευχές των μαθητών του και να τους ευχαριστεί όταν προσεύχονταν υπέρ αυτού. [...] Εάν τον Παύλο η προσευχή των πολλών απήλλαξε από τόσους κινδύνους, δεν πρέπει και εμείς εξ’ αυτής να ελπίζουμε ανάλογη προστασία και μεγάλα οφέλη;

Βεβαίως πρέπει. Διότι, όταν προσευχόμαστε μόνοι, η προσευχή μας δεν έχει μεγάλη δύναμη ενώ, όταν προσευχόμαστε πολλοί μαζί, αυτή γίνεται ισχυρότερη λόγω της ενώσεως μετά των άλλων και εισακουόμαστε ευκολότερα από το Θεό. 

Και ο επίγειος βασιλέας, που πολλές φορές δεν κάμφθηκε από την παράκληση ενός, υπέρ καταδίκου σε θάνατο, όταν λαός ολόκληρης πόλης τον παρεκάλεσε, εισάκουσε την παράκλησή τους και του χάρισε τη ζωή. Τόση δύναμη έχει η ομαδική παράκληση! 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

 

Κυριακή Β’ Ματθαίου: Ο Χριστός μάς δίνει μία πρόσκληση και περιμένει την απάντησή μας

Σήμερα, ο Χριστός δίνει σε όλους μας μία πρόσκληση, η οποία είναι για τη ζωή μας και για την πορεία που θέλουμε να ακολουθήσουμε.

Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε την κλήση και την αποδοχή της πρόσκλησης των πρώτων μαθητών του Χριστού. Ο Ανδρέας, ο Πέτρος και οι γιοι του Ζεβεδαίου έγιναν οι πρώτοι μαθητές Του, αφήνοντας όλα τα υπάρχοντά τους, για να ακολουθήσουν το Χριστό.

Για τα κοσμικά κριτήρια, ίσως, να θεωρούνται και τρελοί γιατί παράτησαν τα πάντα για να Τον ακολουθήσουν. Όμως, για τα κριτήρια που θέτει ο Χριστός, κέρδισαν το ύψιστο δώρο που δίνει στους ανθρώπους· την αιώνια ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι θυσίασαν τα πάντα για το Θεό αλλά και για τους ανθρώπους.

Ο Άγιος Παΐσιος μιλάει για τους ετοιμοθάνατους

- Γέροντα, μας ζήτησαν να ευχηθούμε για κάποιον που μέρες ψυχορραγούσε και δεν έβγαινε η ψυχή του. 

- Γιατί δεν έβγαινε η ψυχή του; Εξομολογήθηκε;

- Όχι, δεν θέλησε να εξομολογηθή. Δηλαδή, Γέροντα, η ταλαιπωρία του ανθρώπου, όταν βγαίνη η ψυχή του, οφείλεται στην αμαρτωλότητά του;

- Δεν είναι απόλυτο αυτό. Ούτε όταν βγαίνη η ψυχή του ανθρώπου ήρεμα, σημαίνει πως είναι σε καλή κατάσταση, αλλά ούτε και όσοι ταλαιπωρούνται στα τελευταία τους σημαίνει πως έχουν πολλές αμαρτίες. Είναι μερικοί που από μεγάλη ταπείνωση ζητούν επίμονα από τον Θεό να έχουν άσχημο τέλος, για να μείνουν μετά τον θάνατό τους στην αφάνεια.

Ή μπορεί κάποιος να έχη άσχημο τέλος, για να ξεχρεώση λίγο χρέος. Επειδή λ.χ. τον εγκωμίαζαν οι άνθρωποι περισσότερο από όσο άξιζε, επιτρέπει ο Θεός να παρουσιάση παραξενιές την ώρα του θανάτου του, για να ξεπέση στα μάτια των ανθρώπων. 

Μας σώζει η Αγάπη!

Μερικὲς φορὲς φοβούμαστε ν' ἀκούσουμε προσεκτικὰ κάποιο πρόσωπο, διότι τὸ ν' ἀκούσεις σημαίνει ν' ἀνταποκριθεῖς κι ὄχι μόνο γιὰ ἕνα λεπτὸ ὅσο ἡ καρδιὰ εἶναι συγκινημένη καὶ μὲ μιὰ περαστικὴ σκέψη ἀλλὰ γιὰ πάντα. Μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁ Χριστὸς ἀνταποκρίθηκε στὴν ἀνθρώπινη θλίψη καὶ τὴ φρίκη τῆς στέρησης τοῦ Θεοῦ κι ἔγινε γιὰ πάντα ἄνθρωπος.

Δὲ σωζόμαστε ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀγωνιζόμαστε καὶ πετυχαίνουμε κάποιου εἴδους ἀποτέλεσμα, σωζόμαστε ἀπὸ τῆς ψυχῆς μας τὸν πόθο ποὺ μᾶς τραβᾶ στὸ ζωντανὸ Θεό, ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ μᾶς τραβᾶ στὸ Χριστό.

Καὶ ὅταν ἀκόμα ἀποτυγχάνουμε - καὶ αὐτὸ ἰσχύει καὶ στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις -δὲν πρέπει νὰ ξεχνοῦμε ὅτι ἀκριβῶς, ὅπως καὶ ὁ Ἄπ. Πέτρος ἀφοῦ εἶχε ἀρνηθεῖ τὸ Χριστὸ ἦταν ἱκανὸς νὰ ἀπαντήσει τὴν τριπλῆ ἐρώτησή του, μποροῦμε νὰ ποῦμε:

Πάτερ ημών...και Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος!

«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς»

Άνθρωπέ μου, ονομάζεις Πατέρα τον Θεό; Καλά τον ονομάζεις.

Διότι είναι Πατέρας όλων. Αλλά φρόντιζε να πράττεις τα έργα που αρέσουν στον Πατέρα σου. Εάν όμως πράττεις κακά έργα είναι φανερό ότι ονομάζεις πατέρα τον διάβολο. Διότι αυτός είναι που εποπτεύει τα κακά. Γι΄ αυτό φρόντιζε να ξεφεύγεις από αυτόν και να αρέσεις στον αγαθό Πατέρα και δημιουργό σου.

«Αγιασθήτω το όνομά σου».

Τι λοιπόν; δεν είναι Άγιος ο Θεός; Ναι είναι άγιος, αλλά αυτό λες στην προσευχή: Σε μένα να αγιασθεί το όνομά σου, για να δουν οι άνθρωποι τα καλά έργα μου και να δοξάσουν τον Πατέρα και δημιουργό μου.

Αν έρθει η χάρη του Θεού, όλοι και όλα αλλάζουν

1. Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δεν βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.

2. Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει.

3. Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια; Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ’ όλη την ψυχή μας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους.

4. Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο. Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.

5. Να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς τον Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή.

Ἐνδυθεῖτε τήν πανοπλία τοῦ Ἰησοῦ

Τό ἀκοίμητο μάτι τοῦ Θεοῦ σάν καθρέπτης μᾶς παρακολουθεῖ μέ φοβερή ἀκρίβεια σέ κάθε στιγμή χρόνου καί καταγράφει, στό δικό του κομπιοῦτερ τό θεϊκό, ὄλες τίς σκέψεις, τά νοήματα καί τίς κινήσεις τῆς καρδιᾶς.

Αὐτήν τήν αἴσθησι τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ (κατά φύσι), πόσο θά μᾶς ὠφελοῦσε (χάριτι Θεοῦ) ἄν τήν ζούσαμε! Ἄν τήν φιλοσοφούσαμε!

Ἄν τήν νοιώθαμε μέσα στήν ψυχή μας! Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, σάν φῶς νοητό, θά φώτιζε τά μονοπάτια τῆς ζωῆς, νά τά ξεπεράσουμε ἀκίνδυνα ἕως νά φθάσουμε στή χρυσή πόλη τῆς Ἄνω Ἱερουσαλήμ...

Ο Χριστός είναι ο Μοναδικός Δάσκαλος

Ευλογημένος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν θέλει να κάνει το δάσκαλο ούτε τον αρχηγό.

Τρία ουράνια χαρίσματα συνοδεύουν ένα τέτοιο άνθρωπο: το πρώτο ονομάζεται ειρήνη, το δεύτερο ονομάζεται σοφία, και το τρίτο ονομάζεται ευδοξία.

Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: «Μηδέ κληθήσετε καθηγηταί εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός» (Ματθ. 23, 10).

Εσείς που ανελλιπώς μελετάτε την Αγία Γραφή ίσως θα βρεθείτε σε αμηχανία, προκειμένου να φέρετε σε συμφωνία την παραπάνω σαφή εντολή με την επόμενη: «Πηγαίνετε να κηρύξετε και να διδάξετε όλους τους λαούς». (Ματθ. 28, 19-20).

Ο Κύριος στέλνει τους μαθητές Του να διδάσκουν, αλλά τους απαγορεύει να ονομάζονται δάσκαλοι. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πράγματι θα ήταν δύσκολο να το κατανοήσουμε, αν δεν έλεγε στο τέλος: «Εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός». 

Προσέχετε τους λογισμούς σας …

Ποικίλα διδακτικά προς εν Χριστώ τελείωσή μας:

* Προσέχετε τους λογισμούς σας. Η προσοχή σας κυρίως να στραφή εις το να συνάζει ταπεινούς λογισμούς. Διότι η ταπείνωσις σώζει τον άνθρωπο, και αυτή είναι κυρίως ο στόχος όλων των πνευματικών επιδιώξεων.

* Χωρίς νήψη η κάθαρσις της ψυχής και του σώματος δεν αποκτώνται, οπότε μήτε ο Θεός οπτάνεται εν αισθήσει νοός και καρδίας.

* Πολλά μας θλίβουν, πλην μακάριος είναι εκείνος ο οποίος με υπομονή και ευχαριστία διέρχεται τα θλιβερά της πρόσκαιρης ζωής.

* Πρόσεχε, παιδί μου, να μην κρίνης ουδεμία ψυχή· διότι εις τον κρίνοντα τον πλησίον παραχωρεί ο Θεός και πέφτει, για να μάθει να συμπαθει τον ασθενή αδελφό του.

Ἡ Ἀληθινή ζωή θέλει ‘ρίσκο’

«Ἄν πεθάνεις, πρίν πεθάνεις, δέν θά πεθάνεις, ὅταν πεθάνεις»

Θέλεις νά ζήσεις, θέλεις νά εἶσαι ἀληθινά χαρούμενος, νά σώσεις τήν ψυχή σου καί νά κερδίσεις τήν αἰώνια ζωή; Ἀποφάσισε ἀπό τώρα ν’ ἀλλάξεις πορεία. Ὑπερνίκησε τήν τεμπελιά σου, τήν ἀναβλητικότητά σου, κάνε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί πές μέ θέρμη καί πίστη: Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Δέν κατακτᾶ κανείς τήν ἀληθινή ζωή, τήν πίστη, μόνο μέ εὐσεβεῖς στοχασμούς, ἀλλά κυρίως μέ ἀγωνιστική προσπάθεια. Δέν μᾶς μαθαίνουν οἱ λέξεις καί οἱ θεωρίες, ποιός ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας, τί εἶναι ὁ Θεός, ἀλλά ἡ ἐμπειρία τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ Θεός εἶναι ὑπαρκτός, ἀληθινός, μεθεκτός (κοινωνήσιμος καί κοινωνούμενος), ἀλλά καί εὐγενής, δεν μᾶς ἐπιβάλλεται, μᾶς ἀφήνει να τον ἀνακαλύψουμε. Πρέπει ν’ ἀνοίξουμε τό παράθυρο γιά νά μπεῖ μέσα ὁ ἥλιος, τό φῶς, ὁ δροσερός ἀέρας.

Τόν ἑαυτόν μας, τό νόημα τῆς ζωῆς μας, τόν Θεόν, δέν θά Τον γνωρίσουμε παρά μόνον μέ καλή διάθεση, αἰσιοδοξία, χαρούμενη ἀγωνιστικότητα καί πίστη καί ἐλπίδα εἰς τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ποτέ δέν μποροῦμε νά φτάσουμε σ’ ἕνα σκοπό, ἄν καθόμαστε στη νωχέλειά μας καί περιμένουμε, λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες.

Η συγγνώμη δεν έχει…

Όπως θέλουμε να μας αγαπά ο Θεός, να μας συγχωρεί, να παραβλέπει τα σφάλματά μας, να μας παρακολουθεί, να μας προστατεύει η πρόνοιά Του, έτσι κι εμείς να προσφέρουμε αυτά τα ίδια στον αδελφό μας. 

Η συγγνώμη δεν έχει κόπο, δεν έχει δυσκολία. Τι χρειάζεται; Χρειάζεται ταπείνωση. Δίνοντας την συγγνώμη στον άλλο, θα πάρουμε την συγχώρηση των αναριθμήτων αμαρτημάτων μας και θα έχουμε όλο το δικαίωμα να πούμε στον Θεό: 

«Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν»

Δεν είναι απλό να ευχαριστείς το Θεό την ώρα των δοκιμασιών. Στα ευχάριστα και χαρούμενα, άνετα βγαίνει το «δόξα τω Θεώ».

Στα δύσκολα και δυσάρεστα, πώς μπορείς να το λες; Όταν οι άγιοι δεν είχαν δοκιμασίες έλεγαν «με εγκατέλειψε ο Θεός». Πώς εμείς το λέμε όταν έλθουν οι δοκιμασίες και «δεν βλέπουμε άσπρη μέρα»;

Είναι αλήθεια πως η χριστιανική ζωή διαφέρει από την κοσμική, όχι κατά πως νομίζουν μερικοί, ότι η πρώτη είναι όλο άσκηση κι αγώνας και η δεύτερη διασκέδαση και γλέντι. Η αντίληψη ότι ο χριστιανός δεν έχει χαρά αλλά ικανοποίηση επειδή εφαρμόζει το θέλημα του Θεού που θέλει κόπους και στερήσεις, φαίνεται πως είναι ένα μεγάλο ψέμα. Η διαφορά του χριστιανικού από τον κοσμικό τρόπο ζωής, βρίσκεται στη θέα των δοκιμασιών και των θλίψεων, που οπωσδήποτε θα έρθουν στη ζωή.

Ἡ δύναμη τῆς συνήθειας

Ἡ δύναμη μιᾶς ριζωμένης στὴν ψυχὴ συνήθειας εἶναι ἴση μὲ τὴ δύναμη μιᾶς φυσικῆς ἰδιότητας. Ὁ μαθητὴς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὀφείλει νὰ ἀποκτήσει καλὲς συνήθειες καὶ νὰ ἀποφεύγει τὶς ἄτοπες. Νέε μου! Νὰ εἶσαι συνετὸς καὶ προνοητικός. Στὰ χρόνια τῆς νεότητάς σου φρόντισε μὲ ἐπιμέλεια νὰ ἀποκτήσεις καλὲς συνήθειες. Ἔτσι, στὴν ὥριμη καὶ στὴ γεροντική σου ἡλικία θὰ χαρεῖς τὸν πλοῦτο ποὺ σχεδὸν ἄκοπα ἀπέκτησες στὴ νεανική.

Μὴ θεωρήσεις ἀσήμαντη τὴν ἐκπλήρωση μιᾶς κακῆς ἐπιθυμίας σου, ὅσο μικρὴ κι ἂν φαίνεται αὐτή. Κάθε ἐπιθυμία, ὅταν ἐκπληρώνεται, βάζει τὴ σφραγίδα της στὴν ψυχή. Καὶ τὸ σφράγισμα αὐτὸ κάποτε εἶναι τόσο δυνατό, ποὺ γίνεται ἀρχὴ μιᾶς καταστροφικῆς συνήθειας.

Μήπως γνώριζε ὁ χαρτοπαίκτης, ὅταν ἄγγιζε τὰ χαρτιὰ γιὰ πρώτη φορά, πώς ἡ χαρτοπαιξία θὰ τοῦ γινόταν πάθος; Μήπως γνώριζε ὁ μέθυσος, ὅταν ἔπινε τὸ πρῶτο του ποτήρι, πώς ἔκανε τὴν ἀρχὴ τῆς αὐτοκτονίας του; Ἤ μήπως δὲν εἶναι ἀργὴ αὐτοκτονία αὐτὴ ἡ θλιβερὴ συνήθεια, ποὺ καταστρέφει καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα;

Μιά ἀπρόσεκτη ματιὰ ὄχι σπάνια πληγώνει τὴν καρδιά. Ἀλλεπάλληλες ματιὲς τόσο βαθαίνουν τὴν πληγή, ὥστε αὐτὴ πολὺ δύσκολα ἐπουλώνεται μὲ πολυχρόνιες προσευχές, ἀσκήσεις καὶ δάκρυα.

Κολυμπούν στα ρηχά λασπόνερα

Μια επιφανειακή κατανόηση απορρίπτει τον χριστιανισμό, η δε αμαρτία αποφεύγει τον ίδιο τον Χριστό, όπως ο εγκληματίας το δικαστή. 

Οι επιφανειακοί και επιρρεπείς στην αμαρτία χριστιανοί καταφέρονται εξίσου συχνά εναντίον του χριστιανισμού όπως και οι άπιστοι. 

Θετικά ξυπνήματα...

Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε πως η γκρίνια είναι κατάρα στην ζωή μας. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Πολλοί μου λένε, «πάτερ η καθημερινότητα μου είναι κόλαση». Και τους απαντώ «μα πως να μην είναι, όταν από το πρωί που ξυπνάς δεν σκέφτεσαι και δεν λες τίποτα όμορφο, φωτεινό, αισιόδοξο, ελπιδοφόρο;».

Οι περισσότεροι από εμάς ξεκινάμε την μέρα μας, με γρίνια, «ουφ, πως θα περάσει και η σημερινή μέρα….ωχχ ποιος πάει τώρα στην δουλειά…πως θα δω τα μούτρα του τάδε στο γραφείο, θα με πεθάνει η ζέστη, θα με διαλύσει το κρύο, θα έχει κίνηση και θα νευριάσω, έχω τόσα θέματα να αντιμετωπίσω, κ.α πολλά. …..». 

Όμως ο τρόπος που ξυπνάμε το πρωί σε μεγάλο ποσοστό καθορίζει το υπόλοιπο της ημέρας μας.

Θα πρότεινα λοιπόν, να δοκιμάσουμε, να κοιμόμαστε όσο πιο νωρίς μπορούμε, ώστε να δώσουμε στο εαυτό μας, την δυνατότητα να ξυπνήσει νωρίτερα πριν πάει ή αρχίσει την δουλειές του. Και αφού σηκωθούμε να δοξάσουμε τον Θεό που μας χάρισε ακόμη μια μέρα με τις χαρές και δυσκολίες της. 

Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος ὁ ἐν Ἱερουσαλήμ

Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος ἐγεννήθηκε τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ. στὴν Αἴγυτπο καὶ καταγόταν ἀπὸ ἀριστικρατικὴ οἰκογένεια. Ὁ βιογράφος του, Ὅσιος Παφνούτιος, ἀναφέρει ὡς πατρίδα τοῦ Ὀνουφρίου τὴν Περσία, πράγμα ὅμως ποὺ δὲν μνημονεύεται οὔτε στὰ Συναξάρια, οὔτε καὶ στὸν Κανόνα τῆς ἑορτῆς αὐτοῦ.

Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος στὴν ἀρχὴ τῆς μοναχικῆς του πολιτείας εἰσέρχεται σὲ κοινόβιο μοναστήρι κοντὰ στὴν Ἑρμούπολη τῶν Θηβῶν. Τὸ κοινοβιακὸ σύστημα, ποὺ εἶναι αὐστηρότερο ἀπὸ τὸ Λαυρεωτικό, διαμορφώθηκε ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Παχωμίου τοῦ Μεγάλου († 15 Μαΐου) τὸν 4ο αἰώνα στὴν Αἴγυπτο.

Τὸ πρῶτο κοινόβιο ἱδρύθηκε περὶ τὸ 320 μ.Χ. στὴν Ταβεννίσιδα κοντὰ στὴν ἀνατολικὴ ὄχθη τοῦ Νείλου ποταμοῦ. Στὸ κοινόβιο τῆς Ἑρμουπόλεως, ὀνομαζόμενο Σμαούν, ὁ Ὀνούφριος ἐδιδάχθηκε τὰ τοῦ μοναχικοῦ βίου. Ἐκεῖ ἄκουσε γιὰ τὴν ἥσυχη καὶ ἐρημικὴ ζωὴ δύο μεγάλων μορφῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ἀσκητικὸ καὶ ἐρημικὸ βίο τοῦ Προφήτου Ἠλιοὺ τοῦ Θεσβίτου, ὁ ὁποῖος ἦταν «ἐνδεδυμένος μηλωτὴν (=δέρμα προβάτου) καὶ ζώνην δερμάτινην περιζωσμένος τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ» καὶ τὸ μιμητὴ αὐτοῦ Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο καὶ προετοιμαστὴ τῆς παρουσίας Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος, ὅπως καὶ ὁ Ἠλιού, φέροντας ἀσκητικὸ ἔνδυμα καὶ ἀκολουθώντας τὸν ἐρημικὸ βίο ἐκήρυξε στὸ λαὸ τὸ βάπτισμα τῆς μετανοίας.

Ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει ἀσκήσας

Ὁ Ὅσιος Πέτρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἔζησε κατὰ τὸν 9ο αἰώνα μ.Χ. Οἱ γονεῖς του ἦσαν εὐσεβεῖς καὶ τὸν ἀνέθρεψαν μὲ τὰ νάματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. 

Καταταγεὶς στὸ στράτευμα καὶ διακρινόμενος γιὰ τὴ θεοσέβεια καὶ τὴν ἀνδρεία του, γρήγορα ἔγινε ἀξιωματικός. Συλληφθεὶς αἰχμάλωτος, σὲ μία μάχη ἐναντίον τῶν Τούρκων, μεταφέρθηκε στὴ Σαμάρεια τῆς Μεσοποταμίας, ὅπου ἐκλείσθηκε στὴ φυλακὴ καὶ ὑπέστη πλεῖστες ὅσες ταλαιπωρίες. 

Ἀπελευθερωθεὶς μετὰ ὀλίγα ἔτη, μετέβη στὴ Ρώμη καὶ ἐκάρη ὑπὸ τοῦ Πάπα Γρηγορίου Δ’ μοναχός. Ἀκολούθως κατέφυγε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐγκαταστάθηκε ἐντὸς ἐρημικοῦ καὶ ἀπομονωμένου σπηλαίου καὶ ἐπερνοῦσε τὸ βίο του ἀσκούμενος σκληρά, τρεφόμενος μὲ χόρτα καὶ ἐνδεδυμένος μὲ σκισμένα ροῦχα. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

 

Κυριακή των Αγίων Πάντων: Θέλουμε να γίνουμε Άγιοι;

 

Κυριακή, μετά την Πεντηκοστή, και η περίοδος του Πεντηκοσταρίου έχει κλείσει. Πρώτη Κυριακή, μετά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, και η Εκκλησία προβάλλει μία μεγάλη χορεία ανθρώπων· τη χορεία των Αγίων. Εορτάζουμε όλους τους Αγίους ανά τους αιώνες· από τον πρωτομάρτυρα Στέφανο, μέχρι τον τελευταίο Άγιο του 21ου αιώνα μας. 

Η Εκκλησία θέλει να τιμήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους που πίστεψαν στο Χριστό και έδωσαν τη ζωή τους για Εκείνον· τους πρώτους καρπούς της Εκκλησίας.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πίστεψαν στον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό. Όλη τους η ζωή ήταν συνυφασμένη και σε αρμονία με το Χριστό. Προσπάθησαν να εφαρμόσουν τη χριστιανική διδασκαλία στη ζωή τους. Προσπάθησαν να πολεμήσουν τα πάθη τους και να στολίσουν τη ψυχή τους με τις αρετές και τα χαρίσματα.

Οι Άγιοι είχαν πολλή πίστη και κατάφεραν να κάνουν πολλά πράγματα στη ζωή τους, στο όνομα της Αγίας Τριάδας και γι’ αυτό πολλοί βρήκαν μαρτυρικό θάνατο, κατά το Αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας (Εβ. 11, 33 – 37).

Η σταθερότητα στην πνευματική ζωή

Δε γίνεται σε μια σχέση τη μια μέρα να είμαστε παρόντες και την άλλη να μην είμαστε… να εξαφανιζόμαστε. Δε γίνεται να μπαινοβγαίνουμε … είναι θέμα χρόνου αυτή η σχέση να πάψει εντελώς να υφίσταται.

Φαντάσου δηλαδή να έχουμε ένα δεσμό και για δύο τρεις μέρες να μιλάμε , να βγαίνουμε και τις επόμενες μέρες να μην του/της απαντάμε καν στα μηνύματα. Αυτό κάνουμε δυστυχώς πολλές φορές με το Χριστό! 

Εκεί που Του μιλάμε, εκεί που Τον ακούμε, εκεί και απομακρυνόμαστε με ελαφριά καρδιά, σιωπούμε και κωφεύουμε. Και μετά από λίγο καιρό μπορεί να επιστρέψουμε πάλι για λίγο μέχρι να ξαναφύγουμε… όχι πολύ αργά. Θα μας άρεσε να μας το κάνουν εμάς αυτό;

Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις…

Μας λένε οι πιστοί «Αχ πάτερ μου, εγώ δεν πάω στην Εκκλησία ! Πάω μόνο σε ξωκλήσια και ανάβω ένα κεράκι.

Δεν μπορώ που μπαίνω μέσα στον Ναό και βλέπουν τι φοράω και με κουτσομπολεύουν». Αν δεν δω την ενορία ως οικογένεια και τον εαυτό μου μέλος της δεν γίνεται τίποτα. Όταν αντιμετωπίζω την ενορία ως σέκτα κάποιων τέλειων ανθρώπων τότε δεν θα θεραπευτώ ποτέ.

Οι εξωτερικές λατρευτικές πράξεις είναι ευλογημένες όταν είναι αποτέλεσμα ενός εσωτερικού πόθου και ανιδιοτελής αγάπης προς τον Χριστό, τότε μας αναζωογονούν. Διαφορετικά είναι κάποια «νεκρές» εκφράσεις οι οποίες απλά δεν προσφέρουν τίποτα, αντίθετα μπορεί να με οδηγήσουν και σε κάποια μορφή εσωτερικής πνευματικής αυτοδικαίωσης «Αφού ανάβω τα καντήλια και κάνω δωρεές καθάρισα! Δεν χρειάζονται πολλά!»

Οδυνηρή πορεία

Στην αρχή της μετάνοιας επικρατεί θλίψη, σύντομα όμως διαπιστώνουμε ότι μπαίνει μέσα μας ενέργεια νέας ζωής, που προκαλεί θαυμαστή αλλοίωση του νου. 

Αυτή η κίνηση προς μετάνοια εμφανίζεται ως ανεύρεση του Θεού της αγάπης. Ενώπιον του πνεύματός μας διαγράφεται ευκρινέστερα η μεγαλοπρεπής εικόνα του Πρωτοπλάστου Ανθρώπου. 

«Χωράει ο Χριστός στην καρδιά σου;»

Μη διαμαρτύρεσαι λέγοντας: Πού είσαι Θεέ μου; Προσεύχομαι και δεν μου αποκάλυψες ποτέ τον εαυτό σου, δεν μου έδωσες ούτε μία χαρά, δεν μου πραγματοποίησες κανένα από τα όνειρά μου.

Σου ζητάω υγεία, μου δίνεις αρρώστια. Σου ζητάω βοήθεια, μου δίνεις θάνατο. Σου ζητάω αρετή, μου δίνεις πόνο. Τι Θεός είσαι;

Όχι! Μη σκεφθείς ποτέ έτσι. Ο Θεός ξέρει πότε η καρδιά σου θα είναι χωρητική. Εάν ακόμη δεν πήρες κάτι, σημαίνει ότι δεν χωράει η καρδιά σου. Η καρδιά σου είναι στουμπωμένη, όπως όταν βάζεις πολλά πράγματα μαζί και τα πιέζεις, για να μη μείνει καθόλου κενό αέρος. Ούτε αέρας δεν μπορεί να χωρέσει στην καρδιά σου, και θέλεις να χωρέσει ο Θεός, τον οποίο δεν χωρούν ολόκληροι οι ουρανοί;

Ἡ ἀνταμοιβή τῆς εὐσπλαχνίας…

Κάποτε ήρθε στο κελί του Αγίου Νήφωνα ένας χριστιανός να τον συμβουλευθεί. Μετά τον συνήθη χαιρετισμό, ρώτησε τον Όσιο:

-Σε παρακαλώ, πάτερ, πες μου τί ωφέλεια έχουν αυτοί που μοιράζουν την περιουσία τους στους φτωχούς;

–Δεν άκουσες τί λέει το ευαγγέλιο; του απάντησε εκείνος. Πολλά άκουσα και διάβασα, αλλά θα ήθελα ν’ ακούσω κάτι και από το στόμα σου. Τότε ο Νήφων του είπε:

– Ο Θεός του Ουρανού και της Γης να σε διδάξει κατά την πίστη σου. Γιατί εγώ είμαι αδύνατος και ανάξιος. Αφού όμως ήρθες για ν’ ακούσεις κάτι, πρόσεξε και ο Θεός, καθώς είπα, θα σε φωτίσει. Σώπασε λίγο κι έπειτα άρχισε: «Στις ημέρες του επισκόπου των Ιεροσολύμων Κυριακού ζούσε ένας πολύ ελεήμων άνθρωπος, ονόματι Σώζων.

Περνώντας κάποια μέρα απ’ την πλατεία της πόλεως, βλέπει ένα φτωχό πού ήταν γυμνός και τουρτούριζε από το κρύο. Τον πόνεσε ή ψυχή του. Έβγαλε λοιπόν το ιμάτιο του και το έδωσε στο φτωχό. Σε λίγο επέστρεψε σπίτι του. Ήταν σούρουπο και ξάπλωσε να κοιμηθεί. Βλέπει τότε στο όνειρο του ότι βρέθηκε σ’ ένα θαυμαστό κήπο που φωτιζόταν με καθαρό άυλο φως. 

Έχουν την πίκρα!

Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα! 

Από το Θεό οι χαρές από το Θεό και οι θλίψεις

Στη γη οι θλίψεις είναι περισσότερες από τις χαρές. Και όπως στέλνονται οι δεύτερες από το Θεό, έτσι παραχωρούνται και οι πρώτες απ’ Αυτόν. Για διάφορους λόγους.

Άλλοτε για να συνέλθουμε από την πνευματική νάρκη. Άλλοτε για να κόψουμε κάποιαν αμαρτία. Άλλοτε για να καθαρθούμε με τη μετάνοια. Άλλοτε για να φανερώσουμε την αφοσίωσή μας στον Κύριο. Εμείς, πάντως, σ’ όλες τις περιπτώσεις οφείλουμε να δείχνουμε ανδρεία και υπομονή, τόσο για τη δόξα του Θεού όσο και για τη δική μας πνευματική προκοπή.

Για κάποιον από τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, παραχώρησε ο Θεός να σας βρουν κι εσάς θλίψεις. Να προσέχετε τον εαυτό σας και να μην αντιστέκεστε στο θείο θέλημα. Απεναντίας, να έχετε εμπιστοσύνη στα σοφά και αγαθά κρίματα του Κυρίου.

Έχεις όσα λένε οι μακαρισμοί του Χριστού;

Ο Χριστός και Θεός μας φωνάζει καθημερινά ολοκάθαρα διά του ευαγγελίου του, «μακάριοι είναι οι πτωχοί στο φρόνημα, διότι δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών».

Ακούγοντας λοιπόν εμείς αυτό οφείλουμε να προσέχουμε και να εξετάζουμε με ακρίβεια τους εαυτούς μας, αν είμαστε πραγματικά τέτοιοι πτωχοί, ώστε να είναι και δική μας η βασιλεία των ουρανών τόσο, ώστε να έχουμε με συναίσθηση της ψυχής σίγουρη την κτήση αυτής και τόσο να κατέχουμε τον πλούτο της, ώστε να αι­σθανόμαστε αδίστακτα ότι υπάρχουμε μέσα σ’ αυτήν και να ευφραινόμαστε εντρυφώντας με τα εκεί καλά. Διότι ο Κύριος είπε ότι αυτή βρίσκεται μέσα μας.

Σημεία και απόδειξη ότι αυτή βρίσκεται μέσα σε κάποιον, είναι ότι αυτός δεν επιθυμεί κανένα από τα ορώμενα και φθειρόμενα, εννοώ δηλαδή τα πράγματα και τα τερπνά του κόσμου αυτού, ούτε πλούτο, ούτε δόξα, ούτε τρυφή, ούτε άλλη βιωτική ή σωματική απόλαυση, αλλά τόσο απέχει από όλα αυτά και με τόση αηδία διάκειται προς αυτά κατά τη ψυχή και προαίρεση, με όση διάκεινται εκείνοι που διαπρέπουν στην εξουσία και τη βασιλική τιμή προς εκείνους που ζουν επάνω σε πορνική σκηνή, και όσο αποστρέφονται τη δυσωδία και το βόρβορο όσοι φορούν καθαρά ρούχα και είναι αλειμμένοι με ευωδιαστό μύρο. 

«Κρίνε με Κύριε σύμφωνα μέ τήν ἀρετή μου καί τήν ἀκακία μου». (Ψαλμ. Ζ΄: 9)

«Νά ἀγρυπνεῖτε στίς προσευχές (Α΄ Πέτρ. Δ΄ : 7)»

«Τίποτα δέν κάνει τόν ἄνθρωπο τόσο ἀχώριστο σύντροφο μέ τό Θεό, ὅσο ἡ καθαρή προσευχή. Αὐτή ξέρει νά ἑνώνει μέ τόν Χριστό ἐκεῖνον πού προσεύχεται ἀπερίσπαστα, μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Ἁγίου Νικήτα Στηθάτου,

Δευτέρα φυσικῶν κεφαλαίων ἑκατοντάς,

κεφ. ζθ΄: Φιλοκαλίατ. Γ΄)

* * *

Ἡ προσευχή δέν εἰσακούεται μέ λόγια μόνο, ἀλλά μᾶλλον μέ τίς καλές πράξεις. Πρόσεχε δηλαδή τόν θειότατο Δαβίδ, ὁ ὁποῖος ζητᾶ νά κριθεῖ σύμφωνα μέ τίς ἄκακες πράξεις του. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακή της Πεντηκοστής: Το Άγιο Πνεύμα στη ζωή της Εκκλησίας

Με τη χάρη του Θεού, βρισκόμαστε 50 ημέρες μετά την Ανάσταση του Χριστού. Αφού, ο Χριστός πήρε όλες τις ανθρώπινες αμαρτίες πάνω Του, σταυρώθηκε, αναστήθηκε και αναλήφθηκε στους ουρανούς για να καθίσει εκ δεξιών του Πατρός. 

Δεν ήθελε, όμως, να αφήσει μόνους τους ανθρώπους, ύστερα από την Ανάληψή Του, γι’ αυτό, 10 μέρες μετά, στέλνει το Πανάγιο Πνεύμα στους ανθρώπους και εορτάζουμε «τὴν μεθέορτον καὶ τελευταίαν ἑορτήν».

Ας θυμηθούμε λίγο και την Παλαιά Διαθήκη· Πεντηκοστή εόρταζαν και οι Εβραίοι. Στη γιορτή του Πάσχα, εόρταζαν τη διάβαση από την Ερυθρά θάλασσα, ενώ την Πεντηκοστή γιορτάζουν την παράδοση των δέκα εντολών στον Μωυσή. Άρα, βλέπουμε μία σύνδεση· οι Εβραίοι παίρνουν το Δεκάλογο και οι Χριστιανοί το Άγιο Πνεύμα.

Το Άγιο Πνεύμα, το οποίο «συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας», είναι η εκπλήρωση του έργου του Χριστού στη γη. Είναι η ανακαίνιση του κόσμου που έγινε από τον Πατέρα, διά του Υιού.

Να το κάνει δικό του

Χάρις, στην ευρύτερη έννοια, είναι η εκδήλωση της εύνοιας και της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, προς την δημιουργία και η πρόνοια του Θεού για την συντήρησή της. 

Στην στενότερη έννοια σημαίνει την αγάπη του Θεού, η οποία φανερώθηκε με την ένσαρκη οικονομία του Θεού για την σωτηρία της ανθρωπότητος και την άκτιστη ενέργεια του Θεού,

Να μη φερόμεθα με σκληρότητα

Να βλέπωμεν όλους τους ανθρώπους ανωτέρους, όσες αδυναμίες και αν παρουσιάζουν. 

Να μη φερώμεθα με σκληρότητα, αλλά πάντα να έχωμεν εις την σκέψιν μας, ότι είναι και ο άλλος του αυτού προορισμού.