Να λες “ευχαριστώ” για όλα όσα έχεις. Η ζωή, δεν έχει δεδομένα

Να μετράς τις ευλογίες σου. Καθημερινά. Να είσαι ευγνώμων για τα μικρά γιατί, δια μέσω τους, φτάνεις στα μεγάλα.

‘Μεγάλα’ δεν σημαίνει απαραίτητα και ακριβά. Μπορεί να ακούγεται κλισέ αλλά, ναι, τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν. Η ευτυχία βιώνεται, δεν αγοράζεται, έτσι φρόντισε να ζεις στη στιγμή, να εισπνέεις κάθε μόριο από τον αιθέρα της, είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε περπατάς, είτε τρέχεις. Η ζωή σου δίνεται μόνο όταν της δοθείς εσύ πρώτος, απόλυτα και ολοκληρωτικά.

Οι περιορισμοί στη ζωή, ανεξαρτήτως αν είναι ενδογενείς ή εξωγενείς, βλάπτουν την όλη εμπειρία του να ζεις. Γιατί το να ζεις είναι εμπειρία, μοναδική μάλιστα, και όχι διαδικασία ρομποτική, όπως οι πλείστοι το βιώνουν. Μην αφήσεις κανέναν να σου πει το αντίθετο. Από την ώρα που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που πάμε να κοιμηθούμε, έχουμε στη διάθεση μας μια χούφτα ώρες, οι οποίες κρύβουν μέσα τους άπειρους εμπειρικούς συνδυασμούς.

Διψά για αγάπη

Αν νιώθεις έντονα αίσθημα πείνας και δίψας και θέλεις να φας και να πιείς, ο νους σου να πάει στην πείνα και τη δίψα της ψυχής. 

Η ψυχή διψάει για αγάπη, για τον Χριστό, για δικαίωση, για αγιασμό. 

Είπε Πνευματικός για το κομποσχοίνι…

– Πάτερ, η προσευχή με κομποσχοίνι είναι πολύ βαρετή ... Επαναλαμβάνεις συνεχώς τα ίδια και τα ίδια λόγια. Όποιος επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια είναι βαρετός και ίσως δεν είναι και ειλικρινής.

Ποτέ δεν θα πίστευα έναν τέτοιο άνθρωπο.

Ο παππούλης την κοίταξε με πολλή καλοσύνη και τη ρώτησε ποιος είναι ο νέος που τη συνόδευε.

Η κοπέλα απάντησε ότι είναι ο αρραβωνιαστικός της.

– Σε αγαπάει; Ρώτησε ο παππούλης ….

– Ασφαλώς! απάντησε εκείνη.

Τα λίγα και απλά της προσευχής

Αν η γλώσσα μας προφέρει προσευχητικά λόγια και η διάνοιά μας ονειροπολεί, τίποτα δεν έχουμε να ωφεληθούμε...

Απεναντίας, θα κατακριθούμε, επειδή ακριβώς με μεγαλύτερη υπομονή και εντατικότερη προσοχή μιλάμε σε ανθρώπους παρά στον Κύριό μας.

Στο κάτω-κάτω, κι αν ακόμα δεν πάρουμε τίποτε απ' Αυτόν, το να βρισκόμαστε σε διαρκή επικοινωνία μαζί Του μικρό καλό είναι;

Αν ωφελούμαστε πολύ, όταν συζητάμε μ' έναν ενάρετο άνθρωπο, πόσο θα ωφεληθούμε, αλήθεια, συνομιλώντας με τον Πλάστη, τον Ευεργέτη, το Σωτήρα μας, έστω κι αν δεν μας δίνει ό,τι Του ζητάμε;

Γιατί, όμως, δεν μας δίνει; Θα το τονίσω γι' άλλη μια φορά:

Γιατί συνήθως Του ζητάμε πράγματα βλαβερά, νομίζοντας πως είναι καλά και ωφέλιμα.

Δεν γνωρίζεις, άνθρωπέ μου, το συμφέρον σου...

Εκείνος, που το γνωρίζει, δεν εισακούει την παράκλησή σου, γιατί φροντίζει περισσότερο από σένα για την σωτηρία σου.

Τότε αναπτύσσονται

Όταν οι δυνάμεις της ψυχής, δηλαδή το επιθυμητικό, το θυμικό και το λογιστικό δεν λειτουργούν φυσιολογικά, αλλά δουλεύουν παρά φύση, τότε αναπτύσσονται τα αντίστοιχα πάθη. 

Η κάθαρση από τα πάθη επιτυγχάνεται με την αντίστοιχη άσκηση των αρετών. 

Πρόσεχε τις σκέψεις σου γιατί έχουν ακουστεί στον ουρανό

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ: Όλα έρχονται στην ώρα τους αν ξέρεις να περιμένεις.

ΕIΠΕ ΓEΡΩΝ. Πόσα »δόξα τω Θεώ» Του χρωστάμε… και Τον πιστώνουμε με τόσα παράπονα….

ΕIΠΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ. »Δείξε μου Χριστέ τι βλέπεις κι μ’ αγαπάς ακόμη…..»

ΕIΠΕ ΜΟΝΑΧΗ…

Ρώτησε κάποιος μία γερόντισσα

ηγουμένη ενός μεγάλου μοναστηριού

μιας πνευματικής…..κυψέλης

»Τι σας δυσκόλεψε πιο πολύ στα χρόνια

που πέρασαν μέχρι τώρα

ως ηγουμένη, αλλά και γενικά ως μοναχή;»

»Ο…..εαυτός μου….παιδί μου»!

ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ: Πρόσεχε τις σκέψεις σου γιατί έχουν ακουστεί στον ουρανό.

Οι νέοι που νηστεύουν αποκτούν ισχυρή προσωπικότητα

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι γονείς στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους είναι να μην τους λένε ποτέ όχι σε ό,τι ζητούν. Δεν είναι δυνατόν το παιδί του γείτονα να έχει τάμπλετ και το δικό μας να μην έχει, ασχέτως αν το χρειάζεται ή όχι.

Η νηστεία είναι μια αφορμή να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας, ώστε όταν αργότερα συναντήσουν δυσκολίες και στερήσεις στη ζωή τους να μην απελπιστούν αλλά να αγωνίζονται.

Ας τους υπενθυμίζουμε κάθε Τετάρτη και Παρασκευή: «Παιδί μου ο Χριστός έπαθε και σταυρώθηκε ως άνθρωπος, χωρίς να φταίει σε τίποτα για να μας γλυτώσει από την αμαρτία, τον θάνατο και τον διάβολο. Όταν εμείς νηστεύουμε τις δύο αυτές ημέρες Του εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας. Η νηστεία μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να βάζουμε σε δεύτερη μοίρα τα υλικά αγαθά και να αγωνιζόμαστε περισσότερο για την απόκτηση των αρετών».

Ο νέος που εξασκήθηκε από μικρός να λέγει όχι σε ορισμένες τροφές, όπως το κρέας και το γάλα τις ημέρες της νηστείας, θα έχει και την ψυχική δύναμη να πει όχι όταν κάποιος του προτείνει το τσιγάρο ή τα ναρκωτικά. Και για τις σαρκικές ορμές, ειδικά στην περίοδο της εφηβείας, η νηστεία είναι το ισχυρότερο φάρμακο. Στο Γεροντικό διαβάζουμε: «η νηστεία είναι χαλινάρι που συγκρατεί τις κατώτερες ορμές. Όποιος την περιφρονεί μοιάζει με αχαλίνωτο άλογο».

Το χάρισμα της ευχής

Παιδιά μου... έλεγε ο γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής…

Θα παρακαλέσω τον Κύριο να σας δώσει το χάρισμα της ευχής.

Δεν έχω άλλο δώρο πιο πολύτιμο, να σας δώσω.

Ο Χριστός να κατοικήσει στις καρδιές σας.

Να γίνετε θρόνοι Κυρίου, δια της ευχής…

Δια της ευχής θα κερδίσετε το παν.

Καθαρίζεται ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται…

Θα προσευχηθώ να ζείτε και να αναπνέετε τον καθαρό αυτόν αέρα της προσευχής του Ιησού Χριστού.

Οι καρδιές σας να γίνουν θυμιατήρια και να…

ανεβαίνουν οι προσευχές σας στο θρόνο του Θεού…

Όταν λείπει ο Χριστός…

Όταν λείπει ο Χριστός από την ψυχή μας, αντί Αγάπης, Χαράς Ειρήνης, Πίστεως, Πραότητος, Εγκράτειας, Αγαθοσύνης, είμαστε γεμάτοι με Συναίσθημα, Θλίψη, Ταραχή, Απιστία, Ακράτεια στις επιθυμίες, Κακία.

Όταν λείπει ο Χριστός από το σώμα μας, αντί Θείου Έρωτος και μανίας, είμαστε γεμάτοι από ακόρεστες σαρκικές επιθυμίες.

Αντί Ναός Αγίου Πνεύματος, το σώμα μας γίνεται ναός του πειρασμού, όπου λατρεύεται η σαρκική ακολασία!

Όταν λείπει ο Χριστός από τη διάνοιά μας, αντί να αναμένουμε και να ζούμε σαν παιδιά την πληροφορία του Αγίου Πνεύματος, απομονωμένοι από τον Θεό, μαρτυρούμε και βασανιζόμαστε από σκέψεις, λογισμούς και φαντασιώσεις.

Ἡ ἐπικίνδυνη ἁμαρτία τοῦ Γρηγορίου

Ὁ Κληδόνιος ἄκουγε κι αἰσθανότανε ὅτι ἔμπαινε βαθειά στήν ψυχή τοῦ μεγάλου καί θεόπνευστου Γρηγορίου. Ἔνιωθε τυχερός πού τοῦ ξεσκέπαζε τόσο τήν ψυχή του. Δέν μποροῦσε ἀκόμα ὁ Κληδόνιος, μολονότι χρόνια εἶχε ζήσει τόσο κοντά τό Γρηγόριο, δέν μποροῦσε νά κατανοήσει τή μεγάλη εὐκολία, μέ τήν ὁποία ὁ μεγάλος ἱερός ἄνδρας ἄνοιγε τήν καρδιά του. 

Εἶχε τόσο προχωρήσει πνευματικά πού ἐξομολογιότανε δημόσια. Καί τώρα ἤθελε πάλι νά καθαρίσει τήν καρδιά του ἀπό ἕνα βάρος, μιά σοβαρή ἁμαρτία του:

-Ξέρεις, Κληδόνιε, τά παθήματα πού σέ μένα ἐπέτρεψε ὁ Θεός, πρέπει νά ’χουν αἰτία καί μάλιστα σοβαρή. Γιατί, βέβαια, δέν εἶμαι κανένας πρωταθλητής τῆς ὑπομονῆς, ὥστε νά μοῦ τά φορτώνει ὁ Θεός, γιά νά ’χω μεγαλύτερο μισθό. Ἄλλο εἶναι. Κι ἔψαξα μέσα μου πολύ. Ἔψαξα νά βρῶ, ποιό εἶναι κεῖνο, ἀπ’ ὅλα μου τά σφάλματα, ἀπ’ ὅλες μου τίς ἁμαρτίες, πού στενοχωρεῖ περισσότερο τόν Κύριό μας. Αὐτό, φυσικά, εἶναι καί ἡ αἰτία πού μέ τιμωρεῖ ὁ Θεός.

Το κατάλληλο φάρμακο

Η Εκκλησία έχει το κατάλληλο φάρμακο, για να πέσει ο τοίχος της αμαρτίας. Αυτό είναι η μετάνοια και εξομολόγηση. Έρχονται πολλοί και ενδιαφέρονται για νοερά προσευχή. 

Εμείς πρώτα λέμε: «Εξομολογήθηκες καμία φορά; κοινωνάς; ζεις χριστιανικά;» κλπ. Αν πει ναι, τότε προχωρούμε. Αν όχι, μη χάνουμε λόγια άδικα. 

Όπου φυλάσσονται Λείψανα Αγίων, υπάρχει ιδιαίτερη Ευλογία Θεού

Αν κανείς βρεθεί στο Άγιον Όρος ή σε κάποιο παλιό Βυζαντινό μοναστή­ρι, θα δεί ότι το καθολικό (η κεντρι­κή εκκλησία) του μοναστηριού είναι συνήθως βαμμένη με κόκκινο χρώ­μα.

Κι αν ρωτήσει τους μοναχούς, θα του πουν, πως το κόκκινο αυτό χρώ­μα συμβολίζει το αίμα του Χριστού και των μαρτύρων. Δείγμα, ότι η εκ­κλησία μας δεν επεκτάθηκε με τα όπλα, τη βία, τη δύναμη, αλλά με το αίμα του Χριστού και των μαρτύρων.

Γι’ αυτό και οι τάφοι των πρώτων μαρτύρων, είναι τα αρχαιότερα θυ­σιαστήρια. Πάνω στους τάφους των μαρτύρων τελούσαν οι πρώτοι χρι­στιανοί τη Θ. ευχαριστία. Εκεί αργό­τερα άρχισαν να κτίζονται οι ναοί. Και μέχρι σήμερα τα εγκαίνια ενός νέου ναού γίνονται με την τοποθέτη­ση λειψάνων μαρτύρων κάτω από την αγία Τράπεζα. Έτσι η ορθόδοξη πί­στη μας συνδέεται στενά με τα λεί­ψανα των αγίων.

Ένας από τους πιο μεγάλους θη­σαυρούς που έχουμε ως Ορθόδοξος λαός είναι τα λείψανα των αγίων. Δεν υπάρχει επαρχία, πόλη, νησί, χωριό και Ναός ή μοναστήρι που να μην έχει λείψανα αγίων. Είναι πολύ χα­ρακτηριστικό ότι, όταν επισκεφθεί κανείς τα μοναστήρια του Αγίου Όρους, ή αλλού, θα διαπιστώσει ότι η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που θα του γίνει από τους μοναχούς είναι να του προσφέρουν να ασπαστεί τα ιερά λεί­ψανα. 

Ἡ αὐτάρκεια καί ἡ ταπείνωση

Εἶπε ὁ Κύριος αὐτή τήν παραβολή: «Δύο ἄνθρωποι ἀνέβηκαν στό ναό γιά νά προσευχηθοῦν. Ὁ ἕνας ἦταν Φαρισαῖος κι ὁ ἄλλος τελώνης. 

Ὁ Φαρισαῖος στάθηκε ἐπιδεικτικά κι ἔκανε τήν ἑξῆς προσευχή σχετικά μέ τόν ἑαυτό του: “Θεέ μου, σ' εὐχαριστῶ πού ἐγώ δέν εἶμαι σάν τούς ἄλλους ἀνθρώπους ἅρπαγας, ἄδικος, μοιχός, ἤ καί σάν αὐτόν ἐδῶ τόν τελώνη. Ἐγώ νηστεύω δύο φορές τήν ἑβδομάδα καί δίνω στό ναό τό δέκατο ἀπ' ὅλα τά εἰσοδήματα μου”. 

Ὁ τελώνης, ἀντίθετα, στεκόταν πολύ πίσω καί δέν τολμοῦσε οὔτε τά μάτια του νά σηκώσει στόν οὐρανό. Χτυποῦσε τό στῆθος του καί ἔλεγε: “Θεέ μου, σπλαχνίσου με τόν ἁμαρτωλό”. Σᾶς βεβαιώνω πώς αὐτός ἔφυγε γιά τό σπίτι του ἀθῶος καί συμφιλιωμένος μέ τό Θεό, ἐνῶ ὁ ἄλλος ὄχι· γιατί ὅποιος ὑψώνει τόν ἑαυτό του θά ταπεινωθεῖ, κι ὅποιος τόν ταπεινώνει θά ὑψωθεῖ» (Λουκ. 18, 10-14).

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Όταν καθαρίσετε τά μάτια της ψυχής σας...

...Παύει νά υπάρχει ὁ ἥλιος; Ὄχι. Ὁ ήλιος υπάρχει ἀλλά ο τυφλός δέν τόν βλέπει. 

Παρομοίως συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή...Ὅταν σκοτιστεί, ὅταν ἀρρωστήσει δηλαδή από τά πάθη, σκοτίζονται τά μάτια της καί φθάνει ο άνθρωπος νά πει ότι δέν υπάρχει Θεός, ότι δέν βλέπει τόν Θεό. 

Καί νά ἀναρωτιέται: «Ἐσύ, πού τόν βλέπεις τόν Θεό;».

Περί μετανοίας. Ο Θεμέλιος λίθος της σωτηρίας μας, που απορρίπτουν οι ψευδοπροφήτες

«Η ψυχή χρειάζεται Θεϊκό λυχνάρι, τό Άγιο Πνεύμα, πού κοσμεί τόν σκοτεινό οίκο, τόν φωτεινό ήλιο τής δικαιοσύνης, πού φωτίζει καί ανατέλλει στήν καρδιά. Χρειάζεται νά έχει η ψυχή όπλο μέ το οποίο κερδίζει τόν πόλεμο. 

Διότι καί εκεί πού λέει η Αγία Γραφή γιά την χήρα πού έχασε τήν δραχμή, πρώτα άναψε τό λυχνάρι, έπειτα φωτίστηκε τό σπίτι καί έτσι αφού φωτίστηκε τό σπίτι καί ανάφθηκε τό λυχνάρι, βρέθηκε η δραχμή, πού ήταν χωμένη μέσα στήν κοπριά καί στήν ακαθαρσία καί στή γή. 

Καί η ψυχή λοιπόν τώρα, δέν μπορεί μόνη της νά βρεί τούς λογισμούς της καί νά τούς ξεχωρίσει, αλλά, όταν αναφθεί τό Θεϊκό λυχνάρι, φωτίζει μέσα στό σκοτεινό σπίτι καί τότε βλέπει τούς λογισμούς της [τόν Δαυΐδ], μέ ποιό τρόπο είναι χωμένη μέσα στήν ακαθαρσία καί τόν βούρκο τής αμαρτίας».

Τα πάθη μας

Για τα πάθη μας ευθύνεται άλλος, η βούλησή μας. Ο Θεός δεν θέλει να περιορίσει τη βούλησή μας, δεν θέλει να μας πιέσει, δεν θέλει να επιβάλει τη βία. 

Από μας εξαρτάται τι θα κάνουμε και πως θα ζήσουμε. 

Να μη μας χωρίζει απ' τον Χριστό η αμαρτία

Όταν αγαπάς τον Χριστό, παρόλες τις αδυναμίες και τη συναίσθηση που έχεις γι' αυτές, έχεις τη βεβαιότητα ότι ξεπέρασες τον θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στην κοινωνία της αγάπης του Χριστού.

Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει:

«Εσείς είστε φίλοι μου ...;» (Ιω. 15,14).

Σαν φίλο να τον ατενίζομε και να τον πλησιάζομε. Πέφτομε; Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, με αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά του· όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίδει η αίσθηση του φίλου.

Να του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί.

Όταν κάποιος πλανηθεί...

« Όταν κάποιος πλανεθεί, επειδή έχει πιστέψει απόλυτα στο λογισμό του, για να συνέλθει, δεν υπάρχει καμιά αυτόματη και θαυματουργική λύση. Για να θεραπευτεί πρέπει να κάνει τα εξής:

Πρώτο, το οποίο είναι η βάση και το κυριότερο, να συναισθανθεί πραγματικά την ελεεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.

Αφού πρώτα συναισθανθεί, το δεύτερο είναι να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και να μην ακούει ποτέ πια το δικό του λογισμό, αλλά τις υποδείξεις του πνευματικού του πατέρα.

Ἀγάπη Χριστιανική

Ὅπως ἡ μνήμη τῆς φωτιᾶς δὲν ζεσταίνει τὸ σῶμα, ἔτσι καὶ ἡ πίστη χωρὶς ἀγάπη δὲν φωτίζει τὴν ψυχὴ μὲ τὴ γνώση τοῦ Θεοῦ.

Ἀγάπη εἶναι μιὰ ἀγαθὴ διάθεση τῆς ψυχῆς, ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ μὴν προτιμᾶ τίποτε ἄλλο περισσότερο ἀπὸ τὸ νὰ γνωρίσει τὸν Θεό. Εἶναι ἀδύνατον ὅμως ν’ ἀποκτήσει σταθερὰ μέσα του αὐτὴ τὴν ἀγάπη, ὅποιος ἔχει ἐμπαθῆ προσκόλληση σὲ κάτι ἀπὸ τὰ γήινα.

Ἐκεῖνος ποὺ φοβᾶται τὸν Θεό, ἔχει πάντοτε σύντροφό του τὴν ταπεινοφροσύνη. Καὶ ἡ ταπεινοφροσύνη τὸν ὁδηγεῖ στὴν ἀγάπη καὶ τὴν εὐχαριστία τοῦ Θεοῦ. Σκέφτεται δηλαδὴ τὴν προηγούμενη ζωή του, τὰ διάφορα ἁμαρτήματα καὶ τοὺς πειρασμούς τους, καὶ πὼς ἀπ’ ὅλα αὐτὰ τὸν γλύτωσε ὁ Κύριος καὶ τὸν μετέφερε ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν παθῶν στὸν κατὰ Θεὸν βίο. 

Μὲ τέτοιες σκέψεις λοιπὸν ἀποκτᾶ καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, τὸν εὐεργέτη καὶ κυβερνήτη τῆς ζωῆς του, τὸν ὁποῖο ἀδιάλειπτα εὐχαριστεῖ μὲ πολλὴ ταπεινοφροσύνη. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπάει τὸν Θεό, ζεῖ ἀγγελικὸ βίο πάνω στὴ γῆ. Νηστεύει καὶ ἀγρυπνεῖ, ψάλλει καὶ προσεύχεται, καὶ γιὰ κάθε ἄνθρωπο σκέφτεται πάντοτε τὸ καλό.

Σοφή και έμπειρη

Όπως οι καιροί της φύσεως, δηλαδή ο Χειμώνας, η Άνοιξη, το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρο, ο ένας διαδέχεται τον άλλον, κατά τον ίδιο τρόπο και οι καιροί οι πνευματικοί, φεύγει ο ένας, έρχεται ο άλλος και έτσι συνηθίζει η ψυχή σε όλες τις πνευματικές αλλοιώσεις και γίνεται σοφή και έμπειρη. 

Οι πολυάριθμες ηθικές

Οι πολυάριθμες ηθικές δεν είναι άλλο παρά ετικέτες.

Οι πολυάριθμες ηθικές εμφανίζονται και εμφανίζονταν σε καιρούς παρακμής και κάποι­ων αρχαίων λαών, όποτε η κατώτερη φύση του ανθρώπου επιθυμήσει την κυριαρχία πάνω στην υψηλότερη και όποτε το λογικό του ανθρώπου αρπάζει τη διοίκηση του βασιλείου της ηθικής.

Όποτε η γη προσπαθεί να δημιουργήσει ουρανό δεν δημιουργεί τον ουρανό αλλά μόνο πολλές σκηνές που μοιάζουν με ουρανό.

Ένας άγιος πατέρας..!

Μιλώντας κάποτε στο αρχονταρίκι αγιορείτικης Μονής, ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος Ράντοβιτς αναφέρθηκε στην αγιασμένη μορφή του πατέρα του. 

Θυμήθηκε ότι στα χρόνια της αθεϊστικής Γιουγκοσλαβίας, τότε που κανείς δεν τολμούσε να πάει στην Εκκλησία, ο πατέρας του τούς έπαιρνε και τους πήγαινε τακτικά για να κοινωνούν. Στο χωριό, του είχαν προτείνει να γίνει δάσκαλος, επειδή είχε τελειώσει Λύκειο. Κι εκείνος απάντησε: «Δεν θέλω να αναλάβω, γιατί θα αναγκαστώ να διδάσκω αθεΐα».

«Ένα βραδάκι», διηγείται ο επίσκοπος Αμφιλόχιος, «μετά τις αγροτικές δουλειές, είχαμε μαζευτεί όλα τα αδέλφια μου, επτά παλληκάρια, και συζητούσαμε περί ομολογίας της πίστεως. 

Φωτίζει την ψυχή

Δύο χάριτας αποκτά κανείς, όταν αγωνίζεται κατά Θεόν. Μία είναι η παράκλησις του Αγίου Πνεύματος, που γεμίζει την ψυχή χαρά, ειρήνη, αγαλλίαση κ.λ.π. η δε άλλη χάρις είναι η λεγομένη πείρα των πειρασμών. 

Αυτή η χάρις της πείρας είναι ανεξίτηλος από την ψυχή, δηλαδή δεν φεύγει από τον άνθρωπο, διότι είναι ενωμένη με την καρδιά, που δέχθηκε την πείρα των πειρασμών, ενώ η πρώτη, της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, πότε έρχεται και πότε φεύγει. 

Κράτα το φως αναμμένο

(Αληθινή ιστορία για την άσβεστη μνήμη των ψυχών)

Μικρό κορίτσι με εικονίτσες Αγίων και την μικρή Αγία Γραφή κάτω απ το μαξιλάρι να συναντά στα όνειρά της το Φως …

Μόνο αυτό της έρχεται από τα περασμένα κάθε ξημέρωμα όταν πλαγιάζει μετά τον κανόνα της ως το πρώτο τάλαντο …

Δεν θυμάται τα χρόνια που πέρασαν … Δεν νιώθει την ανάγκη να νοσταλγήσει το χθες … Την κάνει χαρούμενη το σήμερα, το σήμερον του επιούσιου άρτου της Ζωής, την μόνη μέριμνά της …

Έχει βέβαια και τα διακονήματα εδώ στο Μοναστήρι, το εργόχειρό της με τα κομβοσκοίνια, τα ζωντανά, τους κήπους … μα αυτά άσκεφτα τα κάνει, δεν σπαταλά ψυχή για δαύτα, μόνο το σώμα και τον κόπο της αφιερώνει, όλο το υπόλοιπο είναι της, το χάρισε σε Εκείνον, την αληθινή Ζωή και την Μητέρα Της την Κεχαριτωμένη…

Όχι πολλά λόγια

Όταν κανείς δεν μπορεί να τους αποφύγει τελείως αυτούς τους σκανδαλοποιούς ανθρώπους, να προσπαθεί τουλάχιστον να αποφεύγει τα πολλά λόγια, για να έχει λιγότερα σκάνδαλα απ’ αυτούς. 

Στα χέρια του Θεού..!

"Εσύ κάμε αυτό που μπορείς... κάμε ό,τι μπορείς, χωρίς ν’ αγχώνεσαι, χωρίς ν’ αγωνιάς, χωρίς να ταλαιπωρείσαι. Αφού κάνεις αυτό που μπορείς και η συνείδησή σου σού καταμαρτυρεί ότι «έκανα ότι μπορούσα, μέχρις εδώ! Από ‘δώ και κάτω δεν μπορώ να κάνω τίποτα!»

Τότε παραδίδεις το θέμα, το πρόβλημα, το παιδί σου, την υγεία σου, τα οικονομικά σου, ό,τι έχεις που σε βαραίνει το παραδίδεις στα χέρια του Θεού. Και τότε πράγματι, εκεί ο Θεός εμφανίζεται!

Κι αν ακόμα αργήσουν να γίνουν τα πράγματα, όπως πιθανόν πρέπει να γίνουν, κι αν ακόμα φανεί ότι ο Θεός σιωπά και δεν ενεργεί και παραμείνει ο άνθρωπος μέσα στην εμπιστοσύνη του Θεού,τότε ο Θεός αποκαλύπτει πράγματι με θαυμαστό τρόπο τον εαυτό Του. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Κυριακή ΙΖ΄ Ματθαίου

(Χαναναίας)

Ἐλέησόν με, Κύριε.

Εἶναι εὐλογία Θεοῦ, ἀγαπητοί μου, τό ὅτι βρισκόμαστε μέσα στό Ναό, ὅτι μᾶς δέχεται ὁ Θεός στά ἀνάκτορά του. Στούς Ἑβραίους ἔλεγε, τέτοιοι πού εἶστε, οὔτε στήν αὐλή τοῦ ναοῦ θά σᾶς ἐπιτρέψω νά πατήσετε. Ἐμᾶς ἀκόμη μᾶς ἐπιτρέπει καί μᾶς ἀνέχεται, νά μπαίνουμε καθημερινά στό Ναό του. Ὄχι γιατί εἴμαστε καλύτεροι, ἀλλά γιατί κάνει τεράστια ὑπομονή καί δείχνει μακροθυμία.

Ἐδῶ στό Ναό ἀκούονται οὐράνιες φωνές. Φωνές ἁγίων ἀγγέλων καί ἀρχαγγέλων. Φωνές ἁγίων μαρτύρων καί Πατριαρχῶν. Ἀκούονται οἱ φωνές τῶν Εὐαγγελιστῶν. Μέ τίς φωνές αὐτῶν ἑνώνουν τίς δικές τους φωνές οἱ Ἱερεῖς καί οἱ ψάλται. Οἱ πιστοί προσεύχονται ἐκ βαθέων καί στέλνουν στόν οὐρανό, στό θρόνο τοῦ Θεοῦ τά αἰτήματά τους μέ στεναγμούς ἀλαλήτους.

Ἀπό αὐτές τίς φωνές ξεχωρίζουμε μία, τήν ὁποία, παρακαλῶ, νά προσέξουμε σήμερα ἰδιαίτερα. Κάποιος μιλάει δυνατά μέσα στήν Ἐκκλησία, κατά τήν θεία Λειτουργία καί μάλιστα τήν ὥρα τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου. Κάποιος φωνάζει καί γίνεται πολύ ἐνοχλητικός. Ἔχει πρόβλημα καί δημιουργεῖ προβλήματα καί στούς ἄλλους. 

Εἶναι μία γυναίκα δυστυχισμένη, ἡ Χαναναία, πού φωνάζει καί δέν λέει νά σταματήσει. Ἐλέησόν με, Κύριε. Φωνάζει ἀπό μακρυά, πλησιάζει, ἀκολουθεῖ τόν Χριστό καί ἐξακολουθεῖ νά φωνάζει. Πέφτει στά πόδια καί παρακαλεῖ. Ἐλέησόν με, Κύριε.

† Κυριακῇ 18 Φεβρουαρίου 2024 (ΙΖ΄ Ματθαῖου)

Εὐαγγελική Περικοπή

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον

Κεφ. ιε΄: 21-28

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐξῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα, ἐκραύγαζεν αὐτῷ, λέγουσα· Ἐλέησόν με, Κύριε, Υἱὲ Δαυΐδ, ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. Καὶ προσελθόντες οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ, ἠρώτων αὐτὸν, λέγοντες· Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς, εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰμὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. Ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνει αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων, καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. Ἡ δὲ εἶπε· Ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν.

Πρέπει να θέλουμε

Η σωτηρία είναι αδύνατη χωρίς τη συγκατάθεση και τη συνεργασία του ανθρώπου. Πρώτος αυτός οφείλει να συναισθανθεί ότι αμάρτησε, να μεταμεληθεί, να επιθυμήσει και να επιζητήσει τη σωτηρία του και έτσι η Χάρη να τον επιβραβεύσει με αυτήν. 

Με την αγάπη και τα δάκρυα μπορούμε να διορθώσουμε και τους κακούς

Με την αγάπη και τα δάκρυα μπορούμε να διορθώσουμε και τους κακούς. Πόνεσε εσύ, ίσως έτσι συνέλθει και πονέσει κι εκείνος.

Θέλεις να διορθώσεις τον αδερφό σου; 

Δάκρυσε, προσευχήσου στο Θεό γι΄ αυτόν, αφού τον πάρεις ιδιαιτέρως, παρακίνησε τον στο καλό, συμβούλεψε τον, παρακάλεσε τον.

Πολλοί πολλές φορές δεν ωφελήθηκαν καθόλου από τις συμβουλές, συγκινήθηκαν όμως από τα δάκρυα και την συμπάθεια.

Καρδιακή πίστη και προσευχή

Εάν επιθυμείς να σου δώσει ο Θεός γρήγορα καρδιακή πίστη στην προσευχή, αγωνίσου με όλη την καρδιά σου να μιλάς και να κάνεις το κάθε τι ειλικρινώς και ουδέποτε να είσαι ψεύτικος στις δοσοληψίες σου με τους άλλους ανθρώπους.

Εάν είσαι ευθύς και αληθινός με τους άλλους, τότε ο Θεός θα σου δώσει αμέσως αληθινή πίστη.

Αυτός που δεν είναι τίμιος στις δοσοληψίες με τους άλλους ανθρώπους, ο Θεός δεν τον δέχεται εύκολα, όταν προσεύχεται. Τον κάνει να αισθανθεί ότι είναι ανειλικρινής με τους άλλους και γι’ αυτό δεν μπορεί να είναι τελείως ειλικρινής με το Θεό.

Σε παρακαλώ κάνε μια προσπάθεια να γνωρίσεις το Χριστό. Δεν ξέρεις τι χάνεις!

-Σε παρακαλώ κάνε μια προσπάθεια να γνωρίσεις το Χριστό. Δε ξέρεις τι χάνεις!

Και μου λες δε τα γουστάρω αυτά. Οι παπάδες και το σινάφι τους με απωθούν.

Και σου λέω πιάσε το Χριστό. Κάνε μια προσπάθεια να τον συναντήσεις εκείνον τον ίδιο. Στην καρδιά σου να τον νιώσεις, να επικοινωνήσεις. Όχι απλά ν'ανάψεις ένα κεράκι και να ξαναπάς το Πάσχα. Είναι σα να μου λες: είμαι τρελά ερωτευμένος με μια γυναίκα, αλλά δε βαριέσαι, θα βγούμε μια φορά και ξανά θα τη δω του χρόνου!!

Ἡ πνευματική διάσταση τοῦ ἔργου τοῦ Παπαδιαμάντη

Ἀφοῦ εὐχαριστήσω θερμά ὅσους εἶχαν τήν εὐγένεια νά καλέσουν τήν ταπεινότητά μου στόν ἀποψινό ἑσπερινό ἐπετειακῆς μνημοσύνης θά εἰσέλθω ἀμέσως στό θέμα μου, γιατί δέν θέλω νά χασομερῶ μέ μακρούς προλόγους. 

Συνεχῶς γράφουν για τόν Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Δέν ὑπάρχει γιά ἄλλο λογοτέχνη μας τόσο πλούσια βιβλιογραφία. Ἐμεῖς θά προσπαθήσουμε στόν λίγο χρόνο πού ἔχουμε νά δείξουμε τή θρησκευτικότητα, τήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα τοῦ Ἀλ. Παπαδιαμάντη, ἡ ὁποία σαφῶς εἶναι πηγαία, ἀνυπόκριτη καί θερμή.

Ὁ Παπαδιαμάντης σπούδασε φιλόλογος ἀλλά εἶναι θεολόγος, γιατί θεολόγος δέν εἶναι αὐτός πού ἔχει ἀνάλογο πτυχίο, ἀλλά αὐτός πού ἀληθινά προσεύχεται, κατά τόν ὅσιο Νεῖλο τόν Ἀσκητή. Θεολόγος οὐσιαστικά εἶναι ὁ πιστός πού ζεῖ αὐθεντική χριστιανική ζωή, ὁ φίλος τοῦ Θεοῦ, ὁ κοινωνός τοῦ Θεοῦ, ὁ ἅγιος, ὁ λυτρωμένος καί σεσωσμένος. Μέσα στήν Ὀρθοδοξία μας κανείς ποτέ δέν σώζεται ἀτομικά, ἀλλά περνώντας ἡ ζωή του μέσα ἀπό τῶν ἄλλων, συνδράμοντας μέ διάφορους τρόπους στή σωτηρία κι ἐκείνων. 

Ὁ Θεός τοῦ Παπαδιαμάντη εἶναι ὁ Δημιουργός τοῦ Σύμπαντος, ὁ πλάστης τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Παντοδύναμος, ὁ προνοητής, ὁ φιλόστοργος πατέρας. Πιστεύει στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, στή θεία Πρόνοια, στή θεία Χάρη, στή θεία μισθαποδοσία καί δικαιοκρισία.

Είναι στη διάθεσή του

Όταν ο άνθρωπος θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία του άλλου, με σκοπό να τον βοηθήσει και να τον ελεήσει, τότε όχι μόνο ο Χριστός

Γιά τούς λογισμούς (Ἀββᾶ Δωροθέου)

Aξίζει να προσέξουμε την πορεία του αββά Δωροθέου. Έζησε περί τα μέσα του 6ου αιώνα και καταγόταν από την Αντιόχεια...

Η οικογένειά του ήταν χριστιανική και πλούσια και έτσι ο αββάς Δωρόθεος έλαβε εξαιρετική μόρφωση. Όμως η επιθυμία του να μιμηθεί τους Αποστόλους και να κατακτήσει την πνευματική τέχνη, τον ώθησαν στο μοναχικό σχήμα και τον δρόμο της «κατά Θεόν υποταγής».

Από τον πρώτο κιόλας καιρό της μοναχικής του ζωής συνάντησε μεγάλες δυσκολίες. Από την μία η ασθενική του κράση, από την άλλη το δυσβάσταχτο φορτίο της υπακοής, αλλά και ο έντονος σαρκικός πόλεμος τον έφεραν κάποτε σε απόγνωση, ώστε να αποφασίσει ακόμα και να φύγει από το Μοναστήρι.

Γιατί ὁ ἄνθρωπος φεύγει ἀπό τόν Θεό;

Κανένας, ποτέ, δέν ἀπομακρύνθηκε ἀπό τόν Θεό ἐπειδή θέλησε νά γίνει καλύτερος!

Κανένας, ποτέ, δέν ἔφυγε ἀπό τήν ἐκκλησία, ἐπειδή δυσκολευόταν νά κατανοήσει τό πιστεύω της!

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἄνθρωπος ποτέ δέν ξεκόβει ἀπό τήν ἐκκλησία καί ἀπό τόν Θεό γιά κάποια λογική αἰτία· γιά κάτι τό καλύτερο, τό πνευματικότερο, τό ἁγιώτερο. 

Τότε, γιατί φεύγει; γιατί ξεκόβει; γιατί ἀπομακρύνεται; Ἁπλά γιατί ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ τόν «στενεύει». Καί ἔτσι προτιμάει κάτι «ἄλλο»!

Ὁ Χριστός στήν παραβολή τοῦ μεγάλου Δείπνου ἀναφέρει τρεῖς αἰτίες, τρεῖς λόγους πού κάνουν τόν ἄνθρωπο νά γυρίζει τήν πλάτη του στόν Θεό: τόν ἐγωισμό, τά ἐγκόσμια, τό sex.

Στήν παραβολή τοῦ μεγάλου Δείπνου:

Ὁ νοῦς ἐάν ἀφοσιωθεῖ στό Θεό

Ὁ νοῦς ἐὰν ἀφοσιωθεῖ στὸ Θεό, τότε ἔχει δοῦλο τὸ σῶμα καὶ δὲν ὑπάρχει σ' αὐτὸ τίποτε παραπάνω ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ χρειάζεται γιὰ νὰ ζεῖ, ἐὰν ὅμως ἀφοσιωθεῖ στὴ σάρκα,

Ἡ Πραγματική Χαρά

Μόνον κοντὰ στὸν Χριστὸ βρίσκει κανεὶς τὴν πραγματική, τὴν γνήσια χαρά, γιατὶ μόνον ὁ Χριστὸς δίνει χαρὰ καὶ παρηγοριὰ πραγματική. 

Ὅπου Χριστός, ἐκεῖ χαρὰ ἀληθινὴ καὶ ἀγαλλίαση παραδεισένια. Ὅσοι εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Χριστό, δὲν ἔχουν πραγματικὴ χαρά. Μπορεῖ νὰ κάνουν ὄνειρα: «θὰ φτιάξω αὐτό, θὰ φτιάξω τὸ ἄλλο, θὰ πάω ἐδῶ, θὰ πάω ἐκεῖ», μπορεῖ νὰ ἀπολαμβάνουν τιμὲς ἢ νὰ τρέχουν στὶς διασκεδάσεις καὶ νὰ χαίρωνται, ἀλλὰ ἡ χαρὰ ποὺ νιώθουν δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γεμίση τὴν ψυχή τους. Αὐτὴ ἡ χαρὰ εἶναι ὑλική, κοσμικὴ χαρά, ἀλλὰ ἀπὸ ὑλικὲς χαρὲς δὲν γεμίζει ἡ ψυχή, καὶ ὁ ἄνθρωπος μένει μ᾿ ἕνα κενὸ στὴν καρδιά του. 

Εἶδες τί λέει ὁ Σολομών; «Ἔχτισα σπίτια, φύτεψα ἀμπέλια, ἔκανα κήπους, μάζεψα χρυσάφι, ἀπέκτησα ὅ,τι πόθησε ἡ καρδιά μου, ἀλλὰ στὸ τέλος κατάλαβα ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι μάταια» (Ἐκκλ. 2, 11).

Οι δρόμοι της μετάνοιας

Εἶσαι ἁμαρτωλός; Μήν ἀπελπίζεσαι! Μπές στήν ἐκκλησία μέ μετάνοια. Ἁμάρτησες; Πές στόν Θεό! “Ἁμάρτησα”. Τόσο δύσκολο εἶναι νά ὁμολογήσεις τήν ἁμαρτία σου; Μά, ἄν δέν κατηγορήσεις ἐσύ τόν ἑαυτό σου, θά ἔχεις κατήγορό σου τόν διάβολο. Πρόλαβε, λοιπόν, καί ἅρπαξέ του τό ἀξίωμα· γιατί, πράγματι, ἀξίωμά του εἶναι τό νά κατηγορεῖ. Πρόλαβέ τον καί σβῆσε τό ἁμάρτημα· γιατί ἔχεις κατήγορο πού δέν μπορεῖ νά σωπάσει.

Ἁμάρτησες; Δέν σοῦ ζητῶ τίποτ ἄλλο, παρά τοῦτο μόνο: “Μπές στήν ἐκκλησία καί πές μετανοημένος στόν Θεό τό “Ἁμάρτησα”. Γιατί εἶναι γραμμένο: «Λέγε πρῶτος ἐσύ τίς ἁμαρτίες σου, γιά νά δικαιωθεῖς» (Ἠσ. 43, 26). Πές τήν ἁμαρτία, γιά νά τήν ἐξαλείψεις. Δέν χρειάζονται γι’ αὐτό οὔτε κόπος, οὔτε πολλά λόγια, οὔτε ἔξοδα, οὔτε ἄλλο τίποτα παρόμοιο. Ἕνας λόγος μόνο: «Ἁμάρτησα».

Καί ἀπό ποῦ ξέρω, θά μέ ρωτήσεις, πώς, ἄν πῶ τήν ἁμαρτία μου, τή σβήνω;

Μείνε πρόβατο

Μην κρατάς κακία εναντίον κανενός ανθρώπου, έστω και αν είναι κακός, διότι η προσευχή σου δεν θα εισακουσθεί από τον Θεό. Νίκησε το κακό με το καλό!

Η στάση στη Θεία Λειτουργία κατά τον ιερό Χρυσόστομο

Τέλεια η μυσταγωγία, που τελείται στην εκκλησια­στική σύναξη. Στην ορθόδοξο λατρεία επεκράτησε τελικά η θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Το υπερφυές μυστήριο τελείται. 

Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος αγιάζει και τα δύο τραπέζια. Και την αγία Τράπεζα, όπου ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλο­νται σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Και την τράπεζα της χω­ματένιας υπάρξεώς μας, όπου θα εναποθέσει ο λειτουργός τη θεία Κοινωνία, «εις αγιασμόν ψυχής τε και σώματος», «εις βασιλείας ουρανών κληρονομιάν, μη εις κρίμα ή εις κατάκριμα».

Για την τέλεση του μυστηρίου στην αγία Τράπεζα αρκεί η ιερωσύνη του πρεσβυτέρου ή του επισκόπου. Για την πρόσληψη όμως του μυστηρίου μέσ’ στον πι­στό απαιτείται η συνειδητή μετοχή.

Από ομιλία του ιερού Χρυσοστόμου (θ’ περί μετανοίας, Ε.Π.Ε. 30,314-316) αποσπάμε μικρές περικοπές, όπου τονί­ζονται τρεις απ’ τους βασικούς όρους της συνειδητής αυτής μετοχής.

Με πόνο και δάκρυα θα λάβεις τη χάρη

Να, έμαθες ότι είσαι πηλός, πτωχός και γυμνός. Τώρα ζήτησε απ’ αυτόν που μπορεί να αναπλάσει τη φύση να σε πλουτίσει. Και, αν σου δώσει πολύ ή λίγο, αναγνώρισε τον ευεργέτη σου. Και μη σφετερισθείς τα ξένα ως δικά σου. Με πόνο και δάκρυα θα λάβεις τη χάρη. Και πάλι με δάκρυα χαράς και ευχαριστίας, με φόβο Θεού θα την κρατήσεις. Με θέρμη και ζήλο ελκύεται· με ψυχρότητα και αμέλεια χάνεται.

Δεν σου ζητεί περισσότερο ο Χριστός για να σου δώσει τα άγιά Του χαρίσματα· μόνο να αναγνωρίζεις ότι, ό,τι καλό και αν έχεις, είναι δικό Του. Και να συμπαθείς αυτόν που δεν έχει. Να μην τον κρίνεις ότι δεν έχει· ότι είναι αμαρτωλός, φαύλος, πονηρός, φλύαρος, κλέπτης, πόρνος και ψεύτης. Εάν αποκτήσεις αυτή την επίγνωση, δεν μπορείς ποτέ να κρίνεις κανένα, έστω και αν τον βλέπεις να αμαρτάνει θανάσιμα• γιατί αμέσως θα λες·

«Δεν έχει, Χριστέ μου, τη χάρη σου, γι’ αυτό αμαρτάνει. Αν φύγεις και από μένα θα πράξω χειρότερα. Αν στέκω, στέκω, γιατί Συ με βαστάζεις. Τόσο βλέπει ο αδελφός, τόσο κάνει. Είναι τυφλός. Πώς τον θέλεις να βλέπει χωρίς μάτια; Είναι πτωχός. Πώς γυρεύεις να είναι πλούσιος; Δος του πλούτο να έχει. Δος του μάτια να βλέπει».

Ὁ ὅσιος Σεραφείμ γιά τό διορατικό χάρισμα

« - Γέροντα, τόλμησε τότε να πει ο ηγούμενος Αντώνιος, η ψυχή του ανθρώπου είναι ανοικτή μπροστά σας όπως ένα πρόσωπο μπροστά στον καθρέπτη. Παρετήρησα ότι, χωρίς να ακούσετε τις λύπες και τα προβλήματα αυτού του προσκυνητού, του τα είπατε όλα. 

Κι ενώ ο όσιος σιωπούσε, ο ηγούμενος συνέχισε·

- Τώρα βλέπω ότι ο νους σας είναι τόσο καθαρός, ώστε τίποτα δεν μένει κρυφό στην καρδιά του πλησίον. 

- Μη μιλάς έτσι, χαρά μου, είπε ο όσιος φέρνοντας το δεξί του χέρι στα χείλη του συνομιλητού. Η καρδιά του ανθρώπου είναι ανοικτή μόνο στον Κύριο. Καρδιογνώστης είναι μόνο ο Θεός.

Διδακτικό Ρωσικό ανέκδοτο από τον γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ

Διδακτικό Ρωσικό ανέκδοτο από τον γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ για το κτίσιμο των Ναών

Ο σύγχρονος Γέροντας και ιδρυτής της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ Αγγλίας, Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ρωσικής καταγωγής, είπε σε ένα κληρικό πνευματικό του παιδί καθώς κοίταζαν ένα ναό, που είχε αρχίσει να κτίζεται στους χώρους της Μονής:

«Είναι δύσκολο να κτίζεις ναό σήμερα. Θα ξεσηκωθούν όλα τα δαιμόνια», και συνέχισε με ένα ανέκδοτο που είχε ακούσει στη Ρωσία: 

«Κάποιος πήγε στην κόλαση, αλλά όμως ήθελε να υπάρχει εκεί ναός για να προσεύχεται. Παρά την αμαρτωλότητά του αγαπούσε τον Θεό και ήθελε να προσεύχεται. Άρχισε να μετρά τον χώρο για να κάνει θεμέλια.

Ένας διάβολος τον ρώτησε τι κάνει; Εκείνος απάντησε: «Θέλω να κτίσω ιερό ναό για να προσεύχομαι».

«Ἡ εἰκόνα καί ἡ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο»

«Ἄς φτιάξουμε τόν ἄνθρωπο σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα τή δική μας καί τήν ὁμοίωση»1, συσκέφθηκεμυστικά ὁ Τριαδικός Θεός, πρίν πλάσει τόνἄνθρωπο. 

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα καί ὁμοίωμα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός, πού εἶναι ἀπρόσιτος στή μεγαλοσύνη Του, ὁ Θεός, πού βρίσκεται πέρα καί πάνω ἀπό κάθε εἰκονισμό, εἰκονίστηκε στόν ἄνθρωπο, εἰκονίστηκε μέ εὐκρίνεια καί μέ δόξα. Ἔτσι ἀπεικονίζεται ὁ ἥλιος στήν ταπεινή σταγόνα τοῦ νεροῦ. Ἡ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου, τό πνεῦμα του, ἡ ὑπέρτατη αὐτή δύναμη, πού τόν ξεχωρίζει ἀπό τά ἄλλα ἐπίγεια ὄντα καί τόν ἐξισώνει μέ τούς ἀγγέλους, εἶναι εἰκόνα τῆς Θείας Ὑπάρξεως. 

Οἱ ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ, συγκροτοῦν τήν ὁμοίωση τοῦ ἀνθρώπου μ᾿ Ἐκεῖνον. Ὁ Θεός, βέβαια, πού μέ τήν παντοδύναμη δεξιά Του ἀποτύπωσε τήν ὁμοίωσή Του στόν ἄνθρωπο, εἶναι πέρα ἀπό κάθε ὁμοίωση καί σύγκριση. Ὁ ἄνθρωπος! Τί ἔξοχη ὕπαρξη, ὕπαρξη γεμάτη μέ τόσα προσόντα, μέ τόση ὡραιότητα! 

Γι᾿ αὐτόν δημιουργήθηκε ἀπό τόν Δημιουργό ἡ ὁρατή κτίση. Ὅλη προορίζεται γιά τήν ἐξυπηρέτησή του, ὅλη ἀποτελεῖ τό θαυμαστό νοικοκυριό του. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μτθ. κε΄ 14-30)

- Ἡ παραβολή τῶν ταλάντων -

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί χριστιανοί, συχνά δίδασκε τούς ἀνθρώπους μέ παραβολές. Οἱ παραβολές ἦταν φτιαχτές ἱστορίες ἀπό τήν καθημερινή ζωή πού φανέρωναν καί φανερώνουν, μέ παραστατικό καί ἐντυπωσιακό τρόπο ἡ καθεμιά, κάτι ξεχωριστό γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄνθρωποι πού τίς ἀκοῦνε κατανοοῦν τήν ἀξία τους, ἀφοῦ ὁ Χριστός φανερώνει μ’ αὐτές μοναδικές ἀλήθειες γιά τό Θεό, τό συνάνθρωπο καί τήν ἀγάπη. Ἀκόμη χαράσσονται βαθιά μέσα τους καί τίς θυμοῦνται πάντοτε.

Μία ἀπό τίς πολλές παραβολές τοῦ Χριστοῦ ἀκούσαμε καί στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, τήν παραβολή τῶν ταλάντων. «Ἕνας ἄνθρωπος, λέγει ὁ Ἰησοῦς, πού θά πήγαινε ταξίδι κάλεσε τούς δούλους του καί τούς ἐμπιστεύτηκε τά ὑπάρχοντά του. Σ’ ἕναν ἔδωσε πέντε τάλαντα, σ’ ἄλλον δύο, σ’ ἄλλον ἕνα, στόν καθένα ἀνάλογα μέ τήν ἱκανότητά του. Καί ἔφυγε ἀμέσως γιά τό ταξίδι».

Ὁ ἄνθρωπος τῆς παραβολῆς, πού θά πήγαινε ταξίδι, δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν δωρεοδότη Θεό, πού μοιράζει στούς ἀνθρώπους πλουσιοπάροχα τά χαρίσματά Του. Παρατηροῦμε μάλιστα πώς τά χαρίσματα δέ δίδονται ὅλα σέ ὅλους: «ᾧ μέν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δέ δύο, ᾧ δέ ἕν». Εἶναι ἀλήθεια ὅτι δέν μποροῦμε νά ἐξηγήσουμε πῶς ὁ Θεός μοιράζει τά χαρίσματά Του. Ὁ Θεός δίνει στόν καθένα ὅσο θέλει καί ὁ ἄνθρωπος παίρνει τό χάρισμά του ἀνάλογα μέ τή δεκτικότητά του. 

† Κυριακῇ 11 Φεβρουαρίου 2024 (ΙΣΤ΄ Ματθαῖου)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον

Κεφ. κε' : 14-30

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ἄνθρωπος τις ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους, καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ· καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν· ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν· καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. Πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν, εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς, καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα. Ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο, ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. Ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν, ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ, καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. Μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεταιὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων, καὶ συναίρει μετ᾿ αὐτῶν λόγον. Καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν, προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· Κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε, ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς. Ἔφη δὲ αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ· ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. Προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· Κύ ριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς. Ἔφη αὐτῷ ὁ Κύριος αὐτοῦ· Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ· ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. Προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· Κύριε, ἔγνων σε, ὅτι σκληρὸς εἶ ἀνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· καὶ φοβηθεὶς, ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε, ἔχεις τὸ σόν.