Ἡ Ἄκτιστη Ἐκκλησία
Ὁ πατὴρ Πορφύριος, ὅταν μᾶς μιλοῦσε γιὰ τὸν ἄνθρωπο, γιὰ τὸ Θεό, γιὰ τὸν κόσμο, γιὰ τὴν ἀγάπη, γιὰ τὴν προσευχή, γιὰ τὴ δημιουργία ὁλόκληρη, μιλοῦσε μὲ θεολογικὰ κριτήρια (πτυχιοῦχος τῆς Β´τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου).
Εἶχε ὄντως τὸ χάρισμα τῆς Θεολογίας, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴ ζῶσα πηγή, τὴ νοερά, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ μάλιστα τῆς Μυστικῆς Θεολογίας, ὅπου βλαστάνει ἡ κατὰ Χριστὸν φιλοσοφία. Ἦταν ἕνας Μυστικὸς Θεολόγος χωρὶς κοσμικὲς σπουδές, παρὰ μόνο μὲ τὶς σπουδὲς τῆς ἀσκήσεως, τῆς ἡσυχίας, τῆς νοερᾶς ἐργασίας.
Ἔλεγε: «Εἴθε νὰ μποῦμε ὅλοι στὴν ἐπίγεια Ἄκτιστη Ἐκκλησία, γιατί, ἂν δὲν μποῦμε σ᾿ αὐτήν, δὲν θὰ μποῦμε καὶ στὴν οὐράνια». «Μποροῦμε νὰ ἑνωθοῦμε, ἂν κάνουμε μυστικὴ ζωή…». «Ἡ καλὴ δύναμη πάει πλούσια, ἀλλὰ ἁπαλὰ ὡς “θρούς”, ὅπως λέει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη·». «Νὰ γίνεσθε ἅγιοι…». [Ἰ 101]
Ἀπασχολοῦσε ἔντονα ἕναν ἀδελφό μου τὸ θέμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, «ἀπὸ πότε ὑπάρχει», γιατὶ ἤθελε νὰ τὸ χρησιμοποιεῖ στὰ κηρύγματά του καὶ γιὰ ἕνα βιβλίο ποὺ ἔγραφε.
Εἶχε πάει μιὰ ἀπ᾿ αὐτὲς τὶς ἡμέρες στὸν Παππούλη καὶ πῆγε νὰ φύγει ὅταν τελείωσε μαζί του, χωρὶς ὅμως νὰ τοῦ πεῖ τὸ πρόβλημά του.
Παίρνοντας τὴν εὐχή του, τοῦ λέει ὁ Γέροντας. «Ἄντε πήγαινε τώρα καὶ νὰ ξέρεις ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι προαιώνιος καὶ ἄκτιστος, καὶ ἄσε τοὺς θεολόγους νὰ λένε ὅ,τι θέλουν».
Ἔμεινε ἔκπληκτος ὁ ἀδελφὸς μὲ τὴν ἀποκάλυψη ποὺ τοῦ ἔκανε ὁ Παππούλης στὸν προβληματισμὸ ποὺ εἶχε.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου”
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ: ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
