Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

(Μθ. 16, 13-19)

Διδάσκουν οἱ Πατέρες ὅτι ὁ ἄν­θρω­πος εἶ­ναι εὐ­ό­λι­σθος καὶ πέ­φτει εὔ­κο­λα στὴν ἁ­μαρ­τί­α. Ἀ­πὸ τὴν κα­τά­στα­ση τῆς πτώσης στὴν ἁμαρτία μᾶς λυ­τρώ­νει ὁ ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος Θε­ός, δι­ὰ τοῦ μυ­στη­ρί­ου τῆς ἐ­ξο­μο­λο­γή­σε­ως. Τὸ μυ­στή­ρι­ο τοῦ­το εἶ­ναι λου­τρό, στὸ ὁ­ποῖ­ο εἰ­σερ­χό­με­νοι ἐ­να­πο­θέ­του­με τὸ φορ­τί­ο τῶν πται­σμά­των μας, ὅ­λη τὴν ἀ­κα­θαρ­σί­α τῶν πράξεων καὶ τῶν σκέψεών μας, καὶ βγαί­νου­με ὁ­λο­κά­θα­ροι, ὁ­λό­λαμ­προι. 

Γι᾽ αὐ­τὸ πρέ­πει νὰ ἔ­χου­με πολ­λὴ χα­ρὰ στὴν ψυ­χή μας γιὰ αὐ­τὴ τὴ θεί­α δω­ρε­ά. Ὀ­φεί­λου­με νὰ πα­νη­γυ­ρί­ζου­με καὶ νὰ εὐ­χα­ρι­στοῦ­με τὸν Κύ­ρι­ο ποὺ μᾶς ἔ­δω­σε αὐ­τὸ τὸ λου­τρό, ποὺ ἔ­δω­σε τέ­τοια ἐ­ξου­σί­α, τὴν ἐ­ξου­σί­α τοῦ «δε­σμεῖν καὶ λύ­ειν» στοὺς ἱ­ε­ρεῖς του. 

Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν ἀπόστολο Πέτρο: «καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς», ἀφορᾶ σὲ συγκεκριμένη ἐξουσία, ἡ ὁποία μεταβιβάζεται, μὲ τὴ λεγόμενη ἀποστολικὴ διαδοχή, ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους στοὺς διαδόχους τους, σὲ ἅπαντες δηλαδὴ τοὺς ἀρχιερεῖς, ποὺ καὶ αὐτοὶ μὲ τὴ σειρά τους τὴ χορηγοῦν στοὺς ἱερεῖς ποὺ χειροτονοῦν.

Διψά να διψάται

Ο Θεός διψά να διψάται από τους ανθρώπους. Ποτίζει αυτούς που θέλουν να πίνουν. Ευεργετεί αυτούς, που αναζητουν την ευεργεσία. 

Τά ἔξω καί τά ἔσω

«Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».

Ὅποιος διψάει, ἄς τρέξει. Πῶς θά τρέξει; Ὄχι μέ τά πόδια. Ὄχι μέ κάποια μετακίνηση ἐξωτερική, σωματική. Ἀλλά μέ μιά κίνηση ἐσωτερική· μέ μιά κίνηση τοῦ ἔσω ἀνθρώπου. Ἀλλιῶς κάνομε μιά μετακίνηση μέ τό σῶμα· καί ἀλλιῶς μέ τήν καρδιά.

Μετακινεῖται σωματικά ἐκεῖνος πού μέ μιά κίνηση ἀλλάζει θέση. Μετακινεῖται ψυχικά, ἐκεῖνος πού μέ μιά κίνηση τῆς καρδιᾶς, ἀλλάζει ἐσωτερική διάθεση. Τό βλέπεις λοιπόν; Ἄν κάτι ἄλλο ἀγαποῦσες μέχρι τώρα, καί ἄλλο ἀγαπᾶς τώρα, δέν εἶσαι πιά ἐκεῖ πού ἤσουν· ἔχεις ἀλλάξει θέση καί διάθεση.

* * *

Ἔχομε δίψα ἐξωτερική· καί δίψα ἐσωτερική. Ἡ δίψα ἡ ἐξωτερική φαίνεται· ἡ ἐσωτερική δέν φαίνεται. Ναί· δέν φαίνεται· ἀλλά ἔχει πολύ πιό μεγάλη ἀξία ἀπό ἐκείνη πού φαίνεται. Γιατί γενικά ὁ ἔσω ἄνθρωπος ἔχει πολύ πιό μεγάλη ἀξία ἀπό τόν ἔξω.

Θα σου πω ένα μυστικό, αλλά μην το πεις πουθενά…

Πόσες χιλιάδες φορές δεν ακούγεται αυτή φράση, κάθε ημέρα, σε όλον τον κόσμο; Και πόσες χιλιάδες μυστικά, με αυτόν τον τρόπο, παύουν να είναι μυστικά, κάθε ημέρα;

Μας πλησιάζει κάποιος γνωστός, φίλος συνάνθρωπος κ.λ.π. και μας λέει.

Θα σου πω κάτι ,αλλά θέλω να μου δώσεις τον λόγο σου, ότι δεν θα το πεις πουθενά.

Φυσικά και δίνουμε τον λόγο μας. Σιγά το πράγμα. {Για ορισμένους}

Μας λέει λοιπόν το μυστικό του. Το έβγαλε από μέσα του αυτός {γιατί θα έσκαγε αν δεν το έλεγε} και έβαλε το πρόβλημα μέσα σε εμάς.

Για να φοβηθεί

Όταν θελήσεις να κάνεις αρχή καλής εργασίας, πρώτα ετοίμασε τον εαυτόν σου προς τους πειρασμούς που πρόκειται να έλθουν εναντίον σου· διότι είναι συνήθεια στον εχθρό, όταν δει κάποιον να αρχίζει αγαθό έργο με θερμή πίστη, να τον εμποδίζει με ποικίλους και φοβερούς πειρασμούς,

Δε γερνάς όταν ασπρίζουν τα μαλλιά σου, μα όταν μαυρίζει η καρδιά...

Μέχρι σήμερα πίστευες πως με τον καιρό θα αισθάνεσαι να γερνάς και να σε βαραίvουν τα χρόνια όλο και πιο πολύ...

Πίστευες πως το να βλέπεις τα μαλλιά σου να ασπρίζουν και το δέρμα σου να γεμίζει ρυτίδες είναι ξεκάθαρο σημάδι πως άρχισες να γερνάς..

Η αλήθεια είναι διαφορετική. Δεν είναι τα χρόνια που σε κάνουν να γερνάς, τα χρόνια σε κάνουν να ωριμάζεις. Αυτό που σε κάνει να γερνάς είναι όταν σταματάς να αγαπάς και να ερωτεύεσαι..!

Ο Άγιος σύζυγος της πόρνης

Ζούσε στην Αθήνα προ ετών κάποιος άνθρωπος που τον έλεγαν Νικόλαο. Ταπεινός, ευσεβής, με τη νηστεία του, την αγρυπνία του και με "Θεϊκές καταστάσεις", όπως γράφει στις άγιες προσευχές του. Είχε μάλιστα την αρετή της ελεημοσύνης. Στα 35 χρόνια του, εφόσον τακτοποίησε τις άγαμες αδελφές του, απεφάσισε κι' αυτός να παντρευτεί.

Όπως ήταν φυσικό, εφόσον ήταν και ευσεβής, θα έπρεπε να ψάξει να βρει μία κοπέλα μέσα από την Εκκλησία, και πιθανόν να πείτε και μέσα από τις Αδελφότητες, και οπουδήποτε αλλού υπήρχε ευλάβεια και ευσέβεια σε χώρους χριστιανικούς.

Αλλά όμως εκείνος διάλεξε κάτι άλλο...

Πήγε λοιπόν στην πλατεία Βάθης και πήγε σε ένα σπίτι της αμαρτίας. Και την πρώτη κοπέλα που τον υποδέχτηκε, της είπε:

-Σήκω και έλα μαζί μου. Έταξα στο Θεό μια ψυχή από τη λάσπη. Έλα να σε βγάλω από δω μέσα. Θέλεις να γίνεις η γυναίκα μου; 

Όσοι δεν αγαπούν πώς θα σωθούν;

Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο και δεν έσωσε τον κόσμο. Ο κόσμος συνεχίζει τον δρόμο του.

Ο Χριστός δεν άλλαξε τον κόσμο με το ζόρι. Ξέρει ότι η ευτυχία δεν συμβαίνει με το ζόρι. Είναι θέμα συνεργασίας και κοινής απόφασης. Ο Θεός και το πλάσμα Του. 

Ο Χριστός, με τη ζωή Του, μου λέει: «Σου δίνω το χέρι Μου· αν θέλεις, κράτα το. Αν σε συγκινεί ένα καρφί που ‘χω στο χέρι Μου, αν μιλά μέσα σου η τρυπημένη Μου παλάμη και μια πληγή αγάπης που ‘χω στο στήθος μου για σένα, έλα. Αν δεν σε συγκινούν όλα αυτά, δεν έχουν νόημα η πίεση, οι απειλές και ο φόβος».

Αυτή η όμορφη φράση του Αγίου Πορφυρίου που βάζει στο στόμα του Χριστού είναι τόσο ελεύθερη. Λέει ο Χριστός: «Δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι. Βρε, εγώ σε αγαπάω! Είμαι φίλος σας». Δεν μπορείς να προσελκύσεις κάποιον στον Θεό με τον φόβο της Κόλασης.

Μια γέφυρα μόνο

Ο θάνατος είναι μία γέφυρα που θα μας πάει στον Χριστό. Μόλις κλείσομε τα μάτια μας, θα τ’ ανοίξομε στην αιωνιότητα. Θα παρουσιασθούμε μπροστά στον Χριστό.

«Το μέγα πρόβλημα»

Πρίν ἀρκετά χρόνια μετά ἀπό μιά μεγάλη γιορτή ἕνα νέο ζευγάρι μέ κάλεσαν στό σπίτι τους γιά καφέ. Τό ζευγάρι εἶχε τότε δυό παιδιά.

Καθισμένοι στό ὄμορφο μπαλκόνι τοῦ σπιτιοῦ ἡ νεαρή σύζυγος μέ ἐρωτᾶ, γιά λογαριασμό κάποιας φίλης της, ὅπως μοῦ εἶπε, ποιά εἶναι ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας γιά τίς ἐκτρώσεις.

Τῆς εἶπα ὅτι γιά νά καταλάβει τήν θέση τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά ἀπαντήσει σ᾽ ἕνα ἐρώτημα. Τό ἔμβρυο πού ἔχει συλληφθεῖ στἠν μήτρα μιᾶς γυναίκας τί ἀνθρωπολογική ταυτότητα ἔχει;

Εἶναι πλήρης ἄνθρωπος πού ἐξελίσσεται, ἤ εἶναι ἕνα ἀνθρωποειδές πού περιμένει τόν ἥλιο ἤ τόν ἀέρα γιά νά λάβει ὑπόσταση, νά γίνει πλήρης ἄνθρωπος;

Χαρίζει την τελική νίκη

Η ανάσταση φέρνει στη ζωή μας νέα δύναμη, νέα διάσταση, νέα πνοή. Χαρίζει μία νέα προοπτική για τον κόσμο και τον άνθρωπο. 

Την τελική νίκη κατά των δυνάμεων του θανάτου και του σκότους. Η ανάσταση μάς διαπερνά από τη χρονικότητα, την επικαιρότητα, την καθημερινότητα, την επιπολαιότητα και τη φθαρτότητα στην ατέρμονη αιωνιότητα και αγαλλίαση. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Δεν μπορεί να σταθεί

Αυτό που ενδυναμώνει τον νου στον αγώνα είναι η μόνιμη διάθεση μετανοίας με την συνεχή επίκληση του θείου Ονόματος, η λεγόμενη μονολόγιστη ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». 

Λέει ο απόστολος Παύλος, «ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν, ει μη εν Πνεύματι Αγίω» (Α Κορ. 12,3). 

Κοίταξε πως φοβάται ο διάβολος αυτή τη λέξη

Μια Κυριακή, μετά τη Θεία Λειτουργία, ο Γέροντας βρισκόταν στο γραφείο του και συζητούσε. Κάποια στιγμή προστέθηκε στη συντροφιά κι ένα πνευματικοπαίδι του με την τετράχρονη κόρη του.

Ο Γέροντας διέκρινε αμέσως ότι η μικρή ήταν θυμωμένη και ζήτησε να μάθει την αιτία. Επειδή εκείνη δεν απαντούσε, ανέλαβε ο πατέρας της να εξηγήσει ότι πριν από λίγο είχε χαστουκίσει τον θείο της, καθώς εκείνος αστειευόταν μαζί της. Παρά τις συστάσεις όμως που της έγιναν και τη συγγνώμη του θείου της, αυτή δεν ζητούσε συγγνώμη.

Τότε ο Γέροντας τους αφήνει όλους στο γραφείο, την παίρνει από το χέρι και πηγαίνει στο άλλο δωμάτιο. Από ‘κει τηλεφωνεί στον θείο της, του εξηγεί την αιτία του τηλεφωνήματος και λέει στη μικρή:

Απογυμνώνονται κάποτε

Όσες ψυχές είναι οκνηρές και αποφεύγουν τους κόπους και δεν επιζητούν τον αγιασμό της καρδιάς από αυτήν εδώ τη ζωή, όχι εν μέρει, αλλά ολοκληρωτικά, αυτές ας μη ελπίζουν να κοινωνήσουν το Άγιο Πνεύμα και ν’ απαλλαγούν από τα πάθη της κακίας· αυτές κι’ αν αξιωθούν τη Θεία Χάρη, επειδή ξεγελιούνται από την κακία, αφήνουν κάθε πνευματική φροντίδα, διότι απολαμβάνουν λίγη πνευματική γλυκύτητα. 

Έτσι οι ψυχές αυτές είναι εύκολο να πέσουν σε έπαρση, διότι δεν αγωνίζονται να φτάσουν την τέλεια απάθεια. 

Η προφητεία μιας δαιμονισμένης!

Ό Παπα – Χρυσόστομος μας διηγήθηκε, πώς, πριν από πολλά χρόνια, είχε μεταβεί σαν πνευματικός στην Κεφαλληνία και επισκέφθηκε το γυναικείο Μοναστήρι εκεί του Αγίου Γερασίμου του Νέου.

Όταν έφθασε κει ήταν μεσημέρι και στην είσοδο του Μοναστηρίου βρέθηκε μια γυναίκα. Ο πνευματικός ρώτησε τη γυναίκα, πού ήταν στην είσοδο: «Δεν είναι ‘δώ κανείς άλλος;»

Εκείνη απάντησε: «Όχι, εδώ είμαι μόνον εγώ! Οι άλλοι πάνε όλοι στο Αγιον Όρος». Ο πνευματικός άμα άκουσε αυτά, ξαφνιάστηκε και ρώτησε πάλι τη γυναίκα:

Μάθε ποιος είσαι

Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται το “γνώθι σαυτόν”. Δηλαδή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι. Ποιός είσαι στ’ αλήθεια, όχι ποιός νομίζεις εσύ ότι είσαι. Με τη γνώση αυτή γίνεσαι ο σοφότερος των ανθρώπων.

Με τέτοια επίγνωση έρχεσαι σε ταπείνωση και παίρνεις χάρη από τον Κύριο. Διαφορετικά αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία, αλλ’ υπολογίζεις μόνο τον κόπο σου, γνώριζε ότι πάντοτε θα βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο.

Διότι δεν λέει ο Προφήτης· “ίδε, Κύριε, τον κόπον μου”, αλλά “ίδε, λέγει, την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου”. Ο κόπος είναι για το σώμα, η ταπείνωση για τη ψυχή και πάλι τα δύο μαζί, κόπος και ταπείνωση, για όλον τον άνθρωπο.

Ποιός νίκησε το διάβολο; Αυτός που γνώρισε την ασθένειά του, τα πάθη και τα ελαττώματα, που έχει. Ο φοβούμενος να γνωρίσει τον εαυτό του, αυτός βρίσκεται μακριά από τη γνώση· άλλο τίποτε δεν αγαπά παρά να βλέπει μόνο λάθη στους άλλους και να τους κρίνει. 

«Που ν’ ακούσουνε οι άνθρωποι του καιρού μας κουβέντα για Θεό, για ψυχή, για άλλη ζωή!»

Πολλοί αναγνώστες μού γράφουνε, παρακαλώντας με, και μά­λιστα ξορκίζοντάς με, να γράψω για να χτυπήσω την ανηθικότητα, που δέρνει την κοινωνία, προ πάντων τη νεολαία, και που «τη σερ­βίρουν τα σινεμά», όπως μου γράφουνε.

Φωνάζουνε: «Υψώσετε τη φωνή σας!». Ένας σπουδαστής μου γράφει από την Αγγλία: «Μη σταματήσετε αυτόν τον ωραίον αγώνα, μην πτοηθήτε από τις επιθέ­σεις. Υπάρχουν βέβαια πολλοί αντίπαλοι, αλλά και πολλοί θαυμα­στές του ωραίου σας έργου. Σας χρειαζόμαστε για να δώσετε φτε­ρά στις καρδιές μας, που είναι γεμάτες κενό και απαισιοδοξία».

Καημένοι άνθρωποι, πόση σημασία δίνετε στο πρόσωπό μου και σ’ αυτά που γράφω!

Τί φωνή να υψώσω, που είναι βραχνιασμένη και αδύνατη, και χάνεται μέσα στον κυκεώνα της σημερινής ζω­ής;

Μπορούμε να γνωρίζουμε το μέλλον μας; Τι να σκεφτόμαστε όσον άφορα το μέλλον μας;

Ερώτηση: Μπορούμε νά γνωρίζουμε τό μέλλον μας; Τί νά σκεφτόμαστε όσον άφορα τό μέλλον μας;

Πάτερ Θαδδαίος: Έμείς οί άνθρωποι δέν ξέρουμε τί θά μας συμβεί ούτε τό επόμενο λεπτό. Δέν γνωρίζουμε τί θά μας συμβεί γενικώς. Τό μέλλον μας, δέν εξαρτάται άπό εμάς.

Έμείς προγραμματίζουμε τή ζωή μας, ή ζωή όμως δέν εξαρτάται άπό εμάς. Γι’ αυτό τό λόγο πρέπει νά ελευθερώσουμε τόν εαυτό μας άπό τέτοιες σκέψεις.

Παρόλο πού κάνουμε σχέδια διάφορα γιά τή ζωή μας, τό καλύτερο γιά μας είναι νά παραδώσουμε τή ζωή μας, τό μέλλον μας στά χέρια του Κυρίου. Αυτός εΐναι πού προγραμματίζει καί γνωρίζει τι θά γίνει μέ έμας.

Έμείς πρέπει νά ελευθερωθούμε άπό τέτοιου είδους σκέψεις καί άπό τέτοιου είδους ερωτήσεις όπως: Τί θά γίνει; Πώς θά γίνει;

Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:

Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:

Κύριε, στείλτε μου βροχή.

Και ο Κύριος έστειλε βροχή στη γη.

Το δέντρο ήταν κορεσμένο με υγρασία και ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται: Και τώρα, Κύριε, σας ζητώ να στείλετε πολύ ήλιο - το δέντρο μου χρειάζεται ζεστασιά.

Και ο Κύριος έστειλε τον ήλιο.

Το δέντρο μεγάλωσε.

Ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται γι 'αυτό: Κύριε, δώσε λίγο παγετό για να ενισχυθούν οι ρίζες και τα κλαδιά. Ο Κύριος έστειλε παγετό και ...

Η γριούλα που δεν ήξερε το Πιστεύω και το Πάτερ ημών!

Θυμάμαι σ’ ένα νησί, στην Κω, που είχα πάει μια φορά είχα δεί μια γριούλα. Μου λέει,

– «Εγώ δεν ξέρω γράμματα και δεν ξέρω να κάνω καμιά προσευχή, μα ούτε το Πιστεύω μπορώ να πω ούτε το Πάτερ ημών.

Γι’ αυτό, το βράδυ όταν πέσω να κοιμηθώ, κάνω το σταυρό μου και παρακαλώ ο Θεός να ξημερώσει με το καλό όλον τον κόσμο».

Με ρωτά,

Όταν βάλουμε το Χριστό στη ζωή μας και κάνουμε σχέση μαζί Του, θα αναλάβει Εκείνος το Σταυρό μας…

Ο σταυρός που κουβαλάμε, είναι δώρο, είναι ευλογία, είναι ευκαιρία! Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα πάψει να μας βαραίνει στους ώμους μας!

Θα γίνει ελαφρύς σαν φτερό! Η πορεία προς το Γολγοθά είναι πορεία σταυροαναστάσιμη! Σταυρωνόμαστε για να αναστηθούμε! Αυτή η πνευματική διαχείριση των θλίψεων και των δοκιμασιών στη ζωή μας, μας επιτρέπει να σηκώσουμε το κεφάλι στον ουρανό και προσδοκώντας τη Βασιλεία των Ουρανών, να αναφωνήσουμε ‘ Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!’ Ναι! Έχασα τη δουλειά μου! Σταυρός! Ναι! Αρρώστησα! Σταυρός! Ναι! Έχω προβλήματα στη σχέση μου! Σταυρός! Ναι! Δεν μπορώ να κάνω παιδιά! Σταυρός! ……

Ο δρόμος για τη σωτηρία της ψυχής μας περνάει άλλωστε μέσα από το καμίνι των θλίψεων! Και γιατί να μην μπω εγώ μέσα σ’ αυτό το καμίνι; Αφού μπήκε πρώτος ο μόνος Αναμάρτητος! Εκείνος μας δίδαξε τον τρόπο διάβασης αυτής της πορείας!

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Η κατάλληλη προετοιμασία πριν την Θεία Ευχαριστία

Η Θεία Ευχαριστία είναι το κεντρικότερο και σημαντικότερο όλων των Μυστηρίων της Εκκλησίας. Είναι το Σώμα και Αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού μας. Μας το παρέδωσε ο Ιησούς Χριστός κατά τον Μυστικό Δείπνο λέγοντας, «λάβετε φάγετε, τούτο μου εστί το σώμα …» (Ματθ. 26, 26) και «πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το αίμα μου…» (Ματθ. 26, 28), «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκά 22, 12).

Είναι σημαντικό να προσερχόμαστε συχνά στο Άγιο Ποτήριο όπως μας λένε πολλοί Πατέρες όπως οι Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος, Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης, κ.α. Αλλά ποιός είναι ο ορθός τρόπος προσέλευσης μας στο Μυστήριο των Μυστηρίων, την Θεία Ευχαριστία;

Πρώτο και κύριο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να εξετάσουμε τον εαυτό μας και να μετανοήσουμε για τα αμαρτήματα μας. Μετά θα πρέπει να επισκεφτούμε τον πνευματικό μας για να εξομολογηθούμε και να λάβουμε την συγχώρηση των αμαρτιών μας.

Σωστό άνθρωπο δεν θα σε κάνουν τα πτυχία

Ο δικός μου αγράμματος άνθρωπος ήταν πολύ πιο μορφωμένος από πολλούς γραμματιζούμενους εκεί έξω.Είχε παιδεία.

Όχι πτυχία.

Σωστό άνθρωπο δε σε κάνουν τα πτυχία.

Μεγάλωσε, λένε, όλα τα αδέλφια του.

Τέσσερα στον αριθμό κι ένας εκείνος, πέντε παρακαλώ.

Έζησε πόλεμο, κακουχίες, πείνασε, αγάπησε, παντρεύτηκε κι έκανε τέσσερα παιδιά.

Οι μεγαλύτερες αγάπες της ζωής του.

Αν τον έβλεπες, ποτέ σου δε θα φανταζόσουν τι είχε περάσει.

Ευθυτενής, καμαρωτό περπάτημα, ψάθινο καπελάκι, χαμόγελο στα μάτια και καραμέλες στην τσέπη.

Ο τόπος και ο τρόπος της σωτηρίας

Σ’ ευχαριστώ, πάτερ, για όσα μου εξήγησες ως εδώ, είπε ο αδερφός. Πες μου όμως κάτι ακόμα. Πώς δηλαδή, μολονότι υπάρχουν ενάρετοι που δεν έκαναν ποτέ κακό σε κανέναν, οι άνθρωποι σκανδαλίζονται μαζί τους και βαρυγγωμούν και λένε:

«Τι κάθονται αυτοί ανάμεσά μας και μας παριστάνουν τους ευλαβείς; Ας πάνε στην έρημο ν’ αγιάσουν! Αλλά, να! Όσοι είναι κενόδοξοι και ανθρωπάρεσκοι, μένουν στον κόσμο για ν’ απολαύσουν τη δόξα των ανθρώπων».

– Δεν είναι, παιδί μου, ο τόπος που σώζει, αλλά ο τρόπος, η επιμέλεια, η προθυμία και η εγρήγορση του καθενός. Πρόσεξε, και θα σου το αποδείξω με πολλά παραδείγματα:

Είναι πολλοί που χαίρονται με το κακό στην Εκκλησία

Είναι πολλοί που χαίρονται για όσα κακά βρίσκουν την Εκκλησία. Αυτοί μοιάζουν με τους στρατιώτες, που λόγχισαν τον εσταυρωμένο Κύριο και με τους Ιουδαίους, που τον κάρφωσαν πάνω στο ξύλο.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

πηγή

Εάν δεν βρεις τον Χριστό σε αυτήν την ζωή, δεν θα Τον βρεις ούτε στην άλλη

Προσπαθούμε κάθε στιγμή για το μέλλον μας. Αγωνιούμε για την στιγμή που θα ζήσουμε. Χτίζουμε σπίτια, εργαζόμαστε, αποθηκεύουμε πράγματα, μεριμνούμε τόσο προσεκτικά για το μέλλον μας. 

Μιλούμε για τον Θεό και Τον θέλουμε Αρωγό για το μέλλον μας. Θέλουμε έναν Θεό που θα γεμίσει τις τσέπες μας, τις αποθήκες τροφίμων του σπιτιού μας, που θα εξασφαλίσει το αύριο των παιδιών μας. 

Και όλο ζητάμε. Και δεν χαιρόμαστε την στιγμή που ζούμε που περνά στο παρελθόν μας.

Φθάνει πια τόσα θελήματα. 

Φθάνει πια τόση κρίση και άγχος. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κρέμεται από πάνω σου

Ακόμα κι όταν βιώνεις όλες τις απολαύσεις του κόσμου, η μεγαλύτερη δυστυχία κρέμεται από πάνω σου. 

Όταν αμαρτάνεις, γίνεσαι εχθρός του Θεού. 

Ἀνακομιδή Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου

Τὸ σεπτὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου († 8 Φεβρουαρίου) μετετέθη, στὶς 8 Ἰουνίου, ἀπὸ τὴν Ἡράκλεια τῆς Ποντικῆς, στὸ προγονικὸ κτῆμα τοῦ Ἁγίου, στὰ Εὐχάιτα, κατὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Ἁγίου τὴν ὁποία ἐξέφρασε πρὸ τῆς ἐκτομῆς αὐτοῦ στὸ γραμματέα του Οὔαρο. 

Ἐκ τοῦ λειψάνου αὐτοῦ τὴ σιαγόνα ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντίνος Θ’ ὁ Μονομάχος (1042 – 1055) ἐδώρισε διὰ χρυσοβούλλου στὴ μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.

Από μας εξαρτάται

Ο Θεός δίνει πλούσια το έλεός του. Από μας όμως, από την ελεύθερη βούλησή μας, εξαρτάται το αν θα το δεχτούμε ή θα το απορρίψουμε, καθώς και το αν θα το δεχτούμε ολόψυχα ή υποκριτικά. 

Τον καθένα ξεχωριστά

Ο Χριστός δεν βλέπει τον κόσμο σαν μάζα, αλλά βλέπει τον κάθε άνθρωπο σαν πρόσωπο μοναδικό, θεραπεύει τον καθένα ξεχωριστά και διατηρεί τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Δεν τους κάνει όλους το ίδιο. 

Επίκληση στον Θεό να σε παρηγορήσει!

Δεν έρχομαι δίπλα σου σήμερα για να σου κάνω τον έξυπνο ούτε να σου πω ότι αυτό που περνάς είναι εύκολο. Καθόλου εύκολο δεν είναι. Μεγάλος ο πόνος σου. Αφόρητη η δοκιμασία σου.

Ανθρώπινα, δεν υπάρχει απάντηση. Υπάρχει μόνο λίγη συμπαράσταση. Υπάρχει λίγη αγάπη και προσευχή. Και μια επίκληση και παράκληση στον Θεό της Αγάπης να ‘ρθει τώρα εκεί όπου είσαι, να σε παρηγορήσει. Να ‘ρθει να σε βοηθήσει, ώστε μέσα απ’ την τραγωδία που ζεις να καταλάβεις το «γιατί».

Το μυστήριο αυτό. Να νιώσεις ότι μέσα από όλα αυτά θα βγει κάτι καλό, το οποίο τώρα δεν μπορώ να σ’ το εξηγήσω, μα ούτε κι εσύ μπορείς να καταλάβεις. Αυτή τη στιγμή, άλλωστε, δεν δέχεσαι παρηγοριές κι ελπίδες, γιατί τώρα είσαι σε φάση κατάρρευσης. Αλλά είναι σίγουρο ότι έπειτα από πέντε ημέρες, πέντε μήνες ή πέντε χρόνια θα κοιτάς πίσω, θα παρατηρείς όλα αυτά που σήμερα γίνονται και θα τα εξηγείς όλα με άλλα μάτια.

Η Ανάληψη του Χριστού

1. Σαν γλυκύς συνοδοιπόρος του ανθρώπινου βίου ο προφήτης Δαβίδ βρίσκεται σε όλους τους δρόμους της ζωής και αναστρέφεται πρόσφορα με όλες τις πνευματικές ηλικίες και είναι κοντά σε κάθε παράταξη που προκόβει. Παίζει με όσους νηπιάζουν, όπως θέλει ο Θεός, με τους άνδρες συναγωνίζεται, παιδαγωγεί τη νεότητα, υποστηρίζει τα γηρατειά, γίνεται στους πάντες τα πάντα. 

Γίνεται το όπλο των στρατιωτών, ο προπονητής των αθλητών, η παλαίστρα όσων γυμνάζονται, το στεφάνι των νικητών, η χαρά του τραπεζιού, η παρηγοριά στις κηδείες. Δεν υπάρχει τίποτε από τη ζωή μας που να είναι αμέτοχο από αυτή τη χάρη.Ποια δυνατή προσευχή γίνεται, που δεν έχει σχέση μ’ αυτή ο Δαβίδ; Ποια ευφροσύνη γιορτής δοκιμάζομε χωρίς να τη χαροποιεί ο Δαβίδ; 

Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσομε και τώρα· ότι δηλαδή, ενώ και γι’ άλλους λόγους είναι μεγάλη η εορτή, ο προφήτης με τη συνεισφορά του την έκανε μεγαλύτερη, συνεισφέροντας πρόσφορα σ’ αυτήν την ευφροσύνη από τους ψαλμούς. Στον ένα ψαλμό σε προτρέπει να γίνεις πρόβατο που το ποιμαίνει ο Θεός και δε στερείται από κανένα αγαθό· και χόρτο να βοσκήσει και νερό να πιει και τροφή και μάντρα και δρόμος και οδηγία και τα πάντα γίνεται ο καλός ποιμένας (Ιω. 10, 2-4· 11), επιμερίζοντας κατάλληλα τη χάρη του σε κάθε ανάγκη.

Αφήνουμε, δυστυχώς, να καθορίζεται η ζωή μας από φόβους

Κάνουμε πράγματα λόγο του φόβου, χάνουμε πράγματα λόγο του φόβου.

Φοβόμαστε να μην χάσουμε, να μην αποτύχουμε.

Φοβόμαστε να αγαπήσουμε, να δοθούμε.

Ο φόβος αυτός πηγάζει από τον λογισμό μας «μην τυχόν και πονέσουμε», γι’αυτό και οι σχέσεις μας με τους άλλους δεν είναι γνήσιες σχέσεις, αλλά σχέσεις τακτικής και υπολογισμών.

Η Ανάσταση συνεχίζεται!

Η Ανάσταση συνεχίζεται! Αυτό δείχνει και η γιορτή της Αποδόσεως του Πάσχα. Τα ίδια γράμματα της νύχτας της Αναστάσεως, ακούγονται και κατά την Απόδοση του Πάσχα. Τελείται μια μέρα πριν απ’ τη γιορτή της Αναλήψεως.

Κάθε μεγάλη γιορτή στην Ορθόδοξη λατρεία έχει την «απόδοσή» της. Κάθε γιορτή είναι ζωντανό γεγονός, που επαναλαμβάνεται στη ζωή της Εκκλησίας, στη ζωή του πιστού.

Αλλά και για άλλο λόγο γίνεται ο επανεορτασμός μιας εορτής, δηλαδή η απόδοσή της. Για ν’ απολαύσουμε ακόμα μια φορά την ομορφιά της γιορτής.

Όταν ένα θέαμα είναι ωραίο, ποθούμε να το ξαναδούμε. Όταν ένα φαγητό είναι νόστιμο, θέλουμε να το ξαναγευτούμε. Ο εορτασμός κάποιου γεγονότος της ζωής του Χριστού ή της Θεοτόκου, προξενεί γλυκύτητα στη ψυχή, που θέλει να το ξαναγιορτάσει.

Η τελευταία εξομολόγηση (Αληθινή ιστορία)

Τὸ παρακάτω κείμενο εἶναι μία ἀληθινὴ ἱστορία μεταφρασμένη ἀπὸ τὸ παράνομο ρωσικὸ θρησκευτικὸ περιοδικὸ Ἐλπίδα («Ναντιέζντα») ἀρ. 9. Ἀποτελεῖ κεφάλαιο ἑνὸς βιβλίου ποὺ περιγράφει τὴν ζωὴ τοῦ π. Ἀρσενίου, ἑνὸς ἁγίου ἱερέως ποὺ ἔδρασε μέσα στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

~ Ἡ ἐπιθεώρησις τελείωσε. Οἱ κρατούμενοι ὠδηγήθηκαν μὲ φωνὲς καὶ βία πίσω στοὺς θαλάμους τους, ὁ καθένας σύμφωνα μὲ τὸν ἀριθμό του, καὶ ἡ πόρτα κλειδώθηκε. Ὑπῆρχε ἀκόμη χρόνος πρὶν ἀπὸ τὸν ὕπνο γιὰ νὰ κουβεντιάσουν μεταξύ τους, ν’ ἀνταλλάξουν ἐντυπώσεις ἀπὸ τὸ στρατόπεδο, νὰ ποῦν τὰ νέα τῆς ἡμέρας, νὰ νικήσουν κάποιον στὸ ντόμινο ἢ νὰ ξαπλώσουν στὶς σανίδες τῆς κουκέτας τους καὶ ν’ ἀναπολήσουν τὸ παρελθόν. Δύο ὧρες ἀργότερα ὁ ἦχος τῶν συνομιλιῶν ἀκουγόταν ἀκόμη, ὅμως σιγὰ-σιγὰ ὑποχώρησε καὶ βασίλεψε ἡ σιωπή, καθὼς οἱ κρατούμενοι παραδόθηκαν στὸν ὕπνο.

Ἀρκετὴ ὥρα μετὰ τὸ κλείδωμα τοῦ θαλάμου ὁ π. Ἀρσένιος στάθηκε πλάι στὰ ξύλινα κρεβάτια καὶ προσευχήθηκε· ἔπειτα ξάπλωσε κι αὐτὸς καὶ συνεχίζοντας τὴν προσευχὴ ἀποκοιμήθηκε.

Ὡς συνήθως, ἦταν ἕνας ὕπνος ἀνήσυχος. Γύρω στὴ μία μετὰ τὰ μεσάνυχτα ἔνιωσε κάποιον νὰ τὸν σκουντάη. Ἀνακάθισε καὶ ἀντίκρυσε τὴν ἀνήσυχη σιλουέτα ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ ψιθύριζε:

Τι φέρνει τους Αγγέλους κοντά μας

Είναι δόγμα της Εκκλησίας μας η ύπαρξη των αύλων πνευμάτων, των αγγέλων. Στο «Πιστεύω» ομολογούμε ότι ο Θεός είναι «ποιητής ουρανού και γης, ορατών τε και αοράτων». Ανάμεσα στα αόρατα κτίσματα του Θεού είναι οι άσαρκοι –και ως εκ τούτου αόρατοι- άγγελοι. 

Το σώμα που βλέπουν οι πιστοί όταν κάποτε αυτοί εμφανίζονται, είναι φαινομενικό -κατά τους πατέρες- για να μπορούν να τους αντιλαμβάνονται και να επικοινωνούν μαζύ τους. Το ίδιο και τα φτερά τους. Φανερώνουν το ύψος της φύσεως τους, λέγει ο ι. Χρυσόστομος, και επίσης δείχνουν ότι κατεβαίνουν από ψηλά από το Θεό του οποίου είναι αγγελιοφόροι. 

Και είναι δόγμα της Εκκλησίας μας ότι οι άγγελοι βοηθούν και συμπαραστέκονται τους ανθρώπους ποικιλοτρόπως. Λέγει η προς Εβραίους επιστολή ότι οι άγγελοι είναι «λειτουργικά πνεύματα εις διακονία αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν» (Εβρ. 1,14).

Ο Μ. Βασίλειος (E.Π.E. 5,219·221) λέγει· «Κοντά στο καθένα που πιστεύει στον Κύριο βρίσκεται άγγελος· εάν βέβαια δεν τον απομακρύνουμε με τα πονηρά μας έργα. Διότι όπως τις μέλισσες τις φυγαδεύει ο καπνός και τα περιστέρια τα εκδιώκει η δυσωδία, έτσι και τον άγγελο που είναι φύλακας της ζωής μας τον απομακρύνει ‘η πολύδακρυς και δυσώδης αμαρτία’. 

Κανόνας προσευχής – Οι Ψαλμοί και το κομποσχοίνι

Ζητάς κάποιον κανόνα προσευχής. Ναι, είναι καλό να έχουμε έναν τέτοιο κανόνα λόγω της αδυναμίας μας, ώστε αφενός να μην υποκύπτουμε στην οκνηρία και αφετέρου να συγκρατούμε τον ενθουσιασμό μας σε όρια συνετά. Όλοι οι μεγάλοι εργάτες της προσευχής τηρούσαν έναν προσευχητικό κανόνα.

Άρχιζαν πάντα με τις καθιερωμένες προσευχές. Αν στη διάρκειά τους κάποια προσευχή ανασκιρτούσε μόνη της από την καρδιά τους, άφηναν τις άλλες και προσεύχονταν μ’ αυτήν. Το ίδιο ας κάνουμε κι εμείς. Οι προκαθορισμένες προσευχές χρειάζονται για να μας βάλουν στο δρόμο της προσευχής. Δίχως αυτές, δε θα ξέραμε καν πώς να προσευχηθούμε και θα μέναμε μακριά από τον Θεό.

Δεν χρειάζεται , πάντως , να χρησιμοποιεί κανείς όλες τις προσευχές που είναι γραμμένες στα διάφορα προσευχητάρια. Είναι προτιμότερο να περιορίζεται σ’ έναν μικρό αριθμό προσευχών, που θα τις κάνει με νου προσεκτικό και θερμή καρδιά, παρά να διαβάζει στα πεταχτά πλήθος προσευχών από βιβλία. Είναι δύσκολο, βλέπεις, να διατηρηθεί αναμμένη η φλόγα του προσευχητικού ζήλου με τη χρήση πολυάριθμων προσευχών.

Ο Θεός είναι παρών, όπου κι αν είσαι, κάθε στιγμή

Εύχομαι ο Θεός να είναι πάντα μαζί σου και να ευλογεί τη ζωή σου. Εύχομαι να ζεις την αγάπη του Χριστού στην καρδιά σου και κάθε ημέρα σου να κυλάει ευλογημένη, μέσα στην αίσθηση της παρουσίας κι αγάπης του Θεού.

Τι ώρα είναι τώρα; Το ρωτώ, διότι δεν ακούμε όλοι την ίδια ώρα. Η εκπομπή αυτή ακούγεται σ' όλο τον κόσμο σε διαφορετικές ώρες.

Και αν εδώ, στην Ελλάδα, τώρα είναι μεσημέρι, στην Αμερική είναι ακόμα χαράματα. Αλλού είναι πιο προχωρημένη η ώρα.

Αλλού ακούγεται σε αναμετάδοση και αλλού ακούγεται σε επανάληψη. Μα όπου κι αν είμαστε, όποια ώρα κι αν είναι, ένα είναι το βέβαιο: ο Θεός είναι παρών! Εκεί όπου είσαι αυτή τη στιγμή.

Γιά τούς άγγέλους

Γιά τούς άγγέλους

Είπε ό Γέροντας σε κάποιον:

— Νά μή στενοχωριέσαι. Θά κάνεις τις προσευχές σου, θά λες γλυκόλογα του Χριστού. Θά ζητάς άνυψώσεις μέσω των άγιων άγγέλων («τίς δώσει μοι πτέρυγας ώσεί περιστεράς και πετασθήσομαι καί καταπαύσω;» Ψαλμ. 54, 7).

Μεταφέρουν τον άγιασμό οί άγγελοι. Μόνο αυτοί μπορούν νά δοξάζουν τόσο τον Θεό.

Είναι ειδικά φώτα, του πρώτου φωτός δεύτερα, πού

ανακλούν τό πρώτο φώς. Έχουν:

Ατενίζουμε τα πάντα υπό το πρίσμα της αιωνιότητας

Για μας τους Χριστιανούς, τους φωτισμένους και διαφωτισμένους εν Χριστώ, τα πάντα σε αυτό τον κόσμο έχουν νόημα και αξία εφόσον αποτελούν μέσον και οδό προς την αιωνιότητα. Επειδή εμείς, βλέπουμε εκείνο που δεν φαίνεται και ατενίζουμε το αόρατο. 

Ρυθμίζουμε όλη μας τη ζωή μέσα στον χρόνο με βάση εκείνο που είναι αιώνιο, το ανθρώπινο με βάση το Θεανθρώπινο. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Χορωδιακό Φεστιβάλ Βυζαντινής Μουσικής

Η πιο δυνατή απόδειξη

Ο νους σκορπίζεται και βρίσκεται σε μια κατάσταση απομόνωσης και ερήμωσης. 

Όταν πιστεύουμε όμως με πίστη ζωντανή ότι ο Θεός βρίσκεται παντού, σε κάθε τόπο, κάθε στιγμή, και είναι πάντα μαζί μας και μέσα μας, η καρδιά γαληνεύει, είναι ελεύθερη, φωτεινή, ζωντανή, και ο νους είναι καθαρός.